| No. 1096 งานโรงงานหรือ.งานก่อสร้างน่ากลัวกว่า…? |
ภาพที่ไซท์งานหมู่บ้านปากช่องเขาใหญ่ ขณะนั้นอยู่ระหว่างก่อสร้างไปเลี้ยงฉลองก่อนสิ้นปีและจะเปิดโครงการณ์ของบริษัท
|
| เพื่อนหลายคนรู้ว่า ผมทำงานบริษัทและทำงานด้านบัญชีมาหลายปี คงไม่รู้จักฝุ่นผงหรือขี้โคลน |
| ความจริงทำงานในโรงงาน ผลิตเฟอร์นิเจอร์ไม้ยางพารา ไม้พาติเกิ้ล โรงงานผลิตภัณฑ์คอนกรีต งานก่อสร้างหมู่บ้านด้วย ทำให้ต้องเข้า |
| ไปดูหน้างานเพื่อประมาณการค่าใช้จ่าย หรือความก้าวหน้าของงานก่อสร้างเพื่อจะส่งให้ธนาคารจ่ายเงินกู้เพิ่ม |
| |
| เข้าไปคลุกคลีงานผลิต การสั่งวัตถุดิบ สายการผลิตเห็น คนงานโฟร์แมน ผจก.โรงงานทำงานเห็นคงงาน/ช่างเขาป้อน |
| ชิ้นงานเข้าสู่เครื่องจักรบางทีอยู่ไซท์งานก่อสร้างคอนโดสิบกว่าชั้นเพราะสงสัยว่า ทำไมเหล็กเส้นเหล็กข้ออ้อยจึงสั่งมามากมาย |
| ทำให้หมุนเงินจ่ายค่าสินค้าให้ เจ้าหนี้การค้าไม่ทัน พบการทุจริตสร้างศัตรู-น่ากลัวแต่ต้องทำ วันหนึ่งไปไซท์งานแถวบางซ่อน |
| |
| Boss เขาสั่งให้ไปดูนะครับอากาศมันร้อนฝุ่นผง ใช้รองเท้าก็ธรรมดาไม่ใช่รองเท้าเซฟตี้ที่ตรงพื้นมีแผ่นโลหะหรือหัวรองเท้าเป็นเหล็ก |
| ประกบยางเย็บให้ติดกัน เวลาไปเหยียบตาปูหรือปุ่มเหล็กเส้นมันจะป้องกันได้ คนทำงานเสี่ยงแบบนั้นควรซื้อไว้ใช้ไม่แพง 200- 400 บาท(มั้ง) |
|
| เราใส่รองเท้าธรรมดา วันหนึ่งไปดูงานโครงการณ์หมู่บ้าน...เดินไปเหยียบไม้ท่อนไม้แปยาวแค่ฟุตเดียว ตอนเหยียบรู้เลย |
| ตาปูแทงทะลุต้องนั่งลงกับพื้นดึงท่อนไม้แปติดตาปูออกถอดรองเท้าออก ตาปูเข้าไปไม่ลึกแต่ เลือดพุ่งปริ๊ดเลยใช้มือกดจนเลือดแห้ง |
| เซ็งมาก ขอเหล้าแม่โขงมาราดที่แผลฆ่าเชื้อแทนยาทิงเจอร์เบตาดีน |
| |
| วันรุ่งขึ้นกลับมาทำงานแถวเอกมัยตามปกติแผลไม่ระบมแสดงว่า แอลกอฮอล์ยี่ห้อแม่โขงใช้ได้ดี หุ หุ |
| ตอนนั้นกำลังเครียดเพราะภาวะเศรษฐกิจการเงิน ทั่วไปและของกิจการที่ทำ แต่ก็โชคดีได้รับโทรศัพท์ให้ไปพบ Boss ที่ Pantip Plaza |
| ที่มาของชื่อ พันทิพ.. แถวประตูน้ำ บอสท่านนี้เคยคุยกับท่านเมื่อสองสามปีก่อนบ่อย...ตอนที่ผมทำงานอยู่โรงงานที่ต่างจังหวัด |
| ท่านชวนไปทำงานที่โรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์ ฟังแล้วน่าจะดีเลยตัดสินใจลาออกจากที่เดิมไปทำงานที่ใหม่ |
| |
| บอสมอบหมายให้ทำงาน หลายอย่างเช่น ดูแลการเงิน ดูแลแผนกบัญชีมีสมุห์บัญชีทำอยู่แล้ว กับให้เป็น ผจก.โรงงานอีกตำแหน่ง |
| รู้เลยว่างานหนักมากคืองาน ผจก.โรงงานปัญหามีสารพัด |
| เพราะส่วนตัวแล้วไม่เคยทำงานด้านช่างมากนัก นอกจากสร้างคอกหมูที่บ้านตนเองที่เชียงใหม่ เลยได้จับเลื่อย ฆัอน ตีตาปู |
กว่าจะทำเล้าหมูเสร็จก็ตีตาปูถูกนิ้วแทบแตกช้ำเลือดช้ำหนอง 2 ครั้ง 555 ภาพแทนนะครับ
|
| งานเขียนแบบ... เคยเขียนส่งให้ครูการฝีมือชั้นมัธยมเท่านั้นเอง 555 ไฟฟ้าก็แค่เคยต่อหรือเช็คไฟฟ้าบ้าน แต่ไม่เคยรู้เรื่องไฟฟ้าโรงงาน |
ที่เรียกว่า 3 เฟสเลย.. แต่ก็โชคดี มีหัวหน้าฝ่ายผลิตเก่งกับโฟร์แมนอยู่ 4 คนแต่นายคงจะรู้ว่า ผมเคยคลุกคลีงานโรงงานอื่นมาพอสมควร
|
| งานใหม่เป็นงานผลิตเฟอร์นิเจอร์น๊อคดาวน์ส่งออกไปต่างประเทศ กับรับออเดอร์ที่เซลล์แมนขาย ณ โชว์รูมในกรุงเทพเป็นพวก |
| ออฟฟิศเฟอร์นิเจอร์ กับเซลล์ออกบูธในงานแสดงสินค้า ส่วนใหญ่เป็นเฟอร์นิเจอร์บิ้วอินที่บ้านลูกค้าต่าง ๆ |
| ผจก.โรงงานเลยต้องคิดตรวจต้นทุนสินค้า ราคาขาย/ติดตั้งจากนักออกแบบ 2 คนก่อนเสนอราคาให้ลูกค้าที่คาดว่าจะมี |
ออเดอร์รายโต ๆ และวางแผนการผลิตกับ หน.ฝ่ายผลิต
|
| เลยต้องทำงานหลังเลิกงานที่โรงงานคนเดียว บางคืนถึง 3 ทุ่มอาหารการกินไม่ห่วง แม่บ้านจะไปซื้อที่สโมสรสนามกอล์ฟมาให้ |
| กินทำงานเพลินดีเงียบสงบ แต่บางครั้งก็เงียบเกินไป หุ หุ น่ากลัว |
| แม่บ้านกับปั๋วพักอยู่ ที่ห้องพักติดกับโรงงานคนงาน รปภ.ก็อยู่ที่ป้อม อาคารโรงงานปลูกเกือบเต็มพื้นที่ 7 ไร่รอบอาคารเป็นถนน |
คอนกรีตสำหรับให้รถเทลเลอร์วิ่งได้ (ตรงหน้าต่างกระจกสองช่องเป็นห้องทำงานส่วนตัว) มองเห็นด้านหน้าโรงงาน
|
| มีคนเล่าให้ฟังว่า รปภ.ไม่ค่อยจะเดินตรวจรอบโรงงานแถว ห้องน้ำคนงานที่มีเพียง 6 ห้องใต้ต้นมะขามเทศ รปภ.เขากลัวผี 555 |
| ไม่รู้กลัวทำไมเนาะ |
| ปกติผมจะนั่งทำงานในห้องทำงานของตนเอง มีโซฟานอนพักสบาย ๆ พอไม่มีใครก็แอบงีบบ้างแหละ คืนวันหนึ่ง |
| |
| เบื่อจะนั่งทำงานที่ห้องตนเอง เลยไปนั่งคำนวณต้นทุนงานบิ้วอินครัวโครงการณ์บ้านจัดสรรแถว แสมดำบางขุนเทียนจำได้แม่นมาก |
| วิรัชนักออกแบบ ทำเสนอไว้ เลยไปนั่งทำที่ห้องประชุมตรงทางขึ้นชั้นสองด้านหน้าผนักด้านหน้าเป็นกระจกบานใหญ๋เต็มห้องส่วนหน้า |
| ใช้คอมพิวเตอร์คำนวณ ต้นทุนเพลิน |
| ก๊อก ๆ เสียงเคาะกระจกดังคิดว่า แม่บ้านหรือ รปภ.มาเรียกดูแล้วไม่มีใครสักคน หรือว่าเคาะเรียกแล้วลงบันใดไปชะโงกไปดูก็ไม่ |
| เห็นใคร หรือหูแวว ก็นั่งทำงานต่อ |
| สักพักก็ได้ยินเสี่ยง ครืน ๆ เหมือนคนวิ่งบนหลังคาโรงงานที่เป็น เมทัลชี่ทหนาเปอะ ดูท่าจะไม่ดีแล้วมั้ง ทำจิตให้นิ่งว่าคงไม่มีอะไร |
| นั่งทำงานต่อ เสียงเคาะพนังไม้ห้องติดกันเป็นห้องทำงานของ วิรัชนักออกแบบ |
| เลยเดินออกจากห้องประชุมไปดูห้องนักออกแบบประตูปิดไม่มีแสงไฟเลย นึกถึงน้อง รปภ.ที่นั่งพิงป้อมยามตายเมื่อสองเดือนก่อน |
| |
| ขนหัวลุกเกรียว ไม่อยู่แล้วรีบกระตุกสายไฟคอมพิวเตอร์ให้ดับ คว้ากระเป๋าเอกสารเผ่นลงไปที่โรงจอดรถ ขับรถออก รปภ.นั่งคุย |
| กับผัวแม่บ้าน รปภ.รีบเปิดประตูรั่วให้ออก..... |
| ตั้งแต่นั้นมาถ้าไม่มีใครนั่งทำงานกลางคืน จะไม่ทำงาน กลัวผีเหมือนกันนี่นา 555 |
| มีข่าวว่า รปภ.ชื่อวันชัย เดินไปตรวจรอบโรงงานแล้วเจอ เงาแว๊ป ๆ แถวห้องน้ำคนงานอีกด้าน เลยไม่ค่อยกล้าเดินต้องใช้จักรยาน |
| ปั่นเร็ว ๆ แทนเพราะ เรากำหนดให้ใช้กุญแจไขตรงมุมโรงงานด้านหลัง 2 ด้าน ถ้าไขแล้วเครื่องจะบันทึกวันเดือนปี และเวลาไว้ |
| (วิธีนี้โบราณมาก ปัจจุบันมีกล้องวงจรปิดแล้ว) |
| |
| เย็นวันเสาร์หนึ่งของเดือนสิงหาคม คนงานและทีมงานเดินทางกลับบ้านหมดแล้วเขารีบกลับบ้านไปหาลูกหาเมีย บางคนคงกลับ |
| ไปหุงข้าวให้เมียกิน หุ หุ ไม่ว่ากันเพราะเขารักของเขา ผมก็เดินไปดูเครื่องเลื่อยใหญ่ Holzma ที่ช่างเทคนิคเยอรมันมาเช็คระบบให้ |
| ทั้งวันและเสร็จแล้ว ผมไปดูเพียงเช็คดูระบบคอมพิวเตอร์ กับเช็คระบบแรงดันลมจากเครื่องอินเกอร์ซอลแลนด์ |
| ประตูใหญ่ทั้ง 4 ด้านปิดลงหมดแล้วมีแสงสว่าง สาดมาจากข้างนอกตัวอาคารให้เห็นภายในชัดเจน ก็เดินไปส่วนคลังวัตถุดิบที่มีผนัง |
| กั้นกับส่วนผลิต มีประตูเหล็กโปร่งเลื่อนปิดเปิด ไปดูว่าไม้พาติเกิ้ลลีอตโตมาถึงหรือไม่ |
| |
| ส่วนนี้ค่อนข้างมืด นึกถึงผนังอาคารสูงกว่า 15 เมตรข้างนอกเป็น ห้องน้ำของคนงาน 6 ห้องที่มีต้นมะขามเทศคลุมอยู่ ชักนึกหวาด |
| วันชัย รปภ.กับหลายคนเจอผีหลอก เอะเราอยู่คนเดียวไม่ดีแน่เลยเดินกลับเข้าสู่ไลน์ผลิต พอเคลื่อนประตูตาข่ายปิดกั้นไว้ |
| เหมือนเดิมเสร็จก็เกิดเสียง ดังครืน ๆ เหมือนคนวิ่งบนหลังคาเหล็กน่าจะมีหลายคน |
| หรือผ.สระ..อี ขนหัวลุกเกรียวแหงนไปดูก็ไม่เห็นอะไร |
| เลยรีบวิ่งไปทางออกสู่ออฟฟิศโรงงานส่วนหน้า ยังมีเสียงดังอื้ออึง เป็นระยะ เผ่นซิครับไปถึงป้อมยามหันไปมองตัวโรงงานยืนหอบ |
| |
| น้อง รปภ.หันมามอง ผจก.วิ่งหนีอะไรครับ |
| ได้เสียงอะไรดังครืน ๆ ที่ตัวโรงงาน ผมเลยรีบเดินมาดูข้างนอกเผื่อจะเห็นอะไรบนหลังคา |
| อ๋อ... เสียงลมทะเลพัดมาเป็นระยะ ช่วงนี้แรงมากหน่อยพัดเข้าตัวโรงงานด้านใน เจอหลังคาเหล็กลมมันแรง เลยพัดถูกหลังคา |
เป็นคลื่นถ้ากระโชกแรงหลังคาแทบจะหลุดครับ
นึกได้ว่าโรงงานอยู่ใกล้ทะเลลมย่อมจะแรงกว่าท้องที่อื่น
|
| อืมมม. ก็ว่าเสียงอะไร ถ้าเป็น่ลม...กลัวจะพัดหลังคาเผยอ หลุดไปแย่เลย เครื่องจักร เครื่องมือกับสินค้าเราจะเสียหายหมด |
| ผมเข้าไปดูหน่อยว่า ตรงไหนลมเข้าได้บ้างจะได้แก้ไข |
| ว่าแล้วผมก็ กลั้นใจเดินกลับเข้าภายในโรงงาน แต่ก่อนเข้าดึงสับคัตเอาต์ไฟฟ้าแสงสว่างพรึบทั้งโรงงาน ค่อย ๆ เดินเข้าไปส่วน |
| สายการผลิตแหงนดูหลังคาแล้วก็ มีกระแสลมแรงพัดเข้ามาค่อนข้างแรงเสียงดังครืน ๆทำให้แผ่นเหล็กบางเคลื่อนตัวนิด ๆ |
| เฮ้อ โล่งอกคิดว่า ผ.สระอีหลอกซะแล้ว |
| ตั้งแต่นั้นมาไม่ค่อยกลัวผี ที่ห้องน้ำคนงานอีกแล้ว แต่ยังกลัวบางอย่างบ้างนิดโหน่ย 555 |
| ปล. แอลกอฮอร์ฆ่าเชื้อโรคได้แต่เป็นที่เข้มข้น.. จากสุราไม่แน่ใจนะครับ.. ถูกดาปูตำควรไปฉีดยาฆ่าเชื้อบาดทะยักที รพ.ดีกว่าอย่างทำตามผมนะครับ เสี่ยง |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| st ผู้เข้าชม 2,267,635. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
อ่านไปเรื่อยๆ
ในใจนึกลุ้นว่าพี่ไวน์จะเจอเรื่องสยองขวัญเพิ่มขึ้น
แค่ที่พี่เล่ามา คนไหนจิตไม่แข็ง
ก็คงจิตแตกซ่านเผ่นจากโณงงานแทบไม่ทันแล้วล่ะครับ
ดูน่ากลัวมากจริงๆครับ 555