| No. 1092 บ้านน้อย กลางป่า (EP. 6 ส้มตำมะก๊วยเต็ด) |
|
| เขียนเล่าเรื่องรุ่นพี่ไปอยู่ในป่าหลายปีมา 5 ตอน... เคยสงสัยที่พี่เขาบอกว่าที่อยู่ในป่าไม่ได้กลับเข้าเมือง |
เพราะจำอะไรไม่ได้.. วันหนึ่งผมกับพี่นั่งคุยกันที่
เรือนแพพักริมน้ำหน้าโรงเรียนเฉลิมขวัญ พิษณุโลกเลยถามว่า จริงหรือพี่..? |
| |
| จริงซิ อยู่บ้านพี่พะก่อได้ประมาณ 2 เดือนก็เริ่มจำความได้ว่า ขี่มอเตอร์ไซค์เที่ยวคนเดียวจาก เชียงใหม่เข้าสู่ อ.ปายค้างที่นั่น |
| วันรุ่งขึ้นขี่เข้าป่าเป็น ถนนของชาวบ้านแล้วหลงทาง...หาทางกลับไม่ถูกรถน้ำมันหมด หัวเทียนบอดเลยทิ้งรถ |
| มีคนบอกว่าถ้าเดินลงตามลำห้วยไปเรื่อยจะเจอบ้านคน |
| เดินอยู่นานหลาย ชั่วโมง...พลัดตก ชะง่อนหินข้างล่างเป็นพงหญ้าแล้วหัวคงฟาดถูกอะไรไม่รู้เลยสลบ จำอะไรไม่ได้จนกระทั่งพี่พะก่ออุ้ม |
| ไป...อยู่ได้สองเดือนมั้งความจำเริ่มมา ว่าบ้านอยู่ชลบุรีไปทำงานเป็นเซลแมนที่ระยอง มีเหตบางอย่างไม่อยากอยู่ระยอง |
| เลยเดินทางขึ้นทางเหนือด้วยมอเตอร์ไซค์วิบากและขออยู่กับพี่พะก่อนานมาก จนวันหนึ่งพี่พะก่อเดินพาไปส่งเข้าเมือง |
| พี่เคยไปพบหมอที่ รพ.แห่งหนึ่งถึงเรื่อง การลืมเรื่องราวต่าง ๆ หมอเขาตรวจเบื้องต้นให้บอกว่า |
| ตอนที่เกิดอุบัติเหตุหัวคงจะกระทบกระเทือน สมองบวมหรือไม่ก็เกิดโพรงน้ำในสมองขยายตัว เลยจำอะไรไม่ได้ |
| พออาการบวมหายก็ค่อย ๆ จำได้ |
| เอพี่.. ผม(ไวน์) เคยอ่านว่า ความจำเสื่อมมาจากเป็นโรคซิฟิลิสก็ได้นะพี่ |
| เฮ้ย ๆ ไม่ใช่ 555 พี่ไม่ได้เที่ยวสำส่อนนะ |
| |
| ///////////// |
| |
| เสียงน้ำลำห้วยไหลดังเบา ๆ แสงค่อย ๆ สว่าง มองไปที่มุ้งของพี่พะก่อยังนอนกันเงียบ ลุกตลบมุ้งขึ้นก้าวลงจากแคร่นอน |
เดินไปริมห้วย อากาศหนาวเย็นหมอกที่ลงหนาค่อย ๆ เลื่อนลอยลงเนินดอย
 |
| ขวามือเป็นแปลงผักสวนครัว ต้นโหระพาออกดอกขาว แทรกออกมาจากใบต้นหัวละแอน ต้นกระชาย ขิง หยาดน้ำค้างเย็นจับตัว |
เป็นเม็ดใส
ใช้มือทาบไปกับใบสีเขียวถูกหยาดน้ำค้างเย็นรู้สึกสบายมาก ๆ |
| ไปนั่งบนแคร่ไม้ไผ่ริมลำห้วย หนาวจนต้องใช้ผ้าขาวม้าพันคอให้ชายผ้าแนบกับหน้าอกรู้สึกอุ่นขึ้นนิดหน่อย สายน้ำใสในห้วย |
| ยังคงไหลลงสู่เบื้องล้างช้า ๆ แผ่นหมอกบางส่วนไหลแผ่บนสายน้ำแล้วเลือนหายไป |
| นั่งนึกถึงการมีชีวิตอยู่ในป่าไม่ได้สบายแบบนิยายที่เคยอ่านแต่ก็ ไม่ลำบากมากมายเพียงแต่ไม่ค่อยชินบางอย่าง อาศัยอยู่กับพี่ |
| พะก่อแบบไปเรื่อย ๆ ไม่คิดจะเดินทางกลับจังหวัดที่เคยอยู่ |
| |
| | เมื่อสามวันก่อน ก่ำล้างไหดินปากแคบด้วยน้ำเททิ้งแล้วตั้งไฟให้ไหแห้งทิ้งไว้จน เย็นแล้วเทปูป่าที่จับจากลำห้วยใส่จนหมด | |
| เทน้ำต้มเกลือผสมน้ำอ้อยที่ตั้งไฟเดือดแล้วเก็บไว้จนเย็นเทใส่ไหดินที่ใส่ปู ใช้ใบตองกล้วยพับอัดแน่นปูจมน้ำไม่ลอย วางไว้ริมตัวบ้าน |
| ให้แดดส่องถึง น้องก่ำบอกว่าเก็บไว้ 3 วันปูก็ดองได้ที่กินได้ |
|
| เราสามคนพักอยู่บ้านเฉย ๆ ได้หนึ่งวันเต็มรุ่งขึ้นก็ จับข้าวไร่ที่เกี่ยวตากแดดจนแห้งท่อนไม้ใหญ่วางไว้กับพื้นให้เม็ดข้าวหลุด |
| ตกบนเสื่อไม้ไผ่สาน งานนี้ใช้แรงมากฟาดนวดข้าวไปเรื่อย ๆ เมื่อยไปทั้งตัว ละอองข้าวปลิวติดตัวคันแต่พอทนได้ |
ฟาดข้าวเกือบเต็มวันก็เสร็จ
|
| พี่พะก่อให้ทิ้งข้าวที่นวดเก็บใส่กระบุงไว้หายเมื่อยค่อย ฝัดละอองกับเม็ดขาวลีบทิ้งวันอื่น อาหารเราก็กินซ้ำ ๆ กันไป |
ก่ำจะหุงข้าว ทำกับข้าวให้กิน
|
| พักอีกวัน พี่พะก่อคงเห็นว่าผม ทำงานหนักยังไม่เคยชินมั้งปล่อยให้ นอนเล่นใต้ต้นไม้ พอแดดมาก็หลบเข้าไปนอนหลับ |
| ในตัวบ้านน้อย ใจนึกถึงอาหารที่เคยกินมาก่อน |
| ก่ำ....พี่ว่ากลางวันเรากินข้าวกับส้มตำกัน |
| อะหยัง พี่น้ำ ส้มตำ (อะไร-ส้มตำ) |
| ก็ เอามะละกอมาสับ ใส่พริกในครกแล้วก็ตำไง |
| |
| อ๋อ เปิ้นฮ้อง ตำส้มมะก๊วยเต็ด. พี่น้ำรอก่อนเน่อ ก่ำจะไปเก็บมะก๊วยเต็ต มะนาวกับพริกเน่อหายไปพักใหญ่ก็หิ้วมะละกอดิบหนึ่งลูก |
ใช้มีดปอกเปลือกข้างลำห้วย ล้างยางที่คันออก ใช้มีดสับแล้วฝานบาง ๆ จนได้มะละกอครึ่งกาละมังเล็ก
|
| เอาหอมขาว(กระเทียม) ปาดจุกกับหัวทิ้งโขลกกับเกลือป่นสีดำในครกไม้ใหญ่ใส่พริกแต้(พริกขี้หนู)ห้าหกเม็ดโขกแป๊บเดียว |
| กลิ่นกระเทียม พริกหอมฉุน. |
| |
| พี่น้ำรอก่อนนะ ก่ำโยนถั่วดิน(ลิสง)แห้งทั้งเปลือกใส่ขี้เถ้าปกกับถ่านไฟแดงโกยขี้เถ้าทับถั่วลิสงครู่เดียวใช้ไม้เขี่ยออก ใช้ไม้ทุบ |
| ลองจับเข้าปากเคี้ยว สุกแล้วพี่น้ำ ช่วยกันทุบแกะเม็ดออกไม่นานก็เสร็จ |
| |
| พี่น้ำเฮาใส่ปูดองต๋วยเน่อ มันจะลำขนาด(อร่อย)ว่าแล้วก็ใช้มือจับปูดอยดองจากไหใส่หม้อดินตั้งไฟเทน้ำพอท่วมปู ครู่เดียวก่ำใช้ |
| ใช้ป๊าก(กระจ่า) ตักปูดอยสุก เป็นสีแดงปนชมพูใส่ครก 6 ตัว โขลกพอแหลกเสียงดังฉอกแฉ๊กกลิ่นหอม |
ก่ำเอาถั่วลิสงที่แกะใส่ครกตำ หยิบมะละกอสับใส่โขลกโป๊กเป๊ก ปาดมะเขือเทศลูกเล็กใส่ไปอีก 5 ลูก
ปาดมะกอกป่าสุกเฉพาะเปลือก |
| กับเนื้อไปอีกสองลูก ผ่ามะนาว 2 ลูกบีบใส่ใช้สากครกบดบี้ไปมา ใช้ช้อนตักน้ำกับมะละกอชิมอ่อนเค็มหยิบเกลือป่นสีดำโปรย |
ลงเคล้าแล้วชิม ลำแล้วพี่น้ำ (อร่อยแล้วพี่น้ำ) ภาพแทนเหมือนมาก
|
| ก่ำใช้ป๊าก(ทัพพี) ตัดจากครกใส่กาละมังเล็กยกไป ที่แคร่ไม้ไผ่ริมน้ำ เราช่วยกันยกหม้อข้าวจานช้อนไปนั่งกินริมลำห้วยหน้าบ้าน |
| น้องน้ำ...ทำตำส้มอร่อย(ส้มตำ) แต้ ๆ. |
| ผมช่วยกับก่ำใส่พริก แต้(พริกขี้หนู) ได้มะกอกป่าไปด้วยรสหวานนิด ๆ หอมกลิ่นมะนาวก่ำใส่ปูดอยดองอร่อยเลยพี่ |
| ใช่ ๆ ลำแต้ ๆ (ใช่อร่อยจริง ๆ) ตอนที่น้องน้ำอยู่ในเมืองเคยกินปูดองใส่ ตำส้มมะก๊วยเต็ดเปล่า |
| ผมพอจำได้แล้วว่า เคยกินปูดองใส่ส้มตำ |
ดี ๆ น้องน้ำจำอะไรได้บ้างแล้ว
|
| ผมอยู่ระยองสั่งแม่ค้าแถวปากน้ำระยองทำ เขาใส่ปูแสมดอง กินกับเหล้าครับพี่ ที่นี่มีเหล้ากินเปล่าพี่ |
| อ๋อบ้านอื่น หมักข้าวโพดกับแป้งทำเหล้าแต่พี่ไม่ชอบกินเลยไม่ทำ น้ำอยากกินเหล้าเหรอ |
| ไม่เอาครับพี่ ตอนอยู่ระยองผมกินเหล้าจนเป็นโรคกะเพาะเข็ดแล้ว 555 ผมจำอะไรได้เกือบหมดแล้วแต่ยังไม่อยากกลับเข้าเมือง |
ขอผมอยู่กับพี่ได้เปล่า
|
| ได้เลย 555 จะได้มีคนช่วยปลูกข้าวเกี่ยวข้าว พรุ่งนี้ฝัดข้าวกันนะ |
| ตกลงแต่พี่ได้เนื้อกวางมาจากไหน ผมอยู่ที่นี่ไม่เคยเห็นกวางกับไก่ป่าเลย |
| เก้งกวางไก่ป่า อยู่ลึกไปอีกต้องไปเงียบ ๆ จึงจะเห็นพวกเขา แต่น้องน้ำจะยิงกวางลงเหรอ |
| ไม่รู้ซิพี่ไม่เคยยิงอะไรเลยนอกจาก ตกปลา จับปลาด้วยข่าย เหวี่ยงแหก็ไม่เป็น แต่อยากจะรู้ว่า จับเขียดแล้วแบบไหน |
| ผมจะพาพี่น้ำไปหาเขียดแลวเอง ผมถนัด |
| โอเคเลยก่ำ |
| โอเค ..คืออะไรพี่น้ำ.... |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| st ผู้เข้าชม 2,257,067. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
พระเอกตกมอไซด์ล้มหัวฟาดหิน
ความจำเสื่อม..นาน
มีผู้ช่วยพระเอก "พะก่อ" และครอบครัวช่วยให้พักอาศัย
สอนการดำเนินชีวิตลนดอยอบบชาวเขา
ได้กินปูดอง สัมตำแซบๆ
น่าอิจฉาสุดๆ..
คล้ายๆไปผจญภัยอยู่Home stay
(แต่..ไม่เอาเรื่องความจำเสื้อม)
เจิมๆ..
วันศุกร์อ้อว่าจะไปเดินดู สาหรี ที่สำเพ็ง
พาหุรัดค่ะ
ดูเรื่อยเปื่อย..เพราะเย็นมีงาน
เอาไปเป็นพร๊อบ..ซะหน่อย
Happy Monday ค่ะ