No. 1214 อยู่ในป่า (ตอน 12 เกือบแล้วไหมละ) |
|
กลุ่มชายชุดเขียวลายพรางนั่งห่าง ๆ ไม่ได้เอาปืนมาคุม....ให้เราสองคนนั่งบนขอนไม้แห้งรอบางคนมวนบุหรี่ยาเส้นพื้นบ้านกลิ่นฉุน |
ต่างรอหัวหน้าพูด ว. พักใหญ่แล้วก็เดินกลับมาหา |
สูอยู่จังหวัดอะไร |
อยู่ระยองมาเที่ยวเชียงใหม่ ปาย ผมเลยพูดภาษาเหนือถาม...หัวหน้ามาจากไหนครับ |
ติดเขต ดอยไตแลง..แล้วสูจะไปบ่อนไหน |
หลงทางกลับบ้านคงไม่ถูกอยู่เขตไทย ที่บ้านอยู่แอ่งดอยโน้น....อยู่กั๋นสามคน... เคยไปหาป่ออุ้ยของ แม่หญิงจื่อ |
ดิซัมโพครั้งเดียวไปไม่ถูกแล้ว |
จ๋ำอย่างอื่นได้อีกหรือเปล่า |
พ่อของน้องก่ำคนนี้เล่าว่าไปเก็บขี้ค้างคาวที่ถ่ำมาใส่ผักไปทางเดียวกับบ้านครูนิน ๆ อยู่ป่าคนเดียวไว้หนวดเครา |
|
หัวหน้ายิ้ม เฮารู้จักครูนิน |
เฮาจะพาไปส่งแถวบ้านครูนินให้ ครูนินพากลับบ้านแถวนั้นเป็นเขตเมืองไต...เฮาเข้าไปลำบากไม่ใช่เขตเรา |
ขอบคุณหัวหน้าที่ช่วยเหลือ |
หัวหน้ายิ้ม แล้วพูดน่าจะเป็นภาษาไตใหญ่ ครู่เดียวลูกน้องสองสามคนก็ เอาห่อข้าวกับเนื้อเค็มมาให้กิน |
กิ๋นเข้า(ข้าว) เสร็จแล้วเฮาจะพาเจ้าไปส่ง..ดูห้วหน้าน่าจะผ่อนคลายลง |
เราสองคนกินข้าวพูดคุยหัวหน้า เลยรู้ว่าหัวหน้าเป็นคนอยู่รัฐชาน โตเป็นหนุ่ม..ติดตามลุงมาอยู่ อ.ปายสองปีกว่า |
มีคนชักชวนลุงไปอยู่แถวดอยไตแลง..อยู่นานหลายปีเรียนหนังสือในหมู่บ้านนิดหน่อยจนกระทั่งเข้าเป็นกองกำลัง คอยดูแลคนกับ |
คุมส่งสินค้าป่า |
ของที่ขนต้องมีคนคุมเหรอครับหัวหน้า |
พม่ากว้าง มีคนหลายเชื้อชาติ มอญ กระเหรี่ยง ไตใหญ่ พม่าถ้าเลยไปทางเชียงตุงจะมีพวกกุลา(แขก) ปนพูดภาษาไม่เหมือน |
กันแต่เฮาไม่เกยไป.. อยู่แถวดอยไตแลง ติดต่อปาย..เดินข้ามดอยข้ามเขตไม่ได้อันตรายมีกองกำลังแยกย้ายกันอยู่ |
เฮาเป็นคนดูแลคนกลุ่มน้อยนิดเดียว.. มีหัวหน้าใหญ่คุมอีก.. เฮาอู้(พูด) ได้แค่นี้นะพูดมากไม่ได้.. |
|
กินข้าวเสร็จหัวหน้าก็พาเดินขึ้นดอยไปด้านทิศตะวันออก 3 ดอย..หนทางลำบากแต่เห็น ทางเดินแคบ ๆ ลัดเลาะไปตามลำห้วยไต่ |
ขึ้นดอยที่มีต้นไม้ไม่สูงมีแต่หินต้องกินน้ำจากกระบอกไม้ไผ่กินเกือบหมด |
เดินเกือบ 2 ชม..ตะวันเริ่มตั้งตรงอยู่บนหัว.....หัวหน้าเรียกลูกน้องมารวมกัน...พูดภาษาไต และให้ส่างตินชายวัยกลางคนกับลูกน้อง |
อีกคน...พาเราสองคนเดินกลับป่าไทย ว่าแล้วก็ใช้ไม้ขีดเส้นทางบนดิน พลางชี้มือตรงแผนที่แล้วให้พาเดินไปทิศโน้น.. |
สูเจ้าไปบ้านครูนินกับส่างตินนะ ส่างตินอู้กำเมืองได้บ้าง ไปหาครูนิน ให้พากลับบ้านก็แล้วกัน |
เฮาข้ามเขตไปไม่ได้..ต้องพาลูกน้องไปทำงานอีกที่่นะ |
ผมเลยยกมือไหว้ขอบคุณ...ที่ช่วยเหลือ หัวหน้าไม่ได้ไหว้ตอบแต่ยิ้มให้ ว่าแล้วก็พาลูกน้องเดินลัดไปตามลำห้วยหายไป |
ส่างติน พาเราสองคนเดินตัดดอย บางครั้งก็เดินเลาะแอ่งดอยมีลำห้วยไหลเกือบ ชั่วโมง |
ส่างตินพาขึ้นดอยที่ค่อนข้างโล่ง มีข้าวไร่ต้นข้าวสาลี (ข้าวโพด) |
ตรงนี้เขตเมืองไต เฮาจะพาเดินไปซ้ายมือตัดเขาจะเจอบ้านครูนิน... ส่างตินพูดภาษาไทยแล้วยิ้ม |
พากันเดินไปบนไร่ข้าว |
พี่กาน.. ลุงส่าง.. ก่ำจำได้แล้ว... ถ้าเดินไปทางขวามือเป็นบ้านป่ออุ้ยแก้วกับพี่ดิซัมโพ พี่กานกับก่ำเดินไปหาป่ออุ้ย ไม่ต้องไปหาครูนิน |
ขอข้าวพี่ดิซัมโพกินแล้วก่ำพาพี่กานกลับบ้านถูกแล้ว |
|
ส่างตินยิ้มดีใจที่ก่ำจำทางได้ขอแยกตัวกลับ |
ผมกับก่ำเลยยกมือไหว้ขอบคุณส่างตินพากันเดินลงดอยไปหา ดิซัมโพ |
เดินลัดเลาะไปตามทางเดินเล็ก ๆ ไหล่เขาลงสู่ลำห้วย แล้วก็พบป่ออุ้ยแม่อุ้ย... ๆ เลยให้กินข้าวที่เหลือกับแกงมะเขือยาวใส่ปลา |
ก่ำกับกานเดินกลับบ้านถูกแน่นะ ถ้าไม่ถูกจะให้ดิซัมโพไปส่ง |
ไปถูกครับพ่ออุ้ย ... ก่ำบอก |
ลาพ่ออุ้ยแม่อุ้ย... แต่ไม่เจอดิซัมโพที่เดินไป ทำไร่อีกดอย... ก่าพาเดินลัดเลาะลงไปตามแอ่งดอยเกือบชั่วโมงก็เห็น ควันลอยขึ้น |
ท้องฟ้า.. เห็นต้นไม้สักใหญ่ริมลำห้วยหน้าบ้านอยู่ข้างล่าง |
เราสองคนดีใจที่กลับบ้านถูก.....เดินตัวเบา |
โว้ ๆ ป่อ ก่ำปี๊กมาแล้ว (ก่ำกลับมาแล้ว) |
พี่ก่อยืนโบกมือริมลำห้วยที่โล่งใต้ต้นสักใหญ่ใบร่วง ดูจะดีใจ |
พ่อลูกเจอกันจับแขน ลูบหัว... ก่ำเก่ง... มีผักหวานมาฝากป่อก่อ |
ก่ำหน้างอ.. ป่อบ่าดีใจ๋ตี่ก่ำมาถามหาแต่ผักหวาน ฮึ.. |
ไม่มีผักหวานไม่เป็นไร...ป้อล้อเล่น ดีใจทั้งสองคนกลับบ้านได้ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าพ่อจะทำกับข้าวให้กินนะ |
ดีครับพี่ก่อ.. ผักหวานผมกับก่ำกินหมดมันหิวเนื้อกวางก็หมด มีแต่หัวมันม่วงหัวเดียวมาฝาก 555 |
กานกับก่ำนอนในป่าได้.... ต๋อนพี่เป็นละอ่อน(เด็ก) เคยเดินเข้าป่ากลับบ้านไม่ถูกต้องนอนตบยุง เห็นตานกเก้าแมว |
(นกฮูก) เกาะกิ่งไม้มองพี่ ๆ กั๋วแทบตาย 555 |
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
St.จำนวนผู้เข้าอ่าน 2,596,602. |
ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือนกรุณาเม้นท์ข้างล่างหรือทิ้งร่องรอยนิดผมจะได้กลับไปเยือนตอบแทนถูกครับ |
|
งานเขียนเรื่อง สั้น (ขนาดยาวปานกลาง) |
|
อรุณสวัสดิ์ครับพี่ไวน์
ผมมีลูกน้องไทใหญ่
ไม่แน่ใจว่าเป็นชาติเดียวกับชาวไตรึเปล่า
แต่ภาษาพูดเค้าเหมือนทางเหนือมาก
ต่างกันแค่ภาษาเขียนนะครับ