| No. 1220 หลงทาง (ชีวิตในป่าตอน 16.....ตะพาบ) |
|
| เรื่องจากบันทึก/เล่าของเพื่อนที่คุ้นเคยเล่าฟังเพื่อนเล่ากับดูบันทึกด้วยดินสอในสมุดยับเยินมีคราบน้ำเปื้อน |
| เป็นสีน้ำตาลบางหน้าขาดวิ่นไป แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเพื่อนเขียนหรือแต่งนิยาย หุ หุ |
| เมื่ออ่านแล้วเป็นการหลงทางในป่าไม่น่าตื่นเต้น แต่น่าสนใจวิถีชีวิตการดำรงชีพแบบชาวบ้านมากกว่าเพื่อความแน่ใจเลย |
| เข้าไปเช็คข้อมูลคือคอยจับผิดเพื่อนแต่ไม่มีอะไรในกอไผ่ หุหุ แต่เขียนวกไปเวียนมา..เลยปรับเขียนให้เข้าใจง่ายขึ้นคนมาอ่าน |
| ก็คิดว่าเป็นชีวิตจริงของผมเองซะนี่้ หุ หุ... ผมเคยทำงานในป่าทึบบนดอย 3 จังหวัดจริง แต่เคยหลงป่า 1 ครั้ง ๆ หิวข้าวแทบแย่หาทางกลับเป็นวัน ๆ ริ้นตัวเล็ก ๆ กัด.จนชาวบ้านมาเจออยู่ห่างจากจุดที่เข้าป่า เกือบ 10 กม. |
| แต่ถ้าหลงแสงสีแหะ ๆ นี่บ่อยหน่อยวันหลังจะเขียนเล่าให้ฟังวันนี้เล่าเรื่องป่าต่อ |
| //////////////////////// |
| |
| ตื่นกลางดึกเพราะได้ยินสียงสัตว์เดินย่อง ที่ริมลำห้วยห่างจากเพิงพักกว่า 50 เมตรมองผ่านมุ้งในล่อนเห็นแค่แสงไฟดุ้นฟืนวับแวม |
| ที่ปลายเท้าห่างกว่า 3 เมตร...ค่อย ๆ ชันตัวหันไปมองด้านหัวนอนมีต้นไม้ใหญ่กับกอไผ่ใหญ่สลัวไม่มีสัตว์อยู่แน่ |
| เสียงเดินน่าจะเป็นสัตว์ขนาดเล็กลงมากินน้ำหรือมาเดินแทะกินดินโป่งเค็ม... นอนต่อ |
| ตื่นมาได้ยินสียงลำห้วยไหลช้า ๆ แสงเริ่มสาดสู่เนินดิน... พี่ก่อหายไปคงจะลุกเข้าป่าตามธรรมชาติเรียกร้องปลดทุกข์ |
| ลุกไปดู.. พี่ก่อไปหิ้วน้ำมาเทใส่กะทะเหล็ก ดันกิ่งไม้แห้งใส่เตาลุกโชน |
| ตื่นนานแล้วเหรอพี่ |
| พักใหญ่พอดีได้ยินเสียงเดินของสัตว์น่าจะอีเห็นมองไม่ค่อยเห็นมันมืดเลยเข้าไปถ่าย กลับมาเลยต้มน้ำเกลือต่อ...ถ้าวันนี้เราต้มช้อน |
| ได้เกลือสักครึ่งกระป๋องก็คงพอใช้ไปอีกหลายเดือน แวะเยี่ยมพ่ออุ้ยแม่อุ้ย |
| กับดิซัมโพด้วยนะพี่ |
| แหม..รู้ใจดีนะกาน... พี่ตั้งใจแวะไปค้างตอนเย็นแบ่งเกลือให้พ่ออุ้ยเช้ามาค่อย เดินลงดอยกลับบ้านเฮาเนาะ |
| แล้วก็เป็นไปตามที่พี่ก่อพูดไว้ เราช้อนเกลือ ได้มากคงเป็นด้วยน้ำเกลือจากใต้ดินผุดมาเค็มมาก....เราเคี่ยวน้ำเค็มไปเรื่อย ๆ ผลัดกัน |
กินข้าวหรือใช้ไม้ดันน้ำในกะทะเป็นระยะน้ำแห้งงวดลงก็ช้อนเกลือเกรอะไว้ในซ้าหรือเปี๊ยดให้สะเด็ดน้ำ
|
| ตะวันที่อยู่ตรงหัวเริ่มคล้อยไปกะเวลาน่าจะบ่าย 3 กว่า.. เราเอาเกลือเทใส่กระชุไม้ไผ่เก่า เก็บของใส่ย่าม... นำกะทะไปแช่น้ำใน |
| ห้วยให้เย็น... ใช้เชือกผูกหูหิ้วพาดใหล่เหมือนกับกระดองเต่าพากันเดินลงดอยฉีกไปอีกทาง |
| ตะวันคล้อยต่ำลงเกือบถึงยอดไม้ดอยข้างล่างก็เห็นบ้านดิซัมโพอยู่ข้างล่าง |
| น้องก่ำนำกระป๋องน้ำใบขนาดเขื่องพาดไหล่เดินตัวปลิว ลงไปบ้านพ่ออุ้ยแก้วก่อนเพื่อน ดิซัมโพออกมาต้อนรับ เราเข้าไปไหวทักทาย |
| พ่ออุ้ยแม่อุ้ยที่นั่งในตัวบ้าน |
| ขอนอนค้างสักคืนนะครับพ่ออุ้ย |
| ได้เลยยินดีจ๊าดนักที่แวะมาไป ต้มเกลือมาใช่เปล่า ดิซัมไปหุงข้าวทำกับข้าวให้สามคนนี่กินหน่อยซิ เอ้าก่ำไปเอาน้ำต้น(คนโทน้ำ) |
| กับกระบวยข้างนอกมาให้พ่อกับพี่กินหน่อยซิ |
| พ่ออุ้ยรู้จัก ครูนินหรือเปล่าครับ |
| รู้ซิ เปิ้นเคยมาเยี่ยมหลายครั้ง เปิ้นเดินมากับคนไทยใหญ่..แต่งตัวเหมือนทหาร..ครูนินใจดีรู้เรื่องในเมือง..ทหารไทยใหญ่นับถือ |
| ครูชวนผมไปเรียนวิชาอะไรไม่รู้เห็นว่านั่งหลับตานานนะพ่ออุ้ย |
| อ๋อ..เปิ้นเคยแนะนำให้อุ้ยทำเหมือนกัน เปิ้นบอกว่าถ้าใจนิ่งแล้วจะมองคนนั้นคนนี้ว่านิสัยเป็นแบบไหนแต่ ต้องขยันฝึก |
| แล้วดีแบบไหนครับพ่ออุ้ย |
| ครูนินเล่าว่า มีพระอาจารย์ท่านหนึ่งรู้เรื่องล่วงหน้าชื่ออะไรชื่อมั่น กานลองถามเปิ้นก็แล้วกัน |
| พอดีครูนินชวนผมไปฝึกที่นั่นสักเดือนสองเดือนให้ ผมอยู่ช่วยพี่ก่อน้องก่ำปลูกข้าวปลูกถั่วเหลืองก่อน ครูเปิ้นเลี้ยงกุมารทองใช่เปล่า |
| อุ้ยไม่รู้เหมือนกันแต่ ไม่น่าใช่ครูนินชอบอ่านหนังสือเล่มหนา ๆ ใหญ่ขนาดนี้.... อุ้ยยังไม่เคยไปบ้านครูนะ |
| พอดีทหารไตใหญ่แวะมากับครูเล่าให้อุ้ยฟัง บอกว่าครูมีหนังสือหนา ๆ หลายเล่ม |
| เคยพาครูไปเล่าเรื่องต่าง ๆ ในเมืองเกี่ยวกับการค้าใกล้กับ หน่วยทหารไตแลง |
| |
| เรากินข้าวเย็นแล้วก็นั่งคุย พ่ออุ้ยเล่าให้ฟังว่าเคยอยู่แถวปางมะผ้า อ.ปายก็เคยไปรับจ้างปลูกกระเทียม หอมแดงแต่นานมาแล้ว |
| สักกี่ปีแล้วครับอุ้ย |
| จำไม่ได้ว่ากี่ปีแล้ว ตอนนั้นมีนายอำเภอย้ายจากเชียงใหม่ลำพูนมาทำงานที่ ปาย...หลังสงคราม |
| โห.. เมินขนาดเนาะอุ้ย |
| ใช่ตอนนั้นอุ้ยอายุ 17 ปีได้มั้ง... อุ้ยจำชื่อนายอำเภอได้ด้วยนะ ขุนชาญมีชื่อถนนรังสิยานนท์ด้วย |
| อุ้ยเคยไปรับจ้างทำนา ปลูกกระเทียมแถวหลิ่ง(ตะลิ่ง) น้ำปายไม่ไกลจากตัวเมือง |
| แล้วอุ้ยเคยไปดอยไตแลงเปล่าครับ |
| เคยเดินขึ้นดอยลงดอยหลายวันกว่าจะถึง ที่นั่นเป็นค่ายทหารไตใหญ่แต่ไม่ได้ไปในค่ายนะไปซื้อของมาใช้ ซื้อของแล้วก็นอนพัก |
| บ้านคนรู้จักไม่ได้ไปไหนเขาห้ามไม่ให้เดินไปลึก |
แล้วอุ้ยใช้เงินไทยซื้อของหรือเงินพม่า
|
| อุ้ยเอาเนื้อเก้งแห้งไปแลก เมื่อก่อนอุ้ยไปกับเพื่อนสองสามคนเข้าล่าฟาน กวางไว้กินยิงได้ครั้งละหลายตัวตอนนี้อุ้ยแก่เฒ่า |
ไม่ฆ่าเก้งกวาง....คือมีปลากินปลามีเก้งกินเก้งเหมือนครูนินเปิ้นก็ไม่ฆ่าสัตว์เลยตั้งแต่มาอยู่ในป่า
|
| ดูครูหนุ่มอายุเปิ้นเท่าไรครับอุ้ย |
| คงเกือบหกสิบ....พี่ก่อตอบแทนอุ้ยที่อึกอัก ครูเหมือน กานที่ยิงกวางสัตว์ใหญ่ |
| ครับผมไม่กล้ายิงสงสารกวางเราเลยไม่ได้กินเนื้อเป็นเดือน กินแต่ปลากั้ง 555 |
| พ่ออุ้ยหมู่เฮาสามคนนอนก่อนเน่อ วันพูกจะได้เดินปี๊กบ้าน |
| เอา ๆ ตามสบายไปนอนเตอะ |
| (ภาพแทนทุกภาพนะครับ) |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| St.จำนวนผู้เข้าอ่าน 2,611,834. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือนกรุณาเม้นท์ข้างล่างหรือทิ้งร่องรอยนิดผมจะได้กลับไปเยือนตอบแทนถูกครับ |
| |
| งานเขียนเรื่อง สั้น (ขนาดยาวปานกลาง) |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
ยังไงก็รอดนะครับพี่
แค่อาจลำบากลำบนนิดหน่อย
แต่ถ้าไม่มีความรู้ ความสามารถอะไรเลย
แย่แน่ๆครับ