| No.1206 ชีวิตในป่า 7 ( รอยยิ้มสวย ณ บ้านแอ่งดอย) |
|
| เสียงไก่ป่าขันไกล ๆ จากไหล่ดอยของอีกฝั่งลำห้วยอากาศหนาวเย็นแผ่ไปในห้องนอน |
| ผ้าห่มฝ้ายที่หนาแต่สั้นคลุมให้ความหนาวคลายลงได้ยามใดเผลอเหยียดเท้าจะโผล่พ้น ความหนาวต้อง |
หดเท้าเสียงน้ำในลำห้วยยังคงไหลดังเบา ๆห้องมืดสนิท...กองไฟที่ก่อไว้ก่อนนอนเหลือเพียงแสงริบหรี่ของถ่านสีแดงเล็ก ๆ
|
เราต้องปรับตัวนอนใกล้กองไฟใช้ความร้อนจากกองไฟเดียวกันให้คลายความหนาวเย็น
|
| ลุกจุดตะเกียงเล็กทำด้วยกระถางดินเผาเล็ก ๆ วางเส้นด้ายตรงกลางน้ำมันไขสัตว์แข็งตัวแสงเริ่มส่องสว่าง ลุกขึ้นตั้งน้ำ |
| วางบนเตาแบบง่ายตั้งด้วยหินสามก้อนสอดฟืนเติมไฟเริ่มลุกไม่นานน้ำในหม้อดินเล็กเริ่มเดือดหยิบใบเมี่ยงใหญ่แห้งใส่ |
หม้อดิน 5 ใบ ผสมกับกิ่งไม้เล็กลงไปด้วย
|
| ไม่นานกลิ่นหอมของใบเมี่ยง(ชา) ส่งกลิ่นหอมใช้กระบวยกะลามะพร้าวตักใส่ชามดินเผาแดงแจกกันดื่มสามคน |
| กานต้มใบเมี่ยงอร่อยมีรสหวานหอมใส่อะไรเพิ่มเหรอ |
| ใส่กิ่งชะเอมเล็ก ๆ ไปด้วย 2 ท่อนน้ำใบเมี่ยงเลยหอมหวานนิดแก้หนาวดี |
| ดีแล้ว พี่จะลองชงแบบนี้. เออ...วันนี้กลางวันเราไปหาลูก ตับเต่ามากินกัน |
| ลูกมันเป็นอย่างไรครับพี่พะก่อ |
เป็นลูกไม้เล็กขนาดนิ้วหัวแม่มือ ยาวสักสองข้อนิ้ว มีขนอุยเล็กมากรสจะหวาน
|
| พี่กานต์ไปหาจะติดใจอาจจะเจอพี่ดิซัมโพ เปิ้นงามแต้ ๆ เน่อดช.ก่ำเล่าให้ฟัง |
| เราจะไปเยี่ยมอุ้ยแก้วกับอุ้ยขิ่นเลเป็นอุ้ย(ยาย)ของดิซัมโพเป้นเป็นหมอยาของพวกเรา |
เราเอาของเนื้้อเก้งแห้งไปฝากอุ้ยดีไหมพี่ก่อ
 |
| ดี |
| หลังเที่ยงเราเดินลุยน้ำในลำห้วย ไปอีกฝั่งเดินขึ้นดอยชัน กอกล้วยป่าขึ้นเป็นดงส่วนใหญ่จะสูงเกือบห้าเมตร |
| บางต้นมีปลีห้อยย้อยลงมามีลูกกล้วยเล็ก ๆ หลายหวีติดข้างบน. |
| ต้นพริกขี้หนูป่าต้นสูงขึ้นแซมเม็ดพริกแดงเขียวขึ้นเต็มต้นในร่องดอยมีต้นกล้วยขึ้นน้ำซึมต้นเฟิร์นใบฝอยขึ้นแซมสลับกับ |
| ผักกูด มี่ยอดสีเขียวอ่อนงอ ๆ ขึ้นเป็นกอ. |
| |
| ขึ้นลงดอยสามลูก อากาศกลางวันค่อยอุ่นขึ้น แสงอาทิตย์สาดส่องไปลาดดอยต้นพลวงขึ้นห่าง ๆ มีพุ่มไม้เล็กขึ้นประปราย |
ร่างหญิง ก้ม ๆ เงย กับพุ่มไม้.
|
| นั่นคงเป็นพี่ ดิซัมโพ มาหาลูกตับเต่า..... โว้ ๆ ๆ ดช.ก่ำตะโกนทักทายอีกฝ่ายโบกมือรับ |
พี่พะก่อชี้ให้ดูต้นตับเต่าเป็นไม้พุ่มสูงประมาณ 25 - 60 ซม ใบเขียวมีดอกสีเหลืองอมเขียวลองแหวกใต้ใบเจอลูกตับเต่า
|
เป็นพวง ๆ 4 - 5 ลูก. พี่พะก่อเก็บลูกสีเหลืองอ่อนส่งให้ผมกินรสหวานนิด ๆ อร่อย
|
| ก่ำกับกานเวลาจะแหวกต้น ให้เอาไม้ฟาดไล่งูก่อนนะ อาจจะมีก็ได้ช่วยกันเก็บได้ลูกตับเต่าเกือบครึ่งกระบุง |
| เดินเจอหญิงที่เห็นแต่แรก |
| พี่ซัมโพอยู่นี่เอง เก็บลูกตับเต่าได้มากไหม |
| มากเหมือนกัน นี่รอ(นี่ไง) มาสามคนกา |
| ซัมโพ นี่น้องกานที่อยู่กับอ้าย ตี่เกยเล่าหื่อฟัง(ที่เคยเล่าให้ฟัง) |
| |
| น้องซัมโพ เอากระบุงมา พี่จะช่วยถือให้ |
| บ่าต้องก็ได้ ดิซัมโพถือเอง ไม่หนักหรอก เฮาปิ๊กบ้านเตอะอุ้ยเปิ้นรออยู่ |
| ดิซัมโพ ยิ้ม สวย ใบหน้าสีแดง เดินนำหน้าพาไปที่บ้านข้างล่างเป็นดอยไม่สูงชันเป็นทางลาดลงไกลออกไปมีกระต๊อบ 4 หลัง |
| เล็กปลูงสองฝั่งลำห้วยควันไฟลอยอ้อยอิ่งขึ้นสู่ฟ้าแสงแดดไม่แรงคลื้มเดินลงดอยไม่นานถึงกระต๊อบหลังคามุงใบตองตึง |
| ป่ออุ้ยแม่อุ้ย น้องก่ำอ้ายพะก่อมาแอ่วหา ดิซัมโพบอกยาย |
| อ๋อมาสามคน เข้ามานั่งนี่เลย พ่อหนุ่มคนนี้เป็นคนที่พะก่อไปเจอริมห้วย นอนสลบแม่นก่อ(ใช่เปล่า) |
| |
| ใช่แล้วป่ออุ้ย ผมจำอะไรไม่ได้ น้องก่ำเลยตั้งชื่อให้เป็นกานพี่ก่อให้เอาปลาย่างรมควันกับจิ้นฟาน(เก้ง) แห้งมาให้อุ้ยครับ |
| ขอบใจเน่อตึงสามคน ก่ำไปเอาน้ำมาหื่อป่อกับอ้ายกานกินกัน |
| แม่อุ้ย น้ำอยู่ตี่ไหน ดช.ก่ำถามแม่อุ้ยขิ่นเล |
| โห๊ะ...น้ำต้น(คนโท) อยู่ริมห้องนั่นรอ(นั่นไง) |
| |
| ตาแก้วเป็นหมอยาสมุนไพรยายขิ่นเลเป็นไทยใหญ่ เอาเด็กหญิง ดิซัมโพมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก |
| ดิซัมโพมีเชื้อสายทางพ่อเป็นกะเหรี่ยงทั้งสามเลยพูดคล้ายคนเมืองเหนือไทยปนกระเหรี่ยง คำเรียกว่า พี่แต่คนเมืองเหนือ |
| เรียกว่าอ้าย |
| สามคนอยู่นานหน่อยนะกินข้าวแลง(เย็น) แล้วค่อยกลับบ้านให้ ดิซัมโพทำกับข้าวให้กินได้ยินว่า กานทำกับข้าวเก่งอร่อย |
| ไปช่วยน้องทำก็ดีนะ |
| ครัวของดิซัมโพ กว้างสอาด มีหน้าต่างหนึ่งบาน พื้นเป็นดินดำอัดแน่นเรียบมีแคร่ไม้ไผ่สูงเพียงเอววางหม้อดินสามใบจาน |
| จานข้าววางเรียงกัน |
ที่ตั้งเตาไฟ ก่อเป็นกะบะไม้สี่เหลี่ยม พื้นในเป็นดินสีขาวปนกับขี้เถ้าเป็นเตาไฟแบบสามเส้า 2 เตาดิซัมโพนำเศษไม้สนเกี๊ยะ
|
| ชิ้นเล็ก ๆ มีน้ำมันใส จ่อที่ก้อนถ่านสีแดงเอานำไม้ฟืนใส่ตาม เอากระบอกไม้ไผ่กระบอกบาง ๆ จ่อไปที่ถ่านใช้ปากเป่าไม่นาน |
| ไฟก็ติดไม้เกี๊ยะลุกลามเลียกับฟืน |
| น้องซัมโพจะให้พี่ กับน้องก่ำทำอะไรก็บอกนะ พี่อยากทำกับข้าวเป็นหลาย ๆ อย่าง |
| |
| น้องก่ำหุงข้าวก็แล้วกัน เอาข้าวใส่เติมน้ำไม่ต้องมากให้น้ำท่วมหลังมือก่ำเป็นข้าวใหม่ตั้งอีกเตาดีกว่านะ |
| ดิซัมโพจะแกงมะหนุน(ขนุน)อ่อน ใส่จิ้นฟานแห้งให้กินดีไหม |
| ดีพี่อยากกินจะได้ทำเป็นด้วย |
| ดิซัมโพเอาพริกแห้งแช่น้ำไว้ 5 เม็ด เอาหอมบั่วแดงปอกเกือบสิบหัวพี่กานตำน้ำพริกให้หน่อยใช้มีผ่าพริกแห้งเอาเม็ดออก |
| จะได้ไม่เผ็ดมาก |
|
| ตำพริกกับเกลือจนละเอียด เอาหอมแดงใส่โขลก ซัมโพปิ้งถั่วเน่าแผ่นปิ้งไฟอ่อนหอม 3 แผ่นใส่ครกตำไม่นานก็ได้ที่ |
หม้อดินใบใหญ่ถูกตั้งบนเตา ร้อนจนไอขึ้น ผมเอากระจ่า(ทัพพีไม้) ตักน้ำพริกใส่ในหม้อผัดจนหอมกลิ่นฟุ้ง
|
| ดิซัมโพเอาขนุนอ่อนที่ต้มไว้ก่อนแล้ว มาหั่นขวางปอกเปลือกทิ้งเฉือนแกนทิ้งใช้มีสับเกือบละเอียดตักน้ำ 2 กระบวยปิดฝา |
| น้ำเดือดไอน้ำพุ่งขึ้นจากฝาเปิดฝาเอาขนุนอ่อนต้มสับละเอียดใส่คนไปมาเอาเนื้อฟาน(เก้ง) แห้งรมควันที่ผมช่วยฉีกเป็นเส้น |
| ตามยาวของเนื้อ แล้วโปรยใส่หม้อ คนไปมา ไม่นานน้ำเดือดละลายเนื้อฟานกลิ่นเริ่มมากขึ้น |
|
| ดิซัมโพเปิดฝาหม้อ เอามือรูดใบผักหละ(ชะอม) บิดจนขาดใส่ในหม้อแกงคนไปมา |
พี่กานต์ทำแบบ..ขะเจ้าเน่อ ผักหละกลิ่นผักจะหวานนิดหอม.. ว่าแล้วก็ปิดฝา
|
| ซัมโพก็ราไฟ เอาดุ้นฝืนออกให้เหลือแต่ถ่านสีแดง |
| พี่กานไปนั่งคุยอุ้ยสักกำ(สักครู่) ข้าวสุกแล้ว ขะเจ้าจะยกไปให้กินนะเจ้า |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ (Re No. 08/.... 21) พิมพ์ครั้งที่ 3 |
| st ผู้เข้าชม 2,570,763. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| งานเขียน เรื่องสั้น (ขนาดยาวปานกลาง) |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
