| No. 1217 ชีวิตในป่า (ตอน 13 แปลกใจ) |
|
| เราสองคนนอนพักบนแคร่ไม้ไผ่ริมลำห้วยที่ไหลช้า ๆ พี่ก่อช่วยหุงข้าวทำอาหารให้กิน. นั่งนอนให้ร่างกายหายปวดเมื่อย |
| ที่หลงทางหาทางกลับบ้านไม่ถูก 2 วัน นอนจนเบื่อ แขนขาที่เมื่อยล้าจากการเดินปีนป่ายดอย |
| พี่ก่อให้เอาน้ำมันหมีของป่ออุ้ยแก้วสีเหลืองทากล้ามเนื้อแขนขา |
| พี่ก่อน้ำมันเหลืองนี่กลิ่นคล้ายหัวไพลสีเหลืองใช่เปล่าพี่ |
| คน อ.ปายเรียกว่าหัวปูเลย คนภาคกลางคงเรียกว่าหัวไพล กานทาให้บ่อยหน่อยจะได้หายฟกช้ำกล้ามเนื้อจะได้ดีขึ้น |
| พี่ก่อไป อ.ปายบ่อยหรือเปล่า |
| ทำไมเหรอ กานคงเคยอยู่...มีคนรู้จักเปิ้นอยู่บ้านอะไร |
| น้องผู้หญิงอยู่แถวพระธาตุแม่เย็น เปิ้นขายจิ้นส้ม กับแคบหมู ผมเช่าห้องพักบ้านส่างตา ไปซื้ออาหารกินเอง |
| กานอยู่นานเปล่า |
| ลาออกจากงานนั่งรถทัวร์ไปอยู่ปายเดือนกว่า ผมเช่ามอไซค์ส่างตาเป็นเดือน นึกขึ้นได้ส่างตาเปิ้นคงจะคิดว่าผมเอารถหนีไปแล้ว |
| น้องผู้หญิงที่ขายจิ้นส้ม(แหนม) ชื่ออะไรกานจำได้เปล่า |
| ชื่อหล้าครับพี่.. พี่ก่อรู้จักแถวนั้นเหรอครับ |
| พี่ก่อ..อมยิ้ม.. พยักหน้า |
| เราสามคนนั่งนอน ย่างปลาที่จับได้ย่างรมควันได้เยอะ.. ใส่ตระกร้าแขวนไว้เหนือเตาไฟ ผลัดทำอาหารกินกันเกือบครึ่งเดือน |
| ดอยแห้งน้ำไม่ค่อยมี ลำห้วยบางแห่งแห้งแล้วเรา ไปทำเกลือกันเราแวะเยี่ยมครูนิน กานจะได้พูดคุยสอบถามครูนิน |
| ครูนินรู้เรื่องหลายอย่าง เราเตรียมเสื้อผ้าไปค้างสัก 3 คืนน่ะ ก่ำไปด้วย |
| พี่ ๆ ดอยมีเกลือด้วยเหรอ |
| มีซิ.. พี่กับป้ออุ้ยแก้วเคยไปหาเกลือด้วยกันแต่ตอนนี้ป่ออุ้ยคงไปไม่ไหวแล้วเรา ไปตักน้ำต้มเกลือแบ่งให้ป่ออุ้ยใช้ด้วย เราอยู่ในป่า |
| ถ้าไม่มีเกลือทำกับข้าวไม่อร่อยแน่ เราต้องเอากะทะเหล็กใหญ่ไปด้วยนะ |
| สองพ่อลูกเอาข้าวสารใส่ย่ามแต่ละคน กับเนื้อฟานย่างแห้ง.... กานเอามุ้งใหญ่มัดใส่หลังไปด้วยนะพี่ก่อบอก |
| ยุงเยอะเหรอพี่ |
| ไม่แน่บางปีก็มี บางปียุงพี่ไปพัก ใกล้บ่อน้ำซับมากเลยเจอยุงเยอะ... ไปคราวนี้กานจะได้พบกับครูนินแต่กานจะกลัวครูนิน |
| ครูนินดุเหรอพี่ก่อ |
| ไม่ ๆ ครูพูดน้อยตานิ่งไม่ค่อยกระพริบดูแล้วครูน่าจะชอบอ่านหนังสือเป็นเล่ม |
| |
| เราสามคนเดินไปตามแอ่งดอย บางครั้งเดินตัดขึ้นดอยข้ามไปอีกหลายดอย เหงื่อซึมไปทั้งตัวพี่ก่อผลัดกันช่วยแบกกะทะ |
| ผ่านป่าพลวงค่อนข้างโปร่งใบร่วง พี่ก่อพาเดินลงดอยแล้วก็หยุดมองลำห้วยที่แยกเป็นสองสาย..แล้วชี้ให้เดินไปด้านซ้ายมือบอกว่า |
| ถ้าไปขวามือจะไปบ้านดิซัมโพหลานพ่ออุ้ย |
| ชั่วโมงกว่าที่เดินขึ้นลงดอยลุยลำห้วยเป็นระยะ แวะพักกินน้ำแล้วเดินต่อ พี่ก่อชี้ให้ดูสันเขาสูงขวามือบอกว่าเป็นเขตพม่า เราจะเดิน |
| ไปหาบ้านครูนินก่อนอีกไม่เกินชั่วโมงก็น่าจะถึง |
| เดินลุยลำห้วยน้ำใสลึกเพียงน่องน้ำเย็น ต่างวักล้างหน้าแข็งคอนั่งพักบนก้อนหินเสียงจักกะจั่นร้องรับเป็นทอด ๆ |
พี่ก่อเราเดินในป่าบนดอยริมห้วยไม่เห็นเก้งฟานกวางหมูป่าไม่มีเหรอพี่
|
| อ๋อ.. มีซิพวกสัตว์จะได้ยินเสียงเราเดินเสียงคุย แม้แต่กลิ่นตัวพวกมันก็หลบ มันกลัวคนนะ |
| แล้วเสือละพี่ |
| เหมือนกันมีเสือแต่มีน้อย....กานสังเกตหรือเปล่าเราเดินผ่านป่าได้ยินเสียงจักกะจั่นเกือบตลอดทางบางช่วงเสียงจะเงียบ |
| จักกะจั่นคงเห็นสัตว์อยู่ใกล้หรือได้ยินเสียงพวกเรามันเลยหยุดร้อง |
งั้นเราก็สบายไม่ต้องกลัวเสือซิพี่ถ้ามีเสียงร้องของจักกะจั่น
|
| ใม่แน่นะ 555 พวกเสือ หมีจะเดินเงียบ ๆ มันก็หาเหยื่อกินถ้าวิ่งดังเหยื่อก็หนีหมดซิ ปะเดินต่อจวนถึงบ้านครูนินแล้ว |
| เราเดินลัดเลาะริมลำห้วยที่ทอดยาวบางครั้งต้องแหวกกอหญ้าปล้องสูงริมลำห้วยแล้วก็ไต่ขึ้นเนิน น้องก่ำเดินตามมาติด ๆ ดูแล้ว |
| เดินไหวคงเดินขึ้นดอยลงดอยบ่อย หันไปมองน้องก่ำ |
| อ้อ มากันแล้ว |
| เราสามคนสะดุ้งสุดตัวได้ยินเสียงคนพูดแล้วก็เห็น ชายวัยกลางคนใส่เสื้อผ้าสีน้ำเงินเข้มนั่งอยู่โคนต้นมะเดื่อริมน้ำ |
| พี่ก่อยิ้มรีบยกมือไหว้ สวัสดีครับครู |
| ชายที่พี่ก่อเรียกว่าครูยิ้มยกมือรับไหว้แบบคนไทย ผมกับก่ำรีบยกมือไหว้ |
| คนนี้ชื่อกานใช่เปล่า ครูเลยมานั่งรอ |
| ครับครูผมรีบตอบแบบงง... |
| ไม่ต้อง งง หรอกก่อเล่าให้ครูฟังว่า กานสลบริมห้วยใกล้บ้านสามเดือนได้แล้วนะ..ไม่ได้เจอก่อกับก่ำหลายเดือนแล้ว ไป.. เดินอีกหน่อยก็ |
| ว่าไงก่ำยังเดินไหวเปล่า |
| ไหวครับครู |
| ครูพาเราเดินตัดดอยไปแล้วก็ลงเนินดินสีดำแตกต่างไปกับดินดอยอื่นริมลำห้วยข้างล่างมีบ้านไม้ไผ่หลังคาตองตึง รอบบ้านมีกอไม้ |
น่าจะเป็นดอก...... ต้นมะเขือ พริก ข่า ตะใคร้เขียว เผือก
|
| ครูหุงข้าวทำกับข้าวเตรียมไว้ในครัว ไปกินก่อนแล้วค่อยคุยกัน... |
| พี่ก่อพยักหน้าให้ผมเอาของฝาก เนื้อกวางย่างรมควัน ปลาขาวย่างยกไป มอบให้ครู ๆ พยักหน้าขอบใจ ไปกินข้าวกันเดี๋ยวครูมาคุยด้วย |
| ว่าแล้วก็เดินลับไปหลังบ้าน |
| พี่ก่ออยู่บ้านไม่ได้ไปไหนแล้วครูรู้ว่า เราจะมาเยี่ยมได้ไง |
| 555 ไม่รู้ซิ เอากินข้าวกันข้าวยังอุ่น แกงยังร้อนดีเลยอยากรู้อะไรถามครูดูนะ |
| เรานั่งกินข้าวร้อน ๆ แกงผักมีรสขมนิด ใส่ชะอมปลาย่างอร่อย ... พี่ก่ออร่อยมากอยากกินอีกแต่ ขยักไว้ให้ครูกินตอนเย็นดีกว่าเนาะ |
| ไม่ต้องหรอกครูกินข้าวเช้ากับมื้อเที่ยงตอนเย็นเห็นดื่มน้ำมะตูม |
| ครูนินเดินมาดูเห็นว่าเรากินอิ่มแล้ว บอกให้นอนค้างคืนจะได้พูดคุยกัน พรุ่งนี้ค่อยไปดอยโน้นคงไปหาเกลือใช่เปล่าเห็นกะทะ |
| ครับครู...ครูอยู่คนเดียวไม่เหงาเหรอครับ |
| ครูหัวเราะหึ ๆ สงบดีแต่ก็ดีใจที่เจอ กานกับก่อกับเจ้าตัวเล็กนี่.. ว่าไงหัดพูดกำเมืองกับภาษาไทยภาคกลางได้เยอะหรือยัง |
| ได้จ๊าดนักแล้วครับ(ได้มากแล้วครับ) พี่กานพูดน้อยครับครู |
| เอ้าก่ำกับพ่อเอาของไปเก็บไว้ที่กระต๊อบหลังบ้านครู นอนพักก่อนเดี๋ยวครูจะคุยกับกานต่อ |
| ครูนั่งนิ่งแล้วก็ถาม... กานน่าจะไม่สบายใจมีกังวลใช่เปล่า |
| ครับครู คือยังคิดถึงเรื่องที่อยู่ในเมือง ผม ๆ ยังไม่อยากกลับครับ |
| .กานยังไม่ลืมเรื่องเก่าไม่อยากให้ใครรู้...ชื่อก็ไม่อยากให้ใครรู้ไม่เป็นไร..ก่อนเข้าป่าไปพักแถววัดแม่เย็น อ.ปายใช่เปล่า |
| ผมอึกอักแปลกใจนั่งนิ่ง |
| |
| ผมชื่อเสรี ทำงานที่่ระยองครับ |
| ครูนินนั่งมองผมแววตานิ่งดูลึกลับ พยักหน้ารับรู้... เอาละคืนนี้พักที่นี่...พรุ่งนี้ค่อยพากันไปต้มน้ำทำเกลือนะ |
| เลยไปหาพี่ก่อกับก่ำไปพักด้านหลัง |
| พี่ก่อ ๆ เล่าให้ครูฟังเหรอว่าผมอยู่ระยอง แล้วครูรู้ว่าเราสามคนจะมาหาวันนี้ |
| ไม่เลย หลายปีก่อนเจอครูครั้งแรกพี่ก็ งง.. ครูใจดีช่วยเหลือคนเยอะมาก |
| |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| St.จำนวนผู้เข้าอ่าน 2,604,742. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือนกรุณาเม้นท์ข้างล่างหรือทิ้งร่องรอยนิดผมจะได้กลับไปเยือนตอบแทนถูกครับ |
| |
| งานเขียนเรื่อง สั้น (ขนาดยาวปานกลาง) |
| |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
