ธันวาคม 2557

สวัสดีค่ะป้าแก้ว

นี่เป็นครั้งแรกหลังจากที่ได้อ่านความในใจของเพื่อนๆหลายๆคนทั้งในทางดีและไม่ดี หรืออาจจะเรียกว่าอะไรก็ตาม ชื่นชมและให้กำลังใจกับทุกๆเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาค่ะ และก้อหวังเป็นอีกหนึ่งแรงใจให้ทุกคนก้าวข้ามผ่านพ้นไปและประสพความสำเร็จค่ะ

เข้าเรื่องกันเลยะนะคะ น้องแต่งงานกับสามีชาว USA ค่ะ ปีนี้ย่างเข้าปีที่สี่ สามีเป็นคนดี น่ารัก เป็นคนที่รอบคอบในการใช้ชีวิตค่อนข้างมากเลยทีเดียวค่ะ

หลายครั้งหลายคราที่เราทะเลาะด้วยเรื่องเงินๆทองๆค่อนข้างบ่อย แต่สุดท้ายก้อจบลงด้วยคำว่า ขอโทษ แต่ไม่เคยได้รับการแก้ไขอย่างจริงจังจากสามีเลยสักทีเหมือนพูดให้มันจบๆไป ก็เท่านั้น

นานวันเข้าสิ่งเหล่านี้กลับสะสมอยู่ในใจจนถึงตอนนี้ เหนื่อยค่ะ น้องแบกรับปัญหาหลายๆอย่างระหว่างน้องกับสามีเอาไว้โดยที่ไม่ให้ครอบครัวระแคะระคาย  เพราะไม่อยากให้พวกเค้าเหล่านั้นคิดมาก แต่สำหรับตัวเองแล้ว

ความหนักมันไม่เท่าไหร่ค่ะแต่เหนื่อยใจเหนื่อยจนไม่อยากที่จะใช้วิตคู่กับสามีแล้วค่ะ หลายๆคำพูดที่พูดโดยไม่ได้คำนึงถึงความรู้สึกหลายๆกิริยาที่ไม่ได้ใส่ใจ

 มันทำให้น้องไม่อยากจะทนอีกต่อไปค่ะ ใจยังรักสามีอยู่มากค่ะเพียงแต่มันหมดแรงใจที่จะทน อยากหยุดค่ะ ไม่อยากที่จะต้องมารับรู้เรื่องราวแบบเดิมๆทะเลาะกันแต่เรื่องเดิมซำ้แล้วซ้ำแล้วซ้ำเล่า

 เคยขอสามีอย่าแต่เค้าไม่ยอม ขอแยกกันอยู่เค้าก็ไม่ยอม เลยคิดว่าอยากจะปลีกตัวออกไปอยู่คนเดียวสักพักค่ะ

  สามีเป็นคนดีที่เฉื่อยชาและเฉยเมยกับความรู้สึกค่ะ ท้อใจค่ะที่น้องเป็นภรรยาที่สามีไม่ค่อยได้ใส่ใจหรือเข้าอกเข้าใจเท่าที่ควร

เวลาน้องแนะนำหรือวางแผนชีวิตเราทั้งสองคน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานหรือเรือ่งอะไรต่างๆสามีจะไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ ซึ่งตรงนี้เองหลายต่อหลายครั้งมันทำให้น้องหมดกำลังใจที่จะสร้างครอบครัวและต่อสู้กับเค้าค่ะ

 ครั้งนึงเคยคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด เนื่องจากสามีเป็นคนดี ไม่สูบบุหรี่ ดื่มบ้างเป็นบางโอกาศ มีหน้าที่การงานดี มีพื้นฐานครอบครัวที่ดี และตัวสามีเองก็โสด แต่กลับมั่นคงด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเค้าเอง

หลายๆคนอิจฉากี้ที่ได้สามีที่ค่อนข้างเพียบพร้อม แต่ตอนนี้อยากจะทิ้งความภาคภูมิใจเหล่านี้ค่ะ อยากให้สามีเจอคนที่เข้าใจเขาหรือมีความอดทนกับเขามากกว่าตัวเราค่ะ ไม่ได้หมดรักแต่หัวใจหมดแรงค่ะ เหนื่อยและท้อใจมากค่ะ

..ขอบคณป้าแก้วที่กรุณาให้พื้นที่น้องได้ระบายความอัดอั้นตันใจนะคะ