เรื่องมีอยู่ว่า

สวัสดีค่ะป้าแก้ว คือหนูมีเรื่องที่อยากจะขอความคิดเห็นเพื่อนๆในกะทู้ค่ะ หนูรบกวนป้าแก้วลงเรื่องหนูหน่อยน่ะค่ะ

คือเรื่องหนูระหว่างแม่สามีค่ะ แม่สามีเป็นคนมีฐานะร่ำรวยมาก แม่สามีกับสามีอยู่คนละรัฐกันค่ะ วันแรกที่หนูมาเหยียบอเมริกา (5 ปีที่แล้ว) แม่สามีแกอยากเจอหนูมาก แกอยากให้หนูไปหาแกทันที

 และครั้งแรกที่หนูไปเจอแกจะเล่าเรื่องแม่บ้านและเพื่อนๆแกให้หนูฟัง แกบอกว่าจะจ้างแม่บ้านมาทำงานที่บ้าน วันเว้นวัน และทุกครั้งที่แกจ้างแม่บ้านมา ของแกก็จะหายทุกครั้ง เช่น ผ้าปูที่นอน พรมเช่นเท้า ช้อนส้อม อื่นๆ จนแกต้องเปลี่ยนแม่บ้านปล่อยๆ และหนูก็นึกโมโหแทนแก ที่แม่บ้านไม่มีความซื่อสัตย์ แต่ก็เอะใจว่าของแค่นี้ทำไมแม่บ้านต้องขโมยด้วย เพื่อนฝูงแกมาก็ว่าของแกหายอยู่เรื่อยๆๆ

จนเมื่อสามปีที่แล้วเกิดกับตัวเอง พวกหนูพากันไปเยี่ยมแก ทุกอย่างราบรื่น แต่พอกลับมาบ้าน แกโทรมาว่าเสื้อแจ็คเก็ตแกหาย แกว่าหนูขโมยของแกไป หนูก็ปฎิเสธอย่างเดียว เพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง หนูโกรธมากไม่คุยกับแกเลย

เวลาผ่านไป 3 เดือน แกหาเสื้อแจ็คเก็ตเจอ และเป็นจังหวะที่แกอยากมาหาเยี่ยมลูกชายแก ทันทีที่หนูเจอแก แกยื่นเงินให้หนู 500$ เพื่อให้หนูลืมเรื่องทุกอย่างที่เคยกล่าวโทษหนู แต่ไม่มีคำขอโทษออกมาจากปากแกเลยค่ะ หนูอยากได้ยินคำขอโทษมากกว่า แต่สามีหนูบอกให้หนูลืมๆซะ หนูก็ทำเป็นลืมน่ะ เพราะหนูสงสารสามี เค้าเป็นคนกลาง กลัวเค้าจะลำบากใจ

และปีต่อมา เราก็พากันไปเยี่ยมแม่อีก เรามักจะเจอกันทุกปี ช่วงคริสมัตย์ค่ะ ทุกอย่างราบรื่นเหมือนเคย แต่พอกลับมาบ้าน แกก็โทรมาบอกของแกหาย ป้าแก้วรู้มั้ยค่ะว่าอะไรหาย!!! น้ำยาซักผ้าค่ะ พอแกพูดจบ สามีหนูก็ ว๊ากกกกกขึ้นเลยค่ะ บอกแม่จะบ้าหรือป่าว สนามบินที่ไหนเค้าจะให้เราเอาน้ำยาซักผ้าขึ้นเครื่อง น้ำยาขวดใหญ่น่ะที่แกพูดถึงอ่ะ คราวนี้หนูฉุน โกรธ ค่ะ แต่สามีหนูบอกว่าอย่าไปโกรธแกเลย เพราะแกไม่ค่อยปกติ แกจะระแวงทุกคนที่เข้าหาแก ว่าจะมาเอาสมบัติแก เพราะในชีวิตแกเจอแต่คนไม่จริงใจ ทุกวันนี้แกก็ไม่เหลือใครแล้ว เพื่อนฝูงก็ไม่คบ มีแค่ผมลูกชายคนเดียวกับหมาสองตัวที่แกเลี้ยงไว้เป็นเพื่อน เห็นใจแกเถอะ

แล้วงัยค่ะ มันยุติธรรมกับหนูมั้ยอ่ะ!! หนูบอกสามี ได้ เราจะไม่พูดเรื่องนี้อีกและหวังว่าคงจะไม่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกน่ะ และคริสมาสต์ปีที่แล้ว เราก็ทำเงียบ ไม่ไปหาแก แต่ล่าสุดวันนี้แกโทรมาบอกว่า คิดถึงพวกเราอยากเจอ อยากให้ไปหา จะออกค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่างเลย หนูเลยบอกกลับไปว่า ถ้าไปพวกเราจะขอไปนอนโรงแรม เพราะหนูไม่สามารถที่จะเข้าไปเหยียบบ้านแกได้อีกแล้วค่ะ หนูไม่รู้ว่าอะไรมันจะหายอีก

ป้าแก้วว่าหนูทำถูกมั้ยค่ะ หนูไม่รู้สึกรักแกได้สนิทใจเหมือนที่เจอแกใหม่ๆได้อีกแล้วค่ะ หนูกลัวประวัติศาตร์จะซ้ำรอยค่ะ หนูไม่อยากจะไปหาแกเพราะหนูรู้สึกอึดอัด แต่หนูก็เห็นใจสามีเพราะแม่ยังงัยก็แม่ เค้าคงคิดถึงกัน หนูบอกให้สามีไปหาแกคนเดียว แต่สามีไม่ยอมค่ะ เค้าบอกถ้าหนูไม่ไป เค้าก็ไม่ไป หนูจะทำยังงัยดีค่ะ ขอบคุณมากๆๆสำหรับคำแนะนำค่ะ

---------------------------------------

ป้าแก้วขอตอบในนี้แล้วกันนะคะ

จากที่อ่านมา แม่สามี น่าสงสารนะคะ แกป่วย นะคะป้าแก้วว่า และอีกอย่างป้าแก้ว ว่าแกต้องการหมอนะคะ  ไม่น่าปล่อยให้อยู่ลำพังแบบนี้  อยู่อังกฤษ เพื่อนบ้านป้าแก้ว แก 70 กว่า แกจะหลงๆลืมๆ และจะมีเรื่องกับเพื่อนบ้านประจำแกจะหาว่าเพื่อนบ้านขโมยของแก หรือไม่ก็จะบอกว่าเพื่อนบ้านแอบเข้ามาในบ้านแก บลาๆๆๆๆๆ จนในที่สุดเพื่อนบ้านทนไม่ไหว โทรแจ้งหน่วยงาน  social workers จากนั้นจะมีเจ้าหน้าที่มาดูแลและกล่อมให้แกเข้ารับการรักษา และพาไปอยู่  Home care ค่ะ

กรณี้นี้ น่าจะคล้ายๆกันคนแก่ มากๆ จะมีปัญหา แบบนี้ เหมือนขี้หลงขี้ลืม ขี้ระแวง อะไรแบบนี้

ทีนี้มาดู  ทางความรู็สึกน้อง มันก็เหมือนอะไรที่น่าลำคาญใจ ที่เจอเหตุกษรณ์ที่ว่าเราขโมยของ แต่ถ้าทำใจได้ ก็มองข้ามๆไป เพราะป้าแก้วว่าแกคงอยู่กับเราไม่นานแน่นอน   แกหมั่นไปเยี่ยมแก แม่สามีก็เหมือนแม่เรา  ค่ะ สามีเขารักแม่เขาเราก็ต้อง ยอมรับตรงนั้นและ ถ้าเกิดอะไรแบบนี้ขึ้นอีกก็ โซยวายได้ และป้าแก้วเชื่อว่าคงไม่มีมครเชื่อแกแน่นอนเพราะรู้ว่าแกป่วย เพราะฉนั้น ไปหาแกเถอะค่ะ แกคงเหงา และต้องการลูกหลานไปเยี่ยมไปหา

 คนแก่ น่าสงสารนะคะ  อยู่แบบโดเดี่ยวเดียวดาย รอวันที่จะจากไปแค่นั้นเอง

ยังไงขอเป็นกำลังใจให้น้องนะคะ

ป้าแก้ว ยูเค.

Create Date : 16 มิถุนายน 2557
Last Update : 16 มิถุนายน 2557 2:11:27 น.		0 comments
Counter : 488 Pageviews.
Share Tweet