สวัสดีคะ ป้าแก้ว วันนี้หนูมีเรื่องมาเมาส์ และอยากให้ป้าแก้ว เอาเรื่องนี้ลงเพื่อจะได้เตือนคนอื่นที่อยากได้ผัวฝรั่ง ว่าอย่าทำแบบเพื่อนของน้อง

เริ่มเรื่องนะคะ เพื่อนหนูคนนี้กับแฟน ไม่ได้เจอกันทางอินเตอร์เน็ตนะคะ คู่นี้เจอกันในผับ 

หลังจากเจอกัน ทั้งสองก็คบหาดูใจกันในระยะเวลาสั้นๆ เพราะผู้ชายมาฮอลิเดย์ที่เมืองไทยและได้ไปเจิเพื่อนน้องในผับ จากนั้นก็ตกลงอยู่กินกันเป็นแฟนกัน 

ไม่นั้นหลัง จากนั้นฝ่ายฝรั่งกลับบ้านเขาไป แต่ว่า ฝรั่งคนนี้เป็นคนดีรับผิดชอบและรักเพื่อนหนูมากค่ะเขาติดต่อกลับมาหา เพื่อหนูและยังส่งเงินมาให้ใช้ 

จากนั้นไม่นานก็ทำเรื่อง จดทะเบียน ทำวีซ่าจนฝ่ายหญิงได้ไปอยู่กับแฟนเขาค่ะหลังจากนั้น 3 เดือนก็กลับมาจัดงานแต่งที่ไทย ผู้หญิงเป็นแม่หม้ายลูกติด 1 คนค่ะ แต่ผู้ชายก็ไม่ได้รังเกียจเลยนะคะเขารักลูกของเพื่อนน้องคนนี้มากด้วย

และหลังจากที่เพื่อนน้องได้ย้ายไปอยู่กับแฟน เพื่อนคนนี้ภาษาก็ไม่กระดิก ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย เพราะภาษาไม่ได้ และเธอก็ ไม่กระตือรือร้นที่จะศึกษาหาความรู่เพิ่มเติมเลยค่ะ

วันๆไม่ทำอะไร นั้งเฝ้าแต่หน้าเฟส ผัวให้ ไปเรียนก็ไม่ยอมไป ไม่ยอมหัดไปไหนมาไหนเอง ต้องรอผัว ให้พาไป ถ้าผัวบ่นให้หน่อยก็จะบีบน้ำตา จนผัวเริ่มเอือมระอา และเริ่มบ่นหนักขึ้นทุกวัน จากนั้นก็กลายเป็น เริ่มทะเลาะกันหนักขึ้นแทบทุกวัน (แต่ไม่ยักกะเลิกกัน)

เพื่อนให้เหตุผลว่าทำไมต้องเรียนไม่ใช่ภาษาพ่อภาษาแม่เราสักหน่อย จะให้ไปนั่งเรียนเป็นเด็กๆ หรอ โอยไม่เอาหรอกเสียเวลา สู้เอาเวลามานั่งเล่นเฟสเล่นเกมดีกว่าสนุกกว่ากันเยอะแยะ ฉันไม่เห็นต้องหัดไปไหนมาไหนคนเดียวเลย มีผัวก็ต้องให้มันพาไปสิ งั้นจะมีผัวมาทำไม

ผู้ชาย ทำงานหนัก เพื่อที่จะเลี้ยงครอบครัว เลี้ยงเมียและเลี้ยงลูกติดที่เมียเอามาอยู่ด้วยไหนจะ ต้องส่งเงินกลับไปให้ครอบครัวผู้หญิงที่เมืองไทยอีก

เพื่อนน้องคนนี้ ไม่รู้นะคะว่าเขาไปด้วยวีซ่าอะไร เพราะจะไปครั้งละ 3 เดือน เป็นแบบนี้มา 2 ปีแล้ว ไปอยู่เมืองนอก ครั้งละ 3 เดือน เขาไปได้ 3 ครั้งแล้วค่ะ 

ภาษาไม่ได้เลย น้องก็ไม่เข้าใจว่าเพื่อนน้องคนนี้จะใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างไร ต้องคอยอาศัยและรอแต่ผัว พาไปไหนมาไหน แค่นั้น แต่ เพื่อนบอกว่าไม่แคร์ ขอแค่ได้ไปอยู่เมืองนอก

อ้อลืมบอกไปค่ะ เพื่อนน้องคนนี้อายุ 25 ปีค่ะ ส่วนแฟนอายุ 26 ปีค่ะป้าแก้ว

น้องได้ข่าวเพื่อนคนนี้ครั้งสุดท้ายคือ เขามารับเอาลูกไปอยู่ด้วยค่ะ ไม่รู้ว่า ชีวิตครอบครัวเพื่อนจะเป็นอย่างไร

------------------------------------------------

อ่านเรื่องราวนี้จบลง แล้ว ก็เหมือนทุกครั้งที่ป้าแก้วบอกและย้ำนะคะว่า ภาษา สำคัญมากอันดับหนึ่งในการที่จะมาใช้ชีวิตต่างแดน ถ้าไม่ได้ แล้ว ยิ่งไม่ขวนขวายไม่พัฒนาตัวเอง อยู่ไปอยู่มา จะลำบาก ยิ่งถ้าเกิดอะไรขึ้นในอนาคตจะทำอย่างไร

หวังว่าเรื่องเล่าหลังไมคืวันนี้จะทำให้หลายๆคนได้คิดบ้างไม่มากก็น้อยนะคะ

ขอบคูุณเรื่องเล่าหลังไมค์

หยิบมาบอกเก้าเล่าสิบโดย

ป้าแก้ว ยูเค.

Create Date : 27 มิถุนายน 2557
Last Update : 27 มิถุนายน 2557 4:28:01 น.		1 comments
Counter : 876 Pageviews.
Share Tweet