การเดินทาง สองวันที่ผ่านมา นึกอยากจะนั่งรถทัวร์เข้ากรุง เมืองไทยหาของกินได้ง่ายกว่าประเทศไหนในโลก เมืองไทยจะได้เป็นมหาอำนาจข้าวของโลกสักวัน เห็นมีอีกตัวสีน้ำตาล ถ่ายรูปไม่ทัน การชมวิวสองข้างทาง ทำให้การเดินทางมีความหมายมีเรื่องราว วัดเขาเหิบ ใกล้ๆ ทางต่างระดับสีคิ้ว มีแหล่งหินตัดที่นำไปทำปราสาทหิน ร้านนี้ " ครัวเคหะนคร " แนะนำ แพนงหมู และ แพนงเนื้อ อร่อย การถ่ายภาพ ทำให้มีสมาธิ การถ่ายภาพ ทำให้ละเรื่องราวที่ไม่อยากคิดถึงได้ เคยถามเพื่อนที่เคยเข้าสู่อาการโคม่าไป 3-4 อาทิตย์ หมอบอกญาติว่าจองวัดได้แล้ว หลังจากกลับมาได้ ก็ได้ถามว่า ตอนที่โคม่าอยู่ใครไปเยี่ยมรู้ไหม เพื่อนตอบว่า เห็นหน้า รู้สึกคุ้น ๆ แต่จำไม่ได้ เขาพูดอะไรด้วยได้ยินไหม รู้เรื่องไหม ตอบว่าได้ยินบ้าง แต่ไม่รู้เรื่องเลย ตอนที่โคม่าอยู่ฝันไหม เพื่อนตอบว่า ฝัน เวลาของเขาผ่านไปช้า ๆ ช้ากว่าเวลาของโลกมนุษย์ทั่วไป ฝันแรกของเขา เขาไปหาคนที่นึกถึงมากที่สุดคือลูกสาวที่อยู่คนละภาค ไปที่หน้าบ้านแล้วตะโกนเรียก ลูกสาวได้เล่าให้เขาฟังว่า รู้สึกเหมือนมีใครมาเรียกอยู่หน้าบ้าน ฝันที่สองฝันว่า เพื่อน ๆ ที่เดินไปมาอยู่ในห้อง ICU ชวนไปเที่ยว ... ไม่ใช่เพื่อนที่นอนใน ICU เพราะไม่มีคนอื่น ... เขาก็ไป ไปล่องเรือในแม่น้ำ้เจ้าพระยา เรือเป็นเรือสองชั้น ตกแต่งภายในเหมือนห้อง ICU ไปก็ไปทั้งเตียง ทั้งห้อง ไปเรื่อย ๆ จู่ ๆ ก็ไปโผล่ที่ สวางคนิวาส แต่ก็ดีที่ไปเที่ยวแล้วกลับมาถูก เรื่องที่สาม ฝันว่าจะไปตีกอล์ฟการกุศล แต่ไปไม่ทันเลยอดตี ... คนบ้ากอล์ฟตัวจริง เรื่องที่สี่ ฝันว่ากำลังเดินตามถนนที่จะไปยังวัดแห่งหนึ่ง คล้าย ๆ กำลังไปทอดผ้าป่า ประมาณนั้น แล้วเขาก็ตื่นขึ้นมา สงสัยว่ามีใครบางคนทำบุญให้ และอยากกลับไปทำบุญในวัดที่เคยฝัน และวันนี้ก็มีคนเล่าให้ฟังว่า เมื่อตอนตีสี่คนที่เขารักมาหา บอกว่าเขาเดินได้แล้ว ไม่เจ็บปวดแล้ว เขาสบายแล้ว หกโมงเช้า คนที่เขารักก็ได้ออกเดินทางไปแล้วจริง ๆ คำถามสุดท้าย ตอนนี้คิดอย่างไรกับการมีชีวิต เพื่อนตอบว่า เขารู้ได้ว่า ความตายไม่ได้เจ็บปวด ไม่ได้รู้สึกอะไร คงจะไป ก็ไปเลย ชีวิตเรานี้สั้นนัก และเหลือเวลาอีกไม่มาก ตอนนี้คิดอย่างเดียวว่าจะทำปัจจุบันให้ดีที่สุด *** เรื่องอเล็กซานเดอร์ เพื่อนบล็อกคนหนึ่งส่งมาให้ ขอบคุณค่ะ *** มหาราชผู้ยิ่งใหญ่ของกรีก นาม อเล็กซานเดอร์มหาราช ครอบครองอาณาจักรน้อยใหญ่มากมาย ขณะเดินทัพกลับบ้าน ระหว่างทาง ท่านได้ล้มป่วยลง ต้องนอนอยู่บนเตียงเป็นเวลานานนับเดือน เมื่อความตายกำลังใกล้เข้ามา ก็ระลึกขึ้นได้ว่า ไม่ว่า ชัยชนะที่ได้มา หรือกองทัพอันเกรียงไกร หรือแม้แต่ดาบอันคมกริบ หรือความมั่งคั่งทั้งหลายที่มีอยู่ หาได้มีประโยชน์อันใดไม่ ท่านได้เรียกให้ขุนพลทั้งหลายเข้ามาพบ สั่งเสียว่า ข้าพเจ้าคงจะต้องจากโลกนี้ไปในเร็วๆ นี้ แต่ก่อนที่จะตายข้าพเจ้าขอให้ช่วยพวกท่าน ช่วยเติมเต็มความปรารถนา 3 ประการของข้าพเจ้า และอย่าให้ขาดแม้แต่สิ่งเดียว ขุนพลทั้งหลายต่างร้องไห้ ทุกคนเห็นพ้องกันที่จะยึดถือ และจะทำให้สำเร็จตามคำปรารถนานั้น - ความปรารถนาข้อแรกของข้าพเจ้า : ข้าพเจ้าขอให้เพียงลำพังแพทย์ผู้ทำการรักษา เป็นผู้แบกโลงศพของข้าพเจ้า - ความปรารถนาข้อที่สอง : ขณะแบกโลงศพของข้าพเจ้าไปยังสุสาน เส้นทางที่ผ่านขอให้โปรยด้วย ทองคำ เงิน และอัญมณีต่าง ๆ ซึ่งข้าพเจ้า ได้สะสมไว้ในท้องพระคลัง - ความปรารถนาข้อที่สาม ซึ่งเป็นข้อสุดท้าย : ขอให้นำมือทั้ง 2 ข้าง ของข้าพเจ้า ห้อยไว้ข้างโลงศพ *** หนึ่งในขุนพลอันเป็นที่รักยิ่งของกษัตริย์อเล็กซานเดอร์ ได้นำมือของอเล็กซานเดอร์ขึ้นมาจุมพิต แล้วแนบมือนั้นไว้ที่เสมอหัวใจของเขา พร้อมเอ่ยถามว่า องค์พระราชา... พวกเราพร้อม จะดำเนินการเติมเต็มตาม ความปรารถนาของพระองค์ เพียงแต่ขอพระองค์โปรดบอกเหตุผลว่า ทำไมพระองค์จึงขอให้ดำเนินการตามความปรารถนาเช่นนั้น ถึงตอนนี้ อเล็กซานเดอร์ ได้ถอนหายใจอยากลึกๆ และกล่าวว่า “ ข้าพเจ้า อยากให้ทั้งโลกได้รู้ไว้เกี่ยวกับ บทเรียน 3 เรื่องซึ่งข้าพเจ้าได้เรียนผ่านมาแล้ว” ที่ข้าพเจ้าต้องการให้แพทย์ผู้ทำการรักษาข้าพเจ้า เป็นผู้แบกโลงศพของข้าพเจ้า ก็เพื่อว่า ผู้คนทั้งหลาย จะได้ตระหนักไว้เสมอว่า ไม่มีหมอคนได้ที่จะสามารถจะรักษาคนป่วยได้อย่างจริงๆ พวกหมอเหล่านั้นเขาไม่มีพลังอำนาจใด ๆ ยื้อชีวิตจากความตายได้ ฉะนั้นขอให้อย่ายื้อชีวิตของใครให้คงอยู่ตลอดไปเลย ที่ข้าพเจ้า อยากให้โปรย ทอง เงิน ของมีค่าบนเส้นทางไปสู่สุสาน ก็เพื่อจะบอกผู้คนทั้งหลายว่า ... แม้แต่เศษเสี้ยวเดียว ของแก้วแหวน เงินทอง ซึ่งข้าพเจ้าหามาได้ ข้าพเจ้าก็เอาไปไม่ได้ และความปรารถนาข้อสุดท้าย ... ให้นำมือทั้ง 2 ข้างของข้าพเจ้า ห้อยไว้ข้างนอกโลง .. ก็เพื่อว่า ผู้คนจะรู้เอาไว้ว่า ข้าพเจ้ามามือเปล่าในโลกนี้ และข้าพเจ้าก็จากโลกนี้ไปอย่างมือเปล่า สุดท้ายในคำกล่าวของอเล็กซานเดอร์ “ ขอให้ฝังข้าพเจ้า ไม่ต้องสร้างอนุสรณ์สถานใดๆ ปล่อยให้มือทั้ง 2 ห้อยอยู่ข้างนอกโลง เพื่อที่โลกจะได้รู้ว่า บุคคลผู้ซึ่งเอาชนะมาแล้วทั้งโลก .... ในที่สุดก็ไม่เหลืออะไรติดมือไปเลย แม้แต่นิดเดียว” *** Someone Belonging to Someone แด่ คุณตา คุณป้า คุณอาทั้งสอง พี่สาว เพื่อนรัก น้องสาวเพื่อนที่เพิ่งรู้จัก ที่ได้เดินทางผ่านจากภพสู่ภพ ไปสู่สุคติเทอญ   Create Date : 29 เมษายน 2555 30 comments Last Update : 21 พฤษภาคม 2555 12:28:43 น. Counter : 2478 Pageviews. Share Tweet

ซึ้งมากค่ะ พี่ตุ๊ก เรื่องความตาย คิดขึ้นมาเมื่อไหร่ถึงแม้จะรู้ว่า วันใดวันหนึ่งก็ต้องตาย แต่ก็ยังอดห่วงนั่น ห่วงนี่ไม่ได้ค่ะ ยังไงก็เหอะหนูเคยบอกว่า ขอให้หนูตายก่อนคนที่หนูรัก เพราะถ้าคนที่หนูรักตายก่อน กลัวว่าจะอยู่คนเดียวไม่ได้อะค่ะ   โดย: hellojaae (hellojaae ) 29 เมษายน 2555 14:46:58 น.

วันนี้พาเข้ากรุง บ้านเราอ่ะ ***   โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา 29 เมษายน 2555 15:31:07 น.

บางครั้งนั่งรถผ่าน ดันไปเห็นฉอดเด็ดๆ แต่กดชัตเตอร์ไม่ทันบ่อยมกาๆ เคยแอบเสียดาย แต่รถดันขับผ่านไปแล้ว ถึงย้อนกลับไปก็ไม่ได้แบบนั้นที่เห็นครั้งแรก   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 29 เมษายน 2555 16:02:36 น.

น้องตุ๊ก...ทำให้แม่บุญ อึ้ง...สัจธรรม ที่ไม่มีใครปฏิเสธได้ แต่ก็ยังมีผู้คนมากมาย ที่ยังหลงงมงาย...ทั้ง อำนาจ เงินทอง ยศฐาบรรยาศักดิ์ต่าง ๆ แม้จะรู้ว่าเอาไปไม่ได้ แต่...ความโลภ หลง ในกิเลส มันแน่นหนายิ่งกว่าจะทลายลงได้ ชีวิต...สั้นจริง ๆ ค้นหาสัจธรรมที่แท้จริง...ธรรมะ..   โดย: Maeboon 29 เมษายน 2555 16:06:44 น.

โดย: โสมรัศมี 29 เมษายน 2555 16:07:24 น.

อืม..สุดยอด ยิ่งเรื่องอเล็กซานเดิอร์ยิ่งเยี่ยมมากๆครับ   โดย: wicsir 29 เมษายน 2555 16:51:44 น.

ช่วงวัยยี่สิบกว่าๆถึงสามสิบต้นๆผมเดินทางมาก เดินทางไปทั่วประเทศ พอวัยนี้กลับไม่ค่อยได้ไปไหนครับ เสียดายที่ไม่ได้เก็บภาพชีวิตประจำวันอย่างคุณตุ๊ก ส่วนมากจะเก็บพวกภาพพิธีต่างๆ หรือไม่ก็ภาพวัดหรือเจดีย์หักๆ น่าแปลกว่า มีเรื่องราวมากมายในช่วงนั้นเกิดขึ้น แต่กลับจำไม่ค่อยได้ เขียนไม่ค่อยออก หรือว่าต้องรอให้แก่กว่านี้ ? ชอบบล็อกวันนี้ครับ เลยบันทึกการโหวต ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต tuk-tuk@korat Travel Blog ดู Blog   โดย: Insignia_Museum 29 เมษายน 2555 17:02:36 น.

มาอ่านครับ สถานที่ที่ตามรูปถ่าย หลายแห่งเคยผ่าน แต่ไม่ได้ถ่ายภาพไว้ครับ   โดย: ravio 29 เมษายน 2555 17:21:37 น.

ตอนเกิดก็มามือเปล่า ตอนตายก็ไปมือเปล่า บางคนตอนยังมีชีวิตอยู่ไม่รู้จะกอบโกยเอารัดเอาเปรียบเพื่อนมนุษย์และประเทศชาติไปถึงไหนกัน อ่านแล้วซึ้งใจค่ะ   โดย: เนินน้ำ 29 เมษายน 2555 18:20:02 น.

อ่านแล้วเข้าใจสัจธรรมจริงๆค่ะคุณตุ๊ก ทุกวันนี้ที่กลัวตายเพราะว่าลูกสาวยังเล็กค่ะ ไม่อยากเป็นอะไรไปตอนนี้ค่ะ แต่ชีวิตคนเราไม่มีใครรู้อนาคตนะคะว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดจริงๆค่ะ   โดย: LoveParadise 29 เมษายน 2555 18:34:37 น.

ขอบคุณนะค่ะ ที่แวะไปที่บล็อกโอเล่ครบรอบ 8 ปี   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 29 เมษายน 2555 19:07:00 น.

เอ....บล็อกนี้ของคุณ ตุ๊ก ต้องการสื่ออะไรหนอ... อ่านสามสี่ครั้งก็ยังไม่เข้าใจ..... สุดท้ายก็ต้องเดาเอาว่า เพราะนั่งรถทัวร์ เวลามันเยอะเล่าอะไรแปลกๆ....แต่น่ากลัวน๊อ....   โดย: พายุสุริยะ 29 เมษายน 2555 22:27:53 น.

โดย: Kavanich96 30 เมษายน 2555 4:50:39 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ตุ๊ก กะก๋ารายงานตัวครับ   โดย: กะว่าก๋า 30 เมษายน 2555 5:34:31 น.

สวัสดียามเย็นค่ะ ชีวิตก็แ่ค่นี้แหละไม่มีใครพ้น... รอคอยอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อเช้าวันใหม่ยังอยู่...ยังลืมตาได้ ก็อยู่ไป พูดบ่อยค่ะความตาย.. สั่งเสียก็บ่อย..ไอ้นี่อยู่นี่นะ..งานเปิดไปตรงนี้นะ พาสเวริ์ดนี่ๆๆๆ...ไอ้น้องๆที่ทำงานรู้ค่ะ ฝึกไว้ให้ชิน...55555 ***   โดย: Calla Lily 30 เมษายน 2555 5:36:35 น.

ตอนนี้สิ่งที่ดีที่สุด คือการทำบุญค่ะพี่ตุ๊ก ^^   โดย: kwan_3023 30 เมษายน 2555 7:36:59 น.

สัจจธรรมจริงๆค่ะพี่ตุ๊ก   โดย: กรุ๊ปบีราศีสิงห์ 30 เมษายน 2555 7:58:45 น.

เป็นอีกหนึ่งบทความที่ให้สติดีมากครับ   โดย: peeradol33189 30 เมษายน 2555 9:13:35 น.

เน๊าะคุณตุ๊ก...ทำวันนี้ให้ดีที่สุด   โดย: อุ้มสี 30 เมษายน 2555 9:18:05 น.

สวัสดีเช้าวันจันทร์ครับคุณตุ๊ก ขอให้มีความสุขในวันสดใส ปล.ผมอัพบล็อกตุรกีตอน 9 แล้ว มีภาพตัวอย่างมาฝากด้วยครับ   โดย: ทองกาญจนา 30 เมษายน 2555 9:27:10 น.

แอบเข้ามาอ่านเช่นเคยครับ อ่านแล้วจิตใจดีขึ้นมากรู้สึกเป็นสุข จากข้อความที่คุณหมอได้นำมาเป็นวิทยาทาน คนเราถ้ายอมรับความจริงโลกนี้คงจะน่าอยู่มากขึ้นนะครับ ที่เห็นทุกวันนี้นิสัยใจคอคนเราเปลี่ยนไปมากเห็นแก่ตัวมากขึ้น ทำลายทุกอย่างมากขึ้นทั้งธรรมชาติและตัวเอง ขอบคุณครับ   โดย: เมศร์ ครับผม IP: 182.52.28.211 30 เมษายน 2555 9:51:17 น.

หวัดดีครับคุณตุ๊ก.... เข้ามาอ่านเรื่องฝันอีกครั้ง เคยอ่านเรื่องแบบนี้จาก หมอสม รุจีรา เขียนเรื่องภูมิ ต่างๆที่เวลาไม่เท่ากัน อาจจะจริงนะครับ....ทุกอย่างอยู่รอบตัวเรานี่แหละ.. ขออภัยที่เขียนผิดในเม้นท์แรกครับ.   โดย: wicsir 30 เมษายน 2555 10:08:53 น.

อนตฺเถ น ยุตฺโต สิยา ไม่พึงขวนขวายในสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ ใช้สติและปัญญาพิจารณาในสิ่งที่ควร ตลอดไป...นะคะ   โดย: พรหมญาณี 30 เมษายน 2555 10:42:45 น.

คนเราจำช่วงเวลาตอนเกิดไม่ได้ เลยไม่เคยได้ยินใครกลัวการเกิดนะคะ และความตาย เป็นสิ่งที่เราไม่รู้ ก็เลยเกิดความกลัว .. ทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ   โดย: sierra whiskey charlie 30 เมษายน 2555 10:50:01 น.

ขอบคุณพี่เมศร์ ที่เข้ามาอ่าน เข้ามาคุยค่ะ   โดย: tuk-tuk@korat 30 เมษายน 2555 11:11:01 น.

ขอบคุณที่ไปให้คำตอบ ขอให้อะไรที่ร้ายๆ ผ่านไปด้วยดีนะครับ   โดย: wicsir 30 เมษายน 2555 12:12:37 น.

ขอบคุณทุกคะแนนโหวตครับพี่ตุ๊ก การได้ถ่ายภาพต่างๆ เป็นความสุขประจำวันเลยละครับ   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 30 เมษายน 2555 12:56:00 น.

ดีจังค่ะพี่ตุ๊ก ที่นึกกลับมาย้อนบล็อกดู อะไรที่ตกหล่นไม่ได้อ่านไม่ได้ดูบ้าง... ขอบคุณค่ะ ปล. การถ่ายภาพทำให้เรามีสมาธิกับสิ่งที่กำลังจดจ้องจริงๆ ค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 30 เมษายน 2555 17:57:08 น.

อ่านแล้ว ขอบคุณมาก คนที่ผ่านมา   โดย: godda IP: 101.51.120.80 2 พฤษภาคม 2555 14:54:26 น.

อ่านเรื่อง อเล็กซานเดอร์ แล้วได้ข้อคิดที่ดีอย่างยิ่งครับ คนบางคนจนมากไม่รู้จักพอ (เพราะคิดว่ายังรวยไม่พอ) ก็ได้แต่เมาเหล้า กับไพร่กลายพันธ์เป็น อำมหิต เมากิเลส ร้องเพลงโหยหวน ข้ามชาติ ให้น่าอนาท สูงแค่วา หนาแค่คืบ กว้างแค่ศอก จะบอกให้ ใหญ่แค่ไหน ก็เล็กว่าโลง let it be.   โดย: dentz metal. IP: 192.168.182.153, 124.121.216.252 5 พฤษภาคม 2555 21:10:29 น.