Bloggang.com : haiku : ฉากเศร้าในละคร "วนิดา"

ฉากเศร้าในละคร "วนิดา"

ถ้าอยากุคยถึงละครก็ตามไปเม้าธ์ในบล็อกเดิมได้ที่นี่ค่ะ

บล็อกฉากเศร้าในละคร "วนิดา"

https://www.youtube.com/watch?v=q7siN0bDBIE

หลบมุมไปสองวันเพื่อเขียนบล็อคนี้ ชอบละครตอนเมื่อวันอังคารที่ผ่านมามาก ๆ ดูแล้วเศร้าซ้าาาา

ได้เห็นติ๊กเล่นบทเศร้าอีกเลยถูกใจ เรามันแพ้ทางพระเอกเล่นบทเศร้าเก่ง เลยต้องอัพบล็อคชมเป็นการเฉพาะ

ละครมีฉากหวาน ๆ น่ารักกุ๊กกิ๊กให้คนดูจิกกัดหมอนแบบไม่เว้นระยะมาตั้งแต่ต้นเรื่อง พอถึงฉากเศร้า ทั้งผู้กำกับ คนเขียนบท และนักแสดงก็ร่วมมือกันทำให้คนดูน้ำตาไหลแบบไม่ต้องเค้น โดยเฉพาะนายติ๊ก เล่นฉากเศร้าได้ขั้นเทพ หน้านิ่ง ๆ แล้วน้ำตาค่อย ๆ ไหลออกมา แววตาสื่อความรู้สึกได้สุดยอด เคยบอกมาหนนึงแล้วตอนที่เขียนบล็อคเลือดขัตติยาว่า ชอบติ๊กเล่นบทเศร้า มาเรื่องนี้ก็ไม่ผิดหวัง นี่เหลืออีกตอนเดียวก็จะอวสานแล้ว อยากดูติ๊กเล่นละครต่อ ถ้าได้เล่นกับค่ายละครไทอีกละก็เยี่ยมที่สุด แต่เสียดาย นานเป็นชาติกว่าพี่แกจะรับเล่นสักเรื่องนึง เพราะงั้นคงต้องรอเงกกว่าจะได้ดู

ฝากบอกช่องสามอีกรอบว่า ละครดีขนาดนี้ ให้รีบทำดีวีดีออกมาซะดี ๆ และไว ๆ ไม่งั้นมีเคือง เดี๋ยวโป้งจริง ๆ นะ

มาเศร้ากันอีกรอบ เลือกฉากที่ชอบมาให้ดู ถ้าอยากดูภาพเคล่ื่อนไหวก็กดลิงค์ที่แปะไว้ ตามเข้าไปดูในยูทูปได้เลยค่ะ เขียนบล็อคนี้เบาแรงหน่อย เพราะได้บทกวีเพราะ ๆ ของแฟนคลับวนิดาในพันทิพมาช่วยเสริมให้บล็อคดูดีมีราคาขึ้น มาจากสองกระทู้นี้ค่ะ จากวนิฮาแนวการ์ตูน กลายเป็น นาฏกรรมแห่งรัก ฯ และ วนิดา อารมณ์กวี : สั้น ๆ แต่กินใจ เพราะ รักฝังหทัย ... จึงไม่ลืม ขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพและบทกวีทุกบทไว้ตรงนี้ด้วยค่ะ

https://www.youtube.com/watch?v=mZZPIP7iapk&feature=related

"เธอคงอยากจะไปจากบ้านมหศักดิ์แล้วสินะ"
"อยู่บ้านคนอื่น ยังไงก็ไม่มีความสุขเท่ากับอยู่บ้านตัวเองหรอกค่ะ"
"ทำไมหรือ ? เธออยู่บ้านฉัน...มันไม่มีความสุขขนาดนั้นเลยหรือ ? หรือเธอเบื่อหน้าฉันแล้ว..."
"ฉันคิดถึงคุณพ่อน่ะค่ะ คิดถึงบ้าน อยากกลับไปเร็ว ๆ...ถ้าวันนั้นมาถึงเมื่อไหร่ มันคงเป็นวันที่ฉันมีความสุขมากที่สุด..."

https://www.youtube.com/watch?v=TcaTOeFBglE&feature=related

ประจักษ์อยู่ในสวนคนเดียว เงยหน้ามองพระจันทร์เต็มดวง นึกถึงวันที่วนิดาชี้ชวนให้ชมจันทร์ที่ทะเล ชั่วครู่หญิงสาวเดินออกมา พอเห็นประจักษ์ก็เดินหนี ชายหนุ่มหันมาเห็นพอดี
"นิด...เธอคงจะมาดูพระจันทร์สินะ"
"ฉันขอโทษนะที่มาแย่งที่ดูพระจันทร์ของเธอ"
"มันไม่ใช่ที่ของฉันหรอกค่ะ มันเป็นที่ของคุณ ของมหศักดิ์ ฉันก็แค่มาอาศัยส่วนนี้ มานั่งดูพระจันทร์เวลาฉันเหงาเท่านั้นเอง เชิญคุณตามสบายเถอะค่ะ" ประจักษ์เห็นวนิดาจะเดินไปก็คว้ามือไว้ เอ่ยชวน
"พรุ่งนี้เราไปกินข้าวนอกบ้านกันนะ" วนิดามองหน้าประจักษ์ พยายามตัดใจ ดึงมือออกจากมือเขา เอ่ยปฎิเสธ
"...อย่าทำให้ฉันต้องเคยชิน...กับการมีคุณอยู่ข้าง ๆ เลยนะคะ...เราจะต้องเตรียมตัว...เตรียมใจ เพื่อรอวันที่คุณประจวบจะกลับมา เพราะหลังจากที่คุณประจวบกลับมาแล้ว เราจะได้หย่ากัน..." พอได้ยินประโยคสุดท้าย ประจักษ์หันมองหน้าวนิดาทันที
"เพื่อคุณจะได้ไปแต่งงานกับคุณพิสมัย ส่วนฉัน...ฉันก็จะได้มีชีวิตของฉัน...โปรดเข้าใจด้วยนะคะ..." ทุกคำที่วนิดาพูด เป็นความจริงอันเจ็บปวดที่ทั้งคู่ทำใจให้ยอมรับได้อย่างยากเย็น ประจักษ์ทำได้เพียงมองตามวนิดาที่หันหลังเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ

https://www.youtube.com/watch?v=c1ZnFtrrbdA&feature=related

ฉากนี้ไม่มีคำพูด แค่เห็นหน้าพี่ติ๊กก็เศร้าแล้ว

https://www.youtube.com/watch?v=FHqllrFOsoo&feature=related

ประจักษ์และวนิดาเดินมาด้วยกันในสวน พอถึงศาลากลางสะพาน ประจักษ์เอ่ยขึ้น
"คำอธิษฐานของเธอเป็นจริงแล้วนะ" วนิดาหยุดเดิน หันไปมองหน้าเขา
"พอตาเล็กกลับมา เราก็จะหย่ากัน เธอก็จะกลับบ้าน ไปอยู่กับคุณพ่อของเธอ..." สีหน้าหญิงสาวสลดลง
"ฉันขอบคุณมากนะคะ...ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทำให้ฉัน...ตลอดระยะเวลาที่ฉันอาศัยอยู่ที่นี่" ประจักษ์มองตาวนิดา พูดอย่างจริงใจ
"ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันทำไป ฉันทำด้วยความเต็มใจ" แล้วเอ่ยถามต่อ น้ำเสียงโหยหาอาวรณ์
"นิด...เธอจะลืมฉันไหม..." วนิดาใจหายกับคำถามที่คล้ายดังคำลาของเขา ถามกลับด้วยคำ ๆ เดียวกัน น้ำเสียงสั่นเครือ
"แล้วคุณล่ะ...คุณจะลืมฉันไหม..." ประจักษ์หรุบตาลงเพียงนิด กล้ำกลืนความรู้สึกแล้วเอ่ยปาก พร้อมกับชี้ไปที่ศีรษะตนเอง
"ถ้าอยู่ในนี้...ฉันคงจะลืมเธอ...แต่ว่าเธออยู่ในนี้..." ชายหนุ่มยกมือขึ้นทาบที่หัวใจ แล้วพูดหนักแน่น ราวกับให้คำมั่นกับคนที่อยู่ตรงหน้า
"ต่อให้วันเวลาผ่านไปนานแค่ไหน...ฉันก็ไม่วันลืมเธอ..." สองคนมองตาด้วยความรู้สึกที่ไม่ต่างกัน ดวงตาคลอด้วยหยดน้ำ ความรู้สึกเก็บกลั้นไว้ทลายลง โผเข้ากอดกันด้วยความรู้สึกเต็มตื้นและอาลัยอาวรณ์ที่ต้องจากกันแล้ว

ค่ำคืนฝืนน้ำตา
มีธาราเป็นฉากหลัง
สายน้ำที่รินหลั่ง
คล้ายดังหยาดชลนัย

ใกล้แล้วที่ต้องจาก
จำต้องพรากห่างกันไกล
ทุกสิ่งที่เก็บไว้
อีกเมื่อใดได้คืนกลับ

ห่วงหาและอาวรณ์
เคยออดอ้อนต้องลาลับ
ประหนึ่งทิวาดับ
ทุกสิ่งสรรพพลันมืดมน

น้องนั้นใจแทบขาด
เกินกว่าคาดไม่หลุดพ้น
เคียงชิดสนิทจน
ต้องร้อนรนเมื่อไกลห่าง

พี่จะลืมน้องไหม
บอกให้ใจหายอ้างว้าง
ถึงแม้จะเลือนลาง
หวังเคียงข้างเป็นคู่ใจ

อ้อมกอดครั้งสุดท้าย
จะกลับกลายได้หรือไม่
ถักทอก่อสายใย
เริ่มกันใหม่น้องจะรอ

(วรินทร์รตา)

"ทุกอย่างที่ฉันทำไป ฉันทำด้วยความเต็มใจ...นิด...เธอจะลืมฉันไหม..."

แสนรัก เหลือเกิน มิกล้าเอ่ย
กลัวเธอเฉย เมินรัก เป็นหนักหนา
แต่พอถึง วันลาจาก วนิดา
โอ้ น้ำตา ไหลพราก จากหัวใจ

(bobby the great)

"แล้วคุณล่ะ...คุณจะลืมฉันไหม..."

สะเทิ้นร่าง สะท้านจิต คิดหวั่นไหว
ท้นท่วมใจ โหยหา น้ำตาเอ่อ
สุดจะหัก ห้ามจิต คิดแต่เธอ
ขอเราเจอ กันทุกชาติ แทบขาดใจ

(bobby the great)

"ถ้าเธออยู่ในนี้...ฉันก็คงจะลืมเธอ..."

โอ้นวลน้อง จำพราก จากเมียรัก
ยากจะหัก ห้ามจิต คิดครวญหา
หัวใจพี่ มีแต่เจ้า วนิดา
พี่ไม่ลืม กานดา ชั่วนิรันดร์

(bobby the great)

" แต่ถ้าเธออยู่ในนี้ ต่อให้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ฉันก็ไม่มีวันลืมเธอ..."

โผเข้ากอด ยอดรัก ปักใจพี่
ร้าวฤดี เจ็บแปลบ เเสบทรวงหนา
เจ็บใจนัก แสนรักอยู่ รู้อุรา
แต่ไม่กล้า เอื้อนเอ่ย เผยวจี

(bobby the great)

สัญญาจะจารจด
ไม่คิดคดเป็นตรงข้าม
จากนี้ทุกโมงยาม
ใจติดตามยอดชีวี

เพลิงเผาล้างสี่หล้า
พันทิวาฤาราตรี
ใจดวงเดียวที่มี
จะอยู่ที่เจ้าคนเดียว

(midnight train)

รวดร้าว ในฤดี
จากพี่นี้ น้องใจหาย
เจ็บอก แทบเจียนตาย
ใจสลาย เมื่อต้องลา

น้องคงต้องตัดใจ
จากพี่ไปใช่หนีหน้า
ไม่อยากถูกนินทา
ถูกกล่าวหาว่าแย่งใคร

ขอเพียงพี่จดจำ
สิ่งที่ทำร่วมกันไว้
น้องนี้ก็ดีใจ
ที่พี่ไม่คิดลืมเลือน

ความดีพี่มีให้
คงหาใครไม่มีเหมือน
น้องจักคอยย้ำเตือน
มิลืมเลือนในหัวใจ~

(Blue Sky in My Heart)

โศกใดฤาจะเทียบ
เปรียบกันได้กับการลา
จำจากจรแก้วตา
และหาใช่เพราะใจหมาย

อกพี่จะพังภินฑ์
ด้วยถวิลหามิวาย
แต่จากก็เพียงกาย
สุดท้ายใจเชื่อมถึงกัน

ชลเนตรน้องตกต้อง
อย่าร่ำร้องเลยจอมขวัญ
ถนอมเอาคืนวัน
ที่สุขวรรค์จารในใจ

กลืนเก็บหยาดน้ำตา
ย้อนกลับมาไว้ข้างใน
วันคืนอาจเคลื่อนไป
ดวงหทัยไม่เคลื่อนตาม

สัญญาจะจารจด
ไม่คิดคดเป็นตรงข้าม
จากนี้ทุกโมงยาม
ใจติดตามยอดชีวี

เพลิงเผาล้างสี่หล้า
พันทิวาฤาราตรี
ใจดวงเดียวที่มี
จะอยู่ที่เจ้าคนเดียว

(วรินทร์รตา)

"ฉันขออะไรเธออย่างได้ไหม...ก่อนที่เธอ...จะไปจากบ้านหลังนี้...ขอให้เราได้มีโอกาสได้ลากันก่อน เพราะฉันมีอะไรบางอย่างจะบอกเธอ...เธอรับปากฉันได้ไหม" สีหน้าประจักษ์คาดคั้น รอคำตอบด้วยความหวัง วนิดาสะเทือนใจหนัก ได้แต่สะอื้นไห้ เดินผละไปโดยไม่ยอมตอบคำ

แล้วก็เศร้าต่อเนื่องกันเลย ประจักษ์เข้ามาในห้อง ก็เจอน้องชายมาแสดงความยินดี ถามพี่ชายว่าดีใจไหมที่จะได้แต่งงานกับพิสมัย ประจักษ์บอกว่าดีใจ แต่สายตาไม่แสดงความรู้สึกอย่างปากว่าเลยสักนิด

https://www.youtube.com/watch?v=3c1JhePAht0&feature=related

อุตส่าห์สั่งแล้วสั่งอีก ให้แก๊งค์ป้าทองบอกวนิดาให้รอก่อน
เร่งมือทำงานจนเสร็จ แต่พอกลับถึงบ้าน เธอก็จากไปแล้ว

https://www.youtube.com/watch?v=H6Ip9hUjK4c&feature=related

ร้อนใจดั่งไฟผลาญ
เยาวมาลย์เจ้าหลีกลี้
ไม่ทันฟังคำพี่
ก็ถอยหนีไปไกลห่าง

ทิ้งให้พี่รวดร้าว
รอยความเศร้าไม่เจือจาง
จากนี้ต้องอ้างว้าง
น้องห่างไปไร้คำลา

นิ่งอั้นแต่เจ็บแสน
ถึงมาดแม้นมีชาติหน้า
เจ็บนี้ยังแสนสา
คงอาญาถึงชาติใหม่

คล้ายเฉยแต่ใจรอน
ร้อนระริกและวูบไหว
ลาแล้วลาลับไป
เจ้าไม่ทิ้งไว้แม้รอย

พี่จึงเหลือแต่ร่าง
วิญญาณเคว้งคว้างลับลอย
อาลัยนั้นยังน้อย
ไม่พอถ้อยระบายความ

ทางใดจะหวนย้อน
วอนองค์อรพี่ใคร่ถาม
สุดหล้าขอติดตาม
นำทรามเชยหวนกลับคืน

(วรินทร์รตา)

ร้าวเอ๋ยร้าว ราวมีดลิ่ม ทิ่มในอก
สุดสะทก แสนสะเทือน เจ้าเลือนหาย
อยากยื้อยั้ง รั้งเจ้าไว้ ไม่ห่างกาย
ฝันสลาย ไร้เงาเจ้า พี่เศร้าใจ

(กรวิกา)

ชอบฉากนี้ที่สุด ถือว่าอารมณ์เศร้าพีคสุด ๆ สำหรับเรา ติ๊กเล่นได้เนียนมาก ไม่มีหลุดเลย เริ่มตั้งแต่เดินเข้าประตูห้องนอนมาแล้วยืนนิ่งอยู่ชั่วอึดใจ หันไปเห็นกระดาษที่วางไว้บนหมอนก็เดินไปหยิบมาอ่าน เป็นข้อความที่วนิดาเขียนบอกลาไว้ พออ่านจบก็ทรุดลงอย่างอ่อนแรง หลับตานึกภาพตอนที่อยู่กับเธอในสวนเมื่อวานนี้ พร้อมกับน้ำตาที่ค่อย ๆ หยดลง แค่ประโยคสั้น ๆ ที่บอกประจวบว่า "วนิดา...เค้าทิ้งฉันไปแล้ว..." บวกกับสีหน้าและแววตาแสดงอารมณ์สูญเสียจากข้างใน ทำเอาอิฉันปาดน้ำตาเป็นว่าเล่นเลย ฮือ ฮือ

https://www.youtube.com/watch?v=H6Ip9hUjK4c&feature=related
https://www.youtube.com/watch?v=BsVA9iQ2Bl0&feature=related

กลับมาแล้ว พี่กลับมา แก้วตาพี่
วนิดา คนดี อยู่ที่ไหน
สุดห่วงหา แสนห่วง ดุจดวงใจ
เจ้าทำไม จากพี่ไป ไม่มีลา

(bobby the great)

ถึงพี่ประจักษ์

ขอบคุณสิ่งดีดี
ที่พี่มีให้น้องนั้น
น้องยังจดจำวัน
แรกเรานั้นร่วมชายคา

น้องอยู่ด้วยความกลัว
ใจหม่นมัว อยากหนีหน้า
เมื่อพี่นั้นดีมา
น้องนั้นหนาแสนอุ่นใจ

ผูกพันมหศักดิ์
รู้สึกรักแล้วรู้ไหม
แต่น้องต้องจากไป
เพราะมิใช่คนคู่ควร

ขอโทษที่น้องนี้
มิอาจรอให้พี่หวน
เพราะกลัวใจเรรวน
ชวนให้ยากจะจากมา

ขอลาพี่ตรงนี้
ดีกว่าที่จะพบหน้า
ไม่อยากเสียน้ำตา
ให้เห็นว่าน้องปวดใจ

ขออวยพรให้พี่
รักกันดีกับพิสมัย
คนรักในดวงใจ
ของพี่ไปนานเท่านาน~

(Blue Sky in My Heart)

https://www.youtube.com/watch?v=VOE7jLFYHDE&feature=related

ฉากสุดคลาสสิค ประจักษ์ตามมาง้อสาวเจ้าถึงบ้าน ได้แค่พูดกันผ่านประตูห้อง

"นิด เธอเปิดประตูให้ฉันเข้าไปได้ไหม"
"คุณกลับไปเถอะค่ะ แล้วฉันจะให้คุณพ่อโทรไปนัดหย่ากับคุณ"
"ไม่ ฉันไม่กลับ แล้วฉันจะไม่หย่ากับเธอ ฉันมีอะไรบางอย่างอยากจะบอกเธอ"
"อย่าทำให้ฉันลำบากใจเลยนะคะ คุณกลับไปซะเถอะ ฉันขอร้อง"
"ก็ได้ ฉันจะกลับ แต่ฉันอยากจะบอกให้เธอรู้เลยนะว่า ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนใจฉันได้ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่สามารถพูดคำ ๆ นั้นกับเธอได้ เพราะว่าฉันต้องรับผิดชอบคำพูดของฉันที่ให้ไว้กับคนอีกคน แต่ถ้าวันนั้นมาถึง ทุกอย่างเรียบร้อย ฉันจะมาหาเธอ...อย่าเพิ่งหย่ากับฉันนะนิด... เธอรอฉันก่อนได้ไหมนิด..."

ฉันมาง้อ เธอคนดี น่ะที่รัก
เธอเป็นรัก ภักดี ที่โหยหา
เธอมาพราก จากไป ไกลสายตา
วนิดา ฉันรักเธอ เสมอใจ

(bobby the great)

แค่ประตู ขวางกั้นรัก สลักจิต
ยามแนบชิด อิงแอบ ใจแทบหาย
หัวใจพี่แนบ เธออยู่ มิรู้วาย
หากจะตาย ขอมีรัก สลักทรวง

(bobby the great)

นางอิจฉาอย่างพิสมัยมีคนเห็นใจกันเยอะ ฉากนี้จอยเล่นดีได้ใจมาก หลายคนเกลียดพระเอกไปเลย ความรักที่พิสมัยมีให้ประจักษ์ไม่ได้น้อยกว่าวนิดาสักนิด พยายามทำทุกอย่างเพื่อยื้อความรักไว้สุดชีวิต ก็เพราะรักประจักษ์มากเกินไป แต่เมื่อประจักษ์ได้รู้ว่าเธอไม่ใช่คนดีอย่างที่คิด ความรักที่เคยมั่นคงหนักแน่นก็ต้องเจือจางลงเป็นธรรมดา จะเรียกว่าสองคนนี้ไม่ใช่คู่แท้ก็ได้ เลยมีเหตุให้ต้องพลัดพรากกันไป ดูฉากนี้แล้วนึกถึงออทั่มตอนที่จุนโซไปบอกเลิกกับยูมี พอจุนโซจะเอ่ยปาก ยูมีก็เดินหนีทันที ทำใจยอมรับไม่ได้เหมือนกัน แล้วก็นึกถึงคำพูดของพระเอกในซีรีส์มะกันเรื่อง Beauty and the Beast ตอนที่มีสาวมาหลงรักพระเอก แต่เขารับรักไม่ได้ Vincent บอก Catherine ว่า "There's no gentle way to refuse her love." (ไม่มีทางปฎิเสธรักใครอย่างสุภาพหรอก) ประจักษ์บอกเลิกพิสมัย ถึงจะใช้คำที่ถนอมน้ำใจแค่ไหนก็ทำร้ายเธออยู่ดี เมื่อหมดใจกันแล้วก็ไม่ควรจะยืดเยื้อต่อไป แม้พิสมัยจะมาก่อน แต่พรหมก็ลิขิตให้ประจักษ์ได้มาเจอกับวนิดา และทำให้รู้ว่าใครคือคนที่ใช่สำหรับเขา

https://www.youtube.com/watch?v=2jO1h2RecYI&feature=related

เหมือนฟ้าฟาด สาดโดนตัว ตามัวพร่า
เหมือนดินฟ้า แตกแยก อยากแทรกหนี
ใจจะขาด แหลกไป ในทันที
หัวใจพี่ ที่เปลี่ยนไป...นั้นไม่จริง

ไม่อยากรับ ไม่อยากรู้ ทุกสิ่งอย่าง
หมดหนทาง ก้าวเดินไป มลายสิ้น
เธอนั้นคือ ที่สุดแล้ว ของชีวิน
ดุจนกบิน เคว้งคู่ อยู่เดียวดาย

(bobby the great)

ความรู้สึกของเธอ ไม่เหมือนเดิม
มีแต่ฉัน เป็นคนเติม มิใช่หรือ
อยากจะบอก ให้เธอรู้ ว่าฉันคือ
คนที่ถือ ใจรักมั่น มิเปลี่ยนแปลง

( bobby the great)

ทั้งคุณมนตรีและแก๊งค์ป้าทองก็เล่นฉากเศร้าได้ดีไม่แพ้กันเลย

https://www.youtube.com/watch?v=b4ulLim2ZU4&feature=related

โอ้ลูกพ่อ ลูกรักใคร พ่อก็รู้
ลูกไม่อยู่ พ่อก็หวง ห่วงหนักหนา
โดนเหยียบย่ำ ช้ำหัวใจ ให้กลับมา
เหมือนเเก้วตา พ่อสลาย มลายพลัน

(bobby the great)

เห็นลูกเศร้า ใจพ่อเจ็บ
ได้แต่เก็บ ความขมขื่น
ไม่หวัง ได้เงินคืน
เพียงแค่ยื่น ความหวังดี

หวังเพียง แค่ลูกยา
เด่นสง่า มีศักดิ์ศรี
มีคู่ ชื่นชีวี
หวังรักนี้ นิจนิรันดร์

อนิจจา จำต้องจาก
จำต้องพราก กระทันหัน
มิเตรียม ใจได้ทัน
ลูกรักนั้น เจ็บเจียนตาย

อกพ่อ แสนรวดร้าว
เมื่อมองเจ้า ใจสลาย
อกพ่อ แทบมลาย
หวังเจ้าคลาย เศร้าอาดูร

(Gussoza)

ให้เศร้ากันจุใจแล้ว เปลี่ยนอารมณ์มายิ้มปนเขินกันมั่ง ไม่พูดถึงฉากนี้ไม่ได้เลย ประจักษ์หวานใส่วนิดา ส่งสายตาพิฆาตแบบนิ่ม ๆ สาวน้อยสาวใหญ่หน้าจอฟังแล้วร้องฮิ้วววว จิกกัดหมอน เขิลลลตามหนูนิดไปด้วย

https://www.youtube.com/watch?v=13tD3cV5jRQ&feature=related

"ช่วงระหว่างที่ฉันไม่อยู่ จะต้องกินข้าว กินยาให้ตรงเวลา ถ้ารู้สึกอาการไม่ดี ก็โทรหาฉันทันที"
"นี่ ฉันไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ ฉันดูแลตัวเองได้ แผลที่ขาแค่นี้ ยังไกลหัวใจอีกเยอะ"
"ไกลหัวใจเธอ...แต่ใกล้หัวใจฉัน เพราะถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมา ใจฉันคงทนไม่ได้"
"คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ยังไง ฉันก็มีป้าทองกับจวงคอยดูแลอยู่แล้ว"
"แต่มันอดห่วงไม่ได้นี่ ใครจะดูแลเธอ...ได้ดีเท่าฉัน"

เจ็บมากไหม คนดี ที่รักยิ่ง
ห่วงจริงจริง ฉันแสนห่วง เธอหนักหนา
เพราะเธอคือ แม่ยอดดวงชีวา
ไม่อยากทิ้ง ขวัญตา จากไปไกล

ถึงเจ็บนี้ จะไกล ใจเธอนั้น
แต่อยู่ใกล้ หัวใจฉัน เธอรู้ไหม
หากว่าเธอ ต้องเป็น อะไรไป
ฉันไม่อาจ ทำใจ ทนได้เลย

ถึงจะมี ป้าทอง จวงเฝ้าดู
ฉันก็ห่วง เธออยู่ เต็มอกเอ๋ย
ไม่มีใคร ดูแลดี เท่าฉันเลย
จะไม่ห่วง แม่ทรามเชย ได้เช่นไร

(Blue Sky in My Heart)

บีจีจากคุณยายกุ๊กไก่ ไลน์จากคุณญามี่

Free TextEditor

Create Date : 08 มิถุนายน 2556

Last Update : 15 มิถุนายน 2556 19:29:07 น.

0 comments

Counter : 1348 Pageviews.