นิทรรศการศิลปะออนไลน์ "ระลึกถึงพ่อ" บันทึกนํ้าตาข้าแผ่นดิน ๐ ไม่เคยมีวันไหนที่ไม่รัก ไม่น้อมภักดิ์ภูมีศรีสมัย ธุลีบาทเทิดวางอยู่กลางใจ นํ้าพระทัยรดเกล้าทุกเช้า-เย็น ๐ ยังหมอบกราบตราบชีวาจะหาไม่ จะว่างวันกําซาบใจ ยังไม่เห็น ยังถวายแสงเทียนบําเพียรเพ็ญ ถวายเป็นกุศลศรีทุกตรีกาล ๐ เจ็ดสิบปีมีกษัตริย์นักพัฒนา เจ็ดสิบปีมีมาปาฏิหาริย์ อยากบวงขอสิบสามตุลาฯ วันร้าวราน ให้เป็นเพียงวันวานที่ฝันไป ๐ เพราะพระองค์ทรงคุณค่าหาใดเหมือน สามโลกเคลื่อนท่วงทบ จะพบไหม เพราะพระองค์คือศูนย์จํารูญใจ จึงทุเลาความอาลัยมิได้ที ๐ จะบอกหลาน บอกเหลน ในเรือนเหย้า จะบอกเล่าเรื่องพระองค์ผู้ทรงศรี ทุกข้าวคํา นํ้ากิน และดินดี เพราะภูมีพลีองค์มาทรงงาน น้อมสํานึกในพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้ ข้าพระพุทธเจ้า ชโลธร ควรหาเวช ผู้ใช้นามปากกา เพลงผ้า ปรพากย์ ส่วนหนึ่งจากหนังสือ "ธรณีกรรแสง ๑๓ ตุลาฯ มหาวิโยค" จาก เพจชโลธร ควรหาเวช เนื่องในโอกาสคล้ายวันพระบรมราชสมภพ ครบ ๙๔ ปี พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร วันที่ ๕ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ และในโอกาส วันชาติไทย และ วันพ่อแห่งชาติ ประจำปีพุทธศักราช ๒๕๖๔ สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้นหาที่สุดมิได้ ธ สถิตในดวงใจนิรันดร์ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า​ บล็อกเกอร์ไฮกุและครอบครัว ต้องขอบคุณเพื่อนบล็อกทุกท่านที่แวะมาอวยพรวันเกิดและโหวตบล็อกที่แล้วให้นะคะ ขอพรดี ๆ ที่ให้มาคืนกลับไปหาทุกท่านเป็นร้อยเท่าทวีคูณเลยค่ะ บรรยากาศวันพ่อยังกรุ่น ๆ อยู่ อัพบล็อกบอกข่าวนิทรรศการเกี่ยวกับในหลวงรัชกาลที่ ๙ ต่ออีกสักงานค่ะ เป็นนิทรรศการออนไลน์ของหอศิลป์จามจุรีชื่อ ระลึกถึงพ่อ จัดแสดงผลงานของศิลปินภาพสีน้ำฝีมือเยี่ยม คุณพีระ โภคทวี เสียดายที่หาข้อมูลของท่านได้ไม่มาก ที่ยาวหน่อยจากเวบผู้จัดการที่ คุณพีระ พูดถึงผลงานที่จัดแสดงในนิทรรศการ ”ภาพไม่เหมือน” “มุมแรกคือแนวคิดที่ว่าผู้คนในโลกไม่มีใครเหมือนกัน ทั้งรูปร่างหน้าตา นิสัยใจคอ ความคิด ความชอบความถนัด แม้อาจจะมีความคล้ายคลึงกันในบางด้าน แต่ก็ไม่ทั้งหมด มุมที่สองคือในแง่มุมศิลปะ โดยส่วนตัวผมเชื่อว่าเมื่อจะวาดภาพคน (รวมทั้งภาพอื่นใดก็ตาม) น่าจะวาดให้เป็นมากกว่า ‘ภาพเหมือน’ กล่าวคือควรคำนึงถึงความเหมาะสมในเรื่ององค์ประกอบศิลป์ และเน้นเรื่องอารมณ์หรือความมีชีวิตชีวาเป็นสำคัญ” ซึ่งการนำเสนอด้วยเทคนิค ‘สีน้ำ’ สามารถตอบสนองเป้าหมายดังกล่าวของศิลปินได้เป็นอย่างดี ด้วยคุณสมบัติของสีที่ “เคลื่อนไหว ไหลซึม ไม่หยุดนิ่ง เสมือนมีชีวิต” "ภาพไม่เหมือนในงานแสดงนี้จึงเป็นการนำเสนอความมีชีวิตชีวาของภาพบุคคลผ่านทางสีน้ำ และเป็นการสะท้อนให้ผู้ชมได้เห็นคุณค่าใน ‘ความไม่เหมือนกัน’ ของคนแต่ละคน เพื่อในที่สุดจะได้รักและชื่นชมตัวเองในแบบที่ตัวเองเป็น” นอกจากจะอัญเชิญพระบรมสาทิสลักษณ์ ในหลวงรัชกาลที่ ๙ จากในเวบหอศิลป์จามจุรีประกอบบทกวีเฉลิมพระเกียรติเพราะ ๆ หลายบทมาลงบล็อกแล้ว ยังให้ชมผลงานของคุณพีระในเวบอื่นด้วย ถ้าอยากชมนิทรรศการออนไลน์ก็คลิกลิงค์นี้เลยค่ะ cuartculture.chula.ac.th พีระ  โภคทวี Bhira  Phokthavi การศึกษา  ประถม - มัธยม  โรงเรียนอัสสัมชัญ กรุงเทพฯ  ปริญญาตรี   ภาควิชาศิลปศึกษา คณะครุศาสตร์  จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย   ประวัติการแสดงงานสีน้ำ นิทรรศการเดี่ยว “ภาพไม่เหมือน”  (Unlikeness) ตุลาคม ๒๕๕๖ หอศิลป์จามจุรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย   นิทรรศการกลุ่ม “แรงบันดาลใจแห่งสีน้ำ”  (Inspiration with watercolor), มิถุนายน ๒๕๕๗, 333 art gallery “เทศกาลศิลปะสีน้ำไทยสู่สน้ำโลก ๒๕๕๗” (IWS-Thailand Festival 2014), พฤศจิกายน #๒๕๕๗ River City Arts & Antiques Center ◎ เจ็ดสิบปีที่ครองหล้าสยามรัฐ ทรงขจัดขุกเข็ญมลายสูญ ครานิราศลับครรไลไทยอาดูร เทวษพูนทูลกระหม่อมนิราไกล ◎ คราคล้ายวันบรมราชสมภพ ทวยราษฎร์นบเทิดบูชามิลืมได้ ถวายบังคมก้มกราบพระทรงชัย สำนึกน้อมมโนมัยเทิดไท้ ชโย ๚ะ๛ ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณล้นพ้นหาที่สุดมิได้ ข้าพระพุทธเจ้า พลเอก หม่อมเจ้าจุลเจิม ยุคล และครอบครัว ๕ ธันวาคม ๒๕๖๔ จาก เพจจุลเจิม ยุคล เราได้รับความใส่ใจจากใครคนหนึ่ง คนซึ่ง-เราล้วนขอเรียก 'พ่อหลวง' เป็นรักจริงจากใจไม่หลอกลวง แม้วันล่วง คืนเลย ไม่เคยลืม .. ความคิดถึงจึงท่วมท้นถึง 'คนบนฟ้า' ถวิลหา, ก้มกราบ, ด้วยปลาบปลื้ม ความทรงจำ, กำลังใจ, ให้หยิบยืม ยังด่ำดื่มถึงคืนวันอันพ้นมา .. เสมือน 'พ่อ' มิเคยพรากจากไปไหน ยังอยู่ในหัวใจคนทั่วหล้า แม้วันนี้, บอกวันนั้น, วันบอกลา กลับพบว่า 'พ่อ' อยู่ในหัวใจเหมือนเดิม. จาก เพจปู จิตกร บุษบา แสงจากสรวง " แสงไฟที่ไม่มีวันดับ " ระยิบระยับทั่วผืนแผ่นดินผอง คือแสงไฟแสงธรรมนำครรลอง ที่สาดส่องบนทางหว่างชีวี " แสงไฟที่ไร้วันดับ " คือศาสตร์สรรพแห่งองค์พระทรงศรี ที่สร้างสุขถ้วนทั่วปฐพี แสงไฟนี้ยังจรัสชัชวาล แม้ล่วงกาลผ่านพ้น....ลับไป เจ็ดสิบปีบนไผท..........ใช่ร้าง สำนึกระลึกใน................หทัยอยู่ ผู้ขยันสรรค์สร้าง............สุขไว้ให้เรา บรรเทาทุกข์ทั่วพื้น.........ปฐพี หลายหลากเกินมากมี....นับได้ แสงยังส่องวิถี.............ดารดาษ ประสิทธิ์ประสาทให้..ชาติพ้นภัยผอง น้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ของชาวไทย S.TTT ๕ ธันวาคม ๒๕๖๔ จาก เพจตถตา สะมะภพ ๕ ธันวามหาราช ราษฎร์รำลึก พระผู้ทรงคงผนึกในใจแน่น พระผู้ทรงรู้สิ้นทั้งดินแดน ว่ารงแม่นยำยิ่งไม่ทิ้งใคร .. พระผู้ทรงสามารถในศาสตร์ศิลป์ มิเคยทิ้งแผ่นดินให้หมองไหม้ ทรงคิดและทรงทำอยู่ร่ำไป ทรงทำเพื่อคนไทยที่ท่านรัก .. ๕ ธันวามหาราช ราษฎร์รำลึก พระผู้แนบผนึกอย่างแน่นหนัก น้อมเศียรเกล้ากราบถวายด้วยใจภักดิ์ ด้วยประจักษ์จะรักท่านนิรันดร์ไป. จาก เพจปู จิตกร บุษบา ความจงรักภักดีที่ยิ่งใหญ่ ปรากฎให้ได้เห็นชัดเจนวิถี แม้ผ่านเปลี่ยนเวียนไปอีกหลายปี ความเศร้าที่มิรู้จบยังกลบตา . "เจริญขวัญ" จาก เพจเจริญขวัญ แพรกทอง พลาฮาสกี้ ๕ ธันวาคม ๒๕๖๔ ธ สถิตในดวงใจ ตราบนิรันดร์ "ท่านยังไม่จากเราไปไหน ยังอยู่ในอากาศธาตุทั้งสี่ อยู่ในความคิดคำนึงที่พึงมี อยู่กับเราทุกที่ทุกเวลา ท่านเป็นเทวดาประจำเมือง คอยสดับราวเรื่องอยู่เบื้องหน้า คอยพิทักษ์คุ้มครองผองประชา ถ้าคิดถึงเทวดาต้องทำดี" สุภาพ คลี่ขจาย ร้อยกรองถวาย มองฟ้า กราบกราน พระผ่านฟ้า ผู้เสด็จลีลาสู่แดนสรวง สถิตในแสงจันทร์ตะวันดวง แลแผ่นฟ้าทั้งปวงในห้วงฟ้า . ทอดพระเนตรสโมสรนิกรชน ห่มเมตตาแด่ทุกคนบนโลกหล้า จึงถวายบังคมทั้งน้ำตา ขอเป็นข้าฯ รองบาททุกชาติไป. จาก เพจ BLUESKYChannel พระบรมสาทิสลักษณ์และพระสาทิสลักษณ์ชุดพิเศษ ที่ คณะแพทยจุฬาฯ โดย ศ. นพ. อนันต์ ศรีเกียรติขจร ได้ติดต่อ คุณพีระ โภคทวีวาดให้กับหอประวัติคณะแพทยจุฬาฯ พระบรมสาทิสลักษณ์ พระสาทิสลักษณ์ ภาพและข้อมูลจาก cuartculture.chula.ac.th bodyandsoul.md.chula.ac.th Still on my mind ส่วนหนึ่งจากหนังสือ 'เจ้านายเล็ก ๆ - ยุวกษัตริย์' พระนิพนธ์ใน สมเด็จ พระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ ที่ทรงบันทึกความทรงจําเมื่อครั้งทรงพระเยาว์เกี่ยวกับ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช และ พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล พระอัฐมรามาธิบดินทร (รัชกาลที่ ๘) เมื่อครั้ง พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เสด็จพระราชสมภพ สมเด็จพระพี่นางฯ ทรง บันทึกความทรงจําที่ทรงมีต่อพระอนุชาพระองค์เล็กไว้ว่า " ...ข้าพเจ้าอยากเห็นน้องใกล้ ๆ และอยากแตะต้อง แต่ที่โรงพยาบาลเขาก็ให้ดูเพียงหลังกระจกที่กั้นห้องเด็กไว้ เมื่อกลับมาบ้านแล้วข้าพเจ้าได้ถามแหนน (พระพี่เลี้ยง) ว่า " น้องคนใหม่นี้พูดไทยได้หรือเปล่า "... วันหนึ่ง แม่ (สมเด็จย่า) ลงมาดูลูกชายสองคนซึ่งกําลังเล่นละลายเทียนไขในกระทะเล็กที่วางบนอั้งโล่ แม่ เห็นคางคกที่วางอยู่บนกระทะนั้นตัวหนึ่ง แม่ก็เอะอะใหญ่และถาม พระองค์ชาย (รัชกาลที่ ๘) ว่า สมเด็จ พระพุทธโฆษาจารย์เคยสอนเรื่องยุง (ไม่ให้ตบยุง) ทําไมจึงมาทําอย่างนี้ พระองค์ชายตอบว่า สมเด็จฯ ไม่ได้ สอนเรื่องคางคก เมื่อข้าพเจ้า (สมเด็จพระพี่นางฯ) ทูลสัมภาษณ์ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ในปี ๒๕๒๙ ว่าทรงจําเรื่องคางคกนั่นได้ไหม รับสั่งว่าทรงจําได้ และคางคกนั้นไม่ได้ไปจับมา มัน กระโดดลงไปในกระทะเองโดยบังเอิญ ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ทรงเริ่มการศึกษาชั้นเตรียมอนุบาลที่โรงเรียนของมิสซิสเดวีสซึ่งเปิดสอนที่บ้าน ต่อมามิสซิลเดวีสปิดโรงเรียนลง จึงทรงย้ายไปเข้าชั้นอนุบาลที่โรงเรียนมาแตร์เดอี มีพระนามในใบลงทะเบียนว่า H.H Bhummibol Mahidol หมายเลขประจำตัว ๔๔๙ ครั้งสมัย พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล พระอัฐมรามาธิบดินทร (รัชกาลที่ ๘) ซึ่งขณะนั้นมีพระชนมพรรษา ๕ พรรษา และ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช (รัชกาลที่ ๙) มีพระชนมพรรษา ๓ พรรษา ได้ประชวรด้วยโรคบิด พร้อมกันทั้งสองพระองค์ สมเด็จแม่ ได้อธิบายว่าจะเจ็บหน่อย พระองค์เล็ก (รัชกาลที่ ๙) ทรงตรัสถามว่า " ร้องไห้ได้ไหม " เดือนพฤษภาคม ๒๔๗๖ สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ได้ทรงพาพระราชโอรสทั้ง ๒ พระองค์ และพระราชธิดามาประทับ ณ โลซาน เนื่องจากมีพระพลานามัยที่ไม่แข็งแรงนัก กอรปกับสภาพบ้านเมืองยังไม่เรียบร้อย มีปัญหาทางการเมืองตั้งแต่ปฏิวัติเปลี่ยนแปลงการปกครองปี ๒๔๗๕ ตามมาด้วยรัฐประหารปี ๒๔๗๖ จึงเสด็จฯ จากประเทศไทยมาประทับที่โลซาน เพื่อหลีกหนีภัยทางการเมืองที่อาจเกิดขึ้นกับครอบครัว รวมทั้งเพื่อรักษาพระสุขภาพพลานามัย (ของในหลวงรัชกาลที่ ๘ และเพื่อการศึกษา สมเด็จพระบรมราชชนนี ทรงโปรดเมืองโลซานน์ด้วยเคยโดยเสด็จ สมเด็จพระบรมราชชนก มาก่อน โลซานน์เป็นเมืองที่มีอากาศดี รวมถึงเป็นเมืองศูนย์กลางการศึกษา จึงเหมาะกับการเป็นที่พำนักของพระโอรสและพระธิดา ราชสกุลมหิดลทรงใช้ชีวิตเยี่ยงสามัญชน โดย ๒ ปีแรก พ.ศ. ๒๔๗๖ - ๒๔๗๘ ทุกพระองค์ประทับอยู่ที่แฟลตเลขที่ ๑๖ ถนน ทิสโซต์ สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอฯ ทรงพระนิพนธ์ไว้ในหนังสือ “เจ้านายเล็ก ๆ-ยุวกษัตริย์” ว่า “เป็นตึกใหญ่ที่มีแฟลตหลายชุด แม่เช่าแฟลตหนึ่งที่อยู่ชั้นล่าง เพราะเกรงว่าลูกอาจรบกวนคนที่พักอยู่ข้างใต้ด้วยการวิ่งหรือกระโดด ใต้แฟลตของเรายังมีโรงรถอีก แฟลตนั้นมีห้องนั่งใหญ่พอใช้ ห้องรับประทานอาหาร ห้องนอนของแม่และข้าพเจ้าใช้เครื่องเรือนสีเหลือง ห้องนอนของน้อง ๆ ใช้สีชมพูแก่ แฟลตนี้มีเฉลียงยาว ถ้าอากาศดี เราชอบอยู่ที่เฉลี่ยงนี้กันโดยเฉพาะสองพี่น้อง” ในหลวงทั้ง ๒ พระองค์ทรงเข้าศึกษาต่อชั้นประถมศึกษา ณ โรงเรียนเมียร์มองต์ (Miremont) เมืองโลซาน ในสมัยนั้นทรงได้ค่าขนม อาทิตย์ละครั้ง แต่ยังทรงรับจ้างเก็บผักผลไม้ไปขาย เมื่อได้เงินมาก็นำไปซื้อเมล็ดผักมาปลูกเพิ่ม นอกจากนั้นทรงเลี้ยงสัตว์หลายชนิดทั้งสุนัข (สุนัขตัวแรกที่ทรงเลี้ยงเป็นสุนัขไทย ทรงตั้งชื่อให้ว่า บ๊อบบี้) กระต่าย ไก่ นกขุนทอง ลิง แม้แต่งูก็ทรงเคยเลี้ยง ครั้งหนึ่งงูที่ทรงเลี้ยงตายไปก็มีพิธีฝังศพอย่างใหญ่โต ต่อมา ในหลวง ร.๙ และ ในหลวง ร.๘ ได้ทรงเข้าศึกษาที่โรงเรียนเอกชน “เอกอล นูแวล เดอ ลา สวิส โรมองด์” เป็นเวลา ๑๐ ปี ระหว่าง พ.ศ. ๒๔๗๘ - ๒๔๘๘ แรกเริ่มทรงเข้ารับการศึกษา ทรงเลือกเรียนสายศิลป์ภาษาละตินและอังกฤษ ขณะที่ภาษาเยอรมันเป็นภาษาที่บังคับให้เรียนอยู่แล้ว ส่วนวิชาพิเศษของโรงเรียนสมัยนั้นมีวิชา “การทำสวน” และวิชา “การช่างไม้” ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ เป็นประเทศที่ตั้งอยู่ใจกลางทวีปยุโรป มีพรมแดนติดต่อกับประเทศเพื่อนบ้านหลายประเทศ จึงมีภาษาที่ใช้ทางราชการถึง ๓ ภาษา และการที่ทรงได้รับการศึกษาที่สวิตเซอร์แลนด์ ทำให้ในหลวง ร.๙ ทรงตรัสภาษาต่างประเทศได้หลายภาษา ทั้งภาษาฝรั่งเศส เยอรมัน ละติน และอังกฤษ ปัจจุบัน โรงเรียนเอกอล นูแวล ได้สร้างอาคารเฉลิมพระเกียรติในหลวง ร.๘ และ ในหลวง ร.๙ โดยกรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ เสด็จฯ เป็นองค์ประธานเปิดอาคารโรงเรียนด้วย สมเด็จย่าจะทรงสอนทรงได้รับการอบรมให้รู้จัก “การให้” โดยตั้งกระป๋องออมสินเรียกว่า “กระป๋องคนจน” เอาไว้ หากทรงนำเงินไปทำกิจกรรมแล้วมีกำไร จะต้องถูกเก็บภาษี โดยหยอดใส่กระปุกนี้ ๑๐% ซึ่งทุกสิ้นเดือนสมเด็จย่าจะเรียกประชุมเพื่อถามว่าจะเอาเงินในกระป๋องนี้ไปทำอะไร เช่น มอบให้โรงเรียนตาบอด มอบให้เด็กกำพร้า หรือทำกิจกรรมเพื่อคนยากจน ครั้งหนึ่งพระองค์กราบทูลสมเด็จย่าว่าอยากได้รถจักรยาน เพราะเพื่อนคนอื่น ๆ เขามีจักรยานกัน สมเด็จย่าก็ตอบว่า “หากอยากได้จักรยาน ลูกก็ต้องเก็บค่าขนมไว้สิ หยอดกระป๋องวันละเหรียญ ได้มากค่อยเอาไปซื้อจักรยาน” ช่วงเกิดสงครามโลกครั้งที่ ๒ ทรงปั่นจักรยานไปโรงเรียนแทนรถพระที่นั่ง กล้องถ่ายรูปกล้องแรกของในหลวง คือ Coconet Midget (ทรงซื้อด้วยเงินสะสมส่วนพระองค์ เมื่อพระชนม์เพียง ๘ พรรษา พระอัจฉริยภาพของพระองค์ มีพื้นฐานมาจาก “การเล่น” สมัยทรงพระเยาว์ เพราะหากอยากได้ของเล่นอะไรต้องทรงเก็บสตางค์ซื้อเอง หรือ ประดิษฐ์เอง ทรงเคยหุ้นค่าขนมกับพระเชษฐา ซื้อชิ้นส่วนวิทยุทีละชิ้นๆ แล้วเอามาประกอบเองเป็นวิทยุแร่ แล้วแบ่งกันฟัง เรื่องแผนที่ที่เราคนไทยเห็นคู่กับในหลวงรัชกาลที่ ๙ ตลอดเวลา ก็มีที่มาจากการที่สมเด็จย่าทรงสอนให้พระองค์ทรงรู้จักการใช้แผนที่และภูมิประเทศของไทย โดยโปรดเกล้าฯ ให้โรงเรียนเพาะช่างทำแผนที่ประเทศไทยเป็นรูปตัวต่อ เลื่อยเป็นชิ้นสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ เพื่อให้ทรงเล่นเป็นจิ๊กซอว์ อาจกล่าวได้ว่า พระราชจริยวัตรของในหลวงรัชกาลที่ ๙ มีจุดเริ่มต้นมาจากการอบรมเลี้ยงดูของสมเด็จย่า ดังนั้นเมื่อคิดถึงในหลวงก็พลอยทำให้คิดถึงสมเด็จย่าด้วยเสมอ ธ สถิตในดวงใจไทยนิรันดร์ อัษฎางค์ ยมนาค รวบรวม ข้อมูลจาก เพจเอ็ดดี้ อัษฎางค์ ยมนาค บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณ ebaemi และคุณ Hawaii_Havaii Free TextEditor   Create Date : 14 ธันวาคม 2564 0 comments Last Update : 14 ธันวาคม 2564 22:24:42 น. Counter : 2104 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณสองแผ่นดิน, คุณThe Kop Civil, คุณnewyorknurse, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกะว่าก๋า, คุณmultiple, คุณหอมกร, คุณmcayenne94, คุณtoor36, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณกิ่งฟ้า, คุณkae+aoe, คุณป้าแมวดำ, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณEmmy Journey พากิน พาเที่ยว, คุณปรศุราม, คุณmariabamboo, คุณTui Laksi, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณtuk-tuk@korat, คุณ**mp5**, คุณชีริว, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณเริงฤดีนะ, คุณNoppamas Bee, คุณlovereason, คุณnonnoiGiwGiw, คุณอุ้มสี, คุณตะลีกีปัส, คุณเนินน้ำ