เขียน blog วันปีใหม่ ... เมื่อถึงเวลา

ใช่ไหม ที่ความอดทนของเรามันมีจำกัด สักวันการรอคอยจะต้องถึงวันสิ้นสุด
ที่เคยว่าแคร์ มันจะค่อยๆ ลดน้อยถอบลงไปเรื่อยๆ จนเราต้องหันกลับมามองด้วยความสงสัยว่า
...ทนเข้าไปได้ยังไง...

ความรักที่เคยว่ามากมาย ที่เคยคาดคิดไว้ว่ามันจะไม่มีวันหมด
สักวันมันก็ตงจะพ่ายแพ้ต่อกาลเวลาและความเฉยชาที่ได้รับกลับมา
เพราะหัวใจมันยังมีเลือดเนื้อ ความรู้สึกจึงยังอ่อนนุ่ม และบอบบาง
ความเข้มแข็งที่พูดที่แสดงออกให้เห็น แน่ใจหรือว่าจะแสดงเช่นนั้นได้ตลอดไป
สักวันมันต้องเผยสิ่งที่อยู่ข้างในลึกๆ ออกมาว่าอ่อนแอมากมายแค่ไหน
นั่นก็เพราะความแคร์ที่มีให้แบบสุดจิตสุดใจ แคร์จนตัวเองแทบจะไม่เหลืออะไร
เมื่อความสำคัญของคนสองคนไม่เท่ากัน ก็เหมือนน้ำที่มันล้นแก้วไปเรื่อยๆ
เมื่อคนรับไม่มีที่จะรับ มันก็ล้นออกมานองพื้น แล้วก็ระเหยหายไป
เมื่อสิ่งที่ทำไปมันไร้ค่าขนาดนั้น คนที่มีแต่จะให้กับให้คงรู้สึกไร้ค่ามากขึ้นทุกที
ถ้าจะรักใครแล้วต้องสูญเสียความเป็นตัวเองขนาดนั้น จะรักให้ได้อะไรขึ้นมา
มันคงจะถึงเวลาที่จะต้องแบ่งความรักกลับมาให้ตัวเองมากขึ้น
ให้ตัวเองมีค่า ให้ตัวเองเป็นที่ต้องการบ้าง

สักวันคนที่เคยเห็นว่าสำคัญกับชีวิตมากมาย อาจจะกลายเป็นแค่คนเคยสำคัญ
ทุกอย่างมีช่วงเวลาของมัน สิ่งที่ไม่เคยคาดฝันว่าจะกล้ายอมสูญเสียมันไป
ถึงวันหนึ่ง อาจจะเป็นเราเองที่ร้องขอตอนจบให้มันมาถึงเสียเอง
มันเศร้าที่จะคิดถึงการจากลาในวันนี้ แต่วันหนึ่งข้างหน้า เราจะกลับยินดีกับมัน
มันคงจะเป็นอย่างนั้น คงเป็นเช่นนั้นเอง

ความรักความแคร์อาจทำให้หัวใจอ่อนนุ่ม
แต่หากฝนตกมากไป ผืนดินคงจะเลอะเละอ่อนแอ
แต่เมื่อถึงเวลา ความน้อยใจ ความใส่ใจ ความรัก ความแคร์จะระเหยหาย
เหลือเพียงความเข้มแข็งของผืนดิน อีกครั้ง

เพียงแต่วันนี้ มันคงยังไม่ถึงเวลา
ฉันก็ยังจะรัก ตราบเท่าที่ฉันยังรักไหว
เมื่อไหร่มันจะหยุด มันก็คงจะหยุดเอง

ให้ตายเถอะ .. ทำไมความรักต้องทำให้คนอ่อนแอนะ

Create Date : 01 มกราคม 2555		2 comments
Last Update : 1 มกราคม 2555 15:02:34 น.
Counter : 1361 Pageviews.
Share Tweet