มุมหนึ่งของโค้งแม่น้ำเจ้าพระยา ครั้งที่สามhtmlentities(' >')>>


สวัสดีวันพุธค่ะ ทีแรกตั้งใจอยากอัพบล็อก...ที่ไปเที่ยวกับน้องฝน น้องแมว บล็อกแก๊งค์ ถ่ายมาเกือบ ๖๐๐ รูป ขอค่อยๆ ดู ค่อยๆ ทำละกันค่ะ เรื่องวัดก็ยังทำรูปไม่เสร็จอีกเหมือนกัน เอาตอนนี้มาออนแอร์เป็นการคั่นบล็อกอีกละ... เมื่อวันเสาร์ที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕ แม่ชวนปะป๊าไปถ่ายรูปพระอาทิตย์ขึ้น ตรงมุมนี้ ที่เดิมที่เคยมา อกหักสองครั้งแล้ว เพราะตะวันไม่ขึ้นในวันที่เราตั้งใจมา ปะป๊าบอกว่า ตะวันคงหยุดทำงานวันเสาร์-อาทิตย์มั้ง...เช่นเคยค่ะ ให้ปะป๊าบึ่งมอเตอร์ไซด์มา กะว่ารีบไปรีบกลับ เพราะเมฆมีเรียนตอน ๑๑ โมงเช้า เรามาที่เดิม บนสะพานคนเดิน ข้างสะพานพระปกเกล้า ตอน ๖ โมงกว่า จุดที่มองเห็นโค้งน้ำเจ้าพระยาสวยที่สุดจุดหนึ่งในกรุงเทพฯ
















เหมือนภาพที่เคยดูเลยใช่มั้ยคะ มุมเดิม ต่างกันที่วัน-เวลา...









ตอนมาส่งลูกทุกเช้า เห็นพระอาทิตย์ขึ้นเป็นดวงกลมสีส้มทุกวัน แต่วันที่เราตั้งใจมาถ่ายรูป...









เป็นซะแบบนี้









ด้านขวามือฝั่งศาลเจ้าพ่อกวนอูค่ะ









๐๖.๓๕ น. ค่ะ









เรายืนอยู่ตรงนี้...สะพานคนข้าม สะพานพระปกเกล้า เ้ช้าวันที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕








ฝั่งซ้ายมือ เห็นอาคารไปรสณียาคาร









วันนี้เมฆเยอะมังคะ พระอาทิตย์เลยไม่เจิดจ้า...















ดูท่าว่าคงจะไม่เจอพระอาทิตย์ (ตามที่นัดไว้) เป็นแน่แท้ เลยชวนปะป๊ามาที่นี่ค่ะ









โบสถ์ซางตาครู้ส








กำลังยืนถ่ายรูป...ปะป๊าเรียกให้ไปดูฝั่งสะพานพุทธ








คุณตะวัน...เค้ามาแล้วค่ะ









เมฆค่อยๆ ลอยเคลื่อนผ่าน...ใช้ WB Shade ค่ะ สีเลยออกโทนส้มเข้ม









๐๖.๕๓ น. ค่ะ ยืนถ่ายจากท่าน้ำวัดซางตาครู้ส









เป็นทางเดิน และืทางสำหรับขี่จักรยานด้วยค่ะ เลียบริมน้ำ มองไปเห็นสะพานพุทธ






















ตรงท่าน้ำค่ะ









โบสถ์ซางตาครู้ส มาครั้งที่สองค่ะ ยังไม่ได้เข้าชมภายในโบสถ์เช่นเคย รอบนี้ขอไม่ลงรายละเอียดนะคะ









เดินไปด้านขวามือ (ฝั่งตรงข้ามกับสะพานพุทธ) เห็นป้อมวิชัยประสิทธิ์ และพระปรางค์วัดอรุณค่ะ









วิวไกลๆ ของแม่น้ำเจ้าพระยา ฝั่งนี้









ตึกนี้ น่าจะเป็นโรงเรียนราชินี ตรงปากคลองตลาดค่ะ









คุณป้าเดินเล่น ออกกำลังกายค่ะ





















มุมเดิมๆ ลองถ่ายเล่นค่ะ...















บ้านหลังนี้จำได้มั้ยคะ ยังมีคนอยู่ เราว่าสวยดี ไม้ทั้งหลัง ถ้าซ่อมคงหลายตังค์เนอะ















ตอนนั้นเราเก็บภาพไป โดยกล้องคอมแพคพานาโซนิค...









ปะป๊าบอกว่า พอเหอะ มีคนอยู่ มายืนถ่ายแบบนี้ น่าเกลียด เดี๋ยวเค้าว่าเอา...









ภาพสุดท้ายของบ้านหลังนี้ค่ะ
















ไม่บรรยาย ไม่ให้รายละเอียดเพิ่มเติม เพราะภาพเยอะมาก...















กำลังเพลินๆ ปะป๊าหันมาบอกว่า...รออยู่นี่นะ ยางแบนสงสัยเหยียบตะปู จะเอารถไปปะยางก่อน









ปัญหาคือ เช้าวันเสาร์ เพิ่ง ๗ โมงเช้า ไม่มีร้านเปิดเลยค่ะ









ระหว่างที่รอปะป๊า...












































ลีลาวดี...สีอะไรก็สวยค่ะ




















































เดินวนรอบเลยค่ะ พยายามหามุมที่ไม่มีเงาบัง









ป้ายประวัติคร่าวๆ ค่ะ









อีกป้าย...














































เดินมาด้านหลังโบสถ์ แต่เป็นด้านประตูทางเข้า















๐๗.๔๒ น. ไม่มีอะไรจะถ่ายแล้วค่ะ








ปะป๊าโทร. มาบอกว่า ลากรถไปปะยางแถวทวีธาภิเศก








เธอบอกว่า...อีกนาน หาอะไรกินก่อนเลย ร้านปะยางคงเปิดประมาณ ๘ โมงครึ่ง








ผ่านตลาดค่ะ ถ้าเป็นเหตุการณ์ปกติ คงเดินชมตลาด...









ป้ายทางเข้าวัดกัลยาณมิตร ตอนยังเป็นจังหวัดธนบุรีอยู่เลยค่ะ ชอบป้ายแบบนี้...









ระหว่างนั่งรอปะป๊า...กินกาแฟร้านปากทางเข้า โรงเรียนซางตาครู้สคอนแวนต์









บอกว่า...ป้าถ่ายรูปให้เอามั้ย คนตัวโตเป็นพี่อายุ ๗ ขวบอยู่ประถม ๑ ตัวเล็กอายุ ๓ ขวบ อยู่เตรียมอนุบาล









ปะป๊ามาตอนเกือบ ๙ โมง รีบบึ่งกลับบ้านกัน ภาพสุดท้ายค่ะ