...
เที่ยงยี่สิบสองนาที
อาทิตย์นี้กำลังจะหมดลง เหลืออีกเพียงหนึ่งบ่าย
อาทิตย์ที่วุ่นวาย อาทิตย์ที่ หากเป็นยามปกติดีก็คงเรียกว่าสนุกสนาน
แต่เมื่อมาบรรจบในยามที่ไม่ปกติ
คำจำกัดความของผมสำหรับอาทิตย์นี้จึงเปลี่ยนไป
เวลามักจะเล่นตลกเสมอ
ทุกอย่างที่ไม่ราบรื่น มักจะมาคาบเกี่ยวกันในเวลาเดียวกัน
...ขอบคุณ เธอทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก...
ถ้อยคำของเธอบนหน้าจอสี่เหลี่ยม ทำให้ผมน้ำตารื้น
ผมที่ไม่มีคุณสมบัติดีพอที่จะให้เธอขอบคุณด้วยซ้ำ
ผมคนที่ทำให้เธอต้องร้องไห้ และเจ็บปวด
ด้วยถ้อยคำนั้น ... วันนี้ความรู้สึกหนักในใจ พอจะเบาบางลงไปบ้าง
ผมนั้นโชคดีกว่าเธอมากนัก
ผมมีกำลังใจมากมายจากคนรอบตัว
กำลังใจส่งมายังผมที่อยู่ในมุมเงียบๆ อย่างต่อเนื่อง
วันนี้ คงไม่มีคำไหนบอกได้นอกจากคำว่า ข อ บ คุ ณ
แม้ว่าวันนี้ผมจะไม่มีถ้อยคำมากมายสำหรับคุณ หรือ ใคร
ขอให้รับรู้เถอะว่า ผม รู้ สึ ก ขอบคุณจริงๆ
เที่ยงสามสิบสองนาที
เสียงเพลง Everybody's changing ของหน้าจอเพื่อนบ้าน ยังคงดังเป็นระยะ
ผมยิ้มให้กับตัวเอง
ผมยิ้มให้กับเธอแดนไกล
ผมไม่ลืมยิ้มให้กับคนใกล้ตัวที่สุด
และท้ายสุด ...วันนี้ผมมีรอยยิ้มให้พวกคุณนะครับ
ขอโทษที่ขาดแคลนรอยยิ้มไปสักระยะหนึ่ง
แม้จะไม่ใช่รอยยิ้มที่สดใสที่สุด ... แต่อย่างน้อย วันนี้ริมฝีปากของผมก็เผยอยิ้มได้ ด้วยหัวใจที่เบิกบานมากขึ้น
Create Date : 11 สิงหาคม 2549 |
|
3 comments |
Last Update : 11 สิงหาคม 2549 12:40:50 น. |
Counter : 640 Pageviews. |
|
|
|
ขอบพระคุณ