*** Train to Busan *** ปาก *** Train to Busan *** Train to Busan เล่าถึงวิกฤตการณ์ประหลาดในเกาหลีใต้เมื่อผู้คนติดโรคระบาดผ่านการกัดของผู้ติดเชื้อ โดยหนังถ่ายทอดเรื่องราวผ่านคู่พ่อลูกที่กำลังเดินทางจาก Seoul ไป Busan ด้วยรถไฟความเร็วสูง ซึ่งการเดินทางครั้งนี้เป็นเหมือนการเดินทางเพื่อสำรวจเรื่องราวของมนุษย์ในสังคมทุนนิยม เช่นเดียวกับหนังตระกูลเดียวกัน ที่ว่าด้วยการเอาชีวิตรอดของมนุษย์กลุ่มหนึ่ง จากการคุกคามของผู้ติดเชื้อทีมีลักษณะอาการคล้าย Zombie (ซึ่งจะขอเรียกว่า Zombie เลยแล้วกัน) Zombie เหล่านี้ถูกใช้เป็นตัวสร้างสถานการณ์ให้มนุษย์เผยสัญชาตญาณออกมา ขณะเดียวกันตัวมันเองก็ทำหน้าที่สะท้อนประเด็นบางอย่างตามที่หนังต้องการบอกเล่า และประเด็นของ Train to Busan อยู่ที่ว่า "ทุนนิยมทำให้มนุษย์เป็นอย่างไร" ตัวเอกของเรื่อง Seok-woo (Gong Yoo) มีอาชีพเป็นผู้จัดการกองทุน ที่เต็มเปี่ยมไปด้วย "สัญชาตญาณการเอาตัวรอด" จากเหตุการณ์เล็กน้อยในตอนต้นเรื่องเราจะพบว่า Seok-woo พยายาม “เอาตัวรอด” ด้วยการถอนการลงทุนจากบริษัทแห่งหนึ่งที่กำลังมีปัญหาออกไป ซึ่งแน่นอนว่ามันย่อมมีผลกระทบกับลูกค้าของเขาและบริษัทแห่งนั้น แต่ไม่ใช่แค่เรื่องงานที่เขาทอดทิ้งผู้อื่นเพื่อความอยู่รอด โดยไม่รู้ตัว Seok-woo ทอดทิ้ง Su-an (Kim Su-an) ลูกสาววัยประถม แม้ว่าพวกเขาจะยังคงอาศัยอยู่ด้วยกันก็ตาม เราจะพบว่า Seok-woo สนใจแต่ตัวเอง เขาจำวันเกิดลูกไม่ได้ด้วยซ้ำ แถมของขวัญที่ซื้อมาก็ดันซ้ำซ้อนกับที่เคยซื้อมาเมื่อครั้งก่อนหน้า ดังนั้นเพื่อ “เอาตัวรอด” จากความรู้สึกผิดต่อลูกสาว Seok-woo จำใจพาเธอไปพบแม่ที่ Busan โดยรถไฟ ตามที่เธอต้องการ จากเนื้อเรื่องเรายังพบว่าการลงทุนของ Seok-woo นี่เอง ที่มีส่วนในการสร้างบรรดา Zombie ขึ้นมา ดังนั้นเราจึงอนุมานได้ว่า ทุนนิยมนี่เองที่เป็นผู้สร้าง Zombie เหล่านี้ขึ้นมา ทีนี้หากลองพิจารณาถึงลักษณะของ Zombie ในหนังซึ่งเป็นผลผลิตของระบบทุนนิยม เราก็จะพบว่าทุนนิยมที่หนังให้นิยามนั้นเป็นอย่างไร 1. Zombie แพร่กระจายเชื้อไปอย่างรวดเร็วและง่ายดายผ่านการกัดด้วยปาก [ทุนนิยมแพร่ไปอย่างรวดเร็วเนื่องจากลัทธิบริโภคนิยม (ปากคือสัญลักษณ์ของการบริโภค)] 2. Zombie มีนิสัยไล่กัดอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย [ทุนนิยมสร้างความโลภในการบริโภคที่ไม่รู้จักหยุด] 3. Zombie ทุกตัวมีเป้าหมายเดียวกันคือแพร่เชื้อไปที่มนุษย์ แต่ทั้งที่มีเป้าหมายร่วมกัน เราไม่เคยเห็นพวกมันร่วมมือกัน [ทุนนิยมเปิดโอกาสให้แข่งขันกันอย่างเสรี ส่วนใหญ่เมื่อมีเป้าหมายเดียวกัน จะไม่มีการร่วมมือกัน] 4. เมื่อปริมาณ Zombie เพิ่มมากขึ้น มนุษย์ก็จะน้อยลง Zombie ต้องเบียดเสียดแย่งกันเองจนล้มไม่เป็นท่าอยู่บ่อยครั้ง [เมื่อความต้องการมากขึ้น ทรัพยากรก็จะน้อยลง สุดท้ายก็แย่งกันเองจนส่งผลเสียในภาพรวม] 5. เมื่อกลายเป็น Zombie จะจำคนรู้จักไม่ได้ และพร้อมที่จะเข้าจู่โจมเพื่อแพร่เชื้อได้ทุกเมื่อ [เมื่อถูกครอบงำโดยทุนนิยม เราไม่สนว่าใครเป็นมิตร สนแค่ว่าจะใช้ประโยชน์จากพวกเขาเพื่อบรรลุเป้าหมายได้อย่างไร] จากลักษณะข้างต้น 5 ข้อ Zombie คือนักบริโภคที่เห็นแต่เป้าหมายและความต้องการของตน โดยไม่สนใจผู้อื่น ส่วนลักษณะของมนุษย์จะอยู่ในทางตรงกันข้าม ซึ่งหนังแสดงให้เห็นถึงการช่วยเหลือและร่วมมือกันเพื่อประโยชน์ของตัวเองหรือกลุ่ม ถึงระดับที่บางคนยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อกลุ่มได้ วกกลับมาที่เนื้อเรื่องอีกครั้ง ในช่วงแรก Seok-woo พยายามสอนลูกสาวให้ “เอาตัวรอด” ด้วยการ “เห็นแก่ตัว” แต่เมื่อเหตุการณ์ผ่านไป Seok-woo เริ่มเรียนรู้ว่า “การเห็นแก่ตัว” คงไม่ช่วยให้รอดได้อีกต่อไป หนำซ้ำหากเห็นแก่ตัวไม่ยอมช่วยผู้อื่นแล้ว ยิ่งเป็นการสร้าง Zombie ให้เพิ่มมากขึ้นอีกด้วย สุดท้าย Seok-woo ก็เข้าใจวิธีเอาตัวรอดที่ง่ายและไม่ซับซ้อน นั่นก็คือ ถ้ายังไม่อยากกลายเป็น Zombie ก็ควรทำตัวเป็นมนุษย์ ไม่ใช่ทำตัวเป็น Zombie ช่วงท้ายหนังแยกกลุ่มตัวละครเป็น 2 กลุ่มให้เห็นอย่างชัดเจน โดยกลุ่มหนึ่งคือกลุ่มที่เห็นแก่ตัว กับอีกกลุ่มคือกลุ่มที่คอยช่วยเหลือผู้อื่น และข้อสรุปของหนังคือ - กลุ่มที่เห็นแก่ตัวต้องพ่ายแพ้และกลายเป็น Zombie ไปในที่สุด - กลุ่มที่ไม่เห็นแก่ตัว แม้จะไม่รอดพ้นจาก Zombie ทุกคน แต่การตายของพวกเขาบางคน ช่วยให้กลุ่มยังคงอยู่รอดได้ หนังย้ำประเด็นในฉากสุดท้ายในอุโมงค์เมื่อ Su-an ที่กำลังจะถูกยิงโดยทหารที่ไม่แน่ใจว่าเธอเป็นมนุษย์หรือ Zombie แต่เมื่อเธอร้องเพลงขึ้นมาเธอก็รอดชีวิต เพราะเธอได้แสดงลักษณะความเป็นมนุษย์ที่ Zombie ทำไม่ได้ให้ทหารคนนั้นได้รับรู้ สำหรับ Zombie ปากคือสัญลักษณ์ของการบริโภคโดยไม่รู้จักพอในระบบทุนนิยม สำหรับมนุษย์ปากไม่ได้มีไว้บริโภคเพียงอย่างเดียว แต่มันมีไว้เปล่งเสียงเพื่อสื่อสารกับผู้อื่น เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงในหนัง กับระยะทางประมาณ 370 km จาก Seoul ถึง Busan ถือเป็นความบันเทิงในแบบที่หนังระทึกขวัญชั้นดีควรจะเป็น Train to Busan ทำได้ดีในการใช้ตัวละครเป็นเครื่องมือสำคัญในการยึดโยงผู้ชมเข้ากับเนื้อเรื่อง และนี่เองที่ทำให้อารมณ์ร่วมและความระทึกขวัญเกิดขึ้นได้อย่างมีประสิทธิภาพ เพราะเมื่อใดก็ตามที่ตัวละครสามารถดึงผู้ชมให้มาเป็น “พวกเดียวกัน” ได้แล้ว ผู้ชมก็เอาใจช่วยตัวละครที่เป็น “พวกเดียวกัน” อย่างเต็มที่ แม้ความคมคายในการบอกเล่าประเด็นจะยังน้อยไปนิด แต่การเดินทางครั้งนี้ก็แสดงให้เห็นถึงความหมายของมนุษย์และ Zombie ในฐานะผลผลิตของทุนนิยม 8 / 10 ครับ   Create Date : 23 สิงหาคม 2559 2 comments Last Update : 23 สิงหาคม 2559 23:01:00 น. Counter : 4804 Pageviews. Share Tweet

กระทู้ที่ตั้งใน pantip //pantip.com/topic/35521119   โดย: navagan 27 สิงหาคม 2559 11:14:40 น.

สวัสดีตอนเช้า แวะมาทักทายครับ   โดย: สมาชิกหมายเลข 3392476 4 กันยายน 2559 5:46:01 น.