BlogGang.com : : navagan : *** The Platform *** คุกจำลองโลก

*** The Platform *** คุกจำลองโลก

*** The Platform ***

(แนะนำให้ลองหาหนังเรื่องนี้ดู ก่อนอ่านบทความนี้ครับ ลิขสิทธิ์ของ Netflix)

หนังสเปนของผู้กำกับ Galder Gaztelu-Urrutia เล่าเรื่องราวของคุกประหลาดที่เป็นเหมือนสถานที่ทดลองลับของรัฐบาล โดยห้องขังจะเป็นแนวตั้ง เรียงลำดับห้องตามตัวเลข โดยห้องที่ 1 จะอยู่ชั้นบนสุด

แต่ละห้องจะมีนักโทษ 2 คน เมื่อถึงเวลาให้อาหารในแต่ละวัน อาหารที่ถูกจัดเตรียมอย่างดีและเพียงพอสำหรับทุกคนจะถูกนำไปให้ห้องที่ 1 ได้กินก่อน และสามารถกินเท่าไรก็ได้ไม่จำกัด เมื่อครบเวลาที่กำหนด อาหารที่เหลือจะถูกส่งลงไปห้องข้างล่าง ด้วยเงื่อนไขเดียวกันจนถึงชั้นล่างสุด

เมื่อถึงชั้นล่างสุด โต๊ะอาหารจะเลื่อนกลับไปที่ชั้น 0 ที่อยู่บนสุด เพื่อให้ผู้คุมเตรียมอาหารชุดใหม่อีกครั้ง

สำหรับเงื่อนไขเพิ่มเติมคือ ทุก 1 เดือนนักโทษจะถูกเปลี่ยนห้องขังโดยที่นักโทษเองไม่สามารถรู้ได้ว่า ตัวเองจะได้อยู่ชั้นที่ต่ำลงไปหรือสูงขึ้นมา แต่สิ่งที่พวกเขาเลือกนำติดตัวเข้ามาได้ 1 ชิ้นตั้งแต่เข้ามาในคุกแห่งนี้ จะถูกส่งไปกับพวกเขาทุกชั้น

(จากนี้ไปเปิดเผยเนื้อหาสำคัญ)

หนังพาผู้ชมตามติดตัวละครชื่อ Goreng นักโทษชายคนใหม่ ที่อาสาเข้ามาอยู่ในคุกนี้ 6 เดือน

Goreng จึงเปรียบเสมือนสายตาของผู้ชมที่พามาสำรวจเรื่องราวที่เกิดขึ้นในหนังเรื่องนี้

ทั้งตัวหนัง The Platform และ คุกในหนัง ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเป็น Model สำหรับจำลองให้ผู้ชมเห็นภาพของมนุษย์ในยุคปัจจุบัน ยุคที่ “ทุนนิยม” เป็นที่ “นิยม” สำหรับมนุษย์ส่วนใหญ่ในโลก

(ฉากหนึ่งที่ Trimagasi เพื่อนร่วมห้องขังคนแรกของ Goreng พูดว่า Goreng เป็น “คอมมิวนิสต์” หรืออย่างไร ที่จะแบ่งอาหารโดยเท่าเทียมกัน เพราะกติกาง่ายๆในคุกนี้ก็คือใครมีโอกาสอยู่ชั้นบนก็มีสิทธิกินก่อน เนื่องจากลักษณะทางกายภาพและกฎกติกาที่วางไว้ของคุกแห่งนี้ถูกออกแบบให้สอดคลองกับรูปแบบของ “ระบบทุนนิยมเสรีที่ถูกควบคุมโดยรัฐ” ที่แบ่งระดับชั้นของคนโดยการเข้าถึงทรัพยากร ซึ่งต่างกับคอมมิวนิสต์ที่มีนโยบายว่าทุกคนเป็นเจ้าของทรัพยากรร่วมกัน)

โอกาสในการเข้าถึงทรัพยากร (อาหาร) ของแต่ละคนไม่เท่ากัน แม้ว่ารัฐ (ผู้คุม) จะจัดสรรทรัพยากร (อาหาร) ไว้เพียงพอสำหรับทุกคน แต่คนที่มีทุนและโอกาส (อยู่ชั้นบน) ย่อมมีโอกาสในการเข้าถึงทรัพยากร (อาหาร) ก่อน และแม้ว่ารัฐจะกำหนดช่วงเวลาสัมปทานในการถือครองทรัพยากร (จำกัดเวลาในการรับประทาน) และสั่งห้ามครอบครองโดยถาวร พร้อมมาตรการลงโทษ (ถ้ากักตุนอาหาร ห้องจะร้อนหรือเย็นจนอยู่ไม่ได้) แต่ทรัพยากร (อาหาร) ก็ถูกครอบครองโดยคนไม่กี่คน และไม่ทั่วถึงลงไปถึงชนชั้นล่าง

จากข้อความด้านบน คงไม่เกินเลยนักที่จะบอกว่า

“นี่คือคุกที่จำลองความจริงของสังคมมนุษย์ในโลกปัจจุบัน”

ในคุกแห่งนี้ยังมีการสับเปลี่ยนลำดับชั้นของห้องขังทุกเดือน ซึ่งเป็นเหมือนการใส่ค่าตัวแปรที่ควบคุมไม่ได้ในโลกแห่งความจริง ที่วันหนึ่งคุณอาจกลายเป็นคนในอีกระดับชั้นขึ้นมาก็ได้

หากวันหนึ่งคุณอยู่ชั้นบน แล้วต้องกลายมาอยู่ชั้นล่าง ศีลธรรมอันดีงามของคุณจะยังคงอยู่ (โดยที่ตัวเองไม่อดตาย) หรือไม่ ?

แล้วหากคุณได้เลื่อนชั้นจากข้างล่างขึ้นมาข้างบน จากคนที่ต้องทำทุกอย่างเพื่อเอาชีวิตรอด จะกลายเป็นคนดีมีศีลธรรม ได้หรือไม่ ?

ในเมื่อคุณมีประสบการณ์รับรู้ว่าคนอื่นๆที่อยู่ข้างล่างคุณนั้น ครั้งหนึ่งก็เคยอยู่สูงกว่าคุณ คอยกอบโกยตักตวงผลประโยชน์โดยไม่สนใจคุณที่อยู่ข้างล่างแม้แต่น้อย

เหล่านี้คือสิ่งที่หนังแสดงให้เห็นในเชิงเปรียบเทียบ ซึ่งผู้ชมสามารถเข้าใจได้ไม่ยาก

สิ่งที่ Goreng และ Imogiri เพื่อร่วมห้องขังคนที่สองของเขา (ที่เคยเป็นเจ้าหน้าที่คัดคนเข้ามาอยู่ในคุกแห่งนี้) มีเหมือนกันก็คืออุดมการณ์และความเชื่อว่า พวกเขาสามารถเปลี่ยนแปลงสังคมที่แบ่งเป็นระดับชั้นได้ด้วยการ “หว่านล้อม”

Imogiri พยายามสอนและโน้มน้าวให้ทุกคนแบ่งอาหารส่วนหนึ่งไว้ให้ชั้นถัดไปเป็นเวลากว่าครึ่งเดือนแต่ก็ไม่เป็นผล

แต่พอ Goreng บอกว่าถ้าไม่ทำตาม จะถ่ายอุจจาระใส่อาหาร ทุกคนที่อยู่ชั้นล่างกลับกลัวและทำตาม ซึ่งนี่ก็คือความหมายของ “การบังคับใช้กฎหมาย”

อย่างไรก็ตามเราก็ไม่มั่นใจว่ามันจะถูกส่งต่อไปได้ไกลอีกกี่ชั้น และเราจะบังคับคนชั้นบนได้อย่างไร ในเมื่อเขาอยู่สูงกว่าพวกเขา

ฉากที่น่าสนใจฉากหนึ่งเมื่อ Goreng ต้องไปอยู่ชั้นที่ต่ำมาก โอกาสที่อาหารจะเหลือมาถึงพวกเขาแทบจะเป็นไปไม่ได้

Goreng พยายามจะไม่กินเนื้อของ Imogiri ที่ชิงฆ่าตัวตายไปแล้ว เขาฉีกหนังสือที่พกติดตัวเข้าไปกิน (หนังสือ Don Quixote ที่ว่าด้วยขุนนางชราผู้ฝันอยากเป็นอัศวิน) แต่นั่นก็ไม่ช่วยให้เขาอิ่มท้อง

สุดท้าย Goreng ก็ต้องกินเนื้อ Imogiri เพื่อประทังชีวิต

นี่เองที่เป็นการยืนยันว่า

“ในโลกทุนนิยมนั้น อุดมการณ์กินไม่ได้”

เพื่อนร่วมห้องขังคนที่ 3 ของ Goreng คือ Baharat ชายผิวสีที่มองโลกในแง่บวก เชื่อมั่นในพระเจ้า ของติดตัวของเขาคือเชือก ซึ่ง Baharat พยายามจะใช้เชือกเพื่อปีนขึ้นไปชั้นที่สูงกว่า แต่ไม่ได้รับความร่วมมือจากคนชั้นบน

การได้พบกับ Baharat ทำให้ Goreng มีความหวังอีกครั้งในการเปลี่ยนแปลงสังคม เขาต้องการให้ทุกชั้นอิ่มท้องได้ทั้งหมด

Goreng ได้เรียนรู้และเข้าใจแล้วว่า การโน้มน้าวจากชั้นตัวเองยังไงก็ไปไม่ถึงข้างล่าง

Goreng ได้เรียนรู้และเข้าใจแล้ว่า แม้จะขู่ว่าจะละเลงอุจจาระใส่อาหาร ยังไงมันก็ไม่สามารถทำให้อาหารเหลือไปถึงข้างล่าง

Baharat และ Goreng จึงเลือกที่จะเปลี่ยนแปลงสังคมนี้ด้วยการทำตัวเป็นผู้คุมเสียเอง โดยเขาจะลงไปพร้อมอาหาร และทำหน้าที่ “แจกจ่ายอาหาร” แทนกลไกที่ทางผู้คุมได้วางเอาไว้

ระหว่างเส้นทางการปฏิวัติสังคมของ Goreng และ Bahart พวกเข้าได้พบกับชายชราผู้เป็นอาจารย์ของ Baharat ซึ่งชายชราได้แนะนำว่า ถ้าหากการเปลี่ยนแปลงสังคมในคุกนี้ได้เสร็จแล้ว ผู้คมข้างบนจะรับรู้การเปลี่ยนแปลงนี้ได้อย่างไร ?

ดังนั้นจะต้องมีการส่งสัญญาณให้พวกผู้คุมที่ชั้น 0 รับรู้ มันต้องมี “สาร” ที่เป็นตัวบอกว่า พวกเขาทำสำเร็จแล้ว

ขนม Panna Cotta ที่จะต้องไม่มีใครแตะต้อง จึงถูกเลือกให้เหลือไว้ไปถึงชั้น 0

นอกจากเพื่อนร่วมห้องขังของ Goreng ทั้ง 3 คนแล้ว ตัวละครสำคัญตัวหนึ่งในหนังคือ Miharu สาวเอเชียไม่พูดไม่จาที่ออกตามหาลูกไปพร้อมกับแท่นลำเลียงอาหาร

หลายคนต่างก็คิดว่า Miharu น่าจะมีอาการทางประสาท เพราะไม่น่าเป็นไปได้ที่จะมีเด็กอายุต่ำกว่า 16 อยู่ในคุกนี้

สุดท้ายเมื่อ Goreng และ Baharat ได้ลงไปถึงชั้นล่างสุดที่ชั้น 333 ก็ได้พบกับ “เด็กหญิง” ที่น่าจะเป็นลูกของ Miharu

ซึ่งชั้นล่างสุดนี้น่าจะเป็นชั้นพิเศษที่สามารถกักตุนอาหารได้ และคนในชั้นนี้จะไม่ถูกเปลี่ยนไปที่ชั้นอื่น

ที่ชั้นนี้พวกเขาต้องยอมสละ Panna Cotta ให้เด็กหญิงกินเพื่อประทังชีวิต ก่อนจะเปลี่ยนใจใช้เด็กหญิงที่อยู่ชั้นล่างสุดนี้ เป็น “สาร” ที่จะถูกส่งไปที่ชั้น 0 แทน

ประเด็นนี้คือการเปรียบเทียบที่น่าสนใจว่า

ในขณะที่ทุกคนเอาตัวรอดจากการแก่งแย่งอาหาร “เด็กหญิง” ที่เป็นตัวแทนของคนรุ่นถัดไปกลับถูกเพิกเฉยและเป็นคนไร้ตัวตนอยู่ที่ชั้นล่างสุด

นี่คือภาพสะท้อนให้เห็นว่า การแก่งแย่งทรัพยากรนั้นถูกกระทำโดยไม่สนใจถึงอนาคตข้างหน้าของลูกหลาน ที่จะกลายมาเป็นมนุษย์รุ่นถัดไป

ระบบนี้กำลังเพิกเฉยต่ออนาคตของมนุษยชาติ

หนังจบลงตรงที่ Goreng สละตัวเองอยู่ชั้นล่างสุด แล้วส่งเด็กหญิงขึ้นไปสู่ชั้นบนสุดโดยแท่นขนส่งอาหาร โดยที่หนังตัดจบไปโดยที่เราไม่รู้ว่าเด็กหญิงถูกส่งไปที่ชั้นบนสุดได้สำเร็จหรือไม่

นี่เป็นเหมือนอุปมาอุปไมยที่ยอดเยี่ยมของหนัง

“ตัวหนังเรื่องนี้” ก็คือ “สารที่ผู้สร้างต้องการส่งต่อให้ผู้ชม”

“ผู้สร้างหนัง” ก็คือ “ตัวละคร Goreng”

“กรรมวิธีในการเปลี่ยนแปลงสังคมของ Goreng คือการเข้ามาอยู่ในคุกและลงไปในทุกๆชั้น เพื่อเห็นปัญหา” ก็คือ “กรรมวิธีในการเปลี่ยนแปลงสังคมของหนัง คือการที่หนังนำเสนอปัญหาในแง่มุมที่หลากหลายของสังคมมนุษย์ในปัจจุบัน”

“เด็กหญิงในฐานะสัญลักษณ์ของสารที่ต้องการส่งถึงผู้คุมที่ชั้นบนสุด” ก็คือ “สัญลักษณ์ที่หนังต้องการส่งถึงสังคม”

สุดท้ายการที่ Goreng (ผู้สร้างหนัง) ยุติบทบาทอยู่ที่ชั้นใต้ดิน คือการส่งต่อหน้าที่ผู้นำสารให้กับผู้ชมที่ได้รับชมหนังเรื่องนี้

และการที่หนังเลือกตัดจบก่อนจะเห็นผลลัพธ์สุดท้ายว่าเด็กหญิงได้ขึ้นไปถึงชั้นบนหรือไม่นั้น ก็คือการ "เปิดโอกาส" ให้ผู้ชมกำหนดชะตากรรมของ เด็กหญิง (สัญลักษณ์ของสาร) ว่าจะรอดไปถึงชั้นบนหรือไม่

ดังนั้นถ้าคุณอยากช่วยให้เด็กหญิงรอดไปถึงชั้นบน (ช่วยให้ประเด็นของหนังถูกรับรู้โดยสังคมวงกว้าง)

คุณก็เพียงแค่แนะนำหนังเรื่องนี้ออกไปเท่านั้น

เหมือนที่ผมกำลังแนะนำให้ทุกคนดูหนังเรื่องนี้

8 / 10

Create Date : 13 เมษายน 2563

Last Update : 13 เมษายน 2563 23:36:49 น.

1 comments

Counter : 2000 Pageviews.

กระทู้ที่ตั้งใน Pantip

https://pantip.com/topic/39803385

โดย: navagan

วันที่: 17 เมษายน 2563 เวลา:1:54:04 น.