564 .. ลูกจ๋า...อย่าส่งแม่ไปบ้านพักคนชราเลย ลูกจ๋า...อย่าส่งแม่ไปบ้านพักคนชราเลย บทความจาก นุสนธิ์บุคส์ 23 พฤษภาคม 2014 ลูกสะใภ้พูดว่า “ทำจืดแม่ก็ว่าไม่มีรสชาติ ตอนนี้ทำเค็มนิดหนึ่ง แม่ก็ว่ากินไม่ได้ แล้วจะเอายังไง!” เมื่อแม่เห็นลูกชายกลับมา ไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่กลืนข้าวเข้าปาก ลูกสะใภ้มองตามด้วยความโกรธ เมื่อลูกชายลองชิมอาหารที่แม่กำลังกิน ก็พูดกับภรรยาว่า “ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าโรคของแม่กินเค็มมากไม่ได้?” “เอาละ! ในเมื่อเป็นแม่ของคุณ วันหลังคุณก็ทำเองก็แล้วกัน” ลูกสะใภ้กล่าวด้วยความโมโห แล้วก็สะบัดหน้าเดินเข้าห้องไป ลูกชายเรียกตามด้วยความจนใจ จากนั้นก็หันมาพูดกับแม่ว่า “แม่ครับ ไม่ต้องกินหรอก เดี๋ยวผมต้มบะหมี่ให้แม่กินนะครับ” “ลูกมีอะไรจะพูดกับแม่ไหม? ถ้ามีก็บอกแม่เถอะ อย่าเก็บไว้เลย” แม่เห็นอาการกังวลของลูกชาย “แม่ครับ เดือนหน้าผมได้เลื่อนตำแหน่ง เกรงว่าจะต้องมีงานที่ต้องรับผิดชอบมากขึ้น เมียผมก็อยากออกไปทำงาน คือว่า....” แม่รู้ทันทีว่าลูกชายจะพูดอะไรต่อ......... “อย่าส่งแม่ไปอยู่บ้านพักคนชรานะลูก....” แม่พูดออกมาอย่างอ้อนวอน ลูกชายนิ่งคิดไปนาน แต่ก็พยายามหาทางออกที่ดีกว่านี้ “แม่ครับ อยู่บ้านพักคนชราก็ดีนะแม่จะได้ไม่เหงา ที่นั่นมีคนดูแล ดีกว่าอยู่ที่บ้านนะครับ หากเมียผมไปทำงาน เธอจะไม่มีเวลาดูแลแม่เลยนะครับ” หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จ ก็ออกมาทานบะหมี่ จากนั้นก็เข้าไปที่ห้องหนังสือ เขายืนนิ่งอยู่ที่หน้าต่าง ในใจเกิดความสับสนขัดแย้ง ไม่รู้จะตัดสินใจอย่างไรดี! แม่ของเขาเป็นหม้ายตั้งแต่ยังสาว กล้ำกลืนทนทุกข์เลี้ยงเขามาจนเติบใหญ่ อีกทั้งส่งเสียให้เรียนยังต่างประเทศ แต่แม่ไม่ได้อ้างสิ่งที่ทำไปเป็นเบี้ยต่อรองให้เขาต้องเลี้ยงดู กลับกันภรรยาผู้มาทีหลังกลับเรียกร้องให้เขาต้องรับผิดชอบ นี่เขาต้องส่งแม่ไปอยู่บ้านพักคนชราจริงหรือ? “คนที่จะอยู่กับแกในช่วงบั้นปลายชีวิตคือเมียนะโว้ย ไม่ใช่แม่!” เพื่อนๆมักจะเตือนเขาอย่างนี้ “แม่ของเธอแก่แล้วนะ หากโชคดีก็อยู่กับแกได้อีกหลายปี ทำไมไม่อาศัยเวลาที่เหลือของแม่แล้วก็กตัญญูปรนนิบัติท่านละ อย่ารอให้แกอยากกตัญญูแต่แม่ไม่อยู่แล้ว แล้วแกจะเสียใจ!” ญาติๆมักจะเตือนเขาว่าอย่างนี้ เขาไม่กล้าคิดอะไรต่อ กลัวว่าตนเองจะเปลี่ยนแปลงความตั้งใจ เย็นแล้ว พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า เขานั่งเงียบๆคนเดียวด้วยจิตใจที่หดหู่ ณ บ้านพักคนชราที่แสนจะหรูหรานอกชานเมือง เขาใช้เงินจำนวนมากเพื่อทดแทนความรู้สึกผิดต่อแม่ของเขา อย่างน้อยที่นี่ก็สะดวกสบาย เมื่อเขาพยุงแม่เข้าสู่ตัวอาคาร ทีวีจอยักษ์กำลังฉายภาพยนตร์ตลกอยู่ ......แต่ไม่มีเสียงหัวเราะจากผู้ชมแม้แต่คนเดียว คนชราจำนวนหนึ่งที่สวมใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน นั่งอยู่บนโซฟานั่งมองประตูทางเข้าด้วยสายตาอันเหม่อลอย หญิงชราคนหนึ่งกำลังก้มตัวลงไปเก็บขนมที่ตกอยู่ที่พื้นขึ้นมาใส่ปาก เขารู้ว่าแม่ชอบห้องที่สว่างโล่ง จึงเลือกห้องที่แสงพระอาทิตย์สามารถสาดส่องเข้ามาได้ เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ใบไม้กำลังร่วงลงสู่พื้นหญ้าเป็นจำนวนมาก นางพยาบาลหลายคนกำลังเข็นรถเข็นที่มีคนชรานั่งอยู่ออกไปชมพระอาทิตย์ตกดิน ร อ บ ตั ว เ งี ย บ ส งั ด ทำ ใ ห้ เ ข า ส ะ ท้ า น ว า บ ใ น จิ ต ใ จ แม้แสงพระอาทิตย์ยามลับขอบฟ้าจะงดงามสักเพียงใด นั่นก็หมายความว่าความมืดยามค่ำคืนกำลังจะย่างกรายเข้ามาแทนที่ เขาถอนหายใจเบาๆ “แม่ครับ ผม....ต้องไปแล้วนะ” ผู้เป็นแม่ทำได้เพียงแค่พยักหน้า ตอนที่เขาเดินจากมา แม่ยังคงโบกมือลาด้วยสีหน้าอันเศร้าสร้อย อ้าปากพูดโดยไม่มีเสียงอยู่ตลอดเวลา เมื่อเขาหันมามอง จึงเห็นผมสีดอกเลาของแม่ เขานึกในใจ ......... “แ ม่ แ ก่ แ ล้ ว จ ริ ง ๆ” อยู่ๆ ภาพในครั้งอดีตก็ผุดขึ้นในห้วงแห่งความคิด ปีนั้นเขาอายุได้เพียงแค่ 6ขวบ แม่มีธุระต้องไปต่างจังหวัด จึงต้องพาเขาไปฝากไว้ที่บ้านคุณลุง ตอนที่แม่จะออกจากบ้านไป เขารู้สึกกลัวมาก เอาแต่กอดขาแม่ไม่ยอมให้แม่ไป “แม่จ๋าอย่าทิ้งหนูไป แม่จ๋าอย่าทิ้งหนูนะ!” สุดท้าย แม่ก็ไม่กล้าทิ้งเขาไปต่างจังหวัด เขารีบก้าวเท้าเดินออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เมื่อปิดประตูแล้วก็ไม่กล้าหันไปมองแม่อีก เมื่อกลับถึงบ้าน เขาเห็นภรรยาและแม่ยายกำลังเก็บเอาข้าวของของแม่โยนออกมานอกห้อง ถ้วยรางวัลรูปคนยืนสูงประมาณ 3ฟุต ที่เขาชนะเลิศประกวดเรียงความ “แม่ของฉัน” พจนานุกรมอังกฤษจีนที่แม่ซื้อให้เขาในวันเกิด ซึ่งเป็นของขวัญชิ้นแรกที่เขาได้รับจากแม่ ยังมียาหม่องน้ำที่แม่ต้องทาขาก่อนนอนทุกวันฯ “หยุดเดี๋ยวนี้นะ! พวกคุณโยนของๆแม่ผมออกมาทำไม?” เขาถามออกไปด้วยความโมโหสุดขีด “ขยะทั้งนั้น ถ้าไม่ทิ้ง แล้วฉันจะเอาของๆฉันวางไว้ตรงไหน?” แม่ยายพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ใช่แล้ว คุณรีบเอาเตียงเน่าๆของแม่คุณไปทิ้งได้แล้ว พรุ่งนี้ฉันจะซื้อเตียงใหม่ให้แม่ฉัน!” รูปเก่าๆสมัยเขายังเด็กกองอยู่กับพื้น มันเป็นรูปที่แม่พาเขาไปเที่ยวสวนสัตว์และสวนสนุก “นั่นมันเป็นสมบัติของแม่ผม ใครก็เอาไปทิ้งไม่ได้!” “มันจะมากเกินไปแล้วนะ มาทำเสียงดังกับแม่ฉันได้ยังไง ขอโทษแม่ฉันเดี๋ยวนี้!” “ผมเลือกคุณก็ต้องรักแม่คุณด้วย แต่คุณแต่งงานเข้ามาอยู่บ้านผม ทำไมคุณรักแม่ผมไม่ได้?” ท้องฟ้าอันมืดมิดหลังฝนตก หนาวสะท้านเข้าไปถึงหัวใจ ท้องถนนที่ว่างเปล่าไร้รถรา บีเอ็มดับบลิวคันหนึ่งพุ่งไปข้างหน้าราวกับอยู่ในสนามแข่ง พร้อมกับเสียงสะอื้นไห้ของชายคนหนึ่ง ซึ่งมุ่งไปทางบ้านพักคนชรานอกเมือง จอดรถเสร็จ เขารีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องพักของแม่ เมื่อเปิดประตูเข้าไป เขายืนมองแม่ด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากให้อภัยตัวเอง แม่ของเขากำลังก้มหน้าใช้มือนวดที่ขาของตัวเองอย่างตั้งอกตั้งใจ เมื่อแม่ของเขาเงยหน้าขึ้นมองไปที่ประตู ก็เห็นลูกชายของตัวเองยืนอยู่ ในมือถือยาหม่องน้ำ แม่พูดกับเขาว่า....... “แม่ลืมเอามาด้วย ดีนะที่ลูกเอามาให้...” เขาเดินไปหาแม่และคุกเข่าลง “ดึกแล้วลูก แม่ทาเองได้ พรุ่งนี้ลูกต้องไปทำงานแต่เช้า กลับไปเถอะ!” เขานิ่งไปครู่หนึ่ง สุดท้ายก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ “แม่ครับ ผมขอโทษ แม่ยกโทษให้ผมนะ กลับบ้านเราเถอะครับ!” ลูกรัก .....ตอนที่เจ้ายังเด็ก แม่ใช้เวลาทั้งหมดค่อยๆสอนให้เจ้าใช้ช้อน ใช้ตะเกียบคีบอาหาร สอนเจ้าใส่รองเท่า สอนเจ้ากลัดกระดุม สอนเจ้าใส่เสื้อผ้า อาบน้ำให้เจ้า เช็ดอุจจาระปัสสาวะให้เจ้า สิ่งเหล่านี้แม่ไม่เคยลืม หากวันหนึ่ง แม่จำไม่ได้ หรือเริ่มพูดช้าลง ขอเวลาให้แม่สักหน่อย รอแม่ได้ไหม ให้แม่ได้คิด...... บางครั้ง สิ่งที่แม่อยากจะพูดกับเจ้า แม่อาจจะพูดกับเจ้าไม่ได้อีกแล้ว ลูกรัก......ลูกจำได้ไหม แม่ต้องสอนเจ้ากี่ร้อยครั้งให้เจ้าพูดว่าคำว่า แม่ ได้! แม่ดีใจมากแค่ไหนตอนที่เจ้าเริ่มพูดเป็นประโยคได้? แม่ต้องตอบคำถามของเจ้ากี่ร้อยครั้ง กว่าเจ้าจะเข้าใจในสิ่งที่เจ้าสงสัย! ดังนั้น หากวันหนึ่ง แม่ถามเจ้าซ้ำแล้วซ้ำอีกกับเรื่องเดิมๆ ขอให้เจ้าอย่ารำคาญแม่เลย ตอนนั้นแม่อาจกลัดกระดุมเสื้อไม่ได้ ยามกินข้าวอาจหกเลอะเสื้อผ้า เจ้าก็อย่าเอ็ดแม่เลยนะ ขอให้เจ้าอดทนและอ่อนโยนกับแม่ ขอเพียงเจ้าอยู่ข้างๆแม่เท่านั้น แม่ก็รู้สึกอุ่นใจแล้ว ลูกรัก...... วันนี้ขาของแม่เริ่มอ่อนแรง ยืนได้ไม่ค่อยนาน เดินเหินก็ลำบาก ขอให้ลูกจับมือและพยุงแม่ไว้ เดินเป็นเพื่อนแม่จนถึงวันที่แม่สิ้นใจจะได้ไหม เพราะวันที่เจ้าคลอดมา แม่ก็พยุงเจ้าเดินอย่างนี้เหมือนกัน ! ขอขอบคุณ ภาพ.......จากหลายๆเว็บ บทความจาก นุสนธิ์บุคส์ 23 พฤษภาคม 2014 https://www.facebook.com/NusonBooks?fref=nf เครื่องแต่งบล็อก ..... จากบล็อกชมพร /บล็อกญามี่ ธรรมสวัสดี ร่มไม้เย็นค่ะ   Create Date : 15 เมษายน 2559 35 comments Last Update : 19 เมษายน 2559 12:36:23 น. Counter : 3347 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะป้ากุ๊ก เรื่องนี้แม้จะอ่านมาหลายครั้ง แต่ก็สะเทือนใจทุกครั้งนะคะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กาปอมซ่า Photo Blog ดู Blog haiku Fanclub Blog ดู Blog Tui Laksi Sports Blog ดู Blog ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog ชมพร Cartoon Blog ดู Blog ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog   โดย: เนินน้ำ 15 เมษายน 2559 12:27:28 น.

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีในวันปีใหม่ค่ะ   โดย: tuk-tuk@korat 15 เมษายน 2559 12:32:18 น.

สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะป้ากุ๊ก... อ้อมแอ้มไม่มีลูกหลานค่ะ.. สักวัน อาจจะไปอยู่บ้านพักคนชรา.. มีเพื่อนบ้านเยอะดีนะคะ.. ถ้าปลงได้...อยู่ที่ไหน ก็เหมือนกันค่ะ.. แต่อ่านเรื่องนี้แล้ว..น้ำตาลจิไหล..!! บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog ร   โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) 15 เมษายน 2559 12:50:35 น.

เคยเห็น ชีวิตคนชรา ที่อยู่ด้วยกัน... ดู เหงา..มาก ๆ ไม่อยากให้ไทยเป็นแบบนั้นเลย ตอนนี้มีคนชราเกือบ สิบล้านคน... บางคนยังมีกิจกรรม ร่วมกับคนอื่น และได้อยู่บ้านตนเองอยู่... คงไม่เป็นไร ยังคิดอยู่เลยว่า คนชราที่ต้องไปอยู่รวมกัน โดยไม่ได้อยู่บ้าน เป็นบุญ หรือ เป็นไปตามกรรมดี หรือ กรรมไม่ดีกันแน่.. งั้นโหวตก่อนลืม แหะ ๆ ชักลืมบ่อย ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เนินน้ำ Food Blog ดู Blog auau_py Food Blog ดู Blog toor36 Cartoon Blog ดู Blog ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 15 เมษายน 2559 14:38:02 น.

ยังดีที่ยังมีลูกคนหนึ่งเช่นนี้ คนที่สำนึกได้ ยากดีมีจนเช่นไรก็ควรต้องดูแลผู้ให้กำเนิดจน สุดกำลัง ผู้หญิงคนนั้นคงแต่งงานกับเค้ามา เพราะมีฐานะระดับขี่บีเอ็มดับบริว ไม่ได้ตั้งใจ ร่วมทุกข์สุขกับเค้าและไม่ได้นับถือพ่อแม่สามี เช่นพ่อแม่ตัวเอง ถ้าเค้าคิดไม่ได้เลย ก็เป็น กรรมของแม่ ไม่ต้องโทษอะไรมาก เขาว่า แม่เลี้ยงอดทนลูกได้สิบคน แต่ลูกบาง คนทนเลี้ยงแม่คนเดียวยากเย็นยิ่งนัก ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 15 เมษายน 2559 15:10:22 น.

เป็นเรื่องราวที่อ่านแล้วสะเทือนใจมากเลยนะครับป้าดวง สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 15 เมษายน 2559 15:43:55 น.

เห็นสภาพแม่ร้องไห้ค่ะป้ากุ๊ก บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต haiku Fanclub Blog ดู Blog คนผ่านทางมาเจอ Diarist ดู Blog เป็ดสวรรค์ Diarist ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog เนินน้ำ Food Blog ดู Blog ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: ญามี่ 15 เมษายน 2559 15:51:54 น.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต mariabamboo Parenting Blog ดู Blog พรไม้หอม Health Blog ดู Blog ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น อ่านแล้วน้ำตาไหลค่ะ   โดย: Close To Heaven 15 เมษายน 2559 20:57:57 น.

เรื่องนี้อ่านกี่ครั้งก็ยังร้องไห้ทุกครั้งนะคะ การเอาแม่ไปไว้บ้านพักคนชรา เป็นสิ่งที่เราไม่เคยคิดจะทำเลยค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต haiku Fanclub Blog ดู Blog กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog auau_py Food Blog ดู Blog kae+aoe Parenting Blog ดู Blog สมาชิกหมายเลข 2898922 Travel Blog ดู Blog Eat Lek Lek Food Blog ดู Blog Close To Heaven Food Blog ดู Blog แมวเซาผู้น่าสงสาร Food Blog ดู Blog Iceallaround Travel Blog ดู Blog ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 15 เมษายน 2559 20:58:22 น.

ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog classic ค่ะ เคยอ่านแล้วอ่านอีกก็ยังซึ้ง   โดย: หอมกร 15 เมษายน 2559 21:13:00 น.

สวัสดีค่ะป้ากุ๊ก ขอบคุณที่แวะอ่านบทประพันธ์และชื่นชมนะคะ สำหรับบทความที่ป้ากุ๊กนำมาให้อ่านนี้ เคยอ่านหลายครั้งแล้วจากไลน์ แต่ทุกครั้งที่ได้อ่านทั้งๆที่รู้เรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ ก็อดที่จะหยุดอ่านไม่ได้ ครั้งนี้ก็เช่นกัน แต่ยังมีสิ่งที่แตกต่างจากครั้งก่อนๆคือ ครั้งนี้มีภาพประกอบด้วย ส่วนสิ่งที่เหมือนกันคือ เมื่ออ่านจบลงต้องเสียน้ำตาอย่างไม่อาจห้ามได้อีกครั้งหนึ่ง โหวตให้ Dharma Blog ค่ะ   โดย: เรียวรุ้ง 15 เมษายน 2559 21:49:05 น.

สวัสดีปีใหม่ไทยครับ ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog   โดย: **mp5** 15 เมษายน 2559 22:41:22 น.

อ่านบล็อกนี้ด้วยความซาบซึ้งและประทับใจมากค่ะ อดน้ำตาไหลไม่ได้ พ่อแม่เลี้ยงเรามาด้วยความยากลำบาก เมื่อท่านแก่ชราก็เป็นหน้าที่ของลูกที่ต้องดูแลให้ดีที่สุด อ่านไปก็ลุ้นไปว่าลูกชายจะคิดได้หรือเปล่า แอบเสียน้ำตากับคำพูดของแม่ในตอนท้ายเรื่อง ขอบคุณมาก ๆ สำหรับเรื่องราวดี ๆ แบบนี้นะคะ กดไลค์กับโหวตให้ค่า   โดย: haiku 15 เมษายน 2559 23:27:12 น.

vote ให้ด้วยน้ำตาเลยค่ะ T_T คิดถึงแม่ ไม่ได้เอาแม่ไปทิ้ง แต่แม่หนี้ไปเอง.. ไปอย่างไม่มีวันกลับ   โดย: สวนดอกไม้ในความเดียวดายของเธอ 15 เมษายน 2559 23:52:35 น.

อ่านแล้วก็เข้าใจถึงจิตใจของตัวละครทั้งหมด ผัว เมีย แม่ผัว แม่ยาย นี่ยังไม่มีหลานนะครับ แม่ใคร ๆ ก็รัก แต่ให้ปฏิบัติแม่ให้เหมือนเมีย ยากมากครับ เมียก็รักแม่ของตน แต่ทำไมไม่รักแม่ของผัวด้วย มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์หรือครับ สำหรับผม มีคนแก่อายุเลย ๘๐ อยู่ในบ้าน ๓ คน ถ้าจำเป็น ช่วยตนเองไม่ได้ ก็ควรจะต้องไปอยู่บ้านพักคนชรา หรือโรงพยาบาลที่ดูแลคนแก่ครับ จะได้ต้องเป็นภาระแก่ลูก เมียของเขา และหลาน ด้วยครับ.   โดย: เจียวต้าย 16 เมษายน 2559 9:04:37 น.

น้ำตาอาบแก้มเหมือนคนอื่นๆจริงๆด้วยครับ (ร่มไม้เย็น Dharma Blog)   โดย: ควายเฒ่า 16 เมษายน 2559 9:18:05 น.

อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะป้ากุ๊ก ถ้าเป็นสมัยก่อนคงน้ำตาอาบแก้ม แต่เดี่ยวนี้แก่แล้วไม่ค่อยมีน้ำตาแล้วค่ะมันไหลออกมาอยู่เรื่อยๆเป็น โรคตาแห้งค่ะซาบซึ้งมากเลยค่ะป้ากุ๊ก ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: พรไม้หอม 16 เมษายน 2559 18:24:00 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เนินน้ำ Food Blog ดู Blog ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog   โดย: ก้นกะลา 16 เมษายน 2559 18:27:48 น.

สวัสดีปีใหม่ไทยครับ ป้ากุ๊ก เป็นเรื่องราวที่ดีมากครับ เคยอ่านเจอ พระพุทธเจ้าตรัสสอนบุคคลที่หาไม่ได้อีกแล้ว คือ คนในครอบครัว เช่น พ่อ แม่ พี่ น้อง แต่สำหรับ ภรรยา จะหาอีกกี่คนก็ได้ ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog   โดย: เศษเสี้ยว 16 เมษายน 2559 23:39:51 น.

สวัสดีเทศการปีใหม่ไทยค่ะ ก่อนนี้น้อยกังวลเหมือนกัน ตอนนี้ไม่คิดมากแล้วค่ะเรียกว่าเข้าใจว่า ลูกเขามีภาระครอบครัวเขาไม่คาดหวังให้เขามาดูแล ขอแค่ให้เขาหาคนมาดูแลที่ดีก็พอค่ะหรือไปบ้านคนชรา ก็ไปที่ที่น่าอยู่คนดูแลมีเมตตาก็พอค่ะ แต่ก็หวังเหมือนกันว่าอย่าอยู่แบบที่ต้องเป็นภาระ กับลูกหลานเลยค่ะ โหวดสาขา Dharma Blog   โดย: newyorknurse 17 เมษายน 2559 3:07:59 น.

อ่าแล้วเศร้าใจจริงค่ะ ยิ่งบุพาการีแก่ชราเท่าใด ลูกหลานก็ยิ่งต้องสำนึกในบุญคุณ ขอบคุณที่แวะไปอ่านงานตะพาบ... ที่ยังไม่มีช่ือเรื่อง และขอบคุณที่แอดเฟรนด์กันนะคะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ร่มไม้เย็น Literature Blog   โดย: ชลบุรีมามี่คลับ 17 เมษายน 2559 11:50:35 น.

สวัสดีค่ะ ป้ากุ๊ก ดีใจ ที่ได้ข่าวคราวของป้ากุ๊ก หลังจากหายไปหลายวัน อิอิ เป็นห่วงอยู่ค่ะ อ่านเรื่องที่ป้ากุ๊กมาลงในบล็อกครั้งนี้ ถึงจะเคยอ่านมา จากลายน์ที่ลูกศิษย์ส่งมาให้หลายครั้ง อ่านอีกครั้งก็น้ำตาซึมเหมือนเดิม ค่ะ ยังดีที่ ที่สุดท้ายแล้ว ลูกชายคิดได้ไปรับแม่กลับจากสถานคนชรา กรรมจะได้ไม่หนักมาก เป็นเรื่องที่เตือนใจคนที่เป็นลูกได้เป็นอย่างดี ค่ะ โหวดหมวด Dharma ค่ะ   โดย: อาจารย์สุวิมล 17 เมษายน 2559 13:09:44 น.

ร่มไม้เย็น Dharma Blog ป้ากุ๊กค่ะ ซีทะเลเพิ่งได้ไปเต้นแสดงที่บ้านพักคนชราค่ะ เธอกลับมาเล่าให้ฟังหลายอย่างถึงที่นั่น.... ปล.บัตรดูออนไอซ์ราคาแพงค่ะ รวมแล้ว 3 คน ก็ 4 พันเลยค่ะ มาสวัสดีป้ากุ๊กหลังวันสงกรานต์เลยค่ะ มีความสุขมากๆ นะคะ   โดย: kae+aoe 18 เมษายน 2559 8:41:47 น.

อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Sweet_pills Food Blog ดู Blog sawkitty Travel Blog ดู Blog เศษเสี้ยว Travel Blog ดู Blog กาปอมซ่า Photo Blog ดู Blog toor36 Cartoon Blog ดู Blog ชลบุรีมามี่คลับ Travel Blog ดู Blog เริงฤดีนะ Sports Blog ดู Blog ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: Raizin Heart 18 เมษายน 2559 13:25:49 น.

เสียดายจังป้ากุ๊กที่ไม่ได้เจอกัน มิฉะนั้นหนูจะพาไปเที่ยวอีกมุมนึงของสวนสมุนไพรที่เป็นสวนผลไม้ ชมพูกำลังน่าขโมยทานเลยค่ะ   โดย: สวนดอกไม้ในความเดียวดายของเธอ 18 เมษายน 2559 13:53:53 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับป้าดวง ภาพชุดนี้ผมถ่ายมาจากสถานที่ก่อสร้างครับ น่าจะเป็นลูกคนงานก่อสร้างที่เขียนไว้ครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 เมษายน 2559 14:50:23 น.

ชีวิตคนชราน่าสงสารมากค่ะ หลายคนที่ลูกหลานไม่สนใจใยดี ปล่อยให้อยู่แบบเงียบเหงา เห็นแล้วเศร้าใจค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต phunsud Food Blog ดู Blog ชีริว Sports Blog ดู Blog ALDI Klaibann Blog ดู Blog moresaw Funniest Blog ดู Blog สาวไกด์ใจซื่อ Travel Blog ดู Blog ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น สวัสดีปีใหม่ไทยนะคะ ขอบคุณป้ากุ๊กที่แวะฟังเพลงค่ะ   โดย: mambymam 18 เมษายน 2559 15:47:01 น.

อ่านแล้วทำให้นึกถึงป้า มีลูกชายสองคน ต่างคนก็ต่างมีหน้าที่ต้องไปทำ นานๆครั้งก็แวะไปกินข้าวด้วย ชวนให้มาอยู่ด้วยกัน ป้าบอกว่า อยู่บ้านตัวเองแล้วสบายใจ ไม่ต้องรบกวนใคร เพราะถึงยังไง คนอยู่เต็มบ้านก็ตาย จบข่าว แอมอร   โดย: peeamp 18 เมษายน 2559 18:20:25 น.

เป็นบทความที่ซึ้งมากๆ เลยค่ะป้ากุ๊ก   โดย: sawkitty 18 เมษายน 2559 18:48:09 น.

หนูเคยไปบ้านพักคนชรา เห็นแล้วหดหู่ค่ะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เรียวรุ้ง Literature Blog ดู Blog mambymam Music Blog ดู Blog ฟ้าใสวันใหม่ Food Blog ดู Blog ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น กลับมาคืนวันเสาร์ค่ะป้ากุ๊ก ดึกมาก... แล้วก็ตื่นเช้าอีก คงยังเหนื่อยติดพันอีกหลายวันล่ะค่ะ ยอมค่ะป้ากุ๊ก ไปเที่ยวกลับมาก็ต้องทำงานบ้านคั่งค้าง รับสภาพค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 18 เมษายน 2559 19:32:26 น.

สวัสดียามเช้าครับป้าดวง   โดย: กะว่าก๋า 19 เมษายน 2559 6:40:05 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เรียวรุ้ง Literature Blog ดู Blog ALDI Travel Blog ดู Blog ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น ขอบคุณป้ากุ๊ก นั่งแล้วปวด   โดย: ชมพร 19 เมษายน 2559 11:03:17 น.

อ่านแล้วสะเทือนใจค่ะป้ากุ๊ก ความรักของแม่ยิ่งใหญ่ให้ลูกได้ทุกอย่างอภัยให้ลูกได้หมด ขอบคุณที่หนูยังมีแม่ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น // บล็อกนิคยังมีปัญหานิดหน่อยค่ะป้ากุ๊ก ทางทีมงานกำลังดูแลให้ ขอบคุณค่ะป้า   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 19 เมษายน 2559 11:32:30 น.

แม่ของนุ้งก็แย่เหมือนกันค่ะ บ้านหมุนทุกวันเลย เมื่อตอนคุณแม่ชรามากแล้วสูญเสียความจำ เราผ่านช่วงนั้นมาแบบทุลักทุเลมาก แต่ไม่เคยมี ในสมองเลยว่าต้องเอาท่านไปไว่บ้านคนชรา แล้ว ตอนนี้ตัวเองก็จัดการไว้หมดเลยค่ะว่าแก่แล้วต้อง อยู่อย่างไร รวมทั้งค่าใช้จ่ายที่จะดูแลตัวเองด้วย ส่วนที่ลูกๆจะทำอะไรให้ได้อย่างไรนั้น สุดแต่เค้า จะสามารถทำได้ มันอยู่ที่วาสนาของเราด้วยนะคะ เริ่มจะร้อนมากอีกแล้ววันนี้ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 19 เมษายน 2559 11:40:58 น.

สวัสดีอีกรอบค่ะป้ากุ๊ก มาตอบนะคะ คือ มันทำให้บางเอนทรี่ที่หนูอยากให้มีคนอ่านเยอะๆ มันไม่ขึ้นที่หน้าแรกของกูเกิ้ลอย่างที่เคยเป็นสมัยที่เอาแต่ละเอนทรี่ไว้สองวันน่ะค่ะ ซึ่งหนูเสียดายหลายๆ บล็อกที่อุตส่าห์ทำน่ะค่ะ กลายเป็นคนเซิร์ชหาไม่เจอซะงั้น เลยต้องกลับมาเอาหน้าหลักที่อยากให้เซิร์ชเจอไว้สักสองวัน ส่วนที่จะอัพแต่ละวันก็ยังอัพ แต่ไม่เซ็ตเป็นหน้าหลักค่ะ แต่เอนทรี่หลังจากนั้นก็จะมีลิงก์บอกว่าเอนทรี่ก่อนหน้า (ที่อาจจะไม่ได้ตั้งหน้าหลัก) เป็นเอนทรี่อะไรนะคะ แหะๆ ป้ากุ๊กปกติไม่เข้าที่หน้าแรกบล็อกแกงค์เหรอคะ?   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 19 เมษายน 2559 11:46:27 น.