Bloggang.com : ร่มไม้เย็น : 349 .. หนุ่มบ้านนอก

349 .. หนุ่มบ้านนอก

ห นุ่ ม บ้ า น น อ ก

บล็อกเรื่องนี้ ป้านำมาจากฟอร์เวิร์ดเมล์ค่ะ เป็นเรื่องแนวการสร้างกำลังใจให้กับตนเองในการทำงาน

แม้จะพานพบกับอุปสรรคจนคิดจะยอมแพ้

อย่ายอมแพ้นะคะ ทุกอย่างไม่ใช่ความฝัน ทุกอย่างมีทางเป็นไปได้ค่ะ

ขอแต่ให้มีก้าวแรกและความพยายามเต็มร้อยเท่านั้น

ป้าพร้อมจะเป็นกำลังใจให้ทุกคน..... สู้ สู้นะคะ

หนุ่มบ้านนอกยากจนคนหนึ่ง เสี่ยงโชคเข้ามาหางานทำในกรุงเทพ ทั้งที่มิได้มีความรู้อะไรเลย

เนื่องจากได้ทราบข่าวที่เพื่อนเล่าให้ฟังว่า

มีโรงเรียนแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพ กำลังรับสมัครนักการภารโรง

ไม่จำกัดวุฒิการศึกษา

จึงจับรถมากรุงเทพ และเดินกางแผนที่(ที่เพื่อนเขียนให้) สุ่มถามชาวบ้านถึงที่ตั้งของโรงเรียนนั้น

ซึ่งกว่าจะเจอ ก็เหงื่อตกไปหลายปี๊บทีเดียว

เมื่อเข้าไปแจ้งความจำนงที่แผนกธุรการ จึงมีเจ้าหน้าที่มาเรียกให้นั่ง

และยื่นใบสมัครให้กรอกข้อความ

หนุ่มคนนั้นก็ยิ้มแหย ๆ ยกมือไหว้ แล้วบอกอ่อยๆกับเจ้าหน้าที่ว่า

“...ขอโทษครับพี่ ผม...คือว่า... ผม...อ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสือไม่ได้ครับ...”

เจ้าหน้าที่ ที่นั่งรับสมัครอยู่นั้น ชักสีหน้าทันที

“...อะไรกัน คิดจะมาสมัครงานที่โรงเรียน ถึงจะตำแหน่งแค่นักการภารโรง ถึงจะไม่ได้ใช้วุฒิการศึกษา

แต่อย่างน้อยก็น่าจะอ่านออกเขียนได้ บ้างซิคะ”

หนุ่มบ้านนอกหน้าซีด ยกมือไหว้เจ้าหน้าที่ประหลก ๆ

“...ผมไม่รู้หนังสือจริงๆครับ แต่ช่วยรับผมไว้หน่อยเถิดครับพี่ ให้ผมแบกหามกวาดถูอะไรก็ได้ทุกอย่างครับ”

“งั้นก็คงจะไม่ได้หรอก. ..”

เจ้าหน้าที่เก็บใบสมัครกับปากกาที่วางไว้ให้คืนอย่างไม่มีเยื่อใย

“...เรามาสมัครงานกับโรงเรียนนะ อย่างน้อยก็ต้องมีพื้นรู้หนังสือบ้างสิ ถ้าไม่รู้อะไรเลยอย่างนี้ ก็เสียใจด้วยนะ

กลับไปบ้านนอกเถอะ”

หนุ่มบ้านนอกก็ได้แต่เดินคอตก ออกจากโรงเรียนที่ตั้งความหวังว่าจะได้งานทำ อย่างเงื่องหงอย

และเมื่อไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้ในกรุงเทพ ก็ต้องจำใจกำเงินจำนวนสุดท้าย จับรถซมซานกลับบ้านอย่างนกปีกหัก

เมื่อกลับถึงบ้าน จึงนึกขึ้นได้ว่า ตนเองมีที่ดินรกร้างเท่าแมวดิ้นตาย

ซึ่งได้มาจากพ่อผู้ล่วงลับไปแล้ว

ด้วยความเจ็บใจจึงเกิดเป็นแรงมุมานะ จับจอบจับเสียมหักร้างถางพง ที่ดินเก่าที่รกร้างนั้น

เขาค่อยๆพลิกฟื้นขุดร่องลงแปลงผลไม้ ทีละเล็กทีละน้อยอย่างฮึดสู้กับชะตาชีวิตด้วยความอดทน. . .

อาจเพราะจังหวะชีวิตของหนุ่มคนนี้ก็ได้ ปรากฎว่าผลไม้ที่ลงแรงไว้นั้น ออกดอกออกผลงดงามมากมาย

ในช่วงปีที่ราคาผลไม้กำลังแพงพอดี

ซึ่งสร้างผลกำไรแก่เขามากมายมหาศาล จนสามารถขอซื้อที่ดินแปลงข้างเคียง ขยายอาณาเขตสวนผลไม้ของตน

ให้กว้างขึ้น และกว้างขึ้น ปีแล้วปีเล่า. . .

หลายสิบปีผ่านไป จากความขยันขันแข็ง มีเงินก็ซื้อที่ดินเพิ่ม

มีมานะอดทนอย่างไม่ยอมเหน็ดเหนื่อย รวมทั้งประสบการณ์ที่เพิ่มพูนขึ้น

บัดนี้หนุ่มบ้านนอกคนนั้น ก็กลายเป็นหนุ่มใหญ่ที่คนทั้งเมืองรู้จัก

ในนามของพ่อเลี้ยงสวนผลไม้ที่ใหญ่ที่สุดของจังหวัด และของภูมิภาค

เขาเอง เมื่อเก็บเกี่ยวผลไม้อันเกิดจากน้ำพักน้ำแรงของตน ได้เงินเป็นจำนวนมากมายมหาศาล

และชำระบัญน้ำบัญชีเรียบร้อยแล้วด้วยฝีมือของลูกๆหลานๆที่ส่งให้ไปเล่าเรียนสูงๆ

พ่อเลี้ยงก็คิดว่า ถึงเวลาแล้วที่จะต้องหอบเอาเงินที่มีเก็บไว้ ไปฝากธนาคารในเมืองเสียที

เมื่อแจ้งนามและความจำนงกับธนาคารแล้ว พนักงานธนาคารตื่นเต้นยกใหญ่

ผู้จัดการธนาคารถึงกับเดินออกมาต้อนรับด้วยตัวเองทีเดียว

ผู้จัดการพนมมือไหว้ลูกค้าใหญ่ รายใหม่ อย่างนอบน้อม

พลางยื่นใบเปิดบัญชีพร้อมปากกาปลอกทองให้กับพ่อเลี้ยงอย่างพินอบพิเทา

“ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ ทางเรารู้สึกเป็นเกียรติเป็นอย่างยิ่ง ที่ได้มีโอกาสบริการพ่อเลี้ยงในครั้งนี้

รบกวนกรอกใบเปิดบัญชีด้วยนะครับ”

พ่อเลี้ยงยิ้มใจเย็น ส่ายหน้าช้าๆ ยื่นปากกาปลอกทองคืนให้ผู้จัดการธนาคาร พลางกล่าวเนิบๆ

“ผู้จัดการ ช่วยกรอกรายการให้ผมทีเถอะ ผมอ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสือไม่ได้หรอก...”

ผู้จัดการเกิดอาการงงแบบสุดขีด ค่อยๆอ้อมแอ้มถามลูกค้ารายใหญ่อย่างเกรงใจสุดๆ

“... เอ่อ...ผมไม่เคยทราบมาก่อนเลย นะครับ......เอ่อ...ขออนุญาตเรียนถามพ่อเลี้ยงด้วยความเคารพเถิดครับ

คือ...พวกเราในจังหวัดก็ทราบกันดี ถึงชื่อเสียงของพ่อเลี้ยงในกิจการสวนผลไม้ที่ใหญ่โตและก้าวหน้าที่สุดในภูมิภาคนี้

แต่…....” ผู้จัดการ ชะงัก ด้วยความเกรงใจ

และในที่สุดก็หลุดปากออกมาด้วยความฉงนที่มิอาจเก็บไว้ได้จริงจริง

“...แต่ พ่อเลี้ยงอ่านหนังสือไม่ออก หรือเขียนหนังสือไม่ได้ จริงจริงเหรอครับ...”

“...ผู้จัดการ” พ่อเลี้ยงยิ้มให้อย่างใจดี

“...ถ้าผมอ่านหนังสือออก และเขียนหนังสือได้ น่ะนะ...ป่านนี้ ผมคงจะได้เป็นภารโรงไปแล้วละ...”

คุณค่าของเรา ไม่ได้ขึ้นกับสิ่งที่คนอื่นมองเรา แต่ขึ้นอยู่กับตัวเรา

โอกาสยังมีอยู่เสมอ ขอเพียงแต่มองไปรอบๆ

ตั้งใจทำ ในสิ่งที่ทำได้ และทำให้เต็มความสามารถ

แล้วดอกผลจะตามมาเอง

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ท

ธรรมสวัสดี

ร่มไม้เย็น ค่ะ

Create Date : 25 มิถุนายน 2556

Last Update : 25 มิถุนายน 2556 15:32:56 น.

0 comments

Counter : 3847 Pageviews.