170 .. ติ่มซำอิจฉา
ติ่มซำอิจฉา
เขียนโดย ขวัญ เพียงหทัย จากหนังสือ ช้อปปิ้งบุญ นำมาจาก เว็บ ruendham.com
สร้อยขิม กับ ติ่มซำ
กราบพระประธานในโบสถ์ เสร็จแล้วก็ออกมาเดินชมวัด ผ่านป้ายติดบนกำแพงเขียนว่า
"คุณเมตตา อารีประเสริฐ บริจาคปัจจัยเป็นจำนวน 14 ล้าน บาท เพื่อบูรณะปฏิสังขรณ์โบสถ์ เมื่อวันที่ 20 สิงหาคม 2546"
ติ่มซำ อ่านแล้วทำจมูกย่น "ต้องประกาศด้วย มีเงินก็บริจาคได้อยู่แล้ว"
สร้อยขิม ขำท่าทางขวางๆ ของ ติ่มซำ "อย่างนี้เขาเรียกอิจฉา" สร้อยขิมว่า
ติ่มซำ ฉุนกึก "ไม่ได้อิจฉา อิจฉาเรื่องอะไร ใครอยากทำอะไรก็ทำไปซีแต่ประกาศอย่างนี้ มันทำบุญเอาหน้าไม่ใช่เหรอ"
สร้อยขิม หยุดเดิน หันไปพิจารณาป้ายนั้นอีกครั้ง ก่อนจะพูดช้าๆ อย่างไตร่ตรอง ติ่มซำ เท้าสะเอวอยู่ข้างๆ
"เรื่องนี้มันมองได้หลายมุมนะ เอากลางๆ ก่อนละกัน ป้ายนี้วัดอาจจะอยากทำให้เอง โดยที่คุณเมตตาไม่ได้ขอก็ได้ วัดอาจจะรู้สึกว่าเขาให้มาก อยากจะตอบแทน เพราะไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี เลยประกาศเกียรติคุณให้คนอื่นได้รู้ จะได้อนุโมทนา ส่วนคุณเมตตาเขาก็มีจิตกุศลนะ ไม่ใช่ว่ามีเงินก็ทำได้อย่างที่ติ่มซำว่า คนมีเงินที่ไม่ทำบุญก็มีเยอะไป ส่วนเรื่องป้ายถ้าเขาจะขอให้วัดทำ หรือวัดทำให้เอง ก็ไม่น่าเป็นไร ก็เขาให้จริงๆ"
"เขาว่าทำบุญไม่ต้องประกาศไม่ใช่เหรอ" ติ่มซำ ยังแย้ง สร้อยขิม ทำท่านึก
"ถ้าดูตามหนังสือโอวาท 4 ของเหลี่ยวฝาน เรื่องวิธีทำความดีแล้ว ก็ใช่ คือท่านมองว่า การทำบุญแบบปิดทองหลังพระ เป็นความดีที่แท้จริง แต่ในเมื่อทำป้ายขึ้นมาแล้วอย่างนี้ เราก็มองในแง่ศรัทธาให้คนอื่นก็ได้ แต่บางคนเขาก็ถือว่า ถ้าประกาศแล้ว มันเหมือนได้รับผลบุญมาก่อนส่วนหนึ่งแล้ว เวลาผลบุญมาจริง ๆ อาจจะได้รับไม่เต็มที่"
"อ๋อ เก็บมัดจำไปแล้ว" ติ่มซำ หัวเราะ
"แต่ที่สำคัญที่พูดมานี่มันเรื่องของคนอื่นหมดเลย ติ่มซำเองต่างหากที่ควรจะมองตัวเอง"
"มองยังงาย" ติ่มซำ งอน อะไร คุยกันดี ๆ มาว่าเรา
"อาจารย์สอนให้รักษาใจตัวเองนะ เวลามีอารมณ์มากระทบ รับกระทบได้ แต่อย่าให้กระเทือน รู้ทันอารมณ์ แล้วรักษาใจให้อยู่เหนือความยินดียินร้ายเสียได้ อย่างเนี๊ยะที่ไปอิจฉาเขาเนี่ย กระเทือนแล้ว เรียกว่าอยู่ๆ เดินมาเก็บบาปในวัดซะแล้ว เราควรจะอนุโมทนากับเขา เก็บบุญให้ตัวเราดีกว่า"
"มาด้วยกันรึเปล่าเนี่ย" ติ่มซำ ว่า "บอกว่าไม่ได้อิจฉา จับตาดูสิยังเย็นอยู่"
"อิจฉาหมายถึง การไม่ยินดีในคุณความดีของคนอื่น ติ่มซำควรจะยินดีที่คุณเมตตาเขาบริจาค เพราะติ่มซำเองบริจาคไม่ไหวหรอก เอา อนุโมทนาซะ"
ติ่มซำ ยกมือไหว้อย่างเด็กดี แล้วแลบลิ้นให้สร้อยขิม
"อีกอย่างหนึ่ง อาจารย์สอนว่า อย่ามัวไปเพ่งโทษคนอื่น ใครจะทำอะไร เป็นกรรมของเขา เขาทำอะไรยังไง เขาก็ได้อย่างนั้น แต่เราเพ่งโทษเขานั้น เราคิดไม่ดี แสดงว่าเราทำไม่ดีอยู่ เพราะการเพ่งโทษเป็นสิ่งไม่ดี ให้เลิกเพ่งโทษคนอื่น แต่ดูตัวเองว่าทำอะไรดีแล้วหรือยัง"
"ไปไหนกับเธอดีอย่าง เหมือนหนีบพระไตรปิฎกไปด้วย แล้วอาจารย์สอนอะไรเธออีกล่ะ"
"อาจารย์สอนว่า เวลาเจอคนชั่ว เราต้องดีใจว่าโชคดีที่เราไม่ต้องชั่วอย่างเขา" สร้อยขิม พูดหน้าตาเฉย
"จริงอ่ะ นี่เธอว่าฉันชั่วเหรือ" ติ่มซำจะวางมวย สร้อยขิมหัวเราะ
"ในภาษาธรรมะ ก็มีแต่คนดีกับคนชั่ว ทำผิดนิดเดียวท่านก็เรียกว่าชั่วแล้ว อย่างเธอนี่ยังไม่เข้าขั้นนั้นหรอก รู้ตัวแล้วอย่างนี้ก็ให้อภัยได้ วันหลังมาวัดหัดเก็บบุญให้มากๆ ระวังใจอย่าให้คิดอะไรเป็นอกุศลเลย ต้องรู้ให้ทันอารมณ์ ถ้าจะคิดไม่ดี ก็ให้เปลี่ยนมุมมองไปทางด้านดีซะ ให้ใจเราเป็นบุญ ถ้าไม่ได้ก็เฉยไปเลยดีกว่า รักษาใจให้ดีไว้ อยู่ดีๆ ไปยอมให้เรื่องของคนอื่นมาสร้างบาปให้เราได้ยังไง จริงมะ" สร้อยขิมขอคะแนนเสียง
ติ่มซำ พยักหน้าหนักแน่นอย่างเข้าใจในคำแนะนำ "ใช่ มันขาดดุล".
อัพบล็อกแล้วป้าคงต้องหายหน้าไปราวๆ 1 สัปดาห์
แต่กลับมาแล้วจะไปเยี่ยมทุกคนค่ะ
ธรรมสวัสดี
ร่มไม้เย็น ค่ะ
| Create Date : 10 สิงหาคม 2554 |
| Last Update : 30 มีนาคม 2558 12:24:42 น. |
|
66 comments
|
| Counter : 3617 Pageviews. |
 |
|
|
ปาฏิหาริย์ไม่ใช่การเดินบนน้ำ หรือบินอยู่บนอากาศ แต่ปาฏิหาริย์คือการเดินอยู่บนผืนดินและมีความสุขในทุกย่างก้าว
เดี๋ยวมี่มาโหวตตอนตี1นะคะป้ากุ๊ก
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 127 คน [
