..
รอยยิ้ม ตอน 18.30 น. โมกบานพราวต้น ผมกลับที่พักทันได้จรดจมูกดมกลิ่นหอมๆของพวกเธอ
ทันทีที่ผมเข้า เอ็ม เอส เอ็น หน้าจอหนึ่งก็กระเด้งขึ้นมา มันมีตัวไอค่อนร้องห่มร้องไห้ส่งมาหนึ่งตัว "ง่วง เหนื่อย เบื่อ เซ็ง" สี่คำสำหรับอารมณ์ของคนส่ง ผมทายได้เลยว่ามันเรื่องอะไร
ช่วงนี้เป็นช่วงเทศกาลอ่าน-แก้เล่มโปรเจคกัน
หากผู้ร่วมงานของเราคนไหนทำงานดี เราก็จะอ่านเล่มโปรเจคของพวกเขากันอย่าง "สุข สบาย สดใส ลั่นล้า" ผู้โชคดีเช่นนั้นได้แก่เพื่อนสนิทของผม
หากผู้ร่วมงานของเราคนไหนทำงานกลาง ๆ เราก็จะอ่านเล่มกันอย่าง "มึน แต่โอเค เอ๊ะ ยังไง ?" ผู้ได้รับรางวัลกลางๆนั้น คือ ผมเอง
กรณีสุดท้ายของเส้นทางปั้นดินเป็นดาวนี้ คือ กรณีผู้ร่วมงานของเราเหมือนจะรู้ว่าตัวเองทำอะไรไป แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเสนองานยังไง อันนี้เราจะอ่านเล่มแบบคำบ่นข้างบน .. ผู้ที่ต้องเป็นนักปั้นในคราวนี้ คือ รุ่นพี่สาวสวยของผมเอง
สี่วัน สี่คืน ที่ผ่านมา .. งานของผมเสร็จลงเมื่อบ่ายนี้เอง ผมแทบอยากจะอาเจียนออกมาเป็นตัวหนังสือ กราฟ ตาราง นั่นนี่ แต่พอนึกถึงอีกฝ่ายที่ส่งงานมาให้ผม พวกเขาเองก็ทุ่มเทกับมันมากมายเช่นกัน คิดอย่างนั้น เสียงกรีดร้องบ่นร่ำด้วยความเหนื่อยในใจก็เบา หายไปเอง
เราบ่น เราทุกข์ หลายครั้ง มันเป็นเพราะเรามองแต่มุมของเราเอง ใส่แต่รองเท้าของเราเอง หากเปิดใจมอง มองห่างไปจากตัวเองบ้าง ลองใส่รองเท้าของอีกฝ่ายหนึ่งบ้าง ผมคิดว่า .. ความทุกข์อันเกิดเนื่องจากเราจมอยู่กับความรู้สึกวนเวียนของเราคนเดียว ก็จะเบาบาง ผ่อนคลายลง
มีคนไม่มีความสุขอยู่ทั้งโลก คนที่มีความสุขแทรกตัวอยู่น้อยเหลือเกิน ผมจึงพยายามเพิ่มปริมาณคนที่มีความสุขบนโลกนี้บ้าง ทั้งเพื่อนร่วมงานเด็กน้อยของผม และตัวผมเอง
22.54 น.
เล่มทีสิสมานอนรอผมอีกเล่มหนึ่งแล้วฮะ
นักปั้นอย่างผมต้องทำงานอีกรอบหนึ่งแล้วสินะ
Create Date : 22 มีนาคม 2555 |
|
5 comments |
Last Update : 22 มีนาคม 2555 22:56:10 น. |
Counter : 673 Pageviews. |
|
|
|
จะเป็นเวลานางซิน ก็น่าจะพอดี
ถ้าเข้านอนเวลานกจะออกหากิน
นักปั้นจะกลายเป็นแพนด้าตาดำไป :)
TC