ตะลุยเทศกาลหนัง 3rd World Film Festival of Bangkok (PART 3)

โดย merveillesxx


PART 1
PART 2

ข้อความต่อไปนี้ COPY มาจากกระทู้
//www.bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=22671



20 OCT 2005

-- ที่เขาว่ากันว่า “ฟ้าหลังฝน” จะสดใสนี่สงสัยจะจริง เพราะ 2 วันหลังมานี้ ไม่ค่อยเจอเรื่องราวชวนประสาทกินจากเทศกาล World Film สักเท่าไร แถมวันนี้ทั้งสต๊าฟที่บูธและพนักงานขายตั๋วที่ EGV Metropolis ก็น่ารักมาก แม้ผมจะซื้อตั๋วมากถึง 11 เรื่องเธอทั้งสองคนก็ให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่ โดยเฉพาะพนักงานขายตั๋วที่หน้ายิ้มแย้มแจ่มใส (และสวยด้วย) ไม่มีหน้าบึ้งเลยสักนิด หลังจากที่ซื้อตั๋วเสร็จ พอดีเวลาเหลือ ประกอบกับประทับใจในตัวเธอมาก ผมก็เลยลงไปชั้นล่างซื้อลูกอมไปฝากเธอถุงนึง พร้อมใส่เบอร์มือถือ อีเมล และเวบล็อกแนบไปด้วย (อันหลังนี่ล้อเล่น)

-- ส่วนอันนี้เป็นเรื่องรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร ก็คือ วันนี้ซื้อตั๋วหนัง TSUNAMI PART 2 แล้วสต๊าฟก็บอกว่าเรื่องนี้ใช้บัตรนักศึกษาลดไม่ได้เพราะรายได้สมทบเข้าการกุศล ก็เลยรู้สึกงงๆ เพราะตอนซื้อ PART 1 ที่ Grand EGV ก็ลดได้ตามปกติ พอไปถามเพื่อนๆ น้องๆ คนอื่นๆ ก็ทราบว่าหนัง TSUNAMI ใช้บัตรลดไม่ได้จริงๆ ด้วย แสดงว่าสต๊าฟที่ Grand EGV คงเข้าใจผิดอะไรสักอย่าง …ไม่รู้สึกดีใจเลยที่ได้ลด 50 บาท รู้สึกว่าอยากจ่ายเต็มราคามากกว่า

-- ร่ำลือกันว่าบัตรเรื่อง The Wayward Cloud หมดแล้ว เท็จจริงอย่างไรโปรดตรวจสอบดูนะจ๊ะ

-----------------------------------

พูดถึงเทศกาลหนัง World Film แล้ว นอกจากหนัง "เฮี้ยนๆ" ที่มีมากมายแล้ว ผมว่า "โฆษณา" หลายๆ ตัวที่ฉายให้ดูก่อนเข้าโรงนี่ก็ใช่ย่อยเลยครับ เช่น

1. โฆษณา "มนุษย์เขียว" ธนาคารกสิกรไทย

ชอบโฆษณานี้ในระดับ A+ ครับ แต่ดูโฆษณาแล้วไม่คิดอยากเอาเงินไปฝากกับธนาคารนี้เลย แล้วถ้าผมเป็นบอร์ดบริหารของกสิกรล่ะก็ ผมสั่ง "แบน" โฆษณานี้ทันทีที่เห็นเลยครับ เพราะมันทำให้ตัวสินค้าดูโลว์เกรดมากๆ

พระเอกโฆษณานี้คือ จอห์นนี่ เหงียน ที่รอดชีวิตจาก "มาดามกะเทย" ในหนังเรื่อง "ต้มยำกุ้ง" มารับจ๊อบเล่นโฆษณาได้

โฆษณานี้ชอบฉากสุดท้ายที่สุดเลยครับ ที่เป็นเงาสะท้อนของพนักงาน 5 คน ที่เป็นมนุษย์เขียว ฮามากๆ


2. โฆษณา คุ้กกี้เดนม่า

เกลียดโฆษณานี้มากๆ เลยครับ ดูแล้วแช่งให้นางเอกคุกกี้ติดคอตาย แล้วให้พระเอกถูกต้นไม้ข้างหลังล้มมาทับตาย


3. โฆษณา โกคาร์ทที่ RCA (ที่มีพีท ทองเจือ)

ความฮาของโฆษณานี้คือ

1. "ภาพ" ที่คุณภาพอนาถาสุดๆ

2. เสียงพากย์สปอต สำเนียงภาษาอังกฤษของผู้ชายในโฆษณานี้ฮามากๆ

สงสัยเหลือเกินว่ามีใครดูโฆษณานี้แล้วอยากไปเล่นโกคาร์ทบ้างเนี่ย


4. โฆษณา น้ำยาบ้วนปาก ยี่ห้ออะไรสักอย่าง

ใช้แล้ว "ปากระเบิด" ...ใครจะไปกล้าใช้

บอกแล้วว่างานนี้ เฮี้ยน จริงๆ

---------------------------------------

ตอบ คุณปุ่น

-- ดีใจครับที่คุณปุ่นชอบหนังเรื่อง "สึ" เหมือนกัน

-- เรายังไม่เคยคุยกันเลยครับ แต่เราเดินเฉียดกันไปมาในระยะ 0.01 เซนติเมตร มาหลายวันแล้ว (ผมเป็น "แฟนคลับลับๆ" ครับ)

-- ขอไว้อาลัยให้กับมุก "A+ อนันต์ ไม่บุนนาค" (แซวเล่นนะครับ)

-- อยากดู Flightplan เหมือนกัน มีแต่คนบอกว่าดี (แล้วทุกคนต้องพูดต่อด้วยว่า "ดีกว่า Red Eye" -- ฮา)

-----------------------------------

หนังที่ได้ดูวันนี้




1. Battle in Heaven (2005, Carlos Reygadas, เม็กซิโก, A+)

//www.worldfilmbkk.com/films/index.php?cid=04&id=166

-- ก่อนจะเข้าโรง สต๊าฟที่บูธบอกให้ทราบว่าหนังเรื่องนี้ได้เปลี่ยนเรทจาก PG เป็น R แล้วเรียบร้อย (แต่ยังไงหนังก็ควรจะได้ NC-17 มากกว่า)

-- ก็เลยรู้สึกว่าการทดลองระบบเรทหนังครั้งนี้ไม่ค่อยจะได้เรื่องได้ราวอะไรขึ้นมาสักเท่าไร เพราะแม้แต่ทางงานยังกำหนดเรทไม่ค่อยถูกเลย

-- Battle in Heaven คือหนังอีกหนึ่งเรื่องที่ช่วยสนับสนุนให้ 3rd World Film ครั้งนี้เป็น “เทศกาลหนังเฮี้ยนแห่งกรุงเทพ”

-- รู้สึกว่าหนังเรื่องนี้เป็นหนังที่แปลกมากๆ ทั้งเรื่องของ พล็อต เทคนิคด้านภาพ และด้านเสียง


********ต่อไปนี้จะมี SPOILER********

-- เนื้อเรื่องก็แปลกที่ว่า “ชนวนเหตุ” ของหนังเรื่องนี้คือ “การที่ผัวเมียคู่หนึ่งลักพาตัวเด็กไป แล้วเผลอทำเด็กตาย” แต่หนังกลับพูดถึงเรื่องราวในส่วนนี้น้อยมาก (ไม่มีภาพเด็กคนนั้น, ไม่มีฉากแฟล็ชแบ็ก, เด็กคนนั้นตายยังไงก็ไม่รู้ รู้แค่มันเป็น accident) แต่หนังพูดถึงเรื่องนี้แค่ครั้งเดียวคือ “ประโยค” ตอนที่ Marcos พูดกับ Ana (ซึ่งโจมตีคนดูอย่างรวดเร็วชนิดไร้ที่มาที่ไป) หลังจากนั้นหนังแทบจะไม่กล่าวถึงส่วนนี้อีกเลย รู้สึกว่าหนังมุ่งเน้นไปที่ “ผลกระทบ” และ “สภาพจิตใจ” หลังจากเหตุการณ์นี้มากกว่า

-- มุมกล้องหนังเรื่องนี้ก็แปลกสุดๆ รู้สึกว่ากล้องชอบ “เฉไฉ” ไม่ถ่ายใบหน้าของตัวละครหลักในเรื่อง แต่มักจะ “วนกล้อง” ไปถ่าย “สภาพแวดล้อม” รอบข้างตัวละครนั้นก่อน แล้วสักพักจึงจะกลับมาโฟกัสที่ใบหน้าของตัวละครในภายหลัง มุมกล้องแบบนี้ที่มีในหนังเท่าที่จำได้ก็ เช่น

1. ฉากตอนต้นเรื่อง ที่ผัวเมียยืนขายนาฬิกาอยู่ แล้วกล้องก็ถ่ายภาพคนเดินไปเดินมาบริเวณนั้นนานมากๆ (บริเวณนี้คล้ายๆ ทางเดินรถไฟใต้ดินบ้านเราเลยครับ) ที่น่าสนใจก็คือ ตอนที่มีเด็กนักเรียนกลุ่มใหญ่เดินผ่านไป ทำมีความรู้สึก 2 อย่างคือ

1.1 ไม่มีใครซื้อนาฬิกา หรือแม้แต่จะสนใจร้านนาฬิกานี้เลย

1.2 เด็กนักเรียนพวกนี้น่าจะทำให้สองผัวเมียนึกถึง “เด็ก” ที่พวกเขาลักพาตัวมา …ฉากนี้ทำให้นึกถึงหนังเรื่อง Blue (1993, A+) ในฉากที่จูลี่ บิโนช หนีไปว่ายน้ำเพื่อแอบร้องไห้คนเดียว (เธอทำใจไม่ได้ที่ลูกเสียชีวิต) แต่ก็ดันมีเด็กเปรตกระโดดลงสระน้ำลงมาเป็นฝูง

2. ฉากที่ปั๊มน้ำมัน กล้องไปถ่ายรอบๆ ปั๊มก่อน (ซึ่งเป็นขบวนเดินอะไรสักอย่าง) แล้วค่อยกลับมาที่ตัว Marcos

3. ฉากที่ Marcos ไปรอ Ana หน้าบ้าน กล้องไปจับภาพครอบครัวที่ท่าทางรวยๆ ครอบครัวหนึ่ง (พวกเขาฉี่ใส่กระโปรงรถ!) ที่เพิ่งขับรถมาจอดหน้าบ้าน นอกจากนั้นฉากนี้ยังให้อารมณ์ Irony ด้วย

4. ฉากวิวบนภูเขา

5. ฉากที่ Marcos เขาไปหา Ana แล้วแฟนหนุ่มของเธอบอกให้เขารอก่อน หลังจากนั้นกล้องก็ไปจับภาพวิวนอกหน้าต่าง

ข้อ 1 ถึง 5 อาจจะเป็นภาพแทนสายตาของตัวละคร (Marcos) ได้ แต่ที่พิสดารที่สุดคือ ข้อ 6

6. ฉากที่ Marcos กับ Ana มีเซ็กส์กัน แล้วอยู่ดีๆ กล้องไปจับภาพรอบๆ ตัวบ้าน แล้วค่อยวนกลับมาที่สองคนนี้อีกที (ซึ่งเสร็จกิจไปแล้วเรียบร้อย)

7. อันนี้อาจจะไม่เข้าพวกเท่าไร แต่มุมกล้องของฉากที่ถ่ายภาพ Marcos + Ana นอนอยู่บนเตียง (ตามรูปโปรโมทในโปสเตอร์) ที่วนจากข้างล่างขึ้นบนไปเรื่อยๆ จนเป็นภาพถ่ายจากมุมบนก็เป็นฉากที่ผมชอบมากๆ

-- ทางด้าน “เสียงประกอบ” หนังก็ชอบใส่เสียงประหลาดๆ (ที่บางทีกลายเป็น “เสียงรบกวน”) เข้ามาในหนัง ที่สำคัญหนังจะไม่บอก “ที่มาของเสียง” ในช่วงแรก จะทิ้งให้เราฟังเสียงนั้นเป็นเวลานาน กว่าจะเฉลยให้เรารู้ว่าเสียงนั้นมาจากไหน เช่น

1. ฉากร้านนาฬิกา เสียง “ติ๊ดๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆ” ฉากนี้ประสาทมากๆ

2. ฉากที่ Marcos ยืนคุยกับเมียในทุ่งหญ้า ทั้งที่สองคนนี้กำลังคุยเรื่องสำคัญเป็นความเป็นความตายของชีวิต แต่หนังก็ยังใส่เสียง “เครื่องตัดหญ้า” เข้ามารบกวนอีก (เข้าใจว่าเป็นเทคนิคแบบ contrary)

3. ฉากเซ็กส์ของ Marcos กับ Ana ที่อยู่ดีมีเสียง “น้ำหยด” ติ๋งๆ แทรกเข้ามา (ชอบข้อนี้มากที่สุด)

-- ส่วนด้าน “ดนตรีประกอบ” หนังก็ใช้วิธี “โหมกระหน่ำ” เพลงให้ดังกระหึ่มสุดๆ (สังเกตว่าส่วนใหญ่เป็นเพลงออเครสต้า) ซึ่งการใช้เพลงที่ว่าก็ให้อารมณ์ที่แปลกประหลาดมากๆ เพราะไม่สามารถบรรยายออกมาได้ว่าฉากนั้นให้ความรู้สึกแบบไหนกันแน่ เช่น

1. ฉากที่ปั๊มน้ำมัน – ปั๊มเปิดเพลงออเครสตร้า (ปั๊มที่เม็กซิโกเขาเปิดเพลงแบบนี้กันจริงๆ เหรอครับ) ในขณะที่บนถนนมีการเดินขบวน ส่วนพระเอกกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ …แม้เพลงในฉากนี้จะมี “แหล่งกำเนิดเสียงที่แท้จริง” แต่ระดับความดังของเสียงก็ “ดัง” เกินกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด

2. ฉากเซ็กส์ Marcos + Ana – พอถึงฉากที่ทั้งสองนอนอยู่บนเตียงด้วยกัน อยู่ดีๆ ก็มีเพลงบ้าอะไรไม่รู้ดังขึ้นมา ซึ่งผมรู้สึกว่าเพลงในฉากนี้มันเหมือนพวก “เพลงชาติ” หรือ “เพลงปลุกใจ” อะไรแบบนั้นเลยครับ (ถ้าจำไม่ผิดเพลงนี้เป็นเพลงตอน end credit ด้วย)

-- ฉากที่ชอบมากๆ ในหนังเรื่องนี้

1. ฉากไคลแม็กซ์ – นี่เป็นฉากที่โจมตีคนดูได้รุนแรงมาก (แต่จริงๆ รู้สึกตลกกับปฏิกิริยาโต้ตอบของนางเอกมากๆ และตอนท้ายเธอก็ทำหน้าเหมือนกับ “อ้าว นี่ชั้นต้องตายแล้วเหรอเนี่ย”)

2. ภาพที่ Marcos + Ana นอนอยู่บนเตียง – ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรว่า ภาพในฉากนี้ต้องการสื่อความอะไร แต่รู้สึกมันเป็นภาพที่ทรงพลังมากๆ และเข้าใจว่าหนังมีการจัดภาพให้ Marcos กับ Ana แตกต่างกันอย่างชัดเจน เพราะ Ana ในฉากนี้ดูสวยเปล่งปลั่งทอประกายรัศมีมากๆ ส่วน Marcos กลับดูมืดๆ ทึมๆ มัวๆ …ผมคิดว่าฉากนี้มีลักษณะของ “ภาพศิลปะ” สูงมาก

-- พูดถึงภาพศิลปะแล้ว เข้าใจว่าหนังมีการใช้ Symbolic ในจุดนี้เหมือนกัน เพราะจำได้ว่ามีภาพหนึ่งเป็นรูปคนถูกแทง (แต่รู้สึกว่าในภาพคนถูกแทงเป็น “ผู้ชาย” แต่เหตุการณ์จริงเกิดขึ้นกับ “ผู้หญิง”) และที่บ้านของนางเอกก็ภาพ “หญิงสาว” (ที่ใส่ชุดแดง) แขวนไว้ข้างประตูด้วย (เดาเอาว่าสองภาพนี้มันจะมีความเกี่ยวข้องกันก็ได้)

-- ในฉากเซ็กส์ Marcos + Ana มีการ “ซูม” ไปที่อวัยวะเพศของทั้งชายและหญิง แต่ไม่รู้สึกตกใจอะไรกับภาพพรรค์นี้อีกแล้ว หลังจากได้ดูหนังเรื่อง Anatomy of Hell ใน “โรง” ไปเมื่อต้นปี (มันเป็นหนัง “ภูมิคุ้มกัน” ชั้นดีเลยครับ)

-- นอกจากฉากไคลแม็กซ์แล้ว ฉากที่เฮี้ยนที่สุด ก็น่าจะเป็น “ฉากเซ็กส์” ระหว่าง Marcos กับ Ana เพราะรวมความประหลาดไว้ทั้ง “มุมกล้อง” (วนออกไปถ่ายนอกห้อง) “เสียง” (น้ำหยดติ๋งๆๆๆ) “เพลง” (เพลงอะไรไม่รู้ที่คล้ายๆ เพลงชาติที่อยู่ดีๆ ก็ดังกระหึ่มขึ้นมา) และ “ภาพ” (ภาพ Marcos + Ana นอนคู่กันเหมือนในโปสเตอร์โปรโมทหนัง)

-- หลังจากที่ดูทั้งหนังเรื่อง “4” และ Battle in Heaven ก็สงสัยเหมือนกันว่า การใช้เสียงและภาพเฮี้ยนๆ แบบนี้จะเป็นเทรนด์หนึ่งของหนังไปเลยหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ หนังที่ใช้เทคนิคแบบนี้เข้าทางผมสุดๆ

-- รู้สึกว่าหลายๆ ฉากในหนังมีอารมณ์แบบ Irony อยู่ด้วย เช่น

1. ตอนต้นๆ เรื่องมีภาพ “กางธงชาติ” แต่ภาพสุดท้ายของหนัง (ไม่รวมฉาก “นั้น” ที่เป็นสุดท้ายของท้ายสุด) เป็นภาพ “เก็บธงชาติ”

2. พระเอกกำลังตกอยู่ในภาวะวิกฤต ขณะที่ทีมฟุตบอลอะไรสักอย่างได้แชมป์ แต่ที่เฮี้ยนสุดๆ คือ เขาช่วยตัวเองไปด้วยขณะดูบอล!

3. ตอนแรก Marcos บอกว่าจะไปมอบตัวกับตำรวจ แต่เขากลับไปหา Ana แทน แล้วท้ายสุดเขามุ่งไปที่งานพิธีกรรม (หนังใช้คำว่า pilgrimage) รู้สึกว่าฉากนี้หนังทำให้เขามีสถานะเป็น “คนบาป” เพราะเขาต้องทั้งคลานเข่าไปตามพื้น และถูกถุงคลุมหน้าอีก

4. ฉากเปิด-ฉากปิด : Oral sex แสนเศร้า กับ Oral sex อันสุขสม (ชอบข้อนี้มากที่สุด) รู้สึกว่าถ้าหนังสลับสองฉากนี้กัน หนังเรื่องนี้จะเปลี่ยนจะหน้ามือเป็นหลังมือ






2. I Am A S-e-x Addict (2005, Caveh Zahedi, อเมริกา, A-)

//www.worldfilmbkk.com/films/index.php?cid=04&id=125

-- ชอบช่วงแรกๆ ของหนังมากๆ ในระดับ A+ เพราะฮาสุดๆ (ซึ่งสาเหตุก็คือ พระเอกในเรื่องนี้ที่บรรยายหนังไปตลอดเรื่องมีสำเนียงภาษาอังกฤษที่ฟังง่ายมากๆ ผมก็เลยฟังทันค่อนข้างเยอะเลย) แต่รู้สึกว่ากลางๆ เรื่องไปหนังเริ่มนิ่งๆ แล้วหันไปทางหนังดราม่าแทน ก็เลยชอบหนังน้อยลงเรื่อยๆ และตอนจบก็ไม่ค่อยน่าประทับใจนัก

-- ชอบดนตรีประกอบของหนังเรื่องนี้ที่ใช้เครื่องสาย (รู้สึกว่าจะเป็นเชลโล่) เล่นเพลงเดิมวนไปวนมาตลอดทั้งเรื่อง (คล้ายๆ กับดนตรีประกอบของ The Hours ของ Phillip Glass แต่รายหลังนี่อลังการกว่าเยอะ)

-- ฉากที่ชอบคือ ฉากเอาตำนานเทพออฟิอุสมาเล่าใหม่ในเวอร์ชัน s-e-x addict

-- เข้าใจว่าหนังเรื่องนี้เป็นสารคดีหลอกๆ (Mockumentary) ซึ่งตรงจุดนี้หนังก็ทำได้ดีทีเดียว

-- หลังจากเพิ่งดู Battle in Heaven ซึ่งมีฉากเปิดเรื่องอันรุนแรงคือการทำ Oral S-e-x หนังเรื่องนี้ก็มีฉาก Oral S-e-x เยอะมาก จนขอขนามนามว่าวันนี้เป็นวัน “BLOW-JOB MOVIE DAY”




3. Tsunami Digital Short Film 1

//www.worldfilmbkk.com/films/index.php?cid=05&schid=192

//thaiindie.com/news/tsunami.htm

ดีใจมากที่ฝ่าฟันหนังทั้งหมดไปได้โดยไม่หลับเลย (แต่หวิดจะไปอยู่บ่อยๆ) ไม่ใช่ว่าหนังน่าเบื่อหรือไม่ดี แต่ว่าตัวเองนอนไม่ค่อยพอ แล้วก่อนหน้าจะมาดู TSUNAMI ก็วิ่งจ้ำอ้าวมาจากโรง EGV Metropolis ด้วย




3.1 Ghost of Asia (2005, อภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล + Christelle Lheureux, A)

-- ด้วยความหนังเรื่องนี้ฉายเป็นเรื่องแรก และใช้เทคนิคภาพฟอร์เวิร์ดแบบเร็วๆ เลยทำให้ช่วงแรกๆ ผมตั้งสติตามหนังไม่ค่อยทันเท่าไร แต่พอผ่านไปสักพักก็พอจะจับหนังได้บ้าง

-- ชอบหนังเรื่องนี้ที่ “กระบวนการสร้าง” (อ่านเอาจากหนังสือ World Film) ส่วนตัวหนังไม่เข้าใจเลยครับ (แต่ก็ไม่ได้ทำให้ไม่ชอบหนังเรื่องนี้)




3.2 Waves of Souls คลื่นวิญญาณ (2005, พิภพ พานิชภักดิ์, B+)

-- หนังเรื่องนี้จะดูเป็น “รูปธรรม” มากที่สุดแล้ว ในหนังทั้งหมดวันนี้ ชอบที่หนังเลือกประเด็น “ความเปลี่ยนแปลง” ที่เกิดขึ้นจากเหตุการณ์สึนามิด้วยเรื่องของการ “เปลี่ยนศาสนา” (ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าสนใจ และแปลกดี) และการขึ้นตัวอักษรในตอนท้ายก็ให้พลังแก่หนังมากทีเดียว (ถ้าจำไม่ผิดเรื่องของการเปลี่ยนศาสนาจากเหตุการณ์สึนามิเพิ่งเป็นข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์ไม่กี่วันก่อน)




3.3 After Shock วันฟ้าสวย (2005, ธัญสก พันสิทธิวรกุล, A+)

-- ชอบหนังที่การเปลี่ยนแปลง “ภาพ” (จากภาพนิ่งๆ ลอยๆ กลายเป็น…เอ่อ…อธิบายไม่ถูก แต่หล่อดีนะ) และ “เสียง” (จากหนังเงียบกลายเป็นหนังเสียง) โดยฉับพลันจนทำให้รู้สึกถึงภาวะ “ช็อค” ได้

-- ชอบเพลงประกอบในช่วงหลังของหนังมากๆ

-- เข้าใจว่าช่วงหลังของหนังคือ การถ่ายทอดภาวะ AFTER SHOCK ออกมาในลักษณะที่เป็น “รูปธรรม” และสิ่งนั้นก็แสดง “ตัวตน” ของผู้กำกับได้ชัดเจนสุดๆ (เหมือนเคย)

-- ส่วน “มุมกล้อง” ก่อนจะเข้าสู่หนังครึ่งหลังก็คือ “ลายเซ็น” ของผู้กำกับ (ฮา)

-- อยากลองเจอภาวะ AFTER SHOCK แบบในหนังเรื่องนี้บ้าง รู้สึกว่า “ตัว AFTER SHOCK” ในหนังน่าสนใจมาก อิอิอิ




3.4 Adaman อันดามัน (2005, สมพจน์ ชิตเกษรพงศ์, A)

-- ชอบการที่ใช้ภาพสัมภาษณ์ผู้คน แต่ไม่เปิดเสียงของคนเหล่านั้นให้เราฟัง แต่เสียงในหนังกลับเป็นเสียงคลื่นลมทะเลแทน

-- รอยยิ้มบนหน้าของผู้คนในหนังเรื่องนี้ ให้ความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ดูหนังเรื่องนี้แล้วอยากไปทะเลอีกครั้งเร็วๆ

-- ดูหนังเรื่องนี้แล้วนึกถึงนักข่าวที่ไปสัมภาษณ์ชาวต่างชาติที่ยังกล้ามาเที่ยวทะเล แม้จะเพิ่งเกิดเหตุการณ์สึนามิไปหมาดๆ




3.5 Trail of Love รอยรัก (2005, สุชาดา ศิริธนาวุฒิ, A-)

-- จะชอบหนังในระดับ A+ ถ้าหนังจบตั้งแต่ฉากที่ผู้หญิงในเรื่องฝังกล่องสมบัติของเธอเสร็จ ไม่ค่อยชอบเท่าไรตอนที่ขึ้นตัวอักษรตอนท้ายในหนัง (ซึ่งเป็นสาเหตุเดียวกับที่ไม่ชอบตอนท้ายของหนังเรื่อง “หนังสือรุ่น”)

-- ชอบเพลงประกอบของหนังเรื่องนี้ ซึ่งเป็นฝีมือของเขตน่าน จันทิมากร เขาเคยออกอัลบั้มอิเล็กโทรนิกชื่อ Nannue Tipitier ออกมา ซึ่งผมชอบมาก




3.6 Tsu สึ (2005, ปราโมทย์ แสงศร, A+)

-- ถ้าหนังเรื่องนี้ได้ฉายเป็นจอใหญ่ ภาพสวยๆ ภาพของหนังน่าจะมีพลังมากๆ

-- ชอบภาพของหนังเรื่องนี้มากๆ โดยเฉพาะภาพแถวธงไกลสุดลูกหูลูกตา

-- การแช่กล้องตอนต้นเรื่อง (เด็กเดินกะเผลกๆ) การถ่ายแช่ตอนเด็กเปลี่ยนธง-ทาสีธง คือ สิ่งที่ผมคิดว่าจำเป็นต่อหนังเรื่องนี้ และทำให้ผมชอบมันมากๆ แม้จะทรมานสักหน่อยก็ตาม

-- ในหนังทั้งหมดที่ฉายวันนี้ รู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับหนังเรื่องนี้มากที่สุด

-- รู้สึกว่าตอนท้ายๆ หนังต่อความยืดยาวไปหน่อย และบางสิ่งบางอย่างก็จงใจเกินไป (เช่น หยดน้ำรูปแผนที่ประเทศไทย ผมไม่ค่อยชอบเท่าไร)





4. Johanna d’Arc of Mongolia (1989, Ulrike Ottinger, ?)

//www.worldfilmbkk.com/films/index.php?cid=08&id=117

-- งดแสดงความคิดเห็นเช่นเคย เพราะไม่มีซับไตเติ้ล หนังเรื่องนี้พูดกันเยอะมาก (อีกอย่างคือผมหลับไปเยอะเหมือนกัน)

-- ที่ฮาก็คือ หนังเรื่องนี้เหมือนเป็น หนัง “สื่อวัฒนธรรม” หรือหนัง “ทูตสัมพันธ์” ที่ประชาสัมพันธ์ประเทศมองโกเลีย

-- หรืออาจจะเป็น “สารคดีทัวร์ท่องเที่ยวมองโกเลีย ไปกับ 7 สาวฝรั่ง”

-- ดูหนังเรื่องนี้ตอนต้นๆ หลับยาวไปเลย โชคดีมากที่ตื่นมาตอนชาวมองโกเลียโผล่มาพอดี (ซึ่งดูนาฬิกาแล้วปรากฏว่าผ่านไป 1 ชั่วโมง …นี่แสดงว่าหนึ่งชั่วโมงแรกหนังก็อยู่แต่บนรถไฟสิเนี่ย!)

-- อย่างไรก็ตาม หนังก็มีอะไรเฮี้ยนๆ โผล่มาเหมือนกัน

1. พิธีกรรมของชาวมองโกเลีย เช่น “ควักแกะ”
2. ฉาก 3 สาวฝรั่งเล่นตีฉาบ (?) แต่ฝั่งมองโกเลียโต้ตอบด้วยการยิงธนูใส่!
3. ชาวมองโกเลียเผ็นฝูงวิ่งไล่ฆ่าสาวฝรั่งคนหนึ่งเพียงเพราะเธอตากผ้า (????)
4. พอล่าสัตว์ได้ พวกมองโกเลียก็แหกปากร้องลั่นทั้งป่า
5. สาวฝรั่งไปซักผ้าริมน้ำโดยใส่ชุดวันพีซ (!)
6. 3 สาวที่ชอบใส่แว่นดำประหลาดๆ

Create Date : 23 ตุลาคม 2548		12 comments
Last Update : 24 ตุลาคม 2548 3:37:39 น.
Counter : 4249 Pageviews.
Share Tweet