http://twitter.com/merveillesxx
และ
http://www.facebook.com/merpage
Group Blog
MOVIE PLAY
MUSIC
CONCERT REVIEW
สาระ+จับฉ่าย
BOOK
นิยาย-เรื่องสั้น
mer's BIOGRAPHY
คลังข้อสอบ
GALLERY
Teaching
Third Class Citizen
<<
ตุลาคม 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
1 ตุลาคม 2553
โฆษณา Oriental Princess : เป็นสิว = อาชญากรรม !!??
All Blogs
ตามรอยโลเคชั่น Solanin
The 10 Best Films of 2014
Bleak Night : ค่ำคืนอันโหดร้าย
Enemy : แมงมุมขยุ้มชีวิต
My fluid thought on UNDER THE SKIN
A Story of Yonosuke : เรื่องราวในชีวิตเราจะเป็นประวัติศาสตร์ในใจใครได้บ้างหรือเปล่า?
The Letter เกาหลี vs. ไทย
TOP10 FILM : 10 หนังที่ชอบที่สุดปี 2013
ตามรอยหว่องกาไว ฉบับปี 2013
คู่กรรม 2013 : พี่ชาย ชั้นไม่เข้าใจพี่เลย!
Dreams for Sale : ไม่ถึงฝั่งฝัน
The Kirishima Thing : คิริชิม่า(กู)อยู่ไหน!?
Desire (Yokubo) : สิ่งนั้นชื่อว่าแรงปรารถนา
Solanin : ร้องเพลงบอกลาเธอ
คิมจองอิลตายแล้ว : โลกหลังความตาย(ของท่านผู้นำ)
ตามรอยโลเคชั่น All About Lily Chou-Chou
TOP 10 : FILM 2012
TOP 10 : STAGE PLAY 2012
Caesar Must Die : ภาพยนตร์และระยะห่างกับผู้ชม
ตะลุย World Film Festival 2012
6 ตุลาปาร์ตี้ : ความลื่นไหลและไร้ตัวตนของ 6 ตุลา
แผ่นดินอื่น / The Other Land 2012 : กลับมาอีกครั้ง ผียังคงอยู่
Marina Abramovic: The Artist Is Present : ศิลปะแห่งขีดสุด
The Odd Couple (Queer Version) (รักนะ อีดอก) : สนุกมากค่ะ อีดอก!
กุหลาบสีเลือด : กุหลาบดอกเก่า
สยามมิสฉัน The Musical : ฉันผิดเองที่ไปดู
วงกฎ : มาถูกทางแล้ว...
Fat the Musical : ความตลกเรื่อยเปื่อยเกินเหตุ
The Dark Knight Rises : เมืองนี้ต้องการฮีโร่ แต่ไม่ต้องการประชาชน
หลังคาแดง เดอะ มิวสิคัล : ละครบำบัดคนปกติ...ให้เป็นบ้า
OXYGEN : เมื่ออากาศเป็นพิษ
Blood Brothers : นี่สิ...มิวสิคัล!
รักจับใจ เดอะ โรแมนติก มิวสิคัล : ไม่-จับ-ใจ
ทึนทึก 4 กลัวน้ำ (รู้สึกไปเอง) : คิดเองเออเอง
Michael : เมื่อ Pedophile เป็นมนุษย์
Never Let Me Go : โมงยามสู่ความตาย
ที่รัก + The Kid with a Bike : พ่อ...ที่หายไป
American Reunion : A Beautiful Reunion Party
Wheat Harvest : ตามติดชีวิตกะหรี่
บันทึก The 9th World Film Festival of Bangkok 2012
Film of the Year 2011 : สิบหนังปี 2011
Theatre of the Year 2011 : สิบละครเวทีที่ชอบที่สุดของปี 2011
We Have a Pope : เมื่อโป๊ปไม่อยากเป็นโป๊ป
Elena : เลือด(ชั่ว)ย่อมข้นกว่าน้ำ
Kimjongilia / North Korea's cinema of dreams : แด่ท่านผู้นำ คิมจองอิล
Martha Marcy May Marlene : ผู้หญิงสองโลก
เสวนา : ผู้หญิงโลกตะวันออก ตามทัศนะภาพยนตร์ฮอลลีวูด ยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 2
A & A2 : แสงสว่างในความมืดของโอมชินริเกียว
Post Mortem : หลังความตายอันเยือกเย็น
Guilty of Romance : ปราสาทที่ไม่มีวันไปถึง
Kiseki (I Wish) : ปาฏิหาริย์(ไม่)มีจริง
Paradise Kiss : โจทย์โหดหินของการแปลงงานของ ไอ ยาซาว่า
Finisterrae : ผีคนเป็น
Bandage : ความวนเวียนของหนังวงดนตรี
Halfway : ครึ่งทางของความเข้าท่าและไม่เข้าท่า
Hi-So : ความทรงจำเก่าๆ
Zangief Kid : ไวรัลจากความรุนแรง
ผลงานคุณเมอร์ในเดือนตุลา 54 (aka โครงการระดมทุนช่วยคุณเมอร์เลี้ยงเมียเด็ก)
Kafka & I : คนกลายเป็นแมลง แต่แมลงจะไม่กลายเป็นคน
Scott Pilgrim เล่ม 4 : สก็อตต์ พิลกริม กับเธอและฉัน บนรอยแยกระหว่างกัน
Hedwig and the Angry Inch + วิปริต : ร็อค / คลั่ง
ทวิภพ เดอะ มิวสิคัล : ทวิลักษณ์ของความรัก
กางจอ 18+ : ปีนี้อุเบกขา
สก็อตต์ พิลกริม กับความเศร้าเขย่าดวงดาว + โอ้ละหนอ...ไทยแลนด์
วันที่สหายพายุกลับบ้าน : วันที่ความเชื่อพังทลาย
เดวิด โอไรลีย์ (David O'Reilly) : ป่วงป่วยอย่างสุดขีด
Frankenstein : เฟล-อะเกน-ตามสไตล์?
"FIN" : Fetishism Story เรื่องของความฟิน / เพศ / การเสพติด
Hedwig and the Angry Inch : กำแพงที่แบ่งกั้นตัวฉันอีกครึ่งหนึ่ง
สวรรค์บ้านนา + ภูเก็ต : เรื่องของ ‘พื้นที่’ และ ‘สถานที่’
The Farewell : หนึ่งวันกับชายชื่อ Bertolt Brecht
Akunin (Villain) : คนเลวที่เธอรัก
Attenberg : เรื่องน่าปวดหัวของเซ็กซ์และความตาย
Suck Seed ห่วยขั้นเทพ : ถึงไม่เทพ แต่ก็ไม่ห่วย
Blindness : เมื่อโลกมืดบอด
Scott Pilgrim : สก็อตต์ พิลกริม กับชีวิตกระจิ๊ดริดมหาศาล + สก็อตต์ พิลกริม กับศึกกิ๊กเก่าเขย่าโลก
บทวิจารณ์รางวัล มล. บุญเหลือปี 2553 + ความเห็นของคณะกรรมการ
ภูเขาำไฟพิโรธ : ควันแห่งความทรงจำ
รวมมิตรโฆษณา: เจเล่บิวตี้-ขาวอมชมพู-ซิซซ์เลอร์
10 หนังที่ชอบที่สุดของปี 2010
หนังโป๊สรรพสัตว์สุดสยิวของ อิซาเบลลา รอสเซลลินี
ศาสตร์และศิลป์ของคลิปยำหนัง
ผลการประกวดบทวิจารณ์และละครดีเด่น กองทุนหม่อมหลวงบุญเหลือ เทพยสุวรรณ ประจำปี 2553
"ลูกโลกทองคำ 2011" @ รายการศิลป์สโมสร
10 ละครเวทีที่ชอบที่สุดของปี 2010
"หนังแฉ" @ รายการศิลป์สโมสร
It Gets Better : โปรเจคต์รวมหมู่เพื่อให้กำลังใจวัยรุ่นเกย์ในอเมริกา
Attraction : หนังรณรงค์ไม่สูบบุหรี่...ก็เก๋ได้
ร่วมลงนามเรียกร้องให้มีการชี้แจงเรื่องการแบนหนัง Insects in The Backyard
Moon : ฤๅเลือดคน (โคลน) มันไร้ค่า?
THIRD CLASS CINEMA 020 : WELL DONE, MEDIUM & RARE พบกับหนังสั้นและเอ็มวีสุดพิเศษ
โฆษณา Oriental Princess : เป็นสิว = อาชญากรรม !!??
วิจารณ์ แอนิเมชั่น "เพลงพระอาทิตย์"
ดาลิต ผู้เป็นที่รัก : ชนชั้นของวรรณะและชั้นเชิงของละครเวทีนักศึกษา
ภาพยนตร์เหตุการณ์ 9/11 @ รายการศิลป์สโมสร
คลิป "คุณครูฟิวส์ขาดขว้างบีบี" กับเรื่องความจริง/ความลวง และอำนาจของครูในสังคมไทย
'The Social Network' Effect
Crime and Punishment บนจอภาพยนตร์
5 หนังโดดเด้งจาก กางจอสิบเจ็ด ลูกเป็ดขี้เหร่
The Road : ถนนของคู่ตรงข้าม
Sign : เราทุกคนล้วนต้องการ 'สัญลักษณ์'
เชงเม้ง + เด๊ดสะมอเร่ : Will you go to Qingming or Hell?
Apichatpong Weerasethakul and his Palm d'Or
ความทรงจำเล็กๆ น้อยๆ ต่อโรงหนังสยาม
ผู้กำกับอิหร่าน จาฟาร์ ปานาฮี ประท้วงอดข้าวแลกอิสรภาพ
M.I.A. : Born Free จะแรงไปเพื่อ...!
Afterschool : ความรุนแรงแบบไวรัล
BIOSCOPE #100
(500) Days of Summer : ห้าร้อยวันฉันรักเธอ
10 หนังแห่งปี 2009
10 ละครเวทีแห่งปี 2009
My 10 Best Films of the Decade (2000-2009)
เฉือน ฆาตกรรมรำลึก : อาจยังไม่คมพอ
รถไฟฟ้ามาหานะเธอ : รถไฟฟ้าแห่งวาทกรรมอันซ้ำซาก
หนีตามกาลิเลโอ : การเดินทางอันว่างเปล่า
Winter Love Movies : 5 หนังประจำฤดูหนาว
10 หนังหลอน-สยองไม่ควรพลาด
กิจกรรมทางเลือก นอกจากการดู AVATAR
2009 Year In Review by JibJab : ลาทีปี 2009!
Leave Me : ดูแล้วตายไปเลย
Keira Knightley in “The Cut”
Sony Bravia Paint Ad : โฆษณาในตำนาน
Zapping : รีโมตเจ้าปัญหา
Metamorphosis : พริ้วไหวอย่างบาดใจ
The Horribly Slow Murderer with the Extremely Inefficient Weapon
One Future : ดูหนังเขา แล้วย้อนดูบ้านเรา
รู้จักคลิป Viral มาแรงล่าสุด UCB's Noteworthy - Poker Face
Paranormal Activity : ผู้หญิงกับอาการผีเข้า/ผีหลอก
Stealth : คน ตัวตน เพศสภาพ และชาติพันธุ์
Silent Scream : ถึงจะกรีดร้องอย่างเงียบงัน แต่ฉันก็ได้ยิน
Seminar: The World of Apu, Woman in the Dunes, Casablanca
Versailles : คนไร้บ้านข้างแวร์ซายส์
Xavier Le Roy's Self Unfinished : ร่างกายใต้บงการ
I Killed My Mother : ศิลปะแห่งมาตุฆาต
Eccentricities of a Blond Hair Girl : สาวน้อยคนนั้น
Huacho : ทุกข์ชาวบ้าน x 4
Visitors : การเยี่ยมเยือนอันแสนเศร้า
All Around Us : การล่มสลายของสถาบันครอบครัวที่ความรักอาจเยียวยา
PREVIEW: Bangkok International Film Festival 2009
The Piano Teacher (excerpt from seminar @ BU)
นางไม้ : ความคลุมเครือของเป็นเอก
Star Trek 2009 : หนังตลาดก็ดีได้
R.I.P. Alexis Tioseco and Nika Bohinc
THIRD CLASS CITIZEN : HOMELESS (AGAIN) ANNOUNCEMENT
13th Short Film Festival Marathon (Week 4)
13th Short Film Festival Marathon (Week 3)
13th Short Film Festival Marathon (Week 2)
13th Short Film Festival Marathon (Week 1)
French Film Festival 2009
World Comedy Film Festival 2009
Italian Film Festival 2009
A Chronicle of Love and Pain : WORLD PREMIERE
All About Actresses
Still Walking : มหากาพย์ 24 ชั่วโมง
Dream : ความฝันของผู้กำกับวิกลจริต
Slumdog Millionaire : จากเรื่องในจอสู่เรื่องนอกจอ
High School Musical 3 : จากหนังเพลงลั้ลลาสู่เรื่องระบบการศึกษา
The Convert + Suddenly, Last Winter : ความรักหลากมิติ
A Chronicle of Love and Pain : SECOND LOOK
A Chronicle of Love and Pain : FIRST LOOK
NICOLE KIDMAN IN "BIRTH"
ภาพบรรยากาศ Once Upon a Time in Bangkok
'Wherever You Will Go' in Once Upon a Time in Bangkok
Secret Sunshine: หัตถ์พระเจ้าในแสงตะวัน
นารีสมรส : เราสมรสโดยไม่มองหน้ากัน?
10 หนังแห่งปี 2008
Finale Program for 2008
Third Class Citizen wanna say "THANK YOU!"
Sunflower : Everybody Hurts
REMAKE-ABLE : 8 ผู้กำกับบ้าจี้ รีเมคหนังกันเอง
พ็อคเก็ตบุ๊ค "คิมคีด็อค แกะดำของหนังเกาหลี"
PUT THE GUN DOWN! : เมื่อตำรวจวางปืน แล้วหันมาถือกล้อง
Bangkok International Film Festival 2008 (PART 2)
Bangkok International Film Festival 2008
Let's Talk About KIM KI DUK
La Maison de Himiko / A Blue Automobile : รักสามเพศ + รักสามเศร้า
เทศกาลหนังสั้นครั้งที่ 12 (รอบมาราธอน)
Serbis : Cinema Inferno
Winai Kitcharoen : The Man without the Movie Camera
I'm Fine, Thank You. And You? : สารคดีใหม่ พัฒนะ จิรวงศ์
The Mourning Forest : ป่าแห่งการร่ำไห้
UNDER THE BLANKET : โลกโต้ผ้าห่มของทศพล บุญสินสุข
The Happiest Days of Our Lives (สารคดีเรื่องแรกของน้องเมอร์!)
สู่ฝันอันยิ่งใหญ่ (Man of La Mancha) : ฝันที่เป็นจริง (ของละครเวที)
คู่สัมพันธ์วินาศ: ภาพยนตร์ความขัดแย้งระหว่างประเทศเชิงทวิสัมพันธ์
กางจอ 15 หยกๆ สิบหกหย่อนๆ
The Mind Game : Waiting in the Dark
Neo-Realism in Modern Cinema
French New Wave: Weekend + Jules et Jim
Satyricon (Federico Fellini)
Neorealism: The Bicycle Thief + La Strada
Realism and Formalism in Citizen Kane
Wonderful Town : อดีตกาลและเคหะสถาน
ผ่าผิวน้ำ (Breaking the Surface) : If only I could turn back time
17 พฤษภา My Valentine : The Invisible Rose
เทศกาลละครสั้นหน้ากากเปลือย 2551
Children of Men : โลกาวินาศสันตะโร
อีกด้านหนึ่งของ หนังเปียโน
เรื่องเราเล่าย๊าวยาว : หนังมหากาพย์ว่าด้วยคนตัวเล็กๆ
Henris Hands : ด้วยมือเล็กๆของเราเอง
เกราะเพชรเจ็ดสี + The M Project
VIDEOTOP : มิวสิควิดีโอลูกทุ่งไทยเจิดจรัสเหนือจินตนาการ
The Orpheus Schemata : นรก 4 แพร่ง
Welcome to Nothing : Absurdity is all around
SUN/SCREEN : อาทิตย์ อัสสรัตน์ / เรโทรสเป็คทีฟ
Happiness : เศษสุขส่วนทุกข์
The Raspberry Reich + The Doom Generation : ตายเสียเถิด ความสัมพันธ์แบบชายหญิง!
ปิดเทอมใหญ่ชิบหายยกรุ่น
FUSE SHOWCASE VOL.2
The 5th Bangkok Experimental Film Festival
OFF RECORD + FUSE CAMP 10
Atonement : Sorry Seems to Be the Hardest Word
"Time Still Destroys Everything You Touch" again and again
Magnolia
10 อันดับหนังยอดเยี่ยมประจำปี 2007
"Time Still Destroys Everything You Touch" World Premiere
BIOSCOPE #74 : AMERICAN GANGSTER
คืนข้ามปี กับหนังที่คุณเลือก
The Cinematic Curse for the Actors
2008 : Very Short New Year Cine-bration
รักแห่งสยาม : The Power of Love
THE LOVE OF SIAM SAVED MY LIFE : เมื่อ รักแห่งสยาม ช่วยชีวิตผมไว้
รักแห่งสยาม (Love of Siam)
ด่วน! ร่างพรบ.ภาพยนตร์อันล่าสุด มีเรต "ห้ามผู้มีอายุต่ำกว่า 25 ปีดู"
5th World Film Festival (PART 4)
5th World Film Festival (PART 3)
5th World Film Festival (PART 2)
5th World Film Festival (PART 1)
Prime + Summer Palace : Best of Times / Changes of Life
"PENGUIN" World Premiere
The Descent : ถ้ำแดงเดือด
เทศกาลหนังสั้นครั้งที่ 11 (PART 3)
เทศกาลหนังสั้นครั้งที่ 11 (PART 2)
เทศกาลหนังสั้นครั้งที่ 11 (PART 1)
ME, MYSELF WITH THE SAME MOVIES IN DIFFERENT PLACE & TIME
Bangkok International Film Festival 2007 (PART 3)
Bangkok International Film Festival 2007 (PART 2)
Bangkok International Film Festival 2007 (PART 1)
ครอบครัวในฝันของฉัน (MY IDEAL FAMILY)
BIOSCOPE #68 : Harry Potter and the Order of the Phoenix
เขาวานให้หนูเป็น guest speaker !?
AOI MIYAZAKI : MY ANGEL HAS GONE
CANNES 2007 : ฅนค้นคานส์
The Host : ยื้อก็เหมือนเราจะยิ่งเหนื่อย รัฐไม่ช่วยอะไรเลย
นันทขว้าง สัมภาษณ์สด กองเซ็นเซอร์แสงศตวรรษ !
เมื่อกองเซ็นเซอร์ดับ แสงศตวรรษ
ประกาศ งดฉาย "แสงศตวรรษ"
Maborosi : แรงระเบิดของคำถาม
แฝด (alone)
Everyone's a critic
10 อันดับหนังยอดเยี่ยมประจำปี 2006
Lost In Translation : Cries and Whispers
Bashing : She doesnt live here anymore
Agnes Varda : ENDLESS LOVE
Birth of the Seanema : BEYOND THE VISIBILITY
Destricted : ก้าวข้ามเส้นแบ่งแห่งศิลปะกับอนาจาร
NANA 2 มาแว้วววววววววววววววว !!!
ตะลุยเทศกาล 4th World Film Festival (PART 4)
ตะลุยเทศกาล 4th World Film Festival (PART 3)
ตะลุยเทศกาล 4th World Film Festival (PART 2)
ตะลุยเทศกาล 4th World Film Festival (PART 1)
Blue + The Child : ชื่อหนังบอกอะไร?
Earthcore + 12 : Just My Imagination
A Day on the Planet + Josee, the Tiger and the Fish : หนุ่มหล่อกับสารพัดสัตว์
Me and You and Everyone We Know : หนังของเธอ หนังของฉัน หนังของเรา
DVD เด็กโต๋ : มาโต๋ถึงบ้านท่านแล้ว
ตอบจดหมายผู้อ่าน : ปริศนาห้วงรักของ In the Mood for Love
A Bittersweet Life หวานอมขมกลืน
FAT FILM 4 : เมื่อเพลงบันดาลใจ...ใครๆ ก็เลยทำหนัง
ก่อนจะกลับมากู้ภารกิจลับเป็นรอบที่ 3 ทอม ครูซเขาเคย
Fallen Angels คนตกสวรรค์ในวันฟ้าเปิด
A History of Violence ประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์แห่งความรุนแรง
Course Outline : Adorable Woman & Literature through Modern Media
แฉชีวิตคนตะลุยเทศกาลหนัง
ตะลุยเทศกาลหนัง Bangkok International Film Festival 2006 (Part 2)
ตะลุยเทศกาล Bangkok International Film Festival 2006
10 หนังยอดเยี่ยมประจำปี 2005
April Snow ปลายทางของคนรักหลงฤดู
ตะลุยเทศกาลหนัง 3rd World Film Festival of Bangkok (PART 5)
ตะลุยเทศกาลหนัง 3rd World Film Festival of Bangkok (PART 4)
ตะลุยเทศกาลหนัง 3rd World Film Festival of Bangkok (PART 3)
ตะลุยเทศกาลหนัง 3rd World Film Festival of Bangkok (PART 2)
ตะลุยเทศกาลหนัง 3rd World Film Festival of Bangkok (PART 1)
3-Iron เทวดาตกสวรรค์ผู้นำความฝันมาบรรจบพบความจริง
The Scarlet Letter มนุษยอัปลักษณ์
About Love เรื่องรักโลกาภิวัตน์
[บล็อกเชียร์หนัง] Farewell, Kuro หนังสำหรับคนรักหมา หนังสำหรับคนรัก หนัง
FaT Film 3 ไม่ใช่แค่ หนังขำขำ
Millennium Mambo แสงไฟแห่งสหัสวรรษใหม่
A Snake of June วงกลมพิศวงในหน้าฝนสีน้ำเงิน
ตะลุยเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติกรุงเทพฯ (Bangkok International Film Festival 2005)
ตะลุยเทศกาลภาพยนตร์ฝรั่งเศส (French Film Festival 2005)
ตะลุยเทศกาลภาพยนตร์ยุโรป (EU Film Festival 2005)
มหาลัย เหมืองแร่ เกียรติที่ต้องขุด มิตรภาพที่ต้องถักทอ
เฉิ่ม คลื่นรักลอยอ้อยอิ่งในโลกที่วิ่งติดจรวด
21 Grams น้ำหนักจิ๊กซอว์ที่ปะต่อชีวิต
ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ ภาพแห่งความเจ็บปวด
Happy Berry มิตรภาพสีลูกกวาด
My First Boyfriend ความรักครั้งแรก กับความทรงจำตลอดกาล
Code 46 เมื่อสิ่งสุดท้ายที่รู้คือ ความจริง
House of Flying Daggers ความจริง ความลวง ตัวจริง ตัวปลอม ความรัก
The Last Samurai ซามูไร คนสุดท้าย หรือซามูไรที่จะคงอยู่ ชั่วนิรันดร์
Life is Beautiful ชีวิตที่สวยงามกับคำโกหกอันแสนหวาน
La Belle ความรักสีขาวอันว่างเปล่า
Formula 17 เกย์โทเปีย เป็นแดนสวรรค์หรือเพียงฝันจำแลง?
Hana & Alice ความรักหลังลิ้นชัก
แด่ ร้านพี่คนนั้น
All About Lily Chou-Chou – แด่เธอ…บทเพลงแห่งอีเธอร์ (2)
All About Lily Chou-Chou แด่เธอ บทเพลงแห่งอีเธอร์ (1)
Wong Kar Wais Anthology แด่...โลกของหว่องกาไว
2046 รถไฟสายอดีต
ระลึกถึงภาพยนตร์-ศิลปะบนแผ่นฟิล์ม-จากวงการ J-ROCK
Crying Out for Love, In the Center of the World กู่ก้องร้องบอกรัก จากใจกลางโลก
ชำแหละปีศาจ Monster ใครกันแน่ที่เป็น ปีศาจ?
กำเนิดแห่งรัก...จากหนัง Hedwig and the Angry Inch
LOVE & POP ขอรักอันวิเศษนั้นแก่ฉันอีกสักครั้ง
Swallowtail Butterfly จดหมายเหตุถึงโลกของชุนจิ อิวาอิ
I Not Stupid ผมไม่โง่ แต่ถึงผมจะโง่ผมก็มี จิตใจ
พระเอกหน้าตาย-หลายบุคลิก ซาโตชิ ทซึมาบูกิ (Satoshi Tsumabuki)
Jam Films 2 ขบวนการรวมฮิตผู้กำกับญี่ปุ่น มากลับมาอีกครั้ง
Vibrator แรงสะเทือน ถึงหัวใจ
Requiem for a Dream บทสวดศพแด่ฝันและวันที่สิ้นสลาย
2046 ความเปลี่ยวเหงาล้ำอนาคตกับการรอคอยชั่วนิรันดร์
'นิยามมนุษย์' จากโลกภาพยนตร์
โฆษณา Oriental Princess : เป็นสิว = อาชญากรรม !!??
โดย คันฉัตร รังษีกาญจน์ส่อง
หมายเหตุ: ออนไลน์ครั้งแรกที่ //www.fuse.in.th/blogs/comment/3454
ทุกวันนี้เปิดโทรทัศน์ โฆษณาผลิตภัณฑ์ความงามทั้งหลายประเดประดังเข้าหาเราอย่างไม่หยุดหย่อน พวกเขาพยายามสร้างความคิดให้เราว่ามนุษย์ในอุดมคติต้อง ผิวขาว, ฟันขาว, รักแร้ขาว, หน้าอกใหญ่, ผมยาวสลวย ฯลฯ แต่ก่อนคนที่ต้องเครียดกับเรื่องพวกนี้มักจะเป็นคุณผู้หญิง แต่เดี๋ยวนี้คุณผู้ชายก็โดนด้วยเช่นกัน เพราะสินค้าพวกนี้มีชนิดแบบ For Men ออกมา
แต่พูดกันตรงๆ ยังไงโฆษณาของสินค้าพวกนี้สำหรับสุภาพสตรีก็นักหนากว่าของผู้ชายมาก ทั้งในแง่ปริมาณและความรุนแรง ...ความรุนแรงในที่นี้ผู้เขียนหมายถึง สาร, เนื้อหา หรือนัยแฝงเร้น ของโฆษณาดังกล่าว
ผู้เขียนเคยลองถามนักศึกษาในคลาสว่า โฆษณาครีมผิวขาว Whitening มักลงเอยด้วยตอนจบแบบไหน ไม่ต้องใช้เวลาคิดมาก นักศึกษาตอบทันทีว่า "มีแฟน" "ได้กับผู้ชาย" หรือบางคนตอบตรงไปตรงมาว่า "มีผัว" ซึ่งนี่แหละคือความน่ากลัวของโฆษณาเหล่านี้ที่สร้างความกลัว ความหวั่นวิตก ให้กับผู้บริโภคว่าถ้าไม่ขาวไม่สวยไม่เด้งแบบนางเอกในโฆษณา เธอจะหาแฟนไม่ได้น และต้องไม่ลืมว่าการเล่นกับความกลัวที่จะไม่มีแฟนหรือไม่ได้แต่งงานใช้ได้ ผลดีนัก 'รถไฟฟ้ามาหานะเธอ' หนังทำเงิน 150 ล้าน ก็เล่นกับวาทกรรมนี้นั่นแหละ
เราลองมาดูตัวอย่างสักสองชิ้น (ผู้เขียนสุ่มเอาจากค้นหาใน YouTube ไม่ได้ตั้งใจจะโจมตีสินค้าของยี่ห้อใดเป็นพิเศษ)
นี่คือตัวอย่างเบาะๆ ของโฆษณาประเภทครีมหน้าสวย ที่ผู้หญิงไม่อาจยืนหยัดอยู่ด้วยคนเดียวได้ แต่จะต้องผู้ชายอยู่ร่วมในโฆษณาด้วยเสมอ ผู้หญิงในสปอตตัวนี้มีสถานะแบบ Passive อย่างยิ่ง เธอถูกหนุ่มๆ รุมจิ้มหน้า และดูเหมือนเธอก็จะยินยอม ผู้ผลิตพยายามจะบอกว่าเพราะเธอหน้าเด้งนี่ไง ถึงมีผู้ชายมารุมล้อมถึงสองคน
ผู้ชายในโฆษณาปิดป้องใบหน้าของหญิงสาวที่มีสิว พร้อมบอกว่าเขาเขินอาย มันสะท้อนค่านิยมผู้ชายเป็นใหญ่อย่างเห็นได้ชัด เพราะเพศชายกลายเป็นคนตัดสินถึงความงามบนใบหน้า แถมยังมีบทบาทปิดบังหรือเซนเซอร์นางเอกจากสาธารณชน และสุดท้ายแล้วเธอก็ต้องพยายามสวยเพื่อพระเอกของเรื่อง ไม่ใช่สวยเพื่อตัวเธอเอง
ตัวอย่างข้างต้นทำให้เราเห็นชุดความคิดหรือทัศนคติที่น่าระวังระไวอย่าง ยิ่ง และล่าสุดก็มีโฆษณาตัวหนึ่งที่เป็นที่ถกเถียง และำทำให้ชาวไซเบอร์หลายคนไม่พอใจอย่างยิ่ง นั่นคือ โฆษณาของ Oriental Princess ชุด 'เป็นสิว = สกปรก' ...ลองมาดูโฆษณาตัวนี้กันก่อน
อย่างที่เห็นได้ชัดเจนว่าสปอตตัวนี้พยายามพูดเกินจริง (exaggerate) ในหลายๆ ประเด็นของการมีสิว ผู้ผลิตสร้างวาทกรรมที่ตีขลุมขึ้นมาว่า การเป็นสิวนั้นเกิดขึ้นเพราะเป็นคนสกปรก ดังเช่น
- ตอนต้นเรื่อง เพื่อนร่วมงานแสดงท่าทางรังเกียจนางเอกอย่างชัดเจน เพียงเพราะเธอมีสิว
- เสียงวอยซ์โอเวอร์ของนางเอกที่ว่า "คนเป็นสิว ก็เหมือนโดนสังคมตัดสินไปแล้่วว่าเป็นคน...สกปรก" ซึ่งแท้จริงแล้วสังคมใดๆ ที่ผู้คนมีสติสัมปชัญญะพอสมควร คงไม่คิดอะไรไร้สาระกันเช่นนี้ กลับเป็นโฆษณาตัวนี้ต่างหาก ที่สร้างชุดความคิดนี้ขึ้นมา
- ผู้คนรอบๆ ตัวนางเอกให้ขอสันนิษฐานต่างๆ ว่านางเอกเป็นสิวเพราะ ล้างหน้าไม่สะอาด, ไม่ค่อยสระผม, ไม่ซักปลอกหมอน ฯลฯ ทั้งที่ความจริงแล้ววิชาสุขศึกษาของทุกโรงเรียนต่างได้สอนว่าปัจจัยของสิว ยังมีเรื่องของ ฮอร์โมน กรรมพันธุ์ การพักผ่อนไม่เพียงพอ ความเครียดสะสม หรือ อาการแพ้ต่างๆ ด้วย ซึ่งผู้ผลิตโฆษณาส่วนใหญ่ต่างพร้อมใจกันละเลยความจริงพวกนี้ไป
สปอตดังกล่าวทำให้เรื่องสิว -ที่ทุกคนมีสามัญสำนึกว่าเป็นเรื่องธรรมชาติ- กลายเป็นเรื่องใหญ่โต แถมยังดราม่าเกินเหตุ (over-dramatize) ด้วยการแปรให้มันมีความรุนแรงเทียบเท่าอาชญากรรม เพราะสุดท้ายนางเอกต้องถูกจับขังคุก ซึ่งตัวนางเอกก็ยอมจำนน ประหนึ่งว่าเรื่องสิวเป็นเรื่องไม่มีทางแก้ ไม่มีทางที่เราจะต่อสู้ด้วยตัวเองได้ แต่ต้องรอใครสักคนมาชี้ทางสว่าง
นั่นก็คือ หญิงใส่แว่นที่รับบทคล้ายทนายสาว ซึ่งแท้จริงก็คือสัญลักษณ์แทนถึงผลิตภัณฑ์ของ Oriental Princess เธอมาด้วยประโยคที่เวอร์สุดๆ ว่า "คุณมีสองวิธีที่จะเป็นอิสระ" ตอนนี้กลายเป็นว่าการมีสิวตือการถูกจองจำคุมขัง ส่วนการที่มีหน้าสวยใสเด้งคืออิสรภาพ ทั้งที่จริงแล้วการพยายามดิ้นรนดั้นด้นจะมีหน้าสวยใสนั่นแหละคือ การเข้าสู่กรอบกับดักที่แน่นหนา
ท้ายสุดโฆษณาก็ปิดท้ายด้วยภาพนางเอกที่สวยเด้งขึ้นแบบเปลี่ยนไปเป็นคนละ คน พร้อมคำโปรยว่า "ถอดเรื่องจากความรู้สึกของ เอม อัจฉราพร" เพื่อสร้างเครดิตว่าโฆษณานี้เป็นการอิงเรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องโม้โคมลอย ทั้งที่ประชาชนไทยเกินหนึ่งล้านคนคงนั่งงงแน่ว่า เอม อัจฉราพร นี่คือใครกันแน่ ขนาดกูเกิ้ลหาแล้วก็ยังไม่เจอ
ทั้งนี้ผู้เขียนได้ย้อนดูโฆษณาตัวก่อนๆ ของ Oriental Princess จึงได้ค้นพบว่าพวกเขามีทัศนคติการ 'กดทับ' คนที่เป็นสิวมาแต่ไหนแต่ไร
หญิงสาวที่เป็นสิว ต้องเดิมก้มหน้าไปตลอดชีวิต เธอจะเชิดหน้าชูตาได้ ก็ต่อเมื่อเป็นคนสวยไร้สิวเท่านั้น
ส่วนอันนี้ยิ่งไปกันใหญ่ เพราะเทียบเคียงคนเป็นสิวกับผี
ผู้เขียนดูโฆษณาเหล่านี้แล้วก็ความเครียดขึ้นจนทำให้มีสิวบนใบหน้าเลยที เดียว อย่างไรก็ดี แม้ไม่ใช่ผู้เชียวชาญทางความงาม ผู้เขียนขอยืนยันว่าการเป็นสิวไม่ใช่เรื่องผิดปกติ เรื่องน่ารังเกียจ หรืออาชญากรรม แต่โฆษณาที่ทำออกมาแบบขาดสติและขาดความรับผิดชอบต่างหากคืออาชญากรรมที่แท้จริง
==================
ข่าวประชาสัมพันธ์
เชิญชมหนังสั้น 'ภูเก็ต' ที่ SFW เซ็นทรัลเวิลด์
หนังสั้นเรื่อง ภูเก็ต ของ อาทิตย์ อัสสรัตน์ (ผกก. Wonderful Town) นำแสดงโดย สรพงษ์ ชาตรี และ อิมซูจอง (นางเอก ตู้ซ่อนผี) จะฉายที่ SFW เซ็นทรัลเวิลด์ ช่วง 30 กันยายน - 27 ตุลาคม 2553 พร้อมแถมหนังสั้นอีกสองเรื่องคือ Boy Genius และ The Sigh
ดูรายละเอียดที่ //www.extravirginco.com/directors-screen.html
Create Date : 01 ตุลาคม 2553
Last Update : 1 ตุลาคม 2553 7:51:15 น.
18 comments
Counter : 7321 Pageviews.
Share
Tweet
เขาแค่จะบอกว่า เป็นสิวมันดูสกปรก ไม่ว่าคุณจะคิดยังไง
"แต่ในความเป็นจริงมันเป็นเช่นนั้น คือมีสิว=สกปรก"
โฆษนาก็แค่ บอกว่า มีสิวมันดูสกปรกนะ(ไม่ว่าจะมีด้วยเหตุผลอะไร) ซึ่งในโฆษนาก็บอกเป็นนัยๆ แล้ว ว่า ผู้หญิงที่เป็นสิว ถูกตัดสินจากคนรอบข้าง ที่ไม่ทราบเหตุผลที่แท้จริง ของการเป็นสิว(ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็นคนสกปรก)
ถ้าไม่อยากดูสกปรกในสายตาคนอื่น มารักษาสิวกันเถอะ
แล้วคนเป็นสิวมีใครที่ไม่อายบ้าง เป็นใครก็ต้องอายทั้งนั้น เพราะถูกเพื่อนล้อได้ง่าย(ถ้าเป็นวัยรุ่น)
โดย: ผมว่าคุณดูแล้วตีความไม่ละเอียดมากกว่า IP: 58.9.129.253 วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:3:38:08 น.
มันอยู่ที่ฮอร์โมนแต่ละคนด้วยคับ โฆษณามันทำแบบเว่อเกินไป
โดย: 1144 IP: 183.88.61.142 วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:5:02:58 น.
ตอบ คห.ที่ 1
> แล้วคนเป็นสิวมีใครที่ไม่อายบ้าง
> เป็นใครก็ต้องอายทั้งนั้น
> เพราะถูกเพื่อนล้อได้ง่าย(ถ้าเป็นวัยรุ่น)
อันนี้จริงครับ
แต่คำถามคือ โฆษณาทำถูกหรือครับที่ยิ่งตอกย้ำความน่าอับอายนี้? นี่เป็นเรื่องชอบธรรมหรือครับ ส่วนตัวผมคิดว่า ไม่
โดย:
merveillesxx
วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:7:46:03 น.
โฆษนามันคือการตอกย้ำความรู้สึกอยู่แล้วครับ
โฆษนาอาหาร ก็ต้องตอกย้ำว่ามันอร่อยโง้นงี้ ให้ดูน่ากิน ให้คนรู้สึกหิว
โฆษนาประกันก็ตอกย้ำว่า ชีวิตมีความเสี่ยง ทำประกันซะตายไปลูกหลานจะได้สบาย
โฆษนารักษาสิว เขาก็ต้องตอกย้ำสิครับว่า สิว มันดูสกปรก น่ากลัว ไปรักษาซะ
คุณบอกว่า ไม่เป็นธรรม ไม่เป็นธรรมกับใครล่ะครับ คนที่เป็นสิวอยู่ เขาดูแล้วจะยิ่งรู้สึกอยากรักษาให้มันหายๆไปซะ (มีใครไม่อยากให้สิวหายบ้าง) ซึ่งเป็นเรื่องดี
คนที่ไม่ได้เป็นก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ไม่ได้รังเกียจคนเป็นสิวเพิ่ม
แล้วใครล่ะที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม?
โฆษนาก็แค่เอาเรื่องที่รู้กันอยู่แล้ว มาขยายความแค่นั้นเอง ซึ่งเป็นเรื่องปกติของโฆษนา
โดย: ลองตีความดูดีๆ IP: 58.9.129.253 วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:10:40:32 น.
เป็นสิว เป็นเรื่องน่าอับอาย คุณต้องรีบรักษา ไม่งั้นคนรอบข้างจะรังเกียจ...
มีโอะไรที่มันโง่บัดซบกว่านี้ได้อีกไหมเนี่ย!!
โดย:
ข้าวผัดบูด
วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:12:02:10 น.
คห.4 ฮะ การที่โฆษณาตอกย้ำว่าการเป็นสิวเป็นเรื่องเลวร้ายในการดำเนินชีวิต เเล้วคุณยังจะมาถามอีกหรอครับ ว่าใครไม่ได้รับความเป็นธรรม?? การที่โฆษณาสร้างภาพให้ดูเลวร้ายขนาดนี้เเล้วยังบอกว่าก้เป็นเรื่องปกติที่รับได้ ผมก็คงจะพูดเเบบเดิม
"มีอะไรที่มันบัดซบกว่านี้อีกมั้ย"
โดย: ข้าวผัดบูด IP: 182.52.64.9 วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:18:46:55 น.
คุณ "ผมว่าคุณดูแล้วตีความไม่ละเอียดมากกว่า" และ "ลองตีความดูดีๆ" - สิวเป็นเรื่องธรรมชาติครับ ตั้งแต่ลืมตาดูโลกมา ผมยังไม่เคยรังเกียจคนเป็นสิวเลยนะ - 5555
โดย: นายสุภาพ ข้าวหลามอร่อย IP: 111.84.0.86 วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:19:06:17 น.
ในฐานะที่เรียนสายโฆษณาขอตอบตรงๆว่า
ถ้า Creative ไม่มีจรรยาบรรณในวิชาชีพที่เพียงพอ ผลของโฆษณาก็จะออกมาเป็นแบบนี้
แต่จะว่าไปเอาแค่คำว่าจรรยาบรรณมาตั้งเป็นเกณฑ์ไว้ ก็คงไม่เพียงพอ เมื่อระบบทุนนิยมซึ่งหมายถึงเจ้าของบริษัทที่อยากให้ผลิตภัณฑ์ของตนออกมาในรูปแบบไหน และคาดหวังว่ากลุ่มเป้าหมายเค้าเป็นยังไง
แต่ก็เห็นด้วยว่า การสร้างทัศนคติว่าการมีสิวเป็นเรื่องที่ จะทำให้ตัวเองกลายเป็นคนชายขอบนั้น เป็นทัศนคติที่เหยียดหยามความเป็นมนุษย์ด้วยกันอย่างชัดเจน
แล้วถ้าหากการ "ตีความ" ที่ขาดวิจารณญาณที่ดีแล้ว การปล่อยให้ชิ้นงานโฆษณาสามารถโน้มน้าวความคิดเราได้สำเร็จถือเป็นความสำเร็จของชิ้นงาน
แต่คนที่ตกเป็น "เครื่องมือ" ให้เค้าจูงจมูก คงไม่ต้องบอกมั้งว่าหมายถึงอะไร ?
โดย:
Onlineza
วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:22:52:01 น.
คุณความเห็นที่หนึ่งนั่นแหละ ที่ไม่รู้จักตีความ...
ไม่น่ามาลั่นให้ดูโง่เลย...เฮ้อ
โดย: ต่อแถวคริสปี้ ครีม IP: 58.9.89.222 วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:23:25:50 น.
แปลว่าถ้าผมเป็นสิวผมควรรีบนำเงินที่หามาได้ไปรักษาโดยด่วนเลยใช่ไหมครับ เพราะว่ามันเป็นการน่าอับอายมากที่สังคมเขาจะรับไม่ได้
เงินนั้นผมหามาได้จากการทำงานหนัก อาชีพผมเป็นอาชีพที่ทำงานเพื่อผู้อื่น เพื่อสังคม แต่ถ้าผมเป็นสิว มิติในชีวิตด้านอื่นของผมหมดลงทันทีใช่ไหมครับ ผมต้องรีบไปรักษาสิวก่อน จากนั้นค่อยมาว่ากันใช่ไหมว่าผมทำงานหนักแค่ไหน มีคุณค่าต่อชีวิตผู้อื่นยังไง เลี้ยงดูพ่อแม่ดีหรือเปล่า
ผมเข้าใจเขาว่าทำไมมันถึงออกมาแบบนี้ จากที่เคยมีเพื่อนทำงานโฆษณาอยู่บ้าง คำถามที่ผมอยากตั้งไม่ใช่ว่าคนทำโฆษณาผิดหรือเปล่า แต่จรรยาบรรณของการขายสินค้า ที่ลดค่าความเป็นมนุษย์ของเรา บางทีเราเองห้ามไม่ได้ แต่เราต้องรู้จักพิจารณาครับ ว่าโฆษณาไม่ใช่ของดี และอย่าไปยอมรับว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาต้องขายของ เรามีสิทธิไม่เชื่อได้ครับ
โดย: คน(เคย)ทำโฆษณา IP: 183.89.81.138 วันที่: 2 ตุลาคม 2553 เวลา:0:44:02 น.
นี่แหละทัศนคติของเอเยนซี่โคดสะนา(และลูกค้า)ยุคนี้
สมัยก่อน โฆษณาแนว negative approach แบบนี้จะถูกยิงตกตั้งแต่ในห้องประชุม
เดี๋ยวนี้ยิ่งฉีก ยิ่งเว่อร์ในการนำเสนอเท่าไร ยิ่งดี ตกลงทำโคดสะนาสนองตัณหาคนทำกันหรือไงไม่ทราบ
ส่วนสูตรสำเร็จฮาร์ดเซลเรื่องใช้แล้วกระรอกผู้ชายได้เป็นฝูงเนี่ย คิดว่าต้องคงอยู่คู่ Product พรรค์นี้ไปชั่วฟ้าดินสลาย
ข้ออ้างคงมาจากการวิจัยถึงวิสัยทัศน์ชะนีไทย ว่ายังไงเรื่องพูชายต้องมาก่อน ส่วนจะมีผลต่อทัศนคติคนดูยังไงขอไปวิจัยชาติหน้าตอนค่ำๆ แร้วกาน
โดย: หมีบางกอก (
Bkkbear
) วันที่: 2 ตุลาคม 2553 เวลา:3:31:01 น.
มันเป็นเรื่องที่เล่นกับ Insight ของมนุษย์ครับ
ตัวเองก็รู้สึกเช่นนัน้ว่า การมีสิว = สกปรก ผมคนนึงที่คิดเช่นนั้น และ ก็คิดว่ามีคนอีกจำนวนไม่น้อยรู้สึกเช่นนี้ เหมือนกัน ผมกลับมองว่า โฆษณานี้ ถูกทำขึ้น เพื่อกระตุ้นให้กลุ่มเป้าหมายได้หันมาดูแลตัวเอง และการเลือกซื้อผลิตภัณฑ์ของเจ้าของสินค้า
และแน่นอน ค่านิยมทางสังคมก็มีให้เห็นกันอยู่แล้วว่า ไร้สิว ย่อมดีกว่า มีสิว
แต่สำหรับกลุ่มคนที่ไม่ใช่กลุ่มเป้าหมาย ดูไป ก็อาจจะรู้สึกได้ในอีกแง่หนึ่ง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เมือถามว่าโฆษณานี้ ผิดจริยธรรมไหม ผมว่า ไม่ผิด เพราะ โฆษณาหยิบยกเรื่องค่านิยมที่มีอยู่จริงในสังคมมาพูดให้ชัดขึ้น ซึ่งหล่านี้ล้วนเป็น Insight ที่มีอยู่จริงในมนุษย์ครับ ไม่ใช่โฆษณาเป็นตัวสร้างขึ้น
โดย: ขยายความ IP: 183.89.13.165 วันที่: 2 ตุลาคม 2553 เวลา:13:46:29 น.
มันเคยมีเหรอ ไอ้คนเป็นสิว ต้องถูกไล่ออกจากงาน
(แต่ถ้าทำงานอยู่พวก ร้านขายยาเสริมความงาม หรือยารักษาสิว อันนี้ก็มีสิทธิ์โดนไล่ออกอะนะ)
แต่ถึงขั้นไปติดคุกนี่เอ่อ...
ไอ้สิ่งที่สื่อว่า สิวเป็นเรื่องสกปรก ลามไปถึงน่ารังเกียจ
ทั้งที่สิวนี่ เรื่องธรรมชาติ ต่อให้รักษาตัว รักษาหน้าแค่ไหน
ใครบ้างไม่เคยเป็นสิวฟะ ปัจจัยในการเกิดสิว แม่งเยอะสัด!
แน่นอน ผู้หญิงเวลามีสิว เธอก็อาย
แต่มันไม่ได้เลวร้าย หรือต้องทำให้รู้สึกแย่ขนาดนั้นโว้ย
แล้วมึงจะบอกว่า ไม่ผิดจรรยาบรรณอีก
ไอ้การสร้างค่านิยมผิดๆ น่ะ ไม่เรียกผิดจรรยาบรรณ
แล้วเรียกว่าไร หรือเรียกว่า ผิดที่โง่เชื่อกูเองใช่ไหม!!
โทษทีเหอะ คุณขยายความนี่ ถ้าไม่ใช่ทีมผู้ทำโฆษณาชุดนี้
ก็คงเป็นสุดยอดผู้คน ที่เข้าใจงานนี้ได้อย่างเยี่ยมยอดมากกกกก
สุดยอดมากครับท่าน!!!
คนที่บ้าน คนทั้งซอย คนไม่รู้เท่าไหร่ที่ผมรู้จักและไม่รู้จักใน internet (เท่ห์ไหม ผมพิมพ์อังกฤษได้)
เขาดูแล้วรู้สึกว่า "แม่งเวอร์ ปัญญาอ่อน โฆษณาห่าไรเนี่ย"
คนทำโฆษณาชุดนี้เจ๋งจริงๆ ที่ทำให้คนเกลียดได้เยอะแยะมากมาย
แต่มีคนชอบที่เข้าใจได้อย่างลึกซึ้ง ชนิดที่ ต้องด็อกเตอร์กันเลยทีเดียว อย่างคนจำนวนนึง แถมเสือกเป็นผู้ชายด้วย
สุดยอดมากครับ!
โดย: วัชผู้มีสิวเป็นล้าน แต่ไม่เคยโดนไล่ออกและติดคุกเพราะมีสิว! IP: 61.90.76.83 วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:1:30:03 น.
^^ สวัสดีครับ
ผมเองก็เคยทำรายงานส่งอาจารย์
หัวข้อ สัญญะแฝงในสื่อโฆษณาทางโทรทัศน์
ผมหยิบโฆษณาของ Oriental Princess ชุดก้มหน้า
มาเขียน
แล้วผมก็ประทับใจในBlog ของพี่
เพราะว่ามุมมองของผมที่เขียนส่งอาจารย์
ก็เป็นเช่นนี้เลย
สร้างค่านิยมผิดๆ บั่นทอนจิตใจสตรี
บางคนขาดความมั่นใจไปเลย
เป็นสิวแล้วจะไม่กล้ามองท้องฟ้าหาความสดใสและแสงสว่างได้เลยหรือ
มันอยู่ที่จิตใจภายในมากกว่า เย้
สู้สู้ครับพี่ ขยันเขียนๆครับ
ผมจะมาอ่านบ่อยๆ
โดย: Toto3113 IP: 118.172.55.58 วันที่: 19 ตุลาคม 2553 เวลา:1:37:44 น.
ขอบคุณมากครับ :)
โดย:
merveillesxx
วันที่: 20 ตุลาคม 2553 เวลา:11:35:23 น.
ไม่ได้เข้ามาอ่านบอล็คคุณเมอร์ตั้งนาน สบายดีไหมครับ บอยดูโฆษณาชุดนี้แล้วรู้สึกว่า ตัวของโฆษณาพยายามสร้างค่านิยมใหม่ๆให้กับสังคมไทย คือ สิว = อาชญากรรม พูดตามตรงว่าโฆษณาชุดนี้เหมือนเป็นการซัฟฟอร์ตพวกคลีนิคผิวหนังไปด้วย
ตามตัวผลิตภัณฑ์ Oreintal Princess จะเน้นไปที่สาวมหา'ลัยหรือพวกสาวออฟฟิตช่วงตนๆ ซึ่งจะคลั่งในพวกเครื่องสำอาง แฟชั่น ความงามอย่างกู่ไม่กลับ พอโฆษณาตัวนี้ออกมา แล้วไม่มีข้อมูลว่าสิวเกิดจากอะไร ( อย่าง Smooth E ถึงจะมีเรื่องผู้ชาย ผู้หญิง แต่ก็ยังบอกปัญหาของสิว ) มันก็เลยทำให้คนดูบางกลุ่มรู้สึกว่า " ฉันมีสิวไม่ได้ ถ้ามีสิวสังคมต้องรังเกียจฉันแน่ๆ" ทั้งๆทีทุกคนก็เคยเป็นสิว ( สาวหน้าใส ยังเคยมีสิว ไปหาหมอหน้าเด้ง แต่หลังก็มีสิว ) เพราะฉะนั้นตัวโฆษณาเลยตัดบทซะ ถ้าเธอเป็นสิว ( ที่หน้า ) สังคมก็จะรังเกียจ ( ไม่มีเหตุผล )
แต่ถ้าบอยมองในแง่การตลาด โฆษณาตัวนี้ต้องการฉีกแนวผลิตภัณฑ์อื่นๆที่มุ่งเน้้นด้าน Sex Appeal ว่าหน้าใสสาวติด-หนุ่มติด มาเล่นด้านอื่นแทน คือเขาอาจต้องการทำสื่ออกมาแรงๆเพื่อให้คน " ด่า " เพื่อให้ผลิตภัณฑ์มีชื่อติดตลาดเหมือนดารามีเรื่องฉาวๆ แล้วขายดีกว่าเดิม
อันนี้คือที่บอยคิดได้ครับ
โดย: BOY IP: 115.87.232.110 วันที่: 21 ตุลาคม 2553 เวลา:23:10:47 น.
ผมเป็นคนนึงที่ทำโฆษณา แม้จะไม่เกี่ยวกับ oriental princess แต่อย่างใด
แต่ผมว่า ที่คุณเขียนก็ดูจะเกินไปหน่อย เพราะทุกวันนี้ผู้บริโภคมีสมองมากกว่าที่คุณคิด แค่บอกว่าสิวมันน่าอาย เค้าก็ไม่ได้อายตามที่พูดหรอกครับ แล้วมันก็ไม่ได้ทำให้เค้าซื้อของอยู่แล้ว และที่สำคัญ ผมว่า โฆษณาตัวนี้ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่า น่าอายฉิบหาย ตรงไหน.. ดูแล้วขำๆมากกว่า
(ผมก็มีสิว คุณอาจจะไม่ได้มีสิว คุณเลยรู้สึกว่า ด่า หรือคิดมากไป)
แต่คนมีสิวแบบผมดูแล้วกลับรู้สึกว่า 'มันไม่ได้ขนาดนั้นหรอก ฮ่าๆ'
โดย: คิดเยอะไปครับ มนุษย์มันซับซ้อนกว่านั้น IP: 124.120.196.32 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:14:09:47 น.
ผู้หญิง น้อยคนมากค่ะ ที่จะไม่กังวลเรื่องสิว
อืม...จะว่ายังไงดีล่ะ
มันจะเป็นเพราะฮอร์โมนรึเปล่านะ
แบบว่าเอสโตรเจนที่มีมากส่งผลต่อความเป็นคนรักสวยรักงามอะไรแบบนี้(แฮ่..พยายามเอามาโยงๆกันอยู่ )
เรื่องแบบนี้
มันมีหลายมิติมากนะคะ
โดยส่วนตัวแล้ว รับได้ค่ะ
รับได้ถ้าหน้าเป็น สิว
มิบังอาจแสดงความคิดเห็นบอกว่า ความคิดไหนถูกหรือผิด
แต่ว่า พอมีสิว ขึ้นที่หน้า
เราก็จะเกิดอาการแบบนี้ค่ะ
ว๊า!!!
สิวจ่า
ย้ายไปอยู่ที่ก้นกันได้มั้ยเนี้ย....
เขินอายค่ะ
แต่ชั้นคิดแบบนั้นจริงๆ
โดย:
nobuta wo produce
วันที่: 9 ธันวาคม 2554 เวลา:20:01:34 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
merveillesxx
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 58 คน [
?
]
สำส่อนทางการดูหนัง ฟังเพลงและเสพวรรณกรรม
New Comments
Friends' blogs
"ผมอยู่ข้างหลังคุณ"
Mint@da{-"-}
grappa
I will see U in the next life.
cottonbook
strawberry machine gun
fonkoon
แพนด้ามหาภัย
renton_renton
DropAtearInMyWineGlass
พรเก้าประการ
แค่เพียงรู้สึกสุขใจ
วัชเจียเหว่ย
KiSs MoRe
ต้องบอกด้วยเหรอ
แฟนผมตัวดำ
BlueWhiteRed
Evil is Live
ปลาทองแก้มยุ้ย
ฟ้าดิน
ยิ่งยง นั่งยองยอง
BloodyMonday
Webmaster - BlogGang
[Add merveillesxx's blog to your web]
Links
BioScope
House
Apex Siamsquare
วินทร์ เลียววาริณ
สำนักหนังสือไต้ฝุ่น
THAIWRITER.NET
Madeliene du Scudery
มูลนิธิหนังไทย
thaishortfilm.com
เจ้าชายน้อย
โอเพ่นออนไลน์
Riverdale
Nomorebrain
visuallyyours2
Boat@CalArts
ทศพล บุญสินสุข
MurderCase & Mystery
BLACK FOREST
danaya
lolay
nanoguy
THIRD CLASS CITIZEN
Bioscope blog
Fuse blog
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
"แต่ในความเป็นจริงมันเป็นเช่นนั้น คือมีสิว=สกปรก"
โฆษนาก็แค่ บอกว่า มีสิวมันดูสกปรกนะ(ไม่ว่าจะมีด้วยเหตุผลอะไร) ซึ่งในโฆษนาก็บอกเป็นนัยๆ แล้ว ว่า ผู้หญิงที่เป็นสิว ถูกตัดสินจากคนรอบข้าง ที่ไม่ทราบเหตุผลที่แท้จริง ของการเป็นสิว(ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็นคนสกปรก)
ถ้าไม่อยากดูสกปรกในสายตาคนอื่น มารักษาสิวกันเถอะ
แล้วคนเป็นสิวมีใครที่ไม่อายบ้าง เป็นใครก็ต้องอายทั้งนั้น เพราะถูกเพื่อนล้อได้ง่าย(ถ้าเป็นวัยรุ่น)