BlogGang.com : : merveillesxx : OXYGEN : เมื่ออากาศเป็นพิษ

OXYGEN : เมื่ออากาศเป็นพิษ

by merveillesxx

OXYGEN (2012, Teerawat Mulvilai, A+/A)

(ความยาวประมาณ 70 นาที)

งานปิดไตรภาคของ ธีระวัฒน์ มุลวิไล แห่งคณะ B-Floor ภาคแรกคือ Flu-O-Less-Sense ที่พูดถึงเหตุการณ์สลายการชุมนุมเมื่อปี 2553 (และน่าจะเป็นหนึ่งในสื่อศิลปะที่ react ต่อเหตุการณ์นี้เร็วที่สุด) ภาคสอง Fool Alright คือการย้อนประวัติศาสตร์ไปดูความป่วยไข้ตั้งแต่ปี 2475 เรื่อยมา ส่วน Oxygen เป็นการพูดเปรียบเปรยถึงบรรยากาศรอบตัวเรา ธาตุอากาศที่รายล้อมเรา อากาศที่เราสูดดมหายใจเข้าไป

ตามชื่อเรื่อง - ออกซิเจน - โดยรวมแล้วงานชิ้นนี้มีลักษณะที่ abstract กว่าภาคก่อน โทนอารมณ์ค่อนข้างละเอียดอ่อน พริ้วไหว ไม่ได้กระแทกกระทั้นเหมือนสองภาคที่แล้ว คอนเซ็ปต์ของคำว่าออกซิเจนยังกินความไปถึง ด้าน movement ที่ส่วนใหญ่ตั้งอยู่บนฐานของลมหรืออากาศ ไม่ว่าจะขบวนการเคลื่อนไหวที่ลอยไปมา การยุบพองของร่างกายที่เหมือนจังหวะการหายใจ รวมถึงอากัปกิริยาการสูดกินอากาศที่ปรากฏตลอดเรื่อง

ในช่วงครึ่งแรกของ Oxygen เป็นไปในทางที่ดูได้เพลินๆ แต่อาจจะยังไม่ค่อยมีอะไร impact ผู้เขียนสักเท่าไร เริ่มรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับการแสดงตั้งแต่ช่วงครึ่งหลัง เริ่มด้วยการโปรเจคต์ภาพเหตุการณ์ 6 ตุลา 2519 อันโด่งดัง จากนั้นตัวละครชายหนุ่มถือหุ่นรูปคนที่ไม่มีศีรษะออกมา (อาจเชื่อมโยงไปถึงการแขวนคอที่ไม่น่าเกิดขึ้น?) พร้อมด้วยกลุ่มคนใส่หน้ากากน่ากลัว ค่อยๆ เดินออกมาแล้วรื้อควักไส้ในของหุ่น -ซึ่งเป็นกระดาษหนังสือพิมพ์- จนหมดสิ้น ก่อนจะเก็บกวาดเศษกระดาษนั้นกลับไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉากนี้นำเสนออย่างเงียบงัน แต่น่าขนลุก

หลังจากฉากดังกล่าว การแสดงเริ่มเข้าสู่ความตึงเครียดมากขึ้น ท่าทางของการสูดกินอากาศกลับมาอีกครั้ง แต่ราวกับว่าอากาศที่เหล่าตัวละครสูดเข้าไปกลับเป็นพิษร้าย พวกเขากลายเป็นโรคประหลาดคือ โรคพนมมือแล้วเอาออกไม่ได้ และนำไปสู่ซีนที่ทรงพลังที่สุดของการแสดง เมื่อตัวละครเล่นเกมไล่วิ่งเหยียบลูกโป่งกัน แต่ทว่าลูกโป่งของผู้ชนะ ดูเหมือนจะกลับมาทำร้ายพวกเขาเสียเอง ฉากนี้น่าทึ่งตรงการใช้วัสดุอุปกรณ์ที่ดูง่ายๆ อย่าง ลูกโป่ง หรือ ผ้าพลาสติกขนาดใหญ่ แต่กลับสามารถดัดแปลงเป็นการเคลื่อนไหวที่น่าทึ่ง

ตามปกติในงานของ B-Floor (โดยเฉพาะงานกำกับของคุณธีระวัฒน์) ความหมายของฉากต่างๆ การเคลื่อนไหวใดๆ ต้องนำไปขบคิดหรือตีความต่อกันเอาเอง บางทีก็ให้ความรู้สึกราวกับเล่นจิ๊กซอว์อ อีกสิ่งที่ผู้เขียนชอบคือ การจบอย่างปลายเปิด ภาพของเหล่าตัวละครที่ดูเหมือนจะคลี่คลายหายใจได้อย่างคล่องคอ แต่ท้ายสุดก็มีบรรยากาศแห่งความไม่น่าไว้วางใจ และปิดจบด้วยสีหน้าหวาดหวั่นของพวกเขา ยิ่งทำให้เรารู้สึกเชื่อมโยงกับตัวละครได้มากขึ้น เมื่อออกจากโรงละครไปแล้ว กลิ่น - มวล - หรือบรรยากาศของออกซิเจนที่เราสูดดมเข้าไป ก็ไม่ได้ต่างจากพวกเขาเลย

หมายเหตุ: การแสดงชุดนี้ได้รับเชิญไปแสดงที่เทศกาล Underground Zero ที่นิวยอร์คในช่วงปลายเดือนกรกฎาคม ก่อนหน้านี้คณะ B-Floor ได้ทำการระดมหาค่าตั๋วเครื่องบินอย่างเอาเป็นเอาตาย ซึ่งถือเป็นกรณี Crowd Funding ที่น่าสนใจของศิลปินอิสระในไทย

Oxygen แสดง 5-16 ก.ค. 2555 ที่สถาบันปรีดี พนมยงค์ ทองหล่อ ดูรายละเอียดที่ //www.facebook.com/events/182081485254215/

** ภาพประกอบจากเฟซบุ๊ค TvMunk

Create Date : 06 กรกฎาคม 2555

Last Update : 6 กรกฎาคม 2555 17:56:42 น.

0 comments

Counter : 3045 Pageviews.