คนไอทีรุ่นแรกๆ
ถ้าจะว่าไปแล้ว ตลอดชีวิตการทำงานของผม อยู่กับงานไอทีมายาวนาน เห็นการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี และผู้คนที่เกี่ยวข้องมากมาย ทั้งคนภายนอก เช่น คนขายเครื่องฯ คนภายใน ตั้งแต่เก่งมากๆปานเทพมาเกิด คนปกติปานกลางทั่วๆไป
ตอนอยู่มัธยมปลาย ผมเห็นรุ่นพี่ที่เรียนมหาวิทยาลัยมักหนีบกระดาษที่มีรอบปรุขอบๆ มันโก้มาก ที่จะบอกใครๆทางอ้อมว่าเป็นกระดาษที่พิมพ์จากเครื่องคอมพิวเตอร์
ผมมองเห็นอนาคตของตัวเองจากกระดาษเหล่านั้น
ผมเลือกไปเรียนวิชาที่เกี่ยวกับเครื่องคอมพิวเตอร์ คงไม่พ้นวิชาสถิติ ภาพคอมพิวเตอร์ในสมัยนั้น จินตนาการได้ยาก การสั่งให้เครื่องทำงาน เหมือนติดต่อกับอะไรสักอย่างที่เราไม่รู้ ใช้บัตรเจาะรู เป็นคำสั่ง หรือข้อมูล แล้วต้องส่งผ่านมหาวิทยาลัยไปประมวลผลที่เขาให้บริการ น่าจะเป็น จุฬาฯ กับสำนักงานสถิติแห่งชาติ ผลจะกลับมาเป็นกระดาษที่พิมพ์โดยใช้เครื่องที่ยิงด้วยเข็ม กว่าจะกลับมา และกว่าจะรู้ว่าเขียนโปรแกรมถูกหรือผิด ก็ใช้เวลาเป็นสัปดาห์
การเขียนโปรแกรมมักเป็นยาขมสำหรับบางคนรวมทั้งผมด้วย ผมอยากเรียนทฤษฏีทางคณิตศาสตร์ที่ลึกซึ้งมากกว่า อยากเป็นนักทฤษฏีว่างั้น แต่ไม่อยากเขียนโปรแกรม ซึ่งขัดกัน เมื่อจบออกมา ก็มีวุฒิสถิติศาสตร์ วิชาโท คอมพิวเตอร์
แม้คนจบน้อยก็ใช่ว่าจะหางานได้ง่ายๆ ใน พ.ศ. 2524 ยุคนั้นเศรษฐกิจไม่ค่อยดีนัก ผมไปสมัครเป็นโปรแกรมเมอร์ที่องค์กรใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งเริ่มใช้คอมพิวเตอร์มาไม่นาน เขาบอกว่ามีแต่ตำแหน่งพนักงานเจาะบัตร วันๆ ทำแค่เจาะบัตรด้วยเครื่องเพื่อส่งให้คอมพิวเตอร์ประมวลผลอีกที แต่ก็ยังโชคดีที่ได้งานด้านสนับสนุน แทนที่จะได้งานเขียนโปรแกรม งานสนับสนุนก็ไม่มีอะไรมาก เรียนรู้การใช้โปรแกรมที่ออกแบบจากโปรแกรมเมอร์หรือนักวิเคราะห์ระบบไม่รู้หรอกว่าเขาเขียนกันอย่างไร รู้แต่ผลลัพธ์ของมัน
งานหลักของโปรแกรมเมอร์สมัยนั้น คงไม่พ้นการประยุคต์งานที่เคยทำด้วยมือมาสู่การใช้คอมพิวเตอร์แทน งานด้านสนับสนุนจะเรียนรู้ ทดสอบโปรแกรม จนน่าพอใจแล้วจึงออกไปสอนผู้ใช้ กลายเป็นอาจารย์ของผู้ใช้ไปโดยปริยายสามารถแนะนำการแก้ไขปัญหาได้
แม้จะจบวุฒิเดียวกัน ผ่านการเรียนคอมพิวเตอร์มาอย่างเข้มข้นเหมือนกัน แต่งานด้านสับสนุน กับโปรแกรมเมอร์ หรือนักวิเคราะห์ระบบ ก็แตกต่างกันลิบลับ ทั้งรายได้และความสำคัญถึงกระนั้นก็ดี ในสายตาของผู้ใช้แล้ว มองเราอย่างกับเป็นคนทำทั้งหมด ในยุคแรกๆนั้น โปรแกรมเมอ์จึงมีบทบาทมากที่สุด ทั้งเขียน ทั้งวางระบบงาน แต่ถ้าออกแบบมายาก ผู้ใช้ไม่ค่อยโอเค ก็แย่เหมือนกัน หรือไม่ก็ต้องทนๆกันไป Diarist Blog
Create Date : 06 มีนาคม 2562 |
Last Update : 7 มีนาคม 2562 13:53:53 น. |
|
23 comments
|
Counter : 706 Pageviews. |
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณ**mp5**, คุณหอมกร, คุณmambymam, คุณtuk-tuk@korat, คุณตะลีกีปัส, คุณtoor36, คุณเรียวรุ้ง, คุณอุ้มสี, คุณhaiku, คุณmariabamboo, คุณเกศสุริยง, คุณnewyorknurse, คุณซองขาวเบอร์ 9, คุณชีริว, คุณSai Eeuu, คุณกะว่าก๋า, คุณเริงฤดีนะ, คุณล้งเล้งลัลล้า |
โดย: **mp5** วันที่: 7 มีนาคม 2562 เวลา:13:34:50 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 7 มีนาคม 2562 เวลา:14:08:33 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 7 มีนาคม 2562 เวลา:15:53:16 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 7 มีนาคม 2562 เวลา:22:12:36 น. |
|
|
|
โดย: เรียวรุ้ง วันที่: 7 มีนาคม 2562 เวลา:22:50:49 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 7 มีนาคม 2562 เวลา:22:55:21 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 7 มีนาคม 2562 เวลา:23:14:49 น. |
|
|
|
โดย: mariabamboo วันที่: 8 มีนาคม 2562 เวลา:10:10:41 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe วันที่: 8 มีนาคม 2562 เวลา:10:18:34 น. |
|
|
|
โดย: เกศสุริยง วันที่: 8 มีนาคม 2562 เวลา:13:57:09 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว วันที่: 8 มีนาคม 2562 เวลา:22:56:39 น. |
|
|
|
โดย: Sai Eeuu วันที่: 9 มีนาคม 2562 เวลา:4:47:43 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 มีนาคม 2562 เวลา:20:04:53 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 มีนาคม 2562 เวลา:6:35:39 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 16 มีนาคม 2562 เวลา:11:24:46 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 17 มีนาคม 2562 เวลา:9:34:33 น. |
|
|
|
|
|