คนไอทีรุ่นแรกๆ ถ้าจะว่าไปแล้ว ตลอดชีวิตการทำงานของผม อยู่กับงานไอทีมายาวนาน เห็นการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี และผู้คนที่เกี่ยวข้องมากมาย ทั้งคนภายนอก เช่น คนขายเครื่องฯ คนภายใน ตั้งแต่เก่งมากๆปานเทพมาเกิด คนปกติปานกลางทั่วๆไป ตอนอยู่มัธยมปลาย ผมเห็นรุ่นพี่ที่เรียนมหาวิทยาลัยมักหนีบกระดาษที่มีรอบปรุขอบๆ มันโก้มาก ที่จะบอกใครๆทางอ้อมว่าเป็นกระดาษที่พิมพ์จากเครื่องคอมพิวเตอร์ ผมมองเห็นอนาคตของตัวเองจากกระดาษเหล่านั้น ผมเลือกไปเรียนวิชาที่เกี่ยวกับเครื่องคอมพิวเตอร์ คงไม่พ้นวิชาสถิติ ภาพคอมพิวเตอร์ในสมัยนั้น จินตนาการได้ยาก การสั่งให้เครื่องทำงาน เหมือนติดต่อกับอะไรสักอย่างที่เราไม่รู้ ใช้บัตรเจาะรู เป็นคำสั่ง หรือข้อมูล แล้วต้องส่งผ่านมหาวิทยาลัยไปประมวลผลที่เขาให้บริการ น่าจะเป็น จุฬาฯ กับสำนักงานสถิติแห่งชาติ ผลจะกลับมาเป็นกระดาษที่พิมพ์โดยใช้เครื่องที่ยิงด้วยเข็ม กว่าจะกลับมา และกว่าจะรู้ว่าเขียนโปรแกรมถูกหรือผิด ก็ใช้เวลาเป็นสัปดาห์ การเขียนโปรแกรมมักเป็นยาขมสำหรับบางคนรวมทั้งผมด้วย ผมอยากเรียนทฤษฏีทางคณิตศาสตร์ที่ลึกซึ้งมากกว่า อยากเป็นนักทฤษฏีว่างั้น แต่ไม่อยากเขียนโปรแกรม ซึ่งขัดกัน เมื่อจบออกมา ก็มีวุฒิสถิติศาสตร์  วิชาโท คอมพิวเตอร์ แม้คนจบน้อยก็ใช่ว่าจะหางานได้ง่ายๆ ใน พ.ศ. 2524 ยุคนั้นเศรษฐกิจไม่ค่อยดีนัก ผมไปสมัครเป็นโปรแกรมเมอร์ที่องค์กรใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งเริ่มใช้คอมพิวเตอร์มาไม่นาน เขาบอกว่ามีแต่ตำแหน่งพนักงานเจาะบัตร วันๆ ทำแค่เจาะบัตรด้วยเครื่องเพื่อส่งให้คอมพิวเตอร์ประมวลผลอีกที แต่ก็ยังโชคดีที่ได้งานด้านสนับสนุน แทนที่จะได้งานเขียนโปรแกรม งานสนับสนุนก็ไม่มีอะไรมาก เรียนรู้การใช้โปรแกรมที่ออกแบบจากโปรแกรมเมอร์หรือนักวิเคราะห์ระบบไม่รู้หรอกว่าเขาเขียนกันอย่างไร รู้แต่ผลลัพธ์ของมัน งานหลักของโปรแกรมเมอร์สมัยนั้น คงไม่พ้นการประยุคต์งานที่เคยทำด้วยมือมาสู่การใช้คอมพิวเตอร์แทน งานด้านสนับสนุนจะเรียนรู้ ทดสอบโปรแกรม จนน่าพอใจแล้วจึงออกไปสอนผู้ใช้ กลายเป็นอาจารย์ของผู้ใช้ไปโดยปริยายสามารถแนะนำการแก้ไขปัญหาได้  แม้จะจบวุฒิเดียวกัน ผ่านการเรียนคอมพิวเตอร์มาอย่างเข้มข้นเหมือนกัน แต่งานด้านสับสนุน กับโปรแกรมเมอร์ หรือนักวิเคราะห์ระบบ ก็แตกต่างกันลิบลับ ทั้งรายได้และความสำคัญถึงกระนั้นก็ดี ในสายตาของผู้ใช้แล้ว มองเราอย่างกับเป็นคนทำทั้งหมด ในยุคแรกๆนั้น โปรแกรมเมอ์จึงมีบทบาทมากที่สุด ทั้งเขียน ทั้งวางระบบงาน แต่ถ้าออกแบบมายาก ผู้ใช้ไม่ค่อยโอเค ก็แย่เหมือนกัน หรือไม่ก็ต้องทนๆกันไป Diarist Blog   Create Date : 06 มีนาคม 2562 23 comments Last Update : 7 มีนาคม 2562 13:53:53 น. Counter : 730 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณ**mp5**, คุณหอมกร, คุณmambymam, คุณtuk-tuk@korat, คุณตะลีกีปัส, คุณtoor36, คุณเรียวรุ้ง, คุณอุ้มสี, คุณhaiku, คุณmariabamboo, คุณเกศสุริยง, คุณnewyorknurse, คุณซองขาวเบอร์ 9, คุณชีริว, คุณSai Eeuu, คุณกะว่าก๋า, คุณเริงฤดีนะ, คุณล้งเล้งลัลล้า

ตอนเรียนจำได้ว่าโดดเรียนบ่อยวิชาคอมพ์ค่ะ พอเห็นเครื่องที่นำมาลงเริ่มคิดถึงครูที่สอน   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 7 มีนาคม 2562 12:22:24 น.

ส่งกำลังใจครับ   โดย: **mp5** 7 มีนาคม 2562 13:34:50 น.

Insignia_Museum Diarist ดู Blog เล่าเสียเห็นวัยเลยว่าไม่เลขห้าปลายๆ ก็หกต้นๆ 555   โดย: หอมกร 7 มีนาคม 2562 14:08:33 น.

ใช่ค่ะตอนนั้นต้องเรียนเจาะกระดาษ อิอิ แล้วโปรแกรมก็เริ่มออดมา เวิดร์ ต่อมาอีก เอ็กเซล ตอนนั้นต้องซื้อเลบค่ะ หลายตังนะคะ เดี๋ยวนี้ฟรีเลย   โดย: tuk-tuk@korat 7 มีนาคม 2562 15:39:22 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ ตอนจบใหม่ๆพ.ศ.2522ไปสอบเข้าทำงานที่อีซูซุ เขาให้สอบวิชาอะไรก็ไม่รู้ มีกระดาษและมีรอยเจาะ ...ไม่รู้เรื่องเลยค่ะ คงจะเป็นเกี่ยวกับคอมพ์พิวเตอร์ และสัมภาษณ์เป็นภาษาญี่ปุ่น ผลก็คือไม่ผ่าน จับคอมพ์ครั้งแรกกลัวจะทำของเขาพังค่ะ   โดย: ตะลีกีปัส 7 มีนาคม 2562 15:53:16 น.

ผมจับคอมครั้งแรกในช่วงปี 2535 พฤษภาทมิฬน่ะแหละ ช่วงนั้นโรงเรียนเอาคอมเข้ามา โปรแกรมที่ใช้พิมพ์งานคือ โปรแกรมจุฬา แต่ช่วงยุคที่คอมเริ่มบูมจริงจังในไทยน่าจะเป็นช่วง 2543 นะ ช่วงนั้นพวกโปรแกรมแชตเริ่มมาแล้ว สมัยนี้คอมพวกเขียนโค้ดเขียนโปรแกรมแยกย่อยเยอะมาก ไหนจะมีทำแอป ทำเกมต่างๆ มากมาย นึกไม่ถึงเหมือนกันว่ามันจะมาได้ไกลขนาดนี้ แน่นอนล่ะ 2543 ถึง 2562 มันก็เกือบ 20 ปีนะ โลกเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดเหมือนกันว่าต่อจากนี้อีก 20 ปี สิ่งต่างๆ จะเปลี่ยนไปได้มากขนาดไหน   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 7 มีนาคม 2562 22:12:36 น.

ดีจังได้ความรู้วิวัฒนาการคอมพ์พิวเตอร์กันเลยที่เดียว เดี๋ยวนี้รุ้งคิดว่าจบคอมพ์น่าจะหางานง่ายกว่าสาขาอื่น ยกเว้นเฉพาะทาง จะว่าไปคอมพ์นี่ก็เหมือนเฉพาะทางเหมือนกันนะคะ เสียแต่ต้องตามโลกตามเทคโนให้ทันเพราะเปลี่ยนไวเหลือเกิน กว่ารุ้งจะต้วมเตี้ยมมาถึงจุดนี้ได้ก็เหนื่อยอะ จากที่เคยแอนตี้การใช้คอมพ์ มาวันนี้กลับกลายเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ แต่ก็ยังอ่อนด้อยอยู่นะ มีปัญหาทีก็ทำไรไม่ถูกล่ะ   โดย: เรียวรุ้ง 7 มีนาคม 2562 22:50:49 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ ขอบคุณกำลังใจให้ตะพาบ...เพื่อนใหม่ด้วยค่ะ เพื่อนแต่ละวัย คิดถึงแล้วความสนุกผุดขึ้นมาเป็นฉากๆเลยค่ะ   โดย: ตะลีกีปัส 7 มีนาคม 2562 22:55:21 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Tui Laksi Travel Blog ดู Blog ตะลีกีปัส Diarist ดู Blog Insignia_Museum Diarist ดู Blog ไม่ได้เห็นเครื่องพิมพ์ดีดนานมากเลยค่ะ   โดย: อุ้มสี 7 มีนาคม 2562 23:14:49 น.

Insignia_Museum Diarist ส่งกำลังใจค่ะ   โดย: mariabamboo 8 มีนาคม 2562 10:10:41 น.

มี้จบโปรแกรมเมอร์ค่ะ 55555 แต่มีทำงานออกแบบสินค้าชนิดหนึ่ง ตอนนั้นก็ไปเรียนบางโปรแกรมเพิ่มนิดหน่อย อิอิ ลืมการเขียนโปรแกรมไปแล้ว   โดย: kae+aoe 8 มีนาคม 2562 10:18:34 น.

ประมาณปี 2503 ก็ได้ใช้พวกนี้แล้วค่ะ ตอนนั้นก็ว่าดีมากแล้วนะคะ แต่เทียบกับตอนนี้ ก็ได้แต่ขำว่ามันช่างไกลปืนเที่ยงจริงๆ ถ้าชีวิตเลือกได้เสมอว่าจะอยู่อย่างไรกับผู้คนแบบไหน ก็คงจะดีนะคะ แต่ในความเป็นจริง เราต้องอดทนบ้าง วางเฉยบ้าง แกล้งโง่บ้าง ยอมรับว่าโง่จริงบ้าง จึงบ่อยๆที่เหนื่อยมากเลยค่ะ ถึงวันนี้บอกตัวเอง แล้วว่า ไม่ไหวก็หลีกไปเลย ชวนไปชมดอกไม้ต่อนะคะ แต่ก็จะวางหลายวันค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 8 มีนาคม 2562 10:24:02 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เรียวรุ้ง Literature Blog ดู Blog The Kop Civil Literature Blog ดู Blog JinnyTent Book Blog ดู Blog สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog kae+aoe Parenting Blog ดู Blog Insignia_Museum Diarist ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น ว่าไปคิดถึงมันอยู่นะคะ ที่โรงเรียนยังมีอยู่ค่ะแต่ไม่ค่อยได้ใช้งานแล้ว คุณอิมสบายดีนะคะ   โดย: เกศสุริยง 8 มีนาคม 2562 13:57:09 น.

ถูกค่ะ คุณอิม กว่าจะได้ภาพมาไม่ใช่ง่าย หนึ่งเพราะวัย เดินเหินต้องระวังมาก แถมมีทางขึ้นๆลงๆให้ต้องระวังอีก ขอบคุณที่ไปเยี่ยมชมและให้กำลังใจนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 8 มีนาคม 2562 14:47:03 น.

สมัยทำงานแบงค์ปี 2513 ได้ไปอบรมที่สนญ. เขาพาชมเครื่องคอมฯ ที่เราเห็นเครื่องใหญ่เท่าตู้เสื้อผ้า แล้วมีม้วนฟิลม์หรือคงเป็นม้วนขัอมูลใหญ่เท่าม้วนฟิลม์หนังเลย ไม่รู้เรื่องหรอกแค่รู้ว่าเป็นคอมฯเท่านั้น ผ่านไปสี่สิบกว่าปี คอมฯกลายเป็นชงิตประจำวันไปแล้ว   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 8 มีนาคม 2562 20:52:15 น.

คนไอทีรุ่นแรกๆต้องเฉพาะทางน่าดูเลยนะครับ คอมพิวเตอร์มันไม่ได้ยูสเซอร์เฟรนด์ลี่แบบตอนนี้ ใช้ dos กว่าจะเข้าไปแต่ละโปรแกรมได้ กว่าจะบู้ทเครื่อง กว่าจะปิดเครื่อง ลำบากแท้ คุณอิมพูดถึงกระดาษปรินเตอร์ก็นึกถึงเสียงเครื่อง dot matrix แปร๊ดดดดดแต่ดดๆๆๆ ลั่นทั้งบ้าน เดี๋ยวนี้ไม่มีละ 2524 เศรษฐกิจไม่ดีเหรอครับ (ปีที่ผมเกิดเลย) คนทั่วไปมองคนทำงานเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์เมหือนกันหมดจริงๆครับ และใช้ให้ทำทุกอย่างที่เกี่ยวกับคอม ตั้งแต่ซ่อมปรินเตอร์ยันแก้คอมติดไวรัส 555   โดย: ชีริว 8 มีนาคม 2562 22:56:39 น.

สมัยนี้ มีโปรแกรมที่ใช้ง่ายมากมาย แต่โปรแกรมเมอร์ก็ยังเป็นงานที่ท้าทายอยู่ดีค่ะ   โดย: Sai Eeuu 9 มีนาคม 2562 4:47:43 น.

พี่อิมทันสมัยกว่าผมนะครับ ผมนี่ตามเทคโนโลยีไม่ทันจริงๆครับ 555 ตอนเรียนถาปัตย์เพื่อใช้คอมกันเกือบหมด มีผมยังใช้ปากกาวาดรูปอยู่เลยครับ ผมใช้คอมรุ่น 318 เครื่องประมวลผลช้ามาก กดเอ็นเทอร์เสร็จไปกินข้าว กลับขึ้นมามันยังประมวลผลไม่เสร็จเลย 555 เดี๋ยวนี้คอมยิ่งมายิ่งแรง ยิ่งเร็วนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 9 มีนาคม 2562 20:04:53 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่อิม   โดย: กะว่าก๋า 10 มีนาคม 2562 6:35:39 น.

จากภาพด้านขวามือ..เหมือนเครื่องพิมพ์ดีดเลยค่ะพี่^^   โดย: สันตะวาใบข้าว 10 มีนาคม 2562 19:23:36 น.

ดีจังเป็นโปรแกรมเมอร์รุ่นแรกๆเลยนะคะ หายากเชียวในอดีต "เริงฤดีนะ" มาใช้คอม ตอน ปี 2535 แล้ว เพราะจับพลัด จับผลูมาเป็นเลขาแหม่ม ภรรยา MD ของ โรงแรมเชอราตัน สี่พระยา ที่เธอมาเป็นเพื่อนอธิบดีกรมที่ช่วยเหลืองานสังคม ท่านจับใสตระกร้าเขย่าๆส่งMadam เช้าเธอส่งไปเรียนคอมแถวมหาทุนพล่าซ่า 2 ชม สมัยที่ยังต้อง Boot Dos ทุกครั้งที่เปิดคอท(หลังตุง) บ่ายกลับจากเรียนคอม..1-2 ชม Madamสอนการสื่อสารภาษาอังกฤษตัวต่อตัว Sorry I don't understand เป็นคำที่พูดบ่อยที่สุด ในแต่ละวันที่กรมฯ บ้าง ที่ โรงแรมบ้าง นับเป็นโอกาสที่ดีช่วงหนึ่งของชีวิต   โดย: เริงฤดีนะ 16 มีนาคม 2562 11:24:46 น.

สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะ วันนี้แดดดีจัง   โดย: เริงฤดีนะ 17 มีนาคม 2562 9:34:33 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog haiku Art Blog ดู Blog โอน่าจอมซ่าส์ Food Blog ดู Blog Sweet_pills Food Blog ดู Blog กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog เนินน้ำ Food Blog ดู Blog kae+aoe Parenting Blog ดู Blog Insignia_Museum Diarist ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น สวัสดียามสายๆวันอาทิตย์ค่ะคุณIM   โดย: ล้งเล้งลัลล้า 17 มีนาคม 2562 10:19:42 น.