ใครเขียนมั่งนะ มาดูกัน

1.คุณ Rinsa Yoyolive
2.คุณ toor36
3.คุณ peeamp
4.คุณ rosebay
5.คุณ ชีริว

6.คุณ กิ่งฟ้า
7.คุณ rommunee
8.คุณ ปันฝัน
9.คุณ ญามี่
10.คุณ วนารักษ์


11.คุณ กะว่าก๋า
12.คุณ Great_opal
13.คุณ JewNid
14.คุณ maitip@kettip
15.mastana

16.คุณ เริงฤดีนะ
17.eroz_killer
18.rakpama07
.
.
.
.





* * *  อุนจิ บอมพ์***







แสงแดดสีมะม่วงสุกลอดเข้ามาจากหน้าต่างห้องนอน

นาฬิกาบนเพดานบอกเวลาหกโมงเช้า 20 นาที

ใครเอานาฬิกาไปไว้บนนั้น? ไม่ได้สำคัญเท่ากับการที่เขาไม่ได้หลับเลยตลอด2 คืนที่ผ่านมา

ภาพสะท้อนในกระจกตอนนี้ ราวกับไม่ใช่ตัวเขาเอง

อันที่จริง นี่คือเหตุผลที่ทำให้เขาไม่กล้าที่จะหลับตานอนมาตลอด 2 วัน


คน หรืออะไรก็ตามในกระจกนั่น ไม่ใช่เขา!



.

.

“คุณควรจะนอนบ้าง ตึ๋ง” ส่งที่อยู่ในกระจกว่า

เขามอง”มัน”ด้วยสายตาที่มีความหมายบางอย่าง

เขาหยิบ”มันขึ้นมา เคี้ยวตุ้ยๆ

ใช่ สายตานั้นหมายความว่าเขากำลังหิว

มันฝรั่งทอดยี่ห้อดัง ดูเหมือนจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดตอนนี้ เหลือครึ่งห่อเอง จะอิ่มไหมนะ?



“คุณช็อคขนาดไม่ยอมหลับยอมนอนเชียว” สิ่งนั้นยิ้มเยาะ มันเป็นรอยยิ้มของเขาชัดๆ


เขาเงียบไม่ตอบคำ



“ถ้าเป็นคุณล่ะ” แน่ะ ไหนบอกจะไม่ตอบคำ

“หึหึ ผมเป็นคุณอยู่แล้ว ผมก็คือคุณ เพียงแต่คุณไม่ยอมรับ”

อีกาตัวนึงส่งเสียงร้อง ฮิฮ่าๆ แล้วบินเลียบขอบฟ้าตรงชายทุ่งไป

อาการอดนอนอาจจะทำให้เขาประสาทหลอน นอกจากจะได้ยินเสียงอีการ้องแปลกๆแล้ว

ตอนนี้เขาเห็นมันคาบควายตัวนึงขึ้นไปจิกกินบนยอดไม้นู่น

“นั่นคือความจริง ไม่ใช่ภาพหลอน ผมบอกคุณแล้ว” เงาในกระจกว่า

เขาขยับตัวอึดอัด





“ความจริงที่ว่าภาพที่ผมเห็นมาตลอดชีวิต เสียงที่ได้ยิน สัมผัสที่รู้สึก

เกิดจากการทำงานของหุ่นยนต์ชีวภาพตัวจิ๋วที่อยู่ในสมองของผม


หรือ’ทูตของพระเจ้า’ ที่คุณเรียก และตอนนี้คุณทำให้พวกมันบางส่วน

ทำงานผิดพลาด

ทำให้ผมเห็นภาพแปลกๆ ทำให้โลกที่ผมคุ้นเคยเปลี่ยนไป น่ะหรือ?



ใครจะไปเชื่อ! “ เขาเขียนใส่กระดาษให้สิ่งที่อยู่ในกระจกอ่าน



พูดเลยน่าจะง่ายกว่า เขารู้

แต่สมัยประถมเขาชอคัดไทยมาก ท่ามกลางความสับสนทางอารมณ์แบบนี้

มันทำให้เขานึกถึงสิ่งดีๆในอดีต

.

.

.


.

“คุณอยากเห็นพระอาทิตย์ขึ้นพร้อมกันยี่สิบสองดวงครึ่งไหมล่ะ ผมทำได้นะ?” พูดทีเล่นทีจริง

เขามองไปที่มัน

มันหมดแล้ว อร่อยดีนะ



“ไม่ต้อง” น้ำเสียงอ่อนล้า “แล้วทำไมต้องเป็นผม” เขาถาม

“ผมเคยบอกคุณแล้ว ว่าคุณก็คือผม ผมคือคุณในอนาคต

หมายถึง คุณในอีกร่างหนึ่ง ร่างที่คุณเองโคลนนิ่งตัวเองขึ้นมา

เพื่อที่จะศึกษาเรื่องที่ผมกำลังบอกคุณอยู่ตอนนี้ ผมเป็นร่างโคลนนิ่งรุ่นที่ 3 ของคุณ



ผมมาจากอนาคต 245 ปีนับจากนี้ สิ่งที่คุรกำลังจะค้นพบ

จะทำให้โลกในอนาคตเลวร้าย ผลของมันใหญ่หลวง

ผมมาเพื่อเตือนคุณ ซึ่งก็คือผม




ผมมีภูมิปัญญาที่คุณถ่ายโอนผ่านกระบวนการทางเคมีตลอด 200 กว่าปี

ในที่สุดผมก็รู้ว่า สิ่งที่คุณกำลังจะคุ้นพบ และประกาศให้โลกรู้นั้น

มีโทษมากกว่าประโยชน์ มากมายมหาศาล “ สิ่งนั้นว่า





เขาเหลือบมองไปยังแผนที่โบราณ ซึ่งเขาค้นพบโดยบังเอิญในถ้ำแห่งหนึ่ง

ในกัมพูชา

เขานึกว่ามันคือลายแทงไปยังขุมทรัพย์โบราณซะอีก

สิ่งที่อยู่ในกระจก ซึ่งเขาคงต้องยอมรับว่านี่ไม่ใช่อาการหลอน



บอกว่า นั่นคือแผนที่ ซึ่งนำไปสู่ที่ซ่อนวิทยาการโบราณ

ส่งที่จะทำให้เขาค้นพบความจริง ที่จะเป็นอันตรายต่อโลก






เขาถอนใจ

“ตกลง ผมจะไม่ไปที่นั่น” เขาว่า

“ขอบคุณ เวลาของผมหมดแล้วพอดี โลกในอนาคตมีสิ่งที่ผมต้องจัดการ

จากการค้นพบของคุณ ซึ่งก็คือผม อีกมาก ลาก่อน”



สิ่งที่อยู่ในกระจกนั้นหายวับไป

.

.

.

.

2 เดือนต่อมา



มือเขาสั่นเทา อ่อนล้าจากการเดินทางในป่าลึก

แผนที่นั้นอยู่ในมือ

เขาดูให้แน่ใจว่ามันคือที่นี่จริงๆ

“ไอ้แผนที่บ้า” เขาสบถ



ในนั้นว่างเปล่า ไม่มีอะไรนอกจากขี้ค้างคาวที่พอจะเอาไปทำปุ๋ยได้บ้าง

แต่เขาไม่ได้มาไกลขนาดนี้เพื่อหาปุ๋ย



เขาเดินสำรวจถ้ำหลายรอบ ไร้วี่แววของอารยะธรรมหรือวิทยาการโบราณใดๆ

เขานั่งลง หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดบุหรี่ด้วยความเคยชิน




ชัวพริบตา เขาเห็นค้างคาวในถ้ำบินว่อน

ทุกตัวมีใบหน้าเป็นคน!!!

ที่สำคัญ มันคือใบหน้าของเขาเอง พวกมันมีสีหน้าผิดหวัง

“ผมบอกแล้ว ผมก็คือคุณ “ มันตัวหนึ่งพูด “ผมรู้จักคุณดี คุณมีโอกาสสูงที่จะโกหก


ผมรอคุณมาสองเดือนแล้ว ขี้ไว้เต็มถ้ำเลย “ ค้างคาวที่มีใบหน้าเป็นเขาว่า



เปลวไฟสีฟ้าอ่อนติดพรึ่บขึ้นตามผนังถ้ำ แล้วค่อยๆเลียดเข้าไปในถ้ำอย่างรวดเร็ว

เขาขนลุกเกรียว โพแทสเซียมไนเตรต ในขี้ค้างคาวติดไฟและระเบิดได้



เขาลืมข้อนี้ไปเสียสนิท


เขาหลับตาลง พร้อมเสียงระบิดดังสนั่นหวั่นไหว

อดีต ปัจจุบันและอนาคตสำหรับเขา ดับมืดลงจนหมดสิ้น




.
.
.
*********************************


เพิ่งเขียนเสร็จครับ รั้งท้ายเลย

เมื่อคืนย้ายที่ทำงาน ไปขนของ กลับมาตีหนึ่ง เหนื่อยจัดๆ

แต่ยังไง ก็ไม่ลืมจ่ะ

เอิ้กๆ




ลงนาม

เป็ดสวรรค์





ขำจัง ไดอารี่จริง เขียนโดนใจ อย่าลืม




การแข่งขันทำให้เราพัฒนาครับ แต่อย่าจริงจังกับมันมาก
เอาหนุกๆก็พอ เนอะ