Group Blog All Blog
|
ชีวิตหลังออกจากงาน และยังดื้ออยู่ วันนี้เข้าเช้าวันที่ 6 ตุลาคมแล้ว เขียนตอนเที่ยงคืนกว่าๆเหมือนเดิม ปีนี้เร็วเนอะ เร็วมากเลยย ตอนนี้ปีนี้ก็ปามา 10 เดือนแล้วหรอเนี่ย เหลวไหลเหมือนเดิม แต่ที่แน่ๆ รู้สึกว่าปีนี้ เป็นปีที่เราค่อนข้างใจเย็น ไม่ค่อยวู่วามนะ ตอนนี้ออกจากงานมาเกือบๆครบเดือนแล้วล่ะ Last Day ไปเมื่อวันที่ 10 Sep ที่ผ่านมา คิดถึงบรรยากาศที่ทำงานเหมือนกันนะ คิดถึงความวุ่นวายของออฟฟิศ คิดถึงเพื่อนๆละก้อเดกน้อยที่ทำงาน แอบเป็นห่วงด้วยละว่าเค้าจะอยู่ได้มั้ยถ้าเราไ่ม่อยู่ ห่วงว่าจะมีใครช่วยแก้ปัญหาได้เร็วๆเหมือนที่เราช่วยมาตลอดมั้ย เราไม่ได้เจ๋งมากหรอก แต่เราก็มั่นใจว่าเราเจ๋งในระดับนึงแหละ ชั่วโมงบินเราก็ต่อกรกะลูกค้าได้ไม่แพ้หรอก ที่แน่ๆคุยกะเดกติ๊ง ดีใจที่น้องกล้าเลือกที่จะไปตามฝันของตัวเอง ไม่ยึกติดกับงานที่แรกว่าจะเป็นที่เดียวที่ดีที่สุด อายุน้องยังน้อย ไปเจอโลกหลายๆอย่างดีแล้ว เหลือแต่ปนัดอีกคนที่ยังอยู่ แต่สไตล์ปนัดใจเย็น ไม่มีแรงจูงใจ ไม่มีฝัน อยู่กับงานที่ทำได้ เพื่อนดีและสนุกกับสังคมน่าจะพอแล้วสำหรับปนัด เดกวินิ นางออกก่อนเราไปนานอยู่เหมือนกันนะ นางออกไปช่วยกิจการที่บ้าน ขายถุงเท้าเป็นเจ้าของแบรนด์นางเอง ทำเพจสอนภาษา ตอนนี้กะลังลงทุนทำกางเกงยีนส์ เดกวินิเป็นเดกที่เก่งมาก จบฐาปัตย์จุฬา ไม่เรียนม.ปลายเพราะขี้เกียจ สอบเทียบเอาหลังจากเที่ยวเล่นหลังจบม.3 (นานาชาติ) จนพอใจ เรียนจบตอนประมาณ 19-20 ไปเป็นแอร์สายการบินโซนไม่ไกลเรามาก แต่ก็เป็น high end นะในสายตาเรา ทุกอย่างของวินิฟังดูดี เก่ง เจ๋ง เฟี้ยวฟ้าวววว มั่นใจคูณร้อยแน่นอน แต่สิ่งนึงที่เราคิดมาตลอดก็คือ น่าสงสารนะ ที่ไม่ได้ใช้ชีวิตมอปลายเหมือนคนอื่น มันอาจจะน่าเบื่อบ้างในบางเวลา แต่เราก็ยังได้มีเพื่อน ได้ใช้ชีวิตไปตาม Step อย่างที่ควรจะเป็น บางคนอาจจะคิดว่า ถ้าความสามารถถึงก็ข้ามๆไปเถอะ การศึกษาไทยก็นะ ไรแบบนั้น อันนั้นเราก็เห็นด้วย ถ้าทำได้ก็ทำ แต่ถ้าเราความสามารถถึงเราจะไม่ทำ เราอยากมีเรื่องเล่าชีวิตมปลาย ไว้เล่าให้ลูกหลานและวงเหล้าฟัง และอีกมุมนึงอ่ะ มองแบบเห็นแก่ตัวโลกแคบและมีความเป็นเด็กเยอะๆ เรายังไม่พร้อมจะโต ไม่พร้อมที่จะรับภาระเร็วๆ เพราะอย่างน้อยมันก็ยืดเวลาไปอีกตั้ง 3 ปีชิลๆ ว่าเรื่องวินิต่อ ทุกอย่างนางดี แต่ครอบครัวนาง บ้านนางพังพินาศมาก เป็นเด็กที่ยังไม่ถึงกับบ้านแตก แต่ไม่มีความอบอุ่น ไม่มีคำว่าครอบครัวเลยซักนิดเท่าที่ฟังอ่ะ วินิกลับไป นางไม่มีความสุขเลยซักนิด จากงานก็ส่วนนึงที่ค่อนข้างหนัก และไม่มีเวลาส่วนตัว หรือเวลาอิสระเลยในวันจันทร์ถึงเสาร์ 8.30 ถึง 18.00 (บ้าบอ) แต่บ้านนางทำให้นางทุกข์จริงๆ นางปรึกษาเราตลอดว่าอยากหนีออกจากบ้าน อยากออกไปเลย ไม่อยากทำกับที่บ้าน นางบอกว่าที่บ้านนางถ้าไม่ทำงานก็ออกไปเลย นางแพลนไว้ว่า นางจะออกตอนปีใหม่นี้ ใจนึงขอให้นางได้ออกไวๆ เพราะตอนนี้นางเริ่มดูมีอาการเหมือนคนป่วยแล้ว อีกใจนึง เราก็อยากให้นางไฟว้กะที่บ้าน ว่ามันไม่โอเคแล้วนะเป็นแบบนี้ อยากให้เปิดอกคุยกัน ระบายเรื่องที่อัดอั้นมา โดยที่เก็บอารมณ๋โกรธให้ลึกที่สุดเท่าที่นางจะทำได้ แต่ดูจากทรง มีความเป็นไปได้น้อยที่สุด ฉะนั้นตอนนี้เราขอให้น้องเลือกทางเดินที่คิดว่าดี ว่าเหมาะที่สุดในสายตาของตัวเอง ประสบการณ์นางก็ไม่น้อย เป็นผู้ใหญ่แล้ว คิดเองได้แล้วเนอะ จบๆๆ เรื่องวินิ ---------------------------------------------------------- ตอนนี้เราออกจากกทม มาโดยสมบูรณ์แบบแล้วล่ะ ตอนนี้มาอยู่ที่หนองแค เพราะร้านแฟนอยู่ที่นี่ ช่วยงานก๊องแก๊งๆไปก่อน เดี๋ยวอาทิตย์หน้าต้องกลับไปอยู่บ้านตัวเองแล้ว ละก็ไปฝึกงานที่บ้านแฟน (ทั้งสองที่คือลพบุรี) อยู่ที่นี่ก็ชิลดีนะ ชิลมาก ชีิวิตคือบ้าน ร้านกาแฟ เซเว่นและโรบินสัน 5555 ตอนนี้ว่างจนดูโดเรม่อนจบไปประมาณครึ่ง Youtube ละ 5555 บ้าบอเนอะ เรื่องชีวิตคู่หรอ ก็ถือว่าดีนะ ไม่ได้หวือหวา ไปเรื่อยๆ แทบไม่เคยทะเลาะกันเลย มีทะเลาะกันครั้งนึงที่นางโกหกเราเรื่องราคา Model เราว่าเราก็ไม่ได้ใจดำที่จะห้ามซื้อทุกอย่างนะ เรามีเหตุผลพอ ใจดีด้วย แต่เราไม่โอเคเลยที่นางโกหกเรา นางขอโทษเรียบร้อย แต่หลักจากเหตุการณ์นั้นทุกความเคลื่อนไหวของ Transaction ของบัญชีนาง จะเด้งเข้าอีเมลล์เราทั้งหมด เพื่อรายงาน และนางต้องชี้แจงให้ได้ แต่ที่แน่ๆตอนนี้รูู้สึกเหมือนแฟนจะอมเงินไป4200 ที่ขายของได้ เปิดเก๊ะมาไม่ยักกะเห็น ? น่าสงสัย ?? พรุ่งนี้ไปทะเลหลังปิดร้านนนน เย้ !! แม้จะแค่บางแสนแต่ก็ขอให้ได้ไปก็พอแล้ว ไปนอนละ บายยยยยย
|
สมาชิกหมายเลข 3487021
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] แค่อยากจะเขียน อยากจะเล่า อยากจะทำอะไรที่อยากจะทำ :) ขอให้ได้มีพื้นที่่ของตัวเองบ้างก็อพอละ *** 29May18 : กลับมาดู ก็ยังคงอยากจะเขียน อยากจะเล่าเหมือนเดิมจริงๆ Link |
|||||||||||||
