ณ เมืองท่าพาราณสี หลายปีดีดักมาแล้ว

สมัยนั้น ยังมีพระราชา พระนามว่า “ปุ๊กลุก”

ทรงเป็นพระราชาผู้ยิ่งใหญ่ เป็นที่รักของพสกนิกร

พระเจ้าปุ๊กลุก มีพระโอรสรูปงามอยู่องค์หนึ่ง

นามว่า “ จันทโคนม “ ผู้ทรงเป็นที่รักยิ่งของพระบิดา





เมื่อทรงเจริญวัยใกล้ฝันเปียก ธรรมดาตามธรรมเนียมสมัยนั้น

ก็ต้องทรงออกเดินทาง ไปแสวงหาพระอาจารย์ผู้ทรงเวทย์

สิปปาจารย์สมัยนั้น ก็นิยมอยู่ในป่าในดงกันนักเชียว นิยมฆ่าเสือ

แล้วเอาหนังมันมาห่ม กลายเป็นแฟชั่นหนังสัตว์ มาจนกระทั่งสมัยปัจจุบันนี้

ไม่เชื่อ ก็ต้องเชื่อ



ว่าแล้วไม่รอช้า ด้วยฮอโมนเพศอันดีดดิ้น ห้าวหาญปานแรดเมายา

จันทโคนม ก็กราบลาพระบิดา ออกเดินทางสู่ป่ารกทึบทันที





.

.
.



เจ็ดวันผ่านไป พระองค์ก็โผล่พระพักตร์ออกมา

คือหลงทาง ดันทะลึ่งไปคนเดียว สมน้ำหน้า

พระบิดาทรงล้อเลียนลูกชายจนหนำใจ จากนั้นจึงให้พรานป่า

ผู้เชี่ยวชาญในการหาเห็ดเดินทางไปเป็นเพื่อน



เจ็ดวันผ่านไปอีก

องค์ชายจันทโคนม ก็เหลือเพียงพระองค์เดียวเดี่ยวโดด

เพราะพรานป่าคนนั้น โดนชะมดน้ำคาบไปกินซะแล้ว

ตาย ขณะลงไปงมหอย

แต่พระองค์ชาย ก็หาได้หวาดกลัวต่อพงไพรไม่

พระบาทยังคงย่ำสวบๆไปบนผืนป่า

ทรงเดินหาแหล่งน้ำ หาดินโป่ง เผื่อฤาษีจะลงมากินน้ำกินโป่งแถวนั้นบ้าง

มั่วมากๆ ทรงเข้าใจว่าฤาษี เป็นกระทิงชนิดหนึ่ง

จากนั้นก็ทรงเดินโต๋เต๋ เข้าไปในป่าไผ่แห่งหนึ่ง




.

.

.





ในดงไผ่นั้น เงียบสงบ จนดูวังเวง

กลิ่นสาบสัตว์ลอยเตะแก้มซ้ายของเจ้าชายโคนม ตรงนั้นมีหัวสิวด้วย

ซี้ดมากๆ

สายพระเนตรลอกแลก เห็นหน่อไม้แหลมๆ ก็ทรงพระทัยหาย

ให้ตายสิ นี่เป็นครั้งแรกที่พระองค์รู้สึกหวาดกลัว

“ โฮกกกกกกกกก...โฮกกกกกกกกก.. “ เสียงหนึ่งดังขึ้น ท่ามกลางความเงียบ

เวลาใกล้พลบค่ำ องค์ชายขนลูกซู่

“ เสียงงูเหลือม “ พระองค์เดาเอา


ทรงย่องๆไปทางต้นเสียงด้วยความอยากรู้

ริ้วสีดำสลับเหลืองของเสือลายพาดกลอนปรากฎขึ้นตรงหน้า!!

“ งูเหลือมจริงๆด้วย” พระองค์เดามั่วมาก เป็นเจ้าชาย

ก็เลยไม่ค่อยได้เห็นสัตว์พวกนี้น่ะ

“ โฮกกกกกกกกกกก..” เสียงนั้นคำรามขึ้น พระองค์ทรงตกพระทัยสุดขีด

“ ว๊ายยยยยยยย...ตายแล้ว!! “ พระองค์อุทานแบบแมนสุดๆ น้ำเสียงห้าวทุ้ม

เจ้าของเสียงหันขวับ หนวดเคราขาวเฟิ้ม

นั่นคือฤาษี นั่นเอง

โดนหนามตำเท้าเอา ร้องโฮกๆเชียว

“ งูเหลือมมีหนวด!!” ทรงอุทาน พร้อมถอยกรูด กลัวโดนฤาษีรัด

โว้..จะมั่วไปไหน






.

.

.



หลังจากทำความเข้าในกันอยู่พักใหญ่

ฤาษีก็พาเจ้าชายไปยังอาศรม พร้อมกับเสกแผลที่โดนหนามตำ

ให้หายดีได้อย่างไม่น่าเชื่อ เจ้าชายทึ่งสุดๆ เกิดศรัทธา ขอฝากตัวเป็นศิษย์ทันที

ฤาษีเล่นตัวนิดหน่อยพอเป็นพิธี

เจ้าชายก็เอาภาพวาดนางสนมคนโปรดในชุดแพรบางเบามาล่อ

ฤาษีเหล่ๆ โบกมือโบกไม้ว่าไม่ยุ่งเกี่ยวโลกีย์แล้ว

แต่เผลอแป๊บเดียว ภาพหายไปไหนไม่รู้ เห็นแต่ขอบแพมๆ ใต้อาสนะ

และแล้ว เจ้าชายก็ได้เป็นลูกศิษย์ของฤาษีเฒ่า

ด้วยประการฉะนี้





.

.

.



เจ็ดปีผ่านไป ไวเหมือนลิงขี่จรวด





.

.

.



“ เจ้าคงต้องไปแล้วสินะ โค “ ฤาษีเรียกสั้นๆ

“ ขอรับ พระเจ้าตา “ โคนมทำหน้าฉอเลาะ









“ ฤาษีอย่างตา เป็นเพียง นักปลุกปลอบชีวิต ทั้งชีวิตตัวเอง

และผู้อื่น ชีวิตนั้นวุ่นวาย และเศร้านัก ตาจะมอบสิ่งที่จะทำให้

ชีวิตของเจ้านั้นสงบเย็นมากขึ้น “

ว่าแล้วฤาษีชราก็ยกแขนขึ้น เผยให้เห็น “ วงแขน “ อันอุดมไปด้วยขนจั๊กแร้

ขนแต่ละเส้นนั้นเงางามอย่างไม่น่าเชื่อ มือประนมอยู่เหนือหัว

พลางบริกรรมคาถา

“ โอม...เส้นใดไม่ชอบจั๊กแร้ข้า จงร่วงไป “ ขนจั๊กแร้เส้นหนึ่งก็ร่วงผล็อย

ฤาษีจับมันมาบริกรรมคาถาต่อ เป่าปู้ดดดด...แล้วเหน็บเข้าไปในจั๊กแร้อีกครั้ง







.
.

.





แสงสว่างวาบชวนแสบตา ขนเส้นนั้น สันดาปตัวเองภายใต้วงแขน

พลันปรากฎเป็นผอบอันหนึ่ง สีสันสวยงาม

“ เจ้าจงเปิดมัน เมื่อไปถึงบ้านเมืองเจ้าเท่านั้น “ ฤาษีสั่ง

เจ้าชายโคนมกราบลาอาจารย์ พยายามทวงภาพนางสนมคืน แต่ไม่สำเร็จ

แล้วจึงออกเดินทาง

อนิจจา ระหว่างเดินทางนั้น ด้วยความอยากรู้

จันทโคนม จึงยอมเสียสัตย์ เปิดผอบออกดู

และแล้ว สิ่งที่อยู่ในผอบนั้น ก็เผยตัว

มันคือ







“ โน๊ตบุ๊กโซนี่ รุ่นรวมโปรแกนอรรถประโยชน์ทุกสิ่งทุกอย่าง แบตไม่ต้องชาร์ต
ตลอดชาติ

สัญญานเน็ต ลิ้งก์ตรงจากสวรรค์ชั้นดุสิต ผ่านไทม์แมชีนสู่ยุคปัจจุบัน “

“ นี่มันอะไร? “ เจ้าชายงง พยามใช้ฟันแทะ นึกว่าเห็ดชนิดใหม่

พระองค์มองไม่เห็นประโยชน์ จึงทิ้งมันไปเสีย

โอ้หนอ..ถ้าพระองค์เปิดที่บ้านเมืองของตัวแล้วไซร้

มันจะมีคู่มือมาให้ด้วยนะเออ





.

.

.



นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า

“ของมีค่า อยู่ไม่ถูกที่ถูกเวลา ก็ไร้ค่า”


นะจ๊ะ

จบแล้วจ้า





.

.

.



โจทย์ประจำหลักกิโลเมตรนี้คือ

"การสันดาปในวงแขนของนักปลุกปลอบชีวิต"

ของลูกพี่ก๋านั่นเอง

กติกาคือ เขียนให้มีคำเหล่านี้ ประกอบอยู่ในเรื่อง

ใช้เวลาเขียนเกือบสองชั่วโมงเต็ม

ปวดตับมากๆเลยเชียว

หวังว่าจะสนุกนะครับ





.

.

.





ใครเขียนบ้าง มาดูกัน

ตะพาบ พธู

ตะพาบ กลิ่นดอย

ตะพาบ ซองขาวเบอร์ 9

ตะพาบ กะว่าก๋า

ตะพาบ nikanda

ตะพาบ JewNid

ตะพาบ peeamp

ตะพาบ mastana

ตะพาบ ท่านหญิงน่าเกลียด

อัพเดตเรื่อยๆจ้า







.

.





ส่วนโจทย์ข้อต่อไป จะบอกพรุ่งนี้นะครับ

มันยาวมากแล้ว อัพกันอีกที วันที่ 26 นู่นนะครับ

คราวนี้ เป็นโจทย์ของเป็ดน้อยเองจ๊ะ

Create Date : 11 มิถุนายน 2553
Last Update : 25 กรกฎาคม 2553 2:38:29 น.		44 comments
Counter : 1329 Pageviews.
Share Tweet