|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
อีกที กับน้องเล็ก
น้องรัก
ตามที่พี่อ้อเคยเล่าเรื่องน้องชายตัวแสบเอาไว้ใน "วีรกรรมของน้องเล็ก 1” และ "วีรกรรมของน้องเล็ก 2” น้องคงสงสัยว่าน้องเล็กในวันนี้เป็นอย่างไรใช่ไหม วันนี้มีเวลา พี่อ้อเล่าต่อเลยนะจ๊ะ
น้องเล็กเรียนชั้นประถมและมัธยมต้นที่เชียงรายจบก็มาเรียนต่อที่กรุงเทพฯ สาเหตุนั้นพี่อ้อเก็บไว้ก่อนก็แล้วกันนะจ๊ะ เรื่องมันยาว ต่อจากนี้เป็นเรื่องของน้องเล็กสมัยย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพฯกับพี่อ้อ
ช่วงที่น้องเล็กมาอยู่กับพี่อ้อ พี่ตั้งใจหัดให้น้องเล็กเป็นผู้ใหญ่ ให้ไปไหนมาไหน ทำอะไรด้วยตัวเองให้มากที่สุด เพราะตอนที่อยู่บ้าน พี่อ้อรู้สึกว่าน้องเล็กติดบ้านติดแม่ ไม่ค่อยได้ออกไปไหนไกล ไม่ได้รับผิดชอบอะไรมากนัก แม่จัดการให้หมด อะไรๆก็แล้วแต่แม่ เมื่อมาอยู่กับพี่อ้อ สิ่งที่พี่อ้อสอนให้น้องเล็กทำก็คงจะมีเพียง สอนให้นั่งรถไปโรงเรียน สอนการบ้านและวิธีวางตัวกับเพื่อน กับครู กับผู้ใหญ่ และหน้าที่หลักของพี่อ้อคือพาน้องเล็กไปมอบตัว จ่ายค่าเทอม ซื้อหนังสือและชุดนักเรียน ไปประชุมวันพบผู้ปกครองในช่วงเปิดเทอมของแต่ละปีเท่านั้น นอกจากนั้นพี่อ้อให้น้องเล็กจัดการทำอะไรด้วยตัวเองแทบทุกอย่าง ไม่ว่าจะเงินทองที่ต้องบริหารเอง หรือหน้าที่ของความเป็นนักเรียน ต้องซื้อหาจัดหาอะไร น้องเล็กต้องไปจัดการเอง ตัดสินใจเอง เฉพาะเวลามีปัญหาหรือสงสัยอะไรถึงจะมาถามพี่อ้อ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเรียน เพราะน้องเล็กมาจากโรงเรียนต่างจังหวัดที่ไม่ได้แข่งขันกันมากนัก ไม่เหมือนโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาที่น้องเล็กได้เข้ามาเรียนโดยอาศัยโควต้าต่างจังหวัด พื้นฐานของน้องเล็กจึงต่างกับเพื่อนๆที่สอบเข้ามาได้อย่างลิบลับ แต่ก็ไม่เป็นปัญหามากมาย เพราะความขยันหมั่นเพียรย่อมเอาชนะทุกสิ่ง เหมือนกับคำขวัญที่น้องเล็กเขียนติดไว้ที่โต๊ะอ่านหนังสือของน้องเล็กว่า "ความอดทนมีรสขม แต่ผลของมันนั้นหอมหวาน" น้องเล็กเอาชนะคำสบประมาทของทุกคนได้อย่างสวยงาม
และตลอดเวลาที่น้องเล็กมากรุงเทพฯสามปีจนเรียนจบชั้น ม. หก ก็ทำให้น้องเล็กก็เปลี่ยนไปแทบจะเป็นคนละคน คือเป็นผู้ใหญ่ รู้จักรับผิดชอบตัวเอง กล้าคิดและตัดสินใจด้วยตัวเองมากขึ้น ไม่เอาแต่ถามแม่เหมือนเมื่อก่อน โดยเฉพาะในปีสุดท้ายที่น้องเล็กต้องอยู่คนเดียวโดยไม่มีพี่อ้อ (ด้วยความจำเป็นที่พี่อ้อต้องออกจากงานเพื่อมาลุยเขียนวิยานิพนธ์และลงพื้นที่ที่ต่างจังหวัด) ซึ่งต่อมาอาจจะทำให้พี่อ้อหนักใจเล็กน้อยเพราะพี่อ้อเคยตัว ที่เคยบอกให้น้องเล็กทำอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วได้ดังใจไม่มีขัด ก็กลายเป็นว่าน้องเล็กอยากจะทำ อยากจะลองสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจ ซึ่งพี่อ้อก็ต้องเรียนรู้ที่จะเคารพการตัดสินใจของน้อง แต่น้องเล็กก็ไม่เคยทำตัวเป็นปัญหา ตั้งใจเรียน มีวินัยกับตัวเอง ซึ่งแม้แต่คนที่ไม่รู้จักก็ชื่นชม เมื่อเรียนจบก็สามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ในคณะที่ตัวเองฝันอยากจะเข้าเรียนได้ แม้ว่าน้องเล็กจะพลาดหวังไม่ได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยในกรุงเทพที่นักเรียนทั้งประเทศใฝ่ฝันอยากจะเข้า แต่ก็เพียงเพราะทัศนคติที่ติดมาจากเพื่อนๆในโรงเรียนเก่า ซึ่งเป็นคนกรุงเทพฯเท่านั้น
ถึงแม้ว่าพี่อ้อจะค่อนข้างมั่นใจว่าน้องเล็กต้องสอบได้ที่ มช. การที่น้องเล็กสอบติดที่นี่ เหมือนของขวัญชิ้นใหญ่สำหรับพี่อ้อ เพราะพี่อ้อบรรลุความหวังเกี่ยวกับน้องเล็กถึงสี่ข้อ ข้อหนึ่ง. พี่อ้อไม่อยากให้น้องเล็กเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ เพราะพี่อ้อรู้ว่าการที่น้องเล็กมาอยู่กรุงเทพฯสามปีนี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้น้องเล็กรู้ว่าโลกแห่งการแข่งขันนั้นเป็นอย่างไร ชีวิตคนต่างจังหวัดในกรุงเทพฯแบบพี่อ้อเป็นอย่างไร ความตั้งใจที่พี่อ้ออยากให้น้องเล็กได้เห็นโลกที่กว้างกว่าจังหวัดเชียงรายนั้นสัมฤทธิ์ผลแล้ว แต่พี่อ้อไม่ต้องการให้น้องเล็กกลายเป็นคนกรุงเทพฯ หากน้องเล็กเรียนที่กรุงเทพฯ ก็มีความเป็นไปได้ว่าเมื่อเรียนจบก็จะได้งานทำที่กรุงเทพฯ และก็เป็นจุดเริ่มต้นของการกลืนกลายเป็นคนที่นี่ไปโดยปริยาย แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับว่าน้องเล็กจะได้รับการซึมซับวิถีชีวิตและแนวคิดคนกรุง มากเกินไป ซึ่งความจริงไม่ใช่สิ่งเลวร้ายอะไร แต่พี่อ้ออยากให้น้องเล็กไม่ลืมว่าเรามีที่มาและพื้นฐานอย่างไร พูดง่ายๆ อยากให้ติดดิน ข้อสอง. ตอนที่อยู่กรุงเทพฯนั้น น้องเล็กมุ่งมั่นเรื่องเรียนเป็นหลัก ไม่ได้ทำกิจกรรมอะไรมากนัก เลิกเรียนก็กลับบ้าน แทบไม่ได้มีสังคมนอกโรงเรียนกับเพื่อนๆวัยเดียวกัน ไม่ได้เห็นอะไรนอกจากการเรียน ถึงแม้พี่อ้อจะคะยั้นคะยอให้น้องเล็กออกไปเที่ยวเล่นอย่างไร ก็ไม่เป็นผลเท่าไหร่ นานๆจึงจะมีครั้งหนึ่ง พี่อ้อรู้ว่าถ้าน้องเล็กยังอยู่ที่กรุงเทพฯ ก็จะเป็นเหมือนเดิม พี่อ้อที่อยากให้น้องเล็กได้มีประสบการณ์มากขึ้น ได้ใช้ชีวิตอิสระ ได้รู้จักอยู่ร่วมกับผู้อื่นจริงๆ ไม่ใช่เจอกันเฉพาะในห้องเรียน การได้เรียนที่ มช.จะทำให้น้องเล็กได้อยู่หอ ได้อยู่กับผู้อื่น 24 ชั่วโมง และจะทำให้น้องเล็กได้เรียนรู้อะไรที่ต่างออกไป และพี่อ้อรวมทั้งพ่อกับแม่ของน้องเล็กก็ไม่ต้องห่วงเรื่องการปรับตัวและดูแลตัวเองของน้องเล็กด้วย เพราะน้องเล็กได้ฝึกฝนและพิสูจน์ตัวเองแล้วตั้งแต่เมื่อมาอยู่ที่กรุงเทพฯ ข้อสาม.การที่น้องเล็กได้เรียนในมหาวิทยาลัยภูมิภาคอย่างมช. จะทำให้น้องเล็กได้ใกล้ชิดกับธรรมชาติ ได้เห็นวิถีชีวิตของชาวบ้านจริงๆ ที่แม้แต่เมื่ออยู่ที่บ้านก็ไม่ได้เห็น กิจกรรมทางสังคมต่างๆที่มช.นั้นไม่ยากที่จะเข้าถึง มีเวลาแค่สองสามวันก็ไปได้ ไม่เหมือนในกรุงเทพฯที่มีสิ่งยั่วยุบรรเทิงใจมากมาย จะออกต่างจังหวัดเป็นเรื่องใหญ่ เดินทางไกล ต้องใช้เงินและเวลา และข้อสี่. เป็นของแถม น้องเล็กได้เป็นรุ่นน้อง มช. ของพี่อ้อ 
สุดท้าย มีเรื่องตลกของน้องเล็กมาเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องที่พี่อ้อเก็บไปเล่าให้ที่บ้านฟังบ่อยๆ เล่าทีไรก็หัวเราะกันทุกที
ช่วงที่น้องเล็กมาอยู่กับพี่อ้อใหม่ๆนั้น น้องเล็กเพิ่งจบม.สาม หัวเกรียน รูปร่างท้วมนิดๆ สูงขึ้นกว่าเดิมมาก แต่ก็เลยพี่อ้อไปนิดเดียว เรียกว่ากำลังโตเป็นหนุ่มครึ่งๆกลางๆ ช่วงนั้นโรงเรียนใหม่ที่กรุงเทพฯยังไม่เปิดเทอม พี่อ้อจะออกไปไหน เลยมีน้องเล็กเป็นบอดี้การ์ดตามไปด้วยเสมอ เพราะเรามีกันอยู่สองคนแค่นี้ แต่น้องเล็กไม่เคยบ่น มีแต่ตื่นตาตื่นใจ เพราะตอนอยู่บ้านที่เชียงรายไม่เคยได้ออกไปไหน สถานที่ ห้างร้านที่บ้านก็ไม่มีอะไรให้ดูมากนัก ไม่เหมือนที่กรุงเทพ
วันนั้นพี่อ้อไปทานข้าวกับเพื่อนที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่สยาม น้องเล็กตามไปด้วยเป็นปรกติ
เรื่องก็ไม่มีอะไรมาก เมื่อกินเสร็จ พี่ๆจ่ายเงิน แชร์กันสามสี่คน น้องเล็กไม่ต้องออก
เมื่อเด็กเสิร์ฟเอาเงินทอนมาให้เรียบร้อยแล้ว เราทุกคนจึงลุกขึ้นเดินออกจากร้านมา
มาถึงหน้าร้าน น้องเล็กสะกิดพี่อ้อ บอกว่า...
"พี่อ้อครับ...พี่อ้อลืมตังค์ทอนครับ"
แล้วก็เอาเงินใส่มือพี่อ้อ เป็นเงินเหรียญทั้งนั้น นับได้เกือบยี่สิบบาท....
พี่อ้อและเพื่อนฮาครืน...
โถ...น้องเล็ก...ก็พี่อ้อจะให้ทิปเสียหน่อย
อดเลยนะน้องเด็กเสิร์ฟ
น้องเล็กหนอน้องเล็ก...   
วันนี้พี่อ้อพอใจแล้วที่น้องเล็กมาถึงจุดนี้ ถึงแม้ว่าพี่อ้อจะไม่มีเงินทองพาน้องเล็กไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนาได้ พี่ก็คิดว่าได้วางรากฐานให้น้องเล็กอย่างดีที่สุดแล้ว ต่อไปนี้เป็นเรื่องของน้องเล็กที่จะพาตัวเองไปสู่จุดที่ต้องการ
วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะจ๊ะ สายแล้ว พี่อ้อขอไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานนะจ๊ะ
คิดถึง
พี่อ้อ
Create Date : 08 มิถุนายน 2553 |
|
68 comments |
Last Update : 9 มิถุนายน 2553 22:30:33 น. |
Counter : 15314 Pageviews. |
|
 |
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 8 มิถุนายน 2553 7:48:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 8 มิถุนายน 2553 10:11:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 8 มิถุนายน 2553 10:31:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องผิง 8 มิถุนายน 2553 11:38:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 8 มิถุนายน 2553 19:45:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: cd2lucky 8 มิถุนายน 2553 20:33:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) 8 มิถุนายน 2553 23:23:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 9 มิถุนายน 2553 7:52:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 9 มิถุนายน 2553 9:16:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 9 มิถุนายน 2553 10:23:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 9 มิถุนายน 2553 13:06:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 9 มิถุนายน 2553 14:04:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: d__d (มัชชาร ) 9 มิถุนายน 2553 14:45:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 9 มิถุนายน 2553 17:26:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: cd2lucky 9 มิถุนายน 2553 21:53:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 10 มิถุนายน 2553 9:23:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 10 มิถุนายน 2553 13:31:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 11 มิถุนายน 2553 8:04:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 11 มิถุนายน 2553 12:40:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: sananda (sananda ) 13 มิถุนายน 2553 3:55:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 14 มิถุนายน 2553 12:01:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 15 มิถุนายน 2553 10:16:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 16 มิถุนายน 2553 10:50:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 18 มิถุนายน 2553 12:38:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 29 มิถุนายน 2553 13:45:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมึกสีดำ 29 มิถุนายน 2553 21:42:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมึกสีดำ 23 กรกฎาคม 2553 8:47:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมึกสีดำ 29 กรกฎาคม 2553 9:44:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมึกสีดำ 7 กันยายน 2553 23:55:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: Untrue 24 กันยายน 2553 16:56:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 27 ตุลาคม 2553 20:30:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก้อนหิน (cator ) 5 ธันวาคม 2553 19:24:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: d__d (มัชชาร ) 25 ธันวาคม 2553 15:11:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 30 ธันวาคม 2553 19:58:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 31 ธันวาคม 2553 14:06:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก้อนหิน (cator ) 1 มกราคม 2554 19:45:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 14 กุมภาพันธ์ 2554 15:04:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 28 เมษายน 2554 17:34:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 10 มิถุนายน 2554 13:48:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 1 มกราคม 2555 7:13:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: Mariomab IP: 190.2.133.230 14 มิถุนายน 2564 10:40:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: BennieRar IP: 190.2.130.167 13 พฤศจิกายน 2564 4:59:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: Louisunalo IP: 89.38.97.125 11 ธันวาคม 2564 22:21:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: DJCharlesSyday IP: 92.119.179.84 8 กุมภาพันธ์ 2565 17:46:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: Richardsaisa IP: 213.159.38.90 15 พฤษภาคม 2565 13:46:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: MatthewhulsE IP: 45.132.194.17 2 ธันวาคม 2566 5:20:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: Jamesdob IP: 79.137.89.102 22 ธันวาคม 2567 6:19:21 น. |
|
|
|
|
|
|
|
พี่อ้อกลับมาแล้ว เย้ๆๆๆ
สบายดีมั้ยครับพี่