Bloggang.com : lovereason : ภพผูกรัก บทที่ 8/1

ภพผูกรัก บทที่ 8/1

บทที่ 8
ความลับของรุ้งตะวัน

            “จำคำปู่ไว้นะเจ้าตะวัน วันใดที่สุริยุปราคาเวียนบรรจบอาเพศโคไข่ไก่ข้าว วันนั้นชะตาของเจ้าจะเปลี่ยนไป”
            “อาเพศโคไข่ไก่ข้าวคืออะไรหรือคะคุณปู่”
            เด็กหญิงพองลมเต็มแก้ม หน้านิ่วคิ้วขมวดคิดตาม แต่ก็คิดไม่ออก ริมฝีปากช่างเจรจากระตุกเล็กน้อยยามที่ถูกคุณปู่วันชัยใช้นิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้ดีดหน้าผากเธอดังเป๊าะ“โอ๊ย! คุณปู่แกล้งรุ้ง”
            “เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าสงสัยให้มาก”
            “ก็รุ้งอยากรู้นี่คะ”
            ขณะนั้นรอยยิ้มของคุณปู่วันชัยผู้เป็นทั้งแพทย์แผนโบราณที่ตกทอดมาแต่บรรพบุรุษก็ค่อยๆ จางหาย หลังจากจับยามสามตาเขียนตัวอักษรประหลาดลงบนกระดานชนวน เป็นตัวหนังสือที่เธอไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร
            “สนใจหรือ”
            “ค่ะ เป็นภาษาอะไรหรือคะคุณปู่” เด็กหญิงถามไถ่อย่างกระตือรือร้น
            “ภาษาฮินดี หรือ อีกอย่างเรียกว่า ภาษาเทวนาครี”
            รุ้งตะวันนิ่วหน้าแสดงความสับสนจึงเอ่ยถาม “ทำไมคุณปู่ถึงเขียนภาษานี้ล่ะคะ หนูรุ้งไม่เคยเห็นคุณปู่เขียนมาก่อนเลย แล้วนี่หนังสืออะไรทำไมเก่าจังเลยคะ”
            “นี่คือตำราอโรคยา เป็นมรดกตกทอดมาจากรุ่นคุณทวดของเรา เจ้าอยากดูไหม”
            “อยากดูค่ะ”
เด็กหญิงพยักหน้าพลางรับสมุดเก่าๆ จนแทบเปื่อยยุ่ยเล่มนั้นขึ้นมา เปิดไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าหนึ่ง เธอจิ้มนิ้วลงไปที่ภาพวาดคนยืนหันหลัง ฝ่ามือกางออก ขาสองข้างแบะออก แต่ละตำแหน่งมีลูกศรชี้นำทาง เด็กหญิงอ่านตามคำในหนังสือราวกับเคยรับรู้มาก่อนและไม่นานริมฝีปากสีชมพูระเรื่อก็ผุดรอยยิ้มเล็กน้อย
“เจ้าทำเหมือนรู้ว่าอ่านว่าอะไร” คุณปู่กระเซ้าหลานสาวที่ทำราวกับอมภูมิ แต่สีหน้าแป้นแล้นของเด็กหญิงที่พยักขึ้นลงทำให้คุณปู่ประหลาดใจ “ไหนคำนี้อ่านว่าอะไร”
“วาโยค่ะ”
“หืม!” คุณปู่จิ้มนิ้วไปที่อีกคำ “แล้วนี่ล่ะ”
“เตโชค่ะ”
“แล้วคำนี้ล่ะ”
“อาโปค่ะ”
“รู้ได้ยังไงเจ้าตะวัน”
“รุ้งอ่านออก”
รุ้งตะวันลืมตาขึ้นมาทันทีที่นึกมาถึงจุดนี้ เธอจำได้ว่าวันนั้นคุณปู่ไล่เรียงคำถามจากเธอมากมาย ที่ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับตำราภาษาเทวนาครีทั้งสิ้น

            เช้าแล้ว...
            เมื่อคืนรุ้งตะวันหลับไปด้วยความอ่อนเพลียหลังจากรับรู้เรื่องราวเหลือเชื่อที่เกิดขึ้น เธอไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือกรุงศรีอยุธยาตอนต้น
ไม่น่าเป็นไปได้!
รุ้งตะวันไม่สามารถหาเหตุผลใดๆ มาหักล้างได้นอกจากต้องออกไปสำรวจกรุงศรีอยุธยาอย่างที่ละเมียดว่าให้เห็นกับตาตัวเอง
            เพียงเปิดประตูห้องออกไป รุ้งตะวันก็พลันชะงักเพราะเจ้าของเรือนร่างกำยำที่ยืนนิ่งอยู่หน้าห้องค่อยๆ หันกลับมาหาเธอ
            “ตี่นแล้วฤา”
            “คุณภพ!” รุ้งตะวันร้องเรียกคนตรงหน้าด้วยความดีใจสุดขีด เขาเหมือนที่พึ่งเดียวของเธอ
            จมื่นพิภพโอสถก้มมองข้อมือที่ถูกมือนุ่มนิ่มคว้ามั่น แต่ดูเหมือนหญิงสาวกลับไม่รู้สึกตัวจึงปลดมือเธอออกด้วยความรู้สึกแปลกๆ ก่อนเอ่ย “ข้าเอายามาให้ใส่แผลเจ้าเสียจะได้ไม่เป็นแผลเป็นให้ระคายสายตา”
            รุ้งตะวันรับยาบดมาอย่างงงๆ แล้วก้มลงสูดดมกลิ่น “ยาที่คุณภพพอกที่แผลให้ฉัน”
            “ใช่” จมื่นพิภพโอสถตอบพลางหรี่ตามองก่อนเอ่ย “เอ็งรู้จริงๆ ใช่หรือไม่ว่าส่วนผสมยาที่ใช้สมานแผลที่หางคิ้วของเอ็งคือทิพยโอสถ”
            “มันก็ใช่ ก็เป็นตำรับยาที่ตกทอดกันมาแต่โบราณแล้วนี่นา” เธอตอบพลันมุ่นคิ้วด้วยความสงสัยจนต้องถามต่อ “ว่าแต่คุณรู้ได้ไง”
            “ข้าเห็น”
            “เห็น! เห็นอะไร หรือว่าคุณแอบดูฉัน!”
            “ไม่ได้แอบแต่เห็นเฉยๆ ว่าเอ็งแยกแยะรสชาติ กลิ่น สมุนไพรได้”
            “มันก็จริงที่ฉันอาจจะเก่งไปบ้าง แต่ว่าคุณภพบอกว่าเป็นคนคิดค้นสูตรนี้หรือคะ”
            “หรือเอ็งคิดว่าข้าพูดปด”
            “เปล่านะคะ!”
รุ้งตะวันคิดในใจแล้วจ้องหน้าจมื่นพิภพโอสถราวกับจะให้ทะลุไปถึงก้นบึ้งในใจ เขาเป็นใครกันแน่จึงมาหลอกหลอนเธอทั้งยามหลับและยามตื่นอีกทั้งยามนี้ที่ดูเหมือนทุกอย่างจะเป็นปริศนาสำหรับเธอไปเสียหมด แต่จมื่นพิภพที่ความสูงเหนือกว่าเธอเกือบศอกก้มหน้าลงมาหาทำให้เธอถึงกับผงะ
            “จะ... จะทำอะไร!”
            “เอ็งบอกข้ามาก่อนว่ารู้สูตรตำรับยาทิพยโอสถของข้าได้กระไร”
            “สูตรคุณหรือ อย่าพูดเล่นน่า ตำราทิพยโอสถเป็นตำรับโบราณตกทอดมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาโน่น เออ จริงสิ คุณบอกว่านี่คือกรุงศรีอยุธยา หรือว่า...”
            “บอกข้ามาให้หมดว่ามีอะไรที่ข้าต้องรู้เกี่ยวกับตัวเอ็งอีกบ้างนอกจากเรื่องที่เป็นนักโทษแหกตรุที่ข้าให้ที่หลบซ่อนตัว”
            “โอ๊ย! อะไรกันคุณ นักโทษแหกตรุอะไรกันฉันได้ยินมาหลายทีแล้วนะ”
            “เช่นนั้นก็เล่ามาให้หมดว่าเอ็งเป็นใคร ต้องการสิ่งใดกันแน่จึงปลอมตัวเป็นชายเช่นนี้”
            “ฉันไม่ได้ปลอมตัวนะ” เธอปฏิเสธลั่น แต่พอเห็นแววตาเคลือบแคลงจากชายหนุ่มจึงเอ่ยต่อ “ก็ได้ๆ คือว่าฉันเป็นผู้หญิงจริงๆ ไม่ได้โกหก แต่ฉันก็ไม่ใช่นักโทษแหกตรุจริงๆ แล้วที่เห็นตรวนติดที่ข้อเท้าก็เพราะฉันเล่นละครเวทีเป็นสแตนด์อินให้คณะโบราณคดี ในบทฉันจะต้องตกน้ำแทนพระเอก ทีนี้คุณภพเก็ตหรือยังคะ”
            “เอ็งพูดกระไรข้าหาเข้าใจไม่”
            “คุณนี่เนียนเนอะ ถ้างั้นฉันถามคุณภพแทนได้ไหม”
            “ว่ากระไร” ชายหนุ่มรอฟังไม่ลังเลที่จะตอบ
            “ทำไมแม่คุณถึงบอกว่าถ้าฉันเป็นหญิงก็อยู่ที่เรือนนี้ไม่ได้ล่ะ”
            “เรือนนี้มีครู”
            “ครู?” รุ้งตะวันหัวเราะไม่เก็บงำกระทั่งเจอสายตาดุใส่จึงปั้นหน้านิ่งถามต่อ “ครูอะไรหรือ เล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมคุณภพ”
            “เมื่อครั้งกระโน้น พ่ออยู่หัวทรงรับสั่งให้ตั้งโรงหมอแต่พ่อท่านสร้างยังมิทันเสร็จก็มีอันเป็นไปด้วยรับรักษาหญิงใกล้คลอดนางหนึ่งจึงทำให้ติดโรคประหลาด”
            “แม่คุณภพเลยไม่อยากให้ผู้หญิงอยู่เรือนนอกจากบ่าวไพร่ที่ขึ้นลงได้หรือคะ”
            “เป็นเช่นนั้น”
            “ไม่มีเหตุผลเลย นั่นมันเหตุสุดวิสัยไม่ใช่เหรอคะ”
            “หากแม่ท่านรู้ว่าเอ็งเป็นหญิงยิ่งเป็นไปไม่ได้ ข้าจึงต้องจำปดแม่ท่านไปว่าเอ็งเป็นชาย” จมื่นพิภพว่าพลันปรายตามองดวงหน้านวลแฉล้มที่ตรึงตาแล้วเผลอกระแอมออกมาด้วยความประหม่า
            รุ้งตะวันเห็นดังนั้นก็ตาโตร้องถาม “แต่ ว่าแต่คุณภพรู้ได้ไงกัน ฉันยังไม่เคยบอกเลยว่าเป็นผู้หญิง”
            “ลืมแล้วหรือว่าข้าช่วยเอ็งขึ้นจากน้ำ” เขาว่าไปสองมือก็ยกขึ้นทำท่ากำเบาๆ แล้วแบออก ก่อนจะชำเลืองมองหน้าอกของรุ้งตะวันแล้วหลบตาตอบแผ่วเบา “มันไม่เหมือนของข้า”
            “คุณภพลามก!”

++++++++++++++++++++++++++++

คุณภพโดนว่าซะแล้วค่ะ >//<

บทนี้เป็นความลับของเจ้าตะวัน แบ่งเป็น 3 ตอนย่อยค่ะ ลงเยอะมันจะยาวมากเกินไป ก็เลยแบ่งๆ เอาค่ะ

ขอฝากรายละเอียดการเปิดจองนิยายอีกทีนะคะ
ปิดจองวันที่ 10 ธันวา ค่ะ พรุ่งนี้ได้เล่มตัวอย่างมาค่อยมาอัปต่อลงในบล็อกนี้ค่ะ

แต่ว่าบล็อกหน้าขอคั่นด้วยซีรีส์ที่ดูแล้วชอบในปีนี้นะคะ ทีแรกจะลงรอบนี้แล้วเพราะไปติดใจเรื่องนึงในnetflix ชื่อเรื่อง move to heaven คือเรื่องดีมากชอบมากอยากเขียนถึง

แต่ว่าเขียนไม่ทันแล้วค่ะ มีชอบหลายเรื่องเกิน ทั้งเกาหลี จีน ไทย แต่ที่สังเกตตัวเองคือปีนี้ดูญี่ปุ่นเรื่องเดียวแถมเป็นเรื่องดังที่คนชอบแต่เราไม่ชอบซะนี่ ค่อยแยกเป็นบล็อกซีรีส์ที่ดูในปีนี้แล้วไม่ชอบดีกว่าเนอะ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่า ค่อยตามไปบล็อกพี่ๆ เพื่อนๆ พรุ่งนี้นะคะ
ช่วงนี้ทางนี้ฝนหนักทุกวันเลย รู้สึกมึนหัวแปลกๆ อยู่ค่ะ พักผ่อนก่อน อิอิ
ขอบคุณมากๆ ค่า

Create Date : 19 พฤศจิกายน 2564

Last Update : 19 พฤศจิกายน 2564 0:13:52 น.

34 comments

Counter : 1736 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณSertPhoto, คุณmultiple, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณThe Kop Civil, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณเริงฤดีนะ, คุณกะว่าก๋า, คุณดาวริมทะเล, คุณtoor36, คุณชีริว, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณkae+aoe, คุณกิ่งฟ้า, คุณ**mp5**, คุณkatoy, คุณเนินน้ำ

เขียนเก่งครับ

โดย: SertPhoto

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2564 เวลา:1:14:40 น.

ปฐวี อาโป วาโย เตโช Fantastic Four แน่นอน เรื่องนี้ อ.เต๊ะ เคยดู นางเอกอึ๋มมาก อิอิ

น้องพิมมาศร้อง กรี๊ดดดด
มันใช่เหรอ เอ็งนี่พานิยายข้าลงคลองอีกแระ เดี๊ยะๆ555

เดาว่า น่าจะเป็น ธาตุทั้ง 4 ดิน น้ำ ลม ไฟ นะครับ

แล้วก็พี่หมื่น รีบมาหาน้องรุ้งแต่เช้าเลย แถมเอายาจะมาทาให้ด้วยนี่
แสดงว่า คิดถึงน้องรุ้งอยู่ทั้งคืน คริ คริ

แถมยังแหกกฎ เอาสาวๆ มาค้างคืนในเรือนด้วย
เหตุฉะนี้เองมั้ง ที่มี อาเพศ น้ำเต้า ปู ปลา เย้ย อาเพศ ปูไข่ไก่หลง เฮ้ย น้องพิมมาศร้อง โคไข่ไก่ข้าว ว้อย เดี๊ยะๆ555

แล้วก็ อ่านมาทุกตอน ชอบตอนนี้ที่ซู้ดดด อิอิ

ทีแรกนึกว่า พี่หมื่นรู้ว่า
น้องรุ้งเป็นผู้หญิง เพราะตอนช่วยน้องรุ้งจมน้ำ แบกขึ้นบ่าแล้ว ตีก้น ป้าบๆ อิอิ
หรือว่า ตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกชุ่ม เพราะกลัวน้องรุ้งจะปอดบวม

แล้วน้องรุ้งมาว่าพี่หมื่น ลามกจกเปรตได้ไง พี่หมื่นเค้าทำตามหน้าที่ ต่างหาก555

ปล. ซีรีย์ดูแล้วระวังติด งอมแงม
แล้วฝนตกตลอดนี่ ต้องกิน ของร้อนๆ
คลื่นลมแรง เรือเล็ก งดออกจากฝั่งด้วยน้า 555

โดย: multiple

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2564 เวลา:5:48:22 น.

"อาเพศโคไข่ไก่ข้าว" คือสิ่งใดฤา วานบอก อิอิ
กำลังสนุก จบอีกแล้ว รออ่านตอนต่อไปจ้า

โดย: ฟ้าใสวันใหม่

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2564 เวลา:9:36:38 น.

สายตาไม่อำนวยแต่ก็อยากอ่าน
คงต้องหาเวลามาซูมอ่านค่ะ

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2564 เวลา:12:15:42 น.

ชักจะเริ่มสนุกขึ้นเรื่อย ๆ แล้วนะครับ รอติดตามตอนต่อไปเลยครับ

โดย: The Kop Civil

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2564 เวลา:14:34:43 น.

ผมพิมเม้นไว้ยาวมากจากมือถือ…..แต่มันหายไปหมดเลย งอนมากครับ ฮือออออออออออ
ไว้เปิดคอมจะรีบกลับมาเม้นนะครับ

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2564 เวลา:22:39:23 น.

จองที่ไว้ก่อนค่ะน้องนุ่น
กลับจากเจอคุณจิน
ที่ร้านเต้ยติ่มซำ
ก็มาเดินขัวเหล็ก..แล้วพักเท้า พักตาก่อน
See you tomorowค่ะ เจ้าตวัน

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2564 เวลา:22:59:49 น.

อ่านจบยังลุ้นคำตอบอยู่ครับ
ว่า อาเพศโคไข่ไก่ข้าว คืออะไร

“คุณภพลามก!”
อ่านแล้วยิ้มเลยครับ 555

ปล. นิทานกริมส์หมิงก็อ่านครับน้องนุ่น
มาอ่านเองตอนที่อ่านคล่องแล้ว

สมัยเด็กพี่ก๋านอนอ่านนิทานให้ฟังทุกคืน
หนักเข้าแต่งเองเลย 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2564 เวลา:23:21:12 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ

น้องนุ่นเก่งมากครับ
เขียนนิยายยาวๆแบบนี้
เส้นเรื่องต้องแม่นยำมากๆ

ข้อมูลก็แน่นปึ๊กเลย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2564 เวลา:5:54:49 น.

คุณภพลามก^^

รุ้งเหมือนจะยังไม่อยากเชื่อนะครับว่าตัวเองมาอยู่อีกยุคแล้ว

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2564 เวลา:21:52:25 น.

อยากรู้พอดีว่าอาเพศโคไข่ไก่ข้าวคืออะไร รุ้งตะวันทำหน้าที่ตัวดำเนินเรื่องได้ดีมากครับ
แล้วปู่จะตอบเป็นฮินดีทำม้ายยย... คนอ่านก็เลยยังไม่รู้กันพอดี

ถ้ารุ้งแลกความรู้สมุนไพรกับคุณภพ แล้วคุณภพสานต่อตำรับมาจนถึงปัจจุบันให้รุ้งศึกษา แล้วจะสรุปว่าองค์ความรู้พวกนี้เป็นของใครล่ะเนี่ย กรมทรัพย์สินทางปัญญาต้องปวดหัวครับ 5555

หนังเกาหลีนี้ใช่เรื่องที่เก็บกวาดห้องคนตายหรือเปล่าครับ คนชมกันเยอะเหมือนกัน ยังไม่ได้ดูสักที

โดย: ชีริว

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2564 เวลา:13:21:05 น.

ตะกี้พิมพ์ชื่อซีรี่ยส์ มันส่งข้อความไม่ได้เลยครับ ขึ้น forbidden ไม่รู้ทำไม

ดีจัง บล็อกระนองคุณนุ่นรู้จักหลายที่เลย
ไว้บล็อกคุณนุ่นเว้นช่วงจากนิยาย แทรกทริปที่เที่ยวแถวภาคใต้โดยเจ้าถิ่นจริงๆก็น่าจะน่าสนใจนะครับ
ห้องใหญ่ๆ เป็นห้องแผ่นหินร้อนจากความร้อนของน้ำ เอาไว้นั่ง/นอนกระตุ้นเลือดลมครับ
ชอบบ่อน้ำร้อนหลายๆ แห่งที่มีห้องแช่ส่วนตัวนะครับ แบบที่แจ้ซ้อน เสียดายที่นี่ไม่มี
ส่วนบ้านเทียนสือ เพิ่งเปิดให้ท่องเที่ยวเมื่อไม่นนมานี้เองครับ

โดย: ชีริว

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2564 เวลา:13:25:45 น.

ขอบคุณครับน้องนุ่น

ภาพชุดนี้พี่ก๋าเดินถ่ายรูปแถวบ้านมาดาม
ที่เชียงรายครับ

แถวบ้านเธอยังมีธรรมชาติสวยๆเยอะมาก
เดินถ่ายรูปได้ไม่เบื่อเลย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2564 เวลา:22:41:19 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องนุ่น

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2564 เวลา:6:06:52 น.

มาทักทายคุณนุ่นต่อ...

เมื่อครู่เข้าไปเม้นท์ได้ยาวพอประมาณ 555 คอมฯ เตือนให้
รีสตาร์ทเพราะ เจอบางอย่างเลย OK ที่่เม้นท์หายหมด

คุณนุ่นเขียนจนเห็น บุคคลิกของตัวละครออกได้ชัดเจน.. และ
ผมเดาเอาว่า คุณนุ่นค้นคว้าศาสตร์บางอย่างนำมาประกอบให้
เรื่องดูสมจริงขึ้น

ชอบมากครับคุณนุ่น

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2564 เวลา:6:22:41 น.

จากบล็อก
ผมมีแผ่นเก็บไว้เหมือนกันครับ พอดูครบทุกตอนแล้วสนุกมากจริง ๆ ครับ

โดย: The Kop Civil

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2564 เวลา:10:39:14 น.

ขออนุญาตกลับมาเม้นเป็นรอบที่ 3
ไม่ได้ล้อเล่นครับ นี่รอบ 3 แล้วจริงๆ ที่พิมแล้วหายพิมแล้วหายหงุดหงิดมาก

อ่ะ เอาอีกที......

ความลับเรื่องที่รุ้งเป็นผู้หญิงก็ยังคงเป็นความลับสำหรับคุณนายแม่ต่อไป ถ้ารู้คงตกใจน่าดูเลย 5555 ใครจะรู้ว่า ผู้หญิงที่ไหนจะผมสั้นแบบนี้ แต่สำหรับคุณภพ คงไม่ต้องบอกแล้ว เพราะจับมากับมือ เอ้ย! ช่วยขึ้นจากน้ำมากับมือ

แต่คุณภพก็คงยังงงๆอยู่ก็คือ ทำไมรุ้งถึงมีความรู้เรื่องแพทยแผนไทยที่ในสมัยนั้นน่าจะรู้จำกัดกันในวังเท่านั้น
อาโป วาโย นี่ผมเคยได้ยินครับ เคยได้ยินเพื่อนที่เป็นแพทย์แผนไทยพูดว่า โลมาด้วย ผมนี่งงว่าคลิกนิกหรือสวนน้ำถึงได้มีโลมา 555555 ถึงผมจะดูเป็นคที่ไม่น่าเชื่อแพทย์แผนไทย แต่จริงๆ ผมก็เชื่อครับ เพราะเพื่อนเป็นแพทย์แผนไทยอยู่ แต่ที่ไม่ค่อยได้ใช้บริการเพราะมันใช้เวลานาน ต้องไปหาต่อเนื่องกว่าจะหาย

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2564 เวลา:11:26:39 น.

Move to heaven ผมชอบมาก ๆ ครับ จริงๆ เป็นคนไม่ชอบดูซีรีย์เกาหลี นอกจาก Kingdom แต่เรื่องนี้ดู 2 วันจบเลย อินมาก อินขนาดที่กลับบ้นแม่มาก็รื้อของเก่าๆ ออกมาทิ้งๆ ไปบ้าง เพราะคิดว่า จริงๆ แล้วของที่มีคุณค่ากับเราและคนที่ยังอยู่มันมีอยู่ไม่กี่ชิ้นเอง คนเราไม่ได้ต้องการอะไรเยอะเลยนอกจากของแค่นั้น ช่วงนั้นโควิดแรงๆ เลยอินครับ ตื่นมาเครียดทุกวัน ติดยังวะ ติดยังวะ

ผมเขียนบล๊อกไว้เรื่อง Move to heaven มีเวลาลองอ่าน แชร์กันหลังดูได้ครับ

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=threepopstory&month=15-06-2021&group=4&gblog=23

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2564 เวลา:11:27:25 น.

สวัสดีค่ะน้องนุ่น ขอบคุณมากนะคะที่ไปชมกุหลาบค่ะ
ตามมาอ่านต่อกำลังสนุกเลยค่ะ อยากรู้ตอนต่อไปจะเป็นยังไงรออ่านค่ะ อิอิ

พี่กิ่งมาช้าเพราะคอมฯเดี้ยงค่ะ

มีความสุขวันจันทร์นะคะ

โดย: กิ่งฟ้า

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2564 เวลา:11:44:05 น.

ใช่แล้วครับ

ภาพชุดนี้เป็นวัดแถวบ้านมาดามนี่ล่ะครับ
พี่ก๋าไปถ่ายทุกครั้งเลยนะ
ถ้าได้ไปแม่สาย

เวลาอยู่บนท้องถนน
เหมือนสงครามเลยนะครับ
คนอารมณ์ร้อนกันมากๆ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2564 เวลา:22:56:59 น.

555 ฮั่น นั่นแน่ สงกะสัย ว่ามาแอบดู เผื่อเจอบล็อกใหม่ อ.เต๊ะ ชิมิ

ยังครับ ยังอีกตั้งหลายวันกว่าจะปีใหม่ แล้วก็ นักร้องเสียงฆ่าพยาธิ ก็กำลังหัดร้องเพลงใหม่อยู่ด้วย พยาธิเต้นระบำกันทั้งวัน เพราะเสียงโหยหวนมาก555

เรื่องเก๊าท์ นี่ก็กินยาหมอให้มาอยู่ แต่มันมีผลข้างเคียง ปูีดป๊าดด ทั้งวัน555

ขอบคุณเจ้ารุ้งตะวัน เอ๊ย น้องนุ่น ที่กรุณาเรื่องยาสมุนไพรด้วยนะขอรับ พี่ล้าน เอ๊ยพี่แสน เอ๊ย พี่หมื่น ขอกราบบังคมลาาา เต๊ง เตง เต่ง เต้ง เตง เต๊ง เตง เต่ง เต้ง เตง ไปแบบลิเกเลย 555

โดย: multiple

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2564 เวลา:5:04:58 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2564 เวลา:6:28:52 น.

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ

โดย: **mp5**

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2564 เวลา:14:35:01 น.

คุณภพลามก
อิ อิ
เจ้าตะวันให้คำจำกัดความจมื่นได้ดีและตรงมาก

มาลุ้นๆค่ะว่าเมื่อใด
นางเอกถึงจะระลึกรู้ว่า..ย้อนเวลามาอยู่อยุธยาอย่างแท้ทรู+ดีแท็กซื

(2 บริษัท เขารวบเข้าด้วยกันแล็ว)

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2564 เวลา:14:50:29 น.

ผมคิดว่าไม่น่าเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ
แต่เพราะพิมยาวเกินไปครับ เหมือนถ้าพิมยาวๆ หน่อย จะ Error404
ผมเลยตัดคอมเม้นเป็น 2 ส่วนซะ ยังคงเม้นครบตามที่อยากเม้น แค่ตัดแบ่งซะ

พิมยาว bloggang ก็งอแงซะอีก 555555

ผมชอบตอนเด็กถูกทิ้ง กับตายาย จริงๆ ตายานี่ไม่เท่าไหร่ แต่พอเจอฉากที่ระเบียงที่ตาทำให้ยาย แล้วอยู่กันอย่างมีความสุข 2 คน เฮ้ยยยยยยยยยย

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2564 เวลา:15:41:06 น.

คุณปู่เหมือนจะรู้อนาคตของรุ้งตะวันนะคะ
อืม..
Happy Thursday ค่ะ น้องนุ่น

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 25 พฤศจิกายน 2564 เวลา:9:37:07 น.

สวัสดีจ้าน้องนุ่น
ไม่ได้คุยกันนานมาก ๆ เลย ดีใจที่เห็นบล็อกนะคะ
ขอตามไปอ่านย้อนหลังก่อนนะคะ

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2564 เวลา:19:48:24 น.

ขอบคุณที่แวะมาเยีย่มชมคร้าบคุณนุ่น คุณภพตอนใหม่ยังมไมา งั้นเม้าท์ซักซี๊ดไปก่อน...

เรื่องนี้เป็นหนังวัยรุ่นยุคต้นๆ ของ GTH ที่ช่วงนั้นฟอร์มกำลังดีเลยครับ
แต่ถ้าเทียบแล้วชอบหนังอย่าง Season Change หรือแม้แต่เมย์ไหนมากกว่านะ แต่เรื่องนี้เพลินตรงที่มีเพลงประกอบเยอะ เลยมีคอนเทนท์ให้เอามาทำบล็อกได้
นิยายเพลงที่คุณนุ่นว่าก็น่าสใจครับ แต่เป็นนิยายเราก็ไม่ได้ฟังเพลงอะดิ

ไประนองรอบนี้ไม่ได้เที่ยวทะเลเลยครับ จังหวัดนี้ทะเลไม่ค่อยเด่นเนอะ
เคยไปกับเพื่อนหนนึงทะเลอะไร๊ ไม่มีลมพัดสักแอะ พม่าบังหมด T^T

โดย: ชีริว

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2564 เวลา:15:42:17 น.

สวัสดีครับน้องนุ่น

ภาพชุดนี้ส่วนใหญ่เป็นศิลปะของแอฟริกาครับ
แต่ก็มีมายันผสม
บางอันก็จีนด้วยนะ
ปนๆกันครับ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ
ทุกคนก็ต้องสู้กันหมดเลย
เจอโควิดแบบนี้
เหนื่อยใจ เหนื่อยกายจริงๆครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 2 ธันวาคม 2564 เวลา:23:18:15 น.

โอ้ ที่แท้ไปเป็น ผู้ประสบภัยน้ำท่วมมานี่เอง
ได้ยินข่าวอยู่เหมือนกันว่า ภาคใต้น้ำท่วม
แต่ก็กลับมาปลอดภัยดีนะครับ

ส่วนเรื่องขี้เกียจ อัพบล็อกนี่ อ.เต๊ะ ก็เป็น
แต่น่าจะหนักกว่า เข้าเส้นเลือดไปซะแล้ว 555

รายงานความคืบหน้าบล็อกใหม่ ตอนนี้ กำลังอยู่ในสายการผลิต555

เพลง เสร็จนานแล้ว แต่เรื่องกำลังเขียนอยู่ วัน2วันนี้น่าจะเรียบร้อย
เตรียมรับชมรับฟังได้ อย่ากระพริบตาเด็ดขาด เย้ย 555

ขอบคุณเรื่อง หนังสือด้วยนะครับ ถือเป็นของขวัญปีใหม่ไปเลย 555

โดย: multiple

วันที่: 3 ธันวาคม 2564 เวลา:4:03:23 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 3 ธันวาคม 2564 เวลา:6:24:53 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่า
ฉีดวัคซีนเข็มที่เท่าไหร่เอ่ย ขอให้ปลอดภัยนะคะ
รอ ๆ อ่านตอนต่อไปอยู่น้าาา

โดย: ฟ้าใสวันใหม่

วันที่: 3 ธันวาคม 2564 เวลา:17:28:41 น.

ขนาดไม่ค่อยมีเวลายังตั้งใจอ่านละเอี๊ยดละเอียด ไม่เสียแรงรอคุณนุ่นจริงๆ
ถ้ามีโอกาสขึ้นมากรุงเทพอีกคงมีลิสต์ที่อยากจะไปอยู่เต็มมือแน่ๆครับ ผมยังเที่ยวได้นิดเดียวเอง
พระเจ้าตากต้นแบบไม่มีเลยครับ ทั้งภาพถ่ายและภาพวาด จินตนาการเอาล้วนๆ
กษัตริย์องค์แรกที่คนเห็นหน้าคือ ร.4
ยุคนั้นเพิ่งยอมให้ถ่ายทอดภาพหน้าตากษัตริย์กันได้แล้ว ซึ่ง ร. 1-3 ก็ยังมีคนเคยเห็นและจำหน้าได้เลยวาดออกมาได้
ส่วนพระเจ้าตากนี่คือไม่มีเลยครับ คนที่เคยเห็น กว่าจะมาถึงยุค ร.4 ก็ตายหมดแล้ว

แต่ละคำพูดของ อ.ศิลป์ มีความหมายดีนะครับ
"นายไม่อ่านหนังสือ นายจะรู้อะไร" ก็คือส่งเสริมให้ลูกศิษย์อ่านและทำความเข้าใจสภาพสังคม
จะได้สร้างศิลปะที่สอคดล้องกับสังคมแต่ละยุคแต่ละแห่ง

ช่วงนี้น้ำท่วมภาคใต้ยังไม่หายใช่ไหมครับ มีถนนอยู่ไม่กี่เส้น ท่วมทีลำบากเลย
ผมก็จะฉีดโมเดิร์นน่าวันที่ 18 นี้ละ ไม่น่ามีเอฟเฟ็คต์เนอะ
ส่วนคนที่ทำงานที่ฉีด AZ ตายเกลื่อน ต้องลาป่วยกันถ้วนหน้า

ฮาวทูทิ้งคนไม่ชอบก็ไม่ชอบไปเลย คนชอบก็ช้อบชอบ
แต่ผมชอบเรื่องนี้นะครับ มันชวนให้คิดถึงความสัมพันธ์ได้แบบเจ็บปวดมาก
เคยเขียนบล็อกรีวิวเรื่องนี้ไว้ด้วยครับ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=shiryu&month=06-2021&date=13&group=11&gblog=17

โดย: ชีริว

วันที่: 3 ธันวาคม 2564 เวลา:21:31:50 น.

ช่วงนี้น้องนุ่นทิ้งช่วงนานนานนาน

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 4 ธันวาคม 2564 เวลา:10:40:22 น.