|
|
ภพผูกรัก บทนำ
ภพผูกรักบทนำ
แสงทองจับขอบฟ้าบอกเวลาล่วงเข้าสู่เช้าวันใหม่...
บนเรือนไม้สับปรากฏร่างคนสองคนยืนเคียงกันอยู่ตรงนอกชานมองดูดวงตะวันที่เพิ่งโผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมารำไร ร่างสูงใหญ่กว่าสวมเสื้อผ้าแพรเนื้อดีสอดทับในโจงกระเบนลายสีน้ำตาลเข้มต่างจากอีกคนที่ตัวเล็กและเตี้ยกว่าเกือบสองคืบ อีกทั้งเสื้อผ้าที่สวมใส่ยังบ่งบอกสถานะว่ามิใช่ผู้รากมากดี
แต่คนร่างใหญ่กว่ากลับวางมือบนไหล่คนตัวเล็ก ทั้งสองต่างมีรอยยิ้มขณะมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและบางคราคนตัวสูงกว่ากลับลอบมองอีกฝ่ายด้วยแววตาแห่งความอาทร
กระทั่งดวงอาทิตย์กลมโตโผล่พ้นขอบฟ้า แสงสว่างโอบล้อมแผ่คลุมทั่วเวหน สองคนจึงหลุดจากภวังค์ และเป็นคนตัวสูงกว่าที่หันหน้าเข้าหาวางมือข้างหนึ่งบนไหล่ลู่ อีกมือเชยคางมนของคนหน้าจิ้มลิ้มขึ้นมองสบตากระทั่งเอ่ยคำพูดออกมาจนได้
“ตะวัน... เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดพี่จึงชวนเจ้ามาดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันวันนี้”
คนตัวเล็กกว่าช้อนตามองอย่างไว้จริตฉับพลันส่ายหน้า คนตัวสูงกว่าจึงเผลอยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูแต่อีกคนเผยอยิ้มจางๆ ให้
“พี่ภพคงนึกถึงวันที่เราพบกันครั้งแรกอีกแล้วสินะขอรับ”
“พูดขอรับอีกแล้ว”
“ก็พี่ภพเรียกชื่อตะวัน มันก็เลยติดปาก เอ๊ย! เคยชินนี่... เจ้าคะ”
“โธ่! แม่รุ้ง...”
“เจ้าขา”
ภพจ้องมองดวงหน้าขาวนวลก่อนเอ่ยคำพูดอ่อนหวาน “นับแต่วันพรุ่ง กรุงศรีจะไม่มีเจ้าตะวันอีกต่อไป ที่เรือนนี้จะมีแต่แม่รุ้งของพี่ที่อยู่เป็นแม่ศรีเรือนเท่านั้นเจ้ารู้ใช่หรือไม่”
“รู้เจ้าค่ะ... แต่...”
“หรือว่าเจ้าไม่อยากออกเรือนกับพี่”
“ไม่นะเจ้าคะ รุ้งอยาก... แต่ว่า”
“ไม่มีแต่ใดๆ ทั้งสิ้น”
“แค่ออกความเห็นแบบแฟร์ๆ ก็มิได้หรือเจ้าคะ”
“แม่รุ้ง...” ภพลากเสียงยาวเหนื่อยหน่าย
“ก็ได้เจ้าค่ะ รุ้งจะเป็นช้างเท้าหลังให้พี่ภพเป็นช้างเท้าหน้า จะไม่ออกความเห็นใดๆ ให้บ่อนแตกเหมือนเมื่อก่อนอีกดีหรือไม่เจ้าคะ”
“ดี”
ภพพูดเพียงเท่านั้นพลันถอนใจ ยิ่งเห็นดวงหน้านวลแฉล้มของคนรักก็นึกอยากจับมาทำโทษอีก แต่กลางวันแสกๆ เข่นนี้ คงทำได้เพียงฉวยมือนิ่มมากุมก่อนจะก้มลงจูบหลังมือหญิงสาวแผ่วเบาแล้วเงยหน้าสบตา
“แม่รุ้ง เจ้ารักพี่บ้างหรือไม่”
จู่ๆ ก็มาถาม ช่างไม่อายฟ้าอายดินบ้าง...
รุ้งตะวันนึกขันในใจ แต่ออกอาการสะเทิ้นสะท้าน คิ้วเรียวเป็นระเบียบขมวดมุ่นไม่แพ้ดวงตาที่หรี่ลงอย่างขวยเขินตามความเคยชิน กระทั่งชายหนุ่มร้องขอคำตอบอีก
“พี่ถามแล้วเหตุใดเจ้าไม่ตอบ”
“พูดไม่ออกเจ้าค่ะ”
“หืม...”
“ก็พี่ภพชอบโรแมนติกไม่รู้เวล่ำเวลาอยู่เรื่อยเลยนี่เจ้าคะ”
“อีกแล้ว... โรแมนติกอันใดของเจ้า”
“พี่ภพยังไม่ชินอีกหรือเจ้าคะ”
“ก็อยากชินอยู่ แต่เจ้าชอบพูดคำภาษาปะกิตอยู่เรื่อย”
“แล้วจะเป็นไรไปล่ะเจ้าคะ”
รุ้งตะวันเอียงคอมอง จมื่นพิภพโอสถจึงนิ่งไปครู่กว่าจะเผยรอยยิ้มแย้มอีกหน
“พี่อยากให้เจ้าจดจำเอาไว้ ไม่ว่าจะเกิดสิ่งไรในภายภาคหน้า ไม่ว่าเจ้าจะอยู่กับพี่ไปจนกว่าจะตายจากกันหรือวันใดวันหนึ่งที่ต้องกลับไปยังที่ที่เจ้าจากมา ขอให้รู้ไว้ว่าพี่จะรอเจ้าอยู่ที่นี่เสมอ”
“พี่ภพอย่าพูดเช่นนี้ เพราะรุ้งจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!” คนตัวเล็กกว่าว่าเอ็ดอึง
จมื่นพิภพโอสถเห็นเช่นนั้นก็คว้าร่างอรชรมากอด เธอขัดขืนเพียงครู่ก็เคลิ้มเพราะถูกริมฝีปากอุ่นประทับลงบนแก้ม เท่านั้นรุ้งตะวันก็รู้ตัวว่าตกเป็นทาสรักของจมื่นพิภพโอสถผู้แสนดีที่ชีวิตนี้ไม่เคยคิดว่าจะได้พบพาน
แต่เธอก็พบเขา...
ชายหนุ่มผู้ผูกรักข้ามกาลเวลามาเนิ่นนานกว่าห้าร้อยสี่สิบปี...
+++++++++++++++++++++++++++
คุยกันท้ายนิยายค่ะ:
ไม่ได้เข้าบล็อกนานมาก คิดถึงเพื่อนๆ พี่ๆ ค่ะ เอาจริงๆ คือเห็นหัวข้อตะพาบที่คุณต่อโพสที่กลุ่มในเฟซแล้วก็อยากเขียนมาก อยากเล่าว่าตอนนี้กำลังวุ่นวายกับอะไร ทำอะไร ที่ไหน ยังไง แต่เพราะยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเท่าไร เอาไว้มีความคืบหน้าก่อนค่อยเอามาลงให้อ่านกันนะคะ
ตั้งแต่มีโควิดเข้ามาก็ทำให้หลายอย่างเปลี่ยนแปลงไป เรื่องเครียดtoxicมีมาทุกวันไม่ได้ขาด รู้สึกมากไปแล้ว เหนื่อยแล้วควรพอแต่ก็หนีไปไหนไม่ได้ กลับมาพักใจที่บล็อกในพื้นที่ของเราดีกว่า
วันนี้ก็เลยเอานิยายรักเบาๆ มาอัปเดตให้เพื่อนๆ พี่ๆ อ่านกันค่ะ เรื่องนี้เขียนไปได้เกินครึ่งเรื่องแล้ว พักแนวจีนแหวกแนวมาไทยโบราณกันบ้าง เรื่องราวในสมัยอยุธยาเกี่ยวกับหมอยาแผนโบราณข้ามภพข้ามกาลเวลาค่ะ
มาทายกันไหมคะว่าเรื่องนี้ดำเนินเรื่องราวอยู่ในรัชกาลใด จะมีใครทายถูกบ้าง อิอิ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่า ^__^
| Create Date : 10 สิงหาคม 2564 |
| Last Update : 10 สิงหาคม 2564 1:52:23 น. |
|
19 comments
|
| Counter : 1407 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณmultiple, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณเริงฤดีนะ, คุณThe Kop Civil, คุณ**mp5**, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณtoor36, คุณkae+aoe, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณโอพีย์, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณSweet_pills, คุณชีริว, คุณกะว่าก๋า, คุณอุ้มสี |
โดย: multiple  วันที่: 10 สิงหาคม 2564 เวลา:5:19:36 น. |
|
|
|
| โดย: multiple วันที่: 10 สิงหาคม 2564 เวลา:5:33:00 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 10 สิงหาคม 2564 เวลา:9:11:26 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ  วันที่: 10 สิงหาคม 2564 เวลา:9:31:40 น. |
|
|
|
โดย: **mp5**  วันที่: 10 สิงหาคม 2564 เวลา:9:48:56 น. |
|
|
|
| โดย: multiple วันที่: 10 สิงหาคม 2564 เวลา:11:10:58 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 10 สิงหาคม 2564 เวลา:11:11:46 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe  วันที่: 10 สิงหาคม 2564 เวลา:11:43:56 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน  วันที่: 10 สิงหาคม 2564 เวลา:22:58:10 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว  วันที่: 11 สิงหาคม 2564 เวลา:0:04:28 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills  วันที่: 11 สิงหาคม 2564 เวลา:0:44:42 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 11 สิงหาคม 2564 เวลา:6:45:40 น. |
|
|
|
| โดย: multiple วันที่: 11 สิงหาคม 2564 เวลา:20:08:17 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 สิงหาคม 2564 เวลา:22:22:10 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 76 คน [
แล้วก็พระเอก ชอบจับนางเอกมาลงโทษซะด้วย อ.เต๊ะ ก็คิดไปต่างๆนานา น่าจะชุดใหญ่ไฟกระพริบ มากกว่าหอมแก้ม แหงๆ คงจะลงโทษให้มาช่วยบดยา เอ๊ย ต้มยาสมุนไพร ทั้งคืน แหงๆอิอิ
แนวย้อนเวลานี่กำลังฮิตเลย ส่วนเรื่องยุดเดาว่า น่าจะเป็น สมัยรัชกาลที่ 5 เพราะเริ่มมีการแพทย์ สมัยใหม่เข้ามา น่าจะได้มาจาก หมอหนุ่มหล่อ ย้อนเวลานี่แหละจ้า 555