Bloggang.com : lovereason : ภพผูกรัก บทที่ 4/1

ภพผูกรัก บทที่ 4/1

บทที่ 4 / 1
ดับเดือนเลือนตะวัน

“ไม่ได้หรอกรุ้ง!”
                “แต่รุ้ง”
                “ผมยอมให้คุณทำแบบนั้นไม่ได้!”
ความเงียบเข้าปกคลุมทันทีที่ทินพัฒน์ยืนกรานเสียงแข็งในขณะที่คนอื่นมีท่าทีอ่อนลงเมื่อได้ยินคำบอกของรุ้งตะวัน อาจารย์หนุ่มแม้ไม่เชื่อเรื่องลี้ลับแต่ก็อดเป็นห่วงหญิงสาวไม่ได้จนกระทั่งพิชัยละสายตาจากหญิงสาวมาสบตาทินพัฒน์อย่างพึงพอใจ
“รุ้งทำผมทรงนี้ออกมาโอเคเลยนะจารย์ นี่ผมอยากจะคิดจริง ๆ ว่ารุ้งดูดีพอจะเป็นพระเอกแทนได้เลยถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงอะนะ ดูสิครับจารย์”
ทินพัฒน์ชะงักทันทีที่รุ้งตะวันเหลียวมา ดวงหน้าเนียนใสที่ไร้เครื่องสำอางทรงผมแสกกลางเสยหวีข้างที่ทีมงานทำให้อีกทั้งเครื่องแต่งกายสีกรักมอซอทำให้หญิงสาวดูห้าวหาญเด็ดเดี่ยวขึ้นมาก
“รุ้งเท่ไหมคะอาจารย์”
“อะ... อืม ก็เท่ แต่ว่า” ทินพัฒน์อึกอักทันที
รุ้งตะวันรีบบอก “อาจารย์เชื่อใจรุ้งนะคะ หากมีอาถรรพ์อะไรในบ้านหลังนี้ก็คงไม่ทำอะไรลูกหลานแท้ ๆ ของเขาหรอกค่ะ”
“แต่ผมไม่สบายใจที่ทีมเรามีผู้ชายเยอะแยะแต่กลับไม่กล้าแล้วให้รุ้งมารับแทน มันเหมือนการเอาเปรียบผู้หญิง หากคุณเป็นอะไรขึ้นมาล่ะ”
“รุ้งจะไม่เป็นไรค่ะ”
เธอบอกขณะนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามผู้กำกับหนุ่มที่พิจารณาเธออย่างถ้วนถี่และมีทีท่าเอนเอียงตาม ทินพัฒน์เสียอีกที่ไม่ยอมท่าเดียว
“พิชัย ผมว่าคุณประกาศลงไอจี เฟซ ทวิตอะไรก็ว่าไปให้หาใครมาเล่นเป็นสแตนด์อินแทนพระเอกหน่อย”
“แต่มันไม่เอิกเกริกไปเหรออาจารย์” พิชัยแย้ง
รุ้งตะวันพยักหน้าเห็นด้วยทันที “จริงค่ะ เราแค่ขายผ้าเอาหน้ารอดไปเท่านั้น รุ้งสบายมากอาจารย์อย่าลืมว่ารุ้งเป็นนักกีฬาว่ายน้ำมหา’ลัยนะคะ”
“แต่ผมว่า”
“นะคะอาจารย์ รุ้งอยากช่วยแล้วตอนแสดงก็เป็นช่วงเวลาบ่ายแก่ๆ แล้วด้วย แค่ฉากล่มเรือก็จัดฉากให้รุ้งหันหลังให้คนดูพอเรือล่มปุ๊บรุ้งก็จะดำไปโผล่ตรงโน้นให้พ้นสายตาคนดูแค่นั้นก็จบ”
“แล้วถ้ามันไม่จบ เกิดเธอเป็นอะไรไปอีกคนจะทำยังไงล่ะ... ยายรุ้ง!”
โสภิตาโวยวายต่อทั้งพยายามโน้มน้าวแต่ดูเหมือนรุ้งตะวันจะทำหูทวนลมแทนที่จะฟังกลับหยิบกระจกที่วางอยู่ไม่ไกลมาดูดวงหน้าเกลี้ยงเกลาของตนแล้วเปรยกับผู้กำกับหนุ่มรุ่นน้องแทน
“ว่าไปรุ้งไว้ผมทรงนี้เหมือนผู้ชายเลยเนอะพี่ชัย”
“หล่อเลยแหละ” พิชัยหยอก
บรรยากาศตึงเครียดจึงคลายลงท่ามกลางความอึดอัดของอาจารย์ทินพัฒน์ที่ทั้งเป็นห่วงและรู้สึกไม่มั่นใจในสิ่งที่ตามองไม่เห็น ถึงแม้จะมั่นใจว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดจะเป็นเรื่องบังเอิญ
แต่มันบังเอิญเกินไป!

สามชั่วโมงผ่านไป...
รุ้งตะวันพรูลมหายใจหนักหน่วงขณะถูกดึงขึ้นจากท่าน้ำในสภาพเปียกปอน เธอไม่คิดว่าตัวเองจะห่ามได้ปานนี้ที่ดำน้ำจากกลางแม่น้ำมาโผล่ที่ตีนท่าน้ำ มันไม่ใช่เรื่องหนักหนาก็จริงแต่ตรวนโบราณที่สวมอยู่บนข้อเท้าเกลี้ยงเกลาของเธอมีน้ำหนักมากพอควรและมันหน่วงให้ไม่คล่องตัวนัก
แต่คงไม่มีอะไร...
เธอไม่คิดว่าเป็นเรื่องหนักหนาและพรุ่งนี้จะต้องผ่านมันไปให้ได้
รุ้งตะวันเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ตีนฟ้าเป็นสีแดงเข้มด้วยแววตาหวั่นวิตก กระทั่งทินพัฒน์เดินแกมวิ่งมาหาพร้อมผ้าขนหนูในมือ พอก้าวถึงตัวอาจารย์หนุ่มก็โปะผ้าลงกับศีรษะเธอแล้วเช็ดให้ด้วยความเป็นห่วง
“ไหวแน่นะ”
“ไหวค่ะอาจารย์” หญิงสาวตอบเสียงอ่อยแล้วเสมองหาโสภิตาเมื่อไม่เห็นจึงเอ่ยถาม “ยายเพิ้งไปไหนแล้วคะ รุ้งอยากได้แท็ปเลตที่ฝากไว้กับเพิ้งค่ะอาจารย์”
“จะโทรกลับบ้านเหรอ ใช้ของผมก็ได้”
“ไม่ได้ค่ะ” เธออึกอักแต่พอเห็นสีหน้าอาจารย์หนุ่มจึงได้แต่ทำตาปริบ ๆ “คือรุ้งจะดูปฏิทินจันทรคติค่ะ”
“ปฏิทินจันทรคติ?”
ทินพัฒน์ขมวดคิ้วมุ่นคิดจะถามต่อแต่ทว่าโสภิตาตรงเข้ามาหาพร้อมสีหน้าราวกับจะร้องไห้ก็ไม่ปาน
“ไปกันเหอะรุ้ง มืดแล้วฉันไม่อยากค้างที่นี่”
”ก็คุยกันแล้วไงว่าเราจะค้างที่นี่” รุ้งตะวันบ่นพลางหน้ามุ่ยยิ่งเห็นหน้างอคอหัก เธอก็คว้ามืออวบของโสภิตามาแกว่งเบา ๆ แล้วเอ่ยเสียงอ่อนหวานหมายจะให้เพื่อนรักยอมตามใจ “นะ ๆ ๆ “
“ไม่!”
“ก็แค่นอนค้างคืนแค่นี้ ทุกคนก็นอนที่นี่กันหมด เราจะแยกไปทำไมเสียเวลาเดินทางเปล่า ๆ”
“แต่ใครจะอยากนอนค้างที่บ้านผีสิงนี่กันล่ะ”
โสภิตาทะลุกลางปล้อง ยังความตกใจให้แก่ทุกคนไม่เว้นแม้แต่ทินพัฒน์ที่ต้องห่อตัวเพราะลมแรงที่พัดผ่านมาวูบใหญ่พร้อมกับเสียงกิ่งไม้เสียดสีและใบไม้ไหวระริกราวกับกำลังหัวเราะให้กับคำพูดของสาวอวบก็ไม่ปาน

                ท้องฟ้ายามย่ำค่ำครึ้มทึมเทาราวกับจะมีเมฆฝนมาหอบใหญ่ ชายหนุ่มร่างผอมเกร็งจ้วงฝีพายอย่างรีบเร่งฝ่ากระแสน้ำในลำคลองที่กระเพื่อมไปมาตามแรงลม เบื้องหน้าคือผู้เป็นนายที่นั่งนิ่งมองไปด้านหน้าอย่างเงียบเชียบ กระทั่งฝนเริ่มลงเม็ดคนพายจึงนั่งไม่ติดลุกขึ้นจ้วงไม้พายสลับซ้ายขวาเพื่อเร่งให้ถึงเป้าหมายยังคุ้งน้ำด้านหน้า ผู้เป็นนายเงยหน้าขึ้นมองฟ้าเห็นสายฟ้าฟาดผ่าลงมากลางลำน้ำห่างจากเรือที่นั่งอยู่ไม่ไกลก็หันมาหาบ่าวรับใช้ทันที
                “ไอ้เฟื้อง เอาพายอีกอันมาให้ข้า!”
“คุณภพจะทำกระไรหรือขอรับ”
“เอ็งไม่เห็นรึว่าเมื่อครู่ฟ้าผ่า ข้าเกรงว่าหากไปต่อจะเป็นอันตราย”
“แต่พ้นโค้งนี้ไปก็ถึงเรือนแล้วนะขอรับ!”
เฟื้องโพล่งขึ้นอย่างคนรั้น เพราะเติบโตมาพร้อมกันกับผู้เป็นนายจึงทำให้มีความสนิทสนมและสามารถเสนอความคิดเห็นได้ แต่คราวนี้ไม่เพียงคุณภพของเขาจะไม่ฟังยังออกคำสั่งเสียงกร้าวฝ่าสายฝนตามมา
“ข้าบอกให้เอาเรือเข้าหลบที่ท่าน้ำ กระไรเจ้าไม่ฟัง เอาพายมาให้ข้า!”
“ขอรับๆ”
คราวนี้เฟื้องลนลานตอบรับอีกทั้งกลัวหงอ มือหยาบกร้านสั่นเทาหยิบไม้พายยื่นให้ผู้เป็นนายรับไปแล้วช่วยพายอย่างขมีขมัน กระนั้นความเร็วของฝีพายคู่และเรือบดลำเล็กก็มิอาจแล่นไวดังใจเพราะหนทางที่ต้องไปทวนกระแสน้ำทำให้ยิ่งรีบยิ่งช้ากว่าเรือจะแล่นไปได้แต่ละคืบก็แสนลำบากจนเปียกมะล่อกมะแล่กกันไปทั้งนายบ่าว กระนั้นเรือยังมิทันเทียบท่าฟ้าก็ผ่าลงมาฉับพลันเบื้องหน้าบังเกิดกระแสน้ำพัดวนรวมตัวเป็นวงกว้างดึงดูดเรือบดลำเล็กที่ใช้เป็นพาหนะล่องไปตามคลองเล็กคลองน้อยเพื่อเยี่ยมไข้พระสงฆ์องค์เจ้าอีกทั้งผู้เฒ่าผู้แก่ดังที่เจ้าของเรือเคยทำเป็นอาจิณ
ครานั้นเพราะความรู้ถึงหูพ่ออยู่หัวก่อนเสด็จแปรพระราชฐานไปครองเมืองพิษณุโลกจึงรับสั่งให้เข้ารับราชการประทานยศจมื่นพิภพโอสถแด่ทายาทผู้สืบสานอโรคยาศาลานับแต่นั้น
ลำเรือสั่นสะเทือนเมื่อเรือที่บังคับทิศทางไม่ได้ชนเข้ากับบางอย่าง ไอ้เฟื้องที่ยืนคัดท้ายถึงกับถลันผ่านผู้เป็นนายไปล้มอยู่เบื้องหน้าจึงทันได้เห็นภาพนั้นเต็มตา
“คะ... คะ... คุณภพขอรับ!”
“มีกระไร” ผู้เป็นนายร้องถามทันที
“คะ... คะ... คนขอรับ เรือชนคนขอรับ”
“คนรึ!”
“คนขอรับ! เลือดเต็มหน้าเลยขอรับ!”
จมื่นพิภพโอสถผุดพรวดเดียวถึงหัวเรือผลักร่างผอมเกร็งของไอ้เฟื้องไปด้านหลังแล้วชะโงกหน้าไปดู ในความมืดสลัวยามพลบดวงหน้านวลแฉล้มที่ลอยเด่นเหนือน้ำกำลังจะจมลงจนกระทั่งหายลับไปจากสายตาเหลือเพียงสีแดงฉานที่ค่อย ๆ กระจายหายไปกับสายน้ำ
พริบตาฝนขาดเม็ด มวลน้ำวนสลายกลายเป็นผืนน้ำเรียบนิ่ง เมฆหนาทึบเหนือท้องฟ้าพลันจางหายกลายเป็นจันทร์กระจ่างเคลื่อนเข้าแทนที่ ทันใดผู้เป็นนายก็กระโจนดำลงไปใต้น้ำอย่างไม่คิดชีวิตทันที...
“คุณภพ!” เฟื้องตะโกนสุดเสียงแต่ไม่ทันผู้เป็นนายที่ดำหายไปในกระแสน้ำเสียแล้ว…
ใต้ผืนน้ำยามย่ำค่ำมีเพียงแสงจากดวงจันทร์สาดส่องให้พอมองเห็นเลือนราง ร่างสูงใหญ่ดำผุดดำว่ายหาเจ้าของดวงหน้านวลที่ตราตรึงอยู่ไม่ลดละ
คือใครกัน...
จมื่นพิภพโอสถฝืนตาฝ่ากระแสน้ำดำมืดควานหาเท่าที่แสงจะพอส่องนำทาง ฉับพลันแสงบางอย่างก็สะท้อนส่องต้องดวงจันทร์เกิดเป็นแสงเรืองรอง ร่างกำยำดำดิ่งลงไปใกล้จึงพบว่ามันคือสร้อยสีทองลูกปัดดำที่แสงทองสะท้อนต้องแสงจันทร์ออกจากลำคอระหงของร่างที่หมดสติ
ไม่รอช้าข้อมือแข็งแกร่งก็คว้ามือเล็กกว่าไว้ดึงขึ้นเต็มแรง แต่ทว่าร่างนั้นกลับถูกตรึงด้วยตรวนที่ถูกรั้งไว้ในรากกอบัวขนาดใหญ่
แย่แล้ว!

+++++++++++++++++++++++

คุณภพออกโรงแล้วค่ะ
กว่าจะมาเต็มตัวก็ตอนสี่ >//<
ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่า

Create Date : 13 กันยายน 2564

Last Update : 13 กันยายน 2564 0:02:57 น.

28 comments

Counter : 916 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณSweet_pills, คุณnewyorknurse, คุณmultiple, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณกะว่าก๋า, คุณเริงฤดีนะ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณอุ้มสี, คุณzungzaa, คุณhaiku, คุณThe Kop Civil, คุณโอพีย์, คุณ**mp5**, คุณkae+aoe, คุณดาวริมทะเล, คุณสองแผ่นดิน, คุณtoor36

ส่งกำลังใจและขอบคุณน้องนุ่นก่อนนะคะ

โดย: Sweet_pills

วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:0:32:56 น.

มาอ่านต่อค่ะ

โดย: newyorknurse

วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:3:05:03 น.

กำลังตื่นเต้น ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ใจนึกถึงพระนางเรือล่ม
ย้อนกลับไปโน่น

เข้าใจหลอกให้อ่านะคุณนุ่น กำลังจะอ่านต่ออ้าว..รีบหนีไปไหนมาเขียนต่อซะดี ๆ 555

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:6:29:40 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น

รุ้งห้าวและใจเด็ดมากครับ
ไม่กลัวอะไรเลย

ท้ายเรื่องขมวดเรื่องอย่างน่าติดตามเลยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:7:02:26 น.

โอ้ ฉากนางเอก จมน้ำนี้แหละ ที่ อ.เต๊ะ รอคอยมานานแสนนาน
เพราะเดี๋ยว พอขึ้นจากน้ำได้ ก็ต้องมีปฎิบัติการช่วย ชีวิต อันแสนจะวาบหวาม รัญจวนใจ คริคริ

เพราะจมน้ำนานขนาดนี้ ต้องทำ cpr กดหน้าอก ปั๊กๆๆๆ 30ครั้ง ตามด้วย Mouth-to-Mouth อีก 2จ๊วบ เอ๊ย 2เฮือก ขอเป็น 5 เลยดีกว่า เดี๋ยว ออกซิเจนไม่พอ อิอิ

น้องนุ่นบอก พอเลยๆๆ เอ็งนี่จะทำให้นิยายรักหวานซึ้งของข้า ติดเรท 18+++ อีกแล้ว เดี๋ยวข้าเขียนให้ พระเอกแจ้งกู้ภัย ให้เค้าเอาชุดประดาน้ำมาช่วยดีกว่า เอ็งอดแน่ ฉากนี้ ไม่มี Mouth-to-Mouth หรอก โสนะน้า 555

โดย: multiple

วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:8:36:58 น.

555 เข้าใจแล้ว ที่แท้ก็ให้นางเอกแต่งตัวเป็นผู้ชายเล่นบทเรือล่มนี่เอง
กำลังตื่นเต้นเลย บทนี้โหดนะคะ เรือล่มแถมมีโซ่ตรวนที่เท้า คนแต่งใจร้ายอ่ะ
ตัดตอนจบแบบทำร้ายจิตใจคนอ่าน 555

โดย: ฟ้าใสวันใหม่

วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:9:21:40 น.

เย้!!.เปิดตัว..
แอ่นแอ้น..
คุณภพ เป็นพระเอกขี่ม้าขาว
ไม่ใช่ซิ!!
พระเอกแจวเรือมาช่วยนางเอกค่ะ
อุ๊ย!! ตื่นเต้นๆ

แล้ว อาจาร์ยหนุ่ม"ทินพัฒน์"
ในปัจจุบันกาล
มีความผูกพันอะไรกับรุ้ง เหมือนกัน..!!

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:9:55:53 น.

แวะมาอ่านจ๊ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:13:31:12 น.

แวะมาส่งกำลังใจให้ก่อนค่ะคุณนุ่น ว่างๆจะเข้ามาอ่านนะคะ

โดย: zungzaa

วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:14:06:41 น.

สวัสดี

ฉันเป็นมุสลิมที่เรียกผู้คนให้เข้ารับอิสลาม

โปรดดูหน้าของฉัน 👇

https://is1t.blogspot.com/2018/04/blog-post.html

ในนั้นคุณจะพบทุกสิ่งที่คุณอยากรู้เกี่ยวกับอิสลาม

ฉันขอให้คุณมีชีวิตที่มีความสุข .... ขอบคุณ

🔴🔴🔵🔴🔴🔴

🔴"ความหมายของชีวิต"🎬👇

https://youtu.be/yPMpqfoiS4A

⚠️🔴⚠️🔵⚠️

🔴ถ้าเรามีความปรารถนาที่จะทราบว่าศาสนาใดเป็นศาสนาที่แท้จริงหรือจอมปลอมนั้น เราจงอย่านำอารมณ์ ความรู้สึก หรือประเพณีของเราเองมาตัดสิน เราควรนำเหตุผล สติปัญญาของเรามาใช้จะดีกว่า

⚠️ เว็บไซต์แห่งนี้ จะเป็นการตอบคำถามที่สำคัญบางเรื่องซึ่งมีผู้สนใจสอบถามมา ดังนี้:

1- พระคำภีร์กุรอานที่มาจากพระดำรัสของพระผู้เป็นเจ้าโดยแท้นั้น นำมาเปิดเผยโดยพระองค์เองใช่หรือไม่?

2- พระมูหะหมัด คือพระศาสดาที่แท้จริง ที่ประทานมาโดยพระผู้เป็นเจ้าใช่หรือไม่?

3- ศาสนาอิสลามเป็นศาสนาที่มาจากพระผู้เป็นเจ้าอย่างแท้จริงใช่หรือไม่? 👇

🔻หลักฐานบางประการที่บอกถึงความเป็นจริงของศาสนาอิสลาม 🔻

https://goo.gl/rYBqHe

⚠️🔴⚠️🔵⚠️
️
⚠️ ตัวอย่างพระดำรัสของพระศาสดามูหะหมัด

🔴 {ยิ้มให้แก่พี่น้องของพวกเจ้าเป็นการทำบุญกุศล...}

🔵 {การกล่าวดีเป็นการทำบุญกุศล}6

🔴 {ผู้ใดก็ตามที่ศรัทธาในพระผู้เป็นเจ้าและวันสิ้นโลก (วันพิพากษา) ควรกระทำความดีต่อเพื่อนบ้านของตนด้วย}

🔵 {จ่ายค่าแรงคนงานก่อนที่เหงื่อของเขาจะแห้ง}

โดย: islam IP: 51.39.79.142 วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:16:13:36 น.

มาอ่านแล้วแปะโหวตไว้ตั้งแต่เช้า
แต่พอดีเข้าไซค์เลยงานยุ่งครับ อยากมีสมาธิตั้งใจเม้น ^^

รุ้งที่ก็นะ กล้าซะจนเพื่อนเป็นห่วงเลยนะครับ พระเอกก็ดันไม่ยอมเล่นอีก สแตนอินก็ไม่มี ุร้งเลยต้องเล่นแทนเลย ไม่รู้ทำไมรุ้งถึงอยากลองเล่นบทนี้นะครับ ผมว่าโสภิตาก็คงอยากรู้เหมือนกัน
แต่คงต้องตกใจยิ่งกว่าก็ตอนรู้ว่าเพื่อนของตัวเองไปโผล่อยู่กับคุณภพที่แหละครับ!

เปิดตัวคุณภพได้แบบคาดไม่ถึงเลยครับว่าจะเจอกันแบบนี้ รอติดตามตอนต่อไปนะครับว่าใครจะตกใจใครมากกว่ากัน ^^

จากบล๊อก
นอกจากขายกล้วยแล้ว เมื่อก่อนผมขายไข่ด้วยครับ ไข่คุณปริ๊นซ์นี่ดังทั้งคอนโด ใครๆ ก็ถามหา งุย....
ไข่ไก่นี่แหละครับ สด ๆจากฟาร์ม ^^

ยอดคิดติดเชื่อลดหลอกมากครับ เค้ารู้ๆ กัน นี่ก็ยังกลัวยกเลิกโรงแรมไปแล้ว แต่นี่ก็....แก่ฟรีมา 2 ปีแล้ว - -'' ไม่ได้ใช้ชีวิตเลย ดูแลตัวเองด้วยครับ สู้ไปด้วยกัน

หอยทอดต้องทานที่ร้านจริงๆ ครับ สั่งมาก็ไม่กรอบ ตอนได้นั่งกินที่ร้านคือฟินมา อาหารทุกอย่างอร่อยสั่ง lineman เยอะมาก

แคคตัสนี่ว่าจะพอก่อน หนักมือมากแล้วครับ 555555

ผมเองก็เม้นตอบเพื่อน ๆ ช้ามาครับช่วงนี้ คุณภพคนนี้มัวแต่ไปงมรุ้งตะวัน เย้ย!!!` คนละภพ!` งานเยอะออกหน้างาน แล้วผมไม่ค่อยอยากเม้นตอนไม่มีสมาธิ เพราะผมเป็นคนชอบอ่านเม้น ก็คิดว่าอยากจะตั้งใจเม้นให้ดีๆ ให้เพื่อนๆ ได้อ่านสิ่งที่ผมอยากจะบอกจริงๆ ^^ เลยต้องรอมีสมาธิหน่อยครับ
จะมาทำงานไป อ่านไปเม้นไป ฟังข่าว ดูหนัง นี่ก็จะเก่งไป๊~~~

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:21:51:29 น.

งานวันเพ็ญ
เหมือนคำคมสอนใจ
พี่ก๋าชอบคำแบบนี้นะ
มันทำให้คิดต่อได้เยอะเลย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:23:10:38 น.

แย่แล้ว คุณภพจะโดดน้ำลงไปช่วยปลดตรวนจากรากกอบัวมั๊ยคะ
สนุกตื่นเต้นค่ะน้องนุ่น

คราวนี้อาจารย์ทินพัฒน์เช็ดผมให้รุ้งด้วย
รออ่านตอนต่อไปนะคะ

ข้าวเหนียวน้ำพริกอ่องเข้ากันที่สุดเลยพี่ต๋าว่า
แถมมีแคบหมูกับไข่ดาวด้วย เป็นมื้อที่น่าอร่อยมากๆค่ะ
พี่ต๋าต้องก๊อปน้องนุ่นกลับอีกรอบ อิอิ
ฝันดีนะคะ

โดย: Sweet_pills

วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:23:21:16 น.

ตอนนี้มีย้อนอดีตด้วย ทำให้เพิ่มความสนุกมากยิ่งขึ้นไปอีกนะครับ กำลังสนุกเลยครับ จบเสียจนได้
รุ้งน่าจะซน แก่นแก้วน่าดูเลยนะครับ
อยากอ่านตอนต่อไปละครับ

โดย: The Kop Civil

วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:23:27:48 น.

จากบล็อก
เดี๋ยวนี้คนหันมานิยมเล่นแบดกันเยอะเลยนะครับ สนามแบดส่วนใหญ่คนจะเต็มเกือบทุกสนามครับ ส่วนอาการบาดเจ็บก่อนและหลังเล่น ต้องวอร์มร่างกาย ยืดเหยียดกล้ามเนื้อด้วยครับ ผมงี้ส่วนใหญ่จะลืมตลอดครับ 555
คุณนุ่นเคยไปทำกายภาพยังครับ ที่โรงพยาบาลฯ จะมีห้องกายภาพเกือบทุกที่ ช่วยได้เยอะเหมือนกันนะครับ ตอนนี้ผมอาการดีขึ้นมาก พรุ่งนี้ผมว่าจะลองกลับไปเล่นสักหน่อย

โดย: The Kop Civil

วันที่: 14 กันยายน 2564 เวลา:0:57:59 น.

ชอบขนาดตัวหนังสือบ้านนี้จังเลยค่ะ
ต้องใช้ขนาดตัวอักษรเท่าไหร่คะ ตัวใหญ่อ่านสบายตาดีเลยค่ะ

โดย: Lee Jay

วันที่: 14 กันยายน 2564 เวลา:2:13:36 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องนุ่น

งานที่เขียนเก็บไว้มีเยอะมากครับ
ทั้งภาพและบทกวี
แต่ยังไม่ได้เอาไปต่อยอดอะไรเลย 555

เคยว่าจะทำแกลลอรี่ที่บ้าน
แต่ก็พับโครงการไปก่อน
เพราะเจอโควิดนี่ล่ะครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 14 กันยายน 2564 เวลา:5:47:24 น.

เจอผู้บริหารบ้านเมืองแบบนี้เด็กเสียโอกาสมากจริงๆค่ะ พูดแล้วก็เหนื่อยวนๆกลับมาที่เดิม

โดย: zungzaa

วันที่: 14 กันยายน 2564 เวลา:16:47:54 น.

เวลาวาดพู่กันเดียวที่เป็นภาพสี
จะบีบสีลงไปที่กระดาษก่อนครับ
แล้วค่อยใช้พู่กันลากเส้น
บางทีก็บนลงล่าง
บางทีก็ล่างขึ้นบน
ไม่แน่นอนครับ

เรื่องหอศิลป์เก็บไว้เป็นความฝันก่อนครับ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 14 กันยายน 2564 เวลา:22:27:55 น.

ส่งกำลังใจจ้ะคุณนุ่น

โดย: โอพีย์

วันที่: 14 กันยายน 2564 เวลา:23:10:10 น.

น้องนุ่นฝันดีคืนนี้นะคะ
พี่ต๋ารออ่านต่อแน่นอนค่ะ

โดย: Sweet_pills

วันที่: 15 กันยายน 2564 เวลา:0:01:12 น.

เรียน คุณพิมมาศ สะระณังคิกๆคักๆ

ตามที่ คุณพิมมาศ มีความประสงค์จะเข้าเรียน คอร์ส นิยายตลก
ขั้น advance หลักสูตร 3ชั่วโมง 12 นาที จากสถาบัน multiple inter นั้น เนื่องจากสถานการณ์ โควิดที่กำลังระบาด

ทางเรา จะจัดสอนแบบ ออนไลน์ แต่ไม่ต้องใช้โปรแกรมใดๆ
เพียงแต่ท่าน จัดพื้นที่เรียนให้พร้อม ตั้งวงสายสิญจน์ขนาด3*3เมตร

เครื่องแต่งกาย ใส่ชุดขาว อาจจะเป็น กางเกงขาสั้นเอวสูง เก็บพุง ให้เรียบร้อย

เวลาเรียน ทุกวันขึ้น 15 ค่ำ ยามอุบากอง

หมายเหตุเวลาเรียน ห้ามใส่พระ เครื่องรางของขลังทุกชนิด เพราะ อาจารย์จะเข้าสิงไม่ได้ นะจ๊ะ

ค่าเรียน ไม่รับเป็นเงิน รับเฉพาะของกินตามศรัทธา
อาจจะเป็น หมูกระทะ สุกี้ตี๋น้อย ทุเรียนหลงลับแล อาจารย์ชอบไม่ได้กินนานแระ
ไม่รับ มาม่า ไวไว เพราะอาตมา เอ๊ย อาจารย์ เบื่อกินทุกวัน แย้ว 555

โดย: multiple

วันที่: 15 กันยายน 2564 เวลา:5:59:38 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องนุ่น

อาจารย์เต๊ะเม้นท์ซะฮาเลย 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 15 กันยายน 2564 เวลา:6:16:30 น.

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ

โดย: **mp5**

วันที่: 15 กันยายน 2564 เวลา:8:43:46 น.

แวะมาขอบคุณและส่งกำลังใจให้คุณนุ่นค่ะ

คุณนุ่นเก่งกว่านะ จริงค่ะ รูปสวยๆ รูปวิวอะไรประมาณเนียะ มีเยอะมากมาย
หาไม่ยาก แต่รูปธรรมดาๆ ที่ไม่เหมือนใครนี่ซิ ที่คนน่าจะสนใจและนำไปต่อยอดได้
ช่วงนี้คือขี้เกียจลงรูปมากเลย เพราะมีบางทีเรามองว่าสวย แต่ไม่ผ่าน เลยเบื่อๆ
ตอนได้เงินก็ว่าจะหารูปส่งใหม่ แต่แล้วมันต้องใช้เวลาในการเขียนไงเลยหยุดก่อน 555

ว่าแต่ที่คุณนุ่นบอกว่าอันเก่าเข้าไม่ได้ ความจริงรับเงินไม่ต้องเข้าไปในเว็บนี่นะ
เขาแจ้งเราทางเมล์ แล้วเขาโอนเข้าธนาคาร ทางธนาคารจะแจ้งเราด้วย ว่ามีเงินโอนเข้ามานะ ถ้าจำไม่ผิดนะ

ไว้หาเวลามาอ่านนิยายคุณนุ่นก่อนดีกว่านะ อยากอ่านมากแนวนี้ 555

โดย: ดาวริมทะเล

วันที่: 15 กันยายน 2564 เวลา:19:20:13 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น

ส่วนใหญ่พี่ก๋าจะวาดภาพก่อน
แล้วก็มานั่งมองว่าจะเขียนคำอะไรลงไปดี
ทั้งการวาดภาพและเขียนคำ
จะมาแบบฉับพลันทันใด เป็นส่วนใหญ่ครับ

เว้นแต่ถ้ามีคอนเซ็ปต์มาก่อนว่าจะเขียนเรื่องอะไร
อันนั้นก็เขียนคำไว้ก่อน
แล้วค่อยมาเขียนภาพตามทีหลัง

แต่ส่วนใหญ่จะใช้วิธีแรกมากกว่า
คือ ด้นสดทั้งภาพทั้งคำไปเลยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:6:41:36 น.

พระเอกก็มา

โดย: kae+aoe

วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:9:13:39 น.

จะรอดมั้ยเนี่ยะ ตามบทมันต้องรอดไม่งั้นจบ แต่จะเป็นไงต่อล่ะ

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:17:19:31 น.