Bloggang.com : lovereason : ภพผูกรัก บทที่ 4/2

ภพผูกรัก บทที่ 4/2

จมื่นพิภพโอสถมิยอมปล่อยมือจากร่างระหงแต่กลับดึงกริชที่เหน็บอยู่หลังบั้นเอวตนขึ้นมาฟันฉับพริบตาเดียวรากบัวก็ขาดหลุดลอยออกไป ร่างสูงใหญ่พุ่งเข้ารวบร่างระหงรั้งไว้แนบอกก่อนจะพาพุ่งขึ้นเหนือผืนน้ำทันใด...
“คุณภพขอรับ! คุณภพของบ่าว!”
เฟื้องอุทานลั่นทันทีที่เห็นนายตนโผล่พ้นผิวน้ำขึ้นมาพร้อมร่างหนึ่งซึ่งสลบไสลอยู่ในอ้อมกอด ร่างเล็กผอมเกร็งจึงตีฝีพายเข้าไปใกล้ที่สุดเท่าที่จะใกล้ได้แล้วเอื้อมมือไปยังผู้เป็นนายทันที
“ส่งมันมาให้บ่าวเถอะขอรับ”
“ไม่ต้อง!” จมื่นพิภพโอสถปัดมือแล้วรั้งมือกับกาบเรือแทน พอเห็นสีหน้าบ่าวสนิทเจื่อนไปจึงเอ่ย “อีกไม่ไกลจะถึงเรือน เอ็งพายเรือไปเทียบท่าเรือนสมุนไพรช้า ๆ ข้าจะเกาะเรือไปเช่นนี้อย่าให้เป็นที่แตกตื่น”
“แต่จะดีหรือขอรับ มันเป็นใครชื่อเรียงเสียงใดยังหารู้ไม่ หน้าตาผมเผ้าเสื้อผ้ารึก็ยังกับพวกนักโทษเช่นนั้น” เฟื้องบ่นทั้งละล้าละลังจึงโดนผู้เป็นนายตวาดใส่
“ข้าบอกให้ทำก็ทำเถอะ”
“ขอรับ” เฟื้องตอบรับหน้าเจื่อนหนักได้แต่ทำตามคำสั่งผู้เป็นนายอย่างแข็งขัน
โชคยังดีที่เป็นยามพลบค่ำแล้ว...
ถึงแม้พื้นน้ำจะเย็นเยียบแต่ก็สามารถพรางเรือบดลำน้อยจากสายตาผู้คนได้ จมื่นพิภพโอสถแทบหมดแรงกว่าเรือจะเข้าเทียบท่าน้ำหน้าเรือนใหญ่อย่างเงียบเชียบ
“เหตุใดไม่พามันไปรักษาที่เรือนสมุนไพรแทนเล่าขอรับ หากมันตายหรือเป็นพวกหนีคดีมาจริงมิใยคุณภพจะต้องโทษฐานให้ความช่วยเหลือมันนะขอรับ”
“เรื่องนั้นช่างข้าเถิด เอ็งอย่าสู่รู้”
“เช่นนั้นหากคุณภพไม่คิดใส่ใจก็ส่งมันมาให้บ่าวรับเถิดขอรับเกิดกระไรหรือใครมาเห็นจะได้ไม่...” เฟื้องเสียงอ่อยยื่นมือไปรับร่างระหงแต่กลับถูกปัดมือทิ้งอีก
“ก็ข้าบอกไม่ต้อง เอ็งนี่กระไรพูดจามิรู้ความ!” จมื่นพิภพดุซ้ำทั้งน้ำเสียงและแววตาเท่านั้นบ่าวคู่ใจก็หน้างอเป็นปลาทูคอหักทันที
“บ่าวไม่พูดก็ได้ขอรับ”
เฟื้องออดเป็นมอดไม้แล้วกระโดดขึ้นตีนบันไดศาลาจากนั้นตรงเข้าดึงมือผู้เป็นนายขึ้นจากน้ำ สองร่างที่ทั้งเปียกปอนและหนักหน่วงขึ้นมาได้นอนแผ่หมดแรงส่วนเฟื้องรีบเอาเชือกผูกลำเรือกับเสาอย่างขมีขมัน พอหันมาก็ต้องตกใจที่เห็นนายตนกุลีกุจอแบกร่างระหงขึ้นไหล่วิ่งวนไปมาลงส้นหนัก ๆ ให้ร่างบนไหล่ไหวโยนตามแรกกระแทกไม่นานร่างนั้นก็สำลักน้ำออกมาจากปาก
“มันรู้สึกตัวแล้วขอรับคุณภพ!” เฟื้องร้องลั่นจากที่เงียบอยู่เมื่อครู่ตาก็พลันเบิกโพลงอีกครั้งเมื่อสังเกตเห็นโซ่ตรวนแกว่งไกวที่ข้อเท้าเล็กข้างหนึ่งชัดเจน
“เอ็งอย่าเอ็ดไป!”
“ตะ... แต่ที่ข้อเท้ามันตีตรวนด้วยขอรับคุณภพ!”
“ข้าถึงบอกว่าเอ็งอย่าเอ็ดไป” จมื่นพิภพโอสถว่าพลางถอดผ้าคาดเอวออกมาซับแผลที่เหนือคิ้วดวงหน้านวลก่อนจะใช้มันผูกพันรอบตรวนเจ้าของข้อเท้าเล็กอย่างรีบเร่งหวังพรางตาจากบ่าวไพร่ แต่เสียงเล็กแผ่วโหยจากปากอิ่มงามกลับเรียกสายตาทั้งนายบ่าวให้หันมามองเป็นตาเดียว
“พ่อจ๋า... แม่จ๋า... ช่วยรุ้งด้วย...”
ชื่อรุ้งรึ...
ชื่อคล้ายหญิงแต่เหตุใดแต่งตัวเยี่ยงนักโทษชายอีกทั้งยังพูดจาประหลาดราวกับฝาหรั่งมังค่าเยี่ยงนี้!
จมื่นพิภพโอสถนิ่งงันไปครู่ก่อนจะตบหน้านวลเบา ๆ ร้องเรียก “นี่เจ้า! เจ้าได้ยินข้าหรือไม่!”
เจ้าของดวงหน้านวลเริ่มรู้สึกตัวสำรอกน้ำออกมาอีกระลอกก่อนจะปรือตามองแล้วหลับลงครู่หนึ่งกลับกะพริบตาแล้วเปิดเปลือกตามองอีกครั้ง
จมื่นพิภพโอสถถึงยิ้มออกแต่ต้องชะงักเพราะน้ำเสียงที่เปล่งออกมาทันทีที่มือนุ่มนิ่มสั่นระริกเอื้อมขึ้นมาสัมผัสหน้าตนพร้อมเสียงแผ่วระโหย
“คุณ... เป็นคุณจริง ๆ ด้วย”
เจ้าของชื่อชะงักไปเพราะเสียงหวานที่ได้ยินมิใช่เหมือนรูปลักษณ์ภายนอกอย่างที่เห็น ดวงตาทั้งสองประสานกันขณะที่นิ้วเรียวนุ่มนิ่มยังคงสัมผัสทันใดนั้นบังเกิดความรู้สึกประหลาดขึ้นในหัวใจทั้งสองดวง
“ฉันเจอพี่สุดหล่อของเธอด้วยนะ...ยายเพิ้ง”
“เจ้าพูดว่าพี่สุดหล่อรึ”
ดวงหน้านวลในอ้อมกอดพยักขึ้นลงช้า ๆ ริมฝีปากซีดเซียวหยักยิ้มราวกับรับรู้ถ้อยความกระทั่งครู่ต่อมาจึงปิดสนิทพร้อมกับแพขนตาหนาที่ไหวพะเยิบพะยาบค่อย ๆ ล้าลง จมื่นพิภพโอสถรีบหันไปสั่งความร่างเก้งก้างที่ตามมาด้านหลังทันที
“เอ็งให้ใครไปตามหมอผินมาให้ข้าที”
“ขอรับ ๆ แต่ยายผินเป็นหมอตำแยนะขอรับ คุณภพจะให้มาทำกระไร” เฟื้องถามพลันกลับได้สายตาดุตวัดใส่อีก
“ข้าบอกให้ไปตามเอ็งก็ไป อย่ามากความนักเลยไอ้เฟื้อง”
“ขอรับ ๆ”
เฟื้องหันรีหันขวางพลันโก่งคอร้องเรียกทันทีที่เห็นเงาร่างตะคุ่มพร้อมคบไฟในมือเดินอยู่ไม่ไกลจากเรือนนัก “เฮ้ย! ใครอยู่ตรงนั้นมานี่ที”
“เรียกข้าหรือขอรับ” เสียงห้าวทุ้มดังแหวกความมืดมา
เฟื้องได้ทีกวักมือเรียกทันที “เออ พวกเอ็งสองคนนั่นล่ะ มานี่”
“ขอรับ”
บ่าวชายคนหนึ่งรับคำตั้งท่าจะวิ่งเข้ามาแต่ทว่าคนที่โผล่พรวดเข้ามาคือละเมียดบ่าวเจ้าเนื้อที่ลงจากเรือนมาทันทีที่ได้ยินเสียงร้องเรียกหาของเฟื้องเมื่อครู่
“มาแล้วเจ้าค่ะ! บ่าวมาแล้ว!” นางเอ่ยเพียงนั้นก็หันรีหันขวางตะโกนลั่น “เร็ว ๆ ไอ้พวกเลี้ยงเสียข้าวสุก ไปอยู่ไหนกันหมด รีบๆ มาช่วยคุณภพเร็ว!”
“อย่าเสียงดังไปสิแม่ละเมียด!” เฟื้องกระซิบแล้วสบแววตาคมปลาบของผู้เป็นนายที่มองมาอย่างขุ่นเคืองจึงได้แต่ย่นคอหงอ “คุณภพให้หายายผิน”
“ยายผินหมอตำแยรึ” นางยกมือทาบอกแล้วกระซิบตอบ “เกิดกระไรขึ้นฤาไอ้เฟื้อง”
“อย่าเพิ่งถามเลย ไปเตรียมห้องหับแล้วให้คนไปตามหมอผินมาทีเถอะแม่ละเมียด เร็วๆ เถิดหนา บัดเดี๋ยวโดนคุณภพเอ็ดอึงเอาจะหาว่าข้าไม่บอกไม่กล่าวอีก”
“ก็ได้ ๆ แต่ว่าเจ้านั่นคือ...”
“เจ้านั่น?” เฟื้องทวนคำคิ้วขมวดถามกลับ “เจ้าไหน?”
“ก็คนที่คุณภพ... เอ่อ... อุ้มอยู่นั่นกระไร”
เฟื้องมองตามสายตาละเมียดไปจึงคลายสงสัย แต่เสียงกระแอมจากผู้เป็นนายขัดขึ้นเท่านั้นก็หน้าซีด
“จะไปได้หรือยังไอ้เฟื้อง แม่ละเมียด”
“เจ้าค่ะๆ” บ่าวสูงวัยรีบตอบรับลนลานขณะทิ้งสายตามองร่างเปียกปอนของคนแปลกหน้าที่ผู้เป็นนายอุ้มเดินผ่านหน้าตนกว่าจะละสายตาตื่นตะลึงตั้งสติได้สั่งบ่าวไพร่อีกครา “ไป ๆ พวกเจ้าตามข้าขึ้นเรือน ส่วนเจ้าไปตามหมอผินให้มาที่เรือนบัดเดี๋ยวนี้”
“เอ่อ... แต่ว่า...” บ่าวชายร่างกำยำอ้ำอึ้ง
“แต่อะไรของเอ็ง”
“ยายผินไปงานศพญาติคงไม่อยู่หลายวันขอรับ”
“วะ! แล้วจะทำกระไร!” ละเมียดกลอกตาไปมาอย่างนึกไม่ออกว่าจะมีใครที่พอจะแทนได้ ครั้นนึกไม่ออกหันหาผู้เป็นนายก็พบว่าเดินขึ้นเรือนไปแล้วจึงรีบกวักมือเรียกเฟื้องให้ตามไปรับหน้าด้วยกัน

จมื่นพิภพโอสถถึงกับหน้าเครียดหลังจากเฟื้องบอกเรื่องยายผินหมอตำแย เพลานี้ยามทอดสายตามองดวงหน้าคมคายที่เพิ่งซับแผลค่อนข้างลึกที่หางคิ้วแล้วได้แต่เป็นกังวล แล้วยังเสื้อผ้าสกปรกเปียกชื้นนั่นเล่า
จะทำกระไรดี...
“ไอ้เฟื้อง”
“ขอรับ” เฟื้องกระวีกระวาดคลานเข่าเข้าหาร่างที่นอนนิ่งก่อนเอ่ยถามผู้เป็นนาย “คุณภพจะให้บ่าวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มันรึขอรับ บ่าวจะทำบัดเดี๋ยวนี้ขอรับ”
“อย่า!”
จมื่นพิภพโอสถรีบปัดมือเฟื้องที่เอื้อมไปดึงชายเสื้อร่างที่นอนนิ่งแทบไม่ทันจนกระทั่งเฟื้องผงะหงายหลังงุนงง
“คุณภพมิให้บ่าวเปลี่ยนให้มันรึขอรับ”
“อือ...” ผู้เป็นนายส่งเสียงคำรามในลำคอ กว่าจะรู้ตัวว่าถูกมองด้วยแววตาเคลือบแคลงจากคนสู่รู้ก็กระแอมแก้เก้อตามด้วยสั่งความเสียยกใหญ่
“เอ็งไปเรือนสมุนไพรทำยาสมานแผลมาให้ข้า”
“ขอรับ แต่คุณภพไม่เคยให้บ่าวช่วยเลยนะขอรับ!” เฟื้องผงะรอบสองเพราะแม้เคยเป็นลูกมือนายแต่ก็มิเคยเป็นคนทำเองสักครั้งจึงได้แต่โอดครวญ “เหตุใดไม่ใช้ตำรับยาที่ทำไว้อยู่แล้ว มิสู้ดีกว่าฤา!”
“ไม่ได้ ข้อบอกให้ไปก็ไป เอ็งอย่ามากความ”
“เอาอะไรบ้างขอรับ หากไม่เหลือบ่ากว่าแรงบ่าวจะได้ทำให้”
“ไม่ต้อง ข้าจะทำเอง เอ็งแค่ไปเอาของตามที่ข้าสั่ง”
“ขอรับ คุณภพบอกมาเลยบ่าวความจำเป็นเลิศรับรองมิให้ขาดตกบกพร่องสักสิ่งเดียวขอรับ” เฟื้องรับคำแข็งขันแต่พอเห็นรอยยกยิ้มของผู้เป็นนายก็เริ่มไม่มั่นใจ
“เอ็งไปเอาเปลือกลูกแมงคุดสดกับเปลือกทับทิมสดที่แปลงสมุนไพร หมากดิบ ขมิ้นสองข้อ สี่อย่างตำหยาบมา ส่วนข้าวสาร ปูนแดง น้ำมันมะพร้าวเอามาไว้ที่เตาไฟให้ข้า ข้าจะเคี่ยวตำรับยาสมานแผลเอง”
“ขอรับ แต่เหตุใดครานี้มิเอายาที่ปรุงไว้แล้วเล่าขอรับ”
“มันเรื่องของข้า”
“ขอรับ!”
“เอาขวานมาให้ข้าด้วยและห้ามถามให้มากความ”
เฟื้องฟังผู้เป็นนายตวัดน้ำเสียงขุ่นใส่ก็ได้แต่ลากเสียงยาว “ขอรับ”
เพียงคล้อยหลังบ่าวคู่ใจ จมื่นพิภพโอสถก็ก้มมองดวงหน้านวลอย่างพินิจ เลื่อนมือลงไปไล้ปอยผมที่ปรกหน้าผากนูนกลมกลึงเบามือจนเห็นบาดแผลลึกที่แม้ไม่กว้างมากแต่ก็อาจทิ้งร่องรอยไว้ ซึ่งเขาจะไม่ยอมให้ใบหน้างดงามนี้ต้องหม่นหมองลงด้วยรอยแผลเป็นเป็นอันขาด...

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

จะลงเมื่อคืนค่ะ หลับเฉย >//<
คุณภพของบ่าวมาเต็มตัวแล้วเจ้าค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่า

Create Date : 16 กันยายน 2564

Last Update : 16 กันยายน 2564 9:15:52 น.

28 comments

Counter : 973 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณmultiple, คุณThe Kop Civil, คุณกะว่าก๋า, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณnewyorknurse, คุณโอพีย์, คุณอุ้มสี, คุณSertPhoto, คุณtuk-tuk@korat, คุณเริงฤดีนะ, คุณtoor36, คุณSweet_pills, คุณชีริว, คุณมยุรธุชบูรพา, คุณภาวิดา คนบ้านป่า

คุณภพ ทูนหัวของบ่าว อิอิ
สั่งเฟื้องให้ไปเอาขวานมา กะมาจัดการกับเฟื้องที่พูดมากแน่เลย
เอ๊ย ล้อเล่น 555
ที่แท้คงเอามาจัดการกับโซ่ตรวนที่ล่ามขานางเอก เย้ ๆ

โดย: ฟ้าใสวันใหม่

วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:10:01:22 น.

คุณภพใจดีมากเลยครับ ถึงจะรู้สึกว่ารุ้งดูแปลก ๆ ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ในยุคนั้น แต่ก็ดูแลอย่างดี ไม่สนบ่าวๆ ที่ข้องใจแล้วข้องใจอีกเลย
รุ้งคงได้อ้อมกอดอุ้นๆ จากคุณภพ ยิ้มเลยครับ พี่สุดหล่อกอดนี่ฟินจริงๆ 55555
ดูจากชื่อของคุณพิภพโอสถ แถมปรุงยาเป็นด้วย เดาๆ ว่าคุณภพคงมีความรู้ทางการแพทย์หรือทำงานด้านการแพทย์ตอนนั้นรึป่าวครับ

รอติดตามต่อเลยครับ ว่า คุณภพจอตกใจไหมพอรุ้งตื่นมาพูดจาเป็นคนปัจจุบัน พูดอะไรแปลกๆ คุณภพต้องคิดว่ารุ้งเพี้ยนรึป่าวนะ

จากบล๊อก
555555555 มาเล่ามาคิดตอนนี้ก็ฮามากครับ ขึ้นเครื่องไปนี่เขินเลย แต่ตอนวิ่งที่ลืมอายเลยนะครับ5555555

ตึกบูกิตไม่ได้ไปเลยครับ ได้ไปแต่ outlet ตลาดค่าทอง ห้างเอมิเรต แล้วก็....ทะเลทราย - -'' ใช่ครับ มีคนพาผมไปเที่ยวทะเลทราย เหงามากฮะ ไม่มีอะไรเลย 555555

วิ่งตามเครื่องบินนี่ทุกคนต้องลองซักครั้งครับ 55555 แต่หาพาสไม่เจอนี่เหงื่อแตกเลยนะ

แรก ๆ ที่ไม่ได้เดินทางก็เซ็งเหมือนกันครับ แก่ฟรีมา 2 ปีแล้ว แต่ตอนนี้ชินแล้ว สงบดี เพราะส่วนใหญ่ผมไปทำงานครับ ไม่สนุกเท่าไหร่ แต่ฮาเกือบทุกทริป 555555

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:11:07:57 น.

โอ้ ไม่มีเลยอะ ทั้ง cpr ทั้ง mouth to mouth
การแพทย์ สมัยนั้น น่าจะยังไม่รู้จัก ขัดใจเค้าอะตะเอง

อย่าว่าอย่างงู้น อย่างงี้เลยน้า เรื่องหน้า ถ้ามีฉากตกน้ำป๋อมแป๋มแบบนี้อีก ขอให้ส่ง อ.เต๊ะ ข้ามภพ ไปช่วยอีกคน รับรองไม่มีพลาด พูดแล้วก็เปรี้ยวปาก อิอิ

น้องพิมมาศ หันขวับ ตาขมึง หนอย เปรี้ยวปาก เอ็งก็ซดยาดองในไหนี่เลย มะขามเปียกจิ้มเกลือ เอ็งจะเอาด้วยมั้ย ข้าเล่นไปหลายกรึ๊บแล้ว ไม่งั้นสมองไม่แล่น
เมื่อคืนข้าเลยผลอยหลับไป ลืมอัพบล็อกเลย เย้ย 555

แล้วก็ วันนี้ได้ความรู้ใหม่ มังคุดช่วยสมานแผล ป้องกันเชื้อแบคทีเรีย ส่วนทับทิมก็ช่วย รักษา หิด กลากเกลื้อน

น้องรุ้ง นางเอก ของเราก็ช่างกระไร ความที่เป็นเด็กสมัยใหม่
คงไม่ค่อยได้อาบน้ำ ไม่ดูแลความสะอาด
เลิกเรียนกลับมาก็นอนเลย
แล้วนี่ พระเอกจะต้องมาช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าซะด้วย มันเสียมั้ยเนี่ย หล่อน อิอิ

น้องพิมมาศ ตะโกนเสียงอ้อแอ้ ลั่นบ้าน
เดี๋ยวปัดเขกกระบาลเอ็งเลย เอ็งไปเอามาจากไหน
ทับทิม ช่วยสมานแผล กะห้ามเลือด ว้อย เดี๊ยะๆ

ถ้าข้าลุกไหวนะ เอ็งโดนยันตกกระไดแน่ มาหาว่าน้องนางเอกข้า ซกม้ก 555

แล้วก็จากใจ อ.เต๊ะ ขอความกรุณา อย่าเปลี่ยนบทให้ ใครมาเปลี่ยนเสื้อผ้า น้องรุ้ง นอกจาก พระเอก พี่สุดหล่อคนเดียวนะครับ แล้ว อ.เต๊ะ จะส่ง ยาดองเหล้าตราเสือ11ตัว ของโปรด
น้องพิมาศไปให้ อิอิ

น้องพิมมาศ ตาเยิ้ม เรอเอิ้ก แล้วบอกว่า เอ็ง อย่าลืมผสมน้ำผึ้ง กะชะเอมให้ข้าด้วย หมู่นี้ข้าเพลียๆ เขียนนิยายได้ไม่ทน เที่ยงคืนก็หลับผลอย แล้วถ้าเอ็งมีใบกระท่อม ก็คั้นใส่มาด้วยเลย
เอ็งห้ามลืมเด็ดขาดนะ อ้อก เอิ้ก อ๋อย ข้าไม่ไหวแย้ว คร่อกฟี้ๆๆๆๆ 555

ปล.เรื่องบล็อกใหม่นี่ เกรงใจเพื่อนบล็อก ที่อยู่ชมรมดองบล็อกด้วยกัน เรื่มมองตาขวาง หาว่า อ.เต๊ะ ตีตัวออกห่างไปอัพบล็อกใหม่555 คงต้องรออีกซักระยะนะครับ
สำหรับวันนี้ อ.เต๊ะ เผ่นก่อนดีกว่า ไม่รู้จะโดนอะไรมั่งงานนี้ 555

โดย: multiple

วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:15:29:25 น.

น้องพิมมาศ ช่วยด้วยจ้า เม้นท์ตั้งยาว โดนแบนไม่เหลือเลยอะ แง้ๆๆๆ 555

โดย: multiple

วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:15:30:56 น.

คุณภพกับรุ้งได้เจอกันแล้วนะครับ อ่านแล้วผมจินตนาการนึกถึงบ้านเรือนตอนสมัยโน้นเลยครับ ผมจำมาจากในละครนะครับ สมัยก่อนชอบดูละครช่อง 7 กับแม่มากครับ
รอติดตามอ่านตอนต่อไปเลยครับ เริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว

โดย: The Kop Civil

วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:15:33:49 น.

อ.เต๊ะ เมนต์กลับมาแล้วค่ะ ไม่รู้โดนแบนตรงไหน หาไม่เจอ แงงง
เดี๋ยวค่ำๆ กลับบ้านมาตอบพี่ๆ เพื่อนๆ ค่า
ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ

โดย: lovereason

วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:16:22:48 น.

พระเอกมาแล้ว
จากนี้คงมีเรื่องราวตามมาอีกมากมาย
รออ่านตอนต่อไปครับน้องนุ่น

บล็อกมีเปิดภาพไม่ขึ้นด้วยนะครับ
ของพี่ก๋าเป็นทีเ่ฟซบุ๊กครับ
ช่วงนี้ดูรวนๆ
ภาพไม่ค่อยขึ้น เม้นท์ไม่ค่อยได้เลย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:19:39:41 น.

โอ้ ขอบคุณที่ช่วยกู้เม้นท์ให้นะครับ เพราะถ้าจะให้เม้นท์ใหม่อีกรอบก็จำไม่ได้ ไม่เหมือนเดิมอีก แหงๆ555

ส่วนเรื่อง สมัยสมังเคลิ้ม ใกล้หลับนี่ ไม่เคยได้ยินมาก่อน 555
ไปค้นหาก็ไม่เจออะไรใกล้เคียงเลย

แล้วก็ เรื่องย้อนยุค ข้ามเวลานี่ เป็นเรื่องยอดฮิตของทุกชาติเลยมั้ง
ไทย จีน ฝรั่ง แขก มีหมด แต่คนเขียนต้องแม่นประวัติศาสตร์ ไม่งั้นก็ต้องค้นข้อมูลกันเหนื่อยน่าดู

แล้วก็ อ.เต๊ะนี่ จริงๆ พื้นเพ เป็นสายเม้นท์ครับ ไม่ใช่สายอัพบล็อก
บล็อกตัวเอง ยังไงก็ได้ แต่ถ้าบล็อกของเพื่อนๆ ถ้าใครเขียนพลาด555 เอ๊ย เขียนสนุกละก็ เม้นท์ขาดใจเลยเชียว สายเม้นท์นี่เหนื่อยกว่าอัพบล็อกตัวเอง ซะอีกนะครับ เพราะต้องอ่านละเอียด
บางทีก็ต้องไปค้นข้อมูลเพิ่ม ไม่งั้นไม่รู้จะเม้นท์อะไร
แต่หลังๆนี่ อ.เต๊ะ เม้นท์ไม่ค่อยสมศักดิ์ศรีเท่าไหร่ เบาได้ก็เบาครับ กลัวโดนฟ้องครับ 555

ขอบคุณที่ช่วยกู้เม้นท์ให้นะครับ ถ้าเป็นหนังจีนก็ถือว่า อ.เต๊ะ ติดค้างบุญคุณครั้งนึง แบบที่ชอบพูดกันว่า บุญคุณต้องทดแทน มีแหวนต้องจำนำ เย้ย 555

ต่อไปมีอะไรให้ช่วยก็เรียก อ.เต๊ะได้ แต่ห้ามหลังไมค์มายืมตังนะครับ ช่วงโควิดนี้อดอยากปากแห้งครับ 555

โดย: multiple

วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:20:35:44 น.

เฟซพี่ก๋ามีปัญหาเป็นระยะๆเลยครับ
เป็นมาเป็นอาทิตย์แล้ว
ยังแก้ไม่ได้เหมือนกันครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 16 กันยายน 2564 เวลา:22:24:05 น.

โห อ่านแล้วนึกถึง คนสมัยก่อนใช้คำพูดแบบข้างบนเลย
แหะ ๆ ยังกับเกิดทันเนาะ

ไงมันสั้นจบตอนเร็วละคุณนุ่น

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 17 กันยายน 2564 เวลา:6:22:21 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 17 กันยายน 2564 เวลา:6:43:25 น.

พูดถึง คุณก๋า สมัยก่อนทำงานสนามบิน เค้าส่งไปทำงานที่สนามบินเชียงใหม่ทุกปี เสียดายตอนนั้น ไม่รู้จัก คุณก๋า ไม่งั้นต้องแวะไปเยี่ยมบ้านขอข้าวกินซักมื้อ แต่ไม่แน่ใจว่า แกจะให้เข้าบ้านหรือเปล่า555
คือแซวแกไว้แยะนะครับ แกน่าจะแค้น อ.เต๊ะ ไม่มากก็น้อย 555

แล้วก็เรื่องที่ว่า พระเอก วาร์ปไปที่ต่างๆได้ น่าจะเป็น Jumper คนโดดกระชากมิติ เรื่องนี้สนุกมาก อ.เต๊ะ ดู 2รอบเลยเชียว

ส่วนเรื่องที่น้องนุ่น เมนต์ยาวนี่ เดาว่าต้องเป็นคนพิมพ์เก่ง พิมพ์เร็วมาก อ.เต๊ะ พิมพ์ช้า ถ้ายาวนี่ใช้เวลามากเลยเชียว พอเม้นท์หายนี่แทบจะลมจับ555 ตอนนี้เลยกลัวระบบตรวจจับของบล็อกแก๊งมาก
ไม่รู้ใช้ฐานข้อมูลแบบไหน ฉลาดซะเหลือเกิ้น เสียงสูงง555

ขอบคุณน้องนุ่นมากที่ตอบทุกครั้งเลย นานๆจะเจอคนขยันตอบจ๊ะ

โดย: multiple

วันที่: 17 กันยายน 2564 เวลา:20:34:06 น.

พี่ก๋าอ่านเม้นท์ของน้องนุ่นจบ
พี่ก๋านึกไปอีกแบบนึงเลยครับ
คือ ถ้าถามว่าจะเอาน้ำหรือเอาโคลนออกก่อน
พี่ก๋าอาจจะเขวี้ยงแก้วทิ้งไปเลยนะ
จบในทีเดียวเลย ไม่มีแก้ว ก็ไม่มีน้ำ ไม่มีโคลน 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 17 กันยายน 2564 เวลา:21:47:34 น.

ตามมาอ่านต่อ

ปล.พี่นำ BLOG มาแนะนำ
เขียนเรื่องสั้นดีมากน้อง
ลองเข้าไปอ่านดู

เรื่องสั้น: หนี้ [งานเขียน : เรื่องสั้น]
คนเขียนใช้ Log in คือ
navagan

โดย: อุ้มสี

วันที่: 17 กันยายน 2564 เวลา:23:22:18 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 18 กันยายน 2564 เวลา:7:01:15 น.

สนุกค่ะ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 18 กันยายน 2564 เวลา:15:38:30 น.

สวัสดีค่ะคุณนุ่นมาตามอ่านต่อ

โดย: sawkitty

วันที่: 18 กันยายน 2564 เวลา:16:16:57 น.

อ่าว!!
น้องรุ้งตกน้ำจาก บท stand inในละคร
ข้ามภพ..มาหา จมื่นพิภพโอสถ แล้วนะคะ
Wow..so sweet
บทซาบซึงส์ โรแมนติก มาแย้ว!!

สนุกๆ..ค่ะน้องนุ่น

เช้านี้พี่อ้อ ไปฉีดAstra เข็ม 2 มาแล้ว
ยังแข็งแรงดีมากกว่าเฝตอนฉีดเข็แรก
ตอนนี้น สลบคาเตียงสนาม ที่ฉีดยาเลย

นอนก่อนนะคะ
Good night and sweet dream.

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 18 กันยายน 2564 เวลา:20:22:00 น.

ต้องแสดงความเท่หน่อย ข้าทำเอง บ่าวอย่างเอ็งไม่ต้องยุ่ง 555 ต้องถือว่าใจดีนะถ้าเป็นพวกที่ดุร้าย คงโดนหวายแล้ว โทษฐานทำให้รำคาญ ไม่ได้ๆ แบบนั้นเสียภาพลักษณ์หมด

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 18 กันยายน 2564 เวลา:21:59:48 น.

คุณภพช่วยชีวิตรุ้งแล้วยังกุลีกุจอพาขึ้นเรือน
เพื่อจะปรุงยารักษาเองอีกด้วย
สนุกมากค่ะน้องนุ่น
รออ่านตอนต่อไปนะคะ

ขอบคุณน้องนุ่นสำหรับกำลังใจบล็อกพี่ต๋า
ฝันดีค่ะ

โดย: Sweet_pills

วันที่: 19 กันยายน 2564 เวลา:0:31:44 น.

อุ้ย ไม่เข้าบล็อกแป๊บเดียวข้ามไปสองตอนเลย!

วาร์ปไปอ่านตอนก่อนมาแป๊บนึง นางเอกข้ามภพมาหาคุณภพแล้วใช่ไหมครับ มาแบบหนังสยองขวัญ เป็นผีเอยลอยตามน้ำมาไม่ได้นุ่งผ้าสะดือแหลมเปี๊ยบ~♫
ต้องบอกชื่อถึงจะรู้ว่าเป็นผู้หญิงเนี่ย แสดงว่าบ่มีนมเบย T_T
ดีนะตอนแสดงละครไม่ติดหนวด เทคนิคปลอมตัวยอดฮิต
คุณภพไม่ยอมให้บ่าวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เพราะหวงนาง... เปล่าหรอก คุณภพอยากเปลี่ยนเองแน่แท้

โดย: ชีริว

วันที่: 19 กันยายน 2564 เวลา:20:55:33 น.

พี่ก๋าไม่รู้เหมือนกันครับ
ว่าหลักในการดูภาพศิลปะของคนอื่นเป็นยังไง
แต่ถ้าของพี่ก๋าเอง
เวลาดู
จะไม่ค่อยคิดครับ
ดูเพื่อดู ดูเพื่อรู้สึกกับสิ่งที่ดู
วิธีนี้ทำให้ไม่เดาเลยครับว่าศิลปินจะสื่ออะไร
ขอให้ภาพนั้นมันสื่อกับพี่ก๋าก็พอ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 19 กันยายน 2564 เวลา:22:01:52 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 20 กันยายน 2564 เวลา:6:14:35 น.

มาคุยเพิ่มเติม
พวกบ่าวที่กล้าพูดลักษณะนี้ต้องมั่นใจและสนิทกับนายมากระดับหนึ่งเลยนะครับ ในละครไทยก็มีให้เห็นบ้าง ถือเป็นสีสันของเรื่องเลย

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 20 กันยายน 2564 เวลา:13:49:04 น.

นึกว่าอัพบล็อกตอนใหม่ซะอีก เปล่ากดดันนะเออ อิอิ

จากบล็อก ...

สีสันดูเผ็ด แต่จริง ๆ ไม่เผ็ดเลยค่ะ
เพราะคนทำก็ทานเผ็ดไม่เก่งเหมือนกันจ้า 555
ขอบคุณกำลังใจนะคะ

โดย: ฟ้าใสวันใหม่

วันที่: 20 กันยายน 2564 เวลา:15:32:24 น.

ตอบเรื่องอัพบล็อกก่อน บล็อกปัจจุบันนี่ยังใหม่กิ๊ง อยู่เลยน้า
อายุยังไม่ถึงเดือนเลยอะ ปกติเคยลากไป4-5 ก็ยังเคย ปีนี้นี่ ถือว่าอัพแยะแล้วน้า สำหรับบล็อก อ.เต๊ะ 555

สำหรับงานบล็อกแก็ง นี่ อ.เต๊ะ ก็ไม่เคยไปเหมือนกันเพราะ
ไม่มั่นใจในสวัสดิภาพ 555 คือโจทก์แยะ แบบว่าคนรักเป็นร้อย แต่คนเกลียดก็เป็นพันเชียวนา 555 แล้วที่ว่าน้องนุ่น อยู่ไกลนี่ประเทศไหนเหรอ อิอิ

แล้วนิยาย ที่ว่าขายนี่ใช่ กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า หรือเปล่า เห็นเค้าบอกว่า เนื้อเรื่อง น่ารักน่าตบ เอ๊ยน่าหยิกมากๆด้วย เห็นมี พระเอกหนุ่มใหญ่สายเปย์ ซะด้วย555

โดย: multiple

วันที่: 20 กันยายน 2564 เวลา:19:55:55 น.

ตอนหน้าเปิดตัวละครใหม่ด้วย
พี่ต๋ารออ่านต่อนะคะน้องนุ่น

ฝันดีคืนนี้ค่ะ

โดย: Sweet_pills

วันที่: 20 กันยายน 2564 เวลา:23:21:03 น.

สาวเหนือไปทำงานที่หาดใหญ่เยอะจริงๆนะครับ
แต่ตอนนี้คงลำบากกันหมด
คาราโอเกะที่เชียงใหม่ก็ปิดตัวไปเกือบหมด
สมัยก่อนคึกคักมาก

ปล. เรื่องที่เขียนในบล็อก
เป็นประสบการณ์ของพี่ก๋าเองล่ะครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 21 กันยายน 2564 เวลา:23:08:44 น.