Bloggang.com : lovereason : ภพผูกรัก บทที่ 6/1

ภพผูกรัก บทที่ 6/1

บทที่ 6/1
ฤาฝันอันใด

ภาพสะท้อนผ่านม่านตาที่หนักอึ้งคือท้องฟ้าสดใสไร้เมฆบดบังที่อยู่นอกช่องหน้าต่างไม้สีน้ำตาลเข้มทำให้เจ้าของร่างที่นอนอยู่หรี่ตาครู่หนึ่งจึงลืมตาขึ้นเพ่งมองอีกครั้ง
            ที่ไหนกัน...
หญิงสาวผุดลุกขึ้นนั่งแต่เพราะร่างกายที่อ่อนล้าทำให้เธอต้องทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง ดวงหน้านวลซีดเซียวสะบัดไปมาขับไล่ความเจ็บตึงเหนือหัวคิ้วแต่ก็ยังรู้สึกปวดหน่วงจนต้องยกปลายนิ้วแตะแล้วถึงกับนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด รู้สึกถึงความผิดปกติรอบบริเวณ มันไม่ใช่ห้องที่เธออาศัยหลับนอนเมื่อคืน
            อาจจะเป็นห้องอื่นในเรือนไทยก็เป็นได้...
            เพราะบ้านเรือนไทยโบราณมรดกตกทอดของครอบครัวมีลักษณะเป็นเรือนหมู่คหบดีที่มีหลายเรือนอยู่บริเวณเดียวกัน ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกที่นี่จะเป็นห้องใดห้องหนึ่ง แต่เหตุใดจึงตบแต่งอย่างดีและสะอาดสะอ้านถึงเพียงนี้
            นี่มันก็แค่เตรียมเอาไว้แสดงละครเวทีมิใช่หรือ...
            รุ้งตะวันรวบรวมแรงกายฝืนลุกเดินไปยังริมหน้าต่าง ภาพที่เห็นอยู่ปลายด้านขวาของกรอบหน้าต่างเหนือหย่อง[1]ลวดลายไทยวิจิตรสะท้อนแสงอาทิตย์เกิดเป็นเงาแหลมคล้ายส่วนที่ติดอยู่ปลายแปหัวเสาชายคา ครั้นมองต่ำลงไปจึงเห็นเป็นสนามหญ้าเขียวขจีและต้นสักขนาดใหญ่ให้ร่มเงาทั่วบริเวณ ถัดไปเป็นต้นราชพฤกษ์ที่เริ่มทิ้งใบออกฝักเต็มต้น ไม่ไกลเป็นสวนขนาดย่อมที่ดูคล้ายกับเป็นแปลงสมุนไพรนานาชนิด
            แค่วันเดียวจัดสวนร้างให้สวยยังกะปลูกมานานขนาดนี้ได้ยังไง…
            ไม่ต้องรอให้ความสงสัยกินเวลานานนัก ร่างระหงหันกลับเดินไปทางประตูเปิดออกไปด้านนอกทันที เพียงแค่ย่างเท้าพ้นธรณีประตูก็ต้องประหลาดใจเพราะนอกชานขนาดใหญ่มีโต๊ะตั่งที่นั่งอยู่ตรงกลางศาลาสะอาดสะอ้าน รอบบริเวณประดับประดาด้วยพรรณไม้มงคลและสมุนไพรหายากนานาที่แค่เห็นเธอถึงกับรุดเข้าไปดูใกล้ๆ ด้วยความสนใจ
            “อื้อหือ! ไหนว่างบหมด ทำไมอาจารย์จัดเต็มพร็อพประกอบฉากอลังการได้ขนาดนี้ ขนสวนสมุนไพรมาไว้ที่นี่เลยหรือนี่”
รุ้งตะวันเดินชมเพลินไปจนสุดปลายทางจึงพบว่าด้านข้างเรือนมีบันไดลงไปยังแปลงสมุนไพรได้ แต่บางอย่างดึงความสนใจให้เธอหยุดมองแล้วโน้มกิ่งไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ที่ระตัวเรือนมาใกล้ๆ เอื้อมมือช้อนช่อดอกเดี่ยวขึ้นมาพินิจแล้วสีหน้าก็แปรเปลี่ยน
“สมอพิเภก[2]?...”
รุ้งตะวันอุทานพลันครุ่นคิดถึงความใหญ่โตของลำต้นที่สูงตระหง่านและมิใช่พบเห็นได้ง่ายดายในเขตเมืองเพราะพรรณไม้ชนิดนี้มักขึ้นอยู่ตามป่า แต่นี่กลับมาอยู่ที่เรือนไทยของเธอ
เป็นไปไม่ได้!
เมื่อวานยังไม่มีนี่นา...
หญิงสาวหดมือจากช่อดอกแล้วเลื่อนขึ้นกดศีรษะช่วงหางคิ้วที่ปวดหน่วงขึ้นมาฉับพลัน สีหน้ายามนี้คล้ายจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออกจะคิดอย่างไรก็ดูเหมือนทุกอย่างคล้ายเต็มไปด้วยคำถาม
ทุกคนหายไปไหนกันหมด!
เมื่อวานจำได้ว่าเธอตกน้ำ ยามที่ตัวสัมผัสท้องน้ำเย็นเยียบกฌรับรู้ได้ถึงความปั่นป่วนของร่างกาย เธอคล้ายตัวชาไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เท้าที่ถูกตีด้วยตรวนโบราณข้างเดียวยามนั้นราวกับถูกตรึงไว้ด้วยกันทั้งสองข้างจนไม่สามารถขยับปลายเท้าได้ ท้องน้ำที่กระเสือกกระสนจะขึ้นมาให้พ้นนั้นพลันมีแสงสว่างวาบส่องลงมายังจุดที่เธอกำลังตะเกียกตะกาย นาทีนั้นรุ้งตะวันรู้สึกเหมือนมีร่างหนึ่งดำดิ่งลงมาแล้วเอื้อมคว้าเธอเอาไว้ไม่ให้จมลง เพียงฝ่ามือหนาสัมผัสข้อมือ สติของเธอก็ดับวูบลง...
“คุณภพ!
“ใช่แล้ว! ฉันเห็นคุณภพสุดหล่อเรือนไทยนี่นา”
            รุ้งตะวันอุทานพลันตาเบิกโพลง รีบรุดผ่านธรณีประตูหมายจะก้าวลงบันไดไปด้านล่างฉับพลันกลับมีเงาสะท้อนของบางสิ่งวาบเข้ามาในครรลองสายตา รู้สึกถึงอันตรายจนต้องยกมือปัดป้องทันที
“เอ็งเป็นใคร!”
เสียงนี้!
รุ้งตะวันลืมตาฉับพลันสีหน้าก็แปรเปลี่ยนรู้สึกเสียววาบที่คอทันทีที่เห็นปลายดาบยาวจ่อที่ปลายลูกกระเดือก มันใกล้มากจนแม้แต่กลืนน้ำลายก็กลัวว่าจะบาดลำคอของเธอ พลันเกิดความปั่นป่วนมวนท้องจนขย้อนขึ้นมาถึงหลอดลมกระทั่งอาเจียนออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
“เฮ้ย!”
ร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อคอตั้งแขนยาวสอดทับในกางเกงคลุมเข่าเคียนเอวด้วยผ้าแถบลวดลายทองวิจิตรกระถดหนีอย่างทันท่วงทีก่อนถูกรุ้งตะวันสำรอกใส่ สีหน้าตื่นตระหนกของเขาทำให้เธอมุ่นคิ้วไม่เข้าใจท่าที
“เอ็งกล้าสำรอกใส่ข้าเชียวหรือ!”
“อาจารย์เล่นใหญ่ไปแล้วค่ะ นี่หนูเอง รุ้งไง” เธอเปรยเสียงสั่น
“ผู้ใดกัน อาจารย์เอ็ง”
“ก็อาจารย์ไงคะ”
“อย่ามาตีฝีปากกับข้า... ไอ้ไพร่!”
รุ้งตะวันสะดุ้งเฮือกเพราะเสียงทุ้มแฝงความก้าวร้าวเอ่ยอย่างวางท่า แม้ดวงหน้าละม้ายคล้ายอาจารย์ทินพัฒน์ราวกับพิมพ์เดียวกันอีกทั้งน้ำเสียงก็ใช่
แต่คนที่เธอเห็นนี้ไม่ใช่!
“หนูไม่ใช่ไอ้ไพร่... อาจารย์อย่าแกล้งกันแบบนี้” เมื่อเห็นทีท่าอีกฝ่ายลังเล รุ้งตะวันก็ว่าต่อเสียงอ่อย “พอเถอะนะอาจารย์ หนูชักจะไม่ตลกแล้วนะคะ”
หญิงสาวก้าวเข้าหาพยายามคว้าแต่ถูกสะบัดพร้อมดาบที่ตวัดมาด้านหน้าป้องกันตัว
“หากเอ็งไม่อยากถูกบั่นคอก็ไสหัวไปจากเรือนน้องข้าบัดเดี๋ยวนี้”
เรือนน้องข้าอะไรกัน!
นี่มันเรือนมรดกของรุ้งต่างหากล่ะ!
รุ้งตะวันร่ำร้องพลันเริ่มโงนเงนเพราะร่างกายที่ดูเหมือนยังปรับสภาพไม่ดีพอจึงเกิดอาการวิงเวียนขึ้นมา เธอนิ่วหน้าเมื่อรู้สึกถึงรสขมปร่าในริมฝีปากและลำคอหรือที่เธอเป็นแบบนี้เพราะฤทธิ์ยาที่ติดอยู่ในโพรงลิ้นและริมฝีปากเอง
            กระนั้นก่อนที่จะล้มลงก็มีมือหนึ่งเอื้อมคว้าเธอไว้แนบอก เพียงดวงตาประสานรุ้งตะวันก็รู้สึกใจเบาราวกับได้รับความคุ้มครองอย่างไรอย่างนั้น เขากอดเธอไว้แล้วเอ่ยเสียงกร้าวอย่างวางอำนาจเช่นกัน
            “พี่เพิ่มมีกระไรจึงมาหาข้าที่เรือนสมุนไพรนี้ฤา”

[1] หย่อง : แผงไม้ที่ติดอยู่ส่วนล่างกรอบหน้าต่าง แกะเป็นลวดลายหรือฉลุโปร่ง

[2] สมอพิเภก : หรือ สมอแหน (ภาคกลาง) สมุนไพรไทยหายากที่ใช้เป็นยาได้ทุกส่วนทั้งลำต้น ราก ผล เมล็ด ดอก ใบ จัดอยู่ในวงศ์สมอ

++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอฝากอีบุ๊คเล่ม 1 ด้วยค่ะ วางแล้วที่เม็บค่ะ

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTM4NjIxNSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjE3MDI0MyI7fQ

มีนักอ่านถามเล่มมาแต่คิดว่าจะไม่ทำก่อนค่ะ
เศรษฐกิจไม่ค่อยดีทำแต่อีบุ๊คไปก่อนดีกว่า
ขอฝากรุ้งกับคุณภพด้วยนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ
ขอบคุณภาพประกอบนิยายจากพี่นุ้ย ปริยาธร ด้วยค่า

Create Date : 05 ตุลาคม 2564

Last Update : 5 ตุลาคม 2564 0:52:30 น.

34 comments

Counter : 1147 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณอุ้มสี, คุณmultiple, คุณกะว่าก๋า, คุณเริงฤดีนะ, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณThe Kop Civil, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณhaiku, คุณkatoy, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณสองแผ่นดิน, คุณSweet_pills, คุณ**mp5**, คุณชีริว, คุณkae+aoe, คุณtoor36, คุณมยุรธุชบูรพา, คุณดอยสะเก็ด, คุณSertPhoto

เขียนเก่งจ้า

โดย: อุ้มสี

วันที่: 5 ตุลาคม 2564 เวลา:2:14:38 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องนุ่น

เวลาตื่นขึ้นมา
แล้วอยู่ในสถานที่ที่คุ้นเคย
แต่กลับไม่ใช่ที่ที่เราเคยอยู่
คงทั้งแปลกใจ และตกใจเลยนะครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 5 ตุลาคม 2564 เวลา:6:03:49 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมชมต้นไม้ของพี่นะคะ

เรื่องนี้อ่านคร่าวๆน่าสนใจมากค่ะ
แต่พี่อ่านยาวๆไม่ได้ สายตาไม่อำนวยค่ะ
ขอให้ขายดิบขายดีนะคะ

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า

วันที่: 5 ตุลาคม 2564 เวลา:8:10:07 น.

ที่แท้ อ. ทินพัฒน์ ก็คือ "พี่เพิ่ม" ในอดีตนั่นเอง
พี่ชายแท้ ๆ ของคุณภพสุดหล่อหรือเปล่านะ ทำท่าทางขึงขังวางอำนาจ
รออ่านตอนต่อไปค่า

โดย: ฟ้าใสวันใหม่

วันที่: 5 ตุลาคม 2564 เวลา:8:44:05 น.

โอ้ ฉาก รุ้งฟื้นตื่นข้ามภพนี่ ถ้าเป็นละคร ทีวี
น่าจะหาโลเกชั่น ถ่ายทำยากมาก เพราะ เรือนไทยที่เป็นเรือนหมู่ ครบสมบูรณ์ ขนาดนี้ น่าจะต้อง พระตำหนักทับขวัญ ซะแล้วละครับ

แต่พระตำหนักทับขวัญ ส่วนใหญ่จะเป็นไม้ไทยๆ กลิ่นหอมๆ
ไม่แน่ใจว่า จะมีสวนสมุนไพรหรือเปล่า แถมต้น สมอพิเภก มหึมาสูง30เมตรอีก สงสัยต้องพึ่ง animation+cg
แบบละคร จักรๆวงศ์ๆ ขวานฟ้าหน้าดำ งบบาน แน่นอนจ้า น้องพิมมาศ 555

แล้วก็ นางเอกของเรา น้องรุ้ง นี่ อ.เต๊ะ หวั่นใจยังไงไม่รู้ ต๊กใจ มีดดาบจ่อคอหอย อาเจียนออกมา อ่อนเพลีย หน้าซีด
เดินโซซัดโซเซ อาการแบบนี้มันยังไงๆอยู่น้า อิอิ

เพราะคืนแรก ที่อยู่กับพี่สุดหล่อ 2 ต่อ2 แถม ใครเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ก็ไม่รู้ วุ๊ย อดคิดไม่ด้ายยย 555

ยังไง ให้น้องลอง ตรวจ atk เอ๊ย
Clearblue Rapid Detection Pregnancy
ชุดตรวจตั้งครรภ์ ซะหน่อยก็ดีน้า ไม่กี่บาทเอง
เพื่อความสบายใจ ได้มั้ยอ่าาาา อิอิ

น้องพิมมาศ ตาเขียวปั๊ด หนอย นางเอกข้าไม่ใช่ปลากัด ว้อย
คืนเดียวเอง เดี๋ยวซัก 5เดือน ข้าจะให้วาปมาอุลตร้าซาวด์ ที่บำรุงราษเองว้อย เดี๊ยะๆๆ 555

แล้วก็เรื่องกะลังเข้มข้น น้องพิมมาศตัดเข้าโฆษณา ฉับๆ เอ๊ย ขายอี บุ๊คซะเลย ขอให้ขายดี คนติดงอมแงมไปเลยน้าาา555

ปล.เมื่อคืนมาอ่านรอบนึง แต่ง่วงหลับไปก่อนจ้า
เลยมะได้เม้นท์ เอาแค่นี้ก่อน เดี๋ยวไปนอนต่อดีก่า555

โดย: multiple

วันที่: 5 ตุลาคม 2564 เวลา:10:56:57 น.

อ่านกำลังสนุกเลยครับ 555 จบเสียแล้ว ลุ้นตามตอนต่อไปเลยครับ รุ้งตะวันจะได้เจอกับคุณภพแล้ว ผมว่าต้องสนุกมากแน่ ๆ ที่คนยุคใหม่ไปอยู่ในยุคเก่า

โดย: The Kop Civil

วันที่: 5 ตุลาคม 2564 เวลา:11:14:53 น.

คิดสภาพรุ้งออกเลยครับ
ตื่นมาคงยังไม่รู้ว่าเกิดอะไร แล้วตัวเองอยู่ที่ไหน ความจำได้เหมือนเพิ่งตกน้ำไป คงจะงงน่าดูว่า เอ๊ะ ก็เหมือนกับที่เรือนไทยของตัวเองแต่ทำไมบรรยากาศแปลก ๆ เฉยเลย
ไอ่ช่วงที่วาร์ปมารุ้งคงมึนน่าดูเลยครับ

แล้วใครนะใครที่ใจร้ายเราดาบมาจ่อคอหญิงสาวแสนสวยได้ลงคออ่ะครับ แหม่....จารย์ทินพัฒน์ ทำไมชาติที่แล้วเป็นคนห่ามแบบนี้ละครับบบบบบ ถ้าสวยเบอร์นี้ผมเจอเข้าคงไม่เอาดาบจ่อแน่นอน มีแต่ชวนให้ลงคงข้างๆ ถามไถ่หน่อยว่า เจ็บไหมจ้ะแม่หญิง ให้พี่นี้เป่าให้เพี้ยงๆ 555555

ว่าแต่....ผมเป็นคน กทม นะครับ แต่รู้จัก สมอพิเภก เหมือนกันครับ 5555 ไม่เคยเห็นนะครับไม่รู้ว่าคืออะไร แต่เคยได้ยินจากเพื่อนที่เป็นแพทย์แผนไทยอ่ะครับ

จากบล๊อก
อ้าว อ่านจบทำไมขำบะครับ 55555 คนเรา....
มาช่วยผมแปลภาษาพี่เขยเลยครับ
มีลูกสอนลูก มีหลานสอนหลาน ว่าอย่าเรียนสถาปัตย์เลยครับ จะไม่ได้นอนเอา ผมเลยเล่นเกมส์รอเพื่อทำโมเดลส่ง หลับจนตื่นมา เพื่อนยังนั่งตัดโมเดลอยู่เลย พอเส็ดส่งอาจารย์ก็ตามเพื่อนให้ไปกินเหล้าด้วย เพราะทำอยู่ 2 อาทิตย์ อาจารย์ไม่พูดไม่จาโยนงานทิ้งขยะเฉยๆ

แฟนผมหรอครับไม่ยุ่ง 555555 ผิด!!!!! ตัวดีเลยคนนี้ ถ้าเรื่องโครงสร้าง layout ไม่ยุ่งครับ คงขี้เกียจปวดหัว แต่ยุ่งงงงงงงมากกกกก เรื่องไม่เป็นเรื่อง คานยังไม่ทันเท...จะเลือกโซฟา เตียง โซฟาปลายเตียง กระจก พรม!!!!! อะไรก๊อนนนน!!!!!

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 5 ตุลาคม 2564 เวลา:15:31:45 น.

ว้าวตามมาเปิดComputer อ่านค่ะ
ถึงจะมองเห็นอ่านได้ครบใจความ

สนุกสนาน ตื่นเต้น
รุ้งข้ามภพ มาพบ จมื่นแล้ว

กำลังสับสนๆ
แต่แฟนหนังสือ ไม่สับสน

รอตามอ่านต่อไปนะคะ

และไม่ว่าน้องนุ่นจะเขียนหนังสือเล่มไหนอีก

ขอให้ปังๆ ค่ะ
Good luck

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 5 ตุลาคม 2564 เวลา:16:06:33 น.

คุณนุ่นเขียนเก่งจริง ๆ นึกถึงเรือนไทยโบราณและคำพูดสมัยก่อน
แหะ ๆ ยังกะเคยอยู่

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 5 ตุลาคม 2564 เวลา:17:16:01 น.

ตามอ่านต่อครับ ตื่นอีกทีข้ามภพมาเจอพระเอกเลย

โดย: สองแผ่นดิน

วันที่: 5 ตุลาคม 2564 เวลา:22:40:44 น.

ตอนนี้คลิปของหลวงพ่อชามีในยูทูปเยอะเลยครับ
บางทีออกกำลังกายไป
พี่ก๋าก็เปิดฟังไปด้วย
หลวงพ่อสอนเข้าใจง่ายดีครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 5 ตุลาคม 2564 เวลา:22:59:02 น.

อาจารย์ทินพัฒน์คือพี่เพิ่มนี่เองนะคะ
หากรุ้งรู้ว่าตัวเองข้ามภพมาจะเป็นอย่างไรต่อ
น่าติดตามค่ะน้องนุ่น

โดย: Sweet_pills

วันที่: 6 ตุลาคม 2564 เวลา:0:42:41 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องนุ่น

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 6 ตุลาคม 2564 เวลา:5:27:53 น.

จากบล๊อก

ได้ความรู้สมุนไพรไทยไปอีกครับ
จารย์ทิน หรือพ่อเพิ่มจะเป็นพระรองที่เด่นกว่าพระเอกหรอครับเนี้ย 5555 แบบนี้ต้องมีคนสมัครเป็นแฟนคลับพ่อเพิ่มแน่นอนเลยครับ

เขียนแบบได้เพราะครูพักลักจำนี่เก่งเลยครับ เมื่อก่อนผมจะอ่านละเอียดเลย แต่เดี๋ยวนี้เก๋าแล้ว 5555 อ่านเฉพาะจุดหลัก ๆ ที่ต้องดูพอครับ 55555 นั่คือในงานนะครับ แต่ถ้าบ้านตัวเอง blankมากครับ ให้พี่เขยดูอย่างเดียวเลย เมื่อยตา

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 6 ตุลาคม 2564 เวลา:17:01:53 น.

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ

โดย: **mp5**

วันที่: 7 ตุลาคม 2564 เวลา:9:17:32 น.

รุ้งฟื้นแล้ว... ฟื้นในยุคอดีตนะ กลับมายุคที่เรือนไทยยังใหม่เอี่ยมสวยงาม
เวลาไปเที่ยวตามโบราณสถานผมก็ชอบจินตนาการถึงสมัยที่ยังรุ่งเรืองอยู่นะครับ แต่หน้าตาก็คงออกมาวัดเราดีๆ นี่เอง ผมชอบแบบตอนเป็นซากปรักหักพังมากกว่า อิอิ

ยามที่ตัวสัมผัสท้องน้ำเย็นเยียบก"ฌ"รับรู้ได้ถึง <<พิมพ์ผิดหน่อยนึง

แต่รุ้งลำบากกว่าการะเกดนะครับ ย้อนยุคมาเป็นไพร่เนี่ย
ละครย้อนยุคเรื่องไหนๆ นางเอกก็เป็นชนชั้นสูงทั้งนั้น คอละครเลยจินตนาการสังคมยุคนั้นไว้ดีงาม

บุพเพทีแรกก็คิดว่าแฟนในปัจจุบันคือเพื่อนพี่หมื่นในอดีตเพราะหน้าเหมือนกัน มาเฉลยเอาตอนท้ายๆ ว่าคือตัวพี่หมื่นเองนี่แหละ โรแมนนติกเลยครับฉากนั้น
เรื่องใน netflix ที่คุณนุ่นพูดถึงดูหมดละครับ ยกเว้น Hometown Cha cha cha กระแสดีมากๆเลย ถ้ามีเวลาจะลองตามดูครับ

โดย: ชีริว

วันที่: 7 ตุลาคม 2564 เวลา:20:57:12 น.

มาส่งกำลังใจยามเช้าค่ะ
ได้เห็นที่ลงไว้ใน fb ถึงรูปที่ซื้อมารูปนี้ด้วยค่ะ ^^

โดย: kae+aoe

วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:8:13:26 น.

แวะมาส่งงานเขียนตะพาบค่ะ
ำม่ทราบว่าน้องนุ่น เคยไป ตลาดชายแดนด่านวังประจัน
อำเภอควนโดน
จ.สตูล ไหม ??

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:8:14:47 น.

เดี๋ยวแย่เอานะ คนสมัยนั้นพวกเจ้ายศพวกนี้ยิ่งโหดร้ายอยู่ด้วย โดนเอาไปตีเอาไปกุดหัวได้ง่ายๆ เลย

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:16:56:30 น.

ปูเสื่อ..
นั่งเล่นนอนเล่น..
รอ บทต่อไป อย่างใจจดจ่อ

แน่ะ!! มีมากดดันน้องนุ่น
คริ คริ

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 9 ตุลาคม 2564 เวลา:19:52:03 น.

ขอบคุณกำลังใจนะคะน้องนุ่น

โดย: Sweet_pills

วันที่: 10 ตุลาคม 2564 เวลา:0:30:16 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องนุ่น

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 10 ตุลาคม 2564 เวลา:5:58:09 น.

สวัสดี

ฉันเป็นมุสลิมที่เรียกผู้คนให้เข้ารับอิสลาม

โปรดดูหน้าของฉัน 👇

https://is1t.blogspot.com/2018/04/blog-post.html

ในนั้นคุณจะพบทุกสิ่งที่คุณอยากรู้เกี่ยวกับอิสลาม

ฉันขอให้คุณมีชีวิตที่มีความสุข .... ขอบคุณ

🔴🔴🔵🔴🔴🔴

🔴"ความหมายของชีวิต"🎬👇

https://youtu.be/yPMpqfoiS4A

⚠️🔴⚠️🔵⚠️

🔴ถ้าเรามีความปรารถนาที่จะทราบว่าศาสนาใดเป็นศาสนาที่แท้จริงหรือจอมปลอมนั้น เราจงอย่านำอารมณ์ ความรู้สึก หรือประเพณีของเราเองมาตัดสิน เราควรนำเหตุผล สติปัญญาของเรามาใช้จะดีกว่า

⚠️ เว็บไซต์แห่งนี้ จะเป็นการตอบคำถามที่สำคัญบางเรื่องซึ่งมีผู้สนใจสอบถามมา ดังนี้:

1- พระคำภีร์กุรอานที่มาจากพระดำรัสของพระผู้เป็นเจ้าโดยแท้นั้น นำมาเปิดเผยโดยพระองค์เองใช่หรือไม่?

2- พระมูหะหมัด คือพระศาสดาที่แท้จริง ที่ประทานมาโดยพระผู้เป็นเจ้าใช่หรือไม่?

3- ศาสนาอิสลามเป็นศาสนาที่มาจากพระผู้เป็นเจ้าอย่างแท้จริงใช่หรือไม่? 👇

🔻หลักฐานบางประการที่บอกถึงความเป็นจริงของศาสนาอิสลาม 🔻

https://goo.gl/rYBqHe

⚠️🔴⚠️🔵⚠️
️
⚠️ ตัวอย่างพระดำรัสของพระศาสดามูหะหมัด

🔴 {ยิ้มให้แก่พี่น้องของพวกเจ้าเป็นการทำบุญกุศล...}

🔵 {การกล่าวดีเป็นการทำบุญกุศล}6

🔴 {ผู้ใดก็ตามที่ศรัทธาในพระผู้เป็นเจ้าและวันสิ้นโลก (วันพิพากษา) ควรกระทำความดีต่อเพื่อนบ้านของตนด้วย}

🔵 {จ่ายค่าแรงคนงานก่อนที่เหงื่อของเขาจะแห้ง}

โดย: islam IP: 51.36.81.15 วันที่: 12 ตุลาคม 2564 เวลา:5:52:27 น.

คุณนุ่นออกนิยายใหม่เยอะแยะเลยนะคะ เก่งจังเลยค่ะ

โดย: ดอยสะเก็ด

วันที่: 14 ตุลาคม 2564 เวลา:12:56:21 น.

ฤาฝันอันใดไม่เพิ่มเติม อิอิ
มาส่องหลายทีแล้วจ้า ...

คุณนุ่นเป็นนักเขียนนิยาย จะให้ปลูกต้นไม้เก่งอีก
เด๋วคนอื่นก็ตกงานกันพอดี 555

โดย: ฟ้าใสวันใหม่

วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:14:42:41 น.

สวัสดียามบ่ายครับ

โดย: **mp5**

วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:14:59:05 น.

ค่อยๆ ลง ไม่ต้องถี่มากครับ รักษาสุขภาพเราเอาไว้ก่อน

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:18:02:27 น.

ยินดีกับน้องนุ่นด้วยนะครับ
ที่ทำต้นฉบับเสร็จแล้ว
ช่วงนี้พี่ก๋าดูหนังน้อยลง
พยายามพิมพ์ต้นฉบับด้วยเช่นกันครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:18:29:22 น.

ยินดีด้วยค่ะ ปิดเล่มแล้ว เย้ๆๆๆ
Take care นะคะ

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:18:38:08 น.

เรื่องเม้นท์ ยาวนี่ ต้องขออภัยมณี ปี่ชวา555

จริงๆสาเหตุ มาจากคนขยันอัพบล้อกกันแยะเลยมากันบ่อย
ถ้าไม่อัพบล้อกกัน รับรองเม้นท์สั้นจู๋เลยละครับ โทษเค้าไปทั่ว555

เอาจริงๆมาตรฐาน อ.เต๊ะ (จริงๆ ความขี้เกียจนั่นแหละ เรียกซะหรู555)เขียนบล้อกปีละไม่กี่บล้อกเองครับ
แต่ให้ไปเม้นท์นี่เม้นท์ได้ทุกวัน ไม่เคยบิดพลิ้ว 555

ส่วนเรื่องคุณภพนี่ อ.เต๊ะ เดาว่าน้องพิมมาศ น่าจะต้องผ่านหลักสูตร
การเขียน นิยาย ขั้นadvance มาแหงๆ เพราะมีลำดับ ขั้นตอนในการทำงานมาก ต้องมีพล็อตเรื่องก่อน แล้วค่อยขยายความ ใส่detail ขมวดปมให้ชวนติดตาม

ของ อ.เต๊ะ เขียนบล้อกนี่ แสนจะมั่ว ไม่เคยมีพล้อต ด้นสดไปทุกทีเลยเชียว ถ้าไปเรียนกับครู ครูน่าจะเอาไม้หน้าสาม ตีตายแน่นอนครับ555

โดย: multiple

วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:19:50:55 น.

สวัสดีค่าพี่อุ้ม
ตามมาเที่ยวอีกแล้วค่ะ
อยากเห็นด้านในพญาคันคากจังค่ะ
พี่อุ้มมีถ่ายมามั้ย
น่าจะสวยนะคะ

ตอบจ๊ะ
ตอนพี่อุ้มไปเป็นวันที่ 1 ตุลาคม
ยังสถานการณ์โควิดอยู่จ๊ะ
เลยปิดไม่ให้ขึ้นไปชมจ้า
คริคริ
ต้องย้อนไปดูที่บล็อกน้อง "ชีริว"
บลฌอกที่แล้วไปพลางๆ จ้า
คงเปิดวันที่ 1 พฤศจิกายนน่ะจ๊ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:20:41:44 น.

คุณนุ่นหายไปอาทิตย์นึงนี่บล็อกเหงาเลย 555
Seasons Change เหมือนหนังเพิ่งจะแป๊บๆเองเนอะ ต่ายตอนนั้นยังเด้กอยู่เลย นี่แต่งงานแล้วหย่าแล้ว เวลาผ่านไปไวมาก
เพื่อนสนิทชวนให้หวนระลึกถึงเชียงใหม่มากครับ บรรยากาศมาเต็ม ส่วนเกาะพะงันหนังฉายนานกว่าจริง แต่คนส่วนใหญ่ไม่เคยไป เลยไม่อินเท่า 555 คุณนุ่นได้อ่านนิยายภาคต่อแล้วสินะครับ คอนิยายไม่พลาดจริงๆ

โดย: ชีริว

วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:21:01:34 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 17 ตุลาคม 2564 เวลา:6:20:59 น.

พี่ก๋าพิมพ์งานเก็บไว้น่ะครับ
ปกติจะเขียนลงในสมุดก่อน
แยกเป็นเล่ม เป็นหมวดหมู่
พอเขียนเสร็จจึงจะเอามาพิมพ์ใน word
แล้วค่อยเอามาอัพบล็อกอีกที

ตอนนี้ยังไม่มีโครงการจะทำหนังสืออีบุ๊กเลยครับ
หนังสือเล่มก็ไม่ได้ทำ
เขียนต้นฉบับเก็บไว้เรื่อยๆไปก่อน
ตอนนี้มี 70-80 เล่มแล้วครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 17 ตุลาคม 2564 เวลา:22:39:46 น.