No. 234 ชื่ออะไรไม่รู้.......แต่สุดยอด
บล๊อกอันดับ 234 ประจำวัน ศุกร์ / จันทร์ เห็นเพื่อน ๆ อัพบล๊อกพาเที่ยว ได้พักที่หรู อาหารรสชาติ ดี สวย แหะ ๆ หมายถึงอาหารนะครับ ส่วน คนรีวิวไม่ต้องห่วง สวยอยู่แล้ว บางคน เก๋ ซะ.... งั้นผมรีวิวมั่ง แต่ทริปนี้ไม่มีสปอนเซอร์ เลยเขียนแบบ สบาย ไม่ต้องเชียร์เจ้าภาพ อันไหนไม่อร่อยก็ บอกตรง เพียงแต่มันไม่สวยนะซิ เพื่อน ๆ จะทนดูได้เปล่าเท่านั้นเอง พาเที่ยวตลาดสดครับ 555 ปกติแล้วผมมักจะพา ไปเที่ยวตลาดแบกะดิน ตอนเช้ามืด ชนิดตลาด จุดตะเกียงขายของ พอแสงแรกโผล่ก็ เก็บของกลับบ้านกันแล้ว แต่คราวนี้ไม่หรอก ตอนสายวันเสาร์ขับรถไป แวะเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปไว้ ที่ห้องพัก ที่ศรีราชาเพลส ใกล้กับศูนย์การค้าโรบินสัน นั่ง เล่นเน็ตที่ห้อง ใกล้เที่ยงขับรถไปโน่น พัทยาไปกินข้าว ร้านที่ว่า อยู่เลยถนนเข้าพัทยาใต้ไป เลยไปอีกแยกก็ตรง ถนนเทพประสิทธิ์ ชื่อคงไม่คุ้น ผมเองก็เพิ่งรู้ชื่อถนนนี้เหมือน กันทั้งที่มาบ่อย ถนนเส้นนี้จะไปโผล่ใกล้ทางลงเขาตำหนัก หรือพระตำหนักนี่แหละเรียกไม่ค่อยถูก คือเลี้ยวซ้ายไป ก็จะเจอ ถนนไป ชายหาดนาจอมเทียน สองคนที่ผมพาไปด้วยบ่น ซะ ไม่มีแค่จะกินข้าวต้องขับรถ ไกลร้อยกว่า กม.. แหะ ๆ ผมเคยพามาครั้งหนึ่งร้านปิด โดยไม่รู้สาเหต ตอนนั้นไม่ได้ขอเบอร์ไว้ คราวนี้ เลยถูกข่อนแคะ ติดใจอะไรกันหนักหนา ชื่อร้าน บุญเกื้อ คราวนี้ไม่พลาดร้านเปิดทุกวัน ตั้งแต่ 10 โมง ร้านนี้นั่งสบาย โปร่งโล่งดี สั่งอาหาร 5 อย่าง ที่ไม่ได้ถ่ายมาก็มี ข้าวผัดปู ยำวุ้นเส้น คือ งั้น ๆ แหละ แต่ที่ถ่ายมา ลูกสาวบ่นตอน จะเข้าร้าน ไม่เห็นน่าเข้าไปกินเลย มันจะ อร่อยถึงไหน คราวก่อนมาครั้งแล้วไม่ได้กิน ยังจะมาอีก พอถึง ย่นจมูกแกล้งสั่ง ยำวุ้นเส้น กับข้าวผัดปู แต่พอ เห็นไก่บ้านทอดเกลือ หยิบมากัดกิน ได้คำเดียว ทีนี้กินไม่หยุด 555 คือไก่บ้านนี้เขาคงจะต้ม แล้วสับ เป็นชิ้นนำมาคลุกเกลือ แล้วลงทอดในน้ำมันท่วม เหลือง เห็นกระดูกไก่โผล่ กัดเนื้อไก่ แห้ง นิ่ม เค็มเกลือนิด...ฮุ้ยอร่อย ตักแกงป่าปลากุดสะหลาด ก็ปลาเก๋าชนิดหนึ่ง รสเค็มนิด เผ็ดพอประมาณ หอมผัก เนื้อปลาเก๋าหวาน ให้เยอะจริง ๆ เวลากินใช้ตักราดข้าว หอมมะลินุ่ม รสชาติจัด ดีจริง ๆ พูดถึงคำว่า รสชาติ มีคนทักท้วงว่า ผิดต้องเรียกว่ารดชาด แต่ผมเปิดดูหลายที่ เขาบอกว่าที่ถูกคือ รสชาติ แต่ที่แน่ ๆ แกงป่าผ่านฉลุย หร่อยจัง...ขณะนั่งพิมพ์กระพุ้ง แก้มเริ่มปวดอยากจะกินอีก ผัดขี้เมาทะเล มีเนื้อปลาหั่นเป็นชิ้นโต ปลาหมึก หอย อันนี้เผ็ดครับ เหมาะสำหรับขี้เมา หรือคนชอบเผ็ด ผมเองกินเผ็ดไม่ค่อยได้ แต่ก็อดกินไม่ได้ ถ้าลูกสาวไม่มา ด้วย คงต้องใช้ตะเกียบคีบปลา แกว่งน้ำเปล่าแล้วกิน คิดดูนะครับ ขนาดนี้ยังเผ็ดอร่อยที่สุด หอม ลูกสาวแม่ยาย กินไป บอกว่าวันหลังมาอีกนะ จะได้พา เพื่อน ๆ มากินด้วย ร้านนี้ให้ อาหารเยอะ สมราคา ค่าเสียหาย 790 บาท ขากลับ ไม่ได้แวะไปไหน ขับออกมาสู่ถนนสุขุมวิท ต้องบอกว่า อื้อหื้อ รถวิ่งกันเยอะมาก ค่อนข้างจะติดขัด นึกขำ แล้วขำไม่ออก ก็ลูกสาวบอกว่า กินร้านอื่นไม่ดีกว่าเหรอ ขับมาร้อยกว่าโล มาหาร้านอะไรไม่รู้ แต่พอเจออาหาร รสชาติดีแบบนี้ ทั้งสามคนยอมรับว่า อร่อยดี 555 เปล่าโฆษณาให้สินค้าชื่อนั้นนะ ตอนเย็นไปเดินเล่น สวนสาธารณะริมทะเล เจอ คนไป วิ่ง เดิน เต้นแอโรบิกส์ เต้นรำเยอะมาก ที่ขาดไม่ได้ผมเดินไปดูที่เขา นั่งเล่นเน็ตฟรีของเทศบาล ปกติ จะเห็นคนนำโน๊ตบุควางไว้บนโต๊ะไม้เอียงลาด ผมกะว่าจะไปนั่งเขียนอะไรแบบนั้นบ้าง ที่ไหนได้ ไม่มีแบบนั้นแล้ว มีแต่คนนั่ง ติดกันใช้นิ้วจิ้ม บนจอแอนดรอย กันกว่า 20 คน รีบหิ้วโน๊ตบุคไปเก็บไว้ท้ายรถ 555 อายเขานะครับ ไม่ทันสมัย แต่จะให้นั่งจิ้มจอเล็ก ๆ ก็ไม่ไหว ใกล้กับที่จอดรถ ได้ยินเสียงเพลงสนุก ๆ ก็ ส.ว.เขา ร้องเพลงกัน มีทั้งลูกทุ่ง สุนทราภรณ์ เลยแวะไปนั่งบนก้อนหินใหญ่ จิบน้ำดำเพลิน นั่งฟัง กับดูเขาร้องเพลงเพลิน มีผู้หญิงเข้ามาสวัสดีทักทาย นึกได้ว่า หญิงคนนี้เอง ตอนที่น้ำท่วม กท.เลยอพยพ ไปพักกับลูกที่ทำงานศรีราชา ทำไปทำมาติดใจอาหารการกิน กับติดเพื่อน ๆ ที่ร่วมก๊วนร้องเพลง ย้ายมาประจำเลย ........... ......... สุดท้ายผมก็ต้องนั่งรอ คิวร้องเพลงเพราะเขาขยั้นขยอ ให้ร้อง เพราะเขาบอกว่า เขาติดใจการร้องเพลงของผม 555 เธอว่า เสียงเหมือนชรินทร์ (อย่าไปเชื่อ) กว่า ชม. ที่ผมนั่งฟังเพลงเพลิน พอถึงคิวร้อง ก็เลยร้อง เพลง รักในซีเมเจอร์ แบบว่า "แอบรักคุณอยู่ในใจ อยู่หนใดหมายแอบอิง" พอขึ้นเสียง โห..เพื่อน ๆ ที่นั่งฟัง เงียบฉี่ มองเฉย แต่ใจมาเป็นกอง นักวิ่งจ๊อกกิ้งหนุ่มสาว 4 คนหยุดวิ่ง ยืนฟังแล้วหันไป ทำตาซึ้งให้ หมายถึง หญิง ชายที่วิ่งเขาทำตาซึ้งให้กันนะครับ ไม่ใช่ ทำตาซึ้งให้ผม เนื้อร้อง ดนตรีมัน "โดน" ใจเขา เฮ้อ แค่นี้ผมก็ปลื้มใจที่ทำให้ เขารักกัน พอจบเพลง ดนตรีขึ้นเพลง "ป่านนี้ดวงใจคงทุกข์โศรก ตรม......" เพลงนี้เสียงสูง แล้วต้องใช้เทคนิคการเก็บเสียง ปล่อยเสียงมาก ไพเราะครับ คุณชรินทร์เป็นผู้ร้อง หันไปมองนักวิ่งหญิงสาว ชายหนุ่มสองคู่ อ้าววิ่งหนีหาย ไปแล้ว 555 คงทนฟังไม่ไหว โบ..จริง... ร้องเกือบจบเพลงแล้ว ได้ยินเสียงปรบมือ 3 ครั้งจาก กลุ่ม ส.ว.ที่นั่งฟัง ใจเตลิด เฮอะ มีคนปรบมือให้เราคงจะ ร้องดีเนาะ ดีใจมาก ดูไปดูมา คนแก่เขาตบยุงนะ แต่ให้ตายซิ มีคนนั่งฟัง กลุ่มหนึ่ง ปรบมือให้อย่างจริงจัง ค่อยยังชั่วหน่อย ขับรถกลับไปเก็บไว้ที่ ศรีราชาเพลส ชั้นที่ผมไปพัก บริษัท เขากันไว้ให้ พนักงานที่อยู่ ตจว.มาทำงานที่นีพัก สดวกสบายดี มีแม่บ้าน ทำความสอาดห้อง เปลี่ยนผ้าปูที่นอน ให้ตามกำหนด อากาศเย็นดีมาก อยู่ชั้นที่ 10 พอ เปิดกระจก โห ลมพัดตลอดเวลา มองลงไปข้างล่าง แสงไฟวับแวม สวยครับ อาหารมื้อเย็น กินกันที่ห้อง ไม่ต้องออกไปไหน แหะ ๆ เราสามคนพ่อแม่ลูก นั่งกินกันในห้องพัก ซื้อขาหมู คากิ 50 บาท กับอาหารในตู้เย็นอีกนิดหน่อย แค่นี้ก็อิ่มแล้วครับ รุ่งเช้า ตื่นขึ้นมา ไปกินอาหารเช้า เจอดีครับ เอาไว้ตอนหน้าก็แล้วกัน ว่าผมเจออะไร อีกอย่าง ผมไปใกล้ ๆ ที่ทำงาน ของ 2 บล๊อกเกอร์สาวสวย ด้วยซิ ขอบคุณ เพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ st.88314/ 117156
Create Date : 08 พฤศจิกายน 2556
29 comments
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2556 8:37:14 น.
Counter : 2375 Pageviews.
อุ้มแวะมาอ่านเป็นคนแรกแต่เช้าค่ะพี่ไวน์
มอร์นิ่ง & ราตรีสวัสดิ์ค่ะ