เราสี่คน ร่วมกัน ทำไร่ขิง กับรับซื้อกระเทียมจาก ชาวบ้าน
แถวละแวกอำเภอเวียงป่าเป้า เช่นบ้านปางอ่าย แม่เจดีย์
แม่ห่าง ป่าซาง ก็เขาปลูกข้าว กระเทียม หอมบั่ว อ้อลืมไป
หอมบั่วหมายถึง "หอม" ธรรมดานี่แหละ.
ระหว่างที่เขากำลังจะปลูกขิง ชาวไร่กระเทียมจะ ถอน
กระเทียม มาให้เราดูกระจุกหนึ่ง มีทั้งเล็กทั้งใหญ่ หัวเป่ง
เราก็ตกลงราคา กันเป็น สองราคา ทั้งเล็กใหญ่ นัดวันว่าจะ
"หลก" หรือถอนเช้าวันไหน.
ตอนรับซื้อใหม่ ๆ ผมไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรเขาหรอก รู้แต่ว่า
น่าจะซื้อราคาไหน ก็สำรวจตลาดดูก่อน ส่วนคุณภาพน้อง
สาวจะเป็นคนดู ว่า กระเทียมอ่อนแก่ หรือ อัดปุ๋ยมากไปหรือ
เปล่า เขาจะชำนาญ. บางทีชาวสวนอัดปุ๋ยมากไปเก็บ
ไว้ไม่นานก็ฝ่อ..... วันนี้ดูรายชื่อคนขายกับ ชื่อหมู่บ้าน
แล้วไม่ไกลกันเท่าใด นัดให้ชาวไร่ถอนไว้เช้า
แต่แหะ ๆ เราก็อยู่บ้านให้เย็นสบาย จิบกาแฟ ฟังละครวิทยุ
ฟังเพลงไปก่อน ตกบ่ายคล้อย 3 โมงเย็นค่อยออกจากบ้าน
พอรถถึง บ้านที่ขาย มักจะถูกต่อว่า ทำไมมาช้า.
ต้องขอโทษว่าไปธุระวังเหนือกลับมาไม่ทัน มีคน
ขายให้เยอะมาก ต้องขนขึ้นรถ ขนลงไว้ที่บ้าน. อย่างบ้าน
ปางอ่ายตกลงราคา กก.ละ 11 บาท วันนี้ที่อื่นรับซื้อ 9 บาท
แต่ก็ต้องซื้อไว้ ตามคำพูด.
อย่างของบ้านนี้ตกลง กก. 11 บาทแม่นก่อ จะขาย 9 บาท
ได้ก่อ
ขอราคา 11 บาทเต๊อะ ขอลองชั่ง กิโลก่อนได้ก่อ
ได้ เลย กิโลอยู่บนรถ ไปยกมาเลย
ชาวบ้านเขากลัวว่าเราจะมีลูกเล่น ทำกิโลให้แข็ง
ขึ้นนะครับ เราไม่ทำหรอกเรื่องนี้
วิธีการชั่งขายก็ไม่ยาก เอาตาชั่งตั้งกับพื้นหงายสุ่มไก่ขึ้น
บนตาชั่ง ขนกระเทียมขนาดที่ตกลงทะยอยใส่ พอได้ 50
กก. กว่า ค่อย ๆ ทะยอยยกขึ้นพิคอัพ จดไว้ทีละครั้ง จนหมด
แล้วก็จ่ายตังค์กันเลย.
อ้านตูน นี่ล๊วกขนาด(ฉลาด)
โห๊ะ ว่าอ้ายอะหยัง 555 (ทำไมว่าพี่อย่างนั้น)
ก็อ้ายตูน ว่าจะมาซื้อตอนเช้า แต่มาตอนเย็น น้ำหนักมัน
ลดไปมาก
ไม่ใช่งั้น อ้ายสา พอดีติดขนกระเทียมที่วังเหนือ 555
อ้ายสา วันหลังแวะไปกิ๋นข้าวที่บ้านเน่อครับ ไปละ...
เพื่อนผู้อ่าน คงจะงง คืองี้ กระเทียมหรือหอมนี่ ถ้าถอนตอน
เช้า หรือค้างคืน เวลาวางไว้น้ำในตัวมันจะละเหย ยิ่งนาน
เท่าใดยิ่งหายไป ถ้าชาวสวนถอนตากแดด เอาฟางคลุมไว้
ก็เหมือนกัน เราก็ใช้ ความรู้ที่ไม่ค่อยดี เอาเปรียบเขานิด ๆ
ก็ ได้หลายกิโลเหมือนกัน
เย็นอีกวัน ก็ไปซื้อกระเทียมที่บ้าน เวียงกาหลง ไม่ไกลจาก
บึงน้ำใหญ่ ของหมู่บ้านเท่าใด
แต่รายนี้มาแปลก เอากระเทียมใส่สุ่มไก่ไว้แล้ว
จัดการยกขึ้นตาชั่ง ดูหัวกระเทียมก็ได้ขนาดดี
ลองเอามือคุ้ย ก้น ๆ สุ่มไก่ ดึงออกมา กระเทียมหัวเล็กปน
เยอะมาก. แค่นี้คนขายก็หน้าจ๋อย เลยให้เขาคัดออกกว่า
เล่นเอาเหนื่อยชาวบ้านเขาเหนื่อยนะ
ผม เอากระเทียมหัวโตออกมา บิดดู โห... อ้ายแปง
กระเทียมมันยังไม่แก่ เก็บไว้นานก็ฝ่อ ผมซื้อราคาเดิมไม่
ได้แล้ว เอางี้โลละ 9 บาทก็แล้วกัน คัดสองขนาดก็แล้วกัน
เนาะ ไหน ๆ ถอนออกมา ผมจะรีบนำไปขายต่อ.
ตกลงกระเทียมอ้ายแปง ผมก็ซื้อได้ราคาถูกลง ไม่ได้แพง
อย่างชื่อคนขาย คนขายชื่อแปง ก็ "แพง" นั่นแหละ 555
เล่นกะใคร ไม่เล่น มาเล่นกับ สมุห์ตูน ที่แม่ค้าประตูน้ำยัง
กลัวการต่อราคา แต่จริง ๆ แล้วตูน ก็กลัวปากแม่ค้าประตู
น้ำยิ่งกว่าอะไรเหมือนกันแหละ 555
ขับรถกลับมา ให้เจ้าเสรี เอากระเทียมลง ส่วนผมไม่ได้
ทำงานหนักอะไร เลยต้องมีหน้าที่ทำกับข้าวให้เพื่อนกิน
อีกตามเคย ไม่ใช่อะไรหรอก ขืนให้ โก สิน ทำเหรอ ได้
กินแต่ ผัดฟักใส่ใข่ แกงจืดฟัก ผัดเห็ด งี้ ก็พี่แกเป็น ไห
หลวมไง.. ส่วนเจ้าเส ขานี้ถนัดนักเรื่องปลากระป๋อง อยาก
จะอ๊วก....... เอ.... เย็นนี้ทำอะไรกินดี แต่ไม่ต้องคิดมาก
ไปหรอก คุณแมวตัวน้อยที่เคยอยู่ เวียงป่าเป้า กับหมอ
ที่อยู่โคราช เขาบอกว่าอยากจะกิน นี่ไง
หน่อไม้ไร่ ซื้อมาจากตลาดตอนเช้าที่บ้านแม่ขะจานเขาต้ม
มาให้เสร็จแล้ว จัดการเอามีดกรีดตามยาวเอามือบิดเปลือก
ออกจนหมด
ให้ โกสินเอา ช้อนซ่อมแทงแล้วลาดลงจากหัว ลงปลาย
โกสิน บ่นพึมพำว่ามันยาก สู่ไข่เจียวไม่ได้ ก็พี่แก เจอโคน
หน่อมันกลมหนา แข็ง แทงไม่ค่อยลง เลยต้องบอกว่าให้
ใช้ซ่อม แทง ๆ ๆ ๆ ๆ ไปให้พรุนแล้วค่อยดึงลากลงเป็น
เส้น.
ส่วนเจ้าเสรี ให้เอาพริกชี้ฟ้า 3 เม็ด หอม 4 หัว กระเทียม
2 หัว ใส่กระทะแห้ง คนไปคนมาให้มันสุก คล้ายปิ้งนะแหละ
จริง ๆ แล้ว ใช้เตาถ่านปิ้งจะอร่อยกว่า นี่เจ้าเสเล่นใช้เตา
แก๊ส เลยต้องใช้แบบนี้
พอพริกหอมกระเทียมเริ่มอุ่น ก็แกะเปลือกพริกทิ้ง รวมทั้งหอม
กระเทียม เจ้าเสโยนใส่ครก แล้วโขลกดังโป๊กเป๊ก ก็มัน
เป็นครกดินเผากับ ไม้ตีพริกเป็นไม้นะเลยดังแบบนี้ ให้มัน
ตำพอแหลก เป็นชิ้นเล็กไม่ต้องละเอียด
เอาช้อนตักน้ำปู๋ สีดำช้อนกว่าใส่ตามลงไปโขลกบด
ไปมาพร้อมกับเกลือนิด น้ำพริกเริ่มมีสีคล้ำก็เกือบดำนะ
แหละ กลิ่นหอมโชยมา เอามือขยุ้มหน่อไม้ที่แทงซอยเป็น
เส้นจนหมด โขลกคลุกเคล้าไปมา พริกหอมกระเทียมน้ำปู
เริ่มซึมเข้าเนื้อหน่อไม้ นัว.....ดี
ตักใส่หม้อใบเล็ก ลงตั้งไฟนิดคนไปคนมาให้ ความร้อน
มีควันฉุยออกมาก จัดการโรยใบขิงกลางแก่กลางอ่อน
ซอยละเอียดยิบ ใส่ไปหน่อย แล้วยกลง คนดังขว๊าก ๆ
หลายทีหน่อย โรย งาขาวคั่วไปอีก 2 ช้อนโต๊ะ
ใช้ช้อนตักยำหน่อไม้ที่มีไอร้อนฉุย เข้าปากชิมเกือบใช้ได้
แล้ว เอาน้ำปลาใส่อีกนิด พอเคี้ยวหน่อไม้ที่อุ่น เจอความ
เผ็ดพอดี หอมน้ำปู๋ ผสมใบขิง ความเค็มของน้ำปลา
งาขาวคั่วน้ำมัน งาเริ่มไหลแทรกออกมา หอมแบบน้ำมันงา
นั่นแหละ . อร่อยครับ ขนาดโกสินนั่งอยู่ห่าง ๆ รีบเดินแถ
เข้ามา ใช้ช้อนตักชิม แล้วยกหัวแม่โป้งมือ อร่อย
พอตักใส่จาน ก็เป็นแบบนี้
เย็นย่ำสนธยานั้น เราคนภาคกลาง ตักข้าวสวยใส่จานก็ไม่ได้กินข้าว
เหนียวแบบคนเหนือ ล้อมวง กินยำหน่อไม้ แกล้มกับ แคบหมูชนิดมี
มันติดอร่อย.. แนมด้วยยอดโหระพา
หลังอาหาร พวกเรานั่งจิบ น้ำปานะ เอ้ยไม่ใช่ น้องสาวเขา
เห็นว่า หนุ่ม ๆ มาอยู่ด้วยกันสามคน คงจะเหงา แถมคึก คิดถึง
แฟนมั้ง เลย ต้มน้ำมะตูมให้กิน เอามะตูมที่ผ่าขวาง ตากแดด
จนแห้ง มาปิ้งไฟอ่อนจนหอม แล้วจับใส่หม้อ 4 ชิ้น
ต้มไฟอ่อน ๆ จนน้ำเป็นสีเหลืองอ่อน โรยน้ำตาลอ้อยสี
น้ำตาลเข้มไปแว่น พอตักชิมดูหวานนิด ๆ ก็ยกให้พวกเรา
มะตูมนี้ พอปิ้งไฟหอมอ่อน ๆ มีรสหวานนิด น่าดื่มจริง
ผมเลยจิบน้ำอุ่น ๆ ไปครึ่งแก้วก็พอ ส่วนเจ้าเสรี หนุ่มแน่นฟิตปึ๊ง
กับโกสิน หนุ่มใหญ่ห่างเมียมา ชิมแล้วติดใจ ซัดไปคน
3 แก้ว 555
อ้ายเส ชอบน้ำมะตูมมากเหรอ
ชอบมาก มันหอม หวานนิด ๆ วันหลังต้มให้กินบ่อย ๆ นะ
ได้เลย ฝันจะต้มให้กินบ่อย ๆ อ้ายเสจะได้หลับง่าย หน้า
ตาผ่องใส ไปไหนจะมีสาว ๆ คอยมอง
นี่เพื่อน ๆ อย่าไปเล่าให้เสรี กะโกสินฟังนะ ยายฝันน้องสาว
ต้มน้ำมะตูม แหะ ๆ จะให้สองหนุ่ม ลดกำหนัด เห็นชอบ
ไปร้านอาหารของศูนย์มีชัยบ่อย ไปทีไรมอง พนักงาน
แล้วทำตาเยิ้มทั้งสองคน
ส่วนผมนะ เด็กวัดเก่า เห็นคนแก่ต้มถวายพระภิกษุก็
ตุ๊เจ้าของคนเหนือนี่แหละ ดื่มเป็นน้ำปานะไง ก็ไม่อยากให้
พระรีบสึกนะครับ.
ผมลาไปนอนคิดถึง สาวบ้านปางอ่าย ขนตางอนแก้มสีชมภู
ดีกว่า........
ขอขอบคุณเพื่อนที่เอื้อเฟื้อภาพถ่าย
ever 1220
รึว่าทำมาจากปู คนเหนือเลยเรียกน้ำปู๋
คนบ้านนอกเหมือนกัน อ่านไปก็คิดถึงอดีต 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
เห็นแล้วหิวเลยค่ะพี่ มีทั้งหน่อไม้ไร่ ทั้งน้ำปู๋
แคบหมูอีกต่างหาก
เพิ่งออกเจวันแรกนะคะเนี่ย
เดี๋ยวต้องไปหาอะไรแซ่บ ๆ มาสนอง need ตัวเองซะหน่อย
มีความสุขมาก ๆ ค่ะพี่