No. 83 กลัวครับ กลัวจริง ๆ แต่น่ารัก
ยังจำได้ตอนต้นปี ได้ประกาศไปว่า สวนหลวง ร.9 จะจัดงาน พรรณไม้งามอร่ามสวนหลวง และผมต้องเป็นพิธีกรสนาม ส่วน งานย่อยแอโรบิกส์ กับการปล่อยตัวนักวิ่ง
เพี่อนในบล๊อกแกงค์ติดต่อหลังไมค์ไป จะไปเที่ยวและแวะหาที่ นั่น เอาแล้วไง 555 กลัวเพื่อนเห็นตัวจริง หน้าตาดูไม่ได้ ก็ใครเห็นแล้ว นอนไม่หลับ มันทุเรศ แต่ก็ใจหาย จะเสียเพื่อน คราวนี้ กัดฟัน ปลอบใจตัวเอง ไม่เป็นไร สู้ ๆ แล้วก็หายไป คน คงจะผิดหวังที่เห็นแล้ว ไม่เหมือนที่คาดไว้
เมื่อไม่กี่วัน แหะ ๆ เอ่ยปากชวน Kapeak กะ Nulaw ไปเที่ยวที่ สวนหลวงอีก เธอกับคุณหนูหล่อ ตกลง เอาอีกแล้วตู แล้ว ก็ปลอบใจตัวเอง ชวนเพื่อนอีกสองคน ไปด้วย เป็นไงเป็นกัน เพื่อน ๆ เห็นใบหน้าแล้ว คงร้องว้า ไม่น่าเลยหลงเขียนโต้ตอบ มาตั้งนาน
เช้ามืดจัดการแหกขี้ตา กัดฟันอาบน้ำ ทั้งที่หนาวแสนหนาว เปิด ฝักบัว อาบน้ำ แต่ไม่ยักเป็นไร ไม่หนาวหรอก ก็ แหะ ๆ มันมา จากเครื่องทำน้ำอุ่นนี่นา. นี่ ๆ เพื่อนที่อ่านคงกะว่าจะดูว่ามี บท อาบน้ำแร่แบบกานต์ แล้วเจอ หญิงสาวคนตางอนแอบดูใช่ ปะ ไม่มีหรอก ไวน์ขี้อายจะตายไป
ตัดตอนว่าแต่งตัวเสร็จเลยดีกว่า จัดการทาครีมบำรุงผิวที่ดำซะหน่อย กันมันดำเพิ่มนะ ขับรถ พาลูกสาวแม่ยายไปด้วย จะได้แนะนำเพื่อนให้รู้จักว่า ตัว กระผม หาเมียได้เหมือนกันนะ ไม่เหมือน กานต์สุภาพบุรุษ กับ เจ้าเสรี ก็ เส จอมกระล่อนที่ยังหาไม่ได้ 555
ระหว่างรอหน้าทางเข้าร้านอาหารบัว ผมเปล่าได้ค่าโฆษณานะ เพราะเขาอร่อย เวลาเราสั่งมา ต้องบอกว่า จานโต จริง ๆ คุ้ม ค่าแน่จะได้กินกันอิ่มเปรม บ๋อยแต่ตัวสอาดเข้าขวามือวางจาน ด้วยมือเดียวอย่างนุ่มนวล สายตาเหลือบมอง แว๊ก อาหารมีนิด เดียว กองไว้กลางจาน มีก้านผักจักสวย วางพาด มีน้ำเกรวี่ราด ผ่าน แล้ววนเป็นรูปรี น่ากิน เอ้ย ร้านแบบนี้ต้องพูดว่า รับประทาน เนาะ หุ หุ เขาทำอาหารเพื่อเพิ่มมูลค่า. ยังคิดว่า สั่งกี่จานจึง จะอิ่ม กระเป๋าเบาแน่
พร่ำเพ้อไปเยอะ วกเข้าเรื่องดีกว่า เช้านี้เย็น แสงไฟรถสาดเป็น สายผ่านคันแล้วคันเล่า อีกไม่กี่อึดใจ แท๊กซี่สีชมภู เปิดไฟ เลี้ยวมาจอด เห็นเงาตระคุ่ม ๆ หัวอยู่ระดับกึ่งกลางกระจก คนนี้ ต้องคุณกะเปี๊ยกแน่ 555 ใช่จริง ๆ
พอคุณเธอเปิดประตูมา ต้องร้องว่า โอ้โห้บุคคลิกคุณนายมาก 555 แต่อ้าวคุณเธอยกมือไหว้เราก่อน แหะ ๆ ก็เราอายุเยอะเป็น รุ่นพี่หรือรุ่นอะไรไม่รู้เมียนกัน ไม่อยากบอก 555 ทักทายกัน สายตาเราก็มองว่า คุณเปี๊ยกแน่หรือเปล่าหนอ สวยกว่าที่คิด
อีกแป๊บเดียวแท๊กซี่มาจอดอีกคัน คราวนี้ไม่ทันดู กท.เท่าใด เลยไม่ได้ใบ้หวยให้เพื่อน ๆ มัวแต่มองดูคุณหนูหล่อ ที่ผมติดต่อ หลังไมค์กันเรื่อยแหละ จะหล่อ หรือหัวล้านเหม่ง ผิดคาดครับ คุณหนูหล่อ หน้าตาดีมาก ผมดำไม่หัวล้านเลย ดูสง่า กระฉับ กระเฉง แหะ ๆ แทบจะกระโดดลงจากรถ สงสัยจะไฮเปอร์ 555
ทักทายแนะนำให้ลูกสาวแม่ยายรู้จัก กันทั้งสามคน หมายถึงลูก สาวแม่ยายคนเดียวนะ ไม่ได้มีเมียสามคน อุ้ยเจี๋ยวจริง เลยพากัน ทั้งหมดขึ้นรถคันติ๊ดของผมเองแหละ ส่วนเพื่อนสาวอีกสองคน ที่จะมา ขอเลื่อนเป็นวันอื่น ถ้าโดดร่มมาได้ จะตามมาสมทบ เพี้ยง ขอให้โดดร่ม แล้วร่มกางก็แล้วกัน 555
วันนี้เป็นวันหยุด คนขับรถเข้ามาเที่ยวเยอะ แหะ ๆ รวมทั้งลูกเมีย เขานะ เฉพาะคนขับคงไม่มาขี้เกียจตื่น ก็ภรรเมียบังคับให้มา ผมเห็นท่าไม่ดี ขืนขับตามเขารถติดกันเป็น กิโลกว่าจะถึงสวน เลยขับรถลัดเลาะไปทาง ลับพิเศษสำหรับเพื่อน ๆ จริง ๆ ไป จอดใกล้ รั้วสวนหลวงเลยแหละ นี่แหละฝีมือ แต่ขอบอกนะ ริมรั้วก็จริง แต่ต้องเดินไปที่ประตู สามร้อยกว่าเมตร 555
ระหว่างเดิน ก็คิดถึงเพื่อนสาวอีกสองคน จะตามมาทันไหมเนี๊ยะ ไม่ทันไม่เป็นไร ถ้ามาค่อยพาเดินอีกรอบ แหะ ๆ ตายแน่ตูก็ ไม้ดอกมันสวย คงจะหยุดดูไม่ได้ ต้องไปให้ครบรอบ
เพื่อเพื่อน ไวน์ทำได้แน่ ลูกสาวแม่ยายคงมองค้อน ทีหนูไม่เห็น พาไป หนูไปช๊อปแค่ 3 ชม.น่างอ 555
ทีนี้มาดูในสวนหลวง มีไม้ดอกสวยอะไรบ้าง ไม่ยากครับ แหะ ๆ ไปดูที่บ้านคุณหนูหล่อ กะน้องกระเปี๊ยกเถอะ ก็สองคนเขาถ่ายรูป สวย ส่วนผมเหรอไม่ถนัดซักอย่าง แล้วก็ถ่ายอะไรไม่รู้ ลองดู ข้างล่างนี้ก็แล้วกัน
อย่างที่บอก ชอบถ่ายอะไรไม่รู้ แต่มันชอบนะ ดูแปลกตา สดใส
นี่ผมว่าก็ดีนะ แหะ ๆ ชมตัวเองหน่อย
เอ เพื่อน ๆ คงอยากจะเห็นเพื่อน คนใช่ปะ ไม่ดีมั้งไม่ได้ขออนุญาต ดูคนเดียวไปก่อน
ดูสลับกันกับ ดอกอะไรไม่รู้ คุณหนูหล่อก็บอก ผม ความจำสั้นยังกะ ปลาทอง แหะ ๆ อาจารย์ที่สอนบัญชี บอกว่าอย่าใช้ความจำให้มาก ใช้ บันทึกเป็นหนังสือไว้ สมองจะได้พัก
นี่อะไรเอ่ย อ๋อ.... ดอกไม้ 3 อนงค์
คุณเปี๊ยก ชอบสีม่วง ผมก็ชอบครับ แต่คุณหนูหล่อเหรอ น้องคนนี้ชอบ สีเหลือง เอ้ย ชอบดอกสีเหลืองครับ
เพื่อนที่เข้ามาอ่าน คงอยากจะเห็นคุณหนูหล่อ ว่าหล่อขนาดไหน ผมนะ เห็นแล้ว คุณหนูหล่อเนี๊ยบ กระฉับกระเฉง อารมณ์ขันเยอะ แต่อย่างว่า ผมชอบถ่ายเฉพาะ ผู้หญิงครับ เลย แหะ ๆ ไม่ได้ถ่ายคุณหนูหล่อ ดูภาพ นี้แทนก็แล้วกัน
ระหว่างที่เดินไป ผมถือกระเป๋าใส่กล้องถ่ายรูป แต่ที่ไหนได้ ไม่ได้ใส่ กล้องมาก็ เป็นกล้องแบบฟิล์มนะ แต่กลัว น้องกระเปี๊ยก หิว เลยใส่ขนม แห้ง ๆ มาแทน ส่วนคุณหนูหล่อ ชวนกินน้ำที่ซุ้มทีไร ส่ายหน้า ไม่กินซัก ที เราเลยอดกินน้ำไปด้วย ก็มันคอแห้งนะ ผมก็มองดูเขาถ่ายรูป กัน อย่างไม่กลัว แบตเตอรี่หมด ส่วนผม เห็นดอกสีแดงหรือสีโทนนั้น ชอบ ยิ่งแดดตอน 4 โมงเช้ามีแสง เงา ดูฝีมือที่ห่วยไม่เอาไหนต่อนะ
อีกอย่าง ผมกะว่า จะเขียนเล่า การพบปะเพื่อนฝูง หลังจาก ที่เพื่อน ๆ ออกบล๊อกแล้ว ขืนออกแข่งกันจะไม่มีคนมาอ่านของ ผมนะซิ จะวิ่งไปหาคุณหนูหล่อ กะคุณกะเปี๊ยกหมด
วันนั้น บอกตรง ๆ ผมดีใจที่ได้พบ คุณเปี๊ยก กับคุณหนูหล่อผู้ คล่องแคล่ว แล้วน้องริน ตามมาติด ๆ และที่ไม่น่าเชื่อว่าน้องริน จะปลีกตัวมาได้ 555 ได้เห็นตัวกันเป็น ๆ แต่ละคนน่ารัก กันคนละแบบ
แต่ผมคงจะทำความผิดหวังแก่เพื่อนทั้งสามคน ซึ่งแหะ ๆ ที่ได้ เห็นใบหน้าแสนจะเหี่ยวและขี้เหร่ของผม อีกอย่าง ผมคุยไม่เก่งเลย แต่มีใจเต็มร้อยแก่เพื่อนฝูงครับ แต่ไม่น่า เชื่อคุณหนูหล่อ ถ่ายรูปด้านหลังผม น่าดูจริง ๆ มีก้น ด้วย จนอีตาตฤณ แห่งปลายแป้นพิมพ์ ว่าก้นเบ่อเริ่ม 555 รอด ตัวไป เพราะเพื่อน ๆ สงสัยว่า นายกานต์ ตูดลีบที่ นายน้อย รุ่งทิวาเห็น จะเป็นตัวผมเอง ไม่ใช่ครับ ขานั้นเขาหล่อเพียงแต่ ตูดปอด เท่านั้นแหละ ไปละครับ.....
อ้อที่ผมกลัว การนำเที่ยว ไม่ใช่อะไร เพือนที่ไม่เคยเห็นหน้าพอ เห็นแล้วจะหนีหายไปหมด ตอนนี้วัดดวงกันแล้ว
st.10998 st.p 8623
| Create Date : 15 ธันวาคม 2554 |
| Last Update : 20 มีนาคม 2560 21:21:58 น. |
|
23 comments
|
| Counter : 4419 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
เล่าเสียสนุกสนาน อยากไปเที่ยวด้วยคน ทีเราอยู่เมืองไทย
ก็ไม่เห็นชวนไปเที่ยวสวนหลวงเลย (เราไม่ด้งเท่าคุณหนูหล่อ) ที่จริงตอนอยู่เมกาก่อนกลับมา อ่านเรื่องที่คุณไวน์ไปออกกำลังกายที่สวนหลวง ก็หว้งว่าจะไปสวนหลวงด้วย เป็นหนี่งในลิส( list )ที่อยากไปเลยล่ะ แต่ก็ไม่มีคนชวน ไม่มีเพื่อนไปด้วย เลยไปสวนลุมแทน
ภาพดอกไม้สวยค่ะ