Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
12 พฤศจิกายน 2553
 
All Blogs
 
No.22 หลอกคน ไปทำงานไร่ ในป่าทึบ จันทบุรี ?







ท่านผู้เกี่ยวข้องไมต้องตกใจ....มีด้วยเหรอ ทำไมตูไม่รู้ ต้องรีบเข้ามา
ดูหน่อย ไม่งั้น ถูกย้ายเข้ากรุ.....

แรกเริ่มเดิมที ผมถูกย้ายไปอยู่ ระยองฮิ...เกิดทำงานดี ด้วยความบังเอิญงานมันเกินเป้าบ่อย นายเขาเลยให้ดูสาขาจันทบุรีอีกสาขา เฮ้อ
สงสัยจะให้ผมตายไปเลย 5555

นายจับจองที่ดินไว้เยอะ 1200 กว่าไร่ คือส่งคนไปกว้านซื้อที่ดิน
เปล่า มีแต่ สค.1 บภท มั่ง สทก. ใบเหยียบย่ำ พอถึงเวลาผมก็นำเงินไป
ยื่นเสียภาษีที่ดิน ที่อ.ท่าใหม่ เขาเรียกว่า ค่าเหยียบย่ำ หญ้ามันตาย ได้
ใบเสร็จมาต้องเก็บไว้ให้ดี.

ส่วนงานประจำผมก็ ประกันภัย งานพิเศษ ก็เป็น เบ๊ คอยส่งข้าวปลา
เค็ม อาหาร ยา เงิน เข้าไร่ ให้คนงานในไร่

ก่อนวันเงินเดือนออก นายจะโอนเงินมาให้ ผมต้องถือเงินสดใบเล็ก ๆ
ไปจ่ายให้คนงาน ร้อยกว่าคน ก็ป่าแถวหนองคล้าโต้โล้ง ไร่อยู่ในป่าลึก
หน้าฝน ฝนตกหนักสดวกต้องขี่มอไซค์ พยายามไปให้ใกล้ที่สุด เจอน้ำ
ป่ามาก็ หมกรถไว้ในพงหญ้า เดินลุยลำห้วยชูถุงเงินกับของใช้ส่วนตัวไว้
บนหัว เดิน แล้วก็ เดิน ไปนานมาก รองเท้านี้แฉะแล้วแฉะอีกเดินดังโฉก
เฉก น้ำมันเข้า ถอดรองเท้ามาดูนิ้วเหี่ยวซีดขาว.

ถ้าคันตรงไหน แก้ผ้ามาดู ทากตัวดำเขียวยาว กัดเจาะกินเลือด หยะ
แหยงที่สุด ต้องใช้นิ้วจิกตรงกลางตัวทาก ดึงสลัดไปไกล ๆ เลือดไหล
เป็นทางเล็ก ๆ เผลอ ๆ บนหนังหัวที่ใส่หมวก ยังมีทากอยู่เลย ทำไมทาก
มันหัวสูงจังเนาะ กินข้างล่างไม่พอ.

ฝนตกแฉ่ ๆ ไม่หยุดย่ำป่าไปนาน พอพ้นเนินดิน มองลงไปข้างล่าง
เห็น ที่ดินถูกถางเป็นหย่อม ๆ ควันไฟลอยอ้อยอิ่งหลายจุด มีเพิงพักตั้ง
ห่าง ๆ กันไป ส่วนบ้านหลังใหญ่อยู่บนเนินข้างลำห้วยที่มีน้ำสีแดงเหลือง
ไหลตลอดเวลา ก็เป็นบ้านพักของ ผจก.ไร่ ที่ทำการ สโตร์ในตัว

ตัวบ้านพักโย้เย้ เป็นสองชั้นปลูกหยาบมาก จริง ๆ ฝาเป็นไผ่สับฟาก
พื้นไม้จริง เลื่อยหยาบ ๆ เวลานั่งเจ็บก้นที่สุด หลังคาชั้นดีก็ สังกะสี เวลา
ฝนตกคุณเอ้ย หนวกหูพิลึก ยามแดดมา ตามสภาพคือ ร้อนตับแตก

บ้านที่ว่าเป็น ของ อีตา ผจก.วิโรจน์ที่โสดสนิท ยังหาเมียไม่ได้ คง
มองคนงานที่พอดูได้อยู่มั้ง. ตัวอีตาคนนี้ผอมดำ ผมหยิก ขาโกง พุงป่อง
เหมือนเป็นมาลาเรีย ชอบใส่กางเกงผ้าเวสป้อย สวมหมวกสักกะหลาดปีก
ใหญ่ เวลาอยู่ใกล้ต้องสูดอากาศใกล้ตัวเข้าไปเยอะ ๆ ก็สูดกลิ่นตัวแกนะ
แหละ จะได้ชินกลิ่น เหมือนพวกเฮียปอ. ยามไปเก็บศพที่เน่าเฟอะยังไง
ยังงั้นเลย. เคยถามว่าเหม็นอะไรหรือเปล่า อี่ตานี่บอกว่า ก รู ไม่เห็น
เหม็นอะไร ผจก.ตูน(ผมเอง) ลองดมจักกระแร้ผมซิ.
ดูมันทุเรศมาก อยากจะอ๊วก. แต่ยามใดอยู่ว่าง ก็ว่างทั้งวันแหละ
ฝนตกพรำ ๆ หนาว นั่งกินเหล้าให้ม้นอบอุ่น กลิ่นต่าง ๆ ก็หายเหม็นไปเอง
เมาหรือเปล่า ไม่เมาหรอก คอแข็งทั้งคู่ กับแกล้มก็มี จิ้งหรีดตัวเป้งคั่วใส่
เกลือเค็มนิด ๆ เนื้อวัวย่างแห้งฉีกเป็นเส้น ๆ ไม่รู้เนื้อม้าหรือเปล่า เค็ม ๆ
เหม็น ๆ แต่ก็อร่อยดี. ไม่มีอะไรกินกับแกล้ม เก็บลูกตะลิงปิงข้างบ้าน
กัดกิน หลังกรึบ เปรี้ยวสุดยอด อุ้ย .. น้ำลายไหล

เหล้าที่ว่าเป็นเหล้าที่อีตานี่ หมักต้มเอง เวลากรึบเข้าไปคุณเอ้ย ใส่
กี่ขด ๆ รู้หมด แต่ก็แปลกอย่าง ท้องไม่เสียสงสัย เหล้าจะไปฆ่าเชื้อหมด

เนื้อที่พันกว่าไร่ จำเป็นต้องมีคนงาน ขุด ถาง เผา ป่ามาก เถาวัลย์
ที่พันไปมา ต้นไม้ขนาดโคนขาเยอะแต่ใช้ไม่ค่อยได้เป็นไม้เนื้ออ่อน อิ
แทะไม่เข้านะ ต้นพรรณนี้ไม่ค่อยยาก แต่ยากตรง โคนต้นไม้เก่าที่ถูก
ตัดส่วนบนออกไป ใหญ่ ๆ อยู่เต็มไปหมด ขุดยาก ลึก กินแรงมาก จึง
ต้องจัดหา คนงานให้พอ ไม่เช่นนั้น รถแทรกเตอร์ไถไม่ได้ ผานจะแตก

ผมในฐานเบ๊เขา ต้องขับรถไปดักคนงาน ที่สถานีขนส่งระยอง ฮิ
รถที่ใช้เป็นจิ๊บวิลลี่ สีขาวสวย แต่สกปรกที่สุด เพื่อความโก้ คนงานจะได้
เชือถือ จัดการเอาหมวกสักกะหลาดปีกใหญ่ ใส่กับแว่นตากันแดด เรย์แบน
นั่งเต๊ะจุ้ย ข้างรถคอยมองคน เห็นคนหิ้วของพะลุงพะป้า ลงจากรถก็
เฮ้ย....เสียงดังหน่อย น้องไปทำงานไร่เปล่า คนที่ได้ฟังดีใจมาก หน้าแก่
เหี่ยว ผมฟูอายุ 40 ขึ้นไป ส่วนตัวตูนเอง 555 ยังไม่ถึง 30 ดี

พอเรียก ปั๊บ นาย..มีค่าจ้างเท่าใด มีข้าว มีปลาแดกกินบ๋อ พอบอกว่า
มี จัดการต้อน รุนขึ้นรถ 6 ล้อที่เตรียมไว้ เที่ยว ๆ หนึ่งต้อนขึ้นรถหลายสิบ
คน จนพอนะแหละ. รถคนงาน ขับผ่าน เชิงเนิน ชากกะพง ทางเกวียนก็
เดี๋ยวนี้เรียกว่า อ.แกลงนะแหละ ไม่นานผ่าน นายายอาม อ.ท่าใหม่ เลี้ยว
เข้า หนองคล้าโต้โล้งซ้ายมือ. ส่วนผมเองขับล่วงหน้าไปรอที่ลำห้วย ที่
ไหลเชี่ยว รถไปไม่ได้. เอาไว้รอดูของดี เอ้ย ดูคนงานข้ามน้ำ

รถจอดให้คนงานขนสัมภารก ขึ้นบ่า ชี้ให้ลุยน้ำไป เพราะทางขาด
ผู้ชายกลัวกางเกงเปียก เหลือแต่ กางเกงใน ผู้หญิงเหรอ ลุยน้ำไม่กลัว
ลุยทั้งผ้าถุงที่ขาด ๆ ส่วนคนแก่หน่อย กลัวผ้าถุงเปียก ลงน้ำแล้วค่อย ๆ
ดึงผ้าถุงให้ลอยเหนือน้ำ เรี่ย ๆ หน่อย พอถึงเอว จัดการดึงผ้าถึงพันหัว
ส่วนเสื้อถอดเลย กลัวเปียก ปล่อยให้ฟักแฟงแตงร้านโตงเตงไปตามเรื่อง
อายุมันมากแล้วไม่ค่อยอายกันหรอก ถึงเห็นก็ไม่สึกไม่หรอ 555

ส่วนสาว ๆ หน่อยยอมผ้าเปียก มีหรือจะไม่มีคนมองดู ไม่ใช่ผมหรอก
ผัวมันนะเอง คอยดูเมียมัน คอยสั่งให้เมียเอากระบุงปิดกลัวคนเห็นของเมีย

พาคนงานเดินไปในป่า ฝนตกไม่ขาด กระป๋อง หม้อดังป๋องแป๋งไม่ขาด
เสียง ล้มลื่น เสียงด่าทอ ยามถูกทาก กัดย้อยไปที่ รูทวารหน้ก ต้องถลกผ้า
ขึ้นดู ไม่นานก็ถึงเขตไร่ ต้อนให้คนงานใหม่เข้าพักในเต็นท์ใหญ่สองหลัง
พื้นเป็นดิน มีไม่ไผ่สับฟากปู คนงานจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้า ตากผ้าเอาหม้อ
ข้าวกระบุงแขวน พอเริ่มเย็น จัดการเอาฟืนหุงข้าว กินกับปลาแดกที่ดำ ๆ
โรยพริกป่น กินกันง่าย ๆ ไม่ยักบ่นที่ไม่ได้กินข้าวเหนียว.

หลังจากนั้นก็ เอนตัวนอน ตบยุงดังโพละเพละเป็นระยะ ส่วนผมตูน
ขึ้นไปนอน ข้างบนออฟฟิศ ที่ดูทุเรศมาก นั่งกินข้าวกับ แหะ ๆ เหล้าแก้
หนาว จนได้ที่ รีบกางมุ้งที่กระดำกระด่าง เหม็นอับ เข้านอนเอาแรงก่อน
พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน. ไม่นานต้องตกใจตื่น สดุ้งเสียงกรนตนเอง ต้องข่มหลับ
ตาใหม่ ความเมื่อยผสมความเมา หลับไปอย่างไม่รู้ตัว... จน..

หายเมื่อยตา แล้วค่อยอ่านต่อก็แล้วกัน อิ อิ คนหนุ่มสาวก็เป็นอย่างนี้
แหละ ส่วนคนอายุไม่มากขอไปนอนต่อ คร๊อก ๆ.....ฟี้.


171/77/12/11/2553



ตอนที่ 2

เสียงไก่ป่าร้องดังแต่ไกล นอนลืมตาเห็น เพดานมุ้งสี
มอ ๆ ค่อนข้างดำ ด้านข้างของมุ้ง เป็นรอยขยุ้ม เอาเชือก
มัด รอยขาดไม่ให้ยุงเข้า 555 เป็นการแก้ปัญหามุ้งขาดได้
ดีเหมือนกัน ก็ ผมเลียนแบบเขามาอีกที.

ลุกขึ้นมาแสบตา คอแห้ง ผลจากการกรึบเหล้า ตักน้ำ
ในหม้อคูลเลอร์บุบบี๊บบู้บี้ กินไปขันเต็ม ชักเริ่มปวด อึ
ขอตัวไปทำธุระข้างล่างลำห้วยหน่อย ....อย่าตามมานะ
เค้า ก็อายเป็นเหมือนกันยามไม่เมา.

หลังกินข้าวเช้า กับไก่โค้วเค็ม น้ำพริกหนุ่ม ข้าวเย็น
ที่เหลือเมื่อวาน อิ่มดีแล้ว อีตา ผจก.วิโรจน์ให้ หัวหน้าคน
งานตี กระจอบเก่าที่แขวนไว้ ดังรัว ๆ ให้คนงานเข้ามา
พร้อมกัน ณ สโตร์เก็บของ

ขอแนะนำหัวหน้า พวกเจ้า ห้าคนนี้ ฮู้จักกันไว้ หัวหน้า
จะเป็นผู้ชี้แปลงป่า ให้ขุดตอไม้ ถางหญ้า.

ต่อไปนี้จะมอบงานให้ ทำกันทุกคน จะได้มีเงินไว้ใช้
จ่าย ที่นี่เป็น ไร่ของ กงสี รู้จัก กงสี หรือเปล่า
ป้าไม่รู้ กงสีเป็นอะหยัง มันเขาขัง กง เฮ้ดหยัง
กงสี คือบริษัท ซื้อที่ป่าทั้งหมดนี้ไว้ เตรียมทำไร่ยาง
พารา ปลูกมันสัมปะหลัง มันมีตอไม้ ต้นไม้ที่ใช้ไม่ได้แล้ว บริษัท จึงจ้าง พี น้อง ป้า ลุง มาช่วยกันขุดตอไม้ถาง
หญ้า เผาให้เตียน. ให้สูเจ้าแบ่งพวกกัน กลุ่มละ สี่คน
รวมกลุ่ม ถางป่าให้เตียน ไร่มี จอบ อีเตอร์ ขวาน กลุ่ม
ละ 2 ด้าม มีหวดยาว ให้คนละด้าม อย่าให้หายมันแพง
ใครทำหาย หักเงินค่าจ้าง.
หัวหน้าของสูเจ้า จะพาไปชี้แปลงป่า มีหมายเลขให้
แต่ละกลุ่ม ค่าจ้างจะจ่ายเป็น ไร่ แต่จ่ายให้เดือนละครั้ง
ค่าจ้างเป็นไร่ แค่นี้พอใจหรือเปล่า ถ้าพอใจก็รวมกลุ่ม
กัน ระหว่างที่เงินยังไม่ออก ให้ไปเบิก ข้าวเหนียว ปลา
ร้า ปลากระป๋อง พริก น้ำปลา เกลือ ได้เท่าที่จำเป็น ใคร
เอามาก สูเจ้าจะถูกหัก ออกจากค่าแรง เงินก็เหลือน้อย
ของที่ว่า นี้ราคาถูก เท่าตลาด.
ใครเอาให้เซ็นชื่อ เจ้าเซ็นบ่อเป็น ให้เอาหัวแม่โป้ง
แปะสีเอาไว้ เข้าใจบ่อ.
ขอบอกก่อนนะ เวลานอนให้กางมุ้ง มาลาเรียมันเยอะ
ใครเป็นใข้ กินยา กงสีให้คนละ 20 เม็ดต่อเดือน เป็นใข้
ป่า จะฉีดยาให้ฟรี. ยาที่ให้กินถ้าไม่จำเป็น อย่าไปกิน
ตอนเจ้า ท้องว่าง มันจะกัดกระเพาะสูเจ้าทะลุ เข้าใจบ่อ

ใครเอาแป้งเหล้ามาบ้าง ยกมือขึ้น
คนงานต่างคนต่างมองหน้ากันแล้วค่อย ๆ ยกมือ
ขึ้นเป็นส่วนใหญ่ ผู้หญิงก็มีแฮะ
ทำเหล้า ทำได้ อย่ากินให้เมา ไร่ไม่ห้ามที่นี่มันหนาว
แต่ ยาขยันยาม้า อย่าไปกินมันไม่ดี ใครเมายา ไร่จะขัง
ลูกเดียว เข้าใจบ่อ
เข้าใจอยู่... นาย ๆ ที่นีมีเสือ บ่อ.
ไม่มี ถูกพวกเราจับกินหมด มีแต่กระจง หมูป่า งู
กระต่าย ตุ่น ปลา. เวลาทำงานให้ทำแต่เช้า เลิก 5 โมง
เย็น ไร่จะตีจอบให้ได้ยิน ให้สูเจ้าเร่งถางหญ้า ขุดตอ
เผาให้ดี ไม้กองไว้เป็นฟืน. แต่ต้องขุดให้หมดเป็นแปลง
หาก ขุดตอไม่หมด รถแทรกเตอร์ไถไม่ได้ ผานจะแตก
เสร็จจากนี้ ให้แต่ละกลุ่ม เซ็นรับของจากหัวหน้าที
ละกลุ่ม วันนี้ยังไม่ต้องทำงาน ให้ปลูกกระท่อมอยู่กัน
เป็นกลุ่ม. หลังคา สูเจ้าเอาใบพลวงที่อยู่ในป่า จับตับ
มุงกันฝน เอ้า แยกย้ายกันไปทำกระตอบ เบิกของได้

ส่วนกระผมนั่งฟัง อีตา ผจก.วิโรจน์คุยกับลูกน้อง
พอถึง ตอนที่ชี้ว่า คนที่จะจ่ายเงินค่าจ้างให้คือ กระผม
เอง ทุกคนหันมามอง แล้วยกมือใหว้ 555 ต้องยืดตัว
ซะหน่อย อิ อิ สงสัยคนงานติดว่า เป็น เจ้าของ กงสี ที่
ไหนได้ เป็น เบ๊ของนาย.

ดูการเบิกจ่ายของเสร็จ ก็ขึ้นไปนอนเล่นบนที่ทำ
การอันซ่อมซ่อ เวลานอนต้องปัดให้ดี นอนเพลิน ๆ ถ้า
เจ็บคัน รีบลุกขึ้นหาตัวแมลงที่ก้ด ก็ ตัวเรือดเล็ก ๆ เดิน
ตามร่องไม้เยอะไปหมด เวลาถูกกัดมันคัน อร่อยจนน้ำ
ลายหยด. ว่าง ๆ ก็เล่นหมากรุกกับ อีตา ผจก.วิโรจน์
กินเหล้า แก้หนาว ไม่ค่อยออกไปดูเขาขุดตอเท่าใด
ฝนมันตกแฉะ เนื้อตัวเลอะเทอะ
ปล่อยชีวิตให้มันร่องลอยไปเรื่อย ๆ ตีอู้ไม่กลับ
สาขาจันทบุรี หรือระยอง กะจังหวะให้ดี เข้าไปจี้งาน
หัวหน้าหน่วย ไปประชุมกับ นายอำเภอ แหะ ๆ ไปตีซี้
ขอเข้าร่วมประชุม กำนันผู้ใหญ่บ้าน ให้เขารู้จักตัว ชัก
ชวนคนมาทำงาน จะได้เป็นคนหางานเข้าบริษัท งาน
เหรอ ไม่ต้องห่วง มีคนช่วยทำงานเยอะ ส่วนตัวกระผม
ได้ทั้งเงินเดือน กับ ค่าโอเวอร์ไรดิ้ง คล้ายคอมมิชชั่น
จากงานเข้า คือได้ส่วนเกินมาอีกที สบาย ๆ

ไปละครับ ไปอยู่กับกระผมไหม ในป่าอันชื้น
แฉะ หนาวเย็น ได้กลิ่นเหม็นหืนของผ้าห่มที่ไม่เคยซัก
มีสุรา น้ำหนึ่งดื่มไม่อั้น. แต่เรื่องอาหาร อร่อยสุดยอด
จากฝีมือของ คนดื่ม คงรู้นะครับว่า เด็ดดวงยังไง

คอยตามเรื่องต่อไปก็แล้วกัน.....555

หลอกคน ตอนที่ 3

ชีวิตกลางป่า เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวฝนตก อากาศเปลี่ยนแปลง
อย่างรวดเร็ว ทำให้คนงานป่วยเป็นใข้หลายคน งานไม่
ค่อยเดิน กินยาไม่หาย ผจก.วิโรจน์ จัดการนำยามาฉีดให้
ลูกน้องตนเอง ยังไม่ได้ถามว่าเป็น หมอนวด หรือ หมอ
เสนารักษ์ แต่พอได้รับยาฉีด กินยาไม่นานคนงานที่ป่วย
ก็หาย ทำงานได้

การเดินทางไปเอายาที่สั่งไว้ ลำบาก ยาหมดเหลือแต่
น้ำกลั่นกับตัวยาอะไรไม่รู้. พอคนเป็นใข้สั่นหนาว หมอ
จำเป็น จัดการให้ นอนคว่ำ เปิดตูดเอ้ยเปิด สโพก จับเข็ม
ฉีดยา แต่สงสัยเข็มจะทู่เพราะใช้หลายครั้ง คนงานร้อง
โอ้ย แล้วก็เงียบ เอามือคลึงที่ฉีดไปมา นอนไม่นานเหงื่อ
เริ่มซึมออกมา คนงานหน้าเริ่มยิ้มออก.

พอคนป่วยลุกกลับไปนอนต่อที่ ทับกระท่อมตนเอง
555 เห็นฝีมือ กรูหรือยัง เอาน้ำกลั่นฉีดแล้วให้กินยาเข้า
ไป ไข้หนีเลย. อีตาวิโรจน์คุย.

บางวันว่างจาก งานที่จันทบุรี ก็เข้าไร่ ซื้อเนื้อหมู วัว
ไปให้ ผจก.วิโรจน์ เอาเงินค่าแรงไปจ่าย ตามบัญชีที่ ผจก
ไร่เขาทำไว้อย่างละเอียด เรียกคนงานมาทั้งหมด แล้วให้
ตัวแทนของกลุ่มมา เซ็นรับ แปะโป้งบ้างไว้เป็นหลักฐาน
ก่อนจ่าย ก็หัก ค่าอาหารที่เซ็นไว้ วันเดือนผ่านไปอย่าง
ช้า ๆ.......

อยู่ในไร่ ตอนกลางคืน พระจันทร์ขึ้นเต็มดวง ก็พากัน
เดินไปในป่าลึก พากันไปส่องกระต่ายที่หมายชมแข ได้
ตัวสองตัว มาถลกหนังย่าง กิน.... บางทีไปสามคืน ไม่ได้
สักตัว พวกเราอดอยากปากแห้ง กัน ใบหน้าเริ่มเป็น ขุย
แหะ ๆ กินซีฟูดกันบ่อย ก็ปลาทูเค็มปิ้ง ซอยหอม พริกขี้
หนูซอย มะนาวไม่มี เอาลูกมะดันซอย คลุกเข้ากัน กินกัน
บ่อยมาก ก็พออยู่ได้

คนงานไปยิงหมูป่ามาได้ จะแบ่งมาขายให้ เราต้องรีบ
รับซื้อไว้ กลัวคนอื่นแย่ง กินปลากระป๋องจนเหม็นเบื่อ

เนื้อหมูป่า จะตัดมาเป็นชิ้น มีหนัง มันนิด เนื้อหน่อย
ก็คือ สามชั้น ผมกับ ผจก.วิโรจน์ เอาหมูลนไฟเผา ขนให้
ไหม้ เอามีดเหน็บที่คม ขูดขน ที่รูหนึ่งมีสามเส้น ออกจน
ขาว สับเป็นชิ้นเท่าหัวแม่โป้งมือ นะ ไม่ใช่ โป้งเท้าเพราะ
แต่ละคน โป้งใหญ่เหลือเกิน กลืนกินไม่ไหว

เอาพริกแห้ง 5 เม็ดใหญ่ ข่า ตะไคร้ซอยโขลกกับเกลือ ปาดผิวมะกรูดใส่หน่อย เอาหอมใส่ทีหลังโขลกไปกับ กะปิเท่าหัวแม่โป้ง แห่ ๆ เท้า ตำพอแหลก.

ไปเก็บยอดชะอม ใบชะพลู ผักคาด(คล้ายกระดุมทอง) มาแช่น้ำ เอาหน่อไม้ที่ต้มไว้ มาหั่น แล้วผ่าสี่ไม่โตหรอกเป็นไผ่ขนาดหนึ่งนิ้ว กองไว้. เก็บก้านคูณมาห้าก้าน ต้องดูให้ดีเก็บมาผิดเป็นเรื่อง เอานิ้วจิกเปลือกคูนแล้วดึงออกจนหมด ตัดคูณเป็นข้อยาว หนึ่งนิ้ว แช่น้ำ

ตั้งหม้อมีเนียมให้ร้อนจากฝืนที่มีไว้เยอะแยะ จนร้อน ตักน้ำมันหมูใส่นิด น้ำพริกที่ตำหยาบใส่ ผัดจนหอม ควันคลุ้ง เอามือขยุ้มหมูป่า ไม่ใช่ทั้งตัวนะ ที่สับไว้ใส่ผัดไปมาจนหอม เอาน้ำใส่ไปพอประมาณ ปิดฝารอจนไอน้ำพุ่งออกมาจากฝา

เอาผักที่แช่ ขึ้นจากน้ำสลัดให้น้ำออก เอามือบิดจนขาด แต่ระวังชะอมนิดมันมีหนามด้วย โยนใส่หม้อที่ร้อน เอา ก้านคูน เทตามคนไปมาปิดฝา ไม่นานกลิ่นน้ำพริก หอมเนื้อหมูป่า ปนกับ ชะอม ใบชะพลู ออกมา เตะจมูกอย่างแรง จนกลบกลิ่นผ้าห่มของอีตา ผจก.วิโรจน์ได้ คิดดูว่า แกงป่าหอมขนาดไหน

เปิดฝาคนไปมา ไอร้อนพวยพุ่ง น้ำแกงเดือนปุด ๆ ตัก ชิ้มดู โอโห้ ร้อน เผ็ด หอม เค็มปนกัน กับกลิ่นชะพลู ลองกัด กินหน่อไม้สีเหลือง หวาน ชิมก้านคูนอ่อนนุ่ม
หวานเหมือนกัน จับขวดน้ำปลากระฉอกไป สามที คนแล้วชิม เออ. ใช้ได้แล้ว... จัดการเอาฟืนออก เหลือถ่านไว้ให้ร้อน รอคนกินต่อไป ส่วนลูกน้อง ผจก.วิโรจน์ร้องคลางงึดง๊าด วิ่งไปมา.

เราสองคนหนึ่งซกมก กับ แหะ ๆ ค่อนข้างสอาด นั่ง กรึบเหล้า น้ำหนี่ง ตักแกงหมูป่าตาม อร่อยอย่าบอกใคร ส่วน ข้าวเป็นข้าวเย็น กินเข้าไปบ้างไม่ให้ท้องว่าง เหล้า หมดไปขวดกว่า ไม่ค่อยเมา เพียงแค่มืนนิดหน่อยตามประสา คนขี้เหงา. แกงหนึ่งหม้อ กินได้สองมื้อ อร่อยตรง ความเหนียว ความกรุบของหนังหมู ผักชะอมหอม ยามเคี้ยวหน่อไม้สีเหลือง ก็ดี ความเผ็ดของพริกปนความร้อนของผักคาดสีเหลือง อร่อยอย่าบอกใคร

เวลากินก้นเสร็จจะนอนฟัง ลครวิทยุ จริง ไม่โม้ก็
อย่างอื่นรับคลื่นไม่ได้ รับได้แต่ เอเอ็ม. เวลากินเหล้าเข้าไปแล้ว เนื้อตัวมันเหนียว นิ้วชา ก่อนนอนขอไปอาบน้ำที่ลำห้วยเสียก่อน แล้วเข้านอนในมุ้ง หิ หิ เหม็น ดำ แถมเหนียวต่างหาก ดีกว่าให้ยุงกัด ชีวิตคนเราก็มีเพียงแค่นี้ กิน นอน ถ่าย ฟังลครวิทยุ สุขเหมือนกันนิ.

วันหนึ่งที่บริษัทสาขาระยอง เฮียแจ๋ เพื่อนรุ่นพี่เอเย่นต์เหล้าเบียร์ เข้ามาโยนหนังสือหัวเขียวให้อ่าน

เอ้าตูน แกทำอะไร ตำรวจจะมาจับแก ข้อหากักขังคนงาน ซ้อม หน้าแตก โกงค่าแรง

เอาแล้วเฮียแจ๋หาตรางให้ตูนแล้ว ผมไม่ได้ทำ พออ่านหนังสือพิมพ์แล้ว ชวนกันไปหาพี่ประพันธ์ทนายความทีกินเหล้าเป็นประจำ.

คุณตูนไม่ต้องห่วง เหตเกิดจันทบุรี่ คนละเขตดูเรื่องแล้ว น่าจะรับแจ้งความ ใส่เฉพาะสมุดปกน้ำเงิน ยังไม่เป็นคดี หนังสือพิมพ์เขาเขียนข่าวแบบนี้น เอางี้พาเจ้า เฮง นักข่าวไปในไร่ ไปสอบข้อเท็จจริงมันเป็นไง.

ขับรถพาเฮียแจ๋ เฮียเฮง นักข่าวที่แต่งตัว ใส่กางเกงสีกากีค่อนข้างดำ เสื้อคอกลม มีย่ามพาดบ่า ไปในสวนที่ชื้นแฉะ เจออีตา ผจก.วิโรจน์นอนหลับ ลุกขึ้นมาทำคอง๊อกแงก ด้วยฤทธิ์สุรา ตาปรือ

พออ่านหนังสือ หัวเราะ 555 เฮ้ยไอ้มี ไปตามยายผัน กับพวกมาที กลุ่มนี้รู้เรื่องดี ผจก.ตูนไม่ต้องห่วง อ้อ เชิญ ผู้กองนั่งตามสบาย อิ อิ คงคิดว่า เฮียเฮง เป็น ตร. ไม่นาน กลุ่มคนงานก็มา

เอาป้าผันลองเล่าให้ผู้กองฟังซิ เรืองไอ้หลอง
มันเป็นยังไง
สวัสดีจ๊า ผู้กอง ให้ฉลองมันเข้าไปโขมยของในสโตร์ของกงสี มันขุดดินลอดตัวเข้าไป หัวหน้าศักดิ์ไปพบ เรียกมาไม่ยอมออก เลยให้พวกอีฉันไปดึงตัว ม้น ไม่ยอมออก คงกินยาม้าเข้าไป เมา พยายามมุดรูที่ขุด ดึงขาถอยหลัง มันไม่ยอม ปล้ำกันนาน ม้นใช้ไม้ตีพวกเรา เลยช่วยกันตุบตั๊บมันหน่อย หัวหูเลยแตก

ผจก.เลยให้จับมัดต้นไม้ไว้ ไม่ให้ม้นไล่ตีพวกเรา เช้ามา มันคงแก้มัดออก แล้วหนีไป คิดว่ามันกลับอุบลไปแล้ว ไอ้หลองนี่มันขี้โขมยมานานแล้ว.

ที่เล่ามาอย่าโกหกนะ เฮียเฮงสำทับ
จริงจ๊า ป้าไม่โกหกหรอก ผู้กอง

เอาละ พากันไปทำงานต่อได้. เชิญผู้กองขึ้น
บ้านกินอะไรก่อน แล้วค่อยกลับ พอดีจับกระต่ายได้ย่างเหลือง น่ากิน อยู่ข้างบน.

พวกเรานั่งกินน้ำอย่างว่า กันพักใหญ่ อีตา ผจก.
วิโรจน์เข้าไปค้น ใต้กองบัญชี เอากระดาษมาให้ดู
ผู้กอง นี่เป็นบันทึกรับสภาพ ของนายฉลอง มันเคยมาโขมยของ สองครั้งแล้ว จับได้เลยให้ เขียนรับสภาพไว้เมื่อ สองเดือนก่อน. ยังไม่เข็ดคราวนี้เอาอีก.

เฮียเฮงรับไว้ เออ ผมของรับไว้ให้นายเขาดู
คุณตูนจะได้ไม่เดือดร้อน ทีแรกคิดว่า ไร่กักขัง เบี้ยวจ่ายค่าแรง ไม่ให้คนงานกินข้าวซะอีก

พวกเราพากันกินเนื้อกระต่ายย่าง กับยำหอยโข่ง เผ็ด เปรี้ยว หอมใบผักชีไทย กับน้ำพรรณนั้นหมดไป
หลายกลมเหมือนกัน. ขากลับให้เฮียแจ๋ขับ เพราะกินน้อยหน่อย.

นี่แหละการมีเพื่อนหลายกลุ่ม ทั้งทนาย หมอ
ช่างไม้ คนทำน้ำปลา คนทำปั้นน้ำให้เป็นตัว มีนักข่าว
ด้วย ม้นดีอย่างนี้แหละ มีเรื่องอะไร สบาย ๆ

นั่งอ่านมานาน เมื่อยตาแล้ว ก็พักดื่มกันหน่อยดี
ไหมครับ. เปล่าครับไม่ได้ชวนให้กินน้ำพรรค์นั้น ผมเป็นเด็กดีซะแล้ว งดดื่มเด็ดขาด จะดื่มคาปูชิโน หรือเอา
โอลิงติง ร้อง ๆ ดีคัก.....

จบห้วน ๆ เรือง หลอก ไม่หลอกคนไปทำงานเพียงแค่นี้นะครับ ผมสอาดในเรื่องนี้ แต่ตัวเหม็นหน่อยนะ
5555

โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:04








Create Date : 12 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 4 มกราคม 2562 16:33:03 น. 77 comments
Counter : 2153 Pageviews.

 
สวัสดียามเช้าครับพี่

เข้ามาอ่านครับ

นึกภาพไม่ค่อยออกแล้วล่ะครับ
เดี๋ยวนี้ไม่ไ่ด้ไปไหนลุยๆแบบนี้มานานแล้วครับ 555

เมื่อก่อนก็ถึงไหนถึงกันได้
ตอนนี้มีลูกแล้ว....ยิ่งไมไ่ด้ไปไหนเลยครับ









โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 พฤศจิกายน 2553 เวลา:7:53:17 น.  

 
ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ ...





โลกแห่งความฝัน ...
...............................


...ให้โลกร้อน ... อ่อนล้า ... อย่างสาสม

เสี้ยวอารมณ์ ... ตอบสนอง ... พ้องแสงสี

ทั้งม่านหมอก ... ดอกไม้ ... สายนที

พื้นปฐพี ... ทั่วถ้วน ... ล้วนสีเทา ...



… ฟ้าจำแลงแสงวัน...พลันมัวหม่น

ทุกแห่งหน ... อึมครึมดูซึมเศร้า

บรรยากาศเคลือบแคลง ... จากแสงเงา

พาลให้เหงา ... นิ่งงัน ... หวั่นโลกา -...
.
.
.


โดย: ploythana วันที่: 13 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:16:56 น.  

 
555 กำลังมีปัญหาเรื่องการมองเห็น แต่จั่วหัวมันเตะตาเปรี้ยง
เลยก๊อปออกไปขยายอ่านจนจบแหละ กรั่กๆ มันดีฮิ



อกหักเหรอ เออๆ ใช่ๆ เกือบลืมไป คืองี้นะ บล็อกเราอ่ะ
มันลมเพลมพัด วันไหนอยากเป็นอะไรก็เป็นละครับ
พอดีสองวันนี้อยากอกหัก ก็เลยเอาซะ ในโลกจริงมันเป็น
อะไรไม่ค่อยได้อย่างใจ

ขอบคุณที่เหมือนจะห่วงเนอะ แต่ นี่นะ รักจะคุยกัน อย่า
คุยเรื่องแกร่ 55 กระเทือนทรางฮิ



แล้วอีกกี่วันจะออกไปจากไร่นี้ล่ะครับ หรือต้องนอนฟังฝน
ตอแยหลังคาสังกะสีต่อไปอีกหลายวัน เป็นห่วงเหมือนกัน



โดย: nulaw.m วันที่: 13 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:04:19 น.  

 
ถ้าผมไว้ทรงเดียวกับหมิงหมิง
สงสัยคนอาจทักผิดนึกว่าเป็นโก๊ะตี๋นะครับพี่ 555




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:38:42 น.  

 
555555 แหมคุณไวน์ ขอไปบล๊อกที่แล้วจัดให้บล๊อกนี้
ตามคำขำเลยนะ ภาษาอิสานเต็มๆหูเรยยยย

แต่ว่าขนลุกกับทากอ่ะ มีหลอกคนไปทำงานในไร่ด้วยเหรอ

ว่างๆก็จะจัดให้ตามคำขอเหมือนกัน ตอนนี้กำลัง
ขัดเกลางานเขียนอยู่ค่ะ กลัวน้อยหน้าศิษย์พี่


โดย: ดาเลียร์ วันที่: 13 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:59:12 น.  

 
โอ..มหาโหดนะครับจากที่เล่า
แล้วท่านจะทำสวนอะไรครับ
หรือไปเหยียบย่ำหญ้าเฉยๆซะงั้น
ที่มากมายขนาดนี้...ต้องวางแผนดำเนินการหลายส่วน
ฤว่า ฟาร์ม...ก็น้าดีนะครับ
..................................
สวัสดียามค่ำครับคุณไวน์


โดย: panwat วันที่: 13 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:23:02 น.  

 
ตอนที่ 2

เสียงไก่ป่าร้องดังแต่ไกล นอนลืมตาเห็น เพดานมุ้งสี
มอ ๆ ค่อนข้างดำ ด้านข้างของมุ้ง เป็นรอยขยุ้ม เอาเชือก
มัด รอยขาดไม่ให้ยุงเข้า 555 เป็นการแก้ปัญหามุ้งขาดได้
ดีเหมือนกัน ก็ ผมเลียนแบบเขามาอีกที.

ลุกขึ้นมาแสบตา คอแห้ง ผลจากการกรึบเหล้า ตักน้ำ
ในหม้อคูลเลอร์บุบบี๊บบู้บี้ กินไปขันเต็ม ชักเริ่มปวด อึ
ขอตัวไปทำธุระข้างล่างลำห้วยหน่อย ....อย่าตามมานะ
เค้า ก็อายเป็นเหมือนกันยามไม่เมา.

หลังกินข้าวเช้า กับไก่โค้วเค็ม น้ำพริกหนุ่ม ข้าวเย็น
ที่เหลือเมื่อวาน อิ่มดีแล้ว อีตา ผจก.วิโรจน์ให้ หัวหน้าคน
งานตี กระจอบเก่าที่แขวนไว้ ดังรัว ๆ ให้คนงานเข้ามา
พร้อมกัน ณ สโตร์เก็บของ

ขอแนะนำหัวหน้า พวกเจ้า ห้าคนนี้ ฮู้จักกันไว้ หัวหน้า
จะเป็นผู้ชี้แปลงป่า ให้ขุดตอไม้ ถางหญ้า.

ต่อไปนี้จะมอบงานให้ ทำกันทุกคน จะได้มีเงินไว้ใช้
จ่าย ที่นี่เป็น ไร่ของ กงสี รู้จัก กงสี หรือเปล่า
ป้าไม่รู้ กงสีเป็นอะหยัง มันเขาขัง กง เฮ้ดหยัง
กงสี คือบริษัท ซื้อที่ป่าทั้งหมดนี้ไว้ เตรียมทำไร่ยาง
พารา ปลูกมันสัมปะหลัง มันมีตอไม้ ต้นไม้ที่ใช้ไม่ได้แล้ว บริษัท จึงจ้าง พี น้อง ป้า ลุง มาช่วยกันขุดตอไม้ถาง
หญ้า เผาให้เตียน. ให้สูเจ้าแบ่งพวกกัน กลุ่มละ สี่คน
รวมกลุ่ม ถางป่าให้เตียน ไร่มี จอบ อีเตอร์ ขวาน กลุ่ม
ละ 2 ด้าม มีหวดยาว ให้คนละด้าม อย่าให้หายมันแพง
ใครทำหาย หักเงินค่าจ้าง.
หัวหน้าของสูเจ้า จะพาไปชี้แปลงป่า มีหมายเลขให้
แต่ละกลุ่ม ค่าจ้างจะจ่ายเป็น ไร่ แต่จ่ายให้เดือนละครั้ง
ค่าจ้างเป็นไร่ แค่นี้พอใจหรือเปล่า ถ้าพอใจก็รวมกลุ่ม
กัน ระหว่างที่เงินยังไม่ออก ให้ไปเบิก ข้าวเหนียว ปลา
ร้า ปลากระป๋อง พริก น้ำปลา เกลือ ได้เท่าที่จำเป็น ใคร
เอามาก สูเจ้าจะถูกหัก ออกจากค่าแรง เงินก็เหลือน้อย
ของที่ว่า นี้ราคาถูก เท่าตลาด.
ใครเอาให้เซ็นชื่อ เจ้าเซ็นบ่อเป็น ให้เอาหัวแม่โป้ง
แปะสีเอาไว้ เข้าใจบ่อ.
ขอบอกก่อนนะ เวลานอนให้กางมุ้ง มาลาเรียมันเยอะ
ใครเป็นใข้ กินยา กงสีให้คนละ 20 เม็ดต่อเดือน เป็นใข้
ป่า จะฉีดยาให้ฟรี. ยาที่ให้กินถ้าไม่จำเป็น อย่าไปกิน
ตอนเจ้า ท้องว่าง มันจะกัดกระเพาะสูเจ้าทะลุ เข้าใจบ่อ

ใครเอาแป้งเหล้ามาบ้าง ยกมือขึ้น
คนงานต่างคนต่างมองหน้ากันแล้วค่อย ๆ ยกมือ
ขึ้นเป็นส่วนใหญ่ ผู้หญิงก็มีแฮะ
ทำเหล้า ทำได้ อย่ากินให้เมา ไร่ไม่ห้ามที่นี่มันหนาว
แต่ ยาขยันยาม้า อย่าไปกินมันไม่ดี ใครเมายา ไร่จะขัง
ลูกเดียว เข้าใจบ่อ
เข้าใจอยู่... นาย ๆ ที่นีมีเสือ บ่อ.
ไม่มี ถูกพวกเราจับกินหมด มีแต่กระจง หมูป่า งู
กระต่าย ตุ่น ปลา. เวลาทำงานให้ทำแต่เช้า เลิก 5 โมง
เย็น ไร่จะตีจอบให้ได้ยิน ให้สูเจ้าเร่งถางหญ้า ขุดตอ
เผาให้ดี ไม้กองไว้เป็นฟืน. แต่ต้องขุดให้หมดเป็นแปลง
หาก ขุดตอไม่หมด รถแทรกเตอร์ไถไม่ได้ ผานจะแตก
เสร็จจากนี้ ให้แต่ละกลุ่ม เซ็นรับของจากหัวหน้าที
ละกลุ่ม วันนี้ยังไม่ต้องทำงาน ให้ปลูกกระท่อมอยู่กัน
เป็นกลุ่ม. หลังคา สูเจ้าเอาใบพลวงที่อยู่ในป่า จับตับ
มุงกันฝน เอ้า แยกย้ายกันไปทำกระตอบ เบิกของได้

ส่วนกระผมนั่งฟัง อีตา ผจก.วิโรจน์คุยกับลูกน้อง
พอถึง ตอนที่ชี้ว่า คนที่จะจ่ายเงินค่าจ้างให้คือ กระผม
เอง ทุกคนหันมามอง แล้วยกมือใหว้ 555 ต้องยืดตัว
ซะหน่อย อิ อิ สงสัยคนงานติดว่า เป็น เจ้าของ กงสี ที่
ไหนได้ เป็น เบ๊ของนาย.

ดูการเบิกจ่ายของเสร็จ ก็ขึ้นไปนอนเล่นบนที่ทำ
การอันซ่อมซ่อ เวลานอนต้องปัดให้ดี นอนเพลิน ๆ ถ้า
เจ็บคัน รีบลุกขึ้นหาตัวแมลงที่ก้ด ก็ ตัวเรือดเล็ก ๆ เดิน
ตามร่องไม้เยอะไปหมด เวลาถูกกัดมันคัน อร่อยจนน้ำ
ลายหยด. ว่าง ๆ ก็เล่นหมากรุกกับ อีตา ผจก.วิโรจน์
กินเหล้า แก้หนาว ไม่ค่อยออกไปดูเขาขุดตอเท่าใด
ฝนมันตกแฉะ เนื้อตัวเลอะเทอะ
ปล่อยชีวิตให้มันร่องลอยไปเรื่อย ๆ ตีอู้ไม่กลับ
สาขาจันทบุรี หรือระยอง กะจังหวะให้ดี เข้าไปจี้งาน
หัวหน้าหน่วย ไปประชุมกับ นายอำเภอ แหะ ๆ ไปตีซี้
ขอเข้าร่วมประชุม กำนันผู้ใหญ่บ้าน ให้เขารู้จักตัว ชัก
ชวนคนมาทำงาน จะได้เป็นคนหางานเข้าบริษัท งาน
เหรอ ไม่ต้องห่วง มีคนช่วยทำงานเยอะ ส่วนตัวกระผม
ได้ทั้งเงินเดือน กับ ค่าโอเวอร์ไรดิ้ง คล้ายคอมมิชชั่น
จากงานเข้า คือได้ส่วนเกินมาอีกที สบาย ๆ

ไปละครับ ไปอยู่กับกระผมไหม ในป่าอันชื้น
แฉะ หนาวเย็น ได้กลิ่นเหม็นหืนของผ้าห่มที่ไม่เคยซัก
มีสุรา น้ำหนึ่งดื่มไม่อั้น. แต่เรื่องอาหาร อร่อยสุดยอด
จากฝีมือของ คนดื่ม คงรู้นะครับว่า เด็ดดวงยังไง

คอยตามเรื่องต่อไปก็แล้วกัน.....555


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 13 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:25:38 น.  

 
อ่ะ ไปไวมาไว


โดย: ดาเลียร์ วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:1:07:59 น.  

 
สวัสดีค่ะ หลับไปแล้ว 3 ชั่วโมง ตื่นขึ้นมาอ่านเรื่องหลอกคนไปทำงานในไร่ อ่านแล้วเห็นภาพเลยโดยเฉพาะ
ตัวทาก อี๋ย์.. และตอนคุณป้าทั้งหลายถลกผ้าถุงข้ามน้ำ555 อ่านจนง่วงอีกรอบแล้ว ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ แล้วจะเข้ามาอ่านใหม่ หลับฝันดีค่ะ

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:1:25:16 น.  

 
เล่าเรื่องได้อร่อยเหาะไปเลยค่ะ
ปกติไม่ชอบอ่านอะไรที่เบอะแยะยาวเหยียดอย่างนี้ แล้วนี่เล่ายาวติดกันเป็นแพเลย แต่ยังอ่านได้จบหมด สามารถมากค่ะ นับถือเน๊าะ เอิ๊กๆๆๆ

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผจก.วิโรจน์จะยังคราองความโสดสนิทไว้่เหนียวแน่นขนาดนี้ กับสภาพของคุณเทอ...อ่อ เอ..???~ หรือว่าเค้าเหล่ๆ คุณตูนหรือป่าวคะ 5555+ระวังเน้ออออ

ขอให้สนุกกับงานที่ทำอยู่นะคะ ยังไงก็ดูมีความสุขกับรายรับอยู่มากนักนี่นา จริงมั้ยคะ ^ ^

แวะมาทัทกายยามเช้าค่ะ เอากาแฟมาทานเผื่อด้วย
มีความสุขมากๆ นะคะ


โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:7:47:17 น.  

 
บรรยากาศแบบนี้ นึกถึงเด็กวนศาสตร์ที่เข้าไปฝึกงานในป่าเลย..

น่ากลัวเหมือนกันนะคะเนี่ย.. ทั้งทาก.. ทั้งมาลาเรีย.. และกลิ่นเหม็นอับ


โดย: VELEZ วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:06:09 น.  

 

สวัสดีวันพระค่ะ

มาชวน ทำจิตใจให้สดชื่น กันค่ะ



โดย: นุ่มณอ่อนนุช วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:38:29 น.  

 
แวะทักทาย ไว้จะมาอ่านอีกรอบนะ ตอนนี้ขอตัวก่อน
รองเท้าแก้วหลุดชั่วคราว ไปทำงานบ้าน ล้างห้่องน้ำ ถูบ้านก่อนนะ
เสร็จแล้วก็ทำการบ้านต่อ เย็นๆจะแวะมาใหม่จ้า


โดย: ดาเลียร์ วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:27:12 น.  

 
อ่านรวดเดียวจบเลยครับ
แสดงว่าลุงแอ๊ดยังเป็นวัยรุ่นเหมือนกัน


โดย: ลุงแอ๊ด วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:36:37 น.  

 
วันก่อนยังเป็นกำเมือง ..
วันนี้ไม่ใช่ซะแล้วแฮ่ะ .. ผจญภัยไปในป่ากว้าง .. อิอิ

.... ..
..

จากบ้าน
ถามช่างเค้าบอก 15 ค่ะ ที่เปลี่ยนเป็นบริสโตน
เส้นละเกือบสามพัน (ราคาลดแล้ว) เซ็งเลยค่ะ แต่ต้องเปลี่ยน
ใช้มาเกือบสามปีแล้ว


โดย: SongPee วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:01:20 น.  

 
oมันส่วนไหนของท่าใหม่นะเนี่ยะ
จะตามไปดูให้เห็นกะตา...อิๆๆ
เขาสอยดาวรึเปล่า?


โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:07:06 น.  

 
ตามมาบอกว่า น่ารักมาก ไม่ดื้อเลยสักนิด

"อ่าน ช้า ๆ ตามคำแนะนำ"

ดีใจค่ะที่เข้าไปฟังเพลงเก่าๆ ที่ไม่เก่า

ทำเอาไว้เพราะรักค่ะ ว่างๆเราก็ฟังเอง

และคนที่ชอบเหมือนกันก็จะเข้าไปฟัง

แต่ไม่ได้นำมาเป็นหน้าหลัก


โดย: แม่หมู (jamaica ) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:23:13 น.  

 
อ่านตรงที่บรรยายถึง ผจก ที่โสดสนิท

นึกจินตนาการตามทั้งภาพและกลิ่น

โอ๊ย โอ๊ย จริงเหรอค่ะ



โดย: แม่หมู (jamaica ) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:30:23 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...

มีเวลาแวะมาอ่านเรื่องหลอกคนไปทำงาน จนจบค่ะ
บรรยายเห็นภาพ กลัวเลยค่ะ ขออย่าได้หลงไปแถวนั้นเล๊ย...
คงไม่ได้ออกมาแน่ๆ ไม่โดนทากดูดเลือดตาย ก้อมาลาเรียกินตาย หรือไม่ก้ออดตายค่ะ แต่คงจะอย่างหลังมากกว่านะ
คุณไวน์ฯ ท่าทางจะแข็ง-แกร่ง นะค่ะ ได้ทุกสภาพเลย 5555+
ว่างจะแวะมาใหม่นะค่ะ ช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายค่ะ


โดย: ดาวริมทะเล วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:41:30 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณ ไวน์
วันนี้ แวะไป เยี่ยมสุ ตอนที่ บล็อค ยังไม่ เรียบร้อยเลย
แวะไป ใหม่นะคะ ฝันดีค่ะ

...


โดย: สุนันยา วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:17:28 น.  

 
น่าจะอ่านต่อ แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว วันนี้ทั้งวัน
ยุ่งมากๆ เหนื่อยแระ ไว้พรุ่งนี้มาอ่านนะครับ



โดย: nulaw.m วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:30:07 น.  

 
มาลงชื่อรับทราบไว้ก่อน พรุ่งนี้มาอ่านต่อครับ


โดย: ปลายแป้นพิมพ์ วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:38:24 น.  

 
สวัสดีครับ เพื่อน ๆ ที่แวะเข้ามาอ่านและมาเม้นท์

น้องก๋า......มีลูกแล้วไปไหนไม่สดวกจริง ๆ ยิ่งมีลูกน่ารัก
แบบหมิงหมิงแล้ว ไม่อยากจะไปไหนไกล

คุณพลอยธนา....แสงยามเย็น ทำให้เหงาจริง ๆ ยิ่งเห็นใบ
ไม้ปลิดปลิว ร่วงสู่ดิน แล้วลมพัดวิ่งไปตามถนน ยิ่งเหงา
ไปกันใหญ่เลย.

คุณหนูหล่อ....ผมพยายามเลี่ยงกับว่า คน แ กร่ ก็มัน
กระเทือนหลายคน 555 ทั้งที่ผมอายุก็ไม่น้อยเหมือนกัน
กระเทือนทรางไปด้วย. อีกเรื่อง copy ไปขยาย ผม
เคยทำเหมือนกัน ตอนหลังไปเจอ โดยบังเอิญคือ

view ข้างบนซ้ายของจอ มันทำการ ขยายตัวหนังสือให้
โตได้เยอะ ล้นจอเลย ลองทำดู. แต่

ก็ยังทำไม่เป็นอีกคือ Prin ตัวหนังสือในจอ ให้ใหญ่ไม่
เป็นครับ ใครทราบช่วยแนะนำด้วย.

น้องก๋า....อีกที ผมว่า โก๊ะตี๋ จะดีใจนะครับ ถ้านักเขียนชื่อ
ดังไว้ผมทรงเดียวกัน.

คุณดาเลียร์.....ภาษาอิสาณจริง ๆ แล้วผมแปลไม่ค่อย
ออก นอกจากพื้น ๆ

คุณพันวัตต์....อยู่ในป่า ลำบากมาก ยิ่งขุดตอไม้ไม่ได้
ต้องเผา ให้มันไหม้ลงไปในดิน ฝนตกไฟดับต้องก่อไฟ
ใหม่ เมื่อก่อนรถขุดไม่มีครับ

คณดาเลียร์....ดีใจครับที่เข้ามาอ่านอีก

คุณกิ่งฟ้า...แหมอ่านของผม จนง่วงนอน กลับมาอ่านอีก
ต่อไป แนะนำเพื่อน ที่นอนไม่หลับ เข้ามาอ่านของผมอีก
555 จะได้ไม่ต้องทานยา นอนไม่หลับ.

คุณ ณ ปลายฉัตร...ขอบคุณที่อ่านจนจบ อิ อิ อดทน
จริง ๆ อีตา ผจก.วิโรจน์ ผมไม่เหล่แน่นอน แถมเกลียด
ด้วยซ้ำ เห็นสาวสวยมา ไม่ยอมเรียกผมดูบ้างนี่ซิ

คุณเวเลซ...กลิ่นเหม็นอับ ผมก็เหม็นครับ แต่ในป่าเวลา
ซักผ้าแล้วไม่มีแดดตาก ตอนนั้นผงซักฟอกชนิดกลางคืน
ไม่มีด้วย. ส่วนอีตา ผจก.วิโรจน์ซกมกจริง ๆ ด้วยเวลา
ผมขอกับแกล้มชอบ เอามือล้วงในกระเป๋ากางเกงขอบสี
ดำสกปกรก เอาแมงอินูนคั่วเกลือให้ผมกินเรื่อย อิ อิ
ผมแขยงแย่ แต่พอกลั้นใจกินไปตัวเดียว 555 ยังไม่อยู่
ต้องกินอีก พอรู้จักแมง อินูนไหมครับ

คุณนุ่มณอ่อนนุช...ใช่ครับความสุขมาจากความสงบ
ผมถึง ชอบอยู่ในป่าเขา ริมน้ำ. แต่ไม่อาจจะไปบ่อยได้
เพราะต้องทำมาหารับประทานใน กท.ครับ

คุณดาเลีย์... ขยันจัง เป็นแจ๋วไปอีกแล้ว 555 ร้องเท้า
แก้วหลุด วันหลังใส่ท๊อปบูท เวลาลงจากรถม้า จะได้ไม่
หาย แต่เอ...งั้นพระเอกก็ไม่รู้ซิเนาะว่า ใคร

ลุงแอ๊ด...ลุงเป็นวัยรุ่นเหมือนผมเลย แต่ยังไม่แน่ว่าลุง
หรือผมที่ จะเป็นน้อง สงสัยจะลุงมากกว่านา

คุณสองพี...ผมเป็นคนหลายจังหวัดจริง เกิด อ.ปาย
โตเชียงใหม่ เรียน กท. ทำงานระยอง จันทบุรี ตราด
อุบล บ้านอยู่พิษณุโลก อยู่จันทบุรี กับ กท. เลยคุย
กันได้ง่าย แหะ ๆ ตีซี้ไว้ก่อนว่า บ้านเดียวกันครับ

คุณโจนบ้า.....สถานที่ข้างบนเดิมอยู่สังกัด อ.ท่าใหม่
ปัจจุบัน แยกตัวบางส่วนอยู่ อ.แก่งหางแมว อ.สอยดาว
กับอ.ท่าใหม่ ดูแผนที่ดาวเทียมแล้วยัง งง อยู่ครับ

แม่หมูแดงครับ....ผมไม่ค่อยดื้อเท่าใด แต่เกเรหน่อย
แต่ที่แน่ ๆ คือ ไม่ค่อยรู้เรื่องวิทยาการสมัยใหม่ ขนาด
วันนี้เข้าบล๊อกแม่หมู ดับเบิลคลิก รูปชรินทร์เพิ่งรู้ว่า
เข้าไปฟังเพลงหรือประวัติโดยตรงได้ แต่รู้เลยว่าแม่
หมู เก่งทางด้านนี้ ทันสมัย สมกับเป็น แม่เลี้ยงเมือง
แป่ครับ

คุณดาวริมทะเล...ผมชอบออกกำลังกาย ทำให้ร่างกาย
แข็งแรง หนีตายนะครับ อีกอย่างทำให้จิตใจสดชื่นครับ

ป้าอิ๋ว...ป้าเข้ามาเม้นท์บล๊อกที่แล้ว ผมขอตอบในนี้ก็
แล้วกัน. ผมเคยทำงานเกี่ยวกับ ห้องเย็น ก็เกือบถูก
เก็บเพราะไปขวางทางเขาตามหน้าที่ครับ อันตรายมาก
ส่วนทุ่งวัวแล่น เคยได้ยินบ่อย.

ที่ผมชอบชุมพรมาก ก็คือ มีแผงหนังสือขายมากจริง ๆ

คุณความคุ้นเคย...ไปสัมผัสอากาศหนาว อย่าลืมมาเล่า
ให้ฟังนะ

คุณ redclick แฟนผมเขาน่ารักจริง ๆ ครับ

คุณสาวสะตอใต้...ขอบคุณที่แวะมา ผมก็ไปดูชุดสวย
รวมทั้งนางแบบน่ารักครับ เพื่อน ๆ ลองแวะเข้าไปดูนะครับ
โดยเฉพาะสาว ๆ

คุณดาเลียร์....ส้มตำทางโน้นตกจานเท่าไรครับ

คุณดอยสะเก็ด....ระยะนี้ผมยังทำงานที่ กท. กลางธคนี้
จะไปค้างที่ บ้านน้อง บ้านพี่สองคน ที่เชียงใหม่ กับอีก
หนึ่งน้องเคยสาว ที่ บ้านแม่ขะจาน เวียงป่าเป้า. ถ้ามี
โอกาสไป จะแวะไปเยี่ยมครับ.

บล๊อกของผม สีเข้มไปจริง ๆ 555 ผมยังเปลี่ยนรูปแบบ
ไม่ค่อยได้ ระยะนี้ช่วยกด fn กับลูกศรให้สว่างขึ้นก็แล้ว
กัน ผมกำลังพยายามเปลี่ยนอยู่ครับ ผมโลว์เท็กจริง ๆ



โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:23:19:39 น.  

 
หวัดดีเจ้า ปิ๊กบ้านมาแล้ว น้ำหนักขึ้นหลายขีด...กิ๋นข้าวเหนียวรำๆ แล้วหยุดบ่ได้เจ้า

ได้กิ๋นข้าวพร้อมหน้าพร้อมต๋ากับป้อ แม่ ปี้และน้องสาวมีความสุขแต้ๆ เจ้า

มาจวนไปผ่อต่งข้าวกับสวนเเจ้



โดย: Maew-Tua-Lek วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:0:13:09 น.  

 
หวัดดียามเช้า

ดอกไม้ในบล็อก ถ่ายในบ้านทั้งหมด..

วัยรุ่นเหลือน้อยต้องค่อยๆอ่าน...

รักษาสุขภาพด้วย


โดย: กาแฟสดกะพรรณไม้งาม วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:5:23:39 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณตูน....

ปลาทูจากบล๊อกนะ....ต้องหักคอไม่งั้นลงเข่งไมได้

คนแม่กลองไม่ได้ใจร้ายหรอก..

ไปแน่คะงานสวนหลวง ร.9

แล้วจะถ่ายรูปมาอวด...


โดย: Calla Lily วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:7:43:10 น.  

 


หวัดดีเช้าวันจันทร์ค่ะคุณไวน์


โดย: มินทิวา วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:7:51:26 น.  

 
โอ๊ย...ขาลุยตัวจริงอยู่ที่นี่เอง
หนูไม่ชอบทากเจ้าค่ะ อี๋....แม้จะโตมาจากในป่าก็ตาม ...
ได้มาทำงานอยู่ในเมืองสมใจ แต่ทำไม้...ทำไม...คิดถึงบ้านป่าที่สุด...ที่บ้านหนูมีแมงอีนูนตัวเล็กๆ จนถึงตัวใหญ่ๆ เป้งเลยล่ะ เห็นรถตู้ทีไร นึกถึงแมงอีนูนค่ะ

คนใกล้ตัวของหนูบอกว่า ใครยอมรับว่ากลัวเมียน่าคบทุกคน และเจริญรุ่งเรือง ชีวิตเป็นสุข 555


โดย: redclick วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:8:00:24 น.  

 
อ้อ...ลืมไป...เมนูด้านขวาที่ปิดปรับปรุงนั้น เป็นนิยายฝีมือของหนูเอง ยังไม่มีเวลาปรับปรุงเลยค่ะ

ถ้าอยากอ่าน หนูจะแจ้งรหัสให้เข้าไปอ่านนะคะ ไม่มีความลับหรอกค่ะ ตอนที่เขียนแรกๆ ก็บังคับให้เพื่อนๆ อ่าน ด้วยความหน้ามึน


โดย: redclick วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:8:04:57 น.  

 
แวะมาอ่านค่ะ เขียนเรื่องได้ยาวจริงๆ แต่อ่านสนุกค่ะ อิอิ


โดย: kapeak วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:8:59:23 น.  

 
สวัสดีคะ แวะมาอ่านเพื่อเป็นความรู้ แบบรู้ไว้เป็นดี
ในบ้านเมืองเรา ยังมีเรื่องราวโหด ๆ อีกมากมายนะคะ
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่มันคือเมืองไทย สยามเมืองยิ้ม
ยังมีอะไรต่อมิอะไรที่น่าหดหู่ สยดสยองอีกเยอะเลย


โดย: บ่งบ๊ง วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:05:45 น.  

 
เคยได้ยินมาเหมือนกันครับ แต่โหดกว่านี้มากมีคนถือปืนคุม ใครหนีก็จัดการทำปุ่ยซะ หรือว่าคนเล่าใส่ไข่เพิ่มก็ไม่รู้เนาะ


โดย: ลุงกล้วย วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:12:00:01 น.  

 
เขียนอธิบายเหตการณ์ได้น่าอ่านเลยค่ะ เหมือนเรืองสั้นดีดีนี่เอง อ่านไปนึกภาพออกเลยค่ะ ข้อความคำที่เขียนที่ชวนให้น่าอ่าน มีแอบตลกขำขำด้วย ทำให้นึกถึงธรรมชาติบรรยากาศ แบบบ้านๆ มุ้งขาดต้องเอายางมัดไว้ เหมือนบ้านเราสมัยเมือยี่สิบปีที่แล้ว แบบว่า แก้ไขเหตการณ์เฉพาะหน้าก่อนที่จะเอาไปเย็บซ่อมแซม
ว่าแต่ตาผู้จัดการ วิโรจน์ นี่ จขบ เคยไปอาบน้ำพร้อมกันที่ลำห้วย แถวๆนั้นหรือเปล่าค่ะ สงสารปลาในห้วย จัง คงได้ตายไปหลายตัวแน่ถ้าเกิดว่าพี่แกลงไปอาบ ฮ่าๆๆ


โดย: แม่บ้านครอว์ฟอร์ด วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:12:27:29 น.  

 

ของเราเป็นบล็อกสั้น ๆ เพราะไม่รู้จะเขียนอะไรดีค่ะคุณไวน์
แต่อยากคุยกับเพื่อน ๆ ในบล็อก ก็เลยเปิดเป็นบล็อกแบบสองบรรทัดจบ
สะดวกเราด้วยละ พอเปิดตอนค่ำแอร์การ์ดที่ห้องของเอ๋แรงน้อย
ใส่เรื่องราวเยอะไปจะเปิดช้า
ก็เลยต้อง save ให้เปิดได้สะดวกเข้าไว้

ฝนตกตัวทากเยอะ บนหัวที่สวมหมวกก็ยังมีอีก
เดินป่าหน้าฝน หลีกไม่ได้ด้วยสิ


เหล้าต้มเองน่าจะแรงน่าดูเลยนะค่ะ


โดย: aenew วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:54:54 น.  

 
คนงานนี่เขามาตายกันดาบหน้าหรือครับ ถึงได้ต้อนกันไปได้ง่ายๆ


โดย: oddy.freebird วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:45:29 น.  

 
โฮ่โฮ่ หลงพี่ ทากุฏิสีเดียวกะจีวรเลยเน้
แล้วจะหาหลงพี่เจอเหรอเนี่ย



โดย: nulaw.m วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:56:19 น.  

 
พูดถึงทากแล้วขนลุกค่ะ เคยเที่ยวภูกะดึงช่วงน่าฝนเจอทากตลอดเส้นทางเสียเลือดไปหลายซีซี เรื่องอายุกับหน้าที่การงานก็เหมือนกัน ตอนที่ทำงานใหม่ๆ คุยกับลูกค้าทางโทรศัพย์อย่างเดียวไม่เคยให้ลูกค้าเห็นหน้า เพราะตอนนั้นเด็กมากถ้าเห็นแล้วลูกค้าคงหมดความน่าเชื่อถือ มีอยู่ครั้งคนขับรถเพิ่งเข้ามาใหม่ต้องการขอเบิกเงินไปปรึกษาเพื่อนที่ขับรถด้วยกัน เพื่อนบอกว่าไปเบิกได้เลยเจ๊อยู่ในห้องทำงาน เจ้าคนขับรถใหม่แวะเวียนมาดูสองสามรอบแล้วไปบอกกับเพื่อนว่า เบิกไม่ได้ว่ะเจ๊ไม่อยู่อยู่แต่ลูกสาว สรุปก็คืออดเบิกไป


โดย: ชมชล วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:12:01 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณไวน์กับสายน้ำ แวะมาอ่านต่อค่ะ คืนนั้นอยู่ดึกมากไปหน่อย ง่วงตาจะปิดให้ได้เลยค่ะแต่พยายามฝืนเปลีอกตาไว้ให้อ่านจนจบนะคะ แต่สมองไม่ยอมทำงาน ค่ะ วันนี้จึงเข้ามาอ่านใหม่ อ่านแล้วเห็นภาพเลยค่ะ คุณเขียนได้ดีมากนะคะ คล้ายๆกับสำนวนของนักเขียนท่านหนึ่งรู้สึกจะเป็น คุณรงค์วงค์สวรรค์นะคะ พ่อชอบซื้อหนังสือของคุณรงค์ วงค์สวรรค์มาอ่านที่บ้านมีตั้งหลายเล่มค่ะ แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีพ่อแล้วพ่อเสียไปแล้วแต่ก็ยังรู้สึกว่าพ่อชอบอ่านหนังสือประเภทนี้ ถ้าพ่อยังอยู่ก็คงจะชอบแนวเขียนของคุณนะคะ
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:12:56 น.  

 
ไปมาเหมือนกัน ครั้งนี้ท่านเจ้าคุณฯ มาคนไม่ค่อยรู้จักคนก็น้อย

ส่วนวันที่ 2 -3 ธค ตอนเย็น หลวงปู่เณรคำ มาตอนเย็น มาเยอะเป็นพันคนได้ (มาเอารวย)

อาจจะไม่ได้ไป เพราะจะไปฟังธรรมมากกว่า

สาธุ๊ บุญด้วย กับครอบครัวที่ไปกันพร้อมหน้า

เด๋วว่าง ๆ จะสรุปที่ฟังมา เขียนในเวปบล๊อกนะ


*~*~* แวะมาทักทายจ๊ะ..สุขสันต์วันสดใส ขอหัวใจเบิกบาน *~*~*

*~*~*~*~*~*~* ..HappY BrightDaY.. *~*~*~*~*~*




โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~* วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:15:03 น.  

 
ตามมาเที่ยวไร่ เที่ยวป่าด้วยคนค่ะ
ชีวิตระทึก ผจญภัย แต่อ่านแล้วสนุกมากๆๆ
เหมือนได้ไปเดินลุยน้ำด้วยนะคะ

ขอบคุณที่แวะมาทักทาย ชิมพาสต้าที่บล็อกนะคะ
เมนูอิตาเลี่ยนจริงๆ แล้วทำไม่ยากค่ะ
มีเส้นพาสต้า กับซอสต่างๆ ก็เอามาผสมกันแล้วทานได้เลย
เน้นๆ แป้งๆๆๆ อาจเลี่ยนนิด แต่ไม่มากอย่างที่คิด
ไม่รู้ทำไม ร้านอิตาเลี่ยนเมืองไทยแพงนะคะ เพราะจริงๆ แล้ว
ต้นทุนการทำไม่เยอะ เลยเอาสูตรมาฝากกันดีกว่า
ทำเองที่บ้านสบายกระเป๋า ปรุงรสเอง อร่อยถูกใจนะคะ


โดย: diamondsky วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:40:23 น.  

 
สวัสดีค่ะ

ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะ อิอิ

ขอบคุณค่ะ แอดได้เลยค่ะ เป็นปลื้มสุด ๆ เลยค่ะ

ขอตอบก่อนนะคะ ใช่ค่ะ อบเค้กเสร็จแล้วก็คว่ำหน้าเค้กเลยค่ะ เผื่อหน้าเค้กจะได้เด้ง ๆ ค่ะ

ยู้จะแวะมาทักทายกันอีกนะคะ



โดย: นู๋ยู้ฮู้ วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:42:58 น.  

 
นั้นซิน่ะครับเดี๋ยวนี้ชายแท้ๆเริ่มหายากขึ้นเรื่อยๆเเล้ว
เย็นแล้วๆ ทานข้าวเย็นให้อร่อยครับ


โดย: Don't try this at home. วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:17:00:39 น.  

 
แวะมาอ่าน


โดย: jejeeppe วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:17:20:44 น.  

 
โห เปลี่ยนสีบีจีนะท่าน รู้สึกว่าจะเงียบๆไปนะเนี่ย คุณไวน์งานยุ่งเหรอ อยู่ป่ะ


โดย: ดาเลียร์ วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:57:38 น.  

 
แวะมาทักทายค่ะ ขอบคุณที่เข้าไปชม blog

ส่วนเรื่องที่นำมาเล่าให้ฟัง ขอตัวไปอ่านก่อนจ้า


โดย: pim&jae วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:16:54 น.  

 


โดย: แม่หมู (jamaica ) วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:24:56 น.  

 
แมงอินูนเหรอคะ ?
หน้าตาเป็นไงเนี่ย..
แต่คงจะอร่อยน่าดูใช่มั๊ยคะ ?


โดย: VELEZ วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:29:18 น.  

 
ดีใจที่ชอบภาพที่บล็อกค่ะ
ถ้าได้ถ่ายภาพก็เอามาแบ่งปันกันในบล็อกนะคะ
ภาพหยดน้ำเวลารินไหลลงจากหลังคาหญ้าคา มันดูสดใสดี
ชอบมากมายเลยค่ะ

มีความสุขมากๆนะคะ


โดย: fonrin วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:07:57 น.  

 
หลอกยังไงก็ไม่ไปเด็ด
ปล.ตุ๋ยเพื่อนเก่าเป็นคนค่ะ ตั้งแต่โตเป็นผู้ใหญ่ก็ไม่มีโอกาสเจอกันเลยไม่มีโอกาสเล่าให้ฟังให้ดีใจเลยค่ะ ได้แต่ระลึกถึง


โดย: เชิญจุติ วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:09:50 น.  

 
แวะมาทักทาย ก่อนนอนค่ะ

ฝันดีนะค่ะ


โดย: นุ่มณอ่อนนุช วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:10:38 น.  

 
สวัสดีครับ ขอตอบเพื่อน ๆ ตีอู้อีกที...

คุณแมวตัวเล็ก...กินข้าวเหนียวใหม่ร้อน ๆ กับลาบแกล้มใบมะกอกอ่อน กับได้อยู่กับพ่อแม่พี่น้อง สุดยอดที่พวก
เราอยากให้มีบ่อย ๆ ครับ.

คุณกาแฟสด.....ตอนนี้ "วัย" พอมี แต่ รุ่นนี่แหละมีปัญหา
เราอยากรุ่นหนุ่ม หนุ่ม ๆ เขาเห็นเรา ก็กันท่าบอกว่า "น้า
ไปหาพระเถอะ" 555

คุณ calla.... ผมล้อเล่นเรืองหัก คอปลาทู. เมื่อก่อนผม
ทำงานเกี่ยวกับ ห้องเย็น ปลาทูที่รับไว้ ตายหมดแล้ว
เวลาปล่อยขายไป ต้องให้น้ำแข็งละลาย จึงจะนึ่งได้
ไม่เหมือน ปลาทูแม่กลอง ที่ค่อนข้างสดนะครับ.

คุณมินทิวา.....เห็นชาร้อนที่เสริฟ พร้อม เลมอนฝานคง
จะหอมรสชาดดี อยากดื่มครับ.

คุณ redclick... ผมเปล่า เกลียมัว นะ เพียงแต่ เกรงใจ
เธอเท่านั้น แหะ ๆ
ส่วนบล๊อกที่ปิดไว้ อยากอ่านครับ ยิ่งปิดยิ่งอยากดู ไม่
รู้เป็นไง ถ้าไม่รบกวนแจ้งหลังไมค์ก็ได้ครับ

คุณ kabeak... เรื่องยาวเรื่องสั้นนี่ บอกตรง ๆ เกรงใจ
เพื่อนที่เข้ามาอ่าน กลัวเขาเมื่อยตา พยายามให้สั้นที่สุด
แต่ผมเขียนไม่เก่งครับ เลยต้องยาวนิด

คุณบ่งบ๊ง....คนชื่อ "ตูน" ไม่ได้โหดร้าย ลองอ่านต่อไป
แหะ ๆ ประชาสัมพันธ์ซะหน่อย เหตมันผันผวนนิดหน่อย
ตูน เกือบเป็น ผจก.ไร่นรก มาต๋า จะจับแล้วยึดแฟนสวย
ซะแล้ว 555

ลุงกล้วย...บางไร่มีถือปืนคุม ผมก็เคยทราบข่าว แต่ที่
ไร่ ตูนเกือบถูกปล้นจาก คนงานที่ไหนไม่รู้ครับ ต้อง
เปลี่ยนเส้นทางเข้าไร่บ่อย ยามนำเงินไปจ่ายค่าแรงครับ
มันกลับกัน. ส่วนความโหดร้าย มีจริง ลองติดตาม
ก็แล้วกันครับ.

แม่บ้านครอฟอร์ด.... คนชื่อตูน ยังไม่เคยให้อีตา ผจก.
วิโรจน์ถูหลังยามอาบน้ำแน่นอน กลัวฟ้าผ่า.
อีกอย่าง วิโรจน์ไม่ค่อยชอบอาบน้ำ ส่วนตูน ชอบอาบ
น้ำ แปรงฟัน สระผมบ่อยด้วย แหะ ๆ ผงแฟซ่า เคยเห็น
ไหมครับ. เสื้อผ้าอาจะเหม็นสาปไปบ้างเพราะไม่มีแดด

คุณเอ๋....บล๊อกสั้น ๆ ดีแล้วครับ มีคุณภาพ จะเอาแบบผม
ไม่ได้ มีแต่น้ำ หาเนื้อไม่ค่อยได้ อีกอย่างผมเขียนสั้นแบบ
กระชับไม่ค่อยได้ สงสัยต้องไปสี่แยกราชประสงค์มั่ง
อุ๊บ.... ไม่พูดดีกว่าเนาะ 555

คุณ oddy....ชาวบ้านดีใจที่มีคนเรียกไปทำงาน ยิ่งทำกับ
กงสีดีมั่นคง ไม่เบี้ยวเงิน เพียงแต่ความโหดร้ายมีเหมือน
กันแต่ไม่ใช่อย่างที่คิดนะครับ ลองอ่านต่ออีกนิด

คุณหนูหล่อ.... 555 มาว่า เค้า ทาบล๊อกคล้ายกุฏิพระ แต่
สีนะใช่เลย ผมเพิ่งคิดได้นะเนี่ย เห็นว่า สดุดตาดี เหตผล
1. ผมไปฟังพระเทศน์มา คุณต้นกล้าแนะนำไป
2. เพื่อนหลายคน ตาไม่ดี แต่ยายดี บ่นมานะครับ อิ อิ
3. อยากให้เพื่อนหายง่วง จากการอ่อนบล๊อกของผม
เพราะ เขียนอะไรไม่รู้ชวนง่วงนอน เลยใช้สีแบบอัฟริกา
หน่อย.
กะว่า จะใช้สักอาทิตย์แล้วค่อยเปลี่ยน.
จริง ๆ ชอบพื้นหลังบล๊อกของคุณ calla นะครับ อิ อิ รส
นิยมสูงเป็นเหมือนกัน แต่ด้อยปัญญาทำนี่ซิ

คุณชมชล....เคยเจอแบบผม ตอนอายุน้อย รับภาระ
ตำแหน่งหน้าที่ระดับบน ตอนนั้นอยากอายุมาก แต่ตอน
นี้ อยากอายุน้อยลงเท่า น้องกะว่าก๋า แล้วหล่อแบบนั้น
ด้วย. อิ อิ ตัวจริงของกระผมเอง คิเหร่ แต่ไม่ เนะ
ดูไม่จืดเลยแหละ.

คุณกิ่งฟ้า....ผมมิกล้าอาจเอื้อมจริง ๆ ผมเขียนเพราะ
ความทะเล้น ไม่ค่อยมีทาเล้นซ์เท่าใด คือเขียนสนุก
บวกกับเหตการณ์ที่พบจริงเท่านั้น ผสมการใส่ไข่นิด
หน่อย มิให้มันจืดมาก เติมน้ำปลาไปด้วย อิ อิ.

คุณต้นกล้า....ขอบคุณที่แนะนำไปฟังเทศน์ ผมไปก่อน
ท่านเจ้าคุณขึ้นเทศน์นิด คอยสังเกตว่าใครคือคุณต้นกล้า
ยังคิดว่า พิธีกรหญิง ใส่เสื้อขาว หรือคนนั่งใกล้ หรือคน
ทีอยู่ใกล้คุณสุนันทา ตอนกราบส่งท่านเจ้าคุณที่รถ อิ อิ
แอบถาม คุณมรกต เธอฟัง แล้วเอาแต่หัวเราะ ไม่ยอม
บอก.

คุณ diamond....ผมชอบอาหารอิตาเลี่ยน เคยไปทาน
แถวถนนหลังสวนมาแตร์บ้าง แต่แพงจัง แต่มีโอกาสทำ
งานด้านภาษีให้ ร้านคุณใหม่น้องสาวโฆษกทีวี เลยได้
ทานอาหารอิตาเลี่ยนฟรีบ่อย

คุณนู๋ยู้ฮู้...ขอบคุณเช่นกัน ถ้อยทีถ้อยอาศัยเป็นกำลังใจ
กันครับ.

คุณ Don't...ขอบคุณที่มาส่งข่าว ผมเข้าไปอ่านเรื่องเก่า
เช่น เรื่อง บ้า ๆ ของผม ชอบครับ รวมทั้งเรื่องอื่นด้วย

คุณ jejeeppe... ราตรีสวัสดิ์ครับ

คุณดาเลียร์...ทดลองเปลี่ยนพื้นหลัง ถ้าไม่เปลี่ยนคุณเข้า
มาอ่านจะง่วงนอน ใส่เกือกแก้วไม่ท้น ใช้สีดอกกรรณิการ์
ทำเอาตื่นตา เพื่อน ๆ แซวกันใหญ่ ลองใช้อาทิตย์เดียว.

คุณพิม....ราตรีสวัสดิ์ครับ อย่าลืมมาอ่านอีกนะ ผมจะรอ

แม่หมู jamaica... หลับฝันดี ตื่นมาสดชื่นครับ

คุณเวเลซ...แมงอินูน ตัวเล็ก รูปร่างคล้ายรถตู้ที่รับส่ง
คน มีปีกหลังแข็งสีนำตาลแดงดำ.. เขาชอบใบมะขาม
อ่อน เลยเสร็จพวกผม จับเอามาคั่วกินตอนเด็ก ตอนโต
เปลียนเป็นชอบ อีหนูแทน พูดเล่นครับ ผิดศิลอย่างแรง
ไม่แล้วครับ จริง ๆ






โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:36:59 น.  

 
อะฮ้าเป็นคนลุยมากเลยนะคะ ฟ้าก็ลุยบ้างนะคะ แต่ไอ้แบบที่เจอทากตัวยึกๆยือๆ ไม่เอาอ่ะ กรี๊ดป่าแตกแน่ กลัวสุดๆเลย ทาก ปลิง งู สัตว์เลื้อยคลานทุกชนิดน่ากลัวมากกกกกกก
แอดไว้เป็นเพื่อนแล้วนะคะ


โดย: far_sexy1 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:23:37:26 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...

ขึ้นหัวเรื่องซะน่ากลัว "หลอกคน ไปทำงานไร่ ในป่าทึบ จันทบุรี ?" ตามมาอ่านก็ขำดีค่า แต่อยู่ในเหตุการณ์คงขำไม่ค่อยออกเนอะ

แล้วอย่าลืมไปหัดขับรถ สายปากน้ำ กท.
ก่อน. แล้วจะไปตามหารถคันยาวให้น่ะ






โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา (ลงสะพาน...เลี้ยวขวา ) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:0:33:39 น.  

 
เรื่องตื่นใจต้องไวน์กับสายน้ำ
ทุกคืนค่ำย่ำไปในดงป่า
ชอบเที่ยวท่องล่องไล้ไพรพนา
ส่วนตัวข้าก็อยากย่ำตามเขาไป


โดย: panwat วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:4:27:47 น.  

 
ขอบคุณที่เข้าไปวิจารณืเรื่องที่บล็อคนะคะ
เราเคยเรียนที่จันทบุรี เมื่อนานมาแล้ว หน้าหนาวก็แสนจะหนาว แต่หน้าร้อนไม่ค่อนร้อนที่จันทอากาสดีมาก
แต่ไม่เคยไปผจญภัยขนาดนี้เลยอ่ะ เจ๋งเนอะ


โดย: magic-women วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:36:26 น.  

 
สวัสดีจร้า
ตามมาอ่านเรื่องราวที่สนุกๆ แต่เรื่องจริงคงไม่สนุกเท่าไรนัก
เล่าเรื่องได้ยอดเยี่ยมน่าติดตามเหมือนเดิมเลย So Goog


โดย: pinkypunch วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:45:24 น.  

 
หลอกคน ตอนที่ 3

ชีวิตกลางป่า เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวฝนตก อากาศเปลี่ยนแปลง
อย่างรวดเร็ว ทำให้คนงานป่วยเป็นใข้หลายคน งานไม่
ค่อยเดิน กินยาไม่หาย ผจก.วิโรจน์ จัดการนำยามาฉีดให้
ลูกน้องตนเอง ยังไม่ได้ถามว่าเป็น หมอนวด หรือ หมอ
เสนารักษ์ แต่พอได้รับยาฉีด กินยาไม่นานคนงานที่ป่วย
ก็หาย ทำงานได้

การเดินทางไปเอายาที่สั่งไว้ ลำบาก ยาหมดเหลือแต่
น้ำกลั่นกับตัวยาอะไรไม่รู้. พอคนเป็นใข้สั่นหนาว หมอ
จำเป็น จัดการให้ นอนคว่ำ เปิดตูดเอ้ยเปิด สโพก จับเข็ม
ฉีดยา แต่สงสัยเข็มจะทู่เพราะใช้หลายครั้ง คนงานร้อง
โอ้ย แล้วก็เงียบ เอามือคลึงที่ฉีดไปมา นอนไม่นานเหงื่อ
เริ่มซึมออกมา คนงานหน้าเริ่มยิ้มออก.

พอคนป่วยลุกกลับไปนอนต่อที่ ทับกระท่อมตนเอง
555 เห็นฝีมือ กรูหรือยัง เอาน้ำกลั่นฉีดแล้วให้กินยาเข้า
ไป ไข้หนีเลย. อีตาวิโรจน์คุย.

บางวันว่างจาก งานที่จันทบุรี ก็เข้าไร่ ซื้อเนื้อหมู วัว
ไปให้ ผจก.วิโรจน์ เอาเงินค่าแรงไปจ่าย ตามบัญชีที่ ผจก
ไร่เขาทำไว้อย่างละเอียด เรียกคนงานมาทั้งหมด แล้วให้
ตัวแทนของกลุ่มมา เซ็นรับ แปะโป้งบ้างไว้เป็นหลักฐาน
ก่อนจ่าย ก็หัก ค่าอาหารที่เซ็นไว้ วันเดือนผ่านไปอย่าง
ช้า ๆ.......

อยู่ในไร่ ตอนกลางคืน พระจันทร์ขึ้นเต็มดวง ก็พากัน
เดินไปในป่าลึก พากันไปส่องกระต่ายที่หมายชมแข ได้
ตัวสองตัว มาถลกหนังย่าง กิน.... บางทีไปสามคืน ไม่ได้
สักตัว พวกเราอดอยากปากแห้ง กัน ใบหน้าเริ่มเป็น ขุย
แหะ ๆ กินซีฟูดกันบ่อย ก็ปลาทูเค็มปิ้ง ซอยหอม พริกขี้
หนูซอย มะนาวไม่มี เอาลูกมะดันซอย คลุกเข้ากัน กินกัน
บ่อยมาก ก็พออยู่ได้

คนงานไปยิงหมูป่ามาได้ จะแบ่งมาขายให้ เราต้องรีบ
รับซื้อไว้ กลัวคนอื่นแย่ง กินปลากระป๋องจนเหม็นเบื่อ

เนื้อหมูป่า จะตัดมาเป็นชิ้น มีหนัง มันนิด เนื้อหน่อย
ก็คือ สามชั้น ผมกับ ผจก.วิโรจน์ เอาหมูลนไฟเผา ขนให้
ไหม้ เอามีดเหน็บที่คม ขูดขน ที่รูหนึ่งมีสามเส้น ออกจน
ขาว สับเป็นชิ้นเท่าหัวแม่โป้งมือ นะ ไม่ใช่ โป้งเท้าเพราะ
แต่ละคน โป้งใหญ่เหลือเกิน กลืนกินไม่ไหว

เอาพริกแห้ง 5 เม็ดใหญ่ ข่า ตะไคร้ซอยโขลกกับเกลือ ปาดผิวมะกรูดใส่หน่อย เอาหอมใส่ทีหลังโขลกไปกับ กะปิเท่าหัวแม่โป้ง แห่ ๆ เท้า ตำพอแหลก.

ไปเก็บยอดชะอม ใบชะพลู ผักคาด(คล้ายกระดุมทอง) มาแช่น้ำ เอาหน่อไม้ที่ต้มไว้ มาหั่น แล้วผ่าสี่ไม่โตหรอกเป็นไผ่ขนาดหนึ่งนิ้ว กองไว้. เก็บก้านคูณมาห้าก้าน ต้องดูให้ดีเก็บมาผิดเป็นเรื่อง เอานิ้วจิกเปลือกคูนแล้วดึงออกจนหมด ตัดคูณเป็นข้อยาว หนึ่งนิ้ว แช่น้ำ

ตั้งหม้อมีเนียมให้ร้อนจากฝืนที่มีไว้เยอะแยะ จนร้อน ตักน้ำมันหมูใส่นิด น้ำพริกที่ตำหยาบใส่ ผัดจนหอม ควันคลุ้ง เอามือขยุ้มหมูป่า ไม่ใช่ทั้งตัวนะ ที่สับไว้ใส่ผัดไปมาจนหอม เอาน้ำใส่ไปพอประมาณ ปิดฝารอจนไอน้ำพุ่งออกมาจากฝา

เอาผักที่แช่ ขึ้นจากน้ำสลัดให้น้ำออก เอามือบิดจนขาด แต่ระวังชะอมนิดมันมีหนามด้วย โยนใส่หม้อที่ร้อน เอา ก้านคูน เทตามคนไปมาปิดฝา ไม่นานกลิ่นน้ำพริก หอมเนื้อหมูป่า ปนกับ ชะอม ใบชะพลู ออกมา เตะจมูกอย่างแรง จนกลบกลิ่นผ้าห่มของอีตา ผจก.วิโรจน์ได้ คิดดูว่า แกงป่าหอมขนาดไหน

เปิดฝาคนไปมา ไอร้อนพวยพุ่ง น้ำแกงเดือนปุด ๆ ตัก ชิ้มดู โอโห้ ร้อน เผ็ด หอม เค็มปนกัน กับกลิ่นชะพลู ลองกัด กินหน่อไม้สีเหลือง หวาน ชิมก้านคูนอ่อนนุ่ม
หวานเหมือนกัน จับขวดน้ำปลากระฉอกไป สามที คนแล้วชิม เออ. ใช้ได้แล้ว... จัดการเอาฟืนออก เหลือถ่านไว้ให้ร้อน รอคนกินต่อไป ส่วนลูกน้อง ผจก.วิโรจน์ร้องคลางงึดง๊าด วิ่งไปมา.

เราสองคนหนึ่งซกมก กับ แหะ ๆ ค่อนข้างสอาด นั่ง กรึบเหล้า น้ำหนี่ง ตักแกงหมูป่าตาม อร่อยอย่าบอกใคร ส่วน ข้าวเป็นข้าวเย็น กินเข้าไปบ้างไม่ให้ท้องว่าง เหล้า หมดไปขวดกว่า ไม่ค่อยเมา เพียงแค่มืนนิดหน่อยตามประสา คนขี้เหงา. แกงหนึ่งหม้อ กินได้สองมื้อ อร่อยตรง ความเหนียว ความกรุบของหนังหมู ผักชะอมหอม ยามเคี้ยวหน่อไม้สีเหลือง ก็ดี ความเผ็ดของพริกปนความร้อนของผักคาดสีเหลือง อร่อยอย่าบอกใคร

เวลากินก้นเสร็จจะนอนฟัง ลครวิทยุ จริง ไม่โม้ก็
อย่างอื่นรับคลื่นไม่ได้ รับได้แต่ เอเอ็ม. เวลากินเหล้าเข้าไปแล้ว เนื้อตัวมันเหนียว นิ้วชา ก่อนนอนขอไปอาบน้ำที่ลำห้วยเสียก่อน แล้วเข้านอนในมุ้ง หิ หิ เหม็น ดำ แถมเหนียวต่างหาก ดีกว่าให้ยุงกัด ชีวิตคนเราก็มีเพียงแค่นี้ กิน นอน ถ่าย ฟังลครวิทยุ สุขเหมือนกันนิ.

วันหนึ่งที่บริษัทสาขาระยอง เฮียแจ๋ เพื่อนรุ่นพี่เอเย่นต์เหล้าเบียร์ เข้ามาโยนหนังสือหัวเขียวให้อ่าน

เอ้าตูน แกทำอะไร ตำรวจจะมาจับแก ข้อหากักขังคนงาน ซ้อม หน้าแตก โกงค่าแรง

เอาแล้วเฮียแจ๋หาตรางให้ตูนแล้ว ผมไม่ได้ทำ พออ่านหนังสือพิมพ์แล้ว ชวนกันไปหาพี่ประพันธ์ทนายความทีกินเหล้าเป็นประจำ.

คุณตูนไม่ต้องห่วง เหตเกิดจันทบุรี่ คนละเขตดูเรื่องแล้ว น่าจะรับแจ้งความ ใส่เฉพาะสมุดปกน้ำเงิน ยังไม่เป็นคดี หนังสือพิมพ์เขาเขียนข่าวแบบนี้น เอางี้พาเจ้า เฮง นักข่าวไปในไร่ ไปสอบข้อเท็จจริงมันเป็นไง.

ขับรถพาเฮียแจ๋ เฮียเฮง นักข่าวที่แต่งตัว ใส่กางเกงสีกากีค่อนข้างดำ เสื้อคอกลม มีย่ามพาดบ่า ไปในสวนที่ชื้นแฉะ เจออีตา ผจก.วิโรจน์นอนหลับ ลุกขึ้นมาทำคอง๊อกแงก ด้วยฤทธิ์สุรา ตาปรือ

พออ่านหนังสือ หัวเราะ 555 เฮ้ยไอ้มี ไปตามยายผัน กับพวกมาที กลุ่มนี้รู้เรื่องดี ผจก.ตูนไม่ต้องห่วง อ้อ เชิญ ผู้กองนั่งตามสบาย อิ อิ คงคิดว่า เฮียเฮง เป็น ตร. ไม่นาน กลุ่มคนงานก็มา

เอาป้าผันลองเล่าให้ผู้กองฟังซิ เรืองไอ้หลอง
มันเป็นยังไง
สวัสดีจ๊า ผู้กอง ให้ฉลองมันเข้าไปโขมยของในสโตร์ของกงสี มันขุดดินลอดตัวเข้าไป หัวหน้าศักดิ์ไปพบ เรียกมาไม่ยอมออก เลยให้พวกอีฉันไปดึงตัว ม้น ไม่ยอมออก คงกินยาม้าเข้าไป เมา พยายามมุดรูที่ขุด ดึงขาถอยหลัง มันไม่ยอม ปล้ำกันนาน ม้นใช้ไม้ตีพวกเรา เลยช่วยกันตุบตั๊บมันหน่อย หัวหูเลยแตก

ผจก.เลยให้จับมัดต้นไม้ไว้ ไม่ให้ม้นไล่ตีพวกเรา เช้ามา มันคงแก้มัดออก แล้วหนีไป คิดว่ามันกลับอุบลไปแล้ว ไอ้หลองนี่มันขี้โขมยมานานแล้ว.

ที่เล่ามาอย่าโกหกนะ เฮียเฮงสำทับ
จริงจ๊า ป้าไม่โกหกหรอก ผู้กอง

เอาละ พากันไปทำงานต่อได้. เชิญผู้กองขึ้น
บ้านกินอะไรก่อน แล้วค่อยกลับ พอดีจับกระต่ายได้ย่างเหลือง น่ากิน อยู่ข้างบน.

พวกเรานั่งกินน้ำอย่างว่า กันพักใหญ่ อีตา ผจก.
วิโรจน์เข้าไปค้น ใต้กองบัญชี เอากระดาษมาให้ดู
ผู้กอง นี่เป็นบันทึกรับสภาพ ของนายฉลอง มันเคยมาโขมยของ สองครั้งแล้ว จับได้เลยให้ เขียนรับสภาพไว้เมื่อ สองเดือนก่อน. ยังไม่เข็ดคราวนี้เอาอีก.

เฮียเฮงรับไว้ เออ ผมของรับไว้ให้นายเขาดู
คุณตูนจะได้ไม่เดือดร้อน ทีแรกคิดว่า ไร่กักขัง เบี้ยวจ่ายค่าแรง ไม่ให้คนงานกินข้าวซะอีก

พวกเราพากันกินเนื้อกระต่ายย่าง กับยำหอยโข่ง เผ็ด เปรี้ยว หอมใบผักชีไทย กับน้ำพรรณนั้นหมดไป
หลายกลมเหมือนกัน. ขากลับให้เฮียแจ๋ขับ เพราะกินน้อยหน่อย.

นี่แหละการมีเพื่อนหลายกลุ่ม ทั้งทนาย หมอ
ช่างไม้ คนทำน้ำปลา คนทำปั้นน้ำให้เป็นตัว มีนักข่าว
ด้วย ม้นดีอย่างนี้แหละ มีเรื่องอะไร สบาย ๆ

นั่งอ่านมานาน เมื่อยตาแล้ว ก็พักดื่มกันหน่อยดี
ไหมครับ. เปล่าครับไม่ได้ชวนให้กินน้ำพรรค์นั้น ผมเป็นเด็กดีซะแล้ว งดดื่มเด็ดขาด จะดื่มคาปูชิโน หรือเอา
โอลิงติง ร้อง ๆ ดีคัก.....

จบห้วน ๆ เรือง หลอก ไม่หลอกคนไปทำงานเพียงแค่นี้นะครับ ผมสอาดในเรื่องนี้ แต่ตัวเหม็นหน่อยนะ
5555


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:04:13 น.  

 
สวัสดีครับพี่

กระต่ายอร่อยเปล่าครับพี่ เห็นเขาว่าเหมือนเนื้อไก่

เกือบซวยไปใช่ไหมหละพี่


โดย: ดอกหญ้า บนทางดิน วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:54:51 น.  

 
สวัสดีค๊า

บรรยากาศทางโน้นต้องบอกว่าอ่านไปแล้ว
เหมือนได้อ่านนิยายรพินทร์ ไพรวัลย์เชียวค่ะ
เพราะว่าเป็นเรื่องของการเดินทางในป่า ในเขา
ลำบากพอตัวเหมือนกัน เคยคิดอยากไปลองเดินทาง
เช่นนั้นบ้างเหมือนกันสมัยรุ่นๆ แต่ว่าคิดไปคิดมา
ก็ยังไม่ได้ลองสักที มาป่านนี้ก็ตัดไปเลยค่ะ
เพราะว่าคงไม่มีโอกาสแล้ว ...



โดย: JewNid วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:12:15:41 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
ขอบคุณนะค่ะที่แวะไปเยี่ยมที่บล๊อก ^^


โดย: รักดี09 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:12:50:49 น.  

 
สวัสดีค่ะ

อ่านแล้วรู้สึกสนุก ตามไปด้วย แต่ถ้าต้องไปอยู่คงไม่นะคะ


โดย: Katai_Akiko วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:07:14 น.  

 
จบแล้วอย่างห้วนๆตามสไตล์จริงๆ คิดจะไปก็ไปคิดจะมาก็มา

ไม่ต้องอารัมภบทให้เสียเวลา อ่านแล้วก็เพลินดีค่ะ อ่าน

สบายๆสนุกๆไปตามเนื้อหาที่เป็นจริง ดูตรงไปตรงมาดีค่ะ

แล้วจะมารออ่านเรื่องใหม่อีกนะคะ

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:45:46 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณไวน์

ตอนนี้ฝนเริ่มจะมาอีกรอบแล้วค่ะ ฝนยามฤดูกาลลอยกระทง
พอฝนตกก็เริ่มเย็นทันที


โดย: aenew วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:50:36 น.  

 
หวัดดีครับนาย ..จ่ายค่าแรงหนูด้วยนะวันนี้น่ะ


โดย: NucH (sa-bye-sa-bye TEAM ) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:58:54 น.  

 
สวัสดีค่ะ

ยู้แวะมาทักทายกันค่ะ

ขอให้วันนี้เป็นวันดี ๆ ค่ะ



โดย: นู๋ยู้ฮู้ วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:55:52 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณไวน์ ป้าอิ๋วอ่านเยอะ แสบตาด้วยเนี่ย ไผสิฮับผิดซอบ ฮึ
ลืมหมดเลยจะพิมพ์อะไร รู้แต่อีตา ผจก เนี่ย สภาพคงดูไม่จืด ถ้าจริงดั่งบรรยาย ภาพชัดเจนมากกกกก
ขำตอนเรียกประชุมตอนเช้า เขาพูดอย่างนั้นจริงเหรอเนี่ย....อืม อย่างนี้ ถ้าเป็นไข้ป่าตาย ทำไงเนี่ย ฝังเลยเหรอ....
คุณไวน์จ่ายเงินเดือนละครั้ง ก็มาเดือนละครั้งล่ะซิ ว๊า...ก็ไม่ได้นอนสบตากะอีตา ผจก สุดหล่อน่ะสิตัวเองงงงง


โดย: Sai Eeuu วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:02:13 น.  

 
ที่เล่ามาทั้งหมด ปอยพอจินตนาการได้ค่ะ

เพราะว่าคุณเล่าได้ละเอียดดีจริงๆ ค่ะ

ประกอบกับปอยมีประสบการณ์เกี่ยวกับบรรยากาศแบบนี้ด้วยมั้ง

การลุยน้ำอ่านแล้วเห็นภาพเลยค่ะ

ส่วนเรื่องทาก ... ปอยทำใจไม่ได้ค่ะ ไม่ปลื้มเอาเสียเลย ปลิงและงูด้วย หยะแหยงจริงๆ ค่ะ ขอบายละกัน นอกนั้นถึงไหนถึงกันค่ะ

หมูป่าต้องมาผัดเผ็ดค่ะ ... ของโปรดปอยเลย

---------------------------------------------------------

ปอยกลับมาจากทำบุญมาแล้วค่ะ

แวะนำบุญมาฝากค่ะ


โดย: reception hall วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:13:59 น.  

 
แหม๊..กว่าจะอ่านจบทั้งสามตอน เดินมาต่อคิวยาวเหยียดเลยนะคะ ปวดเมื่อยขาไปหมดเลย

เขียนเล่าได้สนุกสนาน +เพลิดเพลิน +ชวนติดตามจริงๆค่ะ ชีวิตกลางป่าน่าตื่นเต้นเร้าใจไปอีกแบบนะคะพี่ไวน์ฯ ชอบที่เขียนเรียงหน้ากระดานสั้นๆ อ่านง่ายสบายตาดี(แม้สีบล็อกจะแสบตาไปนิ้ดนึง)

ว่างๆก็แวะไปชมหงส์ฟ้าที่บล็อกตุ๊กตานะคะพี่


โดย: ตุ๊กตา (เกลือหนึ่งกำน้อย ) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:17:06:34 น.  

 
หวัดดีเจ้าอ้ายไวน์กับสายน้ำ

อ้ายเกยอยู่แม่ขะจานกะเจ้า....ปีไหนเนาะ ข้าเจ้าเกยเยียะก๋านที่เวียงป่าเป้าตั้งแต่ปี 2535 - 2544 นะเจ้า ก่อนจะถูกหลอกหื้อมาเยียะก๋านตี้ชายขอบของกรุงเตบ

สมัยละอ่อนได้ไปจ่วยตี้ป้านเกี่ยวข้าวตวย แต่บ่เกยหันใฝใจ้ไม้เหมือนตี้อ้ายบอก แต่คุณปุ้งกี๋บอกมาแล้วเจ้าว่าแถวอุบลเป็นใจ้ไม้ทาบเพื่อหื้อข้าวตี้ล้มมันเกี่ยวได้ง่ายขึ้นเจ้า

ชีวิตชาวนาสมัยก่อน เกี่ยวข้าวแล้วต้องตากไว้ 2-3 แดด ก็บ่เกยมีใครมาลักข้าว เสร็จแล้วถึงจะเอาข้าวที่เกี่ยวแล้วไปก๋องรวมกันหลายๆ ก๋อง...แล้วเลือกคืนที่อากาศดี ตีข้าวจ่วยกันหลายๆ คน ชอบต๋อนตีข้าวตี้สุดเลยเจ้า ตามประสาละอ่อน คนใหญ่ตี๋ข้าว ละอ่อนมุดเล่นก๋องฟางข้าว เจ้ามาก็ตี๋ข้าวเสร็จพอดี ก็ต้องจ่วยกันสวนข้าวใส่กระสอบขนไปไว้ในหลองข้าวต่อ


สมัยนี้ป้อกับแม่บอกว่าหลังลอยกระทงก็จะหื้อรถมาเกี๋ยวข้าวแล้วเจ้า...ทำได้ง่ายๆ รวดเร็ว อาจเป็นเพราะว่าหาคนเกี่ยวข้าว ตี๋ข้าวได้ยากนะเจ้า

ไว้ต้นเดือนธันวาคมคงจะได้กิ๋นข้าวใหม่แล้วเจ้า...จะกิ๋นเผื่อเน้อเจ้า


โดย: Maew-Tua-Lek วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:18:45:06 น.  

 
คุณหนูหล่อ กับ
ป้าอิ๋ว.............. ขอตอบ ตัดตอนก่อน แหะ ๆ เดี๋ยวนัย
ตาของป้า กับเพื่อน ๆ จะแสบ. เพื่อนที่เข้ามาจะไม่เข้าใจ
เดิมผมทำพื้นบล๊อกเป็นสีจีวรพระ ทดลองดู แต่แสบตา.

หนูหล่อ ผมสึกกุฏิ จากสีดอกกรรณิการ์ เป็นสีเทาอ่อน
แล้ว กะว่าจะรอให้ครบอาทิตย์ ทนไม่ไหวเช่นกันครับ

เคยจะใช้สีชมภู เดี๋ยวเพื่อนจะแซวว่า เป็นแต๋วอีก จะใช้
สีม่วง ก็หาว่าเป็น ทุชซี่ เอากลาง ๆ ดีกว่าเนาะ


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:39:33 น.  

 
คุณไวน์ไปเที่ยวถึงไหนเนี่ย สบายดีไม๊ ไม่ได้แวะมาสองสามวันเลยเรา


โดย: ดาเลียร์ วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:2:16:52 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:7:46:10 น.  

 


ทำสรุปธรรมะที่ไปฟังมาให้แล้วจ๊ะ

พระพุทธองค์ ตรัสว่า

จิตของผู้ที่พ้นจากกิเลสแล้ว ย่อมไม่รับสิ่งกระทบ เช่นใบบัว




*~*~* แวะมาทักทายจ๊ะ..สุขสันต์วันสดใส ขอหัวใจเบิกบาน *~*~*

*~*~*~*~*~*~* ..HappY BrightDaY.. *~*~*~*~*~*








โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~* วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:36:29 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณไวน์

ความหมายผิดแต่ก็เรียกเสียงหัวเราะจากเราได้ค่ะ
เพราะเราอ่านแล้วก็นั่งหัวเราะอยู่ละ ไม่เป็นไรค่ะ
เป็นเพื่อนกันไม่ว่ากันอยู่แล้ว

กินข้าวเที่ยงอิ่มแล้วใช่ไหมค่ะ เอ๋ก็อิ่มแล้วค่ะ
เน้นกินข้าวต้ม มื้อเที่ยง จะได้กินขนมได้อีกเยอะ...


โดย: aenew วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:45:50 น.  

 
เรื่องทากนี่ขนลุกเลยค่ะ
ขอบคุณที่ไปเยี่ยมบล็อกนะคะ
แล้วจะแวะมาอ่านอีกค่ะ


โดย: LilleSommerfugl วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:53:46 น.  

 
สวัสดีตอน กลางคืน อีกครั้งครับ...

คุณ fonrin... สวัสดีครับ แหม พูดน้อยจัง

คุณเชิญจุติ....ผมเปล่าหลอก ถ้าไปสัมผัสจริง ๆ แล้วคน
งานน่ารัก มีน้ำใจ เวลาเขาขุดตัวตุ่นมาได้ จะทำห่อหมก
มาให้กิน อิ อิ ผมต้องรับไว้ มิให้เสียน้ำใจ. ทีแรกไม่กล้า
กิน พอกินแล้ว อยาก เอาอีก. แต่ทากนี่ซิตัวปัญหา

คุณนุ่มณอ่อนนุช...นอนหลับฝันดีนะครับ อย่าลืมสวดมนต์
ละ ผมช่วยเตือน แหะ ๆ ผมยังสวดไม่เป็นครับ

คุณ far.... ผมเป็นคนลุยจริง ๆ ไม่ค่อยกลัวอะไร ยกเว้น
อิ อิ ลูกสาวแม่ยายครับ.

คุณลงสพาน....ผมเห็น login แล้วนึกถึงเพื่อนรุ่นพี่จัง
เขาอยู่สพานขวา. ทีแรกคิดว่าคุณ อยู่ ใน กท.นะครับ

คุณ panwat... ผมชอบป่าแม้ว่า จะหนาว เปียก หิว หลง
ทางบ่อย ตอนขากลับกลางคืน คนเดียว แทบสติแตก

คุณ magic... ดีใจจังที่รู้ว่า เคยเรียนที่จันทบุรี. ส่วนผม
ผูกพันธ์จันทบุรีมาก... คุณตาที่เป็นน้องคุณตาแท้ ๆ อยู่
ที่นั่นด้วยเป็น เจ้าของ โรงแรมชื่อจีน แต่ท่านไม่รู้จักผม
ผมไม่กล้าไปแสดงตัว. ตอนทำงานได้มาทำจันทบุรี
และไม่กี่ปีมานี้ ผมก็มาทำสวนที่ อ.แก่งหางแมวอีก

คุณพิ้งกี้....เรื่องจริงไม่ค่อยสนุก ลำบากมาก แต่พอเรา
มาอยู่ที่สบาย มีพร้อมทุกอย่างเกิดความ เซ็ง เลยนึกถึง
เรื่องเก่าเกิดความ "มัน" อยากไปอีก.

คุณดอกหญ้า...เนื้อกระต่ายนุ่ม แหยะ ๆ ควรย่างให้แห้ง
แล้วฉีก แกงอีกทีจึงจะอร่อยครับ คนไทยไม่ค่อยนิยม
ทานกัน คงเห็นดวงตา ชมภูใสแป๋วครับ. แต่พออยู่ใน
ป่ามัน อดอยากมากเลยต้องกินครับ.

คุณ jewnid... ขอบคุณที่อ่านแล้วสนุก อย่าไปเปรียบ
เทียบกับชั้นครูเลยครับ ของผมปลายขี้เล็บท่าน

คุณรักดี 09 ขอบคุณที่มาให้กำลังใจ ผมจะไปเยี่ยมบ่อย ๆ

คุณกระต่าย....ครับ ตอนบุกเบิกลำบากสุด ๆ เวลาขับ
รถเข้าทางใหม่ ทางเก่าน้ำมันท่วม. ขับได้นิดเดียวรถติด
หล่ม อยู่ในป่าคนเดียว มืด จนน่ากลัว หิว เปียก ต้องเอา
มีดเจาะปลากระป๋อง กินกับข้าวสารเหนียว ดิบ ๆ ให้หนัก
ท้อง แต่ไม่กล้ากินมาก มันจะอืดเต็มท้องครับ.

คุณกิ่งฟ้า...ผมชอบจบดื้อ ๆ ไม่หัวอ่อนหรอก 555 ครู
อย่าเอาหัวผมโขกกระดานนะ หัวผมมันช้าคิดอะไรไม่
ค่อยออก. เอ... เดินธุดงค์ที่ดอนอินทนนท์นี่ คงหนาว
มาก แต่เห็นว่าให้เอาผ้าหรือของไปไม่เกิน 5 กก. มันจะ
อุ่นเหรอครับ.

คุณเอ๋.... คราวนี้สะกดไม่ผิดแล้ว 555 ที่บ้านผมฝนก็ตก
อุตส่าห์ล้างรถเสียเอี่ยม วิ่งผ่านน้ำสกปรกเหมือนเดิม

คุณนุช...สบาย ๆ.... ยังครับ งดจ่าย ค่าแรง ก็ขอยา
แอสไพริน ก็ไม่ให้ แต่เวลากินแล้ว เลือดจะไหลคล่อง
สมองจะได้ลื่นไหลหรือเปล่าหนอ.

คุณนู๋ยู้....สวัสดีครับ อยากทานเค็ก ชาไทยสีเหลืองจัง

ป้าอิ๋ว.... ผมแสบตาเพราะตนเองทำสีดอกกรรณิการ์
จัดการเปลี่ยนให้นุ่มนวลขึ้นแล้วครับ.

อ้อ..อีตา ผจก.วิโรจน์ ซกมก น่าเกลียด แต่ผมเจอน้อง
สาวเขาไปเยี่ยมพี่ชาย เธอสวยยังกะคุณพิ้งกี้ ยังไงยังงั้น
นุ่งกระโปรงเอวเล็ก ใส่เสื้อแบบ วนิดาเลยแหละ. เวลา
ไปที่ป่า เธอจะไปเก็บ มุ้ง ผ้าห่มของพี่ชาย กับของผมซัก
แล้วต้ม ทำความสอาดเสียดี. จนพวกผมไม่กล้าทำซก
มกอีก.. ผมเคยถาม ว่าเป็นพี่น้องคลานตามกันเลยเหรอ
คิดว่า จะตอบว่าไม่ใช่ แต่กลับ ใช่...ไม่น่าเชื่อเลย อีตา
วิโรจน์ หน้าตายังกะลิง มีน้องสาวสวย ขาว ขนตางอน
อุ้ยน่ารักครับ.

คุณreception... เคยเดินป่าแบบนี้ด้วยเหรอ เห็นภาพ
ถ่ายห้องต่าง ๆ สวยเรียบเฉียบ ไม่น่าเชื่อจะลุยเป็น จะ
ประมาทไม่ได้เสียแล้ว แต่ลืมไปว่า ชอบปืนเหมือนกัน
มีปืนเข้าป่าแล้ว อุ่นใจครับ.

ขอบคุณและอนุโมทนาครับ ที่เอาบุญมาฝาก

คุณเกลือน้อย...เอ้ยหนึ่งกำ....คุณตุ๊กตากรุณามากครับ
ที่ช่วยอ่านจนครบ 3 ตอน. ผมเข้าไปชมภาพหงส์สี
ขาวท่ามกลางฟ้ากับ น้ำสีฟ้าสวย เอ้า ๆ เพื่อน ๆ ลอง
ไปดูนะครับ สวยมั๊ก มาก.

คุณแมวตัวเล็ก.... อ้ายเกยไปลงทุน ลงแรง ทำขิงที่แม่
ขะจาน ดูเหมือนจะปี 2531 ครับ. คิดแล้ว โอ้ยมันจริง ๆ
ตอนกลางคืนหิวข้าว มองลงพื้นล่าง ไกลลิบ แสงไฟ
กระพริบ ๆ สวย เหงา หนาวฝน.

เลยมีความผูกพันธ์มาก จึงเขียนเรื่อง"เที่ยวแม่ขะจาน"
ถ้าว่างลองเข้าไปอ่านนะครับ เขียนไปตอนแรกแล้วตอน
ที่สอง รอคิวอยู่ครับ.

คุณดาเลียร์....ระยะนี้ผมไม่ได้เที่ยว ต้องเข้า ออฟฟิศ
ทุกวัน รถติดมาก.. เลยเก็บเอาเรื่องเก่ามาปัดฝุ่น ใส่
ไข่ เติมน้ำปลา ให้รสพอทานได้ ให้เพื่อน ๆ อ่านก่อน.

น้อง ก๋า..... ทรงผมหมิงหมิง สุดยอด ยังกะ ลูกของ
ซามูไรพ่อลูกอ่อน น่ารักครับ

คุณต้นกล้า.... ย่อเรื่องยาวตั้งชั่วโมงครึ่ง ได้กระทัดรัด
เข้าใจง่าย.... คืนนั้นที่นั่งฟังธรรมะ อากาศดีจัง เย็นสบาย

คุณเอ๋.... กินข้าวต้มกลางวันเชียวเหรอ....ผมกินผัดสิ้น
คิด กับแกงบวชฟักทองปนเผือก อร่อย. พอทราบไหม
ครับว่าทำไม่ชื่อ "แกงบวช"

คุณ life.... ตัวทากเขาชอบผม แต่ผมไม่ชอบเขาเลย
เวลาเดินป่า ผมมักจะเดินเป็นคนแรก คนที่สองตามผม
เหรอ เจอทากมากกว่า สองข้างทางพุ่มไม้เล็กที่ผม
ผ่านไปก่อน ชูตัวสลอน... ยามได้ยินเสียงสั่นของใบ
ไม้กับเสียงเดินครับ.


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:08:39 น.  

 
โอ้...จันทบุรีบ้านฉันมันยังกันดารขนาดนั้นเชียวเหรอเนี่ย 55555
เคยแต่ผ่านไป ผ่านมาแถวหนองคล้า นายายอาม ยามเข้ากทม.
หรือไม่ก็ไปตจว.

บ้านอยู่ระหว่างน้ำตกพลิ้ว กับชายหาดแหลมสิงห์อ่ะค่ะ
เคยไปร่ำเรียนที่ราชภัฏเชียงใหม่มาสี่ปี อินกับเชียงใหม่มาก
ตอนนี้จบแล้วก็กลับมาทำงานที่บ้านเกิด
นานๆ ถึงจะได้กลับไปเยี่ยมเยือนเมืองเหนือ
เมื่อต้นพฤศจิกานี้ ก็เพิ่งไปดูงานที่สวนพฤกษศาสตร์แม่ริมมาค่ะ
ดีใจเหลือหลาย ได้กลับไปเชียงใหม่อีกครั้ง

ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆ มาเล่าสู่กันฟังนะคะ
ผ่านมาทางนี้ ก็บอกกล่าวกันบ้างนะ จะให้เก็บผลไม้ไปกินฟรีๆ
เอามั้ย


โดย: หกพันไมล์ วันที่: 24 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:58:50 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ไวน์กับสายน้ำ
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [?]





เขียนการเดินทาง
ด้านธรรมชาติ
จักรยานเสือภูเขา



หลังไมค์ครับ
Friends' blogs
[Add ไวน์กับสายน้ำ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.