^ ^ น้ อง แ ก ว ~~ เ ด อ ะ ซี รี่ ส์ Y(^_^)Y :: P a R t 18 ~ ~ ค ว า ม สุ ข ที่ ก ลิ้ ง ไ ด้ ^ ^
ออกจากหมู่บ้นสันติชล เราผ่านโป่งเดือดที่จะแวะ ..เพื่อไปสวนส้มธนาธร ตามแผนการท่องเที่ยวใหม่ ที่เปลี่ยนแผนอย่างรวดเร็ว เส้นทางที่ไป .. เป็นเส้นทางเดียวกับที่เราจะไปดอยอ่างขาง แต่เราไม่เลี้ยวขึ้นดอย ..เราตรงไปเพื่อไปอำเภอฝาง
ระยะทางที่อยู่ในความทรงจำของพี่ฮาผิดพลาด จากร้อยกว่าโลที่จำมา .. กลายเป็นว่าเราเดินทางไป-กลับรวมแล้วกว่า 300 กม. เรียกว่าอยู่บนรถกันยาวนาน และที่สำคัญ ด้วยระยะทางทั้งหมด .. เราไปไม่ถึงสวนส้ม .. ต่อให้ไปถึงก็เข้าไม่ได้ .. ป่านนี้คงปิดไปแล้ว
พี่เฮตัดสินใจโทรกลับไปหาพี่ไม่แต่ง บอกให้รู้ว่าเราจะกลับไปทานอาหารเย็นด้วย ให้เตรียมไว้เลย พี่เฮค่อนข้างกังวล กลัวว่าคุณแม่จะเหนื่อยเกินไป กับการเดินทางที่ (สามี) พาหลง ..ระยะทาง แต่คุณแม่ก็บอกว่าไม่เป็นไร .. ได้มาดูบรรยากาศเมืองฝางวันนี้ จากที่เคยมา .. นานมาแล้ว ฝางดูเจริญขึ้นเยอะ
ฉันเองก็รู้สึกอย่างนั้น .. ฉันเคยมาเมื่่อนานมาแล้ว ระยะเวลาที่เนิ่นนานมากขึ้น .. คือความเปลี่ยนแปลงที่เราได้สัมผัสในเวลาต่อมา ..
เมื่่อกลับมาถึงที่พัก อาหารมากมายรอเราอยู่ พี่ไม่แต่งเสกได้เร็วดีแท้
หลังจากเดินทางกันนานมาก หลายคนจึงปฏิเสธที่จะไปเที่ยวต่อ พี่เด่เด๊ที่จะขับรถให้ในวันพรุ่งนี้ขอพักด้วย
ฉัน พี่อุ่น พี่ฮา พี่เฮ เป็ดน้อย พี่เฉย และพี่ไม่แต่ง ออกไปหาอะไรดื่มกันอีกเล็กน้อยที่ Good View ดื่มกันไป คุยกันไป กับบรรยากาศสบายๆ
เช้่าวันใหม่ พี่ไม่แต่งมารอส่งพวกเราขึ้นรถ เป้าหมายของเราคือ ...ดอยอ่างขาง พี่เด่เด๊เตรียมเต้นท์ไว้ให้แล้ว พวกเราตั้งใจจะนอนเต้นท์กัน แต่พี่เด่เด๊เห็นว่าคุณแม่พี่อุ่นมาด้วย อาจจะรู้สึกไม่สบายกับการนอนเต้นท์ (คุณแม่ไม่ได้บ่นอะไร แต่พี่เด่เด๊คิดไปเอง) พี่เด่เด๊จึงหาที่พักให้ที่ .. บ้านพักอุทยาน ศูนย์ต้นน้ำแม่เฮียะ มีทั้งบ้าน และที่กางเต้นท์ให้ สนามค่อนข้างกว้าง ลูกลิงทั้งหลายสามารถวิ่งซนกันได้
แต่ก่อนที่จะไปถึงที่พัก .. เราเที่ยวของเราไปเรื่อยๆ ผ่านจุดไหนน่าเที่ยว เราก็แวะที่จุดนั้น
จุดที่เป็นโรงเตี๊ยมถ้ำงอบ พี่เฮบอกว่าที่นี่ขายพุทราลูกโตๆก็จะแวะซื้อ แต่เมื่อมาถึงไม่มีผลไม้อะไร .. วันที่เราไป เป็นช่วงที่ผลไม้เติบโต แต่ยังไม่ถึงช่วงที่จะนำมาวางขาย เพราะฉะนั้นเมื่อเราอยากทานอะไร เราจะผิดหวังเป็นระยะ .. เราต้องทำใจ
บนดอยต่างๆของภาคเหนือ ก่อนที่จะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวในวันนี้ ในอดีตเต็มไปด้วยปัญหายาเสพติด และกองกำลังติดอาวุธของชนกลุ่มน้อย รวมถึงเรื่องราวของชนกลุ่มต่างๆอีกมาก แต่ละที่ที่เราไป ..จึงเป็นร่องรอยของอดีตในรูปแบบต่างๆ ซึ่งจะว่าไปแล้วล้วนแต่น่าศึกษาอย่างจริงจัง
ณ เวลานี้ ..สำหรับฉัน ฉันเป็นแค่คนผ่านทางมาตามสถานที่ต่างๆ แต่ฉันไม่ได้มีความรู้อะไรมากมายนัก ฉันมีแต่ความสนใจ .. จึงได้ความรู้มาอย่างคนผ่านทางที่ไม่ลึกซึ้งอะไรนัก อย่างเช่นสถานที่บริเวณนี้ คนในพื้นที่บอกว่า .. แต่เดิมเป็นที่อยู่ของนายพลลี .. เราแวะเที่ยวได้
ฉันมาหาข้อมูลอ่านในภายหลัง เขาใจว่านายพลลีที่ว่า ควรจะเป็นนายพลหลี่เหวินฝาน อดีตทหารจีนกองพล 93 สังกัดพรรคก๊กมินตั๋ง ของนายพลเจียงไคเช็ค ...เอาไว้มีโอกาสไปเที่ยวใหม่ ค่อยหาข้อมูลอีกสักครั้ง สนใจ .. แต่เวลามีไม่มากพอ ก็ต้องเลยตามเลยไปก่อน
การท่องเที่ยวเป็นหมู่คณะ ทำให้เราใช้เวลากับสถานที่ต่างๆได้ไม่เต็มที่นัก ก็.. เป็นความสุขต่างๆแบบไปนั่นแหละ
ตลอดเส้นทาง... เพื่อนฝูงมาขวางทางเป็นระยะ เราก็ทักทายกันไปเรื่อย
เวลาที่เพื่อนทักทายข้างทาง พี่เด่เด๊ก็ทำเครื่องดับ รถชะงักกึก โชว์ความชำนาญในการขับรถขึ้นเขาเป็นระยะ
ประสบการณ์รถเสียบนเขา พวกเ้ราเคยผ่านกันมาแล้ว ถ้าวันนี้จะเป็นเช่นนั้นอีก เราก็ไม่หวั่น เพราะผู้หญิงจะทำอะไรกันได้ นอกจากให้พวกผู้ชายหาทางซ่อมรถ ผู้หญิงก็มีหน้าที่แค่วิ่งเล่นถ่ายรูปกันตามถนน รอเวลาที่จะไปต่อเท่านั้นเอง
แต่รอบนี้ .. ไม่มีอะไรให้ต้องตื่นเต้นแบบนั้น เป็ดน้อยบอกว่า .. "ว๊า .. อดถ่ายรูปเลย" พลังในการเป็นนางแบบของเธอไม่เคยลดน้อยลงมาเลย
มีจุดชมวิวให้เราได้แวะไปถ่ายรูปกันอีก .. ระหว่างที่จอดรถนั้น คนขับรถจากรถตู้อีกคัน เดินมาคุยกับพี่้เด่เด๊ เพราะเข้าใจว่าพี่เด่เด๊เป็นคนขับรถตู้เช่าเหมือนกัน เขามาถามทำนองว่าลูกทัวร์เป็นยังไงบ้าง แล้วไม่รอฟังคำตอบเล่าต่อเลย
"ลูกทัวร์ผมไม่ไหวเลย เป็นนักศึกษามาจากประเทศ... มันไม่อาบน้ำกันเลย จั๊กแร้เหม็นมาก"
พี่เด่เด๊เดินมาเล่าให้เราฟัง ตะแง๊วที่เกือบจะเดินตามหนุ่มน้อยรูปหล่อไปชะงักกึก หล่อแต่จั๊กแร้เหม็นก็ไม่ไหวน๊า
ก่อนจะขึ้นรถ .. เหล่านักศึกษาหนุ่มสาวหน้าตาดี เดินกลับมาเจอกับพวกเราที่กำลังจะขึ้นรถไปต่อ พวกเขายิ้มทักทายเราอย่างเป็นมิตร เราก็ยิ้มตอบ .. คนไทยยิ้มสวยอยู่แล้วนี่นา แต่ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่จุดซ่อนเร้น แล้วยิ้มหวานก็เปลี่ยนเป็นยิ้มแหย แหะ แหะ
ตลอดเส้นทาง .. บนเขา ถ้ามีพื้นที่ที่สามารถปลูกอะไรได้
เราจะเห็นผักมากมายตามข้างทาง เราจอดรถเพราะเห็นว่าดงกะหล่ำบริเวณนี้สวย ..น่าถ่ายรูป แต่พอเราลงจากรถ เราเลิกสนใจกะหล่ำเลย เพราะเจอสิ่งที่น่ารักกว่า
เราเห็นลูกอะไรบางอย่างวางอยู่ก็เข้าไปดู แม่ของเด็กๆที่ทำงานอยู่บอกว่า ลูกซาโยเต้ เอาไปผัดก็ได้ เอาไปต้มทานกับน้ำพริกก็ได้ แล้วทั้งกองนี้ ..ก็ให้เรามาด้วยมิตรภาพ ลองเอาไปกินกันนะ ..
เราได้ลูกซาโยเต้มา พุงพุงแบ่งปันขนมให้สองเด็กน้อย ฉันคิดว่า .. เราต่างก็มีความสุขล่ะ
พี่เด่เด๊บอกว่า ..ลูกซาโย้เต้ ก็ลูกของยอดฟักแม้วที่เราทานกันนั่นแหละ เราก็ อ้อ .. เดี๋ยวถ้าทำเมื่อไหร่ต้องลองทาน
จุดชมวิวอีกจุดที่เราแวะ โชว์ให้เห็นถึงถนนที่ลัดเลาะไปตามทางของเขา มนุษย์ช่างสร้างจริงๆ
ก่อนเดินต่อไป .. มีความน่ารักให้เราทักทายอีกแล้ว
เราเดินทางมาถึงด้านหน้าโครงการหลวง ที่เรียกชื่อเต็มๆว่า ..สถานีเกษตรหลวงอ่างขาง นับว่าเป็นจุดสุดท้ายที่รถจะไปต่อ ถ้าไม่แวะเข้าโครงการหลวง
ใครที่จะพักตามรีสอร์ทต่างๆก็เลือกได้ หรือจะแวะรับประทานอาหาร ซื้อของฝาก ทำได้ทุกอย่าง .. เป้าหมายของพวกเรา คือเข้าไปชมบรรยากาศด้านใน ก่อนไปก็เดินเล่นกันเล็กน้อย และแวะทานอาหารที่ร้านถิง ถิง เป็นอาหารจีน ไม่ต่างจากหมู่บ้านสันติชล
สินค้าประเภทของตากแห้ง ของแช่อิ่มมีเยอะเชียว แต่ว่าพวกเราชิมอิ่มก่อนซื้อไปทานเล่น
เสื้อยืด .. สินค้าที่ระลึกก็มีขายไม่ต่างจากที่ปาย แต่ปริมาณน้อยกว่ากันมากๆ .. เสื้อยืดดอยอ่างขางจึงดูน่าสนใจทีเดียว
ภาพน่ารักแบบนี้ มีกระจายอยู่ทั่วพื้นที่
ก่อ่นเข้าโครงการหลวง เราซื้อหมวกหัว stitch 4 ใบ ถ้าวันนั้นใครเห็นแกงค์ stitch อาละวาดอยู่ในโครงการหลวง ก็พวกเรานี่เอง
ที่มันกว้าง .. ไม่เพียงแต่วิ่งไป วิ่งมา ยังกลิ้งไปกลิ้งมาอีกด้วย
ความสุขที่กลิ้งได้ เป็นอย่างนี้นี่แหละ ..
กระซิบ 1 : ว่าแล้ว กระโดดขึ้นเตียง กลิ้งดีกว่า ..
กระซิบ 2 :ซีรี่ย์เรื่องนี้ .. เขียนเพื่อความบันเทิง ภาษาที่ใช้ ถ้า .. ไม่สุภาพ ..ก็นะ .. มันไม่เพราะ ..ก็แค่นั้น .. ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยสำหรับ เดอะแกงค์ที่ไปด้วยกัน .. เพราะผู้เขียนได้กำจัดผู้ที่เกี่ยวข้อง ให้ .. ไม่ต้องเกี่ยวข้อง กระทั่งเหลือตัวละครหลักแค่ 12 คนบนรถตู้ (พวกนายจะเข้าใจไหมว่า..ถ้าเขียนเรื่องจริงทั้งหมด ผู้เขียน .. ไม่มีปัญญา) ชื่อตัวละครทั้งหมด .. ไม่มีอยู่จริง .. แต่เรื่องทั้งหมด.. คือการเดินทางช่วงวันที่ 20-26 พย. 53 ทริป :: นครศรีธรรมราช-สุโขทัย-เชียงใหม่-แม่ฮ่องสอน
ภาพทั้งหมด .. จาก 6 กล้อง ..ใครถ่ายบ้าง .. คนถ่ายเท่านั้นที่จะรู้ ถ้าเป็นรูปหมู่ .. คนที่หายไปคือคนถ่าย แต่ภาพบุคคลไม่ได้รับอนุญาตให้มีส่วนร่วมในซีรี่ส์เรื่องนี้ ผู้เขียนก็ .. ไม่เห็นจะง้อ ..
ความทรงจำดีดีมีไว้เก็บ .. ไปเที่ยวกับดี.นะคะ :)
Create Date : 09 มกราคม 2554 |
|
48 comments |
Last Update : 9 มกราคม 2554 12:30:23 น. |
Counter : 2850 Pageviews. |
|
|
|
ได้ขึ้นดอยด้วยอาการเมาเล็กน้อยถึงปานกลาง
สินค้าผลไม้อบแห้งต่างๆ
ดูแล้วๆไม่ต่างกับที่ตลาดกิมหยงหาดใหญ่เลย
เพียงแต่ที่นี่วางขายในเมืองไม่มีต้นไม้ธรรมชาติให้เห็น
แต่เชื่อว่าอร่อยไม่แพ้กัน