ม๊าเห็นผมลงมาทั้งชุดนอน ก็ถามว่าทำไม หิวแล้วเหรอ ผมรีบบอกว่า ไม่ใช่ ผมอยากมาช่วยเตรียมอาหารเช้า เข็มยังหลับอยู่ ผมเลยไม่อยากใช้ห้องน้ำ กลัวเขาตื่น ม๊าพยักหน้ารับรู้ แล้วก็บอกผมว่า จริงๆ ก็ไม่ได้ทำอะไรนะ ซื้อโจ๊กมาแล้ว ม๊าแค่จะซอยขิงใส่ เพราะขิงเขาน่าจะซื้อจากตลาด พวกนั้นแช่อะไรไม่รู้ ฟอกจนขาว ผมก็เลยอาสาช่วยปอกเปลือก แล้วก็ซอยขิงเป็นเส้นบางยาว ไว้โรยหน้าโจ๊ก ม๊าบอกให้ซอยให้หมดเลย เพราะป๊าชอบ ผมถามม๊าว่า เข็มชอบกินโจ๊กรึเปล่า ตอนไปค้างกับผม เข็มซื้อมากินบ่อย แต่ผมไม่รู้ว่า เพราะเขาชอบ หรือเพราะว่า มันเป็นอย่างเดียว ที่เขาพอกินได้ ม๊าหัวเราะ บอกว่า เข็มชอบกินโจ๊ก ตอนเด็กๆ ถ้าอยากกินไข่ดาวไส้กรอก เขาโดนม๊าบังคับให้กินผัก แต่ถ้าเป็นโจ๊ก ไม่ต้องมีผัก ก็เลยชอบ ม๊าเอาไข่มาล้าง แล้วเอาลงหม้อทำไข่ลวก ม๊าหันมาถามว่า คนละ 2 พอมั้ย  ผมรู้ว่าม๊าหยอกอีกแล้ว ได้แต่ยิ้มเขินๆ บอกว่า พอแล้วครับ แต่เผื่อให้เข็มอีกฟองก็ได้ครับ เข็มน่าจะเหนื่อยกว่าผม ม๊าหัวเราะชอบใจ แล้วก็หย่อนไข่ลงหม้ออีกฟอง

ม๊าถามผมว่า อึดอัดบ้างมั้ย เข็มบอกม๊าบ่อยๆ ว่า เขาหวงผม แล้วม๊าก็เล่าให้ฟังว่า ตอนแต่งงานใหม่ๆ ป๊าหวงม๊ามาก โทร.มาเช็ควันละหลายรอบ ทั้งที่ม๊าไม่ได้ทำงาน ก็อยู่บ้านทั้งวันอยู่แล้ว ป๊าก็ยังไม่ไว้ใจ กลัวม๊าไปไหนกับใครแล้วไม่บอก  จนม๊าโมโห ต่อว่าป๊าว่า ม๊าแต่งงานด้วยก็เพราะรัก อยากอยู่ด้วย แต่ถ้าไม่ไว้ใจกันแบบนี้ ก็มาหย่ากันเลย ป๊าถึงได้ยอม ม๊าใช้คำว่า อยู่ในความสงบ ม๊าบอกว่า แรกๆ ก็เข้าใจความรู้สึกป๊า แต่นานเข้า ม๊าก็ไม่ไหว ม๊าพูดขำๆ ว่า บางทีกำลังเบ่งอยู่เลย เสียงโทรศัพท์ดัง นั่งต่อไม่ได้ แทบจะท้องผูก ม๊าเล่าต่อว่า ม๊าอยู่กับพ่อแม่มาตลอด เพิ่งแยกมาอยู่กันเองตอนแต่งงาน ป๊าก็ไม่รู้ว่าม๊าอยู่บ้านจริงๆ หรือแอบไปไหนกับใครหรือเปล่า แล้วก็ไม่รู้จะถามใครด้วย ก็เลยวุ่นวายไปหมด ผมถามม๊าว่า ก่อนแต่งงาน ป๊าไม่ได้เป็นแบบนี้เหรอครับ ม๊าหัวเราะอีก ตอบผมว่า ก็เป็นแหละ แต่ม๊าไม่ค่อยรู้สึก ตอนนั้น ยังอยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่ ป๊าเขาก็โทร.ถามกับคนที่บ้านว่าม๊าอยู่บ้านมั้ย ถึงบ้านรึยัง ตอนนั้นดีใจด้วยซ้ำนะว่าป๊าเป็นห่วงตลอด แต่พอมาอยู่ด้วยกันแล้วยังทำเหมือนเดิม สำหรับม๊ามันก็เยอะไป ม๊ายิ้มๆ บอกผมต่อว่า แต่พอได้คุยกัน เคลียร์กัน ถึงได้ดีขึ้น  ผมฟังแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ พูดกับม๊าว่า จะอยู่กันได้นานๆ นี่ ก็ยากเหมือนกันนะครับ ม๊าหัวเราะ ตอบผมว่า ก็ใช่น่ะสิ ยิ่งถ้าไม่คุยกันก็ยิ่งยาก ก็ดูสิ จอมเห็นเข็มกินโจ๊กบ่อยๆ ยังไม่รู้เลยว่า เพราะอะไร ถ้าอึดอัดใจก็ต้องบอกกัน อย่าไปตามใจเขามาก ผมรู้สึกว่าม๊าคงจะกังวลจริงๆ ผมตอบเรื่อยๆ ว่า ตอนนี้ผมโอเค เข็มดูจากมือถือได้อยู่แล้วว่าผมอยู่ไหน ผมจะไปไหน ก็แค่บอกทิ้งไว้ในไลน์ เขาจะได้ไม่คิดว่าผมแอบไปทำอะไรไม่บอกเขา ม๊าช้อนไข่ขึ้นจากหม้อ ลงแช่ในถ้วยน้ำเย็น พูดไปหัวเราะไปว่า ถ้าติดกล้องไว้กับตัวจอมได้ คงทำไปแล้วมั้ง ผมซอยขิงเสร็จแล้ว ม๊าบอกให้เอาใส่ชามกระเบื้องมีฝา ใส่ที่คีบเล็กๆ ลงไปด้วย ผมบอกม๊าตอนช่วยยกชามไข่กับชามขิงไปวางรอที่โต๊ะกินข้าวว่า เข็มขอโหลดแอปดูกล้องที่ร้านไปแล้วครับ ถ้าผมอยู่ที่ร้าน เข็มก็ส่องได้ตลอด ม๊าหัวเราะดังลั่น แล้วยิ่งหัวเราะหนักขึ้นไปอีก ตอนได้ยินเสียงเข็มดังมาก่อนตัวว่า ม๊าครับ เห็นจอมมั้ย จอมหาย

คราวหน้า ผมจะเขียนโน๊ตบอกไว้ว่าผมลงมาข้างล่าง เข็มจะได้ไม่ต้องอายม๊าจนหน้าแดงแบบนี้

ผมเปิดประตูร้านเข้าไป ก็เห็นโจกับพคุยกันอีกแล้ว ตาพีเป็นประกายวิบวับ ใครก็ต้องดูออกว่าพีกำลังมีความสุข ผมไม่ชอบใจก็ไม่รู้จะทำยังไง ถึงเข็มจะบอกว่าโจไม่ใช่ 18 มงกุฎ ไม่เคยมีประวัติหลอกเงินใคร ไม่เจ้าชู้ แต่การที่เขาพร้อมจะเลิกทันทีที่รู้สึกว่าความสัมพันธ์มันจริงจังเกินไป มันก็มากเกินไปสำหรับเด็กอย่างพี ผมไม่อยากเห็นเขาเสียใจเลย ผมพยายามปลอบใจตัวเองว่า พีอาจทำให้โจเปลี่ยนความคิดได้ แต่อีกใจหนึ่ง ผมไม่ได้เชื่อแบบนั้นเลย ยิ่งเห็นสายตาโจวันนี้ ยิ่งทำให้รู้สึกว่า ไม่มีทางเชื่อได้เลย

ผมพยายามบอกตัวเองให้ทำตามที่เข็มบอก ผมไม่ควรเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวเขา ถ้าเจ้าตัวเขาไม่ได้อยากให้ผมเข้าไปยุ่ง มันยาก แต่ผมก็ต้องทำ ผมละความสนใจจาก 2 คนนั้น ไปหาเข็มฉีดยาที่อยู่ที่เคาน์เตอร์ พอนึกถึงเรื่องเมื่อวานแล้ว ผมก็อยากยิ้มให้เข็มฉีดยาขึ้นมาเป็นครั้งแรก เข็มใส่ใจ เข้าใจ และน่ารักกับผมมากๆ ผมไม่ได้พูดอะไร แต่เข็มก็รู้ว่าผมเครียดจนกินไม่ลง แม้แต่ไอติมที่ผมชอบมาก เขาเอาใจผมด้วยการบอกว่า เขาจะไม่บังคับให้ผมจับเข็มฉีดยา แล้วเข้มก็ทำตามนั้นจริงๆ เขาบอกให้ผมรอหน้าห้องก่อน พอผมเข้าไป ในห้องนอนเข็มก็ไม่มีเข็มฉีดยาวางให้ผมเห็นแล้ว ไม่ว่าจะตรงไหน ผมจูบแก้มเข็มเป็นการขอบคุณ แต่เขาอยากได้มากกว่านั้น อันที่จริง ถ้าผมไม่ยั่วเข็ม เขาก็คงไม่จัดกับผมขนาดนี้ แต่เขามีความสุข ผมก็มีความสุข  เราเสร็จกันแล้ว  แต่เข็มก็น่ารักสม่ำเสมอ  ไม่เคยทำแบบพอใจแล้วก็จากไป  เมื่อคืน  เขาปล่อยให้ผมนอนพิงอกเปลือยเปล่าของเขา  จับของเขาเล่น  ผมไม่รู้ว่าเข็มรู้สึกยังไง  ผมรู้แต่ว่า  ผมชอบ  และแอบภูมิใจอยู่ลึกๆว่า  เข็มไว้ใจผม  ส่วนนั้นมันบอบบาง  แค่ผมบีบแรง  เขาจะเจ็บ จุก หายใจไม่ออก  ลุกไม่ไหว  แต่เข็มไม่กลัว  ไม่ห้าม  เพราะผมเป็น ที่รัก รึเปล่านะ

เข็มถ่ายรูปสูทส่งมาให้ดู เขาบอกว่าเลือกชุดนี้ให้ผมใส่ไปงานกับอาม่า ผมตอบ OK ไป เพราะไม่อยากวุ่นวายมาก เข็มรู้จักงานแบบนี้มากกว่าผม เขาคงรู้ว่าชุดแบบไหนเหมาะกับงานแบบนี้ ผมอยากไปดูละครเวทีเรื่องนี้ ตั้งแต่เห็นข่าววันเปิดตัวโปรเจคท์แล้ว แต่ผมก็ไม่ได้อยากไปรอบกาล่า ไม่อยากไปอยู่ในที่เดียวกับคุณหญิงคุณนาย คุณชายทั้งหลาย ที่พร้อมจะยกตัวเองให้สูง แล้วกดผมให้ต่ำอยู่ตลอดเวลา แต่ผมก็แพ้เข็ม เพราะคำพูดของเขา เขาบอกว่า คุณเป็นคู่หมั้นของผม อีกหน่อยก็จะเป็นครอบครัวของผม ยังไงก็ต้องเจอคนพวกนั้น ผมไม่ใส่ใจประโยคสุดท้ายแล้ว ในใจผมมีแต่ ครอบครัวของผม ผมวูบวาบ ผีเสื้อนับร้อยบินอยู่ในท้อง ผมรู้สึกเหมือนถูกเข็มขอแต่งงาน ถ้าเข็มขอแต่งงาน..

คุณจุั๊มพ์มาอีกแล้ว หลังจากหายไปหลายวัน มาถึงก็มาทักผมที่เคาน์เตอร์ว่า ผมติดงาน มาไม่ได้เลย คิดถึงผมมั้ย ผมมองเขา ตอบตรงๆ ว่า ไม่ครับ นั่งก่อนมั้ยครับ เดี๋ยวผมไปรับออเดอร์ คุณจั๊มพ์หน้าแดง แต่คงเพราะอายมากกว่าเขิน เขาถอยไปหาโต๊ะนั่ง พอผมตามไป เขาก็ถามว่า เข็มมันบอกจอมรึยัง ว่าผมอยากให้จอมไปเที่ยวด้วยกัน ผมนึกอยากถอนหายใจแรงๆ ให้กับความพยายามของเขา แต่ก็ไม่ได้ทำ ในร้านมีลูกค้าอีกหลายคน เขาคงไม่เข้าใจว่าทำไม ผมถึงแสดงอาการไม่มีมารยาทใส่ลูกค้าแบบนั้น ผมตอบเรียบๆ ว่า เข็มบอกว่า เพื่อนๆ นัดกันไปเที่ยว เข็มอยากให้ผมไปเที่ยวกับเขา สั่งอาหารเลยมั้ยครับ ท่าทางคุณจั๊มพ์ดูหงุดหงิดขึ้นมาอีก เขาคงอยากได้ยินว่า เรา 2 คนทะเลาะกัน มีปัญหากัน หรือไม่ก็แสดงอาการรับรู้การเชิญชวนของเขา ผมยังทำหน้าที่ของผมต่อ แนะนำเมนูขายดีของร้าน ไม่ใส่ใจท่าทีของเขา ผมหวังว่า เขาจะรู้เสียที ว่าที่ทำอยู่มันไม่มีประโยชน์ หรือผมควรจะบอกเข็ม แต่ว่า ผมเป็นคนบอกเข็มเองว่า ผมมั่นใจในความหนักแน่นของตัวเอง ใครจะเข้ามา ก็ไม่ทำให้ผมหวั่นไหวได้แล้ว มันก็ไม่จำเป็นจะต้องให้เข็มไปจัดการอะไร.

คุณจั๊มพ์กินข้าวเสร็จแล้ว ก็กลับไปแบบเงียบๆ ไม่พยายามพูดอะไรกับผมอีก ผมคิดว่าไม่มีอะไรแล้ว แต่พอตอนค่ำ เข็มเอาสูทมาให้ เขาถามผมว่า จั๊มพ์มาเหรอ คุยอะไรกัน ผมตอบว่า ไม่ได้คุย ผมไม่อยากคุยด้วย คุณจั๊มพ์อยากให้ผมนอกใจคุณตลอด เข็มฟังแล้วก็หัวเราะ จับมือผมมาดู ไล่คลึงไปทีละนิ้ว แล้วไปหยุดอยู่ที่นิ้วกลาง ที่ผมใส่แหวนแทนใจของเขาอยู่ เข็มพูดไปด้วยว่า อือ มันงี่เง่า วันนี้มาฟ้องผมว่าคุณไม่ใส่แหวนหมั้น ถามว่าผมรู้หรือเปล่า ว่าพอพ้นสายตาผม คุณก็ทำตัวเป็นโสด ผมมองหน้าเข็ม แล้วเราก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน เข็มส่งกล่องแหวนให้ผม พูดต่อว่า ผมด่ามันไปแล้วนะ อยากยุให้เรามีปัญหา แต่ไม่ดูให้ดีก่อน วันงานคุณใส่แหวนอากงไปด้วยนะ ไม่งั้นเดี๋ยวอาม่างอน ผมรับมาเก็บใส่ลิ้นชักแล้วล็อคกุญแจ ผมเอาแหวนไปฝากให้เข็มเก็บอยู่นานแล้ว เพราะถ้าใส่ไว้ แล้วต้องล้างแก้วล้างถ้วยทุกวัน เพชรคงหมอง หรืออาจจะหลุดจากตัวเรือนไปเลยก็ได้ คุณจัมพ์ไม่รู้หรอกว่า แหวนทองเรียบๆ ดูเหมือนของราคาถูกๆ นี่ต่างหากที่เข็มจะโกรธ ถ้าผมไม่ใส่

เข็มจะเรียกช่างแต่งหน้าทำผมมาให้ แต่ผมขอทำเอง จ้างเขามาทีตั้งหลายพัน ผมเสียดายเงิน เข็มบอกว่าเงินเขา เขาเต็มใจจ่าย ไม่ได้ให้ผมจ่าเอง ผมนึกถึงที่เข็มพูดเมื่อวันก่อน ผมพูดขำๆ ว่า เงินคุณ อีกหน่อย ก็เป็นเงินผม ใช้เงินคุณ ก็เหมือนใช้เงินตัวเอง ไม่เอาล่ะ ผมเสียดาย เข็มยิ้มแก้มปริ โยกหัวผมเบาๆ แล้วก็บอกว่า ตามใจครับ คุณแฟน แต่งให้หล่อๆแล้วกัน อย่าลืมนะ  คุณควงผู้หญิงสวยมากไปงาน

จริงๆ ผมไม่อยากไปกับอาม่าแค่ 2 คนเลย แต่เข็มไปด้วยไม่ได้เพราะติดงาน ตอนเช้าเขาแวะเอานาฬิกากับรองเท้ามาให้ กำชับผมให้เตรียมตัวให้เสร็จก่อนสิบโมงเช้า จะได้ทันรถมารับ ละครเริ่มเล่นตอนบ่าย แต่จะมีงานแถลงข่าวก่อน เข็มบอกให้ผมกินข้าวไปเลย เพราะในงานน่าจะมีแค่ของว่าง ผมพยักหน้ารับ แล้วถามเข็มว่า มีอะไรอีกมั้ย เข็มตอบว่า มี แล้วเข้ามาลูบแก้มผม พูดกับผมว่า ดูแลตัวเองดีๆ วันนี้นักข่าวเยอะ คอยอยู่กับอาม่าไว้นะ ถึงบ้านแล้วโทร.หาผมด้วย

ผมยิ้มให้เข็มเบาๆ ผมไม่แน่ใจเลยว่าจะดูแลตัวเองให้ดีได้ตามที่เข็มบอกมั้ย ผมไม่อยากไปอยู่ในที่นั้น แต่ถ้าผมรัก อยากเป็นครอบครัวของเข็ม ผมจะอยู่ในเซฟโซนของตัวเองตลอดไปก็ไม่ได้ ผมไม่มีทางเลือก

อาม่าแต่งตัวมาแบบสวยสง่ามาก จนผมไม่แน่ใจว่า ตัวเองแต่งตัวมาโอเคแล้วหรือเปล่า แต่อาม่าก็ชมว่า หล่อมาก ทำหน้าดีๆ เดินตัวตรงๆ ผมจะเดินตามหลัง แต่อาม่าพูดว่า เธอไม่ใช่ผู้ติดตามนะ แล้วก็ถอยหลังมาก้าวหนึ่ง มายืนอยู่ข้างๆ จับศอกผม แล้วถามว่า พร้อมรึยัง ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนตอบว่า พร้อมครับ อาม่าเลื่อนมือมาควงแขนผม แล้วก็พูดว่า งั้นก็ไปกัน

อาม่าแนะนำผมกับทุกคนที่มาทักว่า ผมเป็นหลาน มีแค่คนที่ดูน่าจะสนิทกับอาม่า หรือคนที่ถามต่อ อาม่าถึงบอกว่าผมเป็นคู่หมั้นของเข็ม ผมไม่สบายใจที่จะอยู่ตรงนี้เลย ผมไม่ชอบสายตาทุกคนที่มองมา ไม่มีใครเป็นมิตร ถ้าไม่ใช่แววตาแปลกๆ มันก็เป็นสายตาทึ่งระคนเหยียดหยาม ผมไม่รู้ว่าพวกเขาทำได้ยังไง ที่หยุดสายตาแบบนั้นไว้ที่ผม แล้วก็ละลายมันหายกลายเป็นสายตาอ่อนหวานตอนที่มองอาม่า ผมยังยิ้มทั้งที่รู้สึกว่าฝืนเต็มที แต่อาม่าไม่ปล่อยมือจากแบนผม ก็คงเพราะท่าทีนี้ของอาม่า ถึงได้ไม่มีใครพูดอะไร ได้แค่มอง

อาม่าทำผมแปลกใจ เพราะไม่คิดว่าอาม่าจะใส่ใจผมขนาดนั้น ตอนโทร.มานัดเวลาที่จะให้รถมารับผม อาม่าก็แค่บอกว่า แต่งตัวหล่อๆ ไปดูละครเวทีเป็นเพื่อนอาม่าหน่อย แต่ท่ามกลางคนที่อยู่รอบตัว อาม่าหันมาถามผมว่า เบื่อรึเปล่า ไปหาของว่างกินกันดีกว่า ผมมองดูรอบๆ หลายคนน่าจะเป็นเพื่อนอาม่า แล้วผมว่า อาม่าน่าจะอยากคุยกับเพื่อน แต่ก็คงสงสาร ที่ทุกคนทำเหมือนผมไม่มีตัวตน พูดหยาบๆ ก็คือ ไม่เห็นหัวผม ผมบอกอาม่าว่า เดี๋ยวผมไปตักมาให้ดีกว่า อาม่าจะได้ไม่ต้องเดิน มีใครอยากได้อะไรมั้ยครับ ผมจะยกมาให้ ทุกคนพากันเงียบ มีแต่อาม่าที่ลูบแขนผม แล้วพูดว่า ขอบใจนะ

ของว่างในงานวันนี้ หน้าตาสวยสมกับความสวยหรูของงาน มีขนมไทยหลายอย่างที่ผมไม่ค่อยได้เห็น อย่างช่อม่วง ขนมจีบไทย ที่อยู่ฟากของคาว ฟากของหวาน ผมชอบวุ้นผลไม้ที่หยอดมาในแก้วชอต สีเขียวเหลืองแดงในแก้ว ทำให้ดูสดชื่น สดใสมาก ผมถ่ายรูปขนม ไลน์การจัดวางจาน การจัดเรียงอาหารในจานในถาด เก็บไว้ดูเผื่อเอาไปใช้กับงานของผม ได้ reference กลับไปบ้าง ถือว่าผมได้มาเปิดหูเปิดตา ถึงสภาพแวดล้อมจะน่าเบื่อไปหน่อย ก็ช่างมันเถอะ

ผมยกของว่างไปให้อาม่า แล้วขอตัวไปเข้าห้องน้ำ อาม่ามองผมอย่างเข้าใจ พูดกับผมว่า ไปเดินเล่นดูงานเขาก็ได้นะ ตามสบาย มีอะไร เดี๋ยวอาม่าโทร.ตาม ผมยิ้มรับ ขอบคุณอาม่า ไปเข้าห้องน้ำ แล้วก็ออกมาเดินดูบริเวณงาน ที่จัดคล้ายๆ นิทรรศการศิลปะ มีสแตนดี้รูปนักแสดง ทั้งแบบเต็มตัว และแบบเจาะช่องเฉพาะตรงใบหน้า ให้เราเอาหน้าเราเข้าไปแทน มีรูปภาพประกอบคำอธิบาย ที่มาของแรงบันดาลใจในการสร้างละครเวทีเรื่องนี้ ผมกำลังเดินดูเพลินๆ ก็ได้ยินเสียงดังวี๊ด พร้อมเสียงพูดดังลั่นว่า แกมันเป็นโอเมกานี่ เข้ามาในงานได้ยังไง

ผมหันไปตามเสียง สายตาดุดันของผู้หญิงคนนั้น จ้องมองมาที่ผม คนที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้น หยุดนิ่งยังกับโดนกด Pause ไว้ ผมล้วงกระเป๋าเสื้อ หยิบบัตรเชิญที่อาม่าให้ผมเก็บไว้ ยังกับรู้ว่า ผมจะต้องเจอสถานการณ์แบบนี้ ผมหยิบบัตรออกจากซอง ยื่นไปให้เธอเห็นชัดๆ พูดเรียบๆ ว่า ผมมีบัตรเชิญ แล้วที่นี่ก็ไม่มีป้ายห้ามเข้า ผู้หญิงคนนั้นดูเดือดดาลหนักกว่าเดิม พอๆ กับเสียงที่ทั้งแรงทั้งดังขึ้นมาอีกว่า คิดว่าใส่เสื้อผ้าดีๆ ใส่เครื่องประดับหรูๆ มาแล้วแกจะเป็นคนระดับเดียวกับพวกฉันได้หรือไง ไอ้คนชั้นต่ำ

ผมเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง กำมือตัวเองแน่นจนเจ็บ ผมเพิ่งพูดกับเข็มไปว่า ถ้าเจอคนดูถูกผมอีก ผมจะต่อย เพราะผมมีเขาคอยปกป้องอยู่แล้ว ผมกำลังคิดว่า ถ้าผมทำจริงๆ เข็มจะโกรธผมมากมั้ย ชื่อเสียงของครอบครัวเขากับความรู้สึกของผม เขาจะแคร์อะไรมากกว่า คนที่นิ่งอยู่เมื่อครู่นี้ เริ่มจัดกลุ่มซุบซิบกัน มีคนยกมือถือขึ้นมา คงกำลังถ่ายคลิป มีแสงแฟลชวูบวาบเข้าตาผม ผมเป็นเด็กดีของพ่อ เป็นคนดีของแม่ เป็นที่รักของเข็ม ผมจะไม่แพ้ให้กับคำพูดหยาบๆ แค่ไม่กี่คำนั่น ผมก้าวเท้าเข้าไปหา กำลังจะพูดว่า ผมมาดูละคร ไม่ได้มาดูปาหี่ ผมก็ได้ยินเสียงอาม่าดังมาก่อนว่า หลานฉันเขาไม่อยากไปอยู่ชั้นเดียวกับคนอย่างเธอหรอก นี่ไง สินี คู่หมั้นของเข็มขาว เขารับงานจัดของว่างตามงานเลี้ยง ผมรู้สึกเหมือนมีคนมาดึงผมขึ้นจากน้ำ แล้วก็ผลักตกเหวแทบจะทันทีที่เห็นหน้า คุณสินี เขาหันไปพูดกับอาม่าว่า คนนี้น่ะเหรอ เธอ จำฉันได้มั้ย ผมนึกอยากหายตัวออกไปจากตรงนั้นจริงๆ ยื่นเท้ามาแทบจะชนหน้าผม ทำไมจะจำไม่ได้ แต่ผมไม่สามารถเสียมารยาทได้ ผมยกมือไหว้ แล้วผมก็รู้สึกเหวอ ทำอะไรต่อไม่ถูก เพราะได้ยินคุณสินีพูดต่อว่า วันนั้น ขอบใจมากนะ แล้วก็ขอโทษด้วย พอดีวันนั้นอารมณ์เสียไปหน่อย ลูกหลานเขาไปกับเพื่อนเขากันหมด ไม่มีใครสนใจคนแก่เลยสักคน ไป ไป เธอรับงานแบบไหนบ้าง ไปคุยกันหน่อย แล้วก็เดินมายืนข้างผม อีกข้างก็เป็นอาม่า เราเดินผ่านหน้าผู้หญิงคนนั้น ซึ่งยืนตัวแข็งอยู่กับที่  พูดลอดไรฟันออกมาว่า สกปรก

อาม่าดึงแขนผมให้หยุดเดิน หยิบขวดสเปรย์จากกระเป๋าถือ ฉีดใส่ผู้หญิงคนนั้น เธออุทานด้วยความตกใจ แล้วก็ร้องยังกับโดนน้ำกรด อาม่าปรายตามองพร้อมกับพูดว่า อย่าดิ้นขนาดนั้นเลย แค่น้ำแร่ ไม่ใช่น้ำมนต์

ผมเล่าเรื่องนี้ให้เข็มฟัง  เข็มหัวเราะร่วน  บอกว่า อาม่าแน่นอนมาก  แล้วก็ถามผมว่า  ผมโอเคมั้ย  เขาเห็นคลิปแล้ว  ผมตอบเข็มว่า  ผมไม่เป็นไร  ผมไม่ควรเอามาคิด  อาม่าพูดถูก  ผมไม่อยากอยู่ชั้นเดียวกับคนแบบนั้น  ผมดีพอสำหรับคนที่เข้าใจผมอยู่แล้ว ใช่มั้ย  เข็มยิ้มนุ่มนวลให้ผม  ตอบผมว่า ดีที่สุดเลย  ผมยิ้มตอบเข็ม ถึงจะคาดได้ว่าเขาจะตอบแบบนี้  ผมก็ยังชื่นใจอยู่ดี  เข็มพูดต่อว่า  เตรียมของไว้เลยนะ  พรุ่งนี้ผมไปรับ  มาแพคกระเป๋าที่นี่นะ  ไปนอนได้แล้ว  ฝันดีครับ

ผมกดวางสาย ยิ้มให้หมอนว่างข้างตัว  ผมว่า ถ้าม๊าได้เห็นสายตา ได้ยินน้ำเสียง ที่เข็มใช้เวลาสั่งผม ม๊าก็น่าจะเข้าใจ ว่าทำไมผมถึงยอมทำตามเข็มตลอด 

เข็มแอบไปซื้อเสื้อคู่มาไม่บอกผม เขาเตรียมไว้ใส่วันไป ให้ผมแพคอีกคู่หนึ่งลงกระเป๋าเอาไว้ใส่วันกลับ ผมบอกเข็มว่าผมเคยอยากซื้อ แต่กลัวเขาไม่ใส่ เข็มหัวเราะ ท่าทางอารมณ์ดีมาก บอกผมว่า ปกติก็คงไม่ใส่  ผมแค่อยากยั่วจั๊มพ์ ชอบมายุ่งกับเรา ให้มันอิจฉาให้ตายไปเลย

คุณจั๊มพ์ดูจะอิจฉาจริงๆ อย่างที่เข็มบอก ผิดกับเพื่อนคนอื่นที่พากันแซวว่า หวงหนักเลยนะมึง เพราะเสื้อที่เข็มเลือกมา ด้านหน้า มีคำว่า No Entry ด้านหลังมีคำว่า No Touch

เพื่อนเข็มไม่มีใครพาแฟนมาสักคน ทุกคนบอกว่า สาวๆ กลัวร้อน แล้วก็ไม่อยากเฝ้าคนเมา เข็มพูดกับผมตอนเข้าห้องพักว่า ก็ดีแล้วนะ คุณจะได้อ่านหนังสือสบายๆ ไม่มีใครมากวน เข็มเปลี่ยนเสื้อเตรียมจะไปลุยแล้ว ผมถามว่า ทาครีมกันแดดหรือยัง เข็มทำไม่รู้ไม่ชี้ แล้วก็พูดว่า แป๊บเดียวเอง ผมบอกให้เข็มนั่ง เดี๋ยวผมทาครีมให้ ไม่งั้น ถ้าแดงลอกมา ผมก็ต้องทาครีมให้อยู่ดี เข็มถอนหายใจเบาๆ ปล่อยให้ผมทาครีมที่หน้าให้ พูดกับผมว่า รีสอร์ทเขามีหลายโซน ถ้าไม่กลัวร้อนก็ออกไปเดินดูอะไรเล่นก็ได้ แต่อย่าเลย 5 โมงนะ ผมกลับมาไม่เจอคุณ เดี๋ยวคิดถึง  ผมยื่นหน้าเข้าไปหาจนจมูกเราชนกัน ถามเบาๆ ว่า งั้นไม่ต้องไปมั้ย เข็มเอียงหน้าจูบผม บ่นผมว่า ร้ายนะคุณ

เข็มออกไปแล้ว ทีแรกผมว่าจะอ่านหนังสืออยู่ในห้อง แต่เก้าอี้นอนหน้าห้องก็ดูน่าสบาย ข้างนอกลมดีด้วย ผมชอบฟังเสียงใบไม้โดนลม ผมก็เลยเอาหนังสือไปนอนอ่านหน้าห้อง อ่านไปได้ไม่เท่าไหร่ ผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา ผมนึกว่าเข็มลืมอะไร แต่พอเงยหน้าจากหนังสือ ก็เห็นคุณจั๊มพ์ยืนอยู่ตรงตีนบันไดทางขึ้นห้อง ถามผมว่า ทำไมไม่ไปจอยกัน ไม่สบายหรือเปล่า ผมจองห้องไว้ใกล้ๆ กัน ไอ้เข็มดันไปเปลี่ยนของมันมาอยู่วิลล่า ไกลออกมาตั้งเยอะ ถ้าเป็นอะไรไป ใครจะมาช่วย

นั่นสิ ใครจะมาช่วยผม ผมไม่อยากให้คุณจั๊มพ์เข้าห้อง ไม่อยากให้เขาหาเหตุมาอยู่กับผมตามลำพังสองต่อสอง ผมรีบลุกขึ้น บอกเขาว่า ผมจะไปหากาแฟกินพอดี ขอเข้าไปเอากระเป๋าตังค์ก่อน ผมกลับเข้าไปในห้อง ไม่ลืมล็อกประตู ก่อนจะไปหยิบมือถือของผม ของเข็ม กระเป๋าตังค์ แล้วก็หูฟังด้วย ผมกลับออกมาแล้วรีบปิดประตู คุณจั๊มพ์ทำหน้าไม่พอใจ ถามว่ารีบปิดทำไม ผมจะขอเข้าห้องน้ำ ผมทำเป็นไม่ได้ยิน เดินไปหยิบหนังสือ บอกเขาว่า ผมหิวแล้ว ไปกันเลยดีกว่า

คุณจั๊มพ์ทนผมอยู่ได้พักเดียว ก็ยอมแพ้ถอยไปเอง เพราะผมคุยกับเขาแค่ตอนระหว่างรอกาแฟ พอของมาเสิร์ฟ ผมก็กินจนเสร็จแล้วบอกคุณจัมพ์ว่า ตามสบายนะครับ ผมขออ่านหนังสือต่อก่อน กำลังติดพัน อยากอ่านให้จบ แล้วก็ใส่หูฟัง ไม่สนใจเขาอีก ผมนึกว่าเขาจะถอดใจ เลิกยุ่งกับผม แต่ก็ไม่ใช่อีก

เพื่อนเข็มบอกผมตั้งแต่เริ่มนั่งโต๊ะว่า คุณจอมห้ามเมานะ จะได้เก็บไอ้เข็มกลับ ทุกทีมันยอมไม่กิน จะได้พาพวกผมกลับบ้าน ผมกินไป คุยไป ดูเข็มไปด้วย กินเหล้าแบบเขา ไม่น่าเมาได้เลย เพราะเข็มเติมแต่โซดากับน้ำแข็ง ส่วนเหล้ามีแต่คุณจัมพ์คอยเทให้ ผมไม่รู้เพราะพลาดหรือตั้งใจ เขาเทเหล้าใส่แก้วเข็มจนล้น น้ำสีจางเมื่อกี๊กลายเป็นสีเข้ม หลังจากนั้น ผมก็เห็นเข็มแค่จิบๆ ผ่านไป 2 ชั่วโมง เข็มก็ดูเมามาก จนเพื่อนเขาบอกให้ผมพาเข็มกลับไปนอนดีกว่า คุณจัมพ์จะลุกมาช่วย แต่ผมรีบบอกว่า ไม่เป็นไร แฟนผม ผมพาไปเองได้ ผมประคองเข็มให้ลุกขึ้น เข็มทิ้งตัวมาหาผมทำท่าจะล้ม ผมเลยต้องจับแขนเขาพาดบ่า ล็อกเอวเขาไว้ บอกให้เขาเดิน เข็มเดินเซไปเซมาจนผมเซตามไปด้วย แต่พอห่างจากวงเหล้ามาแล้ว เข็มแค่เอนมาซบไหล่ผม แต่เดินได้ตรงดี ไม่มีอาการแข้งขาอ่อน จนผมแปลกใจ

ผมเช็ดหน้าเช็ดตาให้ คิดว่าจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ แต่เข็มหลับไปก่อนแล้ว อันที่จริง เข็มก็เพิ่งอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตอนก่อนออกไปกินข้าว ให้นอนทั้งชุดนี้ก็ไม่น่าเป็นไร ผมเปิดกระเป๋าหายาแก้ปวดหัว ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ผมออกไปดูก็เห็นคุณจัมพ์ยืนอยู่หน้าห้อง ผมออกไปถามว่ามีอะไร คุณจั๊มพ์ก้าวรวดเดียวมาประชิดตัวผม กลิ่นเหล้าระเหยออกมาจากปาก ตอนเขาพูดกับผมว่า คืนนี้เข็มมันไม่ตื่นแล้ว เราไปทำที่ไหนกันดี ที่นี่หรือที่ห้องผม บ้าเอ๊ยยย ผมนึกในใจ ตอนออกแรงผลักจนเขาถอยออกไป เขาทำท่าจะเข้ามาอีก แต่ผมตั้งตัวได้แล้ว ผมพูดเสียงดังสั่งให้เขาถอยไป ถึงผมเป็นโอเมกา ผมก็ไม่ใช่ของสาธารณะ ผมเปิดประตู ถอยกลับเข้าไปในห้อง พูดกับเขาต่อว่า ที่ผ่านมา ผมยอมคุยกับคุณเพราะผมเกรงใจว่าคุณเป็นเพื่อนเข็ม แต่ผมไม่เห็นคุณเกรงใจเข็มเลย ผมคงไม่จำเป็นต้องเกรงใจคนอื่น ที่นี่ที่ส่วนตัวของเรา ออกไปได้แล้ว คุณจั๊มพ์ดูเหมือนไม่สนใจคำพูดผมเลย ยังจะเข้ามาอีก ผมเลยยกมือถือขึ้นมาถ่าย เขาชะงัก ถามผมว่า ถ่ายอะไร ผมหัวเราะ ตอบว่า เอาไปอวดชาวโลกไงว่าผมเป็นโอเมกาที่โชคดีที่สุด มีอัลฟาคนหนึ่งนอนรออยู่ในห้อง แล้วก็มีอัลฟาอีกคน รอต่อคิวอยู่หน้าห้อง คุณจัมพ์คงโกรธ เขาทำท่าจะพุ่งเข้ามา แต่คงไม่ใช่เพราะอยากมีอะไรกับผมแล้ว แต่เขาก็หยุด เพราะเข็มเข้ามากอดผมข้างหลัง ซุกหน้าอยู่ที่ซอกคอ จูบติ่งหูผม ผมทั้งงงทั้งตกใจ ถามเข็มว่า ทำอะไร เข็มยังซุกหน้าอยู่ที่เดิม ตอบผมว่า ไม่รู้สิ ผมเมา คุณจั๊มพ์ยังยืนมองอยู่ตรงนั้น ผมพูดกับเข็มว่า หยุดก่อน ผมไม่ได้เมานะ เข็มยังไซ้ซอกคอผมต่อ พูดเสียงดังกว่าเดิมว่า ช่างคุณสิ คุณไม่เมา ผมเมา เข็มรวบตัวผมถอยพ้นประตู จูบผม แล้วปิดประตูใส่หน้าคุณจั๊มพ์

เข็มปล่อยตัวผม ดึงมือให้ไปแอบดูคุณจั๊มพ์ที่หน้าต่าง ท่าทางเขาหัวเสีย เดินเตะนั่นนี่ ซ้ายทีขวาที แล้วคงพลาดไปโดนอะไรเข้า เขาร้องโอ๊ยดังลั่น สบถด้วยความโมโห เราสองคนหัวเราะกันดังลั่น ผมหันมาถามเข็มว่าคุณไม่ได้เมาเหรอ เข็มยิ้มๆ ตอบผมว่า แค่มึนๆ ผมต้องคอยปกป้องคุณ จะเมาได้ยังไง ผมเหล่ตามองเขา ถามต่อว่า นี่คุณแกล้งเพื่อนคุณเหรอ ถ้าผมเกิดอยากไปกับเขาจริงๆ คุณจะทำไง เข็มเอื้อมมือมาปัดผมของผมให้เข้าที่ พูดกับผมว่า คุณไม่ไปกับมันหรอก คุณรักผม มียาทากันยุงมั้ย ผมรู้ว่าเขาจงใจเปลี่ยนเรื่อง คงกลัวผมโกรธ เพราะผมก็โดนหลอกเหมือนกัน ผมเดินไปหยิบซองยาจากโต๊ะเครื่องแป้ง บอกเขาว่า รีสอร์ทเขาวางไว้ให้หลายซองเลย คุณโดนยุงกัดเหรอ ในนี้ไม่เห็นมี เข็มยังตอบยิ้มๆ ว่า ในนี้ไม่มีหรอก แต่ข้างนอกมี ออกไปนั่งเล่นกันนะ

ผมมองหน้าเข็ม นึกถึงหนังสือที่อ่านค้างอยู่ นึกถึงเข็มฉีดยาที่เขาบอกว่า ไม่ต้องเอามา เข็มฉีกซอง เทน้ำยาออกมาลูบแขนลูบขาให้ผม อัลฟาที่คอยปกป้องดูแลผม น่ารักกับผมขนาดนี้ ผมจะปฏิเสธได้ยังไง

คืนนี้ราตรียังอีกยาวนาน ผมอาจไม่ได้หลับฝันดี แต่ตอนนี้ มันดียิ่งกว่าฝัน อากาศกำลังหนาว เรากำลังคุยกันเรื่องความรัก

ถ้าคุณจั๊มพ์แอบดูเราอยู่ พรุ่งนี้ เราคงต้องเก็บศพเขา

Create Date : 27 กันยายน 2567
Last Update : 27 กันยายน 2567 20:57:05 น.		0 comments
Counter : 225 Pageviews.
Share Tweet