3 ต.ค.

จอมเงียบไปเลยตั้งแต่ผมบอกว่าผมจะไปตามนัดพี่นารา จอมไม่ถาม ไม่ห้าม ไม่ขอให้ผมไม่ไปเจอพี่นารา ผมอดสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมจอมไม่มีท่าทีจะหึงผมเลย เขารักผมไม่มากพอหรือเปล่า ผมมาหายสงสัยตอนที่เห็นหน้าเขา หลังผมกลับจากไปส่งพี่นาราแล้วมาหาเขา จอมต้องรักผมมากต่างหาก ถึงได้อดทนยอมให้ผมไปตามใจผม ทั้งที่ไม่ได้อยากให้ผมไป

พี่นารานัดผมไปกินข้าวที่ร้านอาหารบนยอดตึก ร้านหรูแบบนี้ จอมไม่เคยพูดถึง ไม่เคยมีทีท่าว่าอยากกิน ผมชวนจอมก็บอกว่าหารด้วยไม่ไหว มันแพงเกินไป ผมจะจ่ายเอง จอมก็ไม่ยอมอีก

ผมไปถึงร้านตามเวลา แต่พี่นาราก็นั่งรออยู่แล้ว พี่นาราอยู่ในเดรสสีนวลตา ดูสวยเข้ากับบรรยากาศร้านที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของสเปรย์ปรับอากาศ และดนตรีคลาสสิคบรรเลงเบาๆ สเต๊กซี่โครงแกะย่างแบบ Medium Rare กับไวน์แดงรสละมุน พี่นาราตั้งใจอยากให้ผมระลึกถึงความหลังตอนเราอยู่ด้วยกัน แล้วพี่นาราชอบพาผมมากินร้านแบบนี้บ่อยๆ แล้วตอนนั้นผมก็ชอบ อาหารรสเลิศ บรรยากาศดีเยี่ยม กับคนที่ใครๆ ก็บอกว่าผมโชคดีที่ได้เขามาเป็นแฟน

พี่นาราถามผมว่า เข็มยังชอบซี่โครงแกะแบบนี้หรือเปล่า ผมตอบว่าชอบครับ แต่ไม่ได้กินนานแล้ว ผมไม่รู้จะมากับใคร ชวนจอม จอมก็ไม่ยอมมา

สีหน้าสดใสของพี่นารา ดูจะสลดไปนิดหนึ่ง เขาถามผมว่า ผมคบกับจอมนานหรือยัง ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่โกรธ ไม่เจ็บ ไม่น้อยใจ ผมตอบเรื่อยๆ ว่า ไม่นานครับ แค่ที่เข็มเสียใจเรื่องพี่ก็หลายปีแล้ว ผมถามต่อว่า พี่บอกเข็มได้มั้ย ตอนนั้นทำไมพี่ไม่บอกเข็มตรงๆ พี่นาราไม่ตอบคำถามผม เขาเลื่อนแก้วไวน์มาชวนดื่ม แต่ผมบอกว่าผมไม่ดื่ม ผมต้องขับรถ พี่นารายังถามว่าผมจะไม่ชิมสักหน่อยเหรอ ผมไม่เคยไม่ชอบไวน์ที่เขาเลือกให้ ผมตอบว่าตอนนั้นเข็มชอบไวน์เพราะเข็มชอบพี่ ครอบครัวพี่เป็นยังไงบ้าง พี่นาราตอบสั้นๆ ว่า ก็ไม่ดีอย่างที่คิด พี่หย่ากับเขาแล้ว พี่นาราเอื้อมมือมากุมมือผม พูดกับผมว่า เขาขอโทษที่ทำให้ผมเสียใจ เขาอยากชดใช้ อยากชดเชยเวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาอยากกลับมาหาผม ผมมองมือตัวเองนิ่งๆ นึกแปลกใจตัวเอง ก่อนหน้านี้ ผมกลัวการเจอพี่นารา กลัวว่าตัวเองจะรู้สึกเสียใจเหมือนตอนนั้นอีก สัมผัสของพี่นารายังอุ่นเหมือนเดิม แต่ไม่ทำให้ผมอบอุ่นเหมือนจอม

ผมว่าผมยังรู้สึกกับพี่นาราเหมือนเดิม พี่นาราเป็นพี่ เป็นเพื่อน เป็นคนที่ผมสนิทด้วยมากๆ ผมเคยเข้าใจว่าผมรักพี่นาราแบบคนรัก แต่ถ้าที่ผมรู้สึกกับจอมอยู่ตอนนี้ คือ รัก ที่ผ่านมา มันก็ไม่ใช่

บรรยากาศแบบนี้ ถ้าเปลี่ยนเป็นจอมกำลังกุมมือผม ลูบมือผมเบาๆ แบบนี้ ผมคงจูบเขาไปแล้ว

ผมบอกพี่นาราว่าไม่ต้องทำอะไรให้ผม ผมไม่โกรธแล้ว ผมเร่งให้พี่นารารีบกิน เพราะจอมรอผมอยู่ สีหน้าพี่นาราไม่สดใสเหมือนตอนแรกที่เห็นผมแล้ว พี่นาราหันไปเรียกพนักงานให้ยกของหวานมาเสิร์ฟเลย ผมอยากบอกว่าคราวหน้าไม่ต้องสั่งของหวานให้ผมก็ได้ แต่พอนึกได้ว่า จริงๆ ผมก็ไม่อยากให้มีคราวหน้าอีกแล้ว ก็เลยไม่ได้พูด

ผมมาถึงทีหลัง ก็เลยไม่รู้ว่าพี่นารามายังไง แต่หลายปีที่คบกัน ผมไม่เคยเห็นพี่นารานั่งแท็กซี่เลย ถ้าไม่ขับเอง ก็มีคนขับรถขับให้ พี่นาราบอกให้ผมไปส่งที่คอนโดหน่อย ผมก็รู้แล้วว่า พี่นาราอยากให้ผมรู้ว่าพี่นาราพักที่ไหน ผมอยากไปหาจอมมากกว่า แต่ยังไงพี่นาราก็เป็นผู้หญิง ผมโทรหาจอมบอกให้รอผมก่อน อย่าเพิ่งนอน ผมไปส่งพี่นาราแล้วจะไปหา น้ำเสียงพี่นาราไม่ค่อยดีนัก ตอนถามว่า ต้องโทรรายงานด้วยเหรอ กลัวเขาเข้าใจผิดขนาดนั้นเชียว ผมตอบแบบไม่คิดว่า กลัวครับ จอมเคยโกรธไม่คุยกับเข็ม ทรมานเหมือนจะตายเลย

พี่นาราชวนผมขึ้นไปกินกาแฟบนห้องที่คอนโด ผมตอบปฏิเสธไปว่า ไม่ล่ะครับ เข็มมาส่งเพราะเข็มเป็นห่วง ไม่อยากให้นั่งรถกลับคนเดียว พี่ปลอดภัยดีแล้ว เข็มก็หมดหน้าที่แล้ว เข็มอยากรีบไปหาจอม

ระหว่างทางไปหาจอม ผมยังคิดถึงคำถามที่ผมอยากถามพี่นารามาหลายปี วันนี้ ผมได้ถามแล้ว และผมก็ไม่ได้คำตอบ แต่ผมกลับรู้สึกว่า คำตอบนั้น มันไม่จำเป็นสำหรับผมอีกแล้ว พี่นาราคงไม่มีเหตุผลดีๆ มาบอกผม เหมือนที่ผมรู้สึกว่าเหตุผลที่ทำให้ผมทำไม่ดีกับจอม มันแย่มากจนผมไม่อยากพูด ตอนนั้นผมแย่ เพราะผมรู้สึกเสีย self เสียศักดิ์ศรีความเป็นอัลฟา ผมเคยเป็นแต่ที่รัก ที่ต้องการ ไม่เคยถูกทิ้งแบบไม่ไยดีขนาดนี้มาก่อน ผมเลยรู้สึกเหมือนตัวเองถูกเหวี่ยงไปอยู่อีกด้านของโลกที่ผมไม่รู้จัก เจ็บจนมึนอยู่นานกว่าผมจะหมุนตัวเองกลับมาอยู่โลกเดิมได้

ความรู้สึกตอนนั้น เทียบกันไม่ได้เลยกับตอนที่ผมแทบจะขาดใจตาย เพราะคิดว่าจอมจะไม่กลับมาหัวเราะกับผมอีกแล้ว

หน้าจอมแย่จนน่าสงสาร ตอนเขามาเปิดประตูรับผม ผมรู้ การรอคอยโดยไม่รู้ว่าจะต้องเจอคำตอบร้ายๆ หรือเปล่า มันทรมาน ผมลูบหัวเขา รอจนเขาล็อกประตูเรียบร้อย ขึ้นข้างบนพร้อมเขา ผมอาบน้ำเสร็จ จอมจัดการกับเสื้อผ้าผมเรียบร้อยหมดแล้วทั้งของเก่าของใหม่ จอมยังไม่ยิ้มเลย ตั้งแต่ผมมา ผมเลยเข้าไปหอมแก้มเขาแรงๆ แล้วก็ลงนอนหนุนตักเขา เล่าให้จอมฟังว่าผมคุยอะไรกับพี่นารา บอกจอมว่าผมไม่อยากให้พี่นารามาทำอะไรให้ผมอีกแล้ว เพราะผมอยากอยู่กับเขา จอมยิ้มแล้วถามผมว่า วันนั้นผมดูแย่มาก วันนี้ทำไม ผมตอบจอมว่า ผมคงเหมือนคนเป็นฝี ตอนนี้ไม่มีอะไรคาใจผม ผมไม่เจ็บแล้ว

ผมเล่าเรื่องตอนผมคบกับพี่นาราให้จอมฟัง บอกเขาว่า พี่นาราไม่ยอมตอบคำถามผม แต่มันก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว ผมมองตาจอม พูดด้วยความจริงใจที่สุดว่า พี่นาราไม่เป็นที่ต้องการของผมอีกแล้ว จอมถามผมว่า เขาไว้ใจผมได้ใช่มั้ย ผมรู้ว่าที่จอมถาม ไม่ใช่เขาไม่ไว้ใจผม เขาแค่ต้องการความมั่นใจ ผมยิ้มและย้ำให้จอมสบายใจว่า ไว้ใจได้สิครับ ผมรักคุณนะจอม ผมจูบเขานิดนึง แล้วลุกไปปิดไฟ ผมนอนกอดเขาไว้ทั้งตัว บอกจอมว่า สบายใจแล้วก็นอนได้แล้ว ผมชวนเขาไปว่ายน้ำด้วยกันตอนวันหยุดของเขา แล้วบอกเรื่องที่เบสท์ชวนไปงานวันเกิดบนเรือยอชต์ส่วนตัว จอมตอนสั้น เหมือนคำตอบของเจ้าสาวตอนอยู่ต่อหน้าบาทหลวงว่า I Do

จอมหลับตา เดี๋ยวเดียวก็หลับสนิท ดีที่สุดแล้วที่เขาไว้ใจที่จะหลับลงในอ้อมกอดของผม

ผมตั้งใจพาจอมไปว่ายน้ำที่ฟิตเนสที่บ้านผมเป็นสมาชิก ผมไม่เคยนึกเลยว่าจะมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ เพราะข่าว ตอนนี้ใครๆ ก็รู้ว่าจอมเป็นโอเมกา แค่เห็นหน้าจอม เจ้าหน้าที่ของฟิตเนสก็ไม่ให้เขาเข้าแล้ว  แต่ผมก็ยังไม่เฉลียวใจ โวยวายถามผู้จัดการฟิตเนสว่า ทำไมแฟนผมเข้าไม่ได้ ผมรู้สึกว่าจอมพยายามพูดอะไรสักอย่างกับผม แต่ผมโกรธจนหูอื้อ ผมได้ยินแต่ผู้จัดการพูดว่า เราบริการเฉพาะอัลฟา ผมอึ้งทำอะไรต่อไม่ถูก ผมไม่ได้พาจอมมาเพื่อเจอเรื่องแบบนี้ คำพูดแบบนี้ ผมเจ็บใจตัวเองที่ไม่เคยนึกถึงเรื่องนี้มาก่อน เจ็บแทนจอมที่ผมพาเขามาให้คนอื่นดูถูก แต่ก็จอมนั่นแหละ เป็นคนเรียกสติผมกลับมา จอมลากผมออกห่างจากเคาน์เตอร์ที่ผมเพิ่งเอาเป้ฟาดไปเต็มแรง จอมบอกว่า ผมไม่เป็นไร อย่าโกรธเขา เขาแค่ทำตามหน้าที่

สุดท้าย เราก็เลยได้ไปว่ายน้ำที่สระแถวร้านจอมแทน

ผมไม่รู้ว่าเพราะจอมเจอแบบนี้มาบ่อยแล้วหรือเปล่า เขาดูไม่มีอารมณ์กับเรื่องนี้เลย ก่อนออกจากฟิตเนส เขายังบอกผมว่า ผมอยากว่ายนี้ที่นี่ก็ได้ เดี๋ยวเขารอ ถ้าจะไปที่อื่น เขาจะขับรถให้

สระที่จอมพาไป เป็นสระของหมู่บ้าน จอมบอกว่าล็อคเกอร์ที่นี่ไม่ค่อยดี ให้ผมเก็บของมีค่าไว้ในรถ จอมย้ายของผมไปใส่เป้เขา เอากระเป๋าเงินกับมือถือใส่เป้ผม บอกว่า เป้ผมแพง เดี๋ยวหาย แล้วก็เอาเป้ผมไปเก็บท้ายรถ ผมดูจอมทำทุกอย่างแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ คราวหน้าถ้าเขาบอกให้ผมเอาของมีค่าเก็บไว้ในรถอีก ผมจะเก็บเขาไว้ในรถด้วย

จอมจ่ายเงินสำหรับ 2 คน แต่เราได้กุญแจล็อคเกอร์มาอันเดียว ผมเห็นสระแล้วถามจอมว่าจะว่ายยังไง จอมพูดยิ้มๆ ว่า ก็แช่น้ำเล่นไปก่อน เย็นกว่านี้ คนน้อยลง เดี๋ยวก็ว่ายได้

จอมยืนแช่น้ำคุยกับผมอยู่พักนึง แล้วก็ชวนผมไปเล่นสระเด็ก แต่ผมบอกจอมว่าให้เขาไปเล่นตามสบาย ผมไม่ชอบเด็ก ผมมองตามหลังจอมไป นึกอยู่ว่าตอนนี้เราน่าจะอยู่ที่สระที่ใหญ่กว่านี้ 3 เท่า ไม่มีคนมากเท่านี้ ไม่มีเสียงโหวกเหวกโวยวาย เราน่าจะได้ว่ายน้ำกัน เล่นน้ำกัน ผมคิดไปถึงตรงนั้น ก็ได้ยินเสียงเรียกพี่จอม แล้วเจ้าของเสียงก็โดนจอมอุ้มดำหายไปลงในน้ำพร้อมกัน พอโผล่ขึ้นมา ทั้งเด็กทั้งจอมหัวเราะกันดังลั่นสระ แล้วจอมก็โดนเด็กๆ รุม

มันอาจจะดีแล้วก็ได้ที่จอมได้มีความสุขในที่ของเขา ผมอยากเห็นเขามีความสุข

ผมออกไปเอาโทรศัพท์มาถ่ายคลิปจอมเก็บไว้ ผมชอบเวลาจอมหัวเราะเต็มเสียงแบบนี้ คำพูดของม๊าแวบเข้ามาในหัวผม ถ้ามีลูก ลูกคงหน้าตาดี

คนเริ่มน้อยลงแล้ว ผมเอาโทรศัพท์ไปเก็บ แล้วลงไปว่ายน้ำ จอมขึ้นจากสระเด็กมาว่ายตีคู่ไปกับผม ผมท้าจอมให้ว่ายแข่งกัน ใครแพ้ต้องเลี้ยงข้าว ผมควรรู้ว่าจอมก็เป็นจอม เขาว่ายตามหลังผมมาช้าๆ พอมาถึงตัวผมก็รีบพูดว่า ไปกินหมูกระทะกันนะ กลายเป็นว่า คนที่แพ้จริงๆ คือผม ไม่ใช่เขา

จอมชวนผมมาหลายครั้งแล้ว แต่ผมบอกว่าผมไม่อยากกินมะเร็ง แต่ผมแพ้เขาจนได้ ผมถามจอมเรื่องที่เราเจอที่ฟิตเนส จอมดูเข้าใจอะไรๆ ดีกว่าผมอีก เขาเข้าใจว่าเป็นหน้าที่ของคนทำงาน เข้าใจสิทธิ์ของตัวเอง สิทธิ์ของเจ้าของพื้นที่ เขาบอกผมด้วยว่า วันนั้นที่เขาโกรธแนน ไม่ใช่แค่เพราะแนนดูถูกเขา แต่เพราะเขาแคร์ผม และตอนนี้ ผมไม่อายที่จะคบกับเขาอย่างเปิดเผย คำพูด สายตาคนอื่นก็ไม่ทำให้เขาโกรธแล้ว จอมบอกอีกว่า ผมต้องโกรธแทนเขาอีกหลายหน เพราะมีอีกหลายที่ที่ไม่ต้อนรับเขา จอมพูดเรื่องนี้ด้วยท่าทีเรื่อยๆ ย่างหมูส่งให้ผมเรื่อยๆ ผมเองต่างหากที่ไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้เลย

ผมส่งมือถือให้จอมดูบอกให้จอมตอบแชทพี่นารา คำตอบของจอมคือ ครับ ผมคิดว่าจอมจะห้ามไม่ให้พี่นารามาเจอผม แต่จอมบอกว่า ถ้าเขายังพยายามแบบนี้ เขาก็คงหาทางมาเจอจนได้ แล้วก็ถามผมว่า เอาฟักทองอีกมั้ย ผมชอบที่จอมไม่ระแวง ไม่หึงจนเหวี่ยงไร้สาระ แต่ผมก็อยากเห็นเขาหวงผมบ้าง ไม่ใช่ให้ผมไปเจอแฟนเก่าง่ายๆ แบบนี้

กลับไปถึงห้องจอม ผมก็ถามจอมอีกว่า ทำไมยอมให้พี่นารามาเจอผม ไม่กลัวผมใจอ่อนหรือไง จอมมองผม ตอบผมว่า ไม่ได้ให้มาเจอคุณ มาเจอเราต่างหาก ผมถอดเสื้อแล้ว ตั้งใจจะไปอาบน้ำ แต่เพราะคำตอบนั้น ผมเปลี่ยนใจ เดินไปโอบเอวจอมเข้ามาแนบตัว ถามเขาว่าคุณจะทำอะไร จอมเอามือดันอกผม หัวเราะเสียงใสบอกว่าเขาต้องถามผมมากกว่า ผมจะทำอะไร ผมบอกจอมว่า ผมยังไม่หายอารมณ์เสียเลย ช่วยผมหน่อย จอมยิ้มให้ผม ปล่อยให้ผมถอดเสื้อเขาออก แล้วจอมก็เริ่มจูบผม จากหน้าผาก มาที่ตา ปลายจมูก มาหยุดอยู่ที่ปาก จูบเบาๆ ของจอมทำให้ผมสั่นไหว จูบต่อๆ ไปของจอม ทำให้ผมแทบคลั่ง ผมรักเขา รักที่สุดเลย

เช้านั้น ผมบอกให้จอมดริปกาแฟ ผมจะไปตลาดเอง จอมถามว่าเอาเงินไปยังไง ผมล้วงกระเป๋าเงินผมให้จอมดู จอมขอกระเป๋าผมไปเก็บ แล้วเอากระเป๋าซิปใบเล็กของเขาให้ผม บอกผมว่า เอาไปแบบนั้น ได้โดนล้วงกระเป๋า

ผมได้ของกินกลับมาหลายอย่าง รวมทั้งน้ำพริกกระปุกเล็กๆ ของเจ้าที่จอมเคยจะซื้อแต่มีคนเหมาไปหมดซะก่อน จอมถามว่าซื้อมาทำไมเยอะแยะ ผมบอกว่า ผมไม่รู้ว่าคุณอยากกินแบบไหน ก็เลยซื้อมาทุกแบบ จอมยิ้ม หยิบน้ำพริกตาแดง กับน้ำพริกปลาร้าขึ้นมา บอกว่าเขาชอบ 2 แบบนี้มากที่สุด แต่อันอื่นก็กินได้หมด เพราะป้าแกทำอร่อย

ทีแรกผมคิดว่าจอมจะไปคลินิกพร้อมผม แต่จอมบอกให้ผมไปก่อน เดี๋ยวเขาไปหา เอาข้าวเที่ยงไปส่ง ผมถามย้ำว่าไปแน่นะคุณ จอมหัวเราะบอกว่าไปสิครับ ผมไม่ใจดีให้แฟนผมไปเจอคนอื่นบ่อยๆ หรอกนะ จอมยืนรอให้ผมหอมแก้ม แล้วก็หนีบการ์ดที่กระเป๋าเสื้อผม บนการ์ดเขียนว่า Jom’ s Little Boy ผมถามจอมว่า เอาแบบนี้เลย จอมยิ้มกว้างกว่าเดิม บอกว่าใส่เสื้อกาวน์ทับก็ไม่มีใครเห็นแล้ว เอาไว้เปิดตอนกินข้าว ผมพูดกับจอมว่า ร้ายนะคุณ จอมตอบกลับว่า ร้ายเพราะคุณน่ะแหละ ผมเลยเข้าไปหอมแก้มเขาอีกข้าง แล้วออกไปทำงาน

จอมมาถึงคลินิกตอนสิบเอ็ดโมงกว่า ผมพาจอมไปที่ห้องกินข้าว จอมเอากล่องไอติมกับผลไม้ใส่ตู้เย็น บอกให้ผมเอาแก้วของเขามาใส่น้ำมะตูม แล้วก็วางกล่องอีก 2 กล่องไว้บนโต๊ะ ผมถามจอมว่า อันไหนของเขา แต่เขาส่ายหน้า บอกว่าเขาไม่อยู่กินด้วย สงสารผม ต้องรักษาน้ำใจเขา ต้องรักษามารยาทกับพี่นารา เดี๋ยวจะกินข้าวไม่อร่อย ผมชักจะงอนจอมอีกแล้ว ก็ไหนว่าจะให้มาเจอเรา จอมหัวเราะ เข้ามาจูบปากผมเบาๆ บอกว่าปากคุณยื่นถึงเชียงใหม่แล้ว ผมอยู่ทุกที่ที่คุณให้ผมอยู่อยู่แล้ว ไว้ค่อยเล่าให้ผมฟังนะว่าเป็นไงบ้าง

จอมอยู่คุยจนพี่นารามา เขายกมือไหว้สวัสดีพี่นารา ผมเรียกแม่บ้านมาพาพี่นาราไปห้องกินข้าว ส่วนผมเดินโอบเอวจอมพาไปส่งที่รถ

ผมเข้ามาในห้อง ยังไม่ทันได้นั่งพี่นาราก็ถามแล้วว่า เข็มเป็นเจ้าของ ต้องติดบัตรเหมือนพนักงานด้วยเหรอ ผมขยับป้ายให้พี่นาราเห็นชัดๆ บอกว่า ไม่ใช่ จอมทำมาติดให้เมื่อเช้า เขารู้ว่าพี่จะมา

ตรงหน้าพี่นารามีกล่องเบนโตะวางอยู่ 2 กล่องใหญ่ พี่นาราบอกว่า สั่งมาจากร้านอาหารญี่ปุ่นที่เราชอบไปกินด้วยกัน ผมขอบคุณพี่นารา บอกเขาว่า ถ้าไม่ว่าอะไร ขอเอาไปให้พนักงาน ผมมีของที่จอมทำมาให้แล้ว พี่นาราทำท่าจะพูดอะไรมากกว่านั้น แต่ก็พูดออกมาแค่ว่า ตามใจเข็ม

ข้างในกล่องเบนโตะมีอาหารหลายอย่างจัดมาอย่างสวย สมกับความสวยสว่างไสวของพี่นารา ผมเอาแก้วน้ำมาตั้ง หันด้าน TeeRakKhongJOM ไปหาพี่นารา ชวนเขากินน้ำมะตูมที่แม่จอมต้มมาให้ เลื่อนกล่องที่จอมวางไว้ให้มาตรงหน้า บนฝากล่องมีกระดาษแผ่นเล็กพับครึ่งตัดทับด้วยสติ๊กเกอร์รูปหัวใจ แผ่นหนึ่งเขียนว่า Love at first meal อีกแผ่นเขียนว่า น้ำพริกของคุณ ผักต้มของผม ผมเปิดกล่องเจอข้าวไข่เจียว แล้วก็น้ำพริกมะขามกับผัก 5 สี อยู่อีกกล่อง พี่นารามองแล้วถามว่า ที่จอมอุตส่าห์ทำมาให้ มีแค่นี้เองเหรอ ผมอ่านข้อความอีกรอบ นี่เองที่จอมบอกว่าเขาอยู่ทุกที่ ผมบอกพี่นาราว่า ข้าวไข่เจียวเป็นอาหารจานแรกที่จอมทำให้กิน วันที่เราเจอกันครั้งแรก น้ำพริกผมเป็นคนซื้อจากตลาดแถวร้านจอมเมื่อเช้า ส่วนผักต้ม ผมเคยบอกจอมว่าเราควรกินผักทุกสี

พี่นาราถามว่าผมเป็นยังไงบ้าง ผมตอบเรื่อยๆ ว่า ตอนพี่หายไปก็แย่นะ เข็มเกือบเรียนไม่จบ เข็มไปทำงานอยู่พักนึง ป๊าก็ให้ตังค์เข็มมาเปิดคลินิกที่นี่ ปีนี้ยิ่งดีเลย ได้เจอจอม แล้วก็เจอพี่ด้วย

ผมไปหยิบไอติมออกจากตู้เย็น หมุนถ้วยดู บอกพี่นาราว่าของร้านที่เข็มไปกินกับจอมวันที่จอมยอมให้เข็มกัดคอเขา พี่ลองชิมมั้ย เข็มว่าเปรี้ยวไปหน่อย แต่จอมบอกว่ารสนี้ไขมันน้อยสุด พี่นาราพูดว่าไม่เคยเห็นเข็มชอบไอติม ผมหัวเราะบอกว่าตอนนี้ก็ไม่ชอบ แต่จอมชอบ เข็มเคยอยากเล่าเรื่องพี่ให้จอมฟัง แต่ไม่รู้จะเล่ายังไง เข็มยังไม่ชัดเจนเลยว่าตัวเองรู้สึกยังไงกันแน่  ไม่เหมือนตอนนี้  ผมลุกไปหยิบกล่องผลไม้มาวางบนโต๊ะ ในนั้นมีแก้วมังกรแดง แตงโม สตรอเบอร์รี่ พี่นาราดูแล้วบอกว่า ทำไมจัดมาแบบนี้ รสชาติไม่เห็นเข้ากันเลย ผมอมยิ้มกับความร้ายของจอม บอกพี่นาราว่า ม๊าเข็มเคยจัดแบบนี้ให้จอมกินวันที่เข็มพาเขาไปบริจาคเลือด ผมดูนาฬิกาแล้วบอกพี่นาราว่า ผมต้องไปแล้ว มีคิวผ่าตัด เดี๋ยวแม่บ้านมาเก็บโต๊ะให้ ผมบอกให้พี่นารากลับเลยก็ได้ อีกนานกว่าผมจะผ่าตัดเสร็จ พี่นาราแทบไม่ได้คุยอะไรกับผม ผมรู้ว่าผมเสียมารยาท แต่ผมอยากให้เขารู้ว่าผมชอบเขาเป็นพี่ แล้วก็อยากให้เขาชอบผมเป็นน้องด้วย

คืนนั้น ผมโทรหาจอม เล่าให้จอมฟังว่าพี่นาราอึ้งไปเลยตั้งแต่ตอนผมขอเบนโตะไปแจกพนักงาน แล้วยังของที่จอมเตรียมมาให้อีก ยิ่งอึ้งไปกันใหญ่ ผมอวดจอมว่าผมจำเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับของที่จอมเอามาวันนี้ได้ทุกอย่าง แล้วก็เล่าให้พี่นาราฟังด้วย ผมบอกเขาว่า พรุ่งนี้มาให้รางวัลผมด้วยนะ ผมไปรับมานอนบ้านผม วันมะรืนจะได้ออกแต่เช้า เบสท์นัดไปขึ้นเรือที่พัทยาตอน 9 โมง

ผมไม่เห็นหน้าเขา แต่เดาได้ว่า เขาต้องกำลังยิ้ม จอมบอกให้ผมรีบนอน เดี๋ยวเขาไปเข้าฝัน ตอนเราอยู่ในนั้นด้วยกัน อยากทำอะไรก็ตามสบาย เขาจะตามใจผมทุกอย่าง ผมบอกจอมว่า พูดแบบนี้ผมยิ่งนอนไม่หลับ คุณหายตัวมาหาผมเลยดีกว่า จอมยังหัวเราะ พูดว่า ไปนอนได้แล้วครับ ที่รักของจอม พรุ่งนี้เจอกัน

เฮ้อ...ผมจะพิมพ์รูปจอมมาติดไว้ที่หมอนข้าง อย่างน้อยก็มีหน้าเขาให้จูบ  ดีกว่ากอดหมอนข้างเปล่าๆ

Create Date : 11 มิถุนายน 2565
Last Update : 11 มิถุนายน 2565 13:09:18 น.		0 comments
Counter : 415 Pageviews.
Share Tweet