20 ส.ค.

แม่บอกว่า เข็มมาหาผม แม่คุยกับเขา เขามาอยู่ในห้องกับผมพักนึง แล้วเขาก็ลากลับ แม่บอกว่า ดูๆ เขาก็เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ เพียงแต่เขาไม่เข้าใจผม แม่บอกว่า ถึงเขารัก ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาจะรู้จักทุกอย่างในตัวผม

ผมรักเขา แต่ก็ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาทำเหมือนกัน

เข็มไม่ได้หายไปเฉยๆ ม๊าบอกว่าเขาไปต่างจังหวัดกับป๊า เขาจะกลับวันนี้ แล้ววันนี้ เขาก็มาหาผมถึงบ้านแม่ ผมยังไม่รู้เลยว่า เข็มหาบ้านแม่เจอได้ยังไง ม๊าบอกว่าเขากลับไปร้องไห้ เพราะเขาพยายามจนเหนื่อยแล้ว ผมก็ยังไม่เหมือนเดิม ม๊ามาคุยเรื่องเข็มให้ผมฟัง เพราะรู้ว่าเขาไม่อยากเสียผมไป

สำหรับเข็ม โอเมกาที่ไม่มีอะไรเลยอย่างผม มีค่ามากขนาดนั้นจริงๆ เหรอ

แล้วที่ผมหนีมาบ้านแม่ เพราะไม่อยากให้เข็มมาเจอ หรือเพราะเข็มไม่มา จนผมเหนื่อยที่ต้องชะเง้อคอคอยเขาจนไม่เป็นอันทำอะไร ผมเริ่มแน่ใจแล้วว่า คงจะเป็นอย่างหลัง

เข็มให้คนขับรถเอาผ้าขนหนูมาคืน มีลายมือเขาแนบมาด้วย เขาบอกว่า เขาจะไม่มาให้ผมไม่สบายใจอีก ผมพร้อมจะเจอเขาเมื่อไหร่ให้บอกเขา เขารอ เขาลงท้ายข้อความนั้นว่า คิดถึงที่สุด รักที่สุด

อันที่จริง ผมอยากเจอเขาแล้ว แต่ก็อยากรู้ด้วยว่าเขาจะทำได้อย่างที่เขาบอกหรือเปล่า เขาจะรอผมจริงๆ มั้ย ผมก็เลยแค่ถ่ายรูปข้อความส่งไลน์ไปให้เขาดูว่าผมเห็นแล้ว แล้วก็ไม่ส่งอะไรไปหาเขาอีก

เข็มหายไปแค่ 2-3 วัน เขาก็มาที่ร้านอีก พีเรียกให้ผมดูรถเข็มที่มาจอดอยู่แถวหน้าร้าน แต่เขาไม่ลงมาจากรถ เขาจอดดูอยู่สักพักแล้วก็ขับออกไป วันรุ่งขึ้นเขาก็มา วันต่อมาเขาก็มาอีก

เขารักษาคำพูดเขา เขารักผม ผมควรยอมให้เขามาเจอได้แล้ว

ผมอ่านโน้ตทุกใบของเข็มซ้ำไปซ้ำมา ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่อง สิ่งที่ผมได้จากเข็ม คือ ผมรักคุณ ผมขอโทษ ผมผิด ผมเสียใจ ไม่มีเหตุผล ไม่มีคำอธิบาย

หรือเขาพยายามแล้ว แต่ผมไม่อยากฟังเอง แต่ม๊าก็บอกว่าเข็มไม่ยอมเล่า จนเขาทนเก็บไว้คนเดียวไม่ไหวแล้วถึงได้ยอมเปิดปาก

ผมเคยถามเข็มแล้ว เข็มก็ไม่ตอบผม ถ้าผมถามตรงๆ แล้วเขาไม่ตอบอีก ผมคงต้องถามเขาด้วยวิธีอื่น

ผมเอาโน้ตใบสุดท้าย ติดไว้กลางโต๊ะเขียนหนังสือ ผมเอาปากกาแดง เขียนต่อท้าย คำว่า คิดถึงที่สุด รักที่สุด ด้วยคำว่า SAME

ผมรักเขา และก็อยากรักเขาแบบไม่ต้องระแวงระวัง คำตอบของเขา จำเป็นสำหรับผม ยังไงผมก็ต้องรู้ให้ได้ เขาทำร้ายผมเพราะเขาไม่มีสติ บางทีผมก็อาจจะต้องทำให้เขาไม่มีสติเหมือนกัน เขาถึงจะยอมพูด

ผมไปหาเข็มที่คลินิก แต่เขาไม่อยู่ ผมจำได้ว่ารูปวาดที่แขวนที่ผนังตรงห้องโถงของคลินิก ไม่ใช่รูปนี้  แต่เป็นรูปสัตว์ประหลาด รูปใหม่นี้ เป็นรูปดวงตากลมโต ขนตางอนยาว วาดด้วยลายเส้นสีดำ ข้างใต้ดวงตามุมหนึ่ง เป็นรูปตุ๊กตากระต่ายสีฟ้า อีกมุมเป็นรูปดอกแก้วเจ้าจอม นี่หรือเปล่านะ อะไรที่เข็มเคยบอกว่าอยากให้ผมมาดู ผมไม่รู้ว่าเข็มวาดเองมั้ย แต่ผมก็เข้าข้างตัวเองไปแล้วว่านี่คือรูปผม รูปนั้นแขวนอยู่ในจุดที่ใครเข้ามาก็ต้องเห็น ผมตื้นตันจนน้ำตาจะไหล

ผมเอาผลไม้ที่ตั้งใจทำมาให้เข็ม ฝากไว้พร้อมกับข้อความว่า เอากล่องมาคืนผมด้วย เข็มคงรู้แล้วว่า ผมอยากเจอเขา

ผมตั้งหน้าตั้งตารอเขา แต่เข็มเงียบจนผมใจหาย ไม่มีข้อความ ไม่มีสายเรียกเข้า ไม่มีตัวเขามาหาผม ผมเอาแต่จ้องโทรศัพท์สลับกับประตูร้านจนผมรำคาญตัวเอง ผมเลยเอาโทรศัพท์ไปใส่ลิ้นชักไว้ จะได้ไม่ต้องเห็น ผมวุ่นกับงานในร้าน กว่าจะมานึกได้ก็ตอนผมจะเข้านอนแล้ว เข็มโทร.มาเป็นสิบสาย ผมจะโทร.กลับไปหา ก็ดึกเกินไปแล้ว

ผมกลับจากบ้านลูกค้ามาถึงร้านก็ใกล้เที่ยงแล้ว พีบอกว่าเข็มเอากล่องมาคืน เมื่อวานรถเข็มเกิดอุบัติเหตุ ก็เลยมาไม่ได้ แต่วันนี้ ไม่ว่ายังไง เขาจะมาแน่ๆ

มีลูกค้ามาเหมาร้านจัดงานวันเกิด ผมเลยมีอะไรวุ่นๆ ให้ทำจนถึงค่ำ แต่พอใกล้เวลาที่เข็มเคยมา อาหารถูกเสิร์ฟไปครบแล้ว ลูกค้ากำลังเล่นเกมส์กันสนุก ส่วนผมยืนจ้องประตูอยู่ว่าเมื่อไหร่เข็มจะมา พอเห็นเขายืนกดโทรศัพท์ ผมก็พุ่งพรวดเดียวไปถึงตัวเขา ผมบอกเขาว่ากว่างานเลี้ยงจะเลิกคงดึก ผมอยากให้เขามาค้างที่นี่ จะได้คุยกัน เข็มทำท่าไม่แน่ใจ ผมบอกเขาว่า ผมจะไปต่างจังหวัดหลายวัน เข็มรีบบอกผมว่า เขาจะกลับไปเอาเสื้อผ้า เดี๋ยวเขามา

โล่งอกไปที เขาไม่ได้เหนื่อยจนไม่อยากคุยกับผมแล้ว

เข็มกลับมาอีกทีตอนงานเลี้ยงเลิกแล้ว ผมกำลังเก็บร้าน เข็มจะช่วยแต่ผมบอกให้เขาไปรอข้างบน ผมทำใจไว้แล้วว่ายังไงเวลานี้ก็ต้องมาถึง แต่ผมก็อดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี

เข็มอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ ตอนผมเข้าไปในห้อง ผมลากเก้าอี้ไม้ที่เตรียมไว้ให้เข็มมากลางห้อง บอกให้เขามานั่ง ส่วนผม ถอยไปนั่งบนเตียง ถึงเวลาที่ผมต้องฟังแล้ว ไม่ว่าคำตอบจะคืออะไร ผมถามเขาว่า วันนั้นเขาทำแบบนั้นทำไม เข็มนิ่งไปนานแล้วเขาก็พูดแค่ ผมเสียใจ ผมขอโทษ มันไม่ใช่คำตอบที่ทำให้ผมเคลียร์อะไรมากขึ้นเลย ผมไม่อยากใช้วิธีนี้ แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ เขาก็คงไม่ยอมพูด ผมลุกขึ้นไปนั่งคร่อมทับตัวเขา เบียดตัวเองเข้าไปหา ถามเขาว่า วันนั้นเกิดอะไรขึ้นกับเขา เข็มยังไม่ตอบผมอยู่ดี ผมก็เลยก้มลงไปพูดใกล้ๆ ปากเขา บอกให้เขาเล่าให้ผมฟังว่าไปเจออะไรมา

แววตาเข็มบอกว่าเขาคิดถึง เขาต้องการผม เขารอให้ผมจูบ ถ้าเขาขยับมาจูบผม ความตั้งใจของผมคงล้มเหลวหมด ผมคิดได้ยังไงว่า ผมจะกระตุ้นให้เขามีอารมณ์ได้ โดยที่ตัวผมเองไม่เตลิดไปด้วย ตอนนี้กลายเป็นว่า คุมเขาไม่ยากเท่าคุมตัวเอง เนื้อตัวที่ผมรัก ผู้ชายที่ผมรัก

ผมต้องทำตั้งหลายอย่าง กว่าเขาจะค่อยๆ ยอมพูดว่า เขาไปอยู่ในสถานการณ์ที่เลี่ยงไม่ได้ เขามีอารมณ์แบบที่ควบคุมไม่ได้ เขาไม่ช่วยตัวเองเพราะเขารักผม เขารู้สึกผิดที่ต้องทำแบบนั้นเพราะฟีโรโมนของคนอื่นที่ไม่ใช่ผม เขาบอกว่า เขาไม่รู้จะทำยังไงให้ไม่เป็นแบบนี้ เขาบอกว่าเขาจะพยายามไม่ทำแบบนั้นกับผมอีก

เข็มน่ารัก เขารับผิด เขาไม่โกหก ไม่พูดเอาใจให้ผมหลงไปวันๆ ไม่เอาแต่ใจ จะมีอัลฟาที่ไหน ยอมให้โอเมกาเป็นฝ่ายรุก

ผมรู้ว่าเข็มไม่เคย ผมเล้าโลมจนเขาตื่นตัวเต็มที่แล้ว แต่แค่ผมสอดนิ้วเข้าไป อาการเขาก็บอกแล้วว่าเขาเจ็บ เขาไม่ได้ชอบ แต่เขาก็ยังปล่อยให้ผมทำไปเรื่อยๆ

ผมกระตุ้นจนเขาตื่นตัวขึ้นมาอีกรอบ อารมณ์เขากำลังจะไปสุด เขาขอทำเอง แต่ผมไม่ให้ ผมบอกเข็มว่าผมยังไม่หายเจ็บ เข็มไม่พูดอะไรอีก ผมลองสอดใส่เข้าไป แค่นิดเดียว แต่เขาคงเจ็บมาก ผมขยับอยู่จุดเดิม 2-3 ครั้ง แล้วก็ลองขยับลึกเข้าไปอีก เขาขมวดคิ้ว ตัวเกร็ง กำมือตัวเองเข้าๆ ออกๆ เขาเจ็บแล้ว ผมว่า เขารู้แล้ว ผมยอมให้เขาทำเพราะผมรักเขา ตอนนี้เขาปล่อยให้ผมทำ ก็คงเพราะเขารักผม ผมพอใจแล้ว

ผมถอยตัวเองออกมา ช่วยเขาข้างนอกจนเขาเสร็จ เข็มถามผมว่า ทำไมไม่ทำให้เสร็จ หยุดทำไม ผมมองเขา ตอบว่า ผมแค่อยากให้คุณรู้ ไม่ได้อยากให้คุณเจ็บ เข็มไม่มีท่าทางว่าจะโกรธ ไม่พอใจที่โดนผมเอาคืน ผมนอนพิงอกเขา เขายังจับมือผมไปลูบเบาๆ ถามว่า ยังเจ็บอยู่อีกเหรอ ผมพยักหน้า บอกเขาว่า มันก็เจ็บนิดหน่อยตอนเข้า— ผมหยุดคิด ผมควรใช้คำสุภาพ หรือคำตรงไปตรงมากับเขาดี –ผมหมายถึง ตอนขี้

เข็มหัวเราะ ผมว่า ผมเห็นเข็มหน้าแดงอีกแล้ว เขาบอกว่า เขาไม่ค่อยสนิทกับใครจนพูดคำนี้ตรงๆได้ เขาขยับตัวมากอดผม พูดกับผมว่า หายดีแล้ว บอกผมนะ ผมคิดถึง

เข็มมีของขวัญมาให้ผมด้วย เขาบอกว่าขาพยายามปั้นรูปตัวเอง แต่ถ้าไม่มีเสื้อกาวน์ ก็คงนึกไม่ออกว่าเป็นเขา แต่นั่นไม่สำคัญเท่า ดอกแก้วเจ้าจอมในหัวใจดวงใหญ่ ที่ตุ๊กตาตัวเข็มถืออยู่ในมือ เขาใช้เวลาที่เราไม่เจอกัน ปั้นตุ๊กตาตัวนี้ขึ้นมา เพราะเขาอยากให้ผมรู้ว่า ผมอยู่ในใจเขาตลอด ผมเขิน แต่ผมขำมากกว่า คุณหมอที่มีปืนส่วนตัวไว้ยิงหมา บทจะหวานขึ้นมามาดหมอดุๆ ก็ไม่เหลือเลย

ผมไปเชียงใหม่ 4 วัน ผมเขียนโปสการ์ดหาเข็มทุกวัน ผมอยากให้เขารู้ว่าผมคิดถึง

ผมส่งรูปผมให้เข็มวันละหลายๆรูป มีทั้งที่ผมถ่ายเอง ที่คนอื่นถ่ายให้ ผมบอกเขาว่า ผมส่งมาให้เลือก เอาไว้ไปติดในห้องน้ำ เข็มส่งอีโมจิ ยิ้มแก้มแตก มาให้ เขาบอกว่า เขาเลือกได้แล้ว ติดไว้แล้วด้วย รอผมกลับไปดู

แม่มาอยู่ช่วยงานที่บ้านพี่แป้งหลายวันแล้ว พอผมไปถึง แม่ก็ถามเรื่องเข็ม ผมเล่าให้แม่ฟังเรื่องที่เราคุยกัน ผมให้แม่ดูรูปตุ๊กตาที่เข็มตั้งใจปั้นมาให้ผม แม่บอกว่าเข้าใจกันก็ดีแล้ว ผมกับเข็มยังต้องเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ รักกัน ไม่ได้แปลว่า รู้จัก รู้ใจกันหมดทุกอย่าง

แม่บอกให้ผมดูพี่แป้ง จะแต่งงานพรุ่งนี้แล้ว เพิ่งมารู้ว่าแฟนกลัวเสียงลูกโป่งแตก ซุ้มลูกโป่งที่พี่แป้งอุตส่าห์ลงมือตกแต่งเองเอาไว้เป็นจุดถ่ายรูป เลยต้องรื้อออก แล้วให้ร้านดอกไม้มาทำซุ้มให้ใหม่

วันแต่งงานพี่แป้ง ผมยุ่งมาก งานที่เตรียมไว้เหมือนจะพร้อมแล้ว ก็ยังมีอะไรที่ไม่เรียบร้อยโผล่มาให้จัดการอยู่หลายอย่าง แต่จะวุ่นแค่ไหน พี่แป้งก็ดูมีความสุขมาก ถ้าเป็นผมไปอยู่ตรงนั้นบ้าง มีเข็มอยู่ข้างๆ แวดล้อมด้วยคนที่ผมรัก และรักผม ผมจะมีความสุขแค่ไหน

ลูกพี่ลูกน้องผมกับเพื่อนพี่แป้ง ชวนกันไปเที่ยวผับ นักร้องที่นี่ร้องเพลงเพราะดี ผมไม่เกินเหล้านานแล้ว วันนี้ ผมสั่งมะนาวโซดา ทุกคนพากันล้อผมหมด แต่ยังไงผมก็ไม่ยอมสั่งเหล้า เข็มไม่กินเหล้า ไม่เที่ยวกลางคืน นี่ถ้าเขารู้ว่าผมมาผับ ผมจะโดนดุมั้ย

คืนนั้น มีทั้งผู้ชายทั้งผู้หญิง มาขอชนแก้ว มาชวนออกไปเต้น ผมปฏิเสธเฉยๆ เขาก็ไม่ยอมไป ผมเลยบอกว่าผมมีแฟนแล้ว ผมพูดแล้วผมก็นึกถึงเข็ม เขาไม่เคยพูดกับผมเรื่องนี้ ไม่เคยบอกว่าเขารู้สึกยังไงกับผม จนสถานการณ์บังคับ เขาถึงได้บอกว่า เขารักผม แล้วนี่ ผมควรรอให้เขาขอเป็นแฟน หรือผมไปขอเขาเป็นแฟนเลยดีกว่า

เข็มมารับผมกับแม่ที่สนามบิน ผมบอกให้ไปส่งที่บ้านแม่ก็พอ เดี๋ยวผมกลับร้านเอง แต่เข็มบอกว่า เขาอยากให้ผมเอาของฝากไปให้ม๊าเอง แล้วเขาค่อยพาผมมาที่ร้าน เขาอยากมาค้างกับผม ผมมองหน้าเขา พูดเสียงจริงจังกับเขาว่า ไม่เอานะ ผมเหนื่อย เข็มหัวเราะ ยกมือขึ้นเหมือนลูกเสือกำลังสาบานตน เขาบอกว่า เขาสัญญาว่าเขาจะไม่ทำอะไร เขาแค่อยากอยู่ด้วย แม่เห็นอาการเข็มแล้วก็ยิ้มขำๆ บอกให้ผมรีบไป เดี๋ยวจะถึงร้านดึก แม่พูดกับเข็มด้วยว่า วันไหนว่างๆ ต้องนัดให้ม๊ากับแม่ได้คุยกันบ้าง

ผมหลับไปตลอดทางจนถึงบ้านเข็ม เอาของฝากไปให้ม๊า กลับมาขึ้นรถผมก็หลับอีกจนถึงร้าน ผมมาหายง่วงตอนอาบน้ำเสร็จแล้ว เข็มถามว่าทำไมหลับจัง ผมบอกว่า ผมอดนอนตั้งแต่วันแรกที่ไปถึงแล้ว เมื่อคืนก็ไปผับ กลับตี 3 แล้วก็ต้องไปตลาดกับแม่แต่เช้า ไปซื้อของฝาก ผมเห็นเข็มขมวดคิ้ว ก็เลยบอกว่า ผมกินมะนาวโซดา ผมโดนคนล้อทั้งโต๊ะเลย ผมเลื่อนตัวไปพิงไหล่เข็มพูดกับเขาว่า อย่าดุผมนะ เข็มขยี้หัวผม ถามยิ้มๆ ว่า รู้ด้วยเหรอว่าเขาไม่อยากให้กินเหล้า ผมตอบว่าผมไม่รู้ ผมแค่อยากบอก

เข็มชวนผมไปทริปถ่ายรูป เขาถามว่าผมว่างวันไหน เขาอยากไปวันที่ผมไปด้วยได้ ผมตอบเขาว่า ผมอยากว่างพรุ่งนี้เลย แต่ผมคงโดนหุ้นส่วนร้านไล่ออก ขอทำงานเต็มๆ สัก 3-4 วันก่อน

ตอนเช้าผมชวนเข็มซ้อนท้ายจักรยานไปซื้อขนมปังปิ้งที่ตลาด เข็มถามว่าทำไมไม่ทำเอง สะอาดกว่า ผมบอกว่าเจ้านี้เขาปิ้งเตาถ่าน หอม กรอบ เครื่องยี่ห้อไหนก็สู้ไม่ได้ เข็มยังบ่นว่า มาการีนมันเป็นไขมันไม่ดี ผมยื่นขนมปังแผ่นหนา ทาเนยจนเหลืองทั้ง 2 ด้าน ส่งกลิ่นหอมชวนกินให้เข็ม บอกเขาว่า กินก่อนนะ เดี๋ยวผมกลับไปปั่นอะโวคาโดให้กิน จะได้มีไขมันดีไปช่วยเอาไขมันไม่ดีออกจากร่างกาย

เข็มรับไปกัดแล้วทำตาโต เขาไม่พูดอะไร แต่ดูก็รู้ว่า ขนมปังมันอร่อยมาก

ผมซื้อขนมครกกับข้าวเหนียวปิ้งกลับมากินต่อ เข็มไปอาบน้ำแต่งตัว ตอนที่ผมจัดขนมลงจาน ทำกาแฟ ลวกไข่ แล้วก็ปั่นอะโวคาโดนมสด ใส่แก้วเก็บความเย็นไว้ให้เข็มเอาไปกินที่คลินิก

เข็มจะช่วยเก็บจานไปล้าง แต่ผมบอกเขาว่า ผมจัดการเอง ไปทำงานได้แล้ว ยิ่งสายรถยิ่งติด ผมถือแก้วถือจานเต็ม 2 มือ เข็มถือแก้วใส่อะโวคาโดปั่น สะพายกระเป๋าเหมือนเตรียมตัวจะไป แต่เขาเดินมาหอมแก้มผม แล้วบอกว่า ผมไปทำงานแล้วนะครับ

อยู่ๆ ผมก็สงสัยว่า เช้าแรกหลังวันแต่งงานของพี่แป้ง เป็นแบบนี้หรือเปล่า

ผมบอกเข็มว่า ผมไปกับเขาได้แค่ช่วงกลางวัน ต้องกลับถึงร้านก่อนเย็น เขาบอกว่ายังไงก็ได้ แค่ไปได้ก็โอเคแล้ว เข็มพาผมไปที่พระราชวังเก่า เขาบอกว่า เขาชอบมาถ่ายรูปที่นี่ เขามาหลายครั้งแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกว่ามีมุมใหม่ๆ ให้เขาได้เก็บภาพอยู่เรื่อยๆ ผมถามว่าเขามากับใคร เขาตอบว่าเขามาคนเดียว

ผมไม่แปลกใจแล้ว กับคำตอบของเข็ม ตั้งแต่ตอนมาถึง เขาถามผมว่า จะไปเดินถ่ายรูปกับเขามั้ย ผมบอกเข็มว่า ผมไม่ได้ชอบดูอะไรแบบนี้ ขอไปเดินเล่นในสวนรอบๆ แล้วก็รออยู่แถวนี้ดีกว่า เข็มเดินหายไปในหมู่ตึกของตัวพระราชวัง แล้วก็หายไปเลย ผมเดินเล่นจนรอบสวนแล้ว ก็วนกลับมานั่งใต้ต้นไม้ที่เดิม หยิบหนังสือที่ผมตั้งใจเอามาอ่านระหว่างรอเข็ม เป็นคนอื่นเขาคงเบื่อ แต่ผมเจอคนเยอะทุกวัน จนวันไหนได้อยู่เงียบๆ แบบวันนี้ เสียงนกเสียงลม ก็เหมือนเสียงสวรรค์ ผมอ่านหนังสือเพลินจนลืมเวลา เข็มถามผมว่าเบื่อหรือเปล่า คอยเขาตั้งนาน ผมยิ้ม ชูหนังสือให้เขาดู บอกว่าผมอ่านไปได้ครึ่งเดียวเอง กำลังเพลิน

เข็มพาผมไปกินข้าวร้านริมทะเล ตรงทางเข้าร้านอาหารมีร้านขายของฝากของที่ระลึก เข็มบอกให้ผมเดินดูเล่นไปก่อนก็ได้ เขาจะไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวค่อยไปเจอกันข้างใน ที่จริง ผมก็อยากได้ของชิ้นเล็กๆ ไปตกแต่งร้าน แต่พอเข้าไปแล้วเห็นว่ามีทัวร์มาลงพอดี คนแน่นเต็มร้าน ผมเลยเปลี่ยนใจเดินตามเข็มเข้าไปในร้านอาหาร เข็มไม่ได้ไปห้องน้ำ เขาถือแฟ้มหน้าตาเหมือนเล่มเมนูอาหารไปที่เคาน์เตอร์ร้าน คุยอะไรกับคนของร้าน ยื่นโทรศัพท์ให้เขาดู ยื่นแฟ้มให้ แล้วเดินออกไป ผมเดินไปหาพนักงานคนนั้น ถามเขาว่า ผู้ชายคนเมื่อกี๊ฝากแฟ้มให้ผมหรือเปล่า เขาบอกว่าใช่ แต่เขาบอกให้เอาให้พี่ตอนพี่ไปนั่งที่โต๊ะพร้อมเขา ผมขอแฟ้มมาเปิดดู ข้างในมีกระดาษหลายแผ่นใส่มาในซองใสหลายซอง แผ่นแรกเป็นรูปผมยื่นกระดาษจดเบอร์โทรศัพท์ให้เข็ม แผ่นที่ 2 เป็นรูปผมยืนคุยกับเข็มอยู่หน้ากรงแมว แล้วก็รูปเข็มยืนดูผมเล่นทราย รูปเรา 2 คนยืนอยู่ใต้ฝักบัว รูปเรา 2 คนบนชิงช้าดอกไม้ รูปผมนั่งหันหลังและเข็มยืนคอตกอยู่ข้างเตียง รูปสุดท้ายเป็นรูป ผมนั่งคร่อมทับเขาอยู่บนเก้าอี้ และเรากำลังจูบกัน กระดาษแผ่นสุดท้ายในแฟ้ม มีคำถาม 4 คำถาม เข็มจะขอผมเป็นแฟน

ผมขอยืมปากกาเคมี รีบเขียนข้อความลงหน้าซองที่ใส่รูปทุกรูป เขียนต่อท้ายทุกประโยคคำถามว่า ครับ แล้วถือแฟ้มไปที่โต๊ะ รอให้เข็มมา

เข็มทำท่างงๆ ที่เห็นแฟ้มวางอยู่บนโต๊ะ กับผมที่ท่าทางเฉยๆ ผมเลื่อนแฟ้มไปให้เข็ม บอกเขาว่า ผมสั่งอาหารแล้ว คุณดูอีกที เผื่ออยากสั่งอะไรเพิ่ม เข็มมองหน้าผมสลับกับแฟ้มอยู่หลายรอบ กว่าจะเลื่อนแฟ้มเข้าหาตัว

เข็มเริ่มเปิดหน้าแรก ผมเริ่มร้องเพลง --ที่คนนี้เขามีคือความรัก ความรักที่ยิ่งใหญ่—แก้มเข็มเป็นสีชมพู เขากำลังอ่านข้อความของผม บนรูปของเขา –ถ้าหากว่าเขามอบให้กับใคร เขาให้ตลอดกาล—เข็มเปิดไปถึงรูปที่ 4 แก้มเขาแดงไปถึงหูแล้วตอนนี้—คำถามก็คือเธออยากชอบคนไม่พิเศษ ไม่ค่อยสวยงามดูบ้างมั้ย—เข็มยิ้มจนตาปิด เขาเปิดถึงรูปสุดท้าย—ถ้ามีคนนึงที่ดูไม่ค่อยน่าสนใจ--เข็มเปิดไปถึงหน้าสุดท้ายที่เป็นคำถาม—มาขอเป็นแฟนจะยอมมั้ย—ผมนั่งเท้าคาง ยิ้มแล้วก็มองเขา เข็มทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้ ทำท่าเซ็งๆ เขาพูดว่า คุณโอเมกา คุณไม่ควรทำให้อัลฟาแพ้คุณตลอดเวลานะ รู้มั้ย คุณทำแผนเซอร์ไพรส์ผมพังหมดเลย เข็มล้วงกระเป๋า หยิบแหวนมาสวมให้ผม จูบประทับลงตรงนั้น แล้วพูดกับผมว่า เป็นแฟนผมนะครับ แหวนทองลงยา สลักคำว่า แฟนเข็ม ผมยิ้มจนปวดแก้ม พูดกับเขาว่า ผมรักคุณนะเข็ม คุณอยากเป็นแฟนผมมั้ย เข็มยิ้มกว้างพูดว่า ที่สุด ผมอยากจูบคุณด้วย

ผมซื้อขนมจากร้านแถวนั้นไปฝากแม่ ผมจูงมือเข็มเดินเข้าบ้านไปหาแม่ บอกแม่ว่า นี่ นายสัตวแพทย์เข็มขาว แฟนจอม

Create Date : 02 เมษายน 2565
Last Update : 2 เมษายน 2565 22:20:47 น.		0 comments
Counter : 564 Pageviews.
Share Tweet