ผมไม่ได้ไปหาจอมมาหลายวันแล้ว  ผมคิดถึง  แต่ก็ไม่อยากเห็นเขา  ไม่อยากรู้สึกว่าผมทำอะไรให้เขาไม่ได้  ผมอยากทำให้จอมมีความสุข  แต่จอมเห็นผมตอนนี้  เขาน่าจะเป็นทุกข์มากกว่า  แต่ผมคิดถึงจอม  ไม่ได้คุยกับเขา  ผมก็เลยไปคุยกับต้นแก้วเจ้าจอมแทน  ผมรู้ว่าป๊าม๊าเป็นห่วงผม  แต่ผมไม่พร้อมจะเล่าให้ใครฟัง  ม๊าเห็นผมไม่ไปหาจอม  เอาแต่มาคุยกับต้นไม้  ก็ตามมาถามว่า  คิดถึงจอมทำไมไม่ไปหา  ผมบอกได้แค่ว่า สงสารจอม  ม๊าถามผมว่ามีปัญหาอะไรกันรึเปล่า  ได้คุยกันบ้างรึยัง  ผมกอดม๊า  บอกม๊าว่าเข็มไม่ดีเอง  ยิ่งจอมดีกับเข็ม  เข็มยิ่งรู้สึกแย่  ม๊ากอดผมเงียบๆอยู่พักนึงแล้วก็พูดกับผมว่า  ทุกคนรักเข็มนะลูก  เข็มทำแบบนี้ไม่มีใครสบายใจ  เข็มยังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร  แต่อย่าให้จอมรอนาน  เกิดเขาไม่รอขึ้นมา  เข็มจะเสียใจเองนะลูก  ผมยังกอดม๊าอยู่อย่างนั้น  ผมเหนื่อยกับตัวเอง  ผมคิดถึงจอม  เมื่อไหร่เรื่องนั้นจะหายไปจากหัวผมสักที

ผมไปฟิตเนสแทบทุกวัน  ผมรู้ตัวว่าตัวเองหงุดหงิดง่ายจนคนกลัวหมดแล้ว  ผมไปหาที่ออกแรง  คิดว่าจะช่วยได้แต่ก็เปล่าประโยชน์  ผมยังอารมณ์ไม่ดีจนไม่อยากคุยกับใคร  ผมไปอยู่ห้องดาวทุกวัน  ที่ๆผมอ้อนวอนขอให้จอมเป็นของผม  ความรู้สึกวันนั้นยังชัดเจนอยู่ในตัวผม  วันนั้นจอมถามผมว่า ถ้าเขายอมแล้ว  ผมจะทิ้งเขามั้ย  ตอนนี้ผมทำอะไรอยู่  จอมจะคิดว่าผมกำลังจะทิ้งเขาหรือเปล่า  มีเสียงเปิดประตู  เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้  ม๊ามาตามผมไปนอนอีกแล้ว  ผมบอกม๊าทั้งยังนอนท่าเดิม  ให้ม๊าไปนอน ไม่ต้องห่วง  เดี๋ยวผมจะลงไปแล้ว  เสียงฝีเท้ามาหยุดอยู่ตรงเหนือหัวผม  ผมกำลังจะหันไปดูว่าใครมา  จอมก็จูบหน้าผากผมแล้ว  เขาขยับถอยไปพูดอยู่กับปากผมว่า คิดถึงผมมั้ย  คิดถึง  คิดถึงที่สุด  ผมตอบคำถามจอมด้วยการกอดและจูบเขา  แวบนั้น  ภาพธันวาก็วาบเข้ามาอีก  ผมปล่อยมือ  ลุกขึ้นนั่ง  ถามจอมว่ามาทำไม

ผมทำเขาเจ็บรึเปล่านะ  แต่จอมก็ยังยิ้มให้  อ้อนผมให้ลงไปกินนมแล้วก็นอนพร้อมเขา  กว่าจะเคลียร์ร้านเสร็จ  แล้วยังต้องขับรถมาหาผมอีก  ผมรู้ว่าจอมมาเพราะเป็นห่วง  ผมกินนมหมดแล้ว  ย้ายฟ้าน้อยไปอยู่ที่โซฟา  นอนหลับตาฟังเสียงจอมเดินไปเดินมา  สักพักก็มานอนเบียดผมบนเตียง  ผมไม่รู้ว่าจอมรู้ได้ยังไงว่าผมยังไม่หลับ  เขาเริ่มร้องเพลงกล่อมเด็ก Twinkle twnkle little star, how I wonder what you are  แสงวิบวับจากดาวดวงน้อย  ที่กำลังนำทางให้ผม  ไม่ให้หลงอยู่ในความเคว้งคว้างในใจตัวเอง  โชคดีที่ได้รักเขา  โชคดีที่เขารักผม

ผมบอกจอมแล้วว่าไม่ต้องมาก็ได้  ผมไม่อยากให้เหนื่อยเพราะผม  แต่จอมบอกว่าอยากเห็นผมยิ้ม  แค่ผมยิ้มเขาก็หายเหนื่อยแล้ว  จอมมานอนบ้านผมทุกวัน  เขาบอกว่าม๊าให้กุญแจบ้านมาแล้ว จะได้ไม่ต้องให้ใครรอเปิดประตู  มีสายคอยรายงานจอมทุกวัน  วันไหนผมกินข้าวน้อย  พอจอมมาถึง  ผมก็โดนบังคับให้กินของที่เขาทำ  ตอนเช้าจอมก็คอยดูให้ผมกินข้าวให้หมด  ไม่สนใจว่านั่งร่วมโต๊ะกับป๊าม๊า  วันไหนผมทำท่าไม่อยากกิน  จอมก็ขู่ว่าคุณไม่กินเอง  ผมป้อนนะ  ป๊าม๊าเอาแต่นั่งอมยิ้ม  ไม่ช่วยอะไรผมเลย  บ่ายๆ  จอมก็แวะเอาผลไม้กับของว่างมาให้  ผมถามจอมว่าทำไมมาได้  ที่ร้านไม่ยุ่งเหรอ  จอมบอกว่ายุ่ง  แต่ป๊าเป็นห่วง  ก็เลยจ้างคนไปช่วยทำงานที่ร้านให้  จอมจะได้มีเวลามาดูแลผม  ผมรู้ว่าทุกคนไม่อยากเห็นผมเครียด ผมหงุดหงิด  แต่ผมก็ยังคุมตัวเองไม่ได้  ตอนนี้คนทั้งคลินิกรักจอมมากกว่าผมอีก  จอมเป็นคนเดียวที่ไม่กลัวผม  เป็นคนเดียวที่กล้าบอกผมว่าอย่าเสียงดัง  บางวันจอมมาเจอผมกำลังเหวี่ยงใส่เจ้าของหมา  เขาก็เป็นคนมาช่วยพูดจนเจ้าของหมาใจเย็นลง  แล้วค่อยพาผมไปหาผ้าเย็นมาเช็ดมือเช็ดหน้า  ให้หายหงุดหงิด  จะได้ไปทำงานต่อ

จอมเสียสละเวลามาทำให้ผมขนาดนี้แล้ว  ผมก็ยังไม่โอเคอยู่อีก  จมอบบอกผมว่าเขาอยากไปเที่ยว  แต่ผมไม่มีอารมณ์จะไป  ก็เลยบอกเขาว่า ไปเถอะ  จะได้พักบ้าง  ผมพูดแค่นี้  จอมก็รู้แล้วว่าผมไม่อยากไป  และจอมก็ไม่ได้พูดเรื่องนี้กับผมอีก

วันนั้นจอมปลุกผมแต่เช้ามืด  บอกผมให้ไปเป็นเพื่อนเขาหน่อย  เขาต้องไปซื้อผักเอง  เพราะคนส่งผักให้ที่ร้านไม่มา จอมขับรถมุ่งหน้าออกนอกเมือง  ผมถามว่าจะไปซื้อที่ไหน  จอมก็ไม่ยอมบอก  พูดแต่ว่า  อยากได้ผักออร์แกนิก  จะไปเอาจากแปลงปลูก  แล้วก็บอกให้ผมหลับเลยก็ได้  เดี๋ยวถึงแล้วเขาปลุกเอง

ผมตื่นมาอีกที  รถก็มาจอดอยู่ตรงหน้าป้ายโรงงานช็อกโกแลต  ผมคุ้นๆว่ามันอยู่ที่เขาใหญ่  ผมมองจอมงงๆ  ถามเขาว่า  ที่นี่มีผักด้วยเหรอ  แล้วผมก็นึกได้  ถามจอมเสียงดุว่านี่คุณหลอกผมมาเหรอ  จอมทำเสียงอ้อนใส่ผม บอกผมว่า ก็ผมไม่ยอมมา  แล้วตอนนี้เขาก็หิวแล้ว

อันที่จริง  ก็ดีแล้วที่จอมพยายามพาผมมาจนได้  ผมไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายแบบนี้นานแล้ว  ผมตั้งใจอยู่กับงาน  จนไม่ค่อยได้นึกถึงบรรยากาศการได้กินข้าวในที่โล่งกว้างแบบนี้  ผมยังงอนเขา  ไม่ยอมสั่งอาหาร  จอมดูเมนูแล้วบอกว่า อันนี้น่ากิน อันนี้น่าลอง  แล้วก็สั่งมาทุกอย่าง  เขาคงอยากให้ผมอารมณ์ดี  อาหารมาเสิร์ฟ  จอมก็จัดการหั่นทุกอย่างให้เป็นชิ้นเล็ก  แล้วใส่จานให้ผม  เอาขนมปังมาทาเนยถั่วให้  ชวนผมคุย  ชวนผมกิน  เล่าเรื่องตลกให้ผมฟัง  ถามผมว่ากาแฟที่นี่อร่อยเหมือนที่เขาทำมั้ย  จอมทำตาวาว  แววหวานๆในนั้น  บอกผมว่าจอมอยากได้ยินคำตอบว่าอะไร  ผมหัวเราะ  ยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบ  บอกเขาว่าไม่เหมือน  อันนี้อร่อยกว่า  จอมเรียกชื่อผมเสียงอ่อยๆ  ผมหัวเราะดังกว่าเดิม  ขยี้หัวจอม  พูดต่อว่า  ก็แค่อร่อย  ไม่ได้รัก

ผมกินทุกอย่างที่จอมสั่งมาหมดแล้ว  เราก็ไปเดินดูของในร้านช็อกโกแลต  ผมเพิ่งรู้ว่าจอมชอบมาก  เขาเดินชิมแทบจะทุกแบบ  ผมบอกให้เขาเลือก  เดี๋ยวผมซื้อให้  จอมหันมาถามว่าแน่ใจนะ  แล้วเขาก็หยิบมาจนเต็มตะกร้า  ผมสงสัยว่าจอมจะเอาไปทำอะไรเยอะแยะ  เขาหยิบกล่องเล็กๆให้ผมดูว่า นี่ของเขา ที่เหลือของคนที่คลินิกแล้วก็คนของป๊าที่เข้าไปช่วยผม  ผมไม่รู้ว่าจอมตั้งใจรึเปล่า  แต่วูบนั้นผมก็หงุดหงิดไปแล้ว  จอมยังมองผมอยู่  เขาอุตส่าห์หลอกพาผมมาถึงนี่  ก็เพราะไม่อยากให้ผมเครียด  ผมไม่ควรเป็นแบบนี้  ผมเดินไปหา  บอกจอมให้ซื้อเพิ่มเผื่อพวกลูกๆของพนักงานด้วย  แล้วผมก็เดินไปทางอื่น  ซื้อแบบกล่องเล็กๆอีกหลายกล่องใส่กระเป๋า  แล้วกลับไปหาจอม

ทีแรกผมคิดว่าจอมจะแค่พาผมไปเที่ยวแล้วก็กลับ  แต่จอมพาผมไปรีสอร์ตกว้างใหญ่  ห้องก็สวยจนผมสงสัย  จอมสารภาพว่า  พี่นีช่วยจัดกระเป๋า  ห้องพักป๊าม๊าเป็นคนจัดการ  ผมนึกอยากจะโกรธที่ทุกคนร่วมมือกันหลอกผม  แต่จอมกอดผม  จับปลายคางผมโยกเบาๆ  พูดกับผมว่า  ก็คุณหนูหงุดหงิดไม่หาย  ทุกคนก็เป็นห่วง  เลยกลายเป็นผมรู้สึกผิดจนต้องเข้าไปกอดเขา  บอกเขาว่า  ผมขอโทษ  จอมพูดกับผมว่า  เขาเป็นห่วง  ถึงไม่มีอะไร  เขาก็เป็นห่วงอยู่แล้ว  จอมขนกล้องกับเลนส์มาให้ผมด้วย  ผมถ่ายรูปจอมเป็นร้อยๆรูป  บันทึกความร่าเริงสดใสลงไว้ในใจ  แฟนผมน่ารักที่สุด

ผมเพิ่งรู้ว่าที่เขาใหญ่มีสวนน้ำ  แค่มองไกลๆ  เห็นความสูงของสไลเดอร์  ผมก็อยากขึ้นไปลองแล้ว  ตอนขับรถมา  จอมก็ยังคุยสนุกสนานดี  จอมเริ่มเงียบไปตอนเดินตามหลังผมขึ้นบันไดไปที่จุดปล่อยห่วงยาง พอขึ้นไปถึงข้างบน  จอมหมุนตัวดูรอบๆ  แล้วทำท่าจะกลับลงบันได  ผมดึงมือไว้  บอกให้เขารับผิดชอบ  เพราะเขาเป็นคนอยากมาเอง  จอมยังทำหน้าแหยๆ  ผมขยับเข้าไปใกล้  บอกเขาว่า  ไปกับผมนะ  ไปด้วยกัน  แล้วก็จูบเขา  สีหน้าจอมดีขึ้น  ยอมตามผมไปนั่งลงในห่วงยาง

 ช่วงเวลาไม่กี่วินาที  จากข้างบนลงไปถึงข้างล่าง  ช่วงเวลาที่ใจผมจดจ่ออยู่กับความตื่นเต้นหวาดเสียวของตัวเอง  ไม่มีเรื่องดี  ไม่มีเรื่องร้าย  ดีดตัวขึ้นจากน้ำมาเจอความรัก จอมหายใจแรง  ผมเสยผมให้  จูบแก้มเขา  ถามว่าไหวมั้ย  จอมพยักหน้า  ผมยื่นมือไป  เขายื่นมือมา  แล้วเราก็ไปกันต่อ

ผมไม่รู้ว่าจอมแค่อ้อนผม  หรือเขาต้องการกำลังใจจริงๆ  ที่แน่ๆ กว่าเราจะเล่นสไลเดอร์ครบทุกอัน  ปากจอมก็แดงหมดแล้ว

โปรแกรมรอบค่ำของจอมคือหนังกลางแปลง  หนังจอยักษ์ที่เราต้องนั่งดูกลางแจ้ง  ไม่มีเก้าอี้  มีแต่เสื้อกับหมอนให้  ผมบอกจอมว่าหมอนมมันนอนไม่สบาย  แล้วคุณก็เป็นคนหลอกผมมา  เพราะฉะนั้น คุณต้องนั่ง  ส่วนผมจะนอน  แล้วผมก็ขยับไปหนุนตักจอม  ดูหนังไปด้วยกันจนจบเรื่อง  ผมจำชื่อหนังไม่ได้  จำได้แต่ว่าจอมหัวเราะไปพร้อมผม  ดาวในตาจอมกะพริบแข่งกับดาวบนท้องฟ้า  สวยจนผมไม่อยากละสายตา  แต่จอมบอกว่าน้ำค้างแรง  ถ้าผมอยากดูดาว  ให้ไปดูต่อที่ห้อง

ผมออกมายืนดูดาวที่ระเบียงหน้าห้อง  จอมตามมากอดผม  มองตาผม  แล้วก็บอกว่า ดาวในตาคุณสวยที่สุด  จอมจูบผม ไม่ได้หนักหน่วง  ร้อนแรง  แต่ก็เรียกร้อง  ความรู้สึกนั้นทำให้เลือดในตัวผมฉีดพล่าน  ผมลูบหลังจอม  แล้วผมก็หยุด  ผมกลัวมันจะเป็นเหมือนเดิมอีก ผมบอกจอมว่าอย่าเพิ่งเลย  ผมไม่อยากพาคุณไปอารมณ์ค้างอีก  จอมหยุดจูบผม  กลับหลังหันเดินเข้าห้อง  ไม่มองผมเลยด้วยซ้ำ  ผมรีบตามไปคว้าแขนไว้  แต่จอมสะบัดออก  ใจผมตกไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว  ถ้าจอมโกรธ  ผมจะทำยังไง  จอมผิดหวังหรือเปล่า  เขาเอาใจ ตามใจผมมาทั้งวันแล้ว  ผมยังปฏิเสธเขา  ผมทำอะไรไม่ถูกเลย  ตอนที่จอมหันกลับมาทำท่าหลอกผีใส่ผมเหมือนผมเป็นเด็ก  ผมหัวเราะออกมา  ถามจอมว่าทำอะไร  จอมหัวเราะตอบ ผมว่า  ก็ทำให้คุณหัวเราะไง  ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอก  จอมคนดีที่สุด  ไม่โกรธผม  เข้าใจผม  แล้วก็ยังให้กำลังใจผม  เขาบอกว่า  เรื่องนั้นสำคัญ  แต่ไม่ได้จำเป็น  แค่ผมอยู่กับเขาก็พอแล้ว  ผมรู้ว่าจอมอยากรู้เรื่องวันนั้น  แต่เขาก็พยายามอดทน  บอกผมว่า  ถ้าผมโอเคแล้ว  ต้องเล่าให้เขาฟัง  ผมยิ้มรับคำ  แล้วดึงตัวเขามานอนกอด  จอมบอกว่า  พรุ่งนี้จะพาไปกินของหวาน  ผมอยากรู้แล้วว่า ของหวานกับจอม อย่างไหนหวานกว่า

จอมไม่เคยนอนตื่นสายขนาดนี้  ผมจับตัวจับหน้าผากเขาก็อุ่นดี  เมื่อวานเขาคงเหนื่อยมาก  จอมงัวเงียถามผมว่า  เช้าแล้วเหรอ  ผมตอบว่ายัง  นอนต่อเถอะ  แล้วก็รูดม่านปิดให้ห้องมืด  แล้วออกมานั่งเล่นหน้าห้อง  ดูนาฬิกาแล้ว  กว่าจอมจะตื่นก็คงเลยเวลาให้บริการอาหารเช้าแล้ว  ผมโทร.สั่งอาหารเช้าให้มาส่งที่ห้อง  ผมค่อยๆตะล่อมแยมสตรอเบอร์รี่สีแดงให้เป็นรูปหัวใจบนขนมปังปิ้ง  ใช้มีดค่อยๆเจาะชิ้นแตงโม  เกลาไปเรื่อยๆให้เป็นหัวใจอีกดวง  จอมตื่นแล้ว  เขารูดม่านรอบห้อง  เดินออกมาหา  รีบบอกผมว่าขอโทษ  ไม่น่าตื่นสายขนาดนี้เลย  ผมยิ้มให้  บอกว่าไม่เป็นไร  ไปล้างหน้าแปรงฟัน  ผมรอกินมื้อเช้าอยู่

จอมยิ้มกว้างตอนเห็นหัวใจในจานอาหาร  เขาถามว่าจะกินยังไง  ผมหัวเราะ  บอกเขาว่า  ก็แค่กินให้หมด  ผมตั้งใจ  เต็มใจ  ให้คุณคนเดียวเลย  จอมยิ้มกว้างกว่าเดิม  พูดไปยิ้มไปว่าแฟนใคร  น่ารักจัง  ผมอดไม่ได้  ต้องยื่นมือไปบีบแก้มเขา  พูดกับจอมว่า ก็แฟนคุณไงครับ

จอมพาผมไปกินของหวานที่ร้านสวยๆ  ตกแต่งสไตล์อังกฤษหรูๆ  ผมบอกให้จอมสั่งขนมเผื่อผมด้วย  ผมขอไปล้างมือก่อน  บังเอิญเจอเพื่อน  ก็เลยคุยกันอยู่พักนึง ตอนที่ผมเดินกลับไปหาจอม  ก็เห็นผู้หญิงนั่งตรงข้ามจอม  กำลังขอแลกไลน์  ผมเดินอ้อมไปนั่งข้างจอม  บอกผู้หญิงคนนั้นว่า  เอาของผมไปดีกว่า  แฟนผมคงไม่สะดวกคุยกับคุณ  จอมทำเสียงเหมือนอะไรติดคอ  ส่วนผู้หญิงคนนั้น  หันมายิ้มให้ผม  พูดง่ายๆว่า ก็ดีค่ะ  หงายมือถือให้ดูว่ากำลังเปิดกล้องรอสแกน  จอมมองผู้หญิงคนนั้นตรงๆ  จับมือผม  แล้วพูดว่า  ขอโทษนะครับ  ผมไม่สะดวกให้แฟนผมคุยกับคนอื่น  ผู้หญิงคนนั้นยักไหล่  หยิบโทรศัพท์กลับไปที่โต๊ะตัวเอง  มีเสียงโห่รับ  และคำหยาบลอยลมมา  ผมถามจอมว่าไปคุยกับเขาทำไม  เขามาแบบนั้น  ไม่รู้รึไงว่าเขามาจีบ  จอมหัวเราะ  พูดขำๆว่า  ไม่รู้หรอก  คุณไม่เคยจีบผมนี่  ผมหัวเราะ  บอกจอมว่า ก็กะจะจีบ  แต่คุณปล่อยตัวเองฮีตมายั่วผม  จอมทำตาแบบที่ม๊าเรียกว่า ตาเล็กตาน้อย ใส่ผม  จอมถามว่า  แล้วไง  ดีมั้ย  แววตาจอมทำให้ผมเขิน  ยิ่งนึกถึงวันนั้น  ตอนที่เขาจูบหน้าอกผม  ผมพูดเบาๆว่าเสียดาย  วันนั้นไม่น่าติดเคสเลย  ไม่งั้นคงไม่แค่ 2  แต่ตอนนี้  ...  จอมยังทำตาวาว  ยื่นนิ้วมาแตะปากผม  พูดยิ้มๆว่า  ผมให้คุณติดไว้ก่อน  ตอนคุณมาใช้  ถ้าแรงคุณเหลือ  ขอดอกเบี้ยผมด้วยนะ

ของหวานมาเสิร์ฟแล้ว  ผมแบ่งเค้กเป็นชิ้นเล็กๆ  จิ้มป้อนจอม  เขาเลิกคิ้วเหมือนถาม  ผมบอกให้กินเลย  จะได้ไม่มีใครมาจีบอีก  จอมกินไปแล้วก็ตักพุดดิ้งป้อนผม บอกผมว่า  ไม่ให้ใครมาจีบคุณเหมือนกัน  ตอนพูดประโยคนี้  ตาเขาหวานกว่าพุดดิ้งในปากผมอีก

ท่าทางจอมแปลกใจที่เห็นผมกินของหวานหมดทุกอย่างที่เขาสั่งมา  ผมบอกจอมว่า  ผมไม่ค่อยกินเพราะกลัวน้ำตาล  ไม่ใช่ไม่อยากกิน  จริงๆของหวานผมก็ชอบ  ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้  พูดต่อว่า  คุณหวานผมก็ชอบ  จอมขยับเข้ามาใกล้  พูดเบาๆว่า คุณหวานผมก็ชอบ

แค่นั้นผมก็รู้แล้ว  ของหวานที่ไหนก็หวานไม่เท่าแก้วเจ้าจอมของผม

ผมบอกให้จอมส่งผมที่บ้านก็พอ  ไม่ต้องมาค้างกับผมก็ได้    มานอนบ้านผมต้องตื่นแต่มืดทุกวัน  จอมทำหน้าไม่เห็นด้วย  แต่ผมบอกว่า  ผมไม่งอแงแล้ว  คุณนอนที่ร้านจะได้นอนเต็มที่  พรุ่งนี้ผมไปหา  จอมยังทำตาละห้อย  ผมเลยจูบแก้มไปทีนึง  บอกให้ทำกาแฟรอได้เลย

ผมเอาช็อกโกแลตให้ป๊า  บอกป๊าว่าจอมให้ผมซื้อมาให้คนลูกน้องป๊าที่ไปช่วยผม  ป๊ายิ้มๆบอกว่า  จอมเขาดีนะ  เป็นห่วงแกตลอด  ป๊าถามผมว่าสบายใจขึ้นมั้ย  ผมพยักหน้า  ป๊าพูดต่อว่า  ป๊าจัดการกับธันวาแล้ว  ป๊าอยากให้ผมลืมเรื่องที่เกิดขึ้น  แล้วก็กลับมาใช้ชีวิตให้มีความสุขเหมือนเดิม  ผมบอกป๊าว่าผมกำลังพยายามอยู่  ป๊าบอกให้ผมเลิกคิดเรื่องธันวา  แล้วก็คิดถึงจอมให้มากๆ  จอมรักผมมาก  ถนอมเขาไว้ให้ดี

ป๊าไม่ได้แจ้งความเพราะไม่อยากเป็นข่าว  ไม่ได้เล่าว่าทำอะไรธันวา  แต่ผมรู้ว่าอะไรก็ตามที่ป๊าทำ  จะทำให้ธันวาอยู่อย่างไม่เป็นสุขไปอีกนาน

ผมซื้อช็อกโกแลตกล่องเล็กๆกะเอามาเซอร์ไพรส์จอม  แต่พอนึกถึงที่จอมพูดว่าผมไม่เคยจีบเขา  ผมก็เลยเปลี่ยนใจ  แทนที่จะเอาไปให้เฉยๆ  ก็เอาไปจีบเขา

ผมไปหาจอมตั้งแต่เย็น  ได้ที่นั่งแล้วผมก็เรียกจอมว่า คุณครับ  สั่งอาหารหน่อยครับ  จอมยิ้มหวานเดินมาหา  ผมสั่งอาหารกับกาแฟ  แล้วก็ถามว่า ผมจ่ายด้วยอันนี้ได้มั้ยครับ  ช็อกโกแลตกล่องน้อยกับข้อความเล็กๆ Do you need me?  จอมยิ้มแล้วยิ้มอีก  ถามว่าผมทำทำไม  ผมตอบสั้นว่า มาจีบคุณครับ  จอมคงเขิน  หันหลังเดินหนีไปเลย  สักพักพี่ก็ยกกาแฟมาให้  ใต้แก้วกาแฟมีกระดาษเขียนเบอร์โทร.จอมมาด้วย  ผมพูดกับจอมตอนเขายกผลไม้มาให้ว่า  ผมมาจีบคุณ คุณต้องเล่นตัวบ้างนะครับ คุณแก้วเจ้าจอม  แต่จอมหัวเราะ  บอกว่า ไม่เอา  เดี๋ยวคุณเลิกจีบ

ผมก็อยากเลิกจีบ  ไปจูบจอมซะตอนนี้เลยจริงๆ

ผมเอาช็อกโกแลตไปจีบจอมมา 3 วันแล้ว  วันที่ 2 ผมเอาโบผูกดอกไม้ติดไปด้วย    ตอนรับไปจอมก็แค่ยิ้ม  ไม่ได้พูดอะไร  แต่ตอนดึกจอมถ่ายรูปดอกกุหลาบดอกนั้นส่งข้อความมาถามผมว่า  มีผู้ชายหน้าตาดีให้มา  เอาไปทำอะไรดี    ผมตอบกลับไปว่า เก็บ  จอมถามอีกว่า ที่ไหน  ผมพิมพ์กลับไปว่า ในใจ  สักพักจอมก็ส่งข้อความมาว่า เก็บแล้ว  พร้อมกับรูปดอกกุหลาบอยู่ในกรอบรูปหัวใจสีฟ้า  ผมจูบโทรศัพท์  คว้าฟ้าน้อยมากอด  แฟนผมจะน่ารักไปไหน

วันที่ 3 ผมเอากล่องช็อกโกแลตให้จอมตอนเขาเอาบิลมาเก็บเงิน  บนนั้นมีตั๋วหนังกับข้อความว่า ไปเดทกันนะครับ  จอมหายไปหลังเคาน์เตอร์  แป๊บเดียวก็มีรูปกับข้อความไลน์มาหาผมว่า  มีผู้ชายใจดีมากมาจีบ ทำไงดี ทำตัวไม่ถูก  ผมนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว  ตอบกลับไปว่า ไปสิครับ ดูก็รู้ว่ารักคุณมาก  อยากเห็นคุณเขิน

แต่ผมไม่เห็นจอมเขินเลย  เพราะจอมไม่ยอมออกมาหาผม  หลบไปเขินอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้

จอมขอมานอนบ้านผม  เขาบอกให้ผมหยุดเล่นก่อน  เขากินช็อกโกแลตไม่ทันแล้ว  จอมพูดกับผมตรงๆว่า  เขาอยากให้ผมไปตรวจสุขภาพ  ตั้งแต่กลับจากเขาใหญ่  ผมหงุดหงิดน้อยลง  แต่ก็มีคนโดนผมดุเกินเหตุอยู่ดี  ช่วงนี้ป๊าจ้างคนมาช่วยทำงานที่ร้าน  เขาถึงได้มีเวลา  แต่เขาก็ไม่ได้มีเวลามากพอจะไปเอาใจผมได้ตลอด  จอมพูดต่อว่าเขาดูคลิปเยอะจนหลอนไปแล้ว  เขาคิดว่าผมน่าจะมีภาวะพร่องฮอร์โมน  แต่เพราะอะไรก็ไม่รู้  เขาเลยอยากให้ผมไปตรวจ  อย่างน้อยเขาก็จะได้สบายใจว่าผมไม่ได้มีโรคอะไรแฝงอยู่  ฟังแล้วก็โกรธ  เพราะที่จอมพูดก็คือ ผมหย่อนสมรรถภาพทางเพศ  แต่มองหน้าเขาแล้ว  ผมก็รู้ว่าเขาเป็นห่วงผมจริงๆ  ผมบอกเขาว่า  ผมไปก็ได้  แต่คุณต้องไปตรวจพร้อมผม  กลัวเข็มฉีดยาขนาดนั้น  ไม่เคยเจาะเลือด  ตรวจร่างกายเลยใช่มั้ย  จอมทำหน้าจ๋อยๆจนผมสงสาร  ลูบหัวเขา  บอกเขาว่า  ไปกับผม  ไม่ต้องกลัว  นะ  จอมพยักหน้า  ผมดึงจอมมากอดให้เขานอนอิงไหล่ผม    ถามขำๆว่า  ไหนบอกว่าไม่จำเป็น  จอมหัวเราะ  ตอบว่า มันก็เหมือนไอติม  ไม่จำเป็น แต่ชอบ  ผมถามต่อว่าชอบอะไร  จอมยังตอบยิ้มๆว่า ชอบเห็นคุณ  ผมยิ่งหัวเราะ  ถามจอมว่าเห็นอะไร  ผมอยู่ข้างหลัง  จอมทำตาแบบนั้นอีกแล้ว  ลากเสียงยาวถามว่า ใช่เหรอ  ผมเลยต้องบอกให้หยุดยั่วผมซะที  นอนได้แล้ว

ผมกอดจอมแน่นขึ้น  กดปิดไฟจากแอพในมือถือ  ผมมีอารมณ์แต่ผมก็ระแวงตัวเอง  ไปให้หมอตรวจสักหน่อย  ก็คงดีเหมือนกัน  ผมไม่หงุดหงิดง่าย  จอมก็ไม่ต้องเหนื่อย

Create Date : 09 มิถุนายน 2566
Last Update : 9 มิถุนายน 2566 18:35:23 น.		0 comments
Counter : 422 Pageviews.
Share Tweet