23 พ.ค.

ผมรู้สึกว่าเข็มชอบผม แต่เขาชอบผมแบบไหน เขามีเจตนาอะไรหรือเปล่า

เข็มดูเป็นคนง่ายๆ ไม่ใช่คุณหนูดูแลยาก แบบมือถือราคาแพงที่เขาเคยเอามาขอชาร์จแบต หรือ รถหรูที่เขาขับมารับผมพาเจ้าเปรอะไปส่งที่บ้านป้าแนม เสื้อผ้าที่เขาใส่ ถึงจะเป็นของแบรนด์ แต่ก็เป็นของที่ผมเคยเห็นตามช็อป ตั้งแต่ 2 ปีก่อน

เขามารับผมแต่เช้า ข้างในรถเขาสะอาดเรียบร้อยมากจนผมเกร็ง กลัวว่ารถเขาจะเปื้อน แต่เข็มบอกว่าถ้าเกร็งแบบนั้นไปตลอดทาง ผมจะเมื่อยตายก่อนไปถึงที่หมาย

เขาถามผมเรื่องโอเมกาที่ผมเป็น มันไม่สนุกที่ต้องตอบคำถามพวกนี้ถึงตอนนี้ ผมจะเข้าใจและอยู่กับมันได้ดีแล้ว ก็อย่างที่ผมบอกเข็ม มันเป็นภาวะที่จะอยู่กับผมไปตลอด ถ้าไม่เอาแต่ร้องไห้ ผมก็หาเรื่องให้ตัวเองหัวเราะได้ แต่ลึกๆ ผมก็ยังรู้สึกเจ็บ โอเมกา เป็นเหมือนชนกลุ่มด้อย ถ้าอาการมันมาตอนที่ผมไม่ได้ระวัง ผมก็กลายเป็นของไม่มีค่าที่อัลฟาคนไหนๆ ก็มาตักตวงเอาได้ โดยไม่สนใจแม้แต่จะรู้จักชื่อผมด้วยซ้ำ มันน่าสะอิดสะเอียนที่สุดตรงที่ผมเองก็ตอบสนองคนพวกนั้นอย่างบ้าคลั่ง ผมรู้ตัวแต่ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วสุดท้าย รอยกัดก็ถูกทิ้งไว้บนคอผม พวกนั้นกัดผม ทั้งที่ไม่ได้ใส่ใจจะจำอะไรเกี่ยวกับผม ให้ผมอยู่กับรอยประทับที่ประกาศให้ทุกคนรู้ว่า นอกจากผมเป็นโอเมกาแล้ว ผมยังเคยถูก...

ความสัมพันธ์ทางกายอันล้ำลึก ที่ไม่มีความรู้สึกทางใจมาผสมด้วยเลยนั้น ช่างว่างเปล่า ไร้เยื่อใย และไม่มีอะไรน่าจดจำเลยสักนิดเดียว

แต่เข็มดูสนใจเรื่องนี้จริงๆ ผมไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงถาม แต่ผมก็อยากเข้าข้างตัวเองว่า เขาอยากรู้เพราะมันเป็นเรื่องของผม มันเป็นตัวตนของผม ผมก็เลยเริ่มเล่าตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมฮีต ตอนอยู่ ม.2 แล้วก็มีเด็กประถมคนหนึ่ง ตามกลิ่นผมมาจนผมกลับถึงบ้าน โดยที่ไม่รู้ตัวว่า ทำไมถึงอยากตามมา เด็กคนนั้นชื่อเจตน์ คนที่กัดผมคนล่าสุด แล้วแผลก็ไม่หายเสียที ผมไม่เจอเจตน์หลายปี จนเมื่อ 3 เดือนที่แล้ว เจตน์มากินข้าวที่ร้าน เขาทักผมแบบดีใจมากๆ ที่ได้เจอผม เราเจอกันอีกหลายครั้ง เขาดูสะอาด สุภาพ น่ารัก ถึงผมจะควบคุมอาการตัวเองไม่ได้ แต่ผมก็อยากควบคุมชะตาชีวิตตัวเองได้บ้าง ผมเลือกเขา แล้วผมก็พลาด ตอนที่ผมนอนอ่อนแรงอยู่ใต้ตัวเขา เจตน์กัดคอผม ผมแค่อยากบำบัดตัวเอง ไม่ได้อยากได้รอยประทับที่ทำให้ผมเจ็บ ประโยชน์เดียวของรอยพวกนั้นคือ ทำให้อาการฮีตลดลง แต่ก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น

และก็เหมือนกับคนอื่นๆ ทันทีที่ทุกอย่างลุล่วง เจตน์ก็หายไป ราวกับเขาเป็นแค่สายลมที่พัดผ่านตัวผม

ผมถึงได้หัวเราะแล้วหัวเราะอีก คำถามของเข็ม เหมือนเขาคิดว่า รอยกัดพวกนั้นเกิดจากความรัก ลึกมาก หายยาก ก็คงจะรักมาก แต่สำหรับผม ไม่มีอะไรจริงเลยสักอย่าง

ผมตอบคำถามเขาว่า ผมไม่รู้หรอกว่าเจ้าของรอยกัดชอบผมรึเปล่า ที่แน่ๆ คือ ผมไม่ใช่แฟนเขา เข็มยิ้มอยู่นานจนผมสงสัยว่า ยิ้มทำไม เขาไม่ตอบผม ผมถามเขาต่อว่า เขาเคยกัดคอใครมั้ย ผมเห็นแก้มเขาแดง ทั้งที่แอร์ในรถก็เย็น อากาศข้างนอกก็ไม่ได้ร้อน แต่เขาไม่ตอบคำถามผม

เข็มดูเป็นคนดี ถ้าเขาคิดอย่างที่เขาถามผม เขาอาจจะไม่เคยรักใครมากจนอยากกัดคอคนนั้นก็ได้

บ้านสวนของป้าแนมยังยินดีต้อนรับแมวไร้ที่พึ่งเหมือนเดิม โรงเรือนที่ป้าแนมสร้างไว้ให้แมวอยู่โดยเฉพาะ มีตัวเล็กๆ กำลังเล่นกันอย่างเมามันอยู่หลายตัว ป้าแนมบอกว่า มีตัวที่เพิ่งมาอยู่ จับทำหมันไม่ทัน เลยเกิดลูกยั้วเยี้ยเต็มไปหมด เข็มเดินวนๆ ดูรอบโรงเรือน แล้วก็บอกว่า เขาจะหาเวลามาทำหมันให้เอง แล้วก็จะฉีดวัคซีนให้ด้วย ป้าแนมคงเห็นเข็มใจดี ก็เลยขอช่วยไปดูหมาที่วัด เข็มก็ไปตามป้าแนมบอก เจ้าโบ้ที่ป้าแนมอยากให้เข็มมาดู ตัวใหญ่ เห่าทีได้ยินไปทั้งวัด หลวงพี่บอกว่า มีคนเอามาปล่อยตั้งแต่ยังตัวน้อยเดียว ผ่านไปไม่กี่เดือน ตัวใหญ่ขึ้นมาจนญาติโยมกลัวกันหมด หลวงพี่ก็ยังเริ่มกลัวๆ เพราะเจ้าโบ้ชักจะก้าวร้าว ก็คงเพราะเครียดที่โดนล่ามแทบจะตลอดวัน เข็มก็รับปากว่าเขาจะมาจัดการให้เอง ไม่ต้องห่วง

ขากลับผมชวนเข็มแวะกินข้าวแกงข้างทาง  เขาไม่ว่าอะไร  จอดรถลงไปกินตามที่ผมบอก  เขาไม่บ่นเรื่องร้อน  เรื่องที่นั่งไม่สบาย  เขาว่า แค่สะอาดดีก็ใช้ได้แล้ว  เข็มกวาดข้าวกินเรียบหมดทุกเม็ด ไม่มีเหลือติดจาน ผมถามเขาว่า หิวมาก หรือ อร่อยมาก เขายิ้มบอกว่ากินแบบนี้ทุกมื้อ ข้าวกว่าจะมาให้เรากินได้ แสนลำบาก กินไม่หมดก็ถูกทิ้งเป็นขยะ ไปทำให้โลกร้อนอีก

ผมเล่าเรื่องที่ผมกินยาควบคุมฮอร์โมนให้เข็มฟัง เพราะเขาถาม ผมไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึกยังไง ผมอาจจะดูแย่ แต่มันก็เป็นตัวผม รอยแผลบนคอก็บอกอยู่แล้วว่าผมไม่ใช่คนสะอาด ผมชอบเข็มมาก ผมไม่อยากให้เขามารู้อะไรทีหลัง ผิดหวัง และจากผมไป ถ้าเขาจะรับไม่ได้กับสิ่งที่ผมเลือกทำ เขาก็ควรไปเสียตั้งแต่ตอนนี้ ผมก็เลยเล่าให้เขาฟังเรื่องที่เลือกคนที่มา “ช่วย” ผมอยากให้เข็มรู้ด้วยว่า ผมไม่เคยผูกพันกับคนที่ผมเลือกและผมก็ไม่ได้รู้สึกแย่ที่ต้องมีความสัมพันธ์ทางกายกับใครไปเรื่อย สำหรับผม ก็เหมือนคนที่ปวดเมื่อยต้องไปหาหมอนวด ผมไม่ได้ชอบที่ต้องทำ แต่ถ้าต้องทำ ก็ต้องทำ ก็แค่นั้น  ยังไงก็ดีกว่าปล่อยให้ตัวเองทรมาน  หรือต้องกินยาคุมจนฮอร์โมนอื่นๆ ในตัวผม  ผิดปกติไปหมด

แต่เข็มกลับถามผมว่า คราวหน้าที่ผมเว้นยา ให้บอกเขาได้มั้ย

บอก ของเขาหมายถึงอะไร เขาชอบผม สงสารผม ต้องการช่วยผม หรือแค่อยาก

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมสงสัยว่า คนที่อยากนอนกับผม รู้สึกยังไงกับผมกันแน่

ผมไม่แน่ใจตัวเอง ไม่แน่ใจตัวเขา ก็เลยไม่ตอบคำถาม

เข็มไม่ถามอะไรผมอีก แต่กลับเล่าเรื่องที่เขาบอกว่า เขาไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย เรื่องที่เขารู้สึกถึงกลิ่นฟีโรโมนครั้งแรกตอนอายุ 13 วันนั้นเขาไปงานเลี้ยงที่จัดในสวน เขานั่งอยู่คนเดียวตอนที่พนักงานเสิร์ฟคนนั้นเดินผ่านมา เขาได้กลิ่น แล้วเขาก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร พนักงานคนนั้น เดินผ่านมาอีก ความรู้สึกนั้นมันก็ยิ่งรุนแรงขึ้น เขาเริ่มโยกตัวอยู่บนเก้าอี้ เขาไม่รู้ตัวว่า เขาโยกตัวแรงขึ้น แรงขึ้น มารู้สึกตัวอีกที กางเกงเขาก็เปียกเลอะไปแล้ว วันนั้น ทั้งครอบครัวก็เลยต้องพากันกลับบ้าน ตั้งแต่พิธีการในงานยังไม่ได้เริ่ม เข็มบอกว่า ตั้งแต่ตอนนั้น ป๊าเขาก็สอนให้เขารู้จักช่วยตัวเอง ผ่อนคลายและควบคุมอารมณ์ตัวเอง ที่สำคัญที่สุด ถึงโอเมกาจะฮีต ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาจะอยากมีอะไรกับใครก็ได้ ถึงสัญชาตญาณนี้จะสืบทอดมาจากสัตว์ป่า แต่เราก็ไม่ใช่ เพราะคนมีหัวใจ

คำถามสุดท้ายของเขาในวันนั้นคือ คุณจะไปด้วยกันมั้ย เข็มจะไปจัดการกับเจ้าแมวที่บ้านป้าแนมและเจ้าหมาที่วัด ผมอยากแน่ใจก็เลยถามกลับว่า อยากให้ไปมั้ย แก้มเขาแดงอีกแล้ว เขาไม่สบตา แต่พยักหน้ารับ

ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกนั้นมันคืออะไร มันเหมือนมีบางอย่าง สว่างไสวและกำลังเบิกบานในใจผม ผมรอจนเขาหันมาหา ผมอยากมองตาเขา อยากให้เขารู้ จะนรกหรือสวรรค์ ผมก็จะไป ถ้าเป็นเขา ผมสบตาเข็ม ยิ้มให้ และตอบว่า ผมจะไป

ผมไม่ชอบคุยไลน์ เข็มเองก็คงเหมือนกัน หน้าจอแชทมีแค่สติ๊กเกอร์ อรุณสวัสดิ์ กับ ราตรีสวัสดิ์ ที่เราส่งหากัน ทุกเช้าและก่อนนอน จนมันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว ทุกเช้าผมรอว่าเมื่อไหร่เขาจะส่งสติ๊กเกอร์มา ตอนกลางคืนก็เหมือนกัน มันทำให้ผมยิ้ม แล้วก็รีบส่งสติ๊กเกอร์กลับไปหาเขา

สติ๊กเกอร์พวกนั้น ทำให้ผมรู้สึกว่า เข็มคิดถึงผม ทุกคืน ทุกวัน ผมเองก็เช่นกัน

ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองมากไป ใช่มั้ย

แผลที่คอผมใกล้จะหายแล้ว อยู่ๆ เจตน์ก็โผล่มา เขามาตอนที่ลูกค้าเต็มร้าน ผมทักเขาแล้วก็ไปดูแลลูกค้าคนอื่น เจตน์สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ แล้วก็นั่งอยู่เกือบ 2 ชม. จนคนซาแล้ว เขาก็ยังไม่ไป ผมก็เลยไปนั่งคุยกับเขา เจตน์เล่าเรื่องที่เขาหายไปหลายเดือน แต่ผมไม่ได้สนใจฟังเท่าไหร่ จนเขาพูดว่า แผลที่คอพี่จะหายแล้วนี่ ผมกะเวลาถูกพอดีเลย ผมย้ำให้มั้ย พี่จะได้ไม่ต้องกินยา

ผมไม่รู้จะขำหรือจะเจ็บดี ย้ำของเขาแปลว่า นอกจากผมจะได้แผลใหม่ ฤทธิ์เดชจากของเหลวที่เพ่นพ่านอยู่ในตัวผม จะทำให้ผมมีอาการฮีตน้อยลง และ ถ้าผมจะริไปมีอะไรกับใคร ผมจะอยากอ้วกจนไปต่อไม่ได้

นี่เจตน์พูดเพราะอยากช่วยผมจริงๆ หรือเขาแค่อยากย้ำความเป็นเจ้าของ ทั้งที่ผมก็ไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับเขา สำหรับอัลฟา โอเมกามีไว้เป็นเครื่องแสดงอำนาจ เป็นคนที่ต่ำชั้นกว่า ไม่มีค่า ไม่มีความหมาย

ผมคิดถึงเข็ม คิดถึงเรื่องที่เราคุยกัน คิดถึงสติ๊กเกอร์ คิดถึงคำขอของเขา

 เจตน์กลับไปโดยกินอาหารหมดไปแค่จานเดียว  อาหารที่เหลือ  เขาก็ไม่เอากลับ  เจตน์บอกว่าเอาไปก็ไม่ได้กิน  ไม่ได้ตั้งใจจะกินแต่แรกแล้วด้วย  เขาแค่สั่งมาให้ไม่น่าเกลียด  ระหว่างที่รอผม

ผมมองดูอาหารเหลือพวกนั้นถูกกวาดทิ้งลงถังขยะ  ผมคิดถึงเข็ม

เข็มไลน์มาว่า ที่นัดกัน อังคารหน้า ว่างนะครับ ผมไปรับ

ผมส่งสติ๊กเกอร์ OK กลับไป เข็มส่งอิโมจิรูปหน้าคนยิ้มกว้างจนแก้มเป็นสีชมพูกลับมา

เข็มก็เป็นอัลฟา สำหรับเขา ผมมีค่าแค่ไหน

สำหรับผม ถ้าเราจะต้องมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งทางกายต่อกัน ผมก็อยากให้เขามีความรู้สึกกับอารมณ์นั้นด้วย จริงๆ

Create Date : 11 ธันวาคม 2564
Last Update : 11 ธันวาคม 2564 22:12:43 น.		0 comments
Counter : 850 Pageviews.
Share Tweet