• เรื่อง รัก ลึก อุ่น (Omega Verse) - บทที่ 2

เรื่อง รัก ลึก อุ่น (Omega Verse) - บทที่ 2  18 พ.ค. วันนั้น  ผมดูดวงจากแอพใหม่ที่เพิ่งโหลดมา  ปกติผมแค่อยากรู้สีเสริมดวงประจำวัน  แต่ผมดันไปจิ้มโดนปุ่มดูดวงรายวัน  คำทำนายบอกว่า ระวังจะเจอเนื้อคู่  ผมสงสัยว่าแอพจะแม่นจริงรึเปล่า  เพราะวันนั้นทั้งวัน  ผมไม่เจอใครที่ไม่รู้จักเลยลูกค้าที่มาวันนั้นก็มีแต่ลูกค้าประจำ  แม้แต่ไรเดอร์ที่มารับออเดอร์ที่ร้าน ก็ยังเป็นคนแถวบั้น  กับคนที่เคยมารับหลายครั้งแล้ว ผมคิดว่าแอพนั้นคงไม่แม่นอย่างที่มีคนรีวิวไว้  จนกระทั่งลูกค้าคนสุดท้ายเปิดประตูเข้ามาตอนสามทุ่มห้าสิบ  อีกแค่สิบนาที  ก็จะถึงเวลาปิดร้าน ท่าทางเขาเหนื่อย  เหงื่อซึมอยู่ตามไรผม  ตัวเขาเกร็งอย่างเห็นได้ชัดตั้งแต่เขาก้าวเข้ามา  สัญชาตญาณบอกว่า เขาคงเป็นอัลฟา  และกลิ่นฟีโรโมนของผม  แม้จะอ่อนมาก  เพราะผลจากรอยกัดที่ยังไม่หายดี  กีคงมีผลกับเขา  ผมถอยเข้าไปหลังร้าน  จุดกำยานกลิ่นพิเศษที่แม่ผมหามาให้  กลิ่นที่ชวยให้สงบและผ่อนคลาย เขาคงเป็นอัลฟาที่ใจดีและควบคุมตัวเองได้ดีกว่าหลายคนที่ผมเคยเจอ  อย่างน้อยเขาก็ไม่มีทีท่าจะรุกเข้ามาหาผม เขายังยืนอยู่ที่เดิม  ผมเว้นช่วงให้เขาได้หายใจเอากลิ่นกำยานเข้าไปเสียก่อนแล้วเชิญเขานั่ง ชวนเขาสั่งกาแฟ วันนี้คงจะเป็ฯวันโชคร้ายของเขา  โทรศัพท์แบตหมด  ไม่มีที่ชาร์จ  แล้วยังรถน้ำมันหมดอีก  ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร  แต่ผมก็เชื่อที่เขาพูด  ผมบอกเด็กในร้านให้ช่วยไปซื้อน้ำมันรถ  เซ้นส์ผมบอกว่า เขากำลังหิวมาก  ครัวร้านปิดแล้ว  เหลือแต่ข้าวไข่เจียวที่ผมทำให้เขากินได้ เขาทำท่าเกรงใจ  แต่ก็กินเรีบบหมดไม่เหลือข้าวติดจานเลยแม้แต่เม็ดเดียว รวบช้อนส้อมเข้าที่เรียบร้อย ข้าวจานนั้น  กลิ่นกำยาน  กลิ่นกาแฟ คงทำให้เขาสบายขึ้น  เขานั่งเอนหลัง  เหยียดตัวตามสบาย  จิบกาแฟ  และ มอง ผม ผมพยายามตั้งสมาธิอยู่กับเอกสารตรงหน้า แต่สายตาขาก่อกวนจนผมเสียสมาธิไปหมด  ผมดูบิลไบเดิม  กดเครื่องคิดเลข 3 ครั้งแล้วก็ยังได้ตัวเลขไม่ตรงกัน  พอมันตรงกันได้  เปลี่ยนไปดูบิลอีกใบ  ผมก็ยังต้องกดเครื่องคิดเลขซ้ำอีกหลายที  จนผมอ่อนใจกับตัวเอง  ผมเป็นอะไรก็ไม่รู้  ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมถูกมองนานๆแบบนี้  แต่คราวนี้  ความรู้สึกไม่เหมือนกับครั้งไหนๆ แล้วผมก็ไม่ไหวจะให้เขามองผมไม่วางตาอยู่อย่างนั้น  ก็เลยถามเขาไปว่า อิ่มมั้ยครับ ผมเงยหน้าขึ้นมาจากกองกระดาษ  มองเขาเต็มตาและยิ้ม หน้าเขาแดงยังกับไปตากแดดมาแล้วทั้งวัน  แต่เขาก็ยังไม่ละสายตาจากผม  จนได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์เด็กที่ร้านมาจอดแล้วนั่นแหละ  เขาถึงได้หันไปมองทางอื่น เขามีเงินติดกระเป๋ามาไม่พอจ่ายทั้งค่าน้ำมันรถ ทั้งค่ากาแฟ  อันที่จริงผมมีนามบัตรร้าน  แต่ผมก็จดเบอร์โทร.ตัวเอง พร้อมกับเลขที่บัญชี ให้เขาโอนเงินมาให้  ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ผมแค่  ไม่อยากให้เขาหายไป... เช้าวันถัดมา  ผมเห็นเขาไลน์สลิปโอนเงินมาให้ ไอดีไลน์เขาชื่อ เทพโอดิน  ส่วนชื่อในสลิป คือ เข็มขาว  เทพนักสู้ผู้แข็งแกร่ง  กับ  ดอกไม้ดอกเล็กกลิ่นหอมอ่อนหวาน  เขาเป็นตนแบบไหนกัน ผมส่งสติ๊กเกอร์ไปขอบคุณเขา  แต่เขาไม่ตอบกลับ  ไม่อ่านด้วย  ผมรออยู่ 3วันแล้ว  เขาก็ยังเงียบ พอถึงวันที่ 4 ผมก็เลยลบแอพดูดวงทิ้ง   วันเดียวกันนั้น  ผมไปทำธุระแล้วบังเอิญเจอแมวโดนรถชน  ผมไม่คุ้นเคยกับแถวนั้น  ก็เลยต้องพึ่งกูเกิ้ลให้ช่วยหาจนเจอคลินิกที่ใกล้ที่สุด  ดูแล้วน่าจะเดินไปได้  ผมเลยขอลังจากร้านแถวนั้น   ใส่แมวเคราะห์ร้าย  เดินไปสัก 15 นาทีก็ถึง สติ๊กเกอร์หน้าร้านติดไว้ว่า ไวท์ ไอโซระ รักษาสัตว์  ผมนึกในใจว่า ชื่อเหมือนคลินิกเสริมความงาม  หมอคงสวย พนักงานที่เคาน์เตอร์ถามว่าแมวชื่ออะไร  แมวตัวนั้นมีสารพัดสีอยู่บนตัวจนระบุไม่ได้  แล้วตัวก็เลอะเทอะไปหมด  ผมเลยบอกว่า ชื่อเปรอะ ผมเดินไปนั่งรอคิวหน้าห้องตรวจ  ได้ยินเสียงหมอดุเจ้าของหมาที่ให้หมากินเค้กจนค่าไตขึ้น  สักพักเจ้าของและหมาก็ออกมาจากห้อง  ผมได้ยินเขาพูดกับหมาว่า แม่ขอโทษนะลูก  ต่อไปแม่จะอดเค้กเพื่อลูกนะ เออ  ดีแฮะ  หมอดาก็ไม่โกรธ  สงสัยหมอจะหล่อ   สมองผมทำงานสับสนไปหมด  ตอนที่เปิดประตูเข้าไปเจอเขายืนอยู่ในห้อง  คำถามร้อยแปดวิ่งวนไปมาในหัวผมยังกับถนนที่มีรถขับสวนกันไปมาวุ่นวายไปหมด เขาดูท่าทางดีใจที่เห็นผม  คุณแก้วเจ้าจอม  ผมโอนเงินให้แล้วนะครับ ผมส่งไลน์ไปแล้ว แต่ผมทำเครื่องตก  จอแตก  เพิ่งได้อะไหล่มาเปลี่ยน  ผมเลยไม่ได้ดูไลน์  คุณไม่โกรธผมใช่มั้ย  นี่แมวคุณเหรอ ไปโดนอะไรมา  ทำไมพามาถึงที่นี่  คลินิกผมอยู่ไกลจากร้านคุณตั้งเยอะ  หรือว่าบ้านคุณอยู่แถวนี้  เขาพูดแทบไม่หายใจ รถในสมองผมตอนนี้ หยุดนิ่งสนิททุกคัน  เดี๋ยวกลับไป  ผมจะโหลดแอพนั้นกลับมาใหม่ ผมบอกเขาว่า เรียกผมว่าจอม สั้นๆก็ได้  เปรอะเป็นแมวข้างทาง  ไม่ใช่แมวผม  ผมเห็นนอนเจ็บอยู่  คนแถวนั้นบอกว่ามันโดนรถชน  และผมแค่มาธุระแถวนี้ เขาให้ผมเรียกเขาว่า เข็ม  เข็มบอกว่า เปรอะไม่ได้เจ็บมาก  แค่กล้ามเนื้ออักเสบ ไม่มีส่วนไหนแตกหัก  ตรงที่มีเลือดออก  แผลก็ไม่ได้ลึกมาก ผมบอกเข็มว่า ผมเคยแต่ช่วยแมว ไม่เคยเลี้ยง  ขอฝากไว้ที่นี่ดีกว่า ฝากได้  แต่จอมต้องมาดูทุกวัน  7วันก็น่าจะหายดีแล้ว มาได้มั้ย  ตอนพูดเข็มก้มหน้าก้มตาอยู่กับถาดใส่อุปกรณ์ทำแผล เขาหยิบที่คีบสำลีจากถาดขวาไปวางถาดซ้าย  หยิบโถใส่สำลีจากถาดซ้ายไปวางถาดขวา เขาชะงักไปตอนผู้ช่วยเขาถามว่า  หมอไม่ทำแผลให้แมวเหรอคะ ผมอดไม่ได้ต้องหัวเราะออกมา  เขาทำเหมือนเขิน เขาเขินผมอยู่รึเปล่า เขาบอกให้ผมมาหา  เขาอยากเจอผมใช่มั้ย ผมบอกเข็มว่า ผมจะมาทุกวัน  ก่อนกลับผมถามเขาว่า ทำไมตั้งชื่อคลินิกแบบนี้ เขาตอบว่า มันคือชื่อสามัญของต้นเข็มขาว  ก็เหมือนชื่อ Lignum cafe ของจอม ใช่ ชื่อสามัญของต้นแก้วเจ้าจอม คือ Lignum Vitae 7วันต่อจากนั้น  ผมไปหาเขาทุกวัน หิ้วของกินใส่กล่องไปให้  วันรุ่งขึ้น  เข็มจะยื่นกล่องเปล่าที่ล้างสะอาดเรียบร้อยแล้วคืนให้ผม  พร้อมกับบอกว่าอาหารในกล่องเป็นยังไงบ้าง ฟังเขาพูดก็พอเดาได้ว่า เขากินเองจริงๆ  แล้วหลังจากนั้น  เราก็คุยกันอยู่หน้ากรงเจ้าเปรอะ  คุยเหมือนเพื่อนเก่าที่คุ้นเคยกลับมาเจอกันใหม่ เลยมีเรื่องให้อัพเดตมากมาย  คุยกันเหมือน  เรารู้จักกันตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว  ไม่ใช่อาทิตย์ที่แล้ว   พรุ่งนี้ผมจะไปรับเจ้าเปรอะออกจากคลินิกแล้วพาไปส่งที่บ้านป้าแนม  คุณป้าใจดีมีที่ทางให้แมวจรได้อยู่  ระหว่างที่รอหาคนใจดีมารับไปเลี้ยง เข็มบอกว่า  วันหยุดเขาพอดี  เขาจะพาผมกับเปรอะไปส่งเอง ผม่จะบันทึกไว้ว่า  นี่คือ เดทแรกของเรา Create Date : 17 พฤศจิกายน 2564 Last Update : 17 พฤศจิกายน 2564 0:59:12 น. 1 comments Counter : 748 Pageviews.   Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณอุ้มสี, คุณนายแว่นขยันเที่ยว

	มาเริ่มอ่านค่ะ

โดย: อุ้มสี วันที่: 17 พฤศจิกายน 2564 เวลา:7:30:37 น.