5 พ.ย.

ม๊าใจดีกับผมมาก เข็มบอกม๊าว่าผมน่าจะต้องอยู่หลายวัน ม๊าเลยพาผมเดินดูบ้านจนทั่ว ห้องนอนป๊ากับม๊า ก็พาผมไปดู บอกผมด้วยว่า ให้ผมใช้ทุกห้องได้ตามสบาย ผมอดถามไม่ได้ว่า ทำไมไว้ใจผมขนาดนี้ ม๊าตอบว่า ป๊าเป็นคนมีอิทธิพล ถ้าจอมทำอะไร ป๊าไม่ปล่อยให้จอมรอดไปได้นานหรอก ม๊าเห็นผมหน้าเสียก็หัวเราะ บอกว่าม๊าล้อเล่น เข็มเขาไม่ค่อยพาใครมาบ้าน ยิ่งห้องนอนเขา เขาไม่เคยพาใครมานอนเลย เขายอมให้พี่นีเข้าไปทำความสะอาดได้คนเดียว ม๊าไว้ใจลูกม๊า ถ้าเข็มเขายอมให้จอมเข้าไปนอนห้องเขาได้ จอมก็ต้องเป็นคนไว้ใจได้ ม๊าลูบแขนผม บอกว่า อย่าคิดมากเลย คนดีก็ดีอยู่ที่ตัว ไม่ได้อยู่ที่สายเลือด ไปช่วยม๊าทำกับข้าวดีกว่า ผมถามม๊าว่า ทำไมรีบทำ อีกนานกว่าจะเที่ยง ม๊าบอกว่า ทำเสร็จ กว่าจอมจะไปส่งให้เข็มที่คลินิก ก็เที่ยงพอดี จอมไปกินข้าวกับเข็มเลยนะ แล้วก็ไปซื้อของมาทำกินตอนเย็นด้วย อยากกินอะไรก็ซื้อมา

ตอนผมจะออกจากบ้าน ม๊ายื่นเงินให้ ผมบอกม๊าว่าผมเกรงใจ แค่นี้ก็รบกวนเยอะแล้ว ผมยังไม่รู้เลยว่า เข็มจ่ายค่าจ้างนักสืบไปเท่าไหร่ ม๊ายิ้มให้ผม พูดว่า ตามใจ ดูแลเข็มดีๆ ให้คนขับรถไปส่งนะ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปหาที่จอดรถ

ผมโชคดีที่เจอเข็ม โชคดีที่ครอบครัวเข็มน่ารักแล้วก็ใจดีกับผม ผมอยากให้สิ่งนี้อยู่กับผมนานๆ มันจะเป็นไปได้มั้ย

ผมเปิดประตูคลินิกเข้าไป ก็เห็นมีหลายคนยืนออกันอยู่ตรงเคาน์เตอร์ พนักงานประจำเคาน์เตอร์ยกมือไหว้ผม คุณหมอว่านหันมาเห็นผม ก็พูดกับทุกคนว่า นางฟ้ามาโปรดแล้ว คุณจอม ช่วยหน่อยสิครับ ผมมองทุกคนแบบงงๆ ได้ยินเสียงเข็มดังมาจากข้างใน เหมือนเขากำลังดุใครอยู่ พนักงานทำหน้าสยอง ส่วนคนที่น่าจะเป็นลูกค้าก็ดูจะตกใจ ผมไม่เคยเห็นเข็มดุแบบนี้ แต่คนที่นี่คงเห็นบ่อย ทุกคนดูกลัวกันหมด ผมฝากของให้ช่วยเอาไปไว้ที่ห้องกินข้าว แล้วไปหาเข็มที่ห้องทำงาน ผมยืนฟังอยู่แป๊บนึง เสียงเข็มดังขึ้นไปอีก ผมเปิดประตูเข้าไป เข็มก็ส่งเสียงดุ ทั้งที่ไม่ได้หันมามอง อัลฟาผู้ยิ่งใหญ่ของผม ลืมตัวอีกแล้ว ผมพูดนิ่งๆ กับเข็ม บอกให้เขาลดเสียง คนทั้งคลินิกตกใจกันหมดแล้ว ผมเอาข้าวมาส่ง จะรอกินข้าวด้วย

เข็มมาที่ห้องกินข้าว ถือแก้ว TeeRakKhongJom มาด้วย เข็มดูสงบดีแล้ว ผมถามเขาว่าน้องคนนั้นทำอะไร คุณถึงโมโห เข็มบอกว่าเด็กคนนั้นทำงานพลาด แล้วเข็มก็หัวเราะ พูดว่า ผมรู้ แต่ผมลืมตัวทุกที ไม่มีใครกล้าเตือนผมด้วย มีแต่คุณ

เข็มยิ้มแบบนั้นให้ผมเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ แต่ผมก็ยังเขินเหมือนครั้งแรกที่ผมเห็น ผมรักเขา

ผมบอกเขาว่า ม๊าให้ผมไปซื้อของมาทำมื้อเย็น ถามเขาว่าอยากกินอะไร แล้วก็บอกเขาว่า ผมทำเป็นอยู่ไม่กี่อย่าง แต่ว่าถ้าผมอยากทำ ม๊าจะสอนให้ เข็มเอามือมาบีบแก้มผมสองข้างเหมือนผมเป็นเด็ก แล้วก็บอกให้ผมทำที่ผมทำเป็น เย็นนี้เขาจะไปหานักสืบ เสร็จแล้วจะกลับไปกินข้าวที่บ้าน ให้รอเขาด้วย

เข็มพูดเรื่อยๆ เหมือนแค่จะแวะไปหาเพื่อน แต่ผมรู้สึกว่า เขาเครียด เขาไม่อยากให้ผมสนใจข่าว แต่เขาเองคุยกับทนาย กับนักสืบเกือบทุกวัน ผมอยากให้เรื่องนี้จบลงเร็วๆ ไม่อยากให้เขาวุ่นวายเพราะผมเลย

เข็มกลับมาเร็วกว่าที่เขาบอก เขาเรียกผมไปหา แล้วก็ไปตามป๊ากับม๊ามาฟังพร้อมกัน เขาบอกว่า นักสืบได้เรื่องหมดแล้ว

เขาบอกว่า ป้านารีเป็นคนทำทั้งหมด ป้านารีคือคนที่ผมเจอวันที่ไปงานประมูลเพชรกับเข็ม เขาบอกว่า ป้านารีเป็นพวกแอนตี้โอเมกา เขาไม่ชอบที่เห็นเข็มคบกับผม ไม่ชอบที่ผมมาอยู่ในสังคมเดียวกับเขา เขาอยากให้ผมออกไปจากสังคมของเขา เขาอยากให้ผมเลิกกับเข็ม

ทั้งหมดที่เขาทำกับผม ทำให้ชีวิตผมปั่นป่วนขนาดนี้ เพราะผมเป็นโอเมกา อัลฟาผู้สูงส่งคนนั้น ไม่ได้คำนึงเลยว่า คนที่เดือดร้อน ไม่ได้มีแค่ผม

ป๊ากับม๊าดูไม่ค่อยสบายใจหลังจากรู้เรื่อง ทั้ง 2 คนบอกว่าจะไปคุยกับป้านารีให้เอง แต่เข็มบอกว่าเขาอยากไปเอง เขาอยากแน่ใจว่า ป้านารีจะไม่มารบกวนผมอีก ม๊าบอกว่า แล้วแต่เข็ม ม๊าจะไปนัดป้านารีให้

ผมผัดสปาเกตตีให้เข็มกิน เขาบอกว่าอร่อย แต่ท่าทางเขาไม่ได้บอกแบบนั้นเลย เขาบอกว่า เขาหาตัวคนที่สร้างข่าว สร้างโพสต์โจมตีผมได้แล้ว เขารังเกียจสิ่งที่คนนั้นทำ แต่ก็ยังต้องยอมจ่ายเงินจ้างให้เขาลบที่เขาทำไว้ทั้งหมดออกจากโซเชียล เขาบอกอีกว่า เขาได้รายชื่อ Blogger กับ Influencer มาจากแฮกเกอร์ คงต้องจ้างให้มาช่วยทำรีวิวร้าน จะได้เรียกลูกค้ากลับมา

ผมถามเข็มว่า แพงมั้ย เข็มชะงักไปนิดนึง แล้วก็บอกว่า ผมยังไม่รู้เลย แต่เท่าไหร่ผมก็จ่าย เขามองผม แล้วก็พูดต่อว่า อย่าเกรงใจผมเลยนะ ผมแค่อยากรับผิดชอบ

เข็มขึ้นข้างบนไปแล้ว ผมทำกาแฟยกตามขึ้นไปให้ เข็มยังอยู่ในห้องน้ำ ผมยังไม่ได้อาบน้ำ ก็เลยไปนั่งเล่นที่โซฟา เพราะเข็มไม่ชอบให้ไปอยู่บนเตียง ถ้ายังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า เข็มออกมาจากห้องน้ำ มากอดผมทางข้างหลัง เขาพูดกับว่า ผมขอโทษ ถ้าแฟนคุณไม่ใช่อัลฟาแบบผม คุณคงไม่ต้องเดือดร้อนแบบนี้ ผมอดรู้สึกสะเทือนอยู่ข้างในไม่ได้ ผมบีบมือเขาเบาๆ พูดกับเขาว่า ถ้าแฟนคุณ ไม่ใช่โอเมกา คุณก็คงไม่ต้องเจอเรื่องแบบนี้เหมือนกัน

เข็มเองก็คงรู้สึกสะเทือนกับเรื่องนี้เหมือนผม เขาพูดกับผมว่า สายเลือดของเราจะมาจากไหน เราก็เป็นคนเหมือนกัน เป็นคนที่รักกันด้วย ใช่มั้ย

เข็มกอดผมแน่น เขาไม่อยากปล่อยผม ผมก็จะไม่ปล่อยมือจากเขา

ผมพยักหน้ารับ

เข็มบอกว่ายังมีเรื่องพี่นาราที่เขาต้องไปจัดการ ผมตกใจ รีบถามเขาว่าจะทำอะไร เขาหัวเราะ บอกว่า แค่จะเอาของไปคืน

ของที่เข็มบอก อยู่ในกล่องผ้าไหมสีทอง สวยงาม หรูหรา สมตัวพี่นารา เข็มเปิดให้ผมดูของข้างใน มีกล่องเครื่องประดับหลายกล่อง เขาบอกว่า พี่นาราให้มาทั้งนั้น เขาจะเอาไปคืน ข้างในยังมีรูปถ่าย รูปวาด แล้วก็พวกตั๋วหนัง บัตรผ่านประตู แล้วก็กระดาษอื่นอีก ทุกใบมีลายมือเข็มอยู่ เขาเขียนข้อความสั้นๆ ตอนนั้นเขาคงอยากเก็บช่วงเวลาดีๆ พวกนั้นไว้ แต่วันนี้ เขาบอกว่า เขาจะเอาทิ้งทั้งหมด

ผมเห็นเขาหยิบรูปมาดู พลิกไปอ่านข้อความ แล้วก็ยิ้ม เขาเองก็คงนึกถึงตัวเองตอนนั้น นึกถึงตอนที่มีความสุข ผมแตะมือเขา บอกว่าอย่าทิ้งเลย ถ้าวันหนึ่งเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ผมก็ไม่อยากให้คุณทิ้งความทรงจำของเราไปหมดเหมือนกัน แค่นี้ผมก็รู้แล้ว ว่าคุณรักผม

เขาโยกหัวผมเบาๆ ผมชอบจังเวลาเขาทำแบบนี้ ชอบเวลาเขาแสดงออกว่าเขารัก เขาเอ็นดูผม

เขาเอากล่องผ้าไหมไปเก็บ แล้วยกอีกกล่องออกมา กล่องใบใหญ่หุ้มด้วยกระดาษสีฟ้าแทรกลายดอกไม้สีขาว มีกระต่ายน้อย นั่งยิ้มอยู่บนกล่อง เขาบอกว่า กล่องของคุณ

แค่เห็นกล่อง น้ำตาก็จะไหลแล้ว ผมมีค่ากับใจเขามากพอให้เขาอยากเก็บผมไว้เป็นช่วงเวลาดีๆ ของเขา ชิ้นแรกที่สะดุดตาผมคือ กล่องถุงยางอนามัย กล่องของวันแรกของเรา ตอนเข็มกลับไปแล้ว ผมพยายามหา แต่ก็หาไม่เจอ เพราะมันมาอยู่ที่นี่เอง เข็มเขียนวันที่ไว้บนกล่องด้วย เข็มรักวันนั้นเหมือนผม รูปคู่บนชิงช้าดอกไม้ก็อยู่ในนั้น ข้างหลังมีข้อความ propในฝันของจอม บัตรประจำตัวจิตอาสาที่เข็มใช้วันที่ไปออกหน่วย เขาเขียนไว้ว่า จอมยังไม่ยิ้มเลย ทำไงดี มีใบเสร็จค่าแหวน ข้อความข้างหลังว่า พร้อมเป็นแฟนผมรึยังครับ คุณแก้วเจ้าจอม บอร์ดดิ้งพาส กับข้อความ ไม่เจอจอม 3 วัน จะหายโกรธหรือยัง ใบเสร็จร้านไอติม เข็มเขียนว่า ไอติมเปรี้ยวมาก แก้มจอมหวานมาก รูปวาดที่เข็มใช้ขอผมเป็นแฟน บัตรเชิญงานประมูลเพชร เขาเขียนว่า จะกลับมาทำไม ดีจังที่จอมอยู่ด้วย ตั๋วหนังที่มีลายมือเข็ม จอมยอมเป็นของผม สมบูรณ์แบบ ปลาบปลื้มที่สุด ข้อความหลังโปสต์การ์ดจากอัมพวา บ้านสวยๆ ห้องนอนมีแต่พัดลม จอมอยากให้อยู่ จะอยู่กับจอม รักครับ

ยังมีกระดาษอีกหลายชิ้นอยู่ในนั้น ผมนั่งเช็ดน้ำตา แต่เข็มยิ้ม ถ่ายรูปเรา 2 คน พิมพ์รูป แล้วยื่นมาให้ผมเขียน ผมมองเข็ม แล้วเขียนความรู้สึกของผมลงไป

ความทรงจำแรกของเรา กับคนสุดท้ายของผม

เข็มรับไปดู ผมเห็นเขาเขียนข้อความเดียวกันลงไป เก็บรูปลงกล่อง

ผมเพิ่งรู้ว่าเข็มชอบเก็บ เขาบอกว่า ต่อไปนี้ กล่องนี้จะเป็นความทรงจำของเรา แล้วผมจะช่วยเขา ทำให้เป็นของเราจริงๆ

เข็มโทร.หาพี่นาราแต่เช้า เขาเอาของที่จะคืนพี่นาราไปด้วย พี่นารานัดให้เขาไปเจอตอนบ่าย เขาบอกว่าไม่ต้องไปส่งมื้อเที่ยง ตอนเย็นเขาจะกลับมากินข้าวด้วย เขาหอมแก้มผมตั้งแต่อยู่บนห้อง เขาบอกว่า ขอเวลาทำใจหน่อย แล้วจะไปหอมแก้มผมให้ม๊าดู

ผมจัดการเก็บผ้าไปซัก ทำความสะอาดห้อง แล้วก็ขอม๊าออกไปหาพีท

ผมบอกพีทเรื่องป้านารี บอกเขาว่าเข็มฝากมาขอโทษ แล้วก็ขอให้เราปิดร้านไปก่อนจนกว่าเขาจะคุยกับป้านารีเรียบร้อย เขาเสนอให้เราตกแต่งร้านใหม่ แล้วเขาจะจ้างคนมาทำรีวิวร้านให้ ค่าใช้จ่ายทุกอย่างเขาจะรับผิดชอบเอง รวมทั้งค่าเช่าร้าน เงินเดือนพี แล้วก็รายได้ที่พีทควรจะได้ช่วงที่ร้านปิด พีทสบถออกมาคำหนึ่ง ผมรู้ว่าเขาไม่ชอบ เขาก็เหมือนผม ไม่ชอบเอาเปรียบใคร ไม่อยากได้ของใครมาเปล่าๆ แต่ผมบอกเขาว่า ให้คิดว่านี่เป็นส่วนที่ผมควรต้องรับผิดชอบ แล้วไหนๆ ก็ต้องปิดร้านอยู่แล้ว ก็ถือโอกาสทำเลยก็ดี พีทสะบัดหน้า เขาบอกว่า เพราะเป็นผม เขาถึงเชื่อว่าเข็มไม่ได้เอาเงินฟาดหัวเรา เขารับได้ทุกอย่างยกเว้นรายได้ของเขา จริงๆ เขาก็คิดไว้อยู่แล้วเรื่องตกแต่งร้านใหม่ แค่ยังไม่ได้คุยกับผม ผมบอกขอบคุณพีท แล้วก็บอกให้เขาดูเองเลยว่าอยากทำอะไร ตรงไหน ค่อยไปบอกเข็มทีเดียว  ผมไม่ได้บอกพีทว่า เข็มไม่ได้ให้เงินเปล่าๆ  เข็มให้ผมใช้หนี้ด้วยการอยู่กับเขา เขาจะหักหนี้ให้เท่าค่าแรงขึ้นค่ำ  เขาบอกว่า  เขาจะทำให้ผมต้องอยู่ให้เขาหักหนี้ไปจนแก่

ผมขึ้นไปเอาของที่ห้อง กลับถึงบ้านเข็ม ม๊าตามผมไปทำกับข้าว ม๊าจะทำห่อหมก แต่ผมไม่เคยทำ ม๊าก็เลยสอนผมตั้งแต่ตำเครื่อง ยังทำไมเสร็จ เข็มก็กลับมาแล้ว เขาไลน์มาถามว่าผมอยู่ไหน แล้วก็มาตามผมถึงห้องครัว ให้ผมขึ้นไปบนห้องกับเขา

เข็มพูดว่า จูบผมหน่อย ตรงนี้ เขาแตะตรงซอกคอ ซอกหู ข้างแก้มของผม ผมถามว่าทำไม เขาก็พูดแค่ว่า ทำก่อน ผมก้มลงไปหา มีกลิ่นน้ำหอมแปลกๆ อยู่ที่ตัวเขา ผมจูบเขาตรงที่เขาบอก เขาวางมือนึงบนเอว อีกมืออยู่ที่สะโพก บีบเบาๆ ผมรู้ว่าเขากำลังตื่น เข็มพูดเบาๆ ว่า พี่นาราทำแบบนี้ แต่ผมไม่รู้สึกแบบนี้เลย ผมถอยออก แต่เข็มรั้งตัวผมไว้ ผมถามว่าแล้วคุณทำยังไง เข็มจูบแก้มผม บอกว่าก็ยืนเฉยๆ ปล่อยให้เขาทำจนเขาหยุดไปเอง เข็มหยุด ก่อนจะพูดต่อ พี่นาราร้องไห้ แต่ผมคิดถึงคุณ เขาจูบผมเหมือนหิว ผมรีบพูดว่า ไม่ได้ ม๊ารอสอนผมทำกับข้าวให้คุณกิน เข็มทำท่าขัดใจ ผมพูดต่อว่า ม๊าล้อแน่ๆ เข็มหัวเราะ ปล่อยผม บอกว่า เอาไว้ก่อนก็ได้ เขาจูงมือผมจะออกจากห้อง แต่ผมบอกให้เขาเปลี่ยนเสื้อก่อน มันมีรอยลิปสติก เข็มบอกให้เปลี่ยนเสื้อให้เขา แต่ผมดึงมือออก บอกเขาว่า ผมถอดเสื้อให้ คุณก็ไม่ยอมใส่แล้ว ทำเองเลย

เข็มจูงมือผมมาส่งที่ห้องครัว ม๊าออกมาพูดกับเข็มว่า ถ้าไม่พามาคืนนี่ ม๊ารอเลี้ยงหลานแล้วนะ เข็มไม่พูดอะไร หันหลังเดินไปเลย ม๊าหัวเราะ พูดตามหลังว่า แซวไม่ได้เลยนะ เขินตลอด

ผมช่วยม๊าเรียงห่อหมกลงลังถึง ยกไปนึ่ง ม๊าถามผมว่า จอมอยากมีลูกมั้ย ผมตอบว่า ไม่รู้ครับ ไม่เคยคิดเลย แต่เข็มเคยบอกว่าเขาไม่อยากมีลูก เขาไม่ชอบเด็ก ม๊าหัวเราะบอกว่า ถ้าจอมอยากมี เข็มก็ยอมเองแหละ ผมถามม๊าว่า มันจะดีจริงๆ เหรอครับ แค่เรื่องเราก็ยากแล้ว ม๊าพูดเสียงจริงจังว่า อัลฟาไม่ได้เป็นแบบป้านารีทุกคนนะ แล้วคนน่ะ ลงถ้าอยากว่า ถึงไม่ใช่ลูกครึ่ง แค่เรื่อง สูงต่ำ ดำขาว ผอมอ้วน ก็เอามาบุลลี่กันได้หมด มันอยู่ที่เราจะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไง แล้วอีกอย่าง ม๊าก็เชื่อว่าเข็มจะดูแลคนที่เขารักให้ดีที่สุด ขนาดคนที่เขาไม่รัก เขายังปกป้อง จนหลงไปเจอจอมไง

ผมรับปากม๊าว่าผมจะคิดเรื่องนี้ แต่ยังไงก็ไม่ใช่ตอนนี้ ตอนที่ผมไม่แน่ใจว่า ผมจัดการความรู้สึกตัวเองได้หรือยัง

วันนี้ป๊าไม่ได้กลับมากินข้าวที่บ้าน เข็มกินข้าวเสร็จ นั่งคุยกับม๊าได้แป๊บเดียว เขาก็ดึงมือผมขึ้นห้อง เขาจูบผมแรงจนผมต้องบอกเขาว่า ไม่ เข็ม ผมไม่มีอารมณ์

เข็มหยุด แต่ยังกอดผมไว้ เขาหน้าสลด ถามผมว่า โกรธเรื่องพี่นาราหรือเปล่า มันไม่มีอะไรจริงๆ นะ ผมส่ายหน้า หัวเราะเบาๆ พูดกับเขาว่า คุณจู่โจมขาดนี้ ใครจะไปตามคุณทัน ช้าๆ ก็ได้ ผมไม่ไปไหนหรอก

เข็มยิ้มกว้าง ตาเขาเป็นประกายวิบวับ เขาประกบปากลงมาเบาๆ แนบชิด เนิ่นช้า เย้ายวน ชวนให้ผมล่องลอยไปกับเขา

ผมตั้งใจจะบอกเข็มเรื่องพีท แต่ตอนนี้เขาคงไม่อยากฟัง ไม่เป็นไร ไว้ทีหลังก็ได้

ผมว่าพี่นาราคงทำเข็มอารมณ์ค้าง ผมไม่ได้เชื่อว่า สัมผัสใกล้ชิดขนาดนั้น เข็มจะไม่รู้สึกอะไร ที่ผมเชื่อคือเขารักผม

เข็มยังจูบผมอยู่ ผมปลดกระดุมกางเกงเขา รูดซิปลง สอดมือเข้าไปแตะเบาๆ เข็มยังถามว่า เชื่อผมใช่มั้ย เข็มไม่ปล่อยให้ปากผมว่าง ผมเลยตอบเขาไม่ได้ ผมขยับมือแทนคำตอบ

เข็มไปหาป้านารีมาแล้ว เขาเปิดคลิปที่แอบอัดเสียงตอนคุยกับป้านารีให้ผมฟัง เขาบอกว่าม๊าไม่ค่อยพอใจที่เขาทำแบบนี้ เพราะเข็มขู่ป้านารีว่า ถ้ายังไม่หยุดวุ่นวายกับผม กับเรา เขาจะเอาคลิปนี้ไปจ้างให้คนลงโซเชียล ภาพลักษณ์สุภาพสตรีชั้นสูง อาจจะเละเทะ เข็มบอกว่าเขารู้ว่าผิดมารยาท ไม่ควรทำ แต่พอนึกถึงว่า ป้านารีเอง ก็ไม่ได้คิดจะเมตตาผู้น้อยอย่างผม เขาก็เลยรู้สึกว่า ก็สมกันดีแล้ว

ผมเห็นน้องฝึกงานคนที่โดนเข็มดุ ทำคลิปลงติ๊กต่อก เขาพูดไปร้องไห้ไป ทำนองว่า เขาถูกอัลฟาใช้อำนาจอย่างไร้เหตุผล ทำให้ต้องหาที่ฝึกงานใหม่ ถ้าหาไม่ได้ เขาจะเรียนไม่จบ ชีวิตเขาจะพัง เข็มดูแล้วก็บอกว่า ช่างเถอะ เขาไม่รู้ว่าเขาทำอะไรก็เรื่องเขา ผมรู้ว่าตัวเองทำอะไรก็พอแล้ว

เช้านี้ เข็มถามผมว่าจะไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันมั้ย วันนี้เขาจะไปดูที่ไซท์งานก่อสร้างโรงพยาบาล แถวนั้นมีร้านอร่อยหลายร้าน ผมบอกเขาว่า คงไม่ทัน พีทบอกว่าช่างจะเข้ามาวันนี้ ผมต้องไปดูว่าจะทำอะไรตรงไหนบ้าง

เข็มหอมแก้มผมแล้ว กำลังจะออกจากบ้าน หมอว่านก็โทรมาบอกเข็มว่า อย่ามาที่คลินิก มีคนมาถือป้ายประท้วงเต็มไปหมด ถ้าพวกนั้นเห็นเขา เดี๋ยวจะมีเรื่อง

เข็มดูหงุดหงิด เขาปิดประตูรถดัง ปัง แล้วจะเดินกลับเข้าบ้าน ผมจะตามแต่เข็มบอกให้ผมไปหาธุระของผม ไม่ต้องห่วง เขาอยู่คนเดียวได้

เข็มคงมีเรื่องที่ยังไม่ได้บอกผม แต่ มันเรื่องอะไร

Create Date : 30 กันยายน 2565
Last Update : 30 กันยายน 2565 21:34:50 น.		0 comments
Counter : 337 Pageviews.
Share Tweet