10 มิ.ย.

ผมใช้น้ำหอมกลิ่นดอกไม้ไทย สูตรพิเศษที่แม่ผมหามาให้ ผสมน้ำ เอาผ้าขนหนูสีฟ้าผืนน้อย แช่น้ำจนชุ่ม บีบน้ำออกพอไม่ให้น้ำหยด ม้วนผ้าเป็นทรงกระบอก เรียงลงกล่อง แล้วเอาเข้าช่องแช่แข็ง เตรียมไว้ให้เข็ม เขาคงจะขี้ร้อน เหงื่อออกง่าย คราวก่อนที่ไปบ้านป้าแนม ผมเห็นเหงื่อเขาไหลเป็นน้ำ ทั้งที่เขาแค่เดินไปเดินมา

วันอังคาร เข็มมารับผมแต่เช้า เขามากับรถคันใหญ่กว่าเดิม เขาบอกว่ายืมรถพ่อมาเพราะรถเขาใส่กรงหมาใบใหญ่ไม่ได้ หลังรถยังมีกระติกน้ำแข็งสำหรับแช่วัคซีน กล่องพลาสติกใส่อุปกรณ์สำหรับฉีดวัคซีน แล้วก็มีกล่องสีดำยาวอีกใบ เข็มบอกว่ากล่องใส่ปืนยิงลูกดอกยาสลบ เข็มเล่าว่า เขาหัดยิงปืนมาหลายปีแล้ว แต่ไม่เคยยิงคน เคยแต่ยิงหมา ผมถามเขาว่า นึกยังไงถึงไปหัดยิงปืน เขาบอกว่าตอนแรก อยากลองเพราะมันเท่ดี ยิงมาเรื่อยๆ ก็ได้เรื่องสมาธิแล้วก็คลายเครียด พอมาเริ่มทำงาน ก็ได้ใช้วิชาไว้ไล่ยิงหมาจร เขาบอกว่า ครูสอนว่าอยากยิงปืน ยิงให้แม่น จะได้ไม่พลาดไปโดนใครตาย

เข็มคุยว่าแม่เขาชอบทำอาหาร ทำขนม แม่เขาทำทอฟฟี่เค้กอร่อย เขาขอขนมแม่มาให้ผมลองชิมด้วย เข็มส่งกล่องพลาสติกสีน้ำตาลเข้มให้ผม ผมเปิดดูแล้วหันไปมองเขา เห็นเขาตั้งใจขับรถท่าทางปกติ ผมก้มลงดูเด็กผู้ชายตุ้ยนุ้ย 2 คนที่นั่งหันหน้าเข้าหากันอยู่บนทอฟฟี่เค้ก คนซ้ายใส่ผ้ากันเปื้อนสีฟ้าอมม่วง คนขวาใส่เสื้อกาวน์สีขาว ผมทั้งขำทั้งเขิน นี่เขาตั้งใจทำอะไร ผมพูดเบาๆ ว่า ท่าทางแม่คุณจะขี้เล่น เขากลับทำหน้าสงสัย จนผมไม่แน่ใจเลยเอียงกล่องให้เขาดู ท่าทางเขาแปลกใจ ไม่พูดอะไรสักคำ เอาแต่ยิ้ม แก้มแดงไปถึงหู

คนปั้นคงตั้งใจให้ตุ๊กตาตัวนึงคือ เขา อีกตัวคือ ผม ถ้าเข็มไม่รู้เรื่อง แล้ว....

เข็มบอกว่า เขาเป็น Mommy’ s Kid สนิทกับแม่มาก เขาอยากให้แม่ทำขนมให้ผม ก็เลยเล่าเรื่องผมให้แม่ฟัง เขาหัวเราะตอนบอกว่า โดนแม่แกล้งอยู่เรื่อย แม่ชอบบอกคนอื่นว่า เขาน่าแกล้ง

ใช่ ผมนึกในใจ เขาคงไม่รู้ตัว เวลาโดนแกล้ง เขินจนหน้าแดงแบบนี้ เขาน่ารักแค่ไหน

ผมถามเขาต่อว่า เขาอยากกินตัวผมหรือตัวเขาเอง เขาหันมามองผมแวบนึงก่อนตอบว่าตามใจผม ผมหยิบตัวเขามากิน บอกเข็มว่า ตัวผม ผมให้คุณ

เขาหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม หันไปมองนอกหน้าต่างรถ เขายิ้ม กัดปากตัวเองเหมือนไม่อยากยิ้ม แต่เขาก็ยิ้มอีก

เข็มบอกว่าไม่ต้องเหลือเค้กให้เขา ผมก็เลยกินไปเรื่อยๆ จนหมดกล่อง แต่เข็มกลับบ่นว่าผมไม่ควรกินของหวานทีเดียวเยอะขนาดนี้ เขาทำหน้านิ่วใส่ผม แต่ผมรู้สึกถึงกระแสบางอย่างในเสียงเขา ผมเลยยิ้มให้ พูดว่า ไม่ต้องห่วง เข็มทำหน้าเหมือนเด็กที่กำลังแอบเอาดอกไม้ปักแจกันที่โต๊ะครูแต่ถูกครูจับได้ซะก่อน

เข็มขาว คุณน่ารักแบบนี้กับทุกคนหรือเปล่านะ

เราไปถึงบ้านป้าแนมตอนสาย ผมช่วยเขาขนของ เตรียมของที่ใช้ฉีดวัคซีนตามที่เขาบอก ไล่จับแมวมาใส่กรงเล็ก ป้าแนมจะได้ไม่ต้องไล่ต้อนแมวมาให้เข็มฉีดวัคซีน ผมกลัวเข็มฉีดยา ไม่กล้าจับ ไม่กล้าดูด้วย ผมเลยเลี่ยงไปที่อื่นสักพักใหญ่ถึงได้กลับมา เข็มจัดการกับแมวทุกตัวเรียบร้อยหมดแล้ว กำลังลงมือเก็บของ ผมยื่นผ้าเย็นให้ เข็มรับแล้วยกขึ้นแตะจมูก เขายิ้มบอกว่าหอมจัง เข็มคลี่ผ้าออกเช็ดหน้า ลูบผ้าไปตามมือตามแขน แล้วพับผ้าคืนผม

ผมเพิ่งรู้ตอนนั้นว่า ต้องไปต่อถึงหัวหิน เข็มจะย้ายเจ้าโบ้ไปไว้ที่ศูนย์รักษ์สุนัขหัวหิน เราต้องไปส่งเจ้าหน้าที่ให้เรียบร้อยก่อนถึงจะไปกินข้าวกัน เพราะเขาไม่อยากให้เจ้าโบ้หลับนานเกินไป เข็มไม่ได้ขอ แต่ผมกลัวเขาหิว เค้กผมก็กินหมดไปแล้ว เลยต้องวานหลานป้าอยู่ปั่นจักรยานไปร้านแถวนั้น ได้ข้าวต้มมัดมา 1 คู่ เข็มกินเรียบตามเคย เขาบอกว่า อร่อยดีแต่หวานไปหน่อย

เข็มบอกว่าวันนี้เราโชคดี เจ้าโบ้หลับสนิทอยู่ใต้ต้นไม้ให้เข็มเล็งยิงลูกดอกยาสลบได้แบบสบายๆ ผมไม่เห็นตอนเขายิงเพราะผมเห็นตอนเขาประกอบปืน บรรจุลูกดอกที่ติดกับเข็มฉีดยา ผมก็กลัวแล้ว เลยขอรออยู่ที่รถ รู้แต่ที่หลวงพี่พูดกับเข็มตอนช่วยกันยกเจ้าโบ้มาใส่กรงว่า คุณโยมเท่มาก

ส่งเจ้าโบ้เข้าโซนแรกรับเรียบร้อยแล้ว เข็มขออนุญาตพี่ๆ ที่นี่ที่เขาสนิท พาผมไปเดินดูด้านใน เข็มบอกว่า อยากพาเจ้าโบ้มาที่นี่ เพราะมันจะไม่ได้แค่มีชีวิตอยู่ แต่มันยังช่วยชีวิตเพื่อนตัวอื่นๆ ได้ ด้วยการให้เลือด ตัวที่แข็งแรงดี อายุอยู่ในเกณฑ์ มันก็จะได้ทำบุญทุกๆ 3 เดือน เข็มเจอเพื่อนสัตวแพทย์ที่เรียนมาด้วยกัน มาเก็บเลือดวันนั้นพอดี เขาบอกว่า ตัวที่กำลังให้เลือดอยู่นี่ ให้มา 13 ครั้งแล้ว เลือดที่เก็บไปก็จะเอาไว้ใช้รักษาน้องหมา ส่วนใหญ่ก็ที่โรงพยาบาลสัตว์ ม.เกษตรศาสตร์ หัวหิน เจ้าพวกนี้โชคดี ได้ทำบุญ แต่ผมคงไม่มีโอกาสแบบนี้

ออกจากศูนย์แล้ว เข็มพาผมไปกินข้าวที่ร้านอาหารริมชายหาด ผมยืนยันว่ายังไงก็ต้องให้ผมจ่ายครึ่งหนึ่ง ผมไม่อยากเอาเปรียบเขา ผมบอกเขาว่า ผมเกรงใจ ถ้าเขาต้องเลี้ยงทุกมื้อ ผมก็คงไม่มาด้วยแล้ว เขาทำหน้าเหมือนอ่อนใจ แต่ก็ยอมตามใจผม เขาพูดขำๆ ว่า ปกติสั่งอาหารไม่เคยดูราคาเลย ต่อไปนี้คงต้องเปลี่ยนนิสัยใหม่ ผมมองเขา แต่เขาไม่พูดอะไรต่อ ที่เขาพูดมา มันแปลว่า เขาอยากให้ผมไปกับเขา อยากให้เราไปด้วยกันอีก ใช่หรือเปล่า

เข็มชวนไปเดินเล่นที่ชายหาด ผมไม่ได้เดินเหยียบทรายแบบนี้มานานมากแล้ว ครั้งสุดท้ายก็ตอนผมอายุ 12 ผมจำได้ว่า ลงไปเล่นน้ำทะเล แล้วกลับขึ้นมาเล่นทราย แล้วก็วิ่งลงทะเล เล่นอยู่อย่างนั้นทั้งวันจนตัวแดงแสบไปหมด แต่มันก็สนุกมาก สนุกจนตอนนี้ ผมเห็นเด็กเล่นขุดทรายกันอยู่ก็อยากจะลงไปเล่นด้วย ผมไม่รู้ว่าทำไมเข็มถึงถาม แต่ผมก็บอกเขาว่า ผมอยากเล่นทราย แต่กลัวรถเขาเลอะ เข็มใจดี บอกให้ผมไปเล่นตามสบาย รถเลอะก็ค่อยไปล้าง ผมขอบคุณเขาแล้วรีบวิ่งไปขอเด็กแถวนั้นเล่นด้วย เข็มคงไม่ได้สนุกที่จะเล่นแบบนี้ แต่เขาก็อยู่ตรงนั้น หันไปทีไรก็เห็นเขายิ้ม ท่าทางสบาย ไม่หงุดหงิด ไม่รำคาญ ที่ต้องมารอผมเล่นเป็นเด็กๆ อยู่ตรงนี้ เขาคงเป็น Destiny ของผมจริงๆ ใช่มั้ย เป็นคนที่ไม่ได้เห็นว่า ความสุขของผม เป็นเรื่องเสียเวลา

เข็มทำหน้าเสียนิดหน่อย ตอนผมบอกว่าวันที่จะไปทำหมัน ผมไปด้วยไม่ได้ ถ้าเขาชอบผมจะทำผ้าเย็นไว้ให้ ว่างวันไหนก็แวะมาเอา ผมส่งกล่องใส่เค้กให้เขา ตุ๊กตาเด็กผู้ชายใส่ผ้ากันเปื้อนยังอยู่ในกล่อง เขาบอกว่า อยากเก็บไว้ดูนานๆ มากกว่า

ผมนึกถึงเวลานักร้องโยนผ้าที่ตัวเองใช้ซับเหงื่อลงมาให้คนดู ตอนที่ผมนั่งดูผ้าขนหนูสีฟ้าที่เข็มใช้เช็ดมือเช็ดหน้าไปแล้ว ผมเตรียมไป 6 ผืน เข็มหยิบใช้จนหมด ผมเคยนึกขำตอนที่รู้ว่า คนที่ได้ผ้าไป ตั้งใจจะเก็บไว้แบบนั้นโดยไม่ซัก

แต่ตอนนี้ ผมนึกอยากทำอย่างนั้นเหมือนกัน

ผมรวบผ้าทั้งหมดไปซัก ใส่น้ำยาปรับผ้านุ่มให้ผ้ากลับมาขนฟูนิ่มเหมือนเดิม แล้วเอาไปอ้อนขอให้แม่เย็บเป็นตุ๊กตา แม่ทำหน้างงๆ ถามผมว่า ธรรมดาไม่เห็นชอบตุ๊กตา ทำไมเอามาให้ทำให้ จะเอาไปให้ใครเหรอ ผมยังไม่เคยเล่าเรื่องเข็มให้แม่ฟัง ก็เลยตอบแม่แค่ว่า ผ้ามันสวย  แม่ชอบโน่นเย็บนี่อยู่แล้ว  แค่ 2 วัน  ผมก็ได้ฟ้าน้อยมานอนกอด

วันที่แม่เอาฟ้าน้อยมาส่ง  แม่ดูที่ต้นคอผม พูดกับผมว่า แผลหายแล้ว อย่าลืมกินยานะลูก

ใช่ แผลหายแล้ว แต่ผมไม่กินยา ผมปล่อยให้ตัวเองฮีต แล้วก็บอกเข็ม

ผมรู้สึกถึงอาการนั้นตั้งแต่ตื่นนอน ผมส่งข้อความลงไปในกลุ่มไลน์ของร้านว่าผมไม่สบาย วันนี้ปิดร้าน ตอนสายๆ ผมส่งไลน์หาเข็ม ถ่ายรูปป้าย Closed ที่แขวนหน้าร้าน และคำว่า ฮีต ผ่านไป 2 ชม. กว่าเข็มจะตอบกลับมาว่า ผมไปหา

ผมตื่นเต้นจนมือเย็น นั่งไม่ติดที่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมทำแบบนี้ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหนๆ ผมไม่เคยรู้สึกกับใครมากเท่าเขา ถ้าเขาไม่มา ถ้าเขามาแล้วหายไปเหมือนคนอื่นๆ ถ้าเขาไม่ได้มาคนเดียว ผมคิดวนเวียน หวาดหวั่นอยู่อย่างนั้น นานเป็นชั่วโมง กว่าจะได้ยินเสียงเคาะประตู

เข็มขอโทษผม เขาบอกว่า เขาติดผ่าตัด เสร็จแล้วก็รีบมา ผมดีใจ ผมอาย ผมเขิน ผมกลัว ผมอยาก สับสนจนพูดอะไรไม่ออก ผมแค่ยิ้มให้เขา กลับหลังหัน เดินนำขึ้นไปห้องนอนบนชั้น 2 เข็มเดิมตามมาเงียบๆ จนเข้ามาในห้องนอน เข็มหยุดยืนนิ่งอยู่ตรงประตู ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมเขาไม่เข้ามาหาผม แต่ผมไม่ไหวแล้ว ผมเดินไปหาเขา ปลดกระดุมเสื้อเขาลง ก้มลงจูบหน้าอกเขา คุกเข่าลง จูบระเรื่อยลงมาถึงหน้าท้อง เขายังยืนตัวแข็งอยู่อย่างนั้น จนผมเงยหน้าถามว่า คุณมาที่นี่ทำไม เข็มทำท่าเหมือนเพิ่งรู้สึกตัว เขารีบร้อนถอดเสื้อผ้าตัวเอง ถอดเสื้อผ้าผม ผมมีเวลาแค่ยื่นถุงยางอนามัยกับเจลหล่อลื่นให้เขา ก่อนเขาจะขึ้นคร่อมและจู่โจมผม อารมณ์เรา 2 คน เหมือนพายุ กลิ่นเนื้อตัวเขามันเร้าอารมณ์ผม คงไม่ต่างจากกลิ่นฟีโรโมนจากตัวผม ที่ทำให้เขากระแทกตัวใส่ผม รุนแรง หนักหน่วง และผมเองก็ตอบสนองด้วยอารมณ์ไม่แตกต่างกัน จนพายุ 2 ลูกนั้น รวมตัวกันจนหยาดฝนโปรยปราย เข็มหยุดหอบหายใจ ทิ้งตัวลงนอนช้างผม ประโยคแรกที่ผมได้ยินนับตั้งแต่เขาก้าวเท้าเข้ามาในห้องนี้คือ ผมขอโทษ ผมทำคุณเจ็บรึเปล่าผมตื่นเต้น   ผมส่ายหน้า กล้ามเนื้อผมยังสั่น หัวใจผมยังเต้นแรง ความรู้สึกสุดยอดนั้น ยังแล่นอยู่ในตัวผม เรานอนนิ่งๆ อยู่ข้างๆ กันอย่างนั้นอยู่พักใหญ่ เข็มก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ ผมนอนคิดถึงความรู้สึกตัวเองตอนเช้า กับตอนนี้ ผมไม่ฮีตแล้ว แต่ร่างกายผมต้องการเขา มันเป็นความต้องการจริงๆ ไม่ใช่สัญชาตญาณ เข็มเปิดประตูห้องน้ำออกมาขอผ้าเช็ดตัว ผมลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ เดินไปเปิดประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่

เข็มยืนอยู่ใต้ฝักบัว ฟองสบู่เต็มตัวขา ผมเอาผ้าเช็ดตัวไปพาดที่ราว กอดเขาข้างหลัง ผมก้มลงจูบไหล่ จูบซอกคอเขา ใช้มือลูบไล้ไปตามตัวเขา ล้างสบู่ออกจนหมด เข็มหันมาหาผม เราจูบกัน แล้วเราก็มีอะไรกันอีก แต่คราวนี้ เราไม่รีบแล้ว

ถ้าเปรียบครั้งแรกเหมือนการขึ้นรถไฟเหาะที่พาไปเสียววูบเดียวจบ ครั้งนี้มันก็ต่างจากนั้นมาก เราเหมือนคู่เต้นรำ ที่ฝ่ายหนึ่งมีหน้าที่คอยประคองให้อีกฝ่ายก้าวไปตามจังหวะดนตรีพร้อมๆ กัน จังหวะที่มีทั้งนุ่มนวล แช่มช้า อ่อนหวาน เดินหน้า ถอยหลัง หมุนตัว จังหวะก้าวเท้าสั้น ก้าวเท้ายาว และ ซอยเท้าถี่ ไปจนถึงจังหวะหนักแน่น กระแทกกระทั้น จบจังหวะสุดท้ายด้วยการเคาะส้นเท้าแรงๆ และโค้งตัวลงอย่างสวยงามพร้อมๆ กัน ความสุขทะลักล้นจนผมไม่อยากเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง เข็มยังจับมือผมอยู่ เขาถามว่า มันดีใช่มั้ย ผมพยักหน้า หลับตา แล้วก็เลยหลับไปจริงๆ

ผมตื่นมาอีกที ในห้องมีแต่ความมืดและเงียบ เข็มไม่อยู่ในห้องแล้ว ความจริงไม่น่ารักจนผมไม่อยากเผชิญหน้ากับมันเลย ลูกโป่งที่ทำให้หัวใจผมพองโตเมื่อตอนบ่าย ตอนนี้โดนจิ้มแตกหมดแล้ว ผมอาบน้ำแล้วเดินลงมาชั้นล่างด้วยความรู้สึกว่าในตัวมีแต่รูโหว่ ผมเพิ่งรู้สึกแปลกใจว่าทำไมไฟสว่าง ตอนที่เห็นประตูเปิดออกแล้วเข็มเดินเข้ามา ในมือมีถุงหลายใบ เขายิ้มให้ผม บอกว่า เขารู้ว่าผมมีของสด แต่เขาทำอาหารไม่เป็น ก็เลยสั่งให้เขามาส่ง ผมแทบจะโผเข้าไปกอดเขา แต่ก็ยั้งตัวเองไว้ได้ก่อน ผมรับถุงจากมือเขาไปวางบนโต๊ะ เขาบอกว่าอยากกินกาแฟ ให้ผมตั้งเครื่องดริปกาแฟ ระหว่างที่เขาจัดการกับกล่องอาหาร แล้วเราก็นั่งลงกินมื้อนั้นด้วยกัน เราคุยกัน ผมจำไม่ได้ว่ามีเรื่องอะไรบ้าง ผมรู้แต่ว่าผมเห็นเขายิ้ม ผมได้ยินเขาหัวเราะ ลูกโป่งลูกใหม่ ใหญ่กว่าเดิม กำลังจะทำให้ตัวผมระเบิดเพราะความสุข

ผมไปส่งเข็มที่ประตูร้าน ยืนอยู่ตรงนั้น ดูเขาเดินไปที่รถ จู่ๆ เขาก็เดินกลับมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม บอกว่า คืนนี้ ผมไม่ส่งสติ๊กเกอร์แล้วนะครับ เขายื่นหน้ามาพูดเบาๆ ข้างหูผมว่า ฝันดีครับ ลมหายใจอุ่นๆ ของเขา อุ่นมาถึงข้างแก้มผม

เป็นครั้งแรกที่ผมเขินมาก เขินจริงจัง เขินจนอยากละลายหายตัวไปจากตรงนั้น

แต่ผมทำไม่ได้ ทำได้แค่ พยักหน้ารับ แล้วก็หันหลังกลับเข้าร้าน หยิบมือถือ กดหาไลน์ของเข็ม แล้วส่งข้อความเสียงไปว่า ฝันดีครับ

Create Date : 23 มกราคม 2565
Last Update : 23 มกราคม 2565 21:52:39 น.		0 comments
Counter : 677 Pageviews.
Share Tweet