ผมส่งข้อความไปขอบคุณพี่คิม บอกพี่คิมว่า ลูกค้าชอบขนมร้านนั้นมาก เดี๋ยวผมนัดไปเลี้ยงขอบคุณ แต่ผมยังไม่ทันได้นัด พี่คิมก็มาที่ร้าน พาลูกสาวมาด้วย พี่คิมบอกว่า เพิ่งไปรับมาจากที่เรียนพิเศษ พามาหาอะไรกิน แล้วเดี๋ยวจะพาไปส่งเรียนอีกที่ ผมอดถามไม่ได้ว่า ทำไมให้เรียนเยอะขนาดนี้ พี่คิมบอกว่า ก็ไม่ได้อยากให้เรียนหรอก แต่อยู่บ้าน ไม่มีเพื่อนเล่น ก็จะเล่นแต่เกม นี่พี่ก็แว่บออกมา เดี๋ยวพาไปส่งแล้วต้องกลับไปทำงานต่อ ผมฟังแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ผมเลยไปหากระดาษกับสี มาให้ระบายสีเล่นระหว่างรออาหาร ตอนผมอายุ 6 ขวบเท่าแคนดี้ และก็มีเพื่อนเล่นเยอะกว่าแน่ๆ พี่คิมพาแคนดี้มาร้านผมเป็นครั้งที่ 3 แล้ว แคนดี้ถึงยอมพูดกับผม ยอมให้ผมเล่นด้วย

พี่คิมมากับแคนดี้หลายครั้งแล้ว แต่ไม่ยอมให้ผมเลี้ยงข้าวสักที บอกผมว่าเกรงใจ มาอาศัยร้านฆ่าเวลาเกือบทุกวัน ผมค่อยๆ รู้จากที่พี่คิมเล่าให้ฟังว่า พี่คิมยังจัดระเบียบชีวิตตัวเองไม่ค่อยได้ เพราะเพิ่งต้องมารับมาส่งแคนดี้เอง ก่อนหน้านี้แม่ของแคนดี้เป็นคนรับส่งเองตลอด พี่คิมกำลังพยายามปรับตัวให้คุ้นเคยกับวิถีชีวิตใหม่ที่ต้องเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว พี่คิมบอกว่า เพิ่งรู้สึกว่า แฟนทำให้ตั้งหลายอย่าง ถึงได้ใช้ชีวิตสบายจนเคย ตอนนี้ต้องกลับมาทำเองหมด มันเลยรู้สึกวุ่นวาย แต่เดี๋ยวสักพักก็คงเข้าที่เอง

ตั้งแต่ผมรู้ว่าพี่คิมแต่งงาน ผมก็ไม่อยากรู้เรื่องอะไรของพี่คิมอีก ผมผิดหวัง แล้วก็หมดหวัง ไม่สนรใจอยากมีแฟนอีกแล้ว ผมเคยสนิทกับพี่คิมมาก ผมไม่เคยปิดบังความรู้สึกตัวเอง และพี่คิมก็ไม่เคยมีทีท่าจะถอยห่างไปจากผม แต่พอผมตัดสินใจพูดตรงๆ กับพี่คิม เขากลับบอกผมว่า เขามีคนที่เขาชอบอยู่แล้ว

ถ้าผมไม่ได้เจอเข็ม ผมอาจจะดีใจที่รู้ว่า พี่คิมกลับมาโสด แต่ตอนนี้ ผมกลับพบว่า ตัวเองไม่รู้สึกอะไรแบบที่เคยคิด วันที่เจอพี่คิมที่โรงละคร ผมคงแค่ตกใจ เวลานี้ ผมมีความสุขกับความรักที่เป็นของผมจริงๆ ส่วนพี่คิมดูน่าสงสารยิ่งกว่าผมตอนนั้นอีก

ไม่รู้เพราะเข็มคิดไม่ออกหรือสงสารผม เขาก็เลยยังไม่ได้ให้ผมลองจับเข็มฉีดยาเปลือยๆ เลย แล้วเขาต้องไปสัมมนาที่เชียงใหม่ ก็เลยไม่ได้อยู่ด้วยกันอีก ก่อนไปเข็มบ่นว่า ม๊าอยากได้ของกินที่ผมเคยซื้อไปฝาก ไม่งั้นเขาจะบินกลับเลย หรือไม่ถ้าผมไปด้วย ค้างเพิ่มอีก 2-3 คืนก็ได้ จะได้ไปเที่ยวด้วย แต่ผมบอกเข็มว่า ไม่ได้แล้ว ผมเพิ่งไปเที่ยวกับก๊วนเพื่อนคุณมา เกเรบ่อยๆ เกรงใจพีท ถึงจะมีโจมาทำแทนให้ แต่ร้านก็เป็นของผมกับพีท ไม่ใช่ของโจ เด็กเอาแต่ใจทำหน้างอใส่ผม แต่พอไปถึงที่พัก เขาก็วิดีโอคอลมาหา ให้ผมดูห้องที่เขาจะนอนคืนนี้ เข็มชอบห้องน้ำมาก เขาบอกว่าสวยดี ฝาผนังเป็นกระเบื้องสีดำมีลายเส้นสีทองๆ พื้นเป็นสีครีมอ่อน ผสมกับไฟสีวอร์มไวท์ ทำให้ได้บรรยากาศผ่อนคลาย ที่อาบน้ำเป็นตู้กระจกหกเหลี่ยม ซึ่งถ้าเข็มจะเอาแบบนี้มาใช้ที่บ้าน ผมจะบอกให้เขาล้างห้องน้ำเอง ผมรู้ว่าเข็มอยากให้ดู เพราะเขาอยากให้ผมเกิดกิเลส จะได้ตามใจเขา เวลาที่เขาจะตกแต่งห้องใหม่ แต่มันยังอีกนาน ผมชมว่าตู้สวยดี แล้วบอกให้เขาหาที่วางโทรศัพท์ ผมบอกให้เขาย้ายไปเรื่อย จนได้ตำแหน่งที่มองเห็นตู้ได้ชัดเจนที่สุด แล้วบอกเขาว่า จะดูเขาอาบน้ำ เข็มอุทานแล้วทำตาโต จนผมขำ บอกเขาว่า ผมล้อเล่น ผมอยากเห็น ผมคิดถึง แต่ให้คุณกลับมาให้ผมดูใกล้ๆ ดีกว่า

เข็มทำตาละห้อย ก่อนจะกดวางสาย เขาคิดถึงผม แฟนคนอื่นจะน่ารักเหมือนแฟนผมมั้ยระ

เข็มโทร.หาผมอีกทีตอนเที่ยงของอีกวัน เขาบอกว่า อาหารไม่อร่อยเลย ถ้าไม่ติดว่าอยากคุยกับเพื่อนๆ พี่ๆ สมัยเรียนที่ไม่ได้เจอกันนาน เขาคงไปหากินข้างนอกแล้ว เขมบอกว่า เพื่อนนัดกันไปกินข้าวเย็น ยังไม่รู้จะกลับกี่โมง ยังไงก็รอเขาก่อน อย่าเพิ่งนอน เขาจะโทร.หา

พี่คิมพาแคนดี้มากินขนม เอาเกมงูกินหางมาเล่นด้วย บอกว่า เล่นกัน 2 คนเยื่อแล้ว แค่เล่นเกมแรก ตัวของแคนดี้ไปตกช่องงูหัวทิ่ม ต้องถอยหลังไปเกือบ 10 ช่อง แคนดี้ก็ทำท่าจะร้องไห้แล้ว พี่คิมรีบปลอบแคนดี้ว่า พ่อบอกแล้วไง ถ้าจะมาเล่นกับพี่จอม ห้ามร้องไห้ ผมถามพี่คิมว่า ตอนอยู่บ้านทำไง พี่คิมตอบว่า ก็ให้ทอดลูกเต๋าใหม่ จนกว่าจะไปตกช่องที่ไม่ต้องถอยหลัง ผมไม่ค่อยเห็นด้วยเลย ผมเข้าใจว่า พี่คิมไม่อยากเห็นลูกร้องไห้ แต่การแพ้มันก็ไม่ได้แย่เสมอไป ผมถามแคนดี้ว่า ร้องไห้ทำไม แคนดี้เบะปาก พูดไปสะอื้นไปว่า ตกไปตั้งหลายช่อง เดี๋ยวก็แพ้ แคนดี้ไม่เอาแพ้ ผมลูบหัวแคนดี้เบาๆ พูดค่อยๆ ว่า วันนี้ ชนะได้กินพุดดิ้ง แพ้ได้กินเยลลี่ เล่นต่อเลยมั้ยคะ จะได้รู้เร็วๆ ว่าจะได้กินอะไร พี่คิมรีบเช็ดน้ำตาให้ลูก แล้วเราก็เล่นเกมต่อ จนสุดท้าย เกมนั้น แคนดี้แพ้ ผมยกจานเยลลี่มาวาง พี่คิมก็ถามผมว่า จอมยังสอนว่ายน้ำอยู่มั้ย ผมมองพี่คิมงงๆ ตอบว่า ผมไม่เคยสอน พี่คิมบอกว่า เคยเห็นลงเฟส ผมนึกทบทวนว่าพี่คิมเห็นอะไร แล้วก็ตอบว่า มันนานแล้วนะครับ ตอนนั้นแค่รับจ๊อบไปช่วยดูแลเด็ก ไม่ได้สอนเอง พี่คิมก็ยังถามว่า จอมมีเวลามั้ย พี่อยากจ้างให้ช่วยสอนแคนดี้ว่ายน้ำ พี่พาไปเรียนก็งอแง แล้วอีกอย่าง ก็.... พี่คิมหยุด ก่อนจะพูดต่อว่า พี่รู้นะว่ามันไม่ดี แต่พี่ไม่มีเวลาไปเฝ้าลูก ถ้าฝากจอมได้ พี่จะพามาส่ง ให้ไปกับจอม แล้วค่อยมารับกลับ ผมพูดกับพี่คิมว่า ไม่ดีมั้งครับ น้องเป็นผู้หญิง แต่พี่คิมบอกว่า เพราะเป็นจอม พี่ถึงไว้ใจ ช่วยหน่อยนะ ผมสงสารเด็ก ก็เลยรับปาก แต่ผมไปได้เฉพาะวันที่ปิดร้าน พี่คิมก็บอกว่า อาทิตย์ละวันก็ยังดี ให้พอเป็นบ้าง ตอนไปเรียนที่โรงเรียน พี่จะได้ไม่ต้องห่วงมาก แคนดี้กินเยลลี่อย่างเพลิดเพลิน เพราะเป็นของโปรด ไม่มีแววเสียใจที่เล่นเกมแพ้ คงจะดูแลไม่ยาก

ผมเห็นแล้วก็อดคิดถึงตัวเองไม่ได้ เข็มอยากมีลูกกับผม ผมก็อยากมีลูกให้เข็ม ไม่เคยคิดไปถึงว่า จะเลี้ยงยังไง ดูแลยังไง ถ้ายังต่างคนต่างทำงาน ลูกเราต้องไปอยู่ตรงนั้นที ตรงนี้ที แบบนี้มั้ย ผมไม่ได้คุยกับพี่คิมมาก ไม่รู้ว่า ทำไมพี่คิมเลือกแบบนี้ แต่ก็คงเพราะจำเป็น ถึงผมจะชอบผู้ชาย แต่ผมก็เป็นผู้ชาย ไม่ได้น่าไว้ใจที่จะเอาเด็กผู้หญิงเล็กๆ มาทิ้งให้ดูแลเลย

ผมรอจนจะหลับอยู่แล้ว กว่าเข็มจะโทร.มา เข็มบอกว่า ไฟลท์โดนยกเลิก เขาต้องกลับไฟลท์ค่ำ ผมยังไม่ทันได้ถาม ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังเข้ามาแว่วๆ ว่า เอากาแฟมั้ย ผมลืมเรื่องที่ผมอยากรู้ไปแล้ว ถามเข็มว่า เสียงใคร เข็มตอบว่า เสียงทีวี แล้วก็บอกให้ผมไปนอน พรุ่งนี้เจอกัน แล้ววางสายไปเลย

ไม่อ้อยอิ่ง ไม่อาวรณ์ ไม่อ่อนหวาน ไม่เหมือนเมื่อคืนนี้

ผมนอนพลิกไปพลิกมา พยายามยังไงก็หลับไม่ลง ห้องนอนเข็มไม่มีทีวี เพราะเขาไม่ชอบดูทีวี มันจะเป็นเสียงทีวีไปได้ยังไง เข็มโกหกผมแน่ๆ เขาทำแบบนั้นทำไม ผู้หญิงคนนั้นสำคัญขนาดไหน เขาถึงต้องปิดบังผม เข็มน่าจะเลือกซื้อตั๋วใหม่ จะได้รีบกลับมาหาผม ทำไมเขารอกลับไฟลท์ค่ำ เขาจะเอาเวลาไปทำอะไรกับใคร ทำไมต้องโกหก ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เข็มชอบมีอะไรกับผม เขาคงไม่ไปมีอะไรกับผู้หญิง แต่แฟนเก่าเขา...

ตั้งแต่หมอแนะนำให้ผมสวดมนต์ ผมยังไม่ได้ทำตามเลย เพิ่งมีคืนนี้ ที่ผมอยากทำจริงๆ ผมเปิดมือถือหาบทสวดมนต์ แล้วก็ไล่สวดมันไปเรื่อยๆ จนผมเหนื่อย ถึงได้หลับได้ ยังต้องรออีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะได้เจอเข็ม เที่ยงบ่ายแล้ว เข็มไม่โทร.หาผมเลย ผมบอกตัวเองเป็นรอบที่ 100 แล้วว่า เข็มทำตัวดีมาตลอด เข็มซื่อสัตย์กับผม มันต้องไม่ใช่ ผมต้องไม่ระแวง แต่พอพี่คิมถามว่า เป็นอะไรรึเปล่า ดูเนือยๆ ผมก็หลุดปากตอบไปว่า เข็มไปสัมมนาที่เชียงใหม่ ผมได้ยินเสียงผู้หญิงอยู่ในห้องกับเข็ม

พี่คิมทำให้ผมงงไปอีก เพราะเขาหัวเราะ พูดกับผมว่า มันก็ปกติของอัลฟา จะคิดมากทำไม ถึงเขาดีกับจอม เขาก็เป็นอัลฟา นี่เขาคงเกรงใจจอม ถึงได้ไปมีไกลๆ เดี๋ยวกลับมา เขาก็เป็นของจอมเหมือนเดิม ไม่เห็นต้องซีเรียสเลย

ผมอึ้งกับคำตอบนั้น ได้ยินเสียงตัวเองถามลอยๆ ว่า ใช่เหรอครับ พี่คิมมองผมนิ่งๆ หยุดหัวเราะ พูดกับผมว่า ก็ถ้าจอมจริงจัง ก็คงต้องเลิกกัน เหมือนแฟนพี่เนี่ยแหละ พี่ก็แค่อยากสนุก ผ่านมาผ่านไป พี่คิดว่าพี่จัดการดีแล้ว แต่แม่แคนดี้เขารับไม่ได้ ผมมองพี่คิมแบบไม่เชื่อว่า พี่คิมจะเป็นแบบนั้นจริงๆ พี่คิมยักไหล่ ถอนใจ พูดต่อว่า เราก็เลยต้องเลิกกัน ถึงพี่จะเลิกทำตัวแบบนั้นแล้ว แต่เขาบอกว่า เขาไม่เชื่อว่า พี่จะใจแข็งไปได้ตลอด เขาไม่อยากเสียใจกับเรื่องเดิมๆ อีก พี่คิมยังปลอบผมว่า ลองคุยกับเข็มดูก่อน เขาอาจจะไม่ได้คิดว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ แต่ถ้ามันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับผม ก็บอกให้เขารู้ แต่เขาเป็นอัลฟา จอมก็ทำใจไว้หน่อยก็แล้วกัน

ผมใจลอยจนไม่รู้ว่าพี่คิมกลับไปตอนไหน โจได้ยินที่พี่คิมพูดกับผม เขาพูดกับผมตรงๆ ว่า เพื่อนคุณแย่นะ เขาไม่รู้ความจริงพอๆ กับคุณนั่นแหละ ไปอยู่หลังร้านก่อนก็ได้ ผมดูหน้าร้านอยู่แล้ว

ผมรู้สึกว่าโจพูดแรง แต่เขาก็พูดถูก ผมยังไม่รู้ ก็ไม่ควรตีตนไปก่อนไข้ ร้านนี้เป็นร้านของผม ผมไม่ไปกับเข็ม ก็เพราะผมอยากทำงาน ผมก็ต้องทำมันให้ดี ไม่ใช่ปล่อยให้เรื่องที่ยังไม่เป็นเรื่อง มากวนใจจนผมทำงานไม่ได้แบบนี้ ผมขอบคุณโจ บอกโจว่า ไม่เป็นไร ผมเข้าใจแล้ว

เข็มไลน์มาบอกให้ผมไปรอที่บ้าน ไม่ต้องมารับ หลับก่อนก็ได้ กว่าจะถึงบ้านน่าจะเกือบ 5 ทุ่ม ผมตอบ โอเค กลับไป นึกในใจว่า วางระเบิดแบบนั้นเอาไว้ ใครจะไปหลับลง

ผมปิดร้านเสร็จแล้วก็ไปบ้านเข็ม ยังอีกนานกว่าเขาจะมาถึง ผมเดินขึ้นบันไดไปช้าๆ คิดไปเรื่อยๆ ว่า เจอหน้าเขาแล้ว จะถามคำถามไหน ที่เขาจะโกหกผมไม่ได้ ถ้าคำตอบเป็นอย่างที่พี่คิมบอก ผมจะรู้สึกยังไง จะยังนอนบนเตียงเดียวกับเขาด้วยความรู้สึกเดิมได้มั้ย

เข็มยังไม่มา แต่ห้องเขาเปิดแอร์เย็น เปิดไฟสว่าง มีเสียงเพลงจากกล่องดนตรีดังมาจากไหนสักแห่ง ผมเดินหาจนเจอว่าดังมาจากโต๊ตบุ๊คบนโต๊ะทำงาน ผมมองด้วยความสงสัยว่า มันเปิดได้ยังไง ใครจะมีรหัสผ่าน นอกจาก...

ผมได้กลิ่นดอกไม้ โดนกอด โดนหอมแก้ม ได้ยินเสียงพูดอยู่ข้างหูว่า คิดถึงจัง ผมหันกลับมาเจอเข็มกำลังยิ้มหวานเบิกบานแข่งกับดอกกุหลาบสีเหลืองในอ้อมแขน เขาพูดต่อว่า ผมหอบมาจากเชียงใหม่เลยนะ ชอบมั้ย

ทีแรกผมไม่แน่ใจเลยว่า เข็มให้กุหลาบสีนี้เพราะอะไร จนเขาจูงมือผมไปนั่งที่โซฟา วางดอกไม้ไว้ข้างตัว พูดค่อยๆ ว่า ขอโทษนะ ผมไม่ได้ตั้งใจโกหก เมื่อคืนผมแค่ไม่อยากให้คุณไม่สบายใจ แต่ผมว่า คุณต้องจับได้แน่ๆ เสียงอ้อนๆ กับสีหน้ายอมรับผิดก็ทำให้ผมใจอ่อนแล้ว เข็มตั้งใจเลือกกุหลาบสีเหลืองมาเพื่อแสดงออกว่าเขาเสียใจ ตั้งใจ ใส่ใจขนาดนี้ ใครจะไปโกรธได้ แต่เข็มขอโทษที่เขาโกหก ผมก็เลยถามว่า มีอะไรอีกมั้ย เข็มยังยิ้ม ส่ายหน้า พูดกับผมว่า ไม่มีแล้ว ผมยังเป็นคนดีของคุณอยู่จริงๆ

เข็มเล่าให้ฟังเองว่า เสียงผู้หญิงที่ผมได้ยินคือเสียงของนุ่นเพื่อนเรียนมหาลัย ห้องที่นุ่นพักแอร์เสีย โรงแรมไม่มีห้องว่างให้ย้ายได้ จะให้นุ่นไปนอนโรงแรมอื่น เข็มไปเห็นพอดี ก็เลยชวนมานอนที่ห้อง เขาเอารูปนุ่นให้ผมดู นุ่นไว้ผมสั้น แต่งตัวทะมัดทะแมงเหมือนผู้ชาย ผมถามว่า ทอมเหรอ เข็มถามผมกลับว่า เหมือนใช่มั้ย ตอนเรียนก็แค่ดูห้าวๆ ลุยๆ มาเจอเมื่อวาน ผมก็นึกว่า เปิดตัวเป็นทอมเต็มขั้นไปแล้ว ผมก็เลยชวนมานอน ไม่ได้คิดอะไร เพิ่งมารู้ตอนก่อนจะกลับเนี่ยแหละ ว่านุ่นมีแฟนเป็นผู้ชาย ผมมองเข็มเหวอๆ เข็มพูดต่อว่า ผมก็เหวอเหมือนกัน ผมเข้าใจว่าผมอยู่กับทอมตั้งวันนึง ผมจ้องเข็ม ถามเขาว่า คุณก็เลยไม่ซื้อตั๋วใหม่กลับมาหาผม เพราะไปกับคุณทอมเนี่ยเหรอ เข็มยิ้มแหยๆ ให้ผม ตอบผมว่า ก็ใช่ ผมไปกับนุ่น แต่ไม่ใช่เพราะอยากไปกับนุ่น ผมไปเพราะผมอยากเจอขุน ขุนเป็นรุ่นน้องผม ผมเพิ่งรู้จากนุ่นว่าขุนทำงานที่ปางช้าง ผมก็เลยไปกับนุ่น แค่นั้นเลย ผมมองเข็ม นึกถึงคำพูดของพี่คิม ผมแอบรู้สึกว่าตัวเองโง่ที่เชื่อคำพูดเข็มง่ายๆ ผมเริ่มเข้าใจความรู้สึกเข็มที่ให้คนไปสืบ ตอนนี้ผมก็อยากหาใครไปสืบให้ผมเหมือนกัน ว่าที่เข็มพูด มันจริงทุกคำหรือเปล่า เข็มพูดต่อว่า ผมไม่ได้นอกใจคุณจริงๆ นะจอม ผมลูบกลีบดอกไม้ในมือเบาๆ พูดกับเขาว่า คุณทำก็ไม่แปลกนี่ อัลฟาก็ทำกันทั้งนั้น

จู่ๆ ผมก็รู้สึกเศร้า เข็มดึงมือผมไปบีบแรงๆ บอกผมว่า ไม่ได้หรอก เขาไม่มีวันทำผิดกับผม โดยเฉพาะเรื่องนี้ ผมเป็นความสุขของเขา ถ้าผมเศร้า เขาจะมีความสุขได้ยังไง ห้ามคิดแบบนี้อีก เขารักผม เขาจะมีผมคนเดียว

ผมยังไม่รู้อยู่ดีว่า วันนี้ทั้งวัน เข็มไปทำอะไรมาบ้าง แต่ถ้าผมเป็นความสุขของเขา และผมก็อยากเห็นเขามีความสุข ผมก็ควรเลิกเศร้าได้แล้ว ผมบอกให้เขาไปอาบน้ำ จะได้มานอน เข็มก็ลุกขึ้น ดึงมือให้ผมไปด้วยกัน ผมบอกว่า จะเอาดอกไม้ไปใส่แจกัน แต่เข็มบอกให้วางไว้ ยื่นหน้ามากระซิบข้างหูว่า ไหนคุณบอกว่า อยากดูผมอาบน้ำใกล้ๆ ไง น้ำเสียงแบบนั้น กับลมหายใจที่เป่ารดอยู่ข้างแก้ม ทำเอามือไม้ผมอ่อน เข็มจูบแก้มผม ฉวยดอกไม้จากมือผมไปวางพิงโซฟา แล้วดึงมือผมเข้าห้องน้ำ

ผมกำลังยืนหัวเราะอยู่ในวงแขนของเข็ม หันหน้าหลบน้ำที่กระเซ็นมาเพราะปลาตัวโตๆ กำลังแย่งกันฮุบขนมปัง รูปนั้นใหญ่เกือบเท่าตัวจริง ติดอยู่ที่ผนังห้องน้ำ เข็มยืนพูดอยู่ใกล้ๆ ว่า ผมอยากเห็นคุณหัวเราะทุกวัน ผมรักคุณคนเดียวนะ ผมหันไปจูบเขา อะไรที่ผมรู้สึกมาทั้งคืนทั้งวัน ความสับสน ระแวง สงสัย มลายหายไปหมด เข็มไม่ใช่อัลฟาคนไหนๆ เข็มเป็นอัลฟาของผม

เข็มกัดคอผม ด้วยความยินดีเต็มใจของผม ผมอยู่บนเตียงของเขา ด้วยความรู้สึกลึกซึ้งแน่นแฟ้นกว่าเดิมอีก เข็มโกหกเพราะไม่อยากให้ผมไม่สบายใจ แล้วเขาก็รู้เองว่า วิธีนั้นมันไม่ดี เขายอมรับ แล้วกลับมาแก้ไขแล้ว ถึงไม่มีอะไรพิสูจน์ ผมก็เชื่อว่าทุกอย่างที่เข็มบอก เป็นเรื่องจริง

เราเอาของกินที่เข็มซื้อมาจากเชียงใหม่ไปให้อาม่า อยู่อยู่กินข้าวเที่ยง แล้วก็คุยด้วยจนได้เวลาอาม่านอนกลางวัน แล้วก็แวะหาซื้อของไปกินมื้อเย็นกับแม่ ระหว่างรอแม่กลับมานั่นแหละ ผมถึงได้มีโอกาส ขอให้เข็มเล่าให้ฟังว่าเขาไปไหนมาบ้าง เข็มบอกว่า เขาสนิทกับขุนมากตอนเรียน แต่พอเรียนจบก็แยกย้าย ไม่เจอกันเลย พอนุ่นพูดถึง ก็เลยอยากเจอ เจ้าของปางช้างใจดีมาก อนุญาตให้ชาวบ้านที่อยู่รอบๆ เอาสัตว์มาหาหมอที่ปางได้ ไม่ใช่ช้างก็พามาได้ รุ่นน้องของเข็มคนนี้ก็เลยมีงานล้นมือตลอด ไปถึงปางช้าง ไม่ได้เที่ยวเล่นอะไรเลย เพราะขุนอยากได้คนช่วยอยู่แล้ว เข็มบอกว่า จริงๆ ก็เรียนมาหมด แต่พอไม่เจอเคสนานๆ เพิ่งรู้ว่าตัวเองลืมไปหลายอย่าง แล้วก็บอกว่า สนุกดี ได้ช่วยชาวบ้านด้วย อยากไปอีก ผมถามว่านุ่นไปทำอะไร เข้มหัวเราะ บอกว่า นุ่นเก่งกว่าเขาอีก ไปช่วยขุนทำงานหลายครั้งแล้ว ไม่กลัวอะไรสักอย่าง ยิ่งกว่าผู้ชายอีก ตอนนุ่นคุยเรื่องแฟน ก็ยังนึกว่า มีแฟนเป็นผู้หญิง เข็มหัวเราะอีก พูดต่อว่า ต่อไป ผมคงต้องใจดำ ไม่ให้ใครมานอนห้องเดียวกันแล้ว ผมถามว่าทำไม เข็มมาช่วยผมจัดโต๊ะกินข้าว ตอบเรื่อยๆ ว่า ก็ผมรู้ ผมไม่น่าไว้ใจ ชายก็ได้หญิงก็ดี เห็นว่านุ่นเป็นทอม ผมพูดได้เต็มปากว่า ไม่มีทางมีอะไรได้ ผมก็ดันดูผิดอีก ผมนอนคนเดียว ดีที่สุด คุณจะได้สบายใจ ผมหันไปถามยิ้มๆ ว่า แล้วที่คุณทำให้ผมไม่สบายใจมาหนึ่งคืนหนึ่งวันนี่ จะชดใช้ยังไง เข็มขยับเข้ามาใกล้ พูดกับผมว่า คุณอยากได้อะไร ตอนนี้ ผมมีแค่นี้ แล้วเขาก็จูบผม จูบนุ่มๆ อ่อนโยน อ่อนหวาน แผ่วเบาราวกับกำลังล่องลอยอยู่บนสวรรค์ชั้นฟ้า

แม่กลับมาถึงพอดี พอเข้าบ้านมาเห็นหน้าผมก็ถามว่า เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมหน้าแดงแบบนั้น แต่พอหันไปรับไหว้เข็ม ดูเหมือนแม่จะรู้แล้วว่าผมเป็นอะไร เข็มไปช่วยรับถุงจากมือแม่ไปวางบนโต๊ะ แม่พูดกับเขาว่า อดทนไว้ก่อนนะ กินข้าวกันก่อน ไหวมั้ย เข็มหันมามองผม ก่อนจะหันไปตอบแม่ว่า งั้น รีบกินข้าวนะครับ เดี๋ยวจอมไม่ไหว แม่ขำกิ๊กออกมา ไล่ให้ผมไปตักข้าว จะได้รีบกิน

เข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

มื้อนั้นเข็มอาสาขอล้างจานเอง ผมจะได้คุยกับแม่ แม่ชมว่าเข็มน่ารัก คำพูดพี่คิมกลับมากวนใจผมอีก ผมหลุดปากพูดออกไปว่า เข็มเป็นอัลฟา แม่ถามว่า แล้วยังไง ผมตอบแม่เสียงเบาลงว่า จอมไม่เคยเห็นอัลฟามีเมียคนเดียว เข็มเดินออกมาจากครัวพอดี แม่หันไปถามเขาว่า เข็มตั้งใจมีเมียกี่คน เข็มทำหน้างงๆ หันมามองผม แล้วตอบว่า คนเดียวครับ น้ำยาล้างจานหมด ผมจะลุกไปเอาให้ แต่แม่บอกว่า แม่เอาให้เอง แล้วก็เข้าครัวไปพร้อมเข็ม

แม่ชอบทำแบบนี้ หาคำตอบให้ผม แล้วให้ผมคิดเอง แม่ชอบพูดว่า แม่ช่วยแล้ว ที่เหลือก็อยู่ที่ผม ผมต้องตัดสินใจเอง เลือกเอง

ผมไม่รู้ว่าแม่คุยอะไรกับเข็ม ตอนกลับบ้านด้วยกัน เข็มย้ำกับผมว่า เขารักผมคนเดียว ไม่อยากมีคนอื่นแล้ว ก่อนนอน เข็มพูดกับผมอีกว่า เลิกคิดว่าผมเป็นอัลฟา สำหรับคุณ ผมคือนายเข็มขาว ผู้ชายธรรมดา ที่มีความรักพิเศษสุดให้คุณคนเดียว สำหรับผม คุณก็ไม่ได้เป็นโอเมกา แต่คุณคือหัวใจของผม

ท่าทีของเข็ม คำพูดของเขา ทำให้ผมมีความสุข งานใหญ่ที่บ้านคุณสินีก็ผ่านไปด้วยดี คุณสินีชมผมให้อาม่าฟัง แล้วยังให้เบอร์ผมกับคนที่มาถาม มีคนสนใจโทร.เข้ามาถามหลายราย ผมตั้งใจสวดมนต์จริงจังมากขึ้น มันอาจจะไม่ได้ช่วยให้ผมกลัวเข็มฉีดยาน้อยลง แต่มันช่วยให้ใจผมสงบลงได้เร็วขึ้น ตอนนี้ผมสามารถนอนหลับโดยมีเข็มฉีดยาเปลือยๆ วางอยู่รอบๆ ได้แล้ว เข็มค่อยๆ เอามาเพิ่มทีละอัน สองอัน จนตอนนี้ ในห้องนอนผมมีเป็นสิบอันแล้ว ห้องนอนเข็มก็เหมือนกัน เข็มไม่เคยเบื่อ ไม่เคยละความพยายามที่จะช่วยให้ผมหาย นึกถึงทีไร ผมก็อดยิ้มไม่ได้ทุกที ถึงแม้จะมีเข็มฉีดยาวางอยู่ตรงหน้าผมก็เถอะ

เข็มมาหาผมแต่วัน เขาบอกว่ามีรถชนเสาไฟฟ้า ไฟน่าจะดับหลายชั่วโมง เขาก็เลยปิดคลินิก ผมพูดกับเข็มว่า ดีเลย ช่วยเล่นเป็นเพื่อนแคนดี้หน่อย อีกตั้งชั่วโมงกว่าพี่คิมจะมารับ เข็มทำหน้าย่น ทำเสียงสูงใส่ผมด้วยว่า เล่นไม่เป็น ไม่เคยเล่นกับเด็ก ผมจับตัวเขาหันหลัง ดันให้เขาเดินไปหาแคนดี้ พูดกับเขาว่า ก็แค่เล่นเกม เหมือนที่คุณเล่นกับผมที่อัมพวาไง เข็มยังทำตัวแข็ง ไม่ยอมเดิน ผมสำทับไปอีกว่า ไหนว่าอยากมีลูก วันนี้ก็ลองดูไง ไหวหรือเปล่า

ผมดันหลังให้เขาเดินไปหาแคนดี้จนได้ บอกแคนดี้ว่า แคนดี้เล่นกับพี่เข็มก่อนนะ พี่จอมต้องทำงาน สอนพี่เข็มด้วยนะ พี่เข็มเล่นไม่ค่อยเป็น แคนดี้มองเข็มแบบไม่ค่อยไว้ใจ ผมก้มลงไปพูดใกล้ๆ ว่า พี่เข็มเป็นแฟนพี่จอมเอง แคนดี้เล่นด้วยได้มั้ยคะ แคนดี้พยักหน้าเบาๆ ผมก็เลยถอยออกมา ทำงานไปก็แอบดูเข็มไปเป็นพักๆ เข็มไม่โดนตัวแคนดี้เลย แล้วก็พูดน้อยมาก แต่ก็ดูแคนดี้จะชอบ เพราะเข็มยอมตาม เข็มอยู่กับแคนดี้จนพี่คิมมารับ พี่คิมขอบคุณเข็ม พูดกับผมตอนเอาบิลไปเก็บเงินว่า อย่าลืมที่เรานัดกันไว้นะ เข็มเหลือบตามองผม แต่ไม่พูดอะไรจนพี่คิมไปแล้ว เขาถึงได้ถามว่า นัดกันไปไหน ไม่เห็นบอกผมเลย คำถามเข็มฟังดูไม่ค่อยดีเลย แต่ผมก็ลืมบอกเขาจริงๆ ผมตอบเขาว่า ขอโทษ ลืมบอก พี่คิมจะให้ช่วยสอนแคนดี้ว่ายน้ำ ผมนัดไปวันหยุดร้าน เข็มขมวดคิ้วถามว่า อาทิตย์นี้เหรอ ผมจะมาชวนไปออกหน่วยจิตอาสาด้วยกัน ผมรีบบอกว่า ผมไปกับคุณก่อนก็ได้ ผมนัดพี่คิมให้มาส่งแคนดี้ 4 โมง ท่าทางเข็มเหมือนกำลังพยายามสะกดอารมณ์ เขาหันไปทางอื่นตอนพูดกับผมว่า ไม่ทันหรอก เขาไปออกหน่วยที่นครนายก ผมมองหน้างอนๆ นั้นอย่างจนปัญญา พูดค่อยๆ ว่า คุณไม่บอกผมก่อน เข็มถอนหายใจ หันกลับมาพูดว่า ช่างมันเถอะ ผมก็เพิ่งรู้ แล้วก็ไม่ได้คิดว่า ชีวิตคุณจะมีคนอื่น ผมเริ่มอยากถอนหายใจ เรื่องนี้คงต้องคุยกันยาว ผมถามเข้มว่า กินข้าวเลยมั้ย จะได้กินด้วยกัน เข็มยังยืนนิ่ง ผมเลยเข้าไปจับมือ พูดกับเขาว่า ไปนะ จะได้คุยกัน

แต่เอาเข้าจริง ก็คุยกันได้ไม่กี่คำ เพราะตรงที่ผมนั่งกินข้าว มันไม่ได้ส่วนตัวขนาดเข็มจะรู้สึกว่าคุยได้ กินข้าวเสร็จ เขาก็บอกว่าจะไปเดินเล่น ตอนกลับเข้ามา เขาดูอารมณ์ดีขึ้นแล้ว มีขนมมาฝากทุกคนด้วย ผมนึกว่าจะดีแล้ว แต่พอผมปิดร้าน ขึ้นไปบนห้องนอน ก็เป็นอีกเรื่อง

เข็มถามผมว่า ทำไมไปรับปากสอนว่ายน้ำ คุณไม่ได้เป็นครู เข็มถามด้วยท่าทางเรื่อยๆ แต่ผมรู้ว่า เข็มต้องการคำตอบจริงจัง ผมบอกเข็มว่า ผมสงสารเด็ก พี่คิมก็อยากให้ไปเรียนกับครูจริงๆ แต่ไม่มีเวลาไปเฝ้า เข็มยังถามต่อว่า แล้วมาไว้ใจคุณเนี่ยนะ ผมยิ้มกว้างๆ ให้เข็ม ตอบเขาว่า ก็ผมไว้ใจได้ เข็มหันมามองผมตรงๆ ถามว่า ลืมบอกอะไรผมเรื่องพี่คิมอีกมั้ย ผมส่ายหน้า บอกเข็มว่า ผมเห็นว่าแค่ ชั่วโมงเดียว เวลาที่เหลือ เราก็อยู่ด้วยกันได้อยู่แล้ว ผมเลยไม่ได้เห็นว่ามันสำคัญ จนลืมไปเลย เข็มรับคำเบาๆ พูดกับผมว่า จริงๆ ผมไม่น่าโกรธหรอก แต่คุณก็ไม่ควรลืมบอกผม เข็มเอื้อมมือไปหยิบเข็มฉีดยามาค่อยๆ ฉีกซอง พูดต่อว่า ผมใจดีกับคุณมาหลายวันแล้ว เอาไป เข็มพูดนิ่มๆ แต่สำหรับผม มันสยองมาก ผมยังนั่งนิ่งไม่ขยับ เข็มก็ฉวยมือผมไป ยัดเข็มฉีดยาใส่มือผม บังคับให้ผมกำไว้

ผมทั้งกลัว ทั้งน้อยใจ เข็มทำเหมือนกำลังทำโทษผม มือผมชุ่มเหงื่อ น้ำตาผมไหล เข็มปล่อยมือผม ใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาบนแก้มทั้ง 2 ข้าง ดึงตัวผมไปกอด ผมซุกหน้าอยู่กับไหล่เขา พึมพำว่า ผมกลัว เข็มค่อยๆ แกะมือที่ผมเกร็งไว้แน่นออก หยิบเข็มฉีดยาออกไป พูดกับผมว่า ขอโทษนะ ไม่คิดว่าจะทำให้คุณกลัวขนาดนี้

เข็มรอจนผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ค่อยถามว่า ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย เข็มกางแขนรอให้ผมเข้าไปหา ถามผมว่า ร้องเพลงให้ฟังมั้ย ผมตอบเข็มว่า สวดมนต์ดีกว่า ผมอยากนอนแล้ว เข็มตอบว่า ได้เลย ลุกไปหยิบหนังสือสวดมนต์มาเปิด แล้วเราก็สวดมนต์พร้อมกัน บทสวดสั้นๆ แค่ 2-3 นาทีก็จบแล้ว ถึงผมไม่รู้ความหมาย ก็ยังรู้สึกได้ถึงความนิ่ง ความสงบ ในตัวเอง โชคดีจัง ที่เข็มแค่ถาม แล้วก็ยอมทำตาม ไม่เห็นเป็นเรื่องไร้สาระ

ก่อนจะหลับ ผมถามเข็มว่า เล่นกับแคนดี้สนุกมั้ย เข็มหัวเราะ บอกว่า แคนดี้ไม่ยอมให้เขาชนะ เขาต้องทอดลูกเต๋าตั้งหลายที กว่าจะไปตกช่องที่งูเลื้อยลงบันได แคนดี้ถึงยอม ไม่น่ารัก แต่ก็ไม่อยากให้ร้องไห้

ถ้าเข็มสปอยล์ลูกแบบนี้ ผมจะไม่แค่จัดการกับลูก ผมจะจัดการกับเข็มด้วย

Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2568
Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2568 20:51:03 น.		0 comments
Counter : 166 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet