ผมตื่นมา  ห้องทั้งเงียบทั้งมืด  ผมเดินหาเข็มทั่วห้องแล้วก็ไม่เจอ  แหวกม่านดูถึงได้เห็นว่าสายมากแล้ว  ผมรีบเปิดม่าน  เดินออกมาหน้าห้อง  เห็นเข็มผมก็รีบขอโทษเขา  ที่ผมตื่นสาย  เข็มยิ้มให้  บอกว่าไม่เป็นไร  รีบไปล้างหน้าแปรงฟันมากินข้าว  เขาสั่งอาหารเช้ามาให้แล้ว

เข็มคงสั่งอาหารมารอไว้สักพักแล้ว  เขาถึงได้มีเวลา  ตกแต่งแยมให้เป็นรูปหัวใจอยู่บนขนมปัง  แล้วยังเหลาแตงโมเป็นรูปหัวใจอีก  น่ารักจนผมเสียดาย  ไม่กล้ากิน  แต่เข็มบอกให้กินให้หมด  เพราะเขาตั้งใจ  เต็มใจ  ให้ผมคนเดียว  มันดีจนผมอยากหยอกเขาเล่น  ผมถามเขาว่า แฟนใครน่ารักจัง  เข็มเอื้อมมือมาบีบแก้มผม  พูดไปยิ้มไปว่า แฟนคุณไงครับ

ดีจังที่เขาอารมณ์ดีจนอยากหยอกผมกลับ  ผมอยากเห็นเขาอารมณ์ดีมีความสุขแบบนี้ทุกวัน

ผมพาเข็มไปร้านของหวานที่ตัวตึกสร้างมาเป็นสไตล์ฝรั่ง  เข็มคงจะเคยมาแล้ว  เขาบอกให้ผมเข้าไปหาที่นั่งก่อนเลย  เขาขอไปล้างมือ  เดี๋ยวตามไป  ในร้านคนค่อนข้างเยอะ  ผมได้ที่นั่งตรงกลางๆร้าน  วันนี้กินข้าวเช้าก็สายมากแล้ว  ผมเลยสั่งมาหลายอย่าง  กะว่ากินแทนมื้อเที่ยง  สั่งไปเยอะแบบนั้น  จะโดนเข็มดุหรือเปล่าก็ไม่รู้    แต่ผมอยากกิน  เข็มดุยังไง  เขาก็รักผมอยู่ดี

ผมสั่งอาหารเสร็จ  แล้วกำลังตั้งใจฟังเพลงเพลินๆ  ผู้หญิงที่นั่งห่างออกไปหลายโต๊ะ  เดินมาหา  นั่งลงตรงข้ามผมโดยไม่ขออนุญาต  และผมก็ไม่ได้เชิญ  ถามผมด้วยคำถามเชยๆว่า  เราเคยเจอกันที่ไหนรึเปล่าคะ  ผมหันไปมองรอบๆ  ยังไม่มีวี่แววเข็มเลย  ผมตอบไปตามมารยาทว่า จำไม่ได้ครับ  ผมเจอคนเยอะทุกวัน  เขาบอกว่าเขาเพิ่งมา  ยังไม่ได้คิดว่าจะไปไหนต่อ  กินเสร็จแล้วผมจะไปที่ไหน  เผื่อน่าสนใจ  เขาจะได้ลองไปตามผม  ผมนั่งตัวตรง  ตอบเขาว่า  กินเสร็จจะกลับบ้านครับ  เขาคงขี้เกียจจะอ้อมแล้ว  ก็เลยถามผมตรงๆว่า  อยากคุยกับคุณต่อ  ขอแลกไลน์หน่อยนะคะ  เข็มคงได้ยินพอดี  เขาทำหน้าตึง  เดินอ้อมมานั่งข้างผม  พูดด้วยเสียงเรียบสนิทว่า  เอาของผมไปดีกว่า  แฟนผมไม่สะดวกคุยกับคุณ  ผมแทบจะหัวเราะออกมา  เข็มหวงผม  ไม่ลังเลจะแสดงออกด้วย  ผู้หญิงคนนั้นหันไปมองเข็มเต็มตา  เสื้อผ้า นาฬิกาแบรนด์เนมของเข็ม  คงดึงดูดเขาได้มากกว่าผม  เขาถึงได้ตอบรับอย่างร่าเริงว่า ก็ดีค่ะ  แล้วก็ยื่นโทรศัพท์ไปหาเข็ม  ผมนึกอยากบอกให้เขาไปล่าแต้มกับคนอื่น  แต่ผมไม่อยากเสียมารยาทขนาดนั้น  แล้วก็อยากให้เข็มรู้ด้วยว่าผมหวงเขา  ผมก็เลยพูดลอยๆไปว่า ขอโทษนะครับ  ผมไม่สะดวกให้แฟนผมคุยกับคนอื่น  ผมจับมือเข็มมองเขาตรงๆ  จนผู้หญิงคนนั้นยอมถอยออกไป  แต่เขาคงเสียหน้า  ถึงได้พูดกับคนอื่นในโต๊ะเขาว่า แม่งคู่เกย์  ผมหันไปมองเข็มว่าเขาจะรู้สึกยังไง  เข็มยังขมวดคิ้ว  เขาจะอายหรือเปล่าที่ถูกเรียกว่าเกย์  เสียงเขาดุ  แต่พอฟังจบประโยคแล้ว  ผมก็ต้องยิ้ม  เข็มถามว่า  ไปคุยกับเขาทำไม  ไม่รู้เหรอว่าเขามาจีบ  พอผมบอกว่าผมไม่รู้เพราะเขาไม่เคยจีบผม  เข็มกลับบอกว่า เป็นเพราะผม  ปล่อยตัวเองฮีตไปยั่วเขาก่อน  เข็มคิดถึงวันนั้น  แล้วเสียงเขาก็เศร้าลงไปอีก  พอคิดถึงอาการตัวเองตอนนี้  ผมแตะนิ้วที่ปากให้เขาหยุดพูด  ผมไม่อยากเห็นเขาเศร้ามากไปกว่านี้  พูดเล่นกับเขาว่า  ผมให้ติดหนี้  ถ้าแรงเหลือ  ผมขอดอกเบี้ยด้วย  เขาถึงได้ยิ้ม

เข็มทำให้ผมแปลกใจ  เขากินทุกอย่างที่ผมสั่งมา  ไม่ว่าอะไรสักคำ  แบ่งเค้กป้อนผมด้วย  เขาบอกว่าคนจะได้เห็นว่าผมมีเจ้าของจะได้ไม่ต้องมาจีบผม  ผมเลยตักพุดดิ้งป้อนเขา  เพราะผมก็ไม่อยากให้ใครมาจีบเขาเหมือนกัน  เข็มบอกว่าเขาระวังของหวานเพราะกลัวน้ำตาล  ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบ  เขาชอบของหวานเหมือนกับที่ชอบผมหวาน  ตาเขาวาวระยับตอนฟังผมพูดว่า คุณหวานผมก็ชอบ

ผมว่าผมครองพื้นที่ในใจเขาได้เกือบหมดแล้ว  ธันวาเป็นแค่จุดเล็กๆ  แต่มันฝังแน่นเหลือเกิน  แล้วผมก็ยังไม่รู้ด้วยว่า  จะกำจัดมันออกไปได้ยังไง

เข็มบอกให้ผมกลับมานอนที่ร้าน  ถ้านอนบ้านเขา  ผมต้องตื่นแต่เช้ามืดทุกวัน  เข็มไม่อยากให้ผมเหนื่อย  แต่ผมกลัวเขางอนใส่ผม  ไม่ยอมมาหาอีก  ผมยังไม่ได้พูด  แค่เข็มดูหน้าผม  เขาก็เข้าใจ  บอกผมว่า  ไม่ต้องกลัว  เขาไม่งอแงแล้ว  ไปนอนให้เต็มที่  พรุ่งนี้เขาไปหา  เข็มคงกลัวผมไม่เชื่อ  เขาเลยจูบแก้ม  ประทับรับรองไว้  บอกให้ทำกาแฟรอได้เลย

ผมถามพีทว่าคนที่ป๊าจ้างมาให้  ทำงานเป็นยังไงบ้าง  พีทบอกว่า เขาทำงานดี  แต่ถ้าต้องจ้างเอง  ก็ไม่น่าจะไหว  เขาเรียนรู้งานเร็ว  ทำงานเรียบร้อย  ไม่รู้ว่าป๊าจ่ายค่าจ้างเท่าไหร่  ผมบอกพีทว่า เขาทำงานดีก็โชคดีไป  เข็มยังเครียดๆอยู่เลย  อารมณ์ก็เหวี่ยงขึ้นเหวี่ยงลง  ผมคงยังต้องไปหาเขาทุกวัน  ผมเกรงใจจนต้องบอกพีทว่า  ส่วนแบ่งเดือนนี้ ไม่ต้องหาร 2 ก็ได้  เปลี่ยนเป็น 60 40 หรือ 70 30 ก็ได้  พีทบอกผมว่าไม่เป็นไรหรอก  คนที่จ้างมา  เขาทำแทนได้อยู่  รายได้ยอดขายก็ไม่ได้ตก  เอาไว้เข็มโอเคแล้ว  ให้ป๊าจ้างคนมาทำงานแทนเขา  เขาจะได้มีเวลาพาลูกไปเที่ยวบ้าง

ผมไปหาที่คลินิก  เอาของว่างไปให้เข็ม  แล้วก็เอาผ้าเย็นไปเพิ่ม  เข็มก็ดูปกติดี  แต่ตอนเย็นที่เขามาหาผม  ท่าทางเขาแปลก  เขาเรียกผมว่า คุณครับ  ขอสั่งอาหารหน่อยครับ  ผมเดินมือเปล่าไปถามเขาว่า อยากกินอะไร  เขาก็ย้ำว่า จะสั่งอาหาร  ไม่จดออเดอร์เหรอครับ  ผมเลยต้องกลับไปเอาเมนูมาให้  เอากระดาษมาจด  เขาสั่งเสร็จแล้ว  ผมจะเดินไปเขาก็เรียกไว้อีก  ถามผมว่า ผมจ่ายด้วยอันนี้ได้มั้ยครับ  อันนี้ของเข็ม คือช็อกโกแลตที่ผมเห็นที่เขาใหญ่  แต่ไม่ได้ซื้อมา  มันมาพร้อมกับโน๊ตเล็กๆว่า Do you need me?  ผมเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้  ถามเข็มว่า ทำแบบนี้ทำไม  เข็มยิ้มทั้งปากทั้งตา  บอกผมว่า  มาจีบคุณครับ

จริงๆผมกับเข็มเลยจุดนั้นไปไกลแล้ว  กล่องที่เข็มซื้อให้  ยังอยู่ในตู้เย็น  ของก็มาจากคนเดียวกัน  แต่ทำไมกล่องในมือผมตอนนี้มันน่ารักนักก็ไม่รู้

ผมทำกาแฟ  สอดเบอร์มือถือผมไว้ใต้แก้ว  แล้วให้พียกไปให้  เข็มเห็นแล้ว  เขายิ้มแล้วยิ้มอีก  ผมรอจนเข็มกินข้าวเสร็จ  ยกผลไม้ไปให้  เข็มพูดไปหัวเราะไปว่า  เขามาจีบผม  ผมต้องเล่นตัวบ้าง

ผมคิดไม่ออกเลยว่า  จะเล่นตัวกับเข็มยังไง  ในเมื่อตั้งแต่วันแรกที่เจอเขา  ผมก็ไม่อยากให้เขาหายไปจากชีวิตผม  ผมตั้งใจให้เบอร์โทร.เขาไป  เพราะอยากให้เขาติดต่อกลับมา  ยิ่งได้รู้จัก  เขาก็ยิ่งน่ารักกับผม  แล้วแบบนี้  ใครจะไปกล้าเล่นตัว

ผมหัวเราะ  ตอบเข็มว่า  ไม่เอา เดี๋ยวคุณเลิกจีบ  เข็มทำตาวาว  ท่าทางเหมือนอยากกินผม  แล้วเขาก็กลับบ้าน  ผมรู้สึกว่าเข็มสบายใจขึ้น  แต่เขาก็ยังไม่พร้อม  ผมเริ่มคิดถึงคลิปหลายคลิปที่ผมดูซ้ำแล้วซ้ำอีก

ผมเอาของว่างไปให้เข็มที่คลินิก  ตอนกินกาแฟด้วยกัน  เขาก็ดูอารมณ์ดีอยู่ แต่พอลงไปห้องตรวจ  เจอผู้ช่วยเตรียมของให้ไม่ครบ  เข็มก็หงุดหงิดเสียงดังใส่  ผมกำลังจะกลับ  เลยต้องย้อนเข้าไปดู  ผมรอให้เข็มบ่นจนเขาเว้นจังหวะหยุดหายใจ  ผมรีบเรียกเขา  บอกให้มากับผมหน่อย  บอกคุณผู้ช่วยให้ไปเตรียมของมาใหม่  จูงเข็มกลับไปห้องทำงาน  หาผ้าเย็นไปเช็ดหน้าให้  เขานั่งนิ่งๆให้ผมทำ  ผมรู้ว่าเขากำลังไม่ชอบตัวเอง  ผมก็ไม่ชอบเห็นเขาเป็นแบบนี้  ก็ยังดีหรอก  ที่เข็มยอมผม  ไม่เหวี่ยงใส่ผมอีกคน  ผมถามเข็มว่า ดีขึ้รึยัง  เขาพยักหน้า พูดเนือยๆว่า  ผมทำไม่ดีอีกแล้ว  ผมบอกเขาว่า ก็ไม่แย่เท่าไหร่หรอก  มา  ขอกอดหน่อย  ผมเข้าไปกอดเขา  บอกเขาว่าผมรักคุณนะ  คุณแค่อารมณ์ไม่ดี  แต่เดี๋ยวมันก็ค่อยๆดีเองแหละ

ผมยังนึกอยู่ว่า เข็มจะงอแงอีกมั้ย  ถ้าเขาไม่มา  ผมจะเอาอะไรไปง้อเขาดี  เข็มก็เปิดประตูร้านเข้ามา  เขามีกุหลาบแดงดอกใหญ่ผูกโบมากับช็อกโกแลตด้วย  เข็มยิ้มเต็มตาให้ผม  แล้วก็บอกว่า ผมแค่แวะมา  ต้องไปงานต่อ  คืนนั้น  เข็มก็ไม่อยู่กับผมอีก  ปิดร้านแล้ว  ผมถ่ายรูปดอกไม้ส่งไปแซวเข็มว่า  มีผู้ชายหน้าตาดีให้มา  ทำไงดี  ผมว่าเข็มน่าจะกำลังอารมณ์ดีอยู่  เขาตอบมาว่า เก็บ  ผมถามว่าที่ไหน  เขาตอบกลับมาว่า ในใจ  ผมก็เลยทำรูปกุหลาบในกรอบหัวใจ  ส่งไปให้  ผมได้คำตอบเป็นสติ๊กเกอร์ยิ้มแก้มแดง  ผมชอบที่เขาชอบสิ่งที่ผมทำให้ แต่มันก็คงยังไม่มากพอจะพาเขาข้ามเรื่องธันวามาหาผม

เข็มยังสนุกกับการจีบผม  เขามาสั่งอาหาร  แล้วก็ส่งช็อกโกแลตพร้อมกับตั๋วหนัง  และลายมือสั้นๆว่า ไปเดทกันนะครับ  เข็มไม่เคยใช้คำนี้กับผมเลย  ถ้าจะเรียกการนัดกันไปดูหนังว่าเป็นการเดท  เราก็ไม่เคยมีเดทแบบดีๆเลย  ดูหนังครั้งแรก  เราต้องหนีอันธพาล  ครั้งที่ 2 ยังไม่ทันจบเรื่อง  ก็ต้องรีบกลับเพราะผมฮีต  ถ้าได้ไปเดทแบบดีๆตั้งแต่ต้นจนจบไม่มีอะไรมารบกวนก็คงดี  ระหว่างเข็มคอยอาหาร  ผมส่งข้อความไปถามว่า มีผู้ชายใจดีีมากมาจีบ ทำไงดี ทำตัวไม่ถูก  ผมมองลอดเคาน์เตอร์  เห็นเข็มพิมพ์ไปยิ้มไป  แล้วก็มีข้อความบอกให้ผมไปกับเขา  เพราะเขารักผม  อยากเห็นผมเขิน

บ้าจริงๆ  ความสัมพันธ์ของเรามันลึกซึ้งถึงไหนแล้ว  ทำไมเขายังคิดว่าผมจะเขิน

บ้ากว่า  เพราะผมดันเขิน  เขินจนไม่อยากออกไปเจอเขา  กลัวเก็บอาการไม่อยู่

ผมมีช็อกโกแลต 3 กล่องแล้ว  แต่ตั้งแต่กลับจากเขาใหญ่  เข็มก็ไม่มาค้างกับผมเลย  เขาแค่อยากให้ผมได้พักจริงๆ  หรือเขายังงอแงตัวเองอยู่ก็ไม่รู้  ยิ่งผมมีเวลาเหลือไปดูคลิป  ผมก็ยิ่งกังวล  ผมอยากให้เข็มไปหาหมอ  ไปตรวจสุขภาพสักหน่อยก็ยังดี  ผมกลัวเข็มโกรธ  แต่ผมก็เป็นห่วงเขามาก  ไม่อยากให้ตัวเองเครียดด้วย  ผมรู้ว่าเข็มคงโกรธ  อยากพูดกับเขา  ต้องรอตอนเขาอารมณ์ดีๆ  แต่เขาไม่ยอมมาค้างกับผม  ผมเลยต้องขอไปนอนบ้านเขาแทน

เข็มยอมตกลงไปหาหมอง่ายกว่าที่ผมคิด  เขาทำท่าไม่พอใจนิดหน่อยตอนผมเริ่มพูดเรื่องคลิปเรื่องฮอร์โมนเพศ  บอกเขาว่าผมไม่สบายใจ  ไม่รู้ว่ามีโรคอะไรอื่นทำให้เขาเป็นแบบนี้หรือเปล่า  เข็มไม่พอใจ  แต่เขาก็ยังนอนกอดผม  บอกผมว่าไปก็ได้  แต่ผมต้องไปตรวจสุขภาพพร้อมเขา  ผมแค่นึกถึงว่าจะต้องโดนเจาะเลือด  ก็ไม่อยากไปแล้ว  เข็มคงเห็นผมกลัวจริงๆ  เขาเลยเปลี่ยนเสียง  จากดุมาเป็นปลอบผมว่า  ไปกับเขา  ไม่ต้องกลัว  ผมกลัวเขาไปยอมไปหาหมอ  ก็เลยต้องรับปาก  เข็มคงพอใจแล้ว  เขาถึงได้หยอกผมเล่น  ถามผมว่า ไหนว่าไม่จำเป็น  ผมตอบเข็มว่า ไม่จำเป็น แต่ชอบ  ผมชอบเห็นคุณ  ผมตั้งใจจะพูดว่า เห็นคุณมีความสุข  แต่เข็มพูดแซงขึ้นมาซะก่อนว่า เห็นอะไร  ผมอยู่ข้างหลัง  เข็มพูดเอง  เห็นภาพเอง  แค่ผมถามต่อว่า ใช่เหรอ  เขาก็บอกให้ผมหยุดยั่วเขา  ปิดไฟ  แล้วก็นอนกอดผมไว้ไม่ยอมปล่อย

อย่างน้อยเข็มก็ให้ความร่วมมือ ถ้าผลออกมาปกติดี  ก็เหลือแค่ต้องซ่อมใจเขา  มันอาจจะยาก  แต่ยังไงผมก็ไม่ถอย  ผมอยากได้เข็มขาวของผมกลับมา

เข็มกระตือรือร้นกับเรื่องนี้จนผมตกใจ  ผ่านไปแค่ 2 วัน  เขาก็มาบอกว่าเขาจองคิวที่โรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว  ไปตรวจพรุ่งนี้  คืนนี้ให้มานอนบ้านเขา  จะได้ไปแต่เช้า  

เข็มเก็บขวดน้ำออกจากโต๊ะหัวเตียง กันผมเผลอลุกขึ้นมากินตอนดึกๆ เพราะเราต้องงดน้ำดอาหารก่อนการตรวจร่างกาย เข็มเห็นผมนอนนิ่งๆ ไม่พูดไม่จาก็ถามว่า กลัวเหรอ ผมหลับตา พยักหน้า เข็มไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาน่าจะกดปิดไฟในห้องจากมือถือ ได้ยินเขาวางมือถือไว้ที่โต๊ะอีกฝั่ง พาดแขนมาที่อกผม จูบแก้มผมเบาๆ ผมตะแคงตัวไปหาให้เขากอดไว้ ผมไม่ได้กลัวน้อยลง แต่ก็รู้สึกดีขึ้น เพราะยังไง เข็มก็จะไม่ปล่อยให้ผมเผชิญหน้ากับความกลัวคนเดียว

เข็มพาผมไปทำทะเบียนประวัติ เขาบอกเจ้าหน้าที่ให้เพิ่มชื่อผมเข้าในรายชื่อครอบครัว เข็มบอกผมว่า วันหลังเป็นอะไรก็มาที่นี่ รักษาไปก่อนได้เลย เรื่องค่าใช้จ่าย เดี๋ยวโรงพยาบาลติดต่อไปที่บ้านเขาเอง ผมจะจ่ายค่าตรวจสุขภาพเอง แต่เข็มบอกว่าให้เขาจ่ายดีกว่า เพราะเขาเป็นคนบังคับผมมา เจ้าหน้าที่ทวนรายการให้เราฟังว่า โปรแกรมที่เราเลือก จะได้ตรวจอะไรบ้าง รายการสุดท้ายในโปรแกรมคือ ตรวจระดับฮอร์โมน เจ้าหน้าที่คงอยากเก็บข้อมูล เขาถามเราว่า ทำไมถึงเลือกมาตรวจระดับฮอร์โมน ซึ่งไม่ค่อยมีใครคิดว่าจำเป็นต้องตรวจ ทั้งที่จริงๆ แล้ว ระดับฮอร์โมนที่ไม่ปกติ ก็ส่งผลกับร่างกายไม่น้อยอยู่เหมือนกัน เข็มหันมามองผม แล้วหันไปตอบว่า แฟนผมสงสัยว่า เพราะผมมีภาวะพร่องฮอร์โมน ร่างกายผมคงมีปัญหากับร่างกายเขาน่ะครับ เลยต้องยอมมาตรวจ คำตอบเขาดูจริงจัง แต่สีหน้าเขาไม่ได้จริงจังตั้งแต่เริ่มต้นประโยคว่า แฟนผม แล้ว

เข็มบอกให้เจ้าหน้าที่สลับลำดับการตรวจเลือดไปอยู่ท้ายสุด เพราะเข็มกลัวว่าเจาะเลือดเสร็จแล้ว ผมจะไปตรวจอย่างอื่นต่อไม่ไหว เข็มจับมือผมไว้แทบจะตลอดเวลา คอยถามว่ากลัวหรือเปล่า ตอนเดินไปห้องนั้นห้องนี้ด้วยกัน มีบางคนเข้ามาทักเข็ม บางคนมองเราด้วยสายตาที่ทำให้ผมอยากปล่อยมือจากเข็ม ผมไม่อยากทำให้เขาอาย แต่เข็มกลับเป็นคนจับมือผมไว้แน่น กระซิบอยู่ข้างหูผมว่า อย่าปล่อยมือผม ผมรักคุณ เข็มให้ผมรอหน้าห้องเจาะเลือด เขาเจาะเลือดเสร็จแล้วถึงมาพาผมเข้าไป ผมพยายามบอกตัวเองแล้วว่าไม่ต้องกลัว เข็มอยู่ด้วย แต่ผมก็ยังมือสั่น ตัวเย็น หายใจไม่ออก เข็มจับให้ผมนั่ง กอดผมไว้กับอก บอกให้ผมหลับตา หายใจช้าๆ ตามเขา เช็ดน้ำตาให้ รอจนผมลุกไหวแล้วค่อยประคองผมออกมานั่งหน้าห้อง โรงพยาบาลจัดของว่างมาให้ แต่ผมกินไม่ลง เข็มก็บอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวต้องไปกินข้าวอยู่แล้ว แล้วเขาก็ไปขอผ้าชุบน้ำมาให้ เขาบอกว่า เช็ดซะหน่อยนะ แฟนผม ร้องไห้จนหมดหล่อแล้ว

เข็มให้ช็อกโกแลตผมมาอีกกล่อง เขาบอกว่าให้ปลอบใจคนไม่เก่ง วันที่ไปบริจาคเลือด ไม่เห็นผมร้องไห้ขนาดนี้ ผมหัวเราะ ตอบเข็มว่า ตอนนั้นยังไม่ได้เป็นแฟนกัน แค่นั้นผมก็อายคุณจะแย่แล้ว ตอนนี้ไม่เหมือน เข็มฟังแล้วก็หัวเราะ ถามกลับว่าแล้วทำไมตอนนี้ไม่อาย ผมส่ายหน้า ไม่ใช่ไม่อาย ผมแค่เป็นตัวเองให้คุณเห็น เพราะคุณทำให้ผมเชื่อว่า ผมจะเป็นยังไง คุณก็รักผมอยู่ดี เข็มเปลี่ยนท่านั่งจากตัวตรงตั้งใจฟัง ไปทิ้งตัวพิงเก้าอี้ พูดไปยิ้มไปว่า ผลตรวจเลือดออกมา น้ำตาลในเลือดผมต้องเกินแน่ๆ เลย

เราต้องรอผลการตรวจระดับฮอร์โมนอีก 7 วัน ช่วงนั้นเข็มดูใจเย็นลง หงุดหงิดน้อยลง แต่จุดในใจเขามันยังไม่หาย เข็มมาหาผม เรานอนข้างๆ กัน คุยกัน แต่เข็มก็ยังไม่ยอมมีอะไรกับผม ไม่พูดถึงธันวา ป๊าบอกผมป๊าคุยกับเข็มแล้วว่าป๊าจัดการกับธันวาไปแล้ว ผมไม่กล้าถามว่าป๊าทำอะไร แต่ผมก็ไม่เห็นข่าวธันวาถูกทำร้าย หรือถูกฆ่า ป๊าคงมีวิธีเอาคืนที่ไม่ทำให้มีเรื่องกลับมาถึงตัว ผมว่าป๊าอยากให้เข็มสบายใจว่าป๊าไม่ได้ปล่อยให้ธันวาลอยนวลไปเฉยๆ แต่เข็มก็คงยังติดอยู่กับเรื่องนั้น เรื่องที่ผมอยากฟังแต่เขาไม่อยากพูดถึง ผมกำลังคิดอยู่ว่า จะทำยังไงให้เข็มยอมระบายความรู้สึกตัวเองออกมา จะเกรี้ยวกราด ฟูมฟายยังไงก็ได้ ดีกว่าเงียบแบบนี้

ผมกำลังเตรียมของว่างให้เข็ม ตอนที่ผู้ช่วยวิ่งมาตามผม บอกว่า ธันวามาหาเข็ม ยังไม่ทันขาดคำผมก็ได้ยินเสียงเข็มโวยวายดังลั่น ผมรีบออกไปที่หน้าคลินิก หมอว่านกำลังล็อกตัวเข็มไว้ ส่วนธันวายืนละล้าละลังอยู่ใกล้กระเช้าดอกไม้ที่กระจายอยู่บนพื้น เข็มยังกัดฟันถามคำถามเดิมที่ผมได้ยินตั้งแต่ตอนออกจากห้องกินข้าว มึงมาทำไม  มาทำไม ออกไปเลย ออกไป๊

ผมไม่เคยเห็นเข็มโกรธขนาดนี้มาก่อนเลย เขากำมือตัวเองแน่น หน้าแดง เหงื่อซึมจนเห็นเป็นหยด หมอว่านปล่อยตัวเข็มให้ผมเข้าไปจับไว้แทน ผมก็อยากไล่ให้ธันวากลับ แต่...ถ้าเข็มได้เผชิญหญ้ากับสิ่งที่เขากลัว อาจจะทำให้เขาได้ระบายอะไรออกมา แล้วเขาอาจจะดีขึ้นก็ได้ ผมพูดเบาๆ กับเข็ม บอกให้เขาใจเย็นก่อน ลูกค้าตกใจหมดแล้ว ผมบอกคนอื่นให้ไปตามแม่บ้านมาทำความสะอาด เรียกธันวาว่า มึงมานี่ หันกลับมาพูดกับเข็มว่า ไปห้องทำงานคุณนะ ไม่ใช่ตรงนี้ เข็มยังกำมือแน่น ขืนตัวไว้ไม่ยอมไป ผมบีบแขนเขาแรงกว่าเดิม พูดด้วยเสียงหนักกว่าเดิมว่า มากับผมก่อน ที่นี่คลินิกคุณเองนะเข็ม เขาละสายตาจากธันวามามองผม มองไปรอบๆ แล้วถึงได้ยอมให้ผมพาไปห้องทำงาน แต่พอไปถึง ผมปล่อยแขนเขา เขาก็ถลาเข้าไปหาธันวาอีก

ธันวาดูเหนื่อยและโทรมผิดไปจากที่ผมเคยเห็น ผมถอยหลังห่างออกไป ยืนดูเข็มกระชากคอเสื้อธันวาเขย่าเหมือนเขย่าตุ๊กตา เข็มยังถามคำถามเดิม ธันวายกมือไหว้เข็ม ขอโทษเข็ม ขอให้เข็มช่วยเขา เขากำลังจะหมดตัวเพราะป๊าเข็ม เข็มยังกำคอเสื้อธันวาแน่น กระชากเสียงถามว่า มึงทำกู ยังกล้ามาขอให้กูช่วยอีกเหรอ ธันวาพูดซ้ำอีกว่าเขาขอโทษ เขาไม่ได้ตั้งใจ คำนั้นมันคงแทงใจเข็ม เขาตะคอกเสียงดังกว่าเดิมว่า มึงทำกูเกือบตาย มึงจะข่มขืนกู มึงยังบอกว่ามึงไม่ตั้งใจเหรอ ไอ้เลว!!! ตลอดเวลาที่พูด เข็มรัวกำปั้นกระแทกหน้าธันวาจนมีแต่เลือด

ผมยืนกัดปากตัวเองนิ่ง นี่ใช่มั้ยที่เข็มไม่อยากพูดถึง เสียงเขาบาดลึกจนผมเจ็บไปด้วย ผมเข้าไปดึงตัวเขาออกมา บอกเข็มว่าพอแล้ว อย่าให้มันมาตายที่นี่เลย เข็มถอยไปยืนหันหลังให้ผม เสียงเขาเหมือนกำลังสะอื้น ผมเดินไปกระชากเสื้อธันวาให้เขาลุกยืน ส่งทิชชูให้ซับเลือด บอกให้ธันวากลับไปได้แล้ว ถ้าแน่ใจว่าป๊าเข็มเป็นคนทำ ก็ไปขอร้องป๊าเอาเอง ผมสำทับประโยคสุดท้ายว่า ถ้ามึงมาอีก กูจะไม่ห้ามเข็ม

เข็มหยุดร้องไห้ตั้งแต่ธันวาออกไปแล้ว เขานั่งเงียบตลอดทางกลับบ้าน ผมเปิดน้ำอุ่น หยดน้ำมันหอมให้เขาลงไปแช่ เข็มบอกให้ผมมานั่งด้วยกัน แล้วเขาก็ค่อยๆ เล่า เขาบอกว่าธันวาหลอกป้ายยาเขา เขารู้ตัวแต่ทำอะไรไม่ได้แล้ว เขาทั้งโกรธ ทั้งกลัว ไม่อยากให้ธันวามาแตะต้องตัวเขา แต่ธันวาจับของเขาเหมือนเป็นของเล่น เขาเกลียดตัวเองที่ตอบสนองกับคนอื่นที่ไม่ใช่ผม ตอนที่เขาเริ่มหายใจลำบาก เขาคิดถึงผม กลัวผมคิดว่าเขานอกใจผม เข็มหลับตาแน่น ตอนเขาบอกว่า มันคงข่มขืนผมไปแล้ว ถ้าคุณไปไม่ทัน

ผมขยับเข้าไปหา บอกให้เข็มลืมตาแล้วค่อยจูบเขา ผมดึงมือให้เขาลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ เช็ดตัวให้ เข็มจะไปหาเสื้อมาใส่ แต่ผมบอกเขาว่าอย่าเพิ่ง มานอนด้วยกันก่อน ผมเอนหลังพิงหัวเตียง กอดเข็มไว้ ปล่อยให้เนื้อตัวเปลือยเปล่าของเราแนบชิดกัน ยังมีอะไรบางอย่างอยู่ในใจเข็ม ผมถามเข็มว่าวันนั้นธันวายังไม่ได้ทำอะไรคุณใช่มั้ย ผมไปทันใช่มั้ย เขากลับถามผมว่า ตอนที่ผมทำคุณ คุณกลัวมากมั้ย เจ็บมากมั้ย เสียงเขาสั่นเหมือนจะร้องไห้ เขาทำผม แต่แผลกลับอยู่ในใจเขา ผมเช็ดน้ำตาตัวเอง พูดกับเข็มว่า มันไม่แย่ขนาดนั้นหรอก ผมรักคุณ แต่คุณไม่รักธันวา แล้วอีกอย่าง..ผมหยุดพูด หายใจเข้าลึกก่อนจะพูดต่อว่า คุณไม่ใช่คนแรกที่ทำแบบนั้นกับผม

ผมเล่าเรื่องนั้นให้เข็มฟัง บอกเข็มว่าแม่ผมสอนว่าอย่าโทษตัวเอง ผมแค่พลาด และมันผ่านไปแล้ว ผมบอกเขาอีกว่า กับคุณ ผมปล่อยให้มันเกิดเอง ผมแค่เสียใจ ไม่ได้เจ็บ ไม่ได้กลัว คุณต้องเลิกโทษตัวเองได้แล้ว เข็มยังพร่ำพูดว่าเขาเสียใจ เขาขอโทษ เขาไม่รู้ว่ามันน่ากลัวขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเขาทำให้ผมรู้สึกแย่ขนาดนี้ ผมกอดเขาไว้ ปล่อยให้เข็มพูดไปเรื่อยๆ จนเขาหยุดไปเอง ค่อยถามเขาว่า ดีขึ้นมั้ย ผมหิวแล้ว ไปแต่งตัว แล้วไปหาอะไรกินกัน

ผมรู้สึกตัวตื่นเพราะลมหายใจร้อนๆ ข้างหู และอะไรแข็งๆ ถูไถอยู่ที่หลังผม ผมแปลกใจ แต่ก็ปล่อยตามใจเข็ม ผมดึงกางเกงตัวเองลง ขยับตัวไปอยู่ในท่าที่ให้เขาเข้าได้ถนัด แต่เข็มบอกว่าเขาขอแค่นี้ ผมเลยทำอย่างอื่นให้เขาจนเขาเสร็จ เขาทิ้งตัวนอนอยู่ครู่เดียว ก็ลุกมาดึงมือผม บอกให้ไปอาบน้ำด้วยกัน

เข็มยืนอยู่ใต้ฝักบัว เหมือนวันแรกของเรา เข็มอยากได้อะไรนะ ผมเข้าไปเหมือนวันนั้น จูบไหล่เขา ลูบไล้ตัวเขาเบาๆ แต่เข็มหันกลับมาจับตัวผมดันไปติดข้างฝา จูบผมเหมือนเขาไม่เจอผมมาเป็นเดือนๆ เบียดสะโพกเข้ามาหาผม ผมหายใจแรงตามอารมณ์ที่เข็มส่งมาให้ ผมพูดกับเข็มว่า ถ้าคุณจะไม่ทำให้ผมอีก คุณต้องหยุดเดี๋ยวนี้ เข็มจับผมหันหลัง แล้วค่อยๆ แทรกตัวเข้ามา แล้วเขาก็หยุด ผมได้แต่ครางบอกเขาว่า ไม่นะเข็ม อยู่กับผม ตอนนี้มีแต่เรา มีแค่เรา เข็มเริ่มขยับตัว จากช้า เป็นเร็ว เป็นแรง แล้วก็ปล่อยความสุขสุดยอดของเขาไว้ในตัวผม

เข็มยังหายใจหอบ กระซิบเบาๆ ว่า ไม่ต้องไปฟังผลเลือดก็ได้ใช่มั้ย ผมรักคุณ

Create Date : 29 มิถุนายน 2566
Last Update : 29 มิถุนายน 2566 18:26:50 น.		0 comments
Counter : 328 Pageviews.
Share Tweet